Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Μεγάλη Δευτέρα



Στον δρόμο κατεβαίνοντας με τους μαθητές του από Βηθανία για τα Ιερο-σόλυμα βρίσκει μια συκιά και την καταριέται να ξεραθεί γιατί δεν βρήκε καρπό. Σαν τους μεγάλους προφήτες κάνει τέτοιες πράξεις εν σαλότητι για να πει το μεγάλο μήνυμα ότι έτσι ομοιάζουν οι φαρισαίοι, δένδρα με επιδεικτικά φύλλα, χωρίς καρπούς αρετών. Όλη την ημέρα Του την περνάει στον Ναό. Απομακρύνει τους εμπόρους του Ναού που είναι εκμεταλλευτές της θρησκευτίκοτητος του λαού, από το αίθριο του Ναού και καθαρίζει έτσι το σπιτικό του. είναι τόπος προσευχής και όχι ‘’φωλιά ληστών’’. Γίνεται το τρίτο συνωμοτικό συμβούλιο από τους προεστούς του λαού για τον αφανισμό του. το βράδυ απομακρύνεται πάλι στην Βηθανία.
Η εκκλησία προβάλλει τα Πάθη του Χριστού κάνει την έναρξη των με την είσοδο του Νυμφίου στο κέντρο του Ναού. καλεί τους πιστούς να ζήσουν με κα-τάνυξη τα Πάθη του Χριστού που σαν φώτα σωστικά ανατέλλουν στον κόσμο. Η έναρξη των παθών ακούγεται θρηνητικά από τα τροπάρια. Προβάλλει την εικό-να του Χριστού που τρέχει και επείγεται για να σταυρωθεί και να σώσει τον κό-σμο.

‘’Τὰ Πάθη τὰ σεπτά, ἡ παροῦσα ἡμέρα, ὡς φῶτα σωστικά, ἀνατέλλει τῷ Κόσμῳ· Χριστὸς γὰρ ἐπείγεται, τοῦ παθεῖν ἀγαθότητι, ὁ τὰ σύμπαντα, ἐν τῇ δρακὶ περιέχων, καταδέχεται, ἀναρτηθῆναι ἐν ξύλῳ, τοῦ σῶσαι τὸν ἄνθρωπον.’’

Μέσα στα τροπάρια και στο συναξάρι γίνεται μνεία του Πάγκαλου Ιωσήφ και της ξηρανθείσης συκής και μας καλεί για να απωθήσουμε κάθε ρύπο και η-θική βρωμιά από πάνω μας και να φύγουμε από την υποκριτική προσέγγιση του Θεού, με αρετές και όχι επιδειξιoμανίες και εθιμοτυπίες. Να σκύψουμε βαθειά στην αμαρτία μας και με μετάνοια να τον προσεγγίσουμε. Ο Ιωσήφ είναι τύπος προφητικός του Χριστού. Με την ζωή του μιλά για την αγνότητα του και την με-γάλη συγχωρητικότητα του. Σε κάθε πειρασμό ανήθικο και κακίας απαντούσε μέσα του με βαθειά συναίσθηση, ότι είναι αδύνατον να αμαρτήσει μπροστά στα μάτια του Θεού αφού είναι δικός του άνθρωπος.

Μέσα του η καρδιά του έλεγε βιωματικά ‘’του Θεού ειμί’’.

‘’Ῥύπον πάντα ἐμπαθῆ, ἀπωσάμενοι, ἐπάξιον τῆς θείας Βασιλείας, γνώμην ἀναλάβετε ἔμφρονα, τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις προέφης, ἡ πάντων σοφία, ἐν ᾗ δοξασθήσεσθε, λάμποντες ἡλίου τηλαυγέστερον.’’
Μεγάλη Δευτέρα καί ἄρχισε καί ἡ δική μου πορεία, ἡ σταυροαναστάσιμη πορεία τῆς καρδιᾶς μου. και έσκυβα μέσα μου. Έβλεπα τον εαυτό μου να ακο-λουθεί πλάι πλάι τον Χριστό. Κοντά του στην Βηθανία στον δρόμο, στον Ναό.
Στήν πορεία αὐτή τόν συνοδεύουν οἱ μαθηταί Του... Τραγικές φιγούρες... Τόν ἔβλεπαν σάν Μεσσία τύπου πολιτικοῦ ἡγέτη καί ἔψαχναν ὑπερήφανα τήν δική τους δόξα δίπλα Του. Καί στήν σταύρωσή Του τόν ἐγκατέλειψαν άπελπισμένοι. Καί καθρέπτιζα τόν ἑαυτό μου στίς μορφές αὐτές...
Πῶς νά σέ ἀκολουθήσω σήμερα Κύριε; Σύ εἶσαι ὁ Νυμφίος τῆς καρδιᾶς μου, ὁ ταπεινός Θεός. Σέ κρατοῦσα μέσα μου μέ μιά ἀδιάλειπτη εὐχή θείου ἔρωτος. Σάν τόν Ἰωσήφ ἅγνιζα τόν ἑαυτό μου σέ μιά καθαρότητα τοῦ νοῦ καί τοῦ σώμα-τος. Θαύμαζα την ακακία του και την συγχωρητικότητα του, που την έβλεπα και στο πρόσωπο σου Χριστέ μου. Καί σέ συνόδευα πορευόμενος δίπλα Σου μέ ἀγάπη πολλή.
Σύ είσαι ὁ Νυμφίος τῆς καρδιᾶς μου.

Και ετοίμαζα την καρδιά μου, με την αγνότητα και την καθαρότητα του νου και της ψυχής μου και του σώματος μου, και σε συνόδευα.

Σιωπηλός χωρίς κανέναν να κατακρίνω.

Τῆς ξηρανθείσης συκῆς διὰ τὴν ἀκαρπίαν, τὸ ἐπιτίμιον φοβηθέντες ἀδελφοί, καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας, προσάξωμεν Χριστῷ, τῷ παρέχοντι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.


Π. Σεβαστιανός

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...