Είναι πολλοί, που έφτασαν σε τέτοια τρέλα και όχι μόνο εύχονται το κακό στους εχθρούς τους, αλλά και καταριούνται και τα παιδια των, κι αν μπορούσαν και θα τα έτρωγαν ζωντανα· και στ' αλήθεια, τους κατατρώνε. Μη μου πεις πως δεν έμπηξες τα δόντια σου στο κορμί αυτού που σε λύπησε· πολύ χειρότερα φέρθηκες με το να αξιώνεις να στείλει ο ουρανός την οργή του εναντίον του εχθρού σου και να παραδοθεί στην κόλαση και μαζί με όλο του το σπίτι να καταστραφούν. Υπάρχουν χειρότερα δαγκώματα απ'αυτά; Υπάρχουν πιό πικρά βέλη να απ'αυτά; Δεν μας δίδαξε έτσι ο Χριστός· δεν μας έμαθε να γεμίζει το στόμα μας με αίμα ανθρώπινο. Και βέβεαια , οι γλώσσες αυτές είναι χειρότερες απο τα στόματα εκείνα που είναι πλήρη αίματος απο ανθρώπινες σάρκες. Πως θα δώσεις φίλημα άγιο στην Θεία Λειτουργία; Πως θα γευτείς του αίματος του Δεποτικού έχοντας στο μυαλό σου τέτοιον ιό; Διότι, όταν λέγεις Θεέ μου, να τον καταραστείς, να του διαλύσεις το σπίτι του και όλα να του τα καταστρέψεις, και εύχεσαι με κακία να του ερθουν μύρια κακά, σε τίποτα δεν διαφέρεις απο ανθρωποκτόνο και για να πω καλύτερα απο ανθρωποφάγο άνθρωπο.
Μετάνοια είναι να μην πέσεις στα ίδια αμαρτήματα. Αυτός που ξαναπέφτει στα ίδια ομοιάζει με το σκυλί που ξαναγύρισε και έφαγε τον εμετό του και μ' αυτόν που λέει η παροιμία ότι αλωνίζει την φωτιά και αντλεί νερό σε τρύπιο πιθάρι. Πρέπει να φεύγει μακριά ο μετανοημένος κι απο την πράξη της και απο τους λογισμούς της επιθυμίας των πεπραγμένων και, αφού φύγει, να επιθέτει τα αντίστοιχα φάρμακα στις πληγές των αμαρτημάτων του. Και εννοώ τα εξής: άρπαξες και πλεονέκτησες; Σταμάτησε απο την αρπαγή, και πάνω στο τραύμα σου βάλε το φάρμακο της ελεημοσύνης. Πόρνευσες; Σταμάτησε απο την πορνεία και βάλε την αγνότητα πάνω στο έλκος σου. Κατηγόρησες τον αδεφλό σου και τον έβλαψες; Σταμάτησε τις κατηγόριες και βάλε την ευγένεια και την αγάπη. Και έτσι να κάνουμε για κάθε αμάρτημα μας και να μην τα προσπερνούμε επιπόλαια· ας κινηθούμε ευθυνοκεντρικά , είναι πλέον καιρος ευθυνών .
Όταν ερχόμαστε στην εκκλησία, πρέπει να νιώθουμε πως είμαστε μπροστά στον Θεο, χωρίς να έχουμε μνησικακία μέσα στην ψυχή μας, μήπως κάνοντας την προσευχή μας είναι σαν να ευχόμαστε εναντίον του εαυτόυ μας λέγοντας· άφες ημίν, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Φοβερός είναι ο λόγος αυτός της προσευχής και σχεδόν είναι σαν να κραυγάζουμε τα εξής στον Θεό· άφησα, Δέσποτα, τις αμαρτίες των άλλων , άφησε και τις δικές μου· έλυσα των άλλων, λύσε και τις δικές μου· συγχώρησα, συγχώρησε και Εσυ εμένα· αν κράτησα τις αμαρτίες των άλλων , κράτησε και Εσύ τις δικές μου· αν δεν έλυσα του διπλανού μου , ούτε και Συ να λύσεις τα δικά μου αμαρτήματα· με το μέτρο που μέτρησα να με μετρήσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου