Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

φαίνεται ότι ή ελεηµοσύνη αυτών τών ανθρώπων γίνεται, γιά νά τους επαινέσουν

Φωτογραφία: Μερικοί άνθρωποι πάλι, ένώ δίνουν πεντακόσιες ή χίλιες δραχµές σέ ένανφτωχό, κάνουν έβραίικα παζάρια γιά πέντε ή δέκα δραχµές στον φτωχό εργάτηπού τους δούλεψε.
 ∆έν µπορώ νά καταλάβω: Καλά, δίνεις πε-ντακοσάρικο καί χιλιάρικο σ' εκείνον πού δέν ξέρεις καί αυτόν πού έχεις κοντά σου καί σέ βοηθάει τον αφήνεις νά πεινά; Αυτόν πρώτα έχεις υποχρέωση νά άγαπήσης καίνά βοηθήσης. Άλλα φαίνεται ότι ή ελεηµοσύνη αυτών τών ανθρώπων γίνεται, γιάνά τους επαινέσουν. Ή άλλον µπορεί νά τον πάνε ακόµη καί στο δικαστήριο γιάχίλιες δραχµές, γιατί ξεκινάνε άπό µιά κοσµική λογική, δήθεν νά µήν τους
θεωρήσουν κορόιδα.
 Μιά θρησκευόµενη γυαίκα µοϋ διηγήθηκε
ένα περιστατικό. Ήθελε να άγοράση ένα φορτίο ξύλα από µια γιαγιά, ή οποία έκανε τρεις ώρες δρόµο, για νά τα φέρη από το δάσος στο χωριό. Εκείνη τήν φορά µάλιστα είχε κάνει και µισή ώρα επιπλέον, δηλαδή τρεισήµισι ώρες, γιατί έκανετον κύκλο της στρατώνας, µήν τήν πιάση το ∆ασαρχείο. «Πόσο κάνουν;», τήν ρωτάει ή κυρία. «∆εκαπέντε δραχµές», λέει ή γιαγιά. «Όχι, είναι πολλά, της λέει,έντεκα δραχµές τα παίρνω». «Έτσι, για νά µή µας παίρνουν γιά κουτούς, µού λέει, εµάς τους πνευµατικούς ανθρώπους...».
 Της έκανα µετά ένα ξεσκόνισµα.
∆ύο ζώα είχε ή γιαγιά και είχε χάσει δύο µέρες, γιά νά κερδίση είκοσι δύοδραχµές. Αντί νά της έδινε και ένα εικοσάρικο παραπάνω, της έκανε έβραίικα  παζάρια

Γεροντας  Παισιος  ΛΟΓΟΙ  ΒΜερικοί άνθρωποι πάλι, ένώ δίνουν πεντακόσιες ή χίλιες δραχµές σέ ένανφτωχό, κάνουν έβραίικα παζάρια γιά πέντε ή δέκα δραχµές στον φτωχό εργάτηπού τους δούλεψε.
∆έν µπορώ νά καταλάβω: Καλά, δίνεις πε-ντακοσάρικο καί χιλιάρικο σ' εκείνον πο
ύ δέν ξέρεις καί αυτόν πού έχεις κοντά σου καί σέ βοηθάει τον αφήνεις νά πεινά; Αυτόν πρώτα έχεις υποχρέωση νά άγαπήσης καίνά βοηθήσης. Άλλα φαίνεται ότι ή ελεηµοσύνη αυτών τών ανθρώπων γίνεται, γιά νά τους επαινέσουν. Ή άλλον µπορεί νά τον πάνε ακόµη καί στο δικαστήριο γιάχίλιες δραχµές, γιατί ξεκινάνε άπό µιά κοσµική λογική, δήθεν νά µήν τους
θεωρήσουν κορόιδα.
Μιά θρησκευόµενη γυαίκα µοϋ διηγήθηκε
ένα περιστατικό. Ήθελε να άγοράση ένα φορτίο ξύλα από µια γιαγιά, ή οποία έκανε τρεις ώρες δρόµο, για νά τα φέρη από το δάσος στο χωριό. Εκείνη τήν φορά µάλιστα είχε κάνει και µισή ώρα επιπλέον, δηλαδή τρεισήµισι ώρες, γιατί έκανετον κύκλο της στρατώνας, µήν τήν πιάση το ∆ασαρχείο. «Πόσο κάνουν;», τήν ρωτάει ή κυρία. «∆εκαπέντε δραχµές», λέει ή γιαγιά. «Όχι, είναι πολλά, της λέει,έντεκα δραχµές τα παίρνω». «Έτσι, για νά µή µας παίρνουν γιά κουτούς, µού λέει, εµάς τους πνευµατικούς ανθρώπους...».
Της έκανα µετά ένα ξεσκόνισµα.
∆ύο ζώα είχε ή γιαγιά και είχε χάσει δύο µέρες, γιά νά κερδίση είκοσι δύοδραχµές. Αντί νά της έδινε και ένα εικοσάρικο παραπάνω, της έκανε έβραίικα παζάρια

Γεροντας Παισιος ΛΟΓΟΙ Β
 
ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  11 ΝΟΕ  2012  

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...