Το Σωματείο «Μήνυμα Αγάπης» διοργανώνει ένα ξεχωριστό πικνίκ στο κτήμα Vanderpool-Έβερτ την Κυριακή 24 Μαΐου

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Σωματείο Φίλων «Μήνυμα Αγάπης» ιδρύθηκε για να στηρίξει το έργο του Κέντρου Κοινωνικής Φροντίδας ατόμων με νοητική υστέρηση «Εστία» το οποίο ξεκίνησε το 1982 με βασικό στόχο την φροντίδα αυτών των παιδιών και την παροχή υψηλής ποιότητας υπηρεσιών επαγγελματικής κατάρτισης, κοινωνικής ένταξης και υποστηριζόμενης διαβίωσης.

Για το σκοπό αυτό, το Σωματείο «Μήνυμα Αγάπης» διοργανώνει ένα ξεχωριστό πικνίκ στο κτήμα Vanderpool-Έβερτ την Κυριακή 24 Μαΐου, ώρες 12.00-20.00 και καλεί μικρούς και μεγάλους να δοκιμάσουν τις υπέροχες γεύσεις του Χριστόφορου Πέσκια και να γιορτάσουν μαζί με τα παιδιά της «Εστίας».

Πήρατε το «Μήνυμα» εσείς;

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις, επικοινωνήστε στα τηλ.2109841919, 6974062436, email. minimαgapis@gmail.com

ΔΕΛΤΙΑ ΤΥΠΟΥ ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ   ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ 20η  ΕΚΘΕΣΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Κυριακή 24 έως Τρίτη 26 Μαϊου 2015 HELEXPO (περίπτερο 3) - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ένα μοναδικό γεγονός που έρχεται κάθε 2 χρόνια στη Θεσσαλονίκη, θα έχουν την ευκαιρία οι  Ιερείς, Μοναχοί, Μοναχές, οι ασχολούμενοι με τα εκκλησιαστικά είδη και οι πιστοί να θαυμάσουν τις  νέες δημιουργίες αξιόλογων καλλιτεχνών της βυζαντινής τέχνης και παράδοσης στην 20η Έκθεση Εκκλησιαστικής Τέχνης «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» που πραγματοποιείται από την Κυριακή 24 έως την Τρίτη 26 Μαίου 2015 στις εκθεσιακές εγκαταστάσεις της HELEXPO (περίπτερο 3). Ασημένιες εικόνες, αγιογραφίες , βυζαντινή ζωγραφική, ψηφιδωτά , ξυλόγλυπτα, μπρούτζινα, πολυέλαιοι, μανουάλια, καντήλια, ιερά σκεύη, σταυροί, εγκόλπια, ιερά άμφια, ιερατικά υφάσματα, χρυσοκεντήματα, Επιχρυσώσεις, μαρμάρινες διακοσμήσεις και επενδύσεις και άλλα απαραίτητα για την ευταξία και την λειτουργία των Ιερών Ναών και Μονών όπως ηλεκτροακουστικές εφαρμογές, κηροπλαστεία και λιβανοποιία, εκκλησιαστικό νάμα κ.α. θα παρουσιαστούν στην προσεχή διοργάνωση. Ακόμα, σημαντικοί εκδοτικοί οίκοι παρουσιάζουν νέες εκδόσεις Ορθόδοξων Χριστιανικών Βιβλίων ενώ εξειδικευμένο τουριστικό γραφείο θα ενημερώνει για τις προσκυνηματικές περιηγήσεις που προσφέρονται στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Παράλληλα διοργανώνεται η βυζαντινή εικαστική έκθεση «ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ» με την συμμετοχή 30 καλλιτεχνών - δημιουργών που προβάλουν την βυζαντινή τέχνη και την Ορθόδοξη πνευματικότητα. Η όλη διοργάνωση πραγματοποιείται με την ευλογία της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, την στήριξη της Περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας, την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης και του Ομίλου για την UNESCO τεχνών λόγου και επιστημών Ελλάδος. Οι ώρες λειτουργίας είναι από 10:00 - 20:00 για όλες τις ημέρες λειτουργίας, ενώ τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή 24 Μαίου στις 12:00. Για περισσότερες πληροφορίες: Γραμματεία διοργάνωσης 2109576100 & στο www.orthodoxia-expo.gr

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 

ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ
ΕΚΘΕΣΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Κυριακή 24 έως Τρίτη 26 Μαϊου 2015
HELEXPO (περίπτερο 3) - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Με τίτλο “ΦΩΣ ΤΕΧΝΗΣ ΑΝΕΣΠΕΡΟΝ” διοργανώνεται η ομαδική έκθεση Βυζαντινής Εικαστικής Τέχνης απο την Κυριακή 24 έως την Τρίτη 26 Μαϊου 2015 στην Θεσσαλονίκη, στο HELEXPO (περίπτερο 3) υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO τεχνών λόγου και επιστημών Ελλάδος. Εικαστικοί καλλιτέχνες απο τους χώρους της Βυζαντινής Αγιογραφίας, Μικροτεχνίας, Χρυσοκεντητικής και Χαρακτικής παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους με σκοπό την ανάδειξη και προβολή της Βυζαντινής Τέχνης και της Ορθόδοξης Πνευματικότητας.

Επίτροπος της έκθεσης είναι ο Βυζαντινολόγος Καθηγητής κ.Θεοχάρης Προβατάκης.
Η όλη διοργάνωση λειτουργεί στα πλαίσια της 20ης Εκθεσης Εκκλησιαστικής Τέχνης “OΡΘΟΔΟΞΙΑ”.

Για περισσότερες πληροφορίες: Γραμματεία διοργάνωσης 2109576100
& στο www.orthodoxia-expo.gr

 

Ο Κωνσταντίνος Νικητής

Ο Κωνσταντίνος αποκαλούσε τον εαυτό του Victor, Νικητή. Έτσι ξεκινούσε τα διτάγματα του και τις επιστολές του και έτσι τα υπέγραφε. Το επίθετο αυτο δεν ήταν υπερβολικό και κενό απο περιεχόμενο. Ήταν η απόλυτη και ακριβής αλήθεια.
Ήταν νικητής. Σε κανένα παδίο μάχης δέ γνώρισε την ήττα.
Ήταν νικητής. Σε καμιά εσωτερική διαμάχη δέ νικήθηκε.
Ήταν νικητής. Στην ειρήνη κρατούσε το ξίφος, χωρίς να το χρησιμοποιήσει.
Ήταν νικητής. Στη διπλωματία χειρίστηκε με υποδειγματική στρατηγική τις προσωπικές του υποθέσεις χρησιμοποιώντας πότε την ισχύ και πότε το συμβιβασμό.
Ήταν νικητής. Θεμελίωσε και νομιμοποίησε τη δύναμη του, στηρίζοντας την στον Κλαύδιο, στον Ηρακλή, στον Ήλιο, στους δεσμούς του με τον Αύγουστο  και κυρίως στη Χριστιανική πίστη.
Ήταν νικητής. Με τη νομοθεσία του εξυγίανε και ανόρθωσε την οικουμένη.
Ήταν νικητής. Με το οικοδομικο έργο η αυτοκρατορία απολάμβανε την ευημερία, την ποιότητα ζωής και τα πολιτιστικά αγαθά.
Νικητής απαράμιλλος αποδείχτηκε και στις εκκλησιαστικές έριδες. Πέτυχε την πιό περίφανη νίκη της Ορθοδοξίας στην Α' Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας.
Ήταν νικητής. Κατήργησε τους φρικτου διωγμούς και πάταξε τη διαφθορά των υπαλληλων.
Ήταν νικητής. Διάλεξε για τη νέα Πρωτεύουσα του τον πιό όμοφρο , τον πιο κατάλληλο , το μοναδικό τόπο του Βοσπόρου , την Κωνσταντινούπολη, για να ακουμπήσει εκεί την καρδιά της οικουμένης.
Αυτός έκτισε το θησαυροφυλάκιο  των πολιτιστικών αγαθών της αρχαιοτητος και της Ορθοδοξίας. Αυτός ευτρέπισε το λίκνο του βυζαντινού πολιτισμού , που συμπεριέλαβε και τα δύο.
Ο Κωνσταντίνος φανερώθηκε Νικητής περιφανέστατος, Μέγιστος.
Δεν θα παραλείψομε όμως να μνημονεύσομε και δύο περιπτώσεις στις οποίες ηττήθηκε. Στην προσωπική του ζωή ο Κωνσταντίνος δεν ευτύχησε. Έδειξε σκληρότητα  ο βασιλεύς στην περίπτωση της οικογένειας του όχι απο αγριότητα, αλλά απο πολιτική ανάγκη.
Ηττήθηκε επίσης και απο τις κακές επιρροές. Βρέθηκε απροσδόκητα στο θρησκευτικό βάλτο της Ανατολής, σε αντιδικίες και δογματικές αντιθέσεις και ως άπειρος κολυμβητής στα δογματικά , δεν κατάφερε να βγεί σώος.
Συμπερασματικά γράφομε, πως η τριακονταετής διακυβέρνηση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας απο τον Κωνσταντίνο ήταν μιά "κωνσταντίνεια" επανάσταση.
Η προσωπικότητα του Μεγάλου Κωνσταντίνου ήταν η ανάμοιξη στο ίδιο πρόσωπο ανόμοιων προτραίτων και η σύνθεση μεγάλων αντιθέσεων. Αυτό έφερε την επανάσταση , που δεν είχε προηγούμενο, αλλά ούτε επαναλήφθηκε ποτέ στην ιστορία.
Έτσι ομολογείται πως ήταν ριζοσπάστης , αλλά και συντηριτικός.
Καινοτόμος, αλλά και θεματοφύλακας του έργου των προκατόχων του.
Ήταν ειδωλολάτρης αλλά και προτιμούσε το χριστιανισμό.
Ηράκλειος τετράρχης κατά τους εθνικούς, αλλά άγιος και ισαπόστολος για την Εκκλησία. Ήταν ο δημοφιλεστερος ηγέτης όλων των εποχών , αλλά και ο πιό αδικημένος απο την ιστορία. Συγκαταβατικός και καλοσυνάτος ήταν για τους πονεμένους και αδυνάτους, αλλά σκληρός και αμείλικτος για τους ισχυρούς και άδικους. Εγκρατής στην προσωπική του ζωή και συντηριτικός, αλλα ορμητικός στις αποφάσεις και στις δράσεις.
Συνήθως οι μεγάλοι και ξεχωριστοί ηγέτες έχουν μεγάλα χαρίσματα, αλλά και μεγάλα ελαττώματα. Το έργο τους  δηλαδή έχει δύο όψεις και μειώνετα απο την κριτική.
Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου έχομε το εξής μοναδικό φαινόμενο. Την υπερβολή ενός χαρίσματος, ανταγωνίζεται η υπερβολή της αντίθετης αρετής. Ώστε έχομε το άριστο μέτρο, την τελειότητα. Αναφέρομε ένα παράδειγμα. Η εμείλικτη σκληρότητα του Κωνσταντίνου απένταντι στη διαφθορά, θα μποροπύσε να τον παρουσιάσει σαν τέρας.Όμως η υπερβολικη καλόσύνη ανέναντι στους αδυνάτους ημέρευερτην αγριεμενη ψυχή του, μέτριαζε  την υπερβολή. Το αποτέλεσμα ήταν άριστο.
Έτσι έκανε την επανάσταση. Έτσι έκανε την ανατροπή του κατεστημένου. Θεμελίωσε έναν υγιή πολιτισμό, που είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα, τον Ελληνοχριστιανικό πολιτισμό.
Πιστεύομε πως αυτός ο πολιτισμός της Ρωμιοσύνης, παρά την πολεμική, που δέχεται απο την παγκοσμιοποίηση , την άθεη και κοσμική κουλτουρα, θα αποδειχτεί Victor, Νικητής , όπως Νικητής ήταν και ο θεμελιωτής του Μέγας Κωνσταντινος.
ΜΟΝΑΧΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΟΣ ΝΤΙΤΟΡΑ
Ο ΠΑΤΗΡ ΤΗς ΡΩΜΙΟΣΥΝΗΣ
(Αφηγηματική βιογραφία του Αγίου και Μεγάλου Κωνσταντίνου)

ΟΣΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: ΕΥΚΟΛΑ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΣΕ Ο,ΤΙ ΑΚΟΥΤΕ

Εύκολα μην πιστεύετε σε ό, τι ακούτε, για τι είναι και μερικοί που τα λένε όπως εκείνοι τα καταλαβαίνουν.

Πήγε μια φορά ένας στον Χατζηαφεντή και του λέει: «Να έχω την ευχή σου, Χατζηεφεντή, εκατό φίδια μαζεύτηκαν εκεί επάνω». «Εκατό φίδια; Πού βρέθηκαν;», απόρησε ο Άγιος Αρσένιος. «Ε, αν δεν ήταν εκατό, πενήντα θα ήταν σίγουρα». «Πενήντα φίδια!». «Είκοσι πέντε πάντως θα ήταν»!

«Είκοσι πέντε φίδια άκουσες να μαζεύτηκαν ποτέ;», του λέει πάλι ο Άγιος. Μετά του λέει ότι ήταν δέκα οπωσδήποτε. «Καλά, του λέει ο Άγιος, συνέδριο είχαν και μαζεύτηκαν δέκα φίδια; Πάψε. Δεν είναι δυνατόν!». «Πέντε θα ήταν», λέει τότε εκείνος. «Πέντε;». «Ε, δύο θα ήταν». Ύστερα τον ρωτάει ο Άγιος Αρσένιος: «Τα είδες;».

«Όχι, λέει, τα άκουσα να κάνουν μέσα στα κλαδιά “σσσς…”». Μπορεί δηλαδή να ήταν και καμιά σαύρα!… Εγώ από όσα ακούω ποτέ δεν βγάζω συμπεράσματα, χωρίς να εξετάσω. Άλλος μπορεί να λέει κάτι, για να κατηγορήσει, άλλος να το λέει απλά και άλλος σκόπιμα.
Τι σκανδαλοποιοί είναι μερικοί! Ήταν δύο φίλοι στην Κόνιτσα πολύ αγαπημένοι. Τις γιορτές και τις Κυριακές δεν γύριζαν μέσα στην πόλη. Έρχονταν στο μοναστήρι, στο Στόμιο. Έψελναν κιόλας. Ύστερα ανέβαιναν στο βουνό, στην Γκαμήλα. Μια μέρα ένας διεστραμμένος τύπος τους έβαλε σκάνδαλα.
Πάει στον ένα και του λέει: «Ξέρεις τι είπε για σένα αυτός; Αυτό και αυτό». Αμέσως έγιναν και οι δύο θηρία και πιάνουν έναν καυγά μέσα στο μοναστήρι! Εν τω μεταξύ εκείνος που έβαλε το φυτίλι έφυγε, και αυτοί δώστου να μαλώνουν. Ο μικρότερος ήταν και λίγο νευρικός και έβριζε τον μεγαλύτερο.

«Τώρα, λέω, τι να κάνω; Βρε τον πειρασμό, τι κάνει!». Πάω και λέω στον μεγάλο: «Kοίταξε, μικρός είναι. Αφού είναι και λίγο νευρικός, μην τον παρεξηγείς. Ζήτησέ του συγγνώμη». «Πάτερ, τι συγγνώμη να ζητήσω, μου λέει, δεν βλέπεις πώς με βρίζει; Εγώ ούτε καν έχω ιδέα από αυτά που λέει». Πάω και στον μικρό και του λέω: «Κοίταξε, μεγάλος είναι. Δεν είναι έτσι που τα βλέπεις τα πράγματα.

Πήγαινε, ζήτησε του συγγνώμη». Αρπάχθηκε εκείνος. Έβαλε τις φωνές: «Θα μαλώσουμε και μαζί, Πάτερ!». «Ε, να μαλώσουμε, ρε Παντελή! Άφησέ με όμως να ετοιμασθώ λίγο…», του είπα και έφυγα. Έξω από το μοναστήρι είχα κάτι ξύλα μακριά, για να φράξω τον κήπο.

Πάω, παίρνω από τετρακόσια μέτρα μακριά ένα ξύλο κοντά στα πέντε μέτρα και το σβάρνιζα σιγά-σιγά, για να τον κάνω να γελάσει. Εκείνος άκουγε που το σβάρνιζα, αλλά πού να φαντασθεί τι το ήθελα! Μπήκα μέσα στην αυλή, σβαρνίζοντας το ξύλο, μέχρι που έφθασα κάτω από τον νάρθηκα. «Σταμάτα, ρε Παντελή, να μαλώσουμε!», του λέω. Έσκασαν στα γέλια και οι δύο, μόλις κατάλαβαν τι το ήθελα το ξύλο! Αυτό ήταν. Έσπασε ο πάγος. Έσκασε ο διάβολος. «Είστε στα καλά σας; τους λέω. Τι είναι αυτά;». Και αγαπήθηκαν πάλι.

-Η διαβολή την ίδια μέρα έγινε;
-Ναι, και βρίζονταν άσχημα! Βλέπεις ο διάβολος τι κάνει; Ο άλλος ίσως τους ζήλευε που ήταν τόσο αγαπημένοι σαν αδέλφια, διέβαλε τον έναν στον άλλον και έφυγε. Η διαβολή είναι πολύ κακό. Για αυτό και ο πειρασμός λέγεται διάβολος. Διαβάλλει. Άλλα λέει στον έναν, άλλα στον άλλον και δημιουργεί σκάνδαλα. Και είδες, τα πίστεψαν οι καημένοι και πιάστηκαν!

-Επίτηδες τα είπε εκείνος;

Ναι, για να τους χωρίσει από… αγάπη, ήγουν από φθόνο…

Από το βιβλίο «Πνευματική Αφύπνιση» Οσίου  Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Β’

Ενδιαφέρον βιβλιο με ποιητικά και πεζά κείμενα...

Ενδιαφέρον βιβλιο με ποιητικά και πεζά κείμενα... Μονο που η ποιήτρια εινα εντελως άγνωστη σε μενα...
Κανει λόγο για προ Χριστου και μετα Χριστον ζωη...
Ενδιαφέρουσα δουλειά πάντως... Το βιβλιο διατίθεται απο τις εκδόσεις Μουρίκη

 https://www.facebook.com/katerina.maratou.92

Εννέα σωτήριες ευχές στην Παναγία

Πρώτη ευχή
Παναγία Θεοτόκε Παρθένε βασιλεύουσα, Κάλλος Ουράνιο, την πίστη ημών ευφραίνουσα, η Υψηλοτέρα των Ουρανών, το ύδωρ της ζωής, η Δυναστεία των αγαθών, Ζωοδότειρα, Ηγεμονίς, Άνθος εύοσμον, του Δημιουργού των πάντων Θεού εικόνα έμψυχη, χαράς πηγή συμβάντων, Δόξα των Αγγέλων, η αείρρυτος η υμνωδία.

Η Ασύγκριτος, Θεού οσμή και ευωδία, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Ζωηφόρε, της Τριάδος της Αγίας Ευλογία, Δύναμις Θεία, νόσων ιατρός, Γιάτρισσα Αγία. Ο λόγος και το έλεος της άπειρης Αγάπης του Θεού, Πεσόντων ανάκληση, Όπλο σωτηρίας κάθε αμαρτωλού, η φοβερή κατάπτωση του εχθρού, Δύναμις Αγία. Λυτήριον λύπης, Διάδωσμα πιστών και Θεραπεία.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Δεύτερη ευχή
Ουρανών Υψηλοτέρα, Άγιον Ρόδον το Αμάραντον, Δεομένη Μήτηρ των πιστών, Άνθος χαράς ακράδαντον, Άρμα λαμπρόν βασιλικόν της Τρισηλίου Αρχής.
Ανακαίνιση του Κόσμου, στολή ουσίας κτιστής. Η Δέσποινα πάντων ημών, η παρισταμένη τω Θεώ, Όμμα αθέατων θεωριών, το παλάτιο το αγαθό, Ίαση ωκεία, Γοργοϋπήκοε, φοβερή βροντή Θεία, Πορταΐτισσα, και Δύναμις ασθενούντων, η παραμυθία, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Η λυχνία η φωτοφόρος, Μυριώνυμη Ουρανών. Η λύτηρα των νόσων, σωτηρία των Χριστιανών. Βρύση ιαμάτων, Φως θαυμάτων, αθώωση ενόχων. Πρεσβεία θερμή, Θεόνυμφε, Ευλογημένη Κόρη. Άρτος ζωής, Ξίφος δίστομο, Ελπίδα μόνη.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Τρίτη ευχή
Θεοτόκε κραυγάζομέν Σε, γενού τροφός ζωής εις πάντας τους επικαλουμένους Σε, Σιών στοργής, Ψυχοσώστρια, Αγαθή χειμερία των δεινών, Ελευθερώτρια, Απαλλαγή πειρασμών και συμφορών.
Κυοφορία Αγνή χαράς, το καθάρσιον λυτήριον. Καταργήσασα φθορέα φρενών, δαιμόνων αμυντήριον, Άρμα Ουράνιον, Θεού φόβος καταχθονίων, Φαρμακολύτρια, τέλος κατάρας, ζωής ταμείον, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Η Ρύτειρα των δόλων, Στήριγμα των αθλοφόρων. Το Τείχος το Ακαταμάχητον, η εξάλειψη δαιμόνων, Κραταιή πασών των δαιμόνων ράβδος φοβερή, Πλύση μιαρών, και πάσης ασθενείας συντριβή, Ζώσα Υπέρλαμπρη χαρά, Υπερτέρα ουρανών. Αρχή θαυματουργίας, επίσκεψις των ασθενών.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Τέταρτη ευχή
Ελεούσα, Παναγία, νοερών Χάρις, πορφυρή, Στάχυ ολόχρυσο Θεϊκό, καρποφορία Θεϊκή.
Η καθάρια καθέδρα, Κόρη η πολυώνυμη, Κυρία Θεόστεφτη, Θεοχωρία, μετάνοια φωτόνυμη, Αγαθή, νουθεσία αόρατος, θυμίαμα σωφροσύνης, Εφτάφωτη λυχνία, βασιλεία εύοσμη αγιοσύνης, Λαμπρό οχύρωμα, αδιάσειστο Όρος Θείον, Κατοικητήριον του Χριστού, Αγνότητα Αγίων, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Άφθαρτη χαρά της οικουμένης, Σοφία μυστική, Πύρινη στήλη ουρανού, πέλαγος στοργής, άχραντη τιμή, Ουράνια Θεοφιλία, σάλπισμα Αγγέλων κραταιόν, Τιμιωτέρα ανωτέρων στρατευμάτων φοβερών, Άθλος των δικαίων, Άρρητος περιουσία αγαθών, Άνθος Ευαγγελίου, Γη επαγγελίας, Επιστασία Θείων Βουλών.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Πέμπτη ευχή
Θεομήτωρ, Θεοκυήτωρ, Δέσποινα Μαρία, Θεοτόκε, δροσοσταλιά Θεού η Αγία, Άρωμα παρθενίας της Θείας Δημιουργίας.
Ευλογία Αρετής, Φως της Αληθείας. Αμβροσία Ουράνια, Χρυσαφένια, αστέρων ποίημα, Έαρ παντοδυναμίας, Αγάπης κυρίαρχον κύημα, η γλυκιά φωνή, Μεσιτεία η Αγαθή, φρόνημα ευσεβείας, Χορηγία εύλαλη αληθινή, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Ο ποθητός λιμήν, κάθε πόνου η γαλήνη, αρρώστων η πνοή, παρηγοριάς γλυκιά σαγήνη, μυστική Ουράνια ευτυχία, ψυχών αθανασία, Χάρις Αγία του Θεού, Παραδείσου μαρτυρία, Ασύλληπτος Θεουργία, Ειρήνης και Αγάπης η λατρεία, Υπεράγαθη, του Κόσμου Κάλλος, Μητέρα Παναγία.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Έκτη ευχή
Παναγία Μήτηρ του Ιησού, Ηλίου η αχτίδα, Πόθος και αγωνία του Κόσμου η ελπίδα, Μυστική βοήθεια σε κάθε δύσκολη πορεία, Λυτρωτικό ξεκίνημα ζωής, Υπερκόσμια θεωρία, Ακοίμητη κανδήλα, Λυχνία Εκκλησιών το Φως, Πολιτεία απαθείας, εξίλασμα πάντων, δικαίων ο ναός, Σοφία Ακήρατη, Ακένωτη πηγή, χώρα Θεού, Αρχή και τέλος, Νύμφη Ανύμφευτη Ιησού Χριστού, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Άσπιλον δάκρυ ανάπαυσης ανθρώπων πονεμένων, Παράκληση αφανής, Δώρον θαυμάτων αγιασμένων, Επίγνωση Αληθείας, Αποστόλων ο φωτεινός ο φάρος, Ανείπωτη ωραιότης, Αγίασμα ομορφιά και κάλλος, η νίκη της ζωής, το φτερούγισμα Αγγέλων, Ανάπλαση πιστών, Ανάπαυση πόνων φέρουσα.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Έβδομη ευχή
Πάνσεμνη, Κεχαριτωμένη, Θεόν φέρουσα η Ευλογημένη, ενδιαίτημα Αγίου Πνεύματος, η Λευκοφορεμένη, Θαύμα δείξασα αρρήτως, χαρίτων θάλασσα, Ζωής ύδωρ, Δυναστεία αγαθών, Ηγεμονίς και Γιάτρισσα, Μύρον εύοσμον του Δημιουργού των πάντων, Θεού εικόνα έμψυχη χαράς, πηγή συμβάντων, Κρουνός διάλυσης οδύνων, κολυμβήθρα της ζωής, Θεοτόκε, κιβωτός των πιστών, Υπέρμαχος η Αρραγής, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Ανόρθωση των ανθρώπων, αμυντήριο των εχθρών, Αστραπή καταλάμπουσα, προσαγωγή παντοίων αγαθών. Δυνάμενη πάντα, δαιμόνων θρήνος και οδυρμός, Τείχος Απροσμάχητον, θάλψοις βασάνοις, Νικοποιός, Θεοτίμητη, Δόξα Αγίων, οχύρωμα συνεκτικόν, Παντοκρατόρισσα, προστασία φοβερή, σωρός καλών.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Όγδοη ευχή
Ευαγγελίστρια, η Παναμώμητος, άβυσσος της ευσπλαχνίας, η Διαζώσουσα, η Δαιμονοκαθαιρέτης, πλούτος ευεργεσίας, Πανυπερούσιον φως, κεραυνός δαιμόνων, και ευφροσύνη, Βάτε φλογοφόρε, σκήπτρο εξουσίας, Ζωήρητη μυρσίνη, Μεσίτρια ευλογημένη, Θείο εγκαλλώπισμα αϊδίου Φωτός, Εγγυήτρια ανέλαβε της ψυχής μας ελπίς και ιατρός, επάκουσε την δέηση ημών της Εκκλησίας Δομήτωρ, θεραπεία των αμαρτωλών, Παναγία Συ η Αντιλήπτωρ, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Δοχείον Θείον, Ηλιόμορφη, Κηδεμών και βοηθός, Ισχύς και συντριμμός, Κρίνο εύοσμο, κόσμου αρωγός, Αΐδια ωδή των ευσεβών, Αμαρτωλών η σωτηρία, Αγγέλων η Κυρία, Τράπεζα Θεϊκή, Πορφύρα Αγία, Παρρησία προς Θεόν, θέωση θνητών, καταφύγιον Ιερόν, θέαμα φλογερόν, αφάνισις πονηρίας, βέλος το πικρόν.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.
Ένατη ευχή
Θεόνυμφη λαμπάδα, τον Ήλιον φέρουσα Χριστόν, Όχημα του Λόγου, Άστρον άδυτον, εγκαλλώπισμα πιστών, Ουράνεια κλεις, Ίαμα και Ίλεως, Δέηση ζωής, Λυτήριον λύπης, φόβον καταργήσασα, χρυσοφαής, Αγνότης Μακαρία, Γέφυρα αιώνιας σωτηρίας, Ύμνος Ασωμάτων, γεγεννημένη νήψις γαλουχίας, Μυριώνυμη, και Μυριώχαρη, άϋλη, Μυροβλύτισσα, Οδηγήτρια, Γρηγορούσα, κόρη Μεσοπαντίτισσα, βοήθησον τον/την δούλον/ην σου (τάδε).
Κυριώνυμη Παναγία, Ναέ Θεού, ακατάλυτος, Ουρανώσασα τον χουν, Όμβρος ζωοδότης άλυτος, Όνομα πολυπόθητον, Σκήνωμα οχυρώσασα απόρθητον, Στήριγμα ευσεβών, σκεύος Ιερόν αλώβητον, Αγίας Τριάδος δώρημα το τέλειον παρρησίας, η Χάρις νοερών, παρισταμένη τω Θεώ, φλοξ αθανασίας.
Η Δόξα πάσα, η Αρχαγγελιώτισσα, το Άξιον Εστί. Η Γνώση της Σοφίας, Μήτηρ του Ιησού, Παραδείσου η Αρχή.

Μιλώντας για τη Γενοκτονία…. με τους Sait Tsetinoglu, Θ. Κυριακίδη και Β. Τσακόγλου

Εκδηλώσεις για την επέτειο στις 19 Μαΐου

Μνήμη Γενοκτονίας: Πόντιοι αντάρτες θα αντικταστήσουν τους εύζωνες

(φωτ.: pontos-news.gr)  

Αθήνα

Στις 19:00 το βράδυ της Τρίτης, 19 Μαΐου, ανήμερα της επετείου της Γενοκτονίας των Ποντίων θα γίνει όπως κάθε χρόνο η επίσημη αλλαγή της Προεδρικής Φρουράς με τους εύζωνες να είναι ενδεδυμένοι με την φορεσιά του πόντιου αντάρτη.

Η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού θα πραγματοποιήσει εκδηλώσεις στην Αθήνα:

18:30 Κεντρική εκδήλωση μνήμης και επιμνημόσυνη δέηση στο περίπτερο της ΠΟΕ.
19:00 Επίσημη αλλαγή Προεδρικής Φρουράς με Εύζωνες ντυμένους με τη φορεσιά του Πόντιου Αντάρτη.
Χαιρετισμός προέδρου ΣΠΟΣ Νοτίου Ελλάδας και Νήσων Γεώργιου Βαρυθυμιάδη, χαιρετισμός περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου, ομιλία από τον αντιπρόεδρο της Αρμενικής Βουλής Έντουαρντ Σαρμαζάνοφ.
19:45 Επιμνημόσυνη δέηση – Κατάθεση στεφάνου – Εθνικός ύμνος.
20:00 Πορεία προς την πρεσβεία της Τουρκίας και επίδοση ψηφίσματος.

Παρακολουθήστε στιγμιότυπα από την περσινή αλλαγή της Προεδρικής Φρουράς με εύζωνες ντυμένους με την ποντιακή φορεσιά:

... ἀπόδοση ...

... ἀπόδοση ... Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα σημαίνει τὴν μετὰ πάροδο ὀκτὼ συνήθως ἡμερῶν ἐπανάληψη τῆς ἑορτῆς ποὺ μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ διάρκειά της παρατείνεται μεθεορτίως μέχρις αὐτὴ τὴν ἡμέρα.
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὁ ἑορτασμὸς δὲν εἶναι στιγμιαῖος. Γιορτάσαμε ἀνήμερα καὶ τελειώσαμε. Εἶναι τόσο μεγάλο τὸ γεγονὸς ποὺ δὲν γίνεται νὰ τὸ ἀφομοιώσουμε σὲ μία μόνο ἡμέρα. Σκεφτεῖτε ὅτι τὸ Πάσχα τὸ ζοῦμε γιὰ σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες. Ἀποδίδουμε, δηλαδὴ, τὴν ἑορτὴ μετὰ ἀπὸ σαράντα ἡμέρες. Ζήσαμε κι εὐχαριστηθήκαμε καὶ θυμηθήκαμε ὅλα αὐτὰ τὰ γεγονότα γιὰ πολὺ καιρὸ ἔτσι ὥστε νὰ τὰ ἐμπεδώσουμε. Κι ἔτσι εἴμαστε σὲ θέση νὰ κατευοδώσουμε αὐτὸ τὸ γεγονὸς ποὺ γιορτάσαμε.
Ἐπιτρέψτε μου, νὰ μεταφράσω ἐλεύθερα τὴ λέξη ἀπόδοση μὲ τὴ λέξη κατευόδιο. Κατευοδώνουμε τὴ γιορτὴ κι εὐχόμαστε πάλι, τὸν κατάλληλο χρόνο, νὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ ξαναγιορτάσουμε.
 κ Ἀλεξάνδρου Σταυροπούλου

Η Απόδοση του Πάσχα

Κάθε τι στη ζωή κρίνεται από την απόδοσή του!

Τί απέδωσε το Πάσχα;

Ξαναγιορτάζοντας το Πάσχα, μετά από σαράντα μέρες, δηλώνουμε ότι το Πάσχα, η Ανάσταση, συνεχίζεται.

Τί μας αποδίδει το Πάσχα; Κάθε τι στη ζωή κρίνεται από την απόδοση του. Εξετάζουμε τί αποδίδει ένα μηχάνημα, ένας εργάτης, μια θεωρία! Τί αποδίδει ένα γεγονός! Το Πάσχα είναι ένα γεγονός. Τί, λοιπόν, κερδίζουμε απ’ αυτό;

Το πρώτο: Μας απέδωσε ζωντανό τον Ιησού. Χάθηκε για τρεις μέρες απ’ την επίγεια ζωή ο Χριστός.

Φάνηκε να τον καταπίνει ο θάνατος, όπως το κήτος κατάπιε τον Ιωνά. Τελικά το κήτος της θάλασσας απέδωσε ζωντανό τον Ιωνά. Έτσι κι ο θάνατος απέδωσε ζωντανό το Χριστό. «Ως εκ κήτους Ιωνάς εξανέστης του τάφου» (κανόνας του Πάσχα).

Γιατί το θαλάσσιο εκείνο κήτος απέδωσε ζωντανό τον Ιωνά; Διότι δεν βρήκε στον Ιωνά κατάλληλη τροφή, τη συνηθισμένη του τροφή. Άγνωστη τροφή του φάνηκε ο άνθρωπος Ιωνάς, και γι’ αυτό δε μπόρεσε να τον κατασπαράξει και να τον χωνέψει. Αναγκάστηκε να τον αποβάλει ζωντανό.

Και το θηρίο, που λέγεται θάνατος, απέδωσε ζωντανό τον Κύριο, επειδή δεν βρήκε σ’ Αυτόν την τροφή που γνώριζε. Η τροφή του θανάτου είναι η αμαρτία. Ο Χριστός ήταν άσχετος με την αμαρτία. Άρα δεν έκανε για το στομάχι του θανάτου (Ε.Π.Ε. 31,294).

Με το Πάσχα αποδόθηκε ζωντανός ο Χριστός, που είναι ο ακρογωνιαίος και πολύτιμος λίθος. Όταν ένας άνθρωπος καταπιεί ένα λίθο, πρώτα μεν το στομάχι του προσπαθεί να τον διαλύσει με τα υγρά που διαθέτει. Να τον χωνέψει. Να τον αφομοιώσει. Να τον εξαφανίσει. Αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τότε αποβάλλει το λίθο, μέσα σε φρικτούς πόνους.

Κάτι ανάλογο συνέβηκε με το θάνατο. Κατάπιε τον Ιησού Χριστό, που είναι ό λίθος  ο «ακρογωνιαίος», ο «πολύτιμος». Δεν μπόρεσε να τον χωνέψει, να τον διαλύσει, να τον εξαφανίσει. Αναγκάστηκε να τον αποβάλει, μέσα σε φρικτούς πόνους.

Και αποβάλλοντας ο θάνατος το Θεάνθρωπο Ιησού, «εξέμεσε», «συνεξέμεσε» και όλη την τροφή που είχε μέσα στο τεράστιο στομάχι του. Όλη, δηλαδή, την ανθρώπινη φύση. Με την Ανάσταση του Χριστού συνανίσταται ολόκληρη η ανθρωπότητα (Ε.Π.Ε. 31,294-296).

Το δεύτερο: Το Πάσχα μας απέδωσε νεκρό το θάνατο! Αντί να καταπιεί το Χριστό, «κατεπόθη» ο ίδιος (Α’ Κορ. ιε’ 54). Η Ανάσαση του Χριστού απέδωσε τη στείρωση του θανάτου.

Στη Παλαιά Διαθήκη έχουμε θαυμαστές γεννήσεις από στείρες γυναίκες, όπως η Σάρρα η μητέρα του Ισαάκ, η Ρεβέκκα η μητέρα του Ιακώβ, η Άννα η μητέρα του Σαμουήλ, η Ελισάβετ η μητέρα του Προδρόμου. Γέννησαν θαυματουργικά.

Γεγονότα, που συμβόλιζαν τη γέννηση του Θεανθρώπου όχι από στείρα, αλλά από Παρθένα.

Συμβόλιζαν τη γέννηση πλήθους παιδιών από τη στείρα, προ Χριστού, Εκκλησία.

Συμβόλιζαν την Ανάσταση από τη στείρα γη, από το στείρο τάφο.

Συμβόλιζαν τη στείρωση και του θανάτου. Λέει σχετικά ό ιερός Χρυσόστομος: «Προηγήθηκαν οι στείρες, που γέννησαν θαυμαστά, για να βεβαιωθεί η γέννα της Παρθένου. Κι όχι μονάχα αυτό. Αν καλοεξετάσουμε, βλέπουμε προτυπούμενη τη στείρωση του θανάτου». (Ε.Π.Ε. 31,296).

 Η γέννηση του Ισαάκ από τη στείρα Σάρρα συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού από τη στείρα γη. Όπως η γέννηση του Ισαάκ ήταν η δοκιμασία της πίστεως για τον Αβραάμ, έτσι η Ανάσταση του Ιησού Χριστού είναι δοκιμασία της πίστεως για κάθε χριστιανό.

Και όπως απ’ τη θαυματουργική γέννηση του Ισαάκ ο Αβραάμ έγινε γενάρχης πολλών ανθρώπων και εθνών, έτσι ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, έγινε γενάρχης πολλών χριστιανών. «Την γενεάν αυτού τις διηγήσεται;», λέει ο προφήτης Ησαΐας.

Αναστήθηκε ο Χριστός, για να στειρωθεί ο θάνατος. Αρκετά εκτρώματα του Άδη γέννησε η κοιλιά του θανάτου. Τώρα στειρώθηκε, νεκρώθηκε.

Το Πάσχα απέδωσε τη νέκρωση του θανάτου. «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν» (ωδή ζ’ του κανόνα του Πάσχα).

Το Πάσχα απέδωσε την κατάργηση του φόβου του θανάτου. Δεν ζούμε πια την τρομοκρατία του θανάτου. Δεν τον φοβόμαστε.

Το τρίτο: Η δική Του Ανάσταση αποτελεί την εγγύηση για τη δική μας ανάσταση.

Λέει ο ιερός Χρυσόστομος: «Αφού πραγματικά πέθανε, αναστήθηκε. Γι’ αυτό και βρισκόταν με τους μαθητές Του σαράντα μέρες, για να τους πληροφορήσει και να τους δείξει πόσο λαμπρά θα είναι τα σώματα όλων των πιστών μετά την ανάσταση. (Ε.Π.Ε. 31,246)

Αν ο Χριστός είναι η κεφαλή κι εμείς το σώμα Του, είναι ποτέ δυνατόν ν’ αναστηθεί η κεφαλή και να παραμείνει νεκρό το σώμα;

Ανάσταση, λοιπόν, Χριστού σημαίνει απόδοση και των δικών μας αναστημένων σωμάτων. Αυτό έχει και μια προέκταση. Αφού θα  αναστηθούμε, βλέπουμε με ελπίδα τη ζωή. Αντιμετωπίζουμε με θάρρος τις θλίψεις. «Στη παρούσα ζωή υποφέρουμε πολλά βάσανα. Αν, λοιπόν, δεν υπάρχει η ελπίδα για την άλλη ζωή, τότε ποιός άλλος είναι αθλιότερος από μας;» Έτσι τονίζει ο ιερός Χρυσόστομος: (Ε.Π.Ε. 31,602,604).

Το τέταρτο: Το Πάσχα απέδωσε και κάτι άλλο, που κανένα έργο και κανένας αρχηγός δεν θα μπορούσε να αποδώσει. Είναι το ξανάνιωμα του ανθρώπου.

Ο κόσμος μας γερνάει. Ό Χριστός μας ξανανιώνει.

Αν μπορέσει κάποιος να μεταμορφώσει σε ρωμαλέο και όμορφο παλληκάρι είκοσι ετών, ένα φτωχό και άρρωστο γεροντάκι ογδόντα ετών, τί ευγνωμοσύνη θα του χρωστά το γεροντάκι;

Κάτι απείρως σπουδαιότερο συνέβηκε με την Ανάσταση. Ο Χριστός με την έγερσή Του από τον Τάφο πήρε εμάς, τους γερασμένους αμαρτωλούς και ετοιμοθάνατους, και μας έκανε νέους, πλούσιους, πρίγκιπες, βασιλείς. Μας χάρισε την αιώνια νεότητα.

Απόδοση του Πάσχα!

Συλλέγουμε κι απολαμβάνουμε τους γλυκύτατους καρπούς της Αναστάσεως.

Μακάρι ν’ αποδώσει και το δέντρο της ζωής μας τους καρπούς της αρετής, ώστε να γευόμαστε τους καρπούς της Αναστάσεως:

♦ Τη νέκρωση του θανάτου.

♦ Την ελπίδα της αιώνιας ζωής.

♦ Τη ζωντανή παρουσία του Χριστού.

♦ Την άνοιξη της πνευματικής ζωής.

♦ Την αληθινή ειρήνη και την πραγματική χαρά.

(Αρχ. Δ.Γ.Αεράκη, «Πάσχα Κυρίου»)

http://www.diakonima.gr/2010/05/11/%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CF%84%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%83/

Άγιος Παΐσιος: Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν θέλη να βοηθήση κάποιον, προσπαθεί να τον συνδέση με τον Χριστό και όχι να τον δέση με τον εαυτό του

  

Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν θέλη να βοηθήση κάποιον, προσπαθεί να τον συνδέση με τον Χριστό και όχι να τον δέση με τον εαυτό του. 

Στην συνέχεια χαίρεται, όταν καταφέρη να τον συνδέση με τον Χριστό, και ο άλλος αγωνίζεται προσβλέποντας στον Χριστό. Τότε και ο ένας και ο άλλος έχει τον μισθό του και τα πράγματα πάνε κανονικά.

 Όταν όμως ο άνθρωπος αγωνίζεται και κοιτάζη πώς να ευχαριστήση αυτόν που προσπαθεί να τον συνδέση με τον Χριστό, αν δηλαδή μια ενέργειά του θα στενοχωρήση ή θα χαροποιήση εκείνον, και δεν κοιτάζη πως ο Χριστός βλέπει αυτήν την ενέργειά του, τότε ούτε τον άνθρωπο που τον βοηθάει ευχαριστεί, ούτε τον Χριστό, αλλά ούτε ο ίδιος ωφελείται, γιατί δεν δέχεται θεϊκή βοήθεια. Δηλαδή ούτε ο Χριστός ούτε ο πνευματικός χαίρεται γι’ αυτό το οποίο κάνει, αλλά ούτε ο ίδιος βοηθιέται, για να ξεπεράση μια δυσκολία. 

Ας υποθέσουμε ότι ψάλλει μια αδελφή και σκέφτεται: «Άραγε ψάλλω καλά; Θα χαρή η Γερόντισσα;». Ε, αυτή δεν βοηθιέται. Ενώ, αν ψάλλη για τον Χριστό, τα πράγματα πάνε κανονικά· και καλά θα ψάλη και την Γερόντισσα θα ευχαριστήση.

- Γέροντα, όταν κανείς δεν καταλάβη σωστά αυτό που του είπε ο πνευματικός, φταίει;

- Κοίταξε, αν δεν κατάλαβε, επειδή είχε μια επιθυμία και ο νους του ήταν εκεί, πάλι φταίει. Μερικοί το θέλημα το δικό τους το κάνουν θέλημα του Θεού. Ρωτάει λ.χ. κάποιος τον πνευματικό του για ένα πρόβλημά του και έχει στο λογισμό του την λύση που θέλει, που τον αναπαύει. Ο πνευματικός του λέει τι πρέπει να κάνη και αυτός καταλαβαίνει ότι του είπε να κάνη αυτό που ήθελε, και το κάνει με χαρά, νομίζοντας κιόλας ότι κάνει υπακοή. Και αν του πη μετά ο πνευματικός «γιατί ενήργησες έτσι;», του λέει: «Έτσι δεν μου είπες να κάνω;»

 Αλλά και μερικές φορές, αυτό που λέει ο πνευματικός, δεν είναι να το πάρη κανείς κατά γράμμα. Μπορεί να είναι τρόπος του λέγειν.

 Θα σας πω μια περίπτωση, για να καταλάβετε. Μια σαρανταπεντάρα καθηγήτρια, που είχε και παιδιά, είχε μπλέξει έναν δεκαεξάχρονο μαθητή της. Το παιδί έφυγε από το σπίτι και συζούσε με την καθηγήτρια. Όταν ο πατέρας του ήρθε στο Καλύβι και μου είπε τον πόνο του, του είπα να κάνη για το θέμα αυτό ό,τι του πη ο πνευματικός του. Πήγε λοιπόν ο καημένος στον πνευματικό και μετά ήρθε πάλι σ’ εμένα. Εγώ είχα εκείνη την ημέρα την Εξαρχία του Πατριαρχείου , δεν μπορούσα να συζητήσω μαζί του και του είπα:

 «Να κάνης ό,τι σου είπε ο πνευματικός σου». Αυτός δεν έφευγε – και ευτυχώς που δεν έφυγε και επέμενε. Κάποια στιγμή που ευκαίρησα, τον είδα λίγο και μου είπε: 

«Γέροντα, αποφάσισα να την σκοτώσω αυτή την γυναίκα, γιατί έτσι μου είπε ο πνευματικός μου». 

«Για στάσου, καλέ μου άνθρωπε, του λέω, τι ακριβώς σου είπε ο πνευματικός;». «Μου είπε: ‘’Αυτή η γυναίκα είναι για σκότωμα’’». Καταλάβατε; 

Ο πνευματικός είπε, τρόπος του λέγειν, «αυτή η γυναίκα είναι για σκότωμα», όχι να την σκοτώση! Από τότε δεν λέω σε κανέναν: «να κάνης ό,τι σου είπε ο πνευματικός», αλλά ρωτάω τι του είπε ο πνευματικός…

- Μπορεί, Γέροντα, να ζητάη κάποιος βοήθεια από τον πνευματικό του και συγχρόνως να προτείνη και την λύση;

- Εμ τότε, τι βοήθεια ζητάει; Άλλο είναι να πη ταπεινά σαν λογισμό στον πνευματικό του τι νομίζει ότι θα τον βοηθήση – αυτό επιβάλλεται – και άλλο είναι να επιμένη ότι ο λογισμός του αυτός είναι σωστός. Τότε είναι που δεν κάνει ο άνθρωπος προκοπή. Είναι σαν να πηγαίνη στον γιατρό και να του λέη: «Αυτό το φάρμακο να μου δώσης». Ο άρρωστος οφείλει να κάνη υπακοή στον γιατρό· δεν θα του υποδείξη τι είδους φάρμακα θα του δώση. Δεν είναι εδώ θέμα ορέξεως, όπως με τα φαγητά και τα γλυκά, για να πη κανείς: «Θέλω μπακλαβά ή θέλω κανταϊφι». Ανάλογα με την πάθηση ο γιατρός δίνει και το φάρμακο.

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2015/05/blog-post_652.html#sthash.qx871EBE.dpuf

Γέροντας Εφραίμ Αριζόνας.

Ρωσικό ντοκιμαντέρ «Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας» με ελληνικούς υπότιτλους.