.Γιά κάθε ενέργεια του ό άνθρωπος πρέπει νά ρωτάη τόν εαυτό του:

Γιά κάθε ενέργεια του   ό άνθρωπος πρέπει νά ρωτάη τόν εαυτό του:

«Καλά, εµένα αυτό πού κάνω µέ  αναπαύει· τόν Θεό Τόν αναπαύει;» καί νά έξετάζη άν είναι εύάρεστο στον Θεό.Άν ξεχνάη νά τό κάνη αυτό, ξεχνάει καί τόν Θεό µετά. Γι' αυτό παλιά έλεγ

αν«προς Θεού» ή «τόν αθεόφοβο, δέν φοβάται τόν Θεό;». Η έλεγαν: «Άν θέλη όΘεός, άν έπιτρέψη ό Θεός». Ενιωθαν τήν παρουσία τού Θεού παντου, είχανσυνέχεια µπροστά τους τον Θεό και πρόσεχαν. Ζούσαν αυτό πού λέει ό Ψαλµός,
«Προωρώµην τον Κύριον ενώπιον µου διαπαντός, ϊνα µη σαλευθώ» και δεν σαλεύονταν. Τώρα, βλέπεις, µπαίνει σιγά-σιγά τό ευρωπαϊκό τυπικό και πολλοί δεν κάνουν τό στραβό από ευγένεια κοσµική. Ότι κάνει κανείς, να τό κάνη καθαρό για τόν Χριστό, νά εχη τόν νου του ότι ό Χριστός τόν βλέπει, τόν παρακολουθεί· σε κάθε του κίνηση κέντρο νά είναι ό Χριστός. Νά µην εχη τόn ανθρώπινο στοιχείο µέσα του. Αν κινούµαστε µέ σκοπό νά αρέσουµε στους ανθρώπους, αυτό δεν µάς ωφελεί σε τίποτε. Χρειάζεται πολλή προσοχή.
Πάντοτε νά εξετάζω τά ελατήρια άπό τά όποια κινούµαι καί, µόλις αντιληφθώ ότι κινούµαι άπό άνθρωπαρέσκεια, νά την χτυπώ αµέσως. Γιατί, όταν πάω νά κάνω ένα καλό καί µπαίνη στην µέση ή άνθρωπαρέσκεια, ε, τότε βγάζω νερό άπό τό πηγάδι µέ τρύπιο κουβά.

Γεριντας Παισιος αποσπασμα  απο το βιβλιο  Πνευματικη  Αφυπνηση !

 Ηλιας  Χαιντουτης   19 Νοε   2012