Οι άνθρωποι συνέχεια βιάζονται, τρέχουν

Οι άνθρωποι συνέχεια βιάζονται, τρέχουν. Αυτήν την ώρα πρέπει να βρίσκωνται εδώ, την άλλη εκεί, την άλλη πιο πέρα, αφού, για να μην ξεχνούν τι έχουν να κάνουν, χρειάζεται να τα γράφουν. Μέσα σε τόσο τρέξιμο πάλι καλά που θυμούνται τα ονόματά τους!... Ούτε τον εαυτό τους γνωρίζουν. Άλλά πώς να τον γνωρίσουν; Γίνεται να καθρεφτισθής σε θολά νερά; Ο Θεός να με συγχωρέση, αλλά ο κόσμος κατήντησε σωστό τρελλοκομείο. Δεν σκέφτονται οι άνθρωποι την άλλη ζωή, μόνο ζητάνε όλο και περισσότερα υλικά αγαθά. Γι' αυτό και δεν βρίσκουν ησυχία και τρέχουν συνέχεια

 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ 19 ΜΑΡ 2013 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 

Άυτό το πνεύμα έχει προχωρήσει και στην πνευματική ζωή, θέλουμε να αγιάσουμε δίχως κόπο!

Οι πολλές ευκολίες, όταν ξεπερνούν τα όρια, τον αχρηστεύουν τον άνθρωπο και τεμπελιάζει. Ενώ μπορείνα γυρίση κάτι με το χέρι, σου λέει: “Οχι, καλύτερα να πατήσω ένα κουμπί και να γυρίση μόνο του”! Οτανσυνηθίζη κανείς με το εύκολο, θέλει όλο εύκολα μετά. Σήμερα οι άνθρωποι θέλουν να δουλεύουν λίγο και να πληρώνονται πολύ. Άν γίνεται να μη δουλεύουν και καθόλου, ακόμη καλύτερα!
Άυτό το πνεύμα έχει προχωρήσει και στην πνευματική ζωή, θέλουμε να αγιάσουμε δίχως κόπο!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   18 ΜΑΡ 2013  

Γέροντα, πώς θα γίνη να μην εξετάζη τα πράγματα κανείς μόνο με το μυαλό;

Γέροντα, πώς θα γίνη να μην εξετάζη τα πράγματα κανείς μόνο με το μυαλό;
Το μυαλό πρέπει να το δουλεύη σωστά. Θα το δουλεύη στο μεγαλείο του Θεού, για να βρη τον Θεό, όχι να
κάνη το μυαλό του Θεό. Οσοι έχουν μυαλό, πρέπει να είναι προχωρημένοι πνευματικά. Κια ματιά να ρίξουν, καταλαβαίνουν. Οταν δουλεύη κανείς το μυαλό, μπορεί να βοηθήση τον άλλον, διαφορετικά,μπορεί να τον βασανίση. Έχω υπ΄ όψιν μου γεγονότα από λαϊκούς. Γνώρισα ένα παιδί που έμεινε ορφανόαπό πατέρα, μαζί με τα τρία αδελφάκια του, και η μάνα του ξαναπαντρεύτηκε. Τα ορφανά δεν είδαν αγάπηαπό την μάνα ούτε από τον πατρυιό τους. Το ταλαίπωρο, όταν μεγάλωσε, άνοιξε ένα εμπορικό και δούλευε.Κια φορά άκουσε ότι πέθανε κάποιος και άφησε τρία ορφανά. Πόνεσε τα ορφανά και είπε στην χήρα γυναίκα: «Θέλεις να παντρευθούμε και να ζήσουμε σαν αδέλφια, για να προστατεύσουμε αυτά τα παιδιά;» Το δέχθηκε εκείνη. Τώρα ζουν πνευματικά, διαβάζουν Συναξάρια, Φιλοκαλία, πάνε σε Μοναστήρια, έχουν Πνευματικό. Σκέφθηκε σωστά και ενήργησε έτσι και δέχθηκε την θεία Χάρη. Άλλιώς θα του έλεγε το ταγκαλάκι: «Τώρα να τα βΆυτός δεν πήγε ναε κδικηθή με την κακότητα, αλλά εκδικήθηκε με την καλωσύνη. Άλλοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους στο καλό και εφευρίσκουν καλά πράγματα και άλλοι για καταστροφή. είναι και το ταγκαλάκι που τους βάζει.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  18 ΜΑΡ 2013

Οι αρετές του χρόνου της ζωής- Η υπομονή

…

Πολλές φορές δεν έχουμε υπομονή, μα ούτε και καταλαβαίνουμε τί είναι η υπομονή. Και όμως, είναι τόσο μεγάλη αρετή! Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο της Καθαράς Δευτέρας, στο Απόδειπνο, να περιγράφεται το τέλος του κόσμου, το τέλος της ιστορίας, η συντέλεια, αυτό που ονομάζουμε «Δευτέρα Παρουσία» ( η περικοπή υπάρχει και στο κατά Ματθαίον και στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο ). Στις αφηγήσεις αυτές, οι ευαγγελιστές παρουσιάζουν πολύ όμορφα, με λίγες λέξεις αλλά παραστατικές εικόνες, πώς θα συμβεί το τέλος του κόσμου. Βέβαια, η ανάγνωση και ακρόαση αυτών των περικοπών δημιουργεί την εντύπωση ενός φοβερού κυριολεκτικά γεγονότος. Παρουσιάζεται ένα μεγάλο δράμα, φαίνεται ότι οι άνθρωποι που θα ζήσουν εκείνες τις στιγμές θα ζοριστούν πολύ. Μέσα σε αυτές τις περικοπές ανιχνεύουμε δύο σημαντικές εκφράσεις: «ὁ ὑπομείνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται.» ( Ματθ. 24,13 ) – αυτός που θα υπομείνει μέχρι το τέλος αυτός και θα σωθεί. Και «Ἐν τή ὑπομονή ὑμῶν κτείσασθε τάς ψυχᾶς ὑμῶν.» ( Λκ. 21,19 ) . Λέει δηλαδή ο Κύριος στους μαθητές και δι’ αυτών σ’ όλη την Εκκλησία: «Κοιτάξτε, όταν θα έλθουν αυτές οι δύσκολες στιγμές και θα βρεθείτε σ’ αυτή η την κατάσταση της ζάλης, της σύγχυσης, της ασφυξίας, ένα πράγμα να κάνετε: κρατήστε μέσα σας την υπομονή. Μ’ αυτή την υπομονή σας θα μπορέσετε να ελέγξετε την κατάσταση των ψυχών σας. Θα αποκτήσετε δηλαδή τις ψυχές σας στα χέρια σας. Αν δεν έχετε υπομονή, θα χάσετε τα πάντα».

Αναφέρεται επίσης στην αρχή μιας πολύ ωραίας , πρακτικής επιστολής, της επιστολής του Ιακώβου, κάτι άλλο παράξενο: «Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις» - να χαίρεσθε πολύ όταν πέσετε σε θλίψεις, σε πειρασμούς, σε δοκιμασίες ποικίλες. Διότι «τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονήν». Και συνεχίζει: «ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω» ( Ιακ. 1, 2-4 ). Εκεί που νομίζετε ότι χάνετε την πίστη σας- πεθαίνει το παιδί σας στα καλά καθούμενα, κλονίζεσθε, καταστρέφεστε χωρίς να το καταλαβαίνετε, αδικείσθε από τους πιο δικούς σας ανθρώπους, αρρωσταίνετε και έρχονται η μία μετά την άλλη οι δοκιμασίες με ανεξήγητο τρόπο, και αναρωτιέστε πού είναι ο Θεός- εκεί ακριβώς βρίσκεται το δοκίμιο της πίστεως. Κι αυτή η δοκιμασία της πίστεως- εκεί που τα χάνε τε όλα! – κατεργάζεται την υπομονή. Η δε υπομονή αυτή θα σας βοηθήσει να τελειωθείτε, να αποκτήσετε τις ψυχές σας, τον έλεγχο της ζωής σας, να αντέξετε μέχρι τέλους και τότε να σωθείτε και να φθάσετε στην τελειότητα.

Η αρετή της υπομονής , που πολλές φορές την επικαλούμαστε κυρίως για τους άλλους ,είναι πολύ αναγκαία σε μας και εξίσου δύσκολη στον αγώνα της. Υπομονή δεν είναι η εξ ανάγκης αποδοχή των γεγονότων, επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Ούτε πάλι η αγχώδης , κατά κάποιο τρόπο , αναμονή ,μιας απολύτρωσης από τη δοκιμασία που ενδεχομένως περνούμε. Αλλά υπομονή είναι η μυστική προσδοκία της αποκάλυψης του Θεού στη ζωή μας∙ της φανέρωσης του θελήματός Του σε χώρους, χρόνους και συνθήκες που δεν συνηγορεί η λογική και η φύση μας, η ελπιδοφόρα αναμονή της πειστικής μεταμόρφωσης της δοκιμασίας σε θεϊκή ευλογία.

Μας συμβαίνει μια δοκιμασία που μας υπερβαίνει. Μια κατεύθυνση της σκέψης μας είναι να παραδώσουμε τα όπλα και να πούμε: «και τί μπορώ να κάνω εγώ;». Αναγκαστικά λοιπόν δεχόμαστε το συμβάν, με μια ελπίδα μήπως, μέρα με τη μέρα, κάτι συμβεί και τελικά έλθει η απολύτρωση τόσο αυτόματα όπως μας επισκέφθηκε η δοκιμασία. Αυτή είναι η κατώτερης ποιότητος υπομονή, που έχει την αξία της, βοηθάει αλλά δεν ελευθερώνει.

Υπάρχει όμως η πνευματική υπομονή και γι’ αυτήν μιλούν τα εκκλησιαστικά βιβλία και το αλάθητο στόμα του Χριστού. Αυτή η υπομονή μας βοηθεί να διακρίνουμε πίσω από τα επώδυνα περιστατικά, πίσω από τις δύσκολες συνθήκες, πίσω από τα στραβά και τις δυσκολίες του δικού μας χαρακτήρα. Μας κάνει να προσδοκούμε , πίσω από τις δυσκολίες που μας παρεμβάλλουν οι αδελφοί, κάποια πολύτιμη αποκάλυψη του θελήματος του Θεού. Αυτό θέλει υπομονή. Το να δώσουμε λοιπόν κάποιο χρόνο στα γεγονότα να δείξουν μόνα τους την ταυτότητα και τον λόγο τους, το μυστικό τους, αυτό είναι η υπομονή. Το να περιμένει κανείς τον Θεό. Η νοοτροπία του «εδώ και τώρα» , που τόσο πολύ καλλιεργείται στις μέρες μας, δεν είναι χριστιανική νοοτροπία, και το μόνο που απεργάζεται είναι η καλλιέργεια του εγωισμού μας και η κυριαρχία του άγχους στην ψυχή μας. Απεναντίας, στη θέση του «εδώ» εμείς βάζουμε τη Βασιλεία του Θεού και στη θέση του «τώρα» το «όποτε θέλει ο Θεός» και την αιωνιότητα.

Έτσι λειτουργεί ο αληθινός χριστιανός και αντί να προσπαθεί να ελέγξει καθοριστικά τα γεγονότα με εκείνα τα απαιτητικά «γιατί ;» προς τον Θεό , τα αποδέχεται και μάλιστα όχι παθητικά, αλλά μ’ έναν τρόπο πραγματικά εσωτερικά παρηγορητικό, ωε δώρα και ευλογίες από τον Θεό. Η πρώτη λοιπόν αρετή που μεταμορφώνει και εξαγιάζει τον χρόνο είναι η αρετή της υπομονής. Αυτή η αρετή αναφέρεται κυρίως στη σχέση μας με τον Θεό, με τον εαυτό μας και με τα γεγονότα.

Από το βιβλίο: «Από το καθ’ ημέραν στο καθ’ ομοίωσιν»

ΝΙΚΟΛΑΟΥ Μητροπολίτου

Μεσογαίας και Λαυρεωτικής»

Εκδόσεις: εν πλω

Οι Ευρωπαίοι το ζάλισαν το μυαλό, έπαθαν σύγχυση και πάνε στον γκρεμό, γιατί έβγαλαν τον Θεό από την ζωή τους.

Οι ευεργεσίες έκανε ο Θεός στον Ισραηλιτικό λαό! Τι σημεία! Πόσα γεγονότα! Οταν όμως ο Μωυσής άργησε να κατεβή από το Σινά με τις πλάκες, τις δέκα εντολές του Θεού, ο λαός έδωσε τα χρυσαφικά του,για να κάνουν ένα χρυσό μοσχάρι και να το προσκυνούν (9). Στην εποχή μας δεν υπάρχει κανένας άνθρωπος με… μοσχαρίσιο μυαλό. Γι΄ αυτό για έναν μορφωμένο δεν δικαιολογείται να μην καταλαβαίνη ποιο είναι το σωστό. Το μυαλό το έδωσε ο Θεός, για να βρη ο άνθρωπος τον Δημιουργό του. Οι Ευρωπαίοι το ζάλισαν το μυαλό, έπαθαν σύγχυση και πάνε στον γκρεμό, γιατί έβγαλαν τον Θεό από την ζωή τους.

9) Βλ. Εξ. 32, 1-6

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 19 ΜΑΡ 2013

Άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση είναι άχρηστη,φέρνει καταστροφή.

Οποιος τροχάει συνέχεια με γνώσεις το μυαλό του και ζη απομακρυσμένος από τον Θεό, το κάνει τελικά δίκοπο, και με το ένα μέρος σφάζεται σιγα-σιγά ο ίδιος και με το άλλο κόβει ανθρώπους με τις απόλυτες ανθρώπινες εγκεφαλικές λύσεις του. Η ανθρώπινη γνώση, όταν αγιασθή, γίνη θεία, τότε βοηθάει.Διαφορετικά είναι ανθρώπινη αντιμετώπιση, μυαλό, κοσμική λογική. Το σκέτο μυαλό είναι μπαστούνι σιδερένιο, δίχως μαγνήτη, που χτυπάει τα μέταλλα, για να κολλήσουν, και αυτά τσαλακώνονται και δεν κολλούν.
Άυτός είναι ο σημερινός κόσμος. Ολα τα πράγματα τα βλέπουν με την ξερή λογική. Άυτή η λογική είναι καταστροφή
. «Η γνώσις φυσιοί» (5) δεν λέει; Άμα δεν έχη θείο φωτισμό κανείς, η γνώση είναι άχρηστη,φέρνει καταστροφή.

5) Ά΄ Κορ. 8, 2

Γεροντας Παισιος

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  18 ΜΑΡ  2013 

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΥΧΟΜΑΙ

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΥΧΟΜΑΙ !ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !

Ηλιας    Χαιντουτης  18 Μαρ  2013

Αύριο ξεκινά η νηστεία της Τεσσαρακοστής

Αύριο ξεκινά η νηστεία της Τεσσαρακοστής η οποία βέβαια δεν σταματάει στις σαράντα ημέρες αλλά συνεχίζεται και στην μεγάλη Εβδομάδα.
Στα μοναστήρια αλλά και πολλοί κοσμικοί κρατούν το λεγόμενο Τριήμερο, δηλαδή την Καθαρά Δευτέρα, την τρίτη και την Τετάρτη δεν βάζουν τίποτα στο στόμα τους, ούτε νερό.
Η Εκκλησία μας φροντίζει, επειδή την περίοδο της Τεσσαρακοστής δεν τελούνται Θείες Λειτουργίες μέσα στην εβδομάδα, εκτός Σαββάτου και Κυριακής, να τελεί τις λεγόμενες Προηγιασμένες Λειτουργίες.
Η Εκκλησία φροντίζει η πρώτη Προηγιασμένη ακολουθία να γίνεται Τετάρτη απόγευμα. Έτσι όσοι ξεκινήσουν την νηστεία ή όσοι ακολουθούν το τριήμερο μπορούν να Κοινωνήσουνε την ημέρα αυτή.
Η δεύτερη Προηγιασμένη Λειτουργία γίνεται συνήθως την Παρασκευή το πρωί καθώς το απόγευμα ψάλλονται οι πρώτοι Χαιρετισμοί της Παναγίας.
Σε όλη την περίοδο της Τεσσαρακοστής επίσης  τελούνται το απόγευμα στις ενορίες οι λεγόμενοι  κατανυκτικοί εσπερινοί. 

Η ευχή του αγίου Εφραίμ του Σύρου που διαβάζεται την περίοδο της Σαρακοστής

Μη αποστρέψης-Προκείμενο Μ. Τεσσαρακοστής

Τό κείμενο τῶν ψαλλομένων:
Προκείμενον. Ἦχος πλ. δ΄.
Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου, πρόσχες τῇ ψυχῇ μου, καὶ λύτρωσαι αὐτήν.

Πλάνη και τρέλα -Γέροντα, ο πλανεμένος είναι και τρελός;

Πλάνη και τρέλα
-Γέροντα, ο πλανεμένος είναι και τρελός;

-Όχι πάντα. Άλλο πλάνη, άλλο τρέλα. Μερικοί μόνον πλανώνται, και άλλοι πλανώνται, αλλά παθαίνει και το μυαλό τους. Είχα γνωρίσει έναν μοναχό στο Άγιον Όρος που δεν άκουγε κανέναν. Είχε φύγει από το μοναστήρι του και γύριζε μέσα στο Όρος. Τέσσερις πέντε φορές είχε πάει δήθεν να ασκητέψει και τον συμβούλεψα να γυρίσει στην μετάνοια (8) του. Τελικά αγόρασε ένα Καλύβι (9) και έμεινε μόνος του. Μετά από επτά μήνες ήρθε και με βρήκε. «Να γυρίσεις, του λέω, στο μοναστήρι σου». «Τώρα, μου λέει, πήρα απολυτήριο από το μοναστήρι· δεν με δέχονται εκεί». «Πρόσεξε, πρόσεξε πολύ, του λέω. Τουλάχιστον κοίτα να συνδεθείς με κανέναν Γέροντα, για να κάνεις υπακοή και να μη ζεις στο θέλημα». «Υπακοή στο θέλημα του Θεού θα κάνω», μου λέει. «Σήκω, του λέω, να πας σε μοναστήρι». «Εγώ ερημίτης τώρα, να γυρίσω πίσω; Να πας εσύ», μου λέει. «Εγώ να πάω μόνος μου; Αν θέλεις να πάω μαζί σου, να το κάνω με όλη μου την καρδιά», του λέω. «Άκου εδώ, μου λέει, αν βαρέθηκες εσύ την ησυχία και θες να πας σε μοναστήρι, να πας». Όταν είδα να φέρεται έτσι, με αναίδεια, τον άφησα κι εγώ. Μετά από λίγο καιρό έμαθα ότι δαιμονίσθηκε αλλά και τρελάθηκε. Του είχε παρουσιασθεί ο διάβολος σαν την Παναγία και του είπε: «Τέκνον μου, άμα πέσεις να με προσκυνήσεις, θα σου δώσω τα επτά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος…». Οπότε σκέφθηκε: «θα πάρω τώρα τα επτά χαρίσματα και θα τους βάλω όλους κάτω», και πέφτει, τον προσκυνάει. Μόλις προσκύνησε, τον τράνταξε ο διάβολος και δαιμονίσθηκε. Με το τράνταγμα όμως που του έκανε, σάλεψαν και τα λογικά του. Πήγε μετά στην Ιερά Κοινότητα (10) να γίνει Πρωτεπιστάτης! Κλείδωσε μέσα τους πατέρες που ήταν εκεί, πήρε την ράβδο του Πρωτεπιστάτη και κατέβαινε καμαρωτός τα σκαλιά. Βλέπουν οι άλλοι απ’ έξω άλλον Πρωτεπιστάτη να κατεβαίνει!... Με τρόπο τον ακολούθησαν με ένα τζιπ και πιο κάτω τον πήραν μαζί τους και τον κατέβασαν στο ψυχιατρείο. Τώρα έχει υποχωρήσει το δαιμόνιο, αλλά η τρέλα μένει.

-Και ο πλανεμένος, Γέροντα, δεν είναι κατά κάποιον τρόπο δαιμονισμένος;

-Εμ, τι είναι; Μπορεί μάλιστα ο πλανεμένος να έχει και περισσότερα δαιμόνια από έναν δαιμονισμένο. Άλλο όμως πλανεμένος, άλλο δαιμονισμένος

(8) Στο μοναστήρι στο οποίο εκάρη μοναχός.

(9). Οίκημα το οποίο περιλαμβάνει δυο-τρία κελιά και μικρό ναό και ανήκει σε μία από τις είκοσι Μονές του Αγίου Όρους.

(!0)Το κτίριο στις Καριές, την προϊούσα του Άθω, όπου εδρεύει η «Ιερά Κοινότητα», το διοικητικό όργανο του Αγίου Όρους, την οποία συγκροτούν είκοσι μέλη, αντιπρόσωποι των είκοσι Μονών, εκλεγόμενα κάθε χρόνο.



Αναδημοσίευση από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Γ΄»

© ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 17 ΜΑΡ 2013 

Ο γέροντας Παΐσιος, η νηστεία και η κατάκριση

Ζωντανό Ιστολόγιο 

ΠΡΩΙΝΟ ΡΟΦΗΜΑ

Πρωί στο κελί του Τιμίου Σταυρού του γέροντα Παΐσιου, κοντά στη Μονή Σταυρονικήτα. Τρίτη μέρα της Σαρακοστής. Είμαστε έξω στο σκεπαστό κι ο γέροντας βράζει γάλα στο καμινέτο, πάνω σ’ ένα κούτσουρο.

Παραδίπλα είναι, πλαγιασμένα στα χόρτα, τα δύο παιδιά του Γιάννη, που ανεβήκαμε μαζί στο Αγιονόρος – ο Γιάννης κάθεται μόνος του, απέναντι στο βράχο.

Πιο εδώ είναι δυο επισκέπτες, κι αυτοί από τη Θεσσαλονίκη. Στέκονται όρθιοι, ακουμπώντας στην καστανιά. Πενηντάρηδες κι οι δυο, χλωμοί, στρυφνοί. Φαίνονται να είναι από κάποια παρεκκλησιαστική οργάνωση, γιατί κοιτάζουνε αυστηρά, κάπως επιτιμητικά τον γέροντα και σχολιάζουνε μεταξύ τους χαμηλόφωνα.

Τα παιδιά παίζουνε, κάνουνε φασαρία –οπότε γυρίζει ο Παΐσιος και τα λέει ήρεμα:

«Μην κάνετε θόρυβο, γιατί εδώ δίπλα, κάτω απ’ το χώμα, είναι κρυμμένοι Αμερικανοί και θα ξυπνήσουν και θα ‘ρθουν να μας χαλάσουν την ησυχία μας».

Τα παιδιά σταματούνε, σωπαίνουνε παραξενεμένα.

Ο Γιάννης, απέναντι, γέρνει πλάγια στο βράχο, πάνω στο σάκο του. Ανάβει τσιγάρο.

Οι δυο επισκέπτες, που φαίνονται σκληροί ευσεβιστές, συνεχίζουν να βλέπουν με αποδοκιμασία τον γέροντα που προσέχει να μη φουσκώσει και χυθεί το γάλα. Ώσπου ο ένας δεν αντέχει και λέει στον καλόγερο:

«Γέροντα Παΐσιε, είμαστε στις πρώτες μέρες της Σαρακοστής, έχουμε αυστηρή νηστεία, κι εσύ βράζεις να πιεις γάλα;»

Ο γέροντας σωπαίνει. Δεν απαντάει. Πιάνει και κατεβάζει το κατσαρόλι, γιατί το γάλα έβρασε. Μετά πάει στο κελί, φέρνει έξι μικρά, παλιά, πορσελάνινα φλιτζανάκια, τα βάζει μερακλίδικα στη σειρά κι αδειάζει με προσοχή το γάλα μέσα σ’ αυτά. Περιμένει λίγο να κρυώσει, ενώ όλοι τον κοιτάζουνε με απορία, σιωπηλοί.

Οι δυο ευσεβιστές τα βλέπουνε όλα αυτά με αποστροφή, γιατί σκέφτονται ότι αφού είμαστε όλοι εδώ οι επισκέπτες, έξι και τα φλιτζανάκια, άρα και σ’ αυτούς θα τολμήσει ο καλόγερος να προσφέρει γάλα, τέτοιες μέρες σκληρής νηστείας.

Ο γέροντας Παΐσιος παίρνει τα γεμάτα φλιτζανάκια ένα-ένα, τα βάζει σ’ ένα ξύλινο δίσκο, τα κουβαλάει και τ’ αφήνει σε απόσταση εφτά μέτρων, στο χώμα, στην άκρη ενός θάμνου.

Τ’ ακουμπάει όλα εκεί, στη σειρά, έπειτα έρχεται, κάθεται δίπλα μας και αρχίζει να κάνει με το στόμα του κάτι σιγανά, παράξενα σφυρίγματα, κοιτάζοντας προς τους θάμνους.

Δεν περνούνε λίγα λεπτά, και πιο εκεί, μέσα από τα τσαλιά, βγαίνει πολύ προσεκτικά μια οχιά και ύστερα πέντε μικρά φιδάκια –τα παιδιά της.

Κρατάω την αναπνοή μου.

Τα φίδια έρχονται, πλησιάζουν όλα, ένα-ένα, σέρνοντας, περνούνε δίπλα μας, πάνε σιγά-σιγά στα φλιτζανάκια, κι αρχίζουν ήρεμα να πίνουν, να ρουφούνε το πρωινό γάλα τους…

Πηγή: ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΑΜΠΑΡΔΩΝΗ, Επί ψύλλου κρεμάμενος (Κέδρος 2003)
Εὐχαριστίες στόν φίλο Γιώργο Μ. γιά τήν ἀποστολή τοῦ κειμένου