Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Ονόματα της Παναγίας




-->
Δέσποινα, Παναγία, Μαρία, Μαριάμ, Άμπελος η αληθινή,  Άχραντος, Άσπιλη , Γλυκοφιλούσα, Δεξιά,  Ελεούσα, Ενδοξοτέρα, Ζωδόχος Πηγή, Λαοδέουσα, Φιλόστοργος, Άσπιλη, Πανάσπιλη, Τριχερούσα,  Βηθλεεμίτισσα, Ευλογημένη, Παντευλογημένη, Απείρανδρη, Κοσμοπόθητη , Άξιον Εστί ,  Αγαθή, Καλοκάγαθη, Κεχαριτωμένη, Γλυκοφιλούσα,  Άχραντη, Πανάχραντη, Αγνή, Πάναγνη, Σπηλιώτισσα, Θεοτάτη,  Υπερθεοτάτη, Χαριωτάτη, Υπερχαριωτάτη, Ένδοξη,  Υπερένδοξη, Υπερενδοξασμένη, Αγία, Υπεραγία, Αγιοτέρα, Βασίλισσα, Άνασσα, Καθαρωτέρα, Υπερτέρα, Παρθένος, Αειπάρθενος, Θεοτόκος, Θεολόγος, Λοχεύτρια, Ικετεύρια,  Γαλαζοόμορφη Φιλόστοργος, Σεπτή, Πάνσεπτη Υπερτέρα, Τιμιωτέρα, Λαμπροτέρα,  Υπερλαμπροτέρα, Εκλαμπρωτέρα, Ποθητή,  Πλατυτέρα, Κοσμοπόθητη, Καλοπόθητη, Υπερπόθητη, Μυροφόρα, Σκέπη, Σεπτή, Παμάκαρ, Παμακάριστη, Ιεροσολυμίτισσα, Καλλιπάρθενος, Πανύμνητη, Πανεύφημη,  Παντάνασσα,  Πάνσοφή, Σοφή, Νύμφη , Κόρη,  Κυρία,  Μάνα, Οδηγήτρια, Ανύμφευτη, Παρηγορήτρια, Βηματάρισσα, Μαλεβή, Παραμυθία, Υψηλοτέρα, Εσφιγμένη, Πορταΐτισσα, Ελαιοτριβίτισσα, Πυροβοληθείσα, Μυρτιδιώτισσα, Βρεφοκρατούσα,  Θεόνυμφε, Τιμιοτέρα, Ζιδανιώτισσα, Ολυμπιώτισσα, Οδηγήτρια, Αειμακάριστος, Πανάμωμος, Μητέρα, Καθαρωτέρα, Προυσιώτισσα, Αρχοντάρισσα, Γοργοηπύκοος, Κρεμαστή, Παρθενομήτωρ, Μητροπάρθενε, Απείρανδρος, Θεοφόρος, Παναγιωπούλα,  Καστριώτισσα, Καταφυγή, Κλίμαξ, Μυροβλύτισσα, Πόκος ο ένδροσος, Χοζοβιώτισσα, Ποταμίτισσα, Μεσίτρια, Δαμάστα, Φιδούσα, Τήνου, Φανερωμένη, Γερόντισσα, Αμπελακίωτισσα, Μοναδική, Αξιολάτρευτη, Αξιομακάριστη, Μικροπάρθενε, Τηνιάτισσα, Θεόπαιδα, Θεομακάριστη, Θεόλιπτη, Θεόσοφη Θεόφαντη, Θεόπνευστη, Τρισμακάριστη, Θεοπειθή, Θεόφρονη, Παναοίδημε, Γλυκυτάτη, Θαυμαστή, Θαυματουργή, Παντάνακτα, Καθικετεύτρια, Θεοκήρυκτη, Υπερύμνητη, Φιλάγαθη, Αξιάγαστη, Θεοπίστη, Καλλονή, Καλή , Δοξασμένη, Παρθενομάρτυς, Μαρτυροπάρθενη, Εκαντοπυλιανή, Χοζοβιώτισσα, Παμβασίλισσα, Μεγαλομάρτυς,  Καστοριανή, Καταφυγιώτισσα, Δεούσα, Απειράγαθη, Υπαρβασίλισσα, Υπερλοχεύτρια, Εικοσιφοινιάτισσα, Φιλάγαθη, Φιλοπόθητη, Προδρομίτισσα, Αγιορείτισσα, Παραμυθία, Χριστονύμφη, Θεούμήτηρ, Θεόφρων, Θησαυρός, Σεβαστή, Πανσεβαστή, Πανάφθορος, Πληθύς, Ευπρόσδεκτη, Ζωηφόρα, Μεσοσπορίτισσα, Πρεποσέμνη, Θεοτίμητη, Φιλάνθρωπος, Υπερφιλάνθρωπος, Υπερδυνατή, Αξιοθαύμαστη, Αξιοτίμητη, Ευσπλαχνική, Φιλεύσπλαχνη, Υπέραγνη, Κοσμοκράτωρα, Αρχαγγελιώτισσα, Προσπελάζουσα, Πολυτίμητος, Θησαύρισμα, Μονοπάρθενη, Νικηφόρος, Πανάθλια, Πανακήρατε, Υπαπαντή, Σεμνοπρεπής, Υπερθεοτίμητη, Δυνατή, Υπέρσοφη, Αξιοπρεπής, Πανάριστη, Παναμώμητος, Δακρυρροούσα, Χειμάζουσσα, Γουμένισσα, Καθολική, Ωραιοτάτη, Υπερμυροφόρα, Γλυκιά, Ευαγγελίστρια, Έμψυχε Παράδεισε, Θεογεννήτρια, Απειρόγαμε, Πολυπόθητη, Προστάτισσα, Χαριτόβρυτη, Αθληφόρα,  Θεολάτρευτη, Ωραία,φοβερά Προστασία, Γάλαξα,  Θαλασσοκρατούσα, Κυριοπρεσβεύτρια.
Μορείτε κι εσείς να προσθέσετε τα δικά σας ονόματα στα σχόλια.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου- Για τις αρρώστιες και συμφορές



Ο Μέγας Βασίλειος στο λόγο του, «ότι ουκ έστιν αίτιος των κακών ο Θεό», μας λέγει:
«…Κάθε κακό δεν είναι κακό. Κακά είναι οι αμαρτίες· κακά δεν είναι όσα μας προκαλούν οδύνη στο σώμα, όπως είναι οι αρρώστιες και τα τραύματα του σώματος, η φτώχεια, οι ταπεινώσεις, οικονομικές ζημιές, θάνατοι συγγενών , τα οποία ενεργεί ( κατά παραχώρηση ) προς το συμφέρον της ψυχής ο σοφός και αγαθός Κύριος. Ο Οποίος αφαιρεί τον πλούτο από αυτούς που τον μεταχειρίζονται αμαρτωλά, για να καταστρέψει έτσι το μέσο του κακού. Παραχωρεί αρρώστιες, σ΄αυτούς που συμφέρει να είναι το σώμα τους δεμένο με τις αρρώστιες, παρά να είναι ελεύθερο για ν’ αμαρτάνει. Παίρνει με θάνατο εκείνους, που τους συμφέρει ο θάνατος παρά η παράταση της ζωής. Επίσης, προκειμένου να σταματήσει ο Θεός τις εκτεταμένες αμαρτίες, φέρει πείνα , ξηρασίες, κατακλυσμιαίες    βροχές , που αποτελούν μάστιγες κοινές πόλεων και ολοκλήρων εθνών…»

Αλλού πάλιν ο Μέγας Βασίλειος μας λέγει τα εξής:
«Οι αρρώστιες των πόλεων και των εθνών , οι ξηρασίες και οι αφορίες της γης, όπως και οι ατομικές θλίψεις ανακόπτουν την αύξηση των κακών. Αυτά τα είδη των μη πραγματικών κακών ενεργούνται από το Θεό, για ν’ αναιρέσουν την ενέργεια των αληθινών κακών, που είναι οι αμαρτίες. Επομένως ο Θεός αναιρεί το κακό (που είναι η αμαρτία)αλλά το (όντως) κακό δεν κατάγεται από το Θεό. Όπως ο γιατρός που δεν εισάγει την νόσο, αλλά αφαιρεί την νόσο από το σώμα. Οι αφανισμοί των πόλεων , οι σεισμοί και οι νεροποντές, οι καταστροφές στρατευμάτων  και τα ναυάγια και όλες οι πολυάνθρωπες συμφορές, που ενεργούνται από τη γη, από τη θάλασσα, από τον αέρα, από τη φωτιά ή από οποιαδήποτε αιτία, γίνονται για τον σωφρονισμό των επιζώντων από το Θεό , που με εκτεταμένες μάστιγες ανακόπτει την πάνδημη αμαρτωλότητα…».

Δεν είναι δυνατό να επιτύχουμε με άλλο τρόπο τα αγαθά που μας έχουν απαγγελθεί, και να αξιωθούμε την βασιλείας των ουρανών , παρά μόνον αν οδεύσουμε τον εδώ βίο μας με θλίψη.

Εάν είμαστε ξύπνιοι , προσεκτικοί οι θλίψεις μας οικειώνουν πιο πολύ  με τον Δεσπότη , και μαθητεύουμε να είμαστε επιεικείς.

Ο Θεός δεν εμποδίζει τις θλίψεις να έλθουν , αλλά όταν έλθουν είναι παρών, εργαζόμενος να μας καταστήσει χρήσιμους και έμπειρους.

Μην απελπίζεται, αλλά τότε, όταν έλθουν οι θλίψεις, περισσότερο να αφυπνιστείς, επειδή τότε οι προσευχές γίνονται πιο καθαρές.

Η θλίψη εργάζεται ισχυρούς τους θλιβομένους , τους κάμνει κατανυκτικούς και ταπεινώνει την διάνοια.
Είναι μεγάλο κατόρθωμα το να υπομένει κανείς την θλίψη με ευχαριστία.

Οι θλίψεις είαι τα κατάλληλα  φάρμακα στα δικά μας ψυχικά ταύματα. Ο Θεός επιτρέπει να γίνονται αυτά για την θεραπεία των ιδικών μας ψυχών.

…Κανείς δεν επικοινωνεί με τον Χριστό τρυφώντας και κοιμώμενος, αλλά εκείνος που βρίσκεται σε θλίψη και πειρασμό , αυτός στέκεται κοντά σε Εκείνον.

Απο το βιβλιαράκι "Λυτρωτικά εφόδια για την σωστή αντιμετώπιση των θλίψεων"
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"

Η εικόνα είναι απο:
www.pmeletios.com

Ο Άγιος Βασίλειος και ο ύπαρχος Μόδεστος.

Πως σκέφτηκες εσύ ( ανέφερε το όνομα του χωρίς να τον αξιώσει να τον ονομάσει επίσκοπο) και τολμάς να αντιστέκεσαι εναντίον τόσης εξουσίας , μόνος εσύ από όλους φέρεσαι με τόσην αυθάδεια;

-Γιατί η ερώτηση αυτή; απάντησε ο Βασίλειος. Ποια η απείθεια και η υπεροψία μου; διότι ακόμη δεν μπορώ να εννοήσω;

- Διότι δεν ακολουθείς την θρησκεία του βασιλέως, ενώ όλοι πλέον οι άλλοι υποτάχθηκαν και ηττήθηκαν, λέγει ο ύπαρχος.

- Δεν είναι αρεστά αυτά εις τον δικό μου βασιλιά , απήντησε ο Βασίλειος. Ούτε ενέχομαι να προσκυνώ κάποιο κτίσμα , εφ’ όσον είμαι του Θεού κτίσμα και έχω εντολή, ότι θα είμαι θεός.

- Αλλά εμάς πως μας θεωρείς; Δεν είμαστε τίποτε εμείς που διατάζουμε αυτά; Πως λοιπόν; Δεν θεωρείς μέγα και τιμητικό το να ταχθείς με το μέρος μας και να μας έχεις φίλους και συντρόφους;

-Αναγνωρίζω και δεν αρνούμαι, απάντησε ο Βασίλειος ότι εσείς είστε ύπαρχοι και επιφανείς , ουδόλως όμως ανώτεροι του Θεού. Και θεωρώ σπουδαία μεν τη φιλία σας (πως όχι; πλάσματα Θεού είστε και εσείς), αλλά θεωρώ σπουδαία τη φιλία και των άλλων Χριστιανών, που είναι ταγμένοι υπό την εξουσία σας. Διότι δεν είναι επίσημος ο Χριστιανισμός από την αξία των προσώπων που ανήκουν σ’ αυτόν, αλλά από την Πίστη.

-Πως λοιπόν δεν φοβάσαι την εξουσία ;

-Τι θα μου συμβεί; Τι πρόκειται να πάθω; απάντησε ο Βασίλειος

- Τι θα πάθεις; Ένα από τα πολλά που είναι στην την εξουσία μου.

-Ποια είναι αυτά; Πες μου

-Δήμευση , εξορία, βάσανα, θάνατος.

-Απείλησε με κάτι άλλο, αν υπάρχει. Διότι κανένα από αυτά που ανέφερες δεν μπορεί να με θίξει και να με βλάψει, απάντησε με θάρρος ο Βασίλειος

-Πως είναι δυνατόν και με ποιο τρόπο θα το κατορθώσεις αυτό; ρώτησε ο ύπαρχος

-Διότι, απάντησε ο Βασίλειος, δήμευση περιουσία δεν μπορεί να υποστεί εκείνος που δεν έχει τίποτα, εκτός αν πάρεις τα τρίχινα και φτωχά ενδύματα και τα λίγα βιβλία , από τα οποία αποτελείται ολόκληρη η περιουσία μου. Εξορία δεν γνωρίζω, εφ’ όσον δεν είμαι πουθενά εγκατεστημένος , και ούτε αυτή την πόλη που κατοικώ τώρα θεωρώ δική μου, αλλά θα έχω ως πατρίδα μου κάθε τόπο, στον οποίο θα με ρίξουν. Μάλλον όμως κάθε τόπο τον θεωρώ τόπο του Θεού, στον οποίο εγώ είμαι ξένος και πάροικος. Τα βάσανα όμως τίποτα δεν μπορούν να κάνουν στον άνθρωπο που δεν έχει σώμα, εκτός αν λες βάσανο την πρώτη πληγή , με την οποία θα πέσει αυτό το σώμα. Μόνο της πληγής αυτής είσαι κύριος. Ο θάνατος όμως θα είναι για μένα ευεργεσία. Διότι θα με στείλει ταχύτερα στο Θεό, με τον οποίο ζω και πολιτεύομαι και για χάρη του οποίου νεκρώθηκα κατά το πλείστον και προς τον οποίο από πολλά χρόνια σπεύδω να φτάσω.

-Κανείς , είπε μέχρι σήμερα δεν μίλησε με τέτοιο τρόπο και με τόσο θάρρος σε μένα ( και πρόσθεσε το όνομά του.

-Ίσως δεν συνάντησες ποτέ επίσκοπο απάντησε ο Βασίλειος. Διότι αν συναντούσες πραγματικό επίσκοπο, ο οποίος αγωνίζεται για την πραγματική Πίστη, με αυτόν τον τρόπο θα σου απαντούσε. Και πρόσθεσε με θάρρος. :Εμείς , ύπαρχε, σε όλα τα άλλα ζητήματα είμαστε επιεικείς και ταπεινότεροι από κάθε άλλον άνθρωπο, διότι τέτοια εντολή έχουμε από τον Κύριο. Και όχι μόνο σε τόση μεγάλη εξουσία, όπως η δική σου, αλλά ούτε και στον τυχόντα άνθρωπο σηκώνουμε τα μάτια. Αλλά όπου πρόκειται περί Θεού και τίθεται σε κίνδυνο η Πίστη μας σε αυτόν, όλα τα περιφρονούμε και σε Αυτόν αποβλέπουμε. Φωτιά και ξίφος και θηρία και νύχια που κόβουν τις σάρκες, αυτά για μας είναι μάλλον ευχαρίστηση παρά εκφοβισμός και κατάπληξη. Γι’ αυτό βρίζε και φοβέριζε και κάνε ότι θέλεις και χρησιμοποίησε την εξουσία σου. Ας ακούσει την απάντηση αυτή ο βασιλιάς. Εμένα , πάρε το απόφαση , δεν θα με υποτάξεις ούτε θα με πείσεις να ταχθώ με το μέρος της αιρετικής ασέβειας, έστω και αν απειλήσεις ακόμη με τρομερότερο τρόπο.


Απο:  
http://talanto.forumup.gr/about245-talanto.htm

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης-Ταπείνωση


Εις τι θα μας ωφελήσει εμάς αν μάθουμε ότι η φωνή ήταν του Πατρός ή ο Θεός μιλεί δι' αγγέλου για τό 'να και τ' άλλο. Εις τι θα μας ωφελήσει εις τον δρόμο της σωτηρίας μας, αν γνωρίζουμε αυτό; Εσύ μιλάς θεολογικά. Τι θα μας ωφελήσει; Τίποτε. Θα σε προσβάλω. Άφησες το δρόμο της ταπεινώσεως και πιάνεις υψηλά επίπεδα θεολογικά. Όχι. Άφησε αυτόν το δρόμο κι ακολούθησε το δρόμο της καλογερικής. «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Άφησε αυτόν το δρόμο της ερεύνης, διότι...
Ήρθε κάποιος στο σπίτι και λέει: «Πάτερ, το σώμα που μεταλαμβάνομε είναι το Σώμα του Χριστού, το είπανε λέει...» Λέω: «Πάτερ, δεν μπορούμε να θεολογήσουμε, διότι δεν είμαστε θεολόγοι. Μεταλαμβάνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού. Περισσότερο δεν μπορούμε να πούμε, μήπως και πέσουμε σε κάνα δογματικό λάθος και θα το βρούμε εμπόδιο μετά το θάνατό μας».
Τέτοια δεν μας ωφελούν, πάτερ. Άφησε αυτόν το δρόμο και πάρε το δρόμο της υπακοής και άφησε τα υψηλά επίπεδα.


Αι θλίψεις γεννούν την ταπείνωση και η ταπείνωση έχει κατόπιν!! Συντρίβεται ο άνθρωπος, συντρίβεται ο άνθρωπος μέσα του.

Απο:  
http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/monasticism/Efraim.htm

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Αρνταβάν ο τέταρτος Μάγος και το μυστικό των άστρων.


Να μια ιστορία για τον Αρταβάν τον τέταρτο μάγο, τον φίλο του Μελχιώρ, του Γάσπαρ και του Βαλτάσαρ που προσκύνησαν τον Χριστό στη Βηθλεέμ.

Οι Τρεις γνωστοί Μάγοι κατοικούσαν στη Βορσίππη της Βαβυλώνας και αποφάσισαν ομόφωνα ότι το ασυνήθιστα φωτεινό ουράνιο σώμα που έβλεπαν από τα παρατηρητήριά τους ήταν το σημάδι της γέννησης ενός βασιλιά που αποφάσισαν να επισκεφθούν. Ο Αρταβάν που κατέγραφε από το παρατηρητήριό του στα Εκβάτανα τις θέσεις του Δία και της Αφροδίτης παρατήρησε μια ασυνήθιστη προσέγγιση μεταξύ τους. Πριν οι δυο πλανήτες πλησιάσουν ακόμα περισσότερο, αποφάσισε να επισκεφτεί τους σοφούς της Βορσίππης για να επωφεληθεί από τη σοφία τους και την πείρα τους.

Ήταν βέβαιο ότι όταν οι δύο πλανήτες θα πλησίαζαν περαιτέρω, θα έμοιαζαν σαν να εκπέμπουν λόγω της εγγύτητος μια ασυνήθιστη λάμψη. Ένιωθε ότι δεν ήταν σε θέση να βλέπει στα ουράνια φαινόμενα σημάδια και να τα ερμηνεύει. Άλλοι επιφανείς αστρονόμοι της Χώρας του μπορούσαν να υπερβαίνουν την ατέλεια της ανθρώπινης υπόστασης εντάσσοντάς την σε ένα κοσμικό σχέδιο με το οποίο βρισκόταν σε ισορροπία και που οι αντιστοιχίες, οι θέσεις και οι γωνίες των πλανητών στη ζώνη του ζωδιακού δημιουργούσαν μια τέλεια απεικόνιση καθαρή και σαφή του ανθρωπίνου σύμπαντος και της κοσμικής του μοίρας. Ο Αρταβάν δεν αδυνατούσε να διακρίνει τα σχήματα και τις μορφές τους στον ουράνιο θόλο. Υπέκυπτε όμως στην σχολαστική υπερβολή της καταγραφής των μετρήσεων, που από το πάθος να συγκρατήσει στη μνήμη του τις σχετικές θέσεις των αστέρων από νύχτα σε νύχτα παρασυρόταν σε ματαιόδοξη ικανοποίηση για τις καταγραφές του που μετά αδυνατούσε να δει το σύνολο και τις επιρροές και αλληλεξαρτήσεις τους με τον γήινο και φθαρτό κόσμο των ανθρώπων. Είχε ανάγκη λοιπόν να συμβουλεύεται έναν μεγαλύτερο αστρονόμο και συνήθως ρωτούσε τον Μελχιώρ.
Προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει τις διαφορές στις θέσεις των άστρων από τη διαφορετική θέση παρατήρησης, ταξίδευε με το βλέμμα στραμμένο στον Ουρανό. Φτάνοντας όμως στη Βορσίπη ο υπηρέτης του Μελχιώρ που είχε μείνει για να τον ενημερώσει, του είπε ότι οι σοφοί, που έβλεπαν πιο σοφά τον ίδιο ουρανό, είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους για να προσκυνήσουν τον νέο βασιλέα. Νέος βασιλέας λοιπόν! Αυτό ήταν το μήνυμα που ο Αρταβάν αναγκαζόταν να αποδεχτεί, χωρίς να μπορεί να το καταλάβει και να το δεχτει με όλη του την καρδιά. Γνωρίζοντας όμως ότι ο ίδιος δεν θα είχε ποτέ το χάρισμα της ερμηνείας, χάρηκε που θα είχε και αυτός την ευκαιρία να προσκυνήσει το νέο βασιλέα μια και οι τρεις Μάγοι δεν είχαν παρά τρεις μέρες που είχαν φύγει. Να παρατηρεί τον ουρανό το γνώριζε καλά. Άλλες οδηγίες δεν είχε ανάγκη και ξεκίνησε όλο προσμονή για το ταξίδι. Ταξίδευε μέρα και νύχτα για να καλύψει την απόσταση που τους χώριζε.

Εν τω μέσω της ερήμου συνάντησε έναν άνθρωπο, πεσμένο καταγής με τα χείλη άσπρα από τη δίψα, που καιγόταν από τον πυρετό. Ο Αρταβάν τον μετέφερε με την καμήλα του σε μια όαση που είχε συναντήσει και έμεινε μαζί του μέχρι να συνέλθει όσο τον φρόντιζαν οι νομάδες που είχαν κατασκηνώσει στην όαση. Ο Μελχισεδέκ, γιατί αυτό ήταν το όνομα του ανθρώπου, συνήλθε μετά από δυο μέρες και συμφώνησε να τον συνοδεύσει στο υπόλοιπο του ταξιδιού γιατί ήταν φανερό από την πορεία που είχε πάρει ότι κατευθυνόταν προς τη χώρα των Ιουδαίων.

Δυστυχώς ο Αρταβάν δεν πρόλαβε να προσκυνήσει το Θειο Βρέφος όπως οι άλλοι τρεις μάγοι γιατί η Αγία Οικογένεια είχε ήδη διαφύγει για την Αίγυπτο. Στη Βηθλεέμ, όπως και σε όλη τη χώρα είχε ξεκινήσει η σφαγή των νηπίων που ο Αρταβάν συγκλονισμένος παρακολουθούσε χωρίς να μπορεί να αποτρέψει. Προσπάθησε όμως μοιράζοντας ρουμπίνια που κρατούσε ως δώρο για τον νέο βασιλέα να δωροδοκήσει Ρωμαίους στρατιώτες και να σώσει κάποια παιδιά από βέβαιη σφαγή. Λέγεται ότι μεταξύ αυτών που εσώθησαν ήταν και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.

Ενώ οι τρεις Μάγοι επέστρεψαν στην Περσία, ο Αρταβάν θεώρησε ότι έπρεπε να ακολουθήσει το Θειο Βρέφος στην Αίγυπτο και έτσι πήγε εκεί προσπαθώντας να τους εντοπίσει. Αυτό δε στάθηκε δυνατόν γιατί η Αγία Οικογένεια κρυβόταν φοβούμενη τους κατασκόπους του Ηρώδη. Θεράπευε όμως ασθενείς με τις γνώσεις που είχε για τις παθήσεις του ανθρωπίνου σώματος και τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών, εξαγόραζε φυλακισμένους και ανακούφιζε τους φτωχούς με το θησαυρό που είχε φέρει μαζί του. Έτσι πέρασαν περίπου 33 χρόνια. Είχε πια γεράσει. Είχε αποκτήσει μια άσπρη γενειάδα που τον έκανε φαίνεται ακόμα πιο σεβάσμιος και μονολογούσε "αν θεραπεύσετε αυτούς εμένα θεραπεύσατε, αν ελεήσατε αυτούς εμένα ελεήσατε". Προσπαθούσε έτσι να βρει ανακούφιση στο ότι είχε καθυστερήσει και δεν είχε προλάβει να δει τον Βασιλέα, μετατρέποντας έτσι την απουσία της συνάντησης σε σκοπό της ζωής του. Οι φτωχοί τον θεωρούσαν Άγιο και μια ομάδα πιστών του φίλων αποφάσισαν να τον ακολουθήσει στην επιστροφή στην Ιερουσαλήμ γιατί είχε φτάσει η φήμη ακόμα και στην Αίγυπτο για ένα βασιλιά των Ιουδαίων.

Όταν έφτασε μετά από ένα εξαντλητικό ταξίδι στα Ιεροσόλυμα γιατί δεν ήταν πια νέος, ήταν η μέρα της σταυρώσεως. Ο Αρταβάν αποφάσισε να ανεβεί στο βουνό για να ρωτήσει για τον βασιλιά των Ιουδαίων. Είχε ακόμα ρουμπίνια από το δώρο και ήταν βέβαιος ότι θα μπορούσε για άλλη μια φορά να εξαγοράσει τους Ρωμαίους. Δυστυχώς η καρδιά του τον πρόδωσε και λιποθύμησε κάτω από το σταυρό. Έχοντας χάσει τις αισθήσεις του είδε εν τούτοις ένα εκτυφλωτικό φως και μια φωνή, που θεώρησε ότι ήταν η φωνή του Θεού του Πυρός που λατρεύουν στην πατρίδα του, να λέει:

« Είσαι ο Αρνταβάν και σε αγαπώ»

Αρνταβ στη Μανιχαϊστικη Μέση Περσία, είναι το ουράνιο πρόσωπο που είναι το πιο φωτεινό, ο δίκαιος και ο εκλεκτός. Αρνταβάν είναι αυτός που μένει πάντα αθάνατος σύμφωνα με την Περσική παράδοση.

Όταν αργότερα οι μαθητές του τέλεσαν την ταφή του, είπαν μεταξύ τους ότι ο ίδιος ο εσταυρωμένος του είχε πει:

« ότι εποίησας εις ένα των αδελφών μου των ελαχίστων, εις εμέ εποίησας».

Ο Αρνταβάν, περνώντας στην αιωνιότητα, μπόρεσε επιτέλους να διαβάσει στο όνομά του το μυστικό που του έλεγαν τα άστρα.






Πηγές:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%84%CE%AC%CE%B2%CE%B1%CE%BD

http://www.iranica.com/newsite/index.isc?Article=http://iranica.com/newsite/articles/unicode/v1f6/v1f6a067.html

http://hdelboy.club.fr/beaune_1.jpg
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Magi_(1).jpg/333px-Magi_(1).jpg
http://www.fravahr.org/IMG/jpg/Marco_Polo_01.jpg

Απο: 
http://waxtablets.blogspot.com

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Το Ευαγγέλιο των Χριστουγέννων

Ματθ. 2, 1-12

Η γέννηση του Ιησού έγινε κατά τον εξής τρόπο. Αφού η μητέρα του Μαρία αρραβωνιάστηκε με τον Ιωσήφ, έμεινε έγκυος από Άγιο Πνεύμα πριν να συνευρεθούν. Ο άνδρας της , ο Ιωσήφ, επειδή ήταν δίκαιος και δεν ήθελε να την εκθέσει, σκέφτηκε να την διώξει κρυφά. Και ενώ έτσι σκεπτόταν, άγγελος Κυρίου, του παρουσιάστηκε στο όνειρό του και του είπε, ‘‘Ιωσήφ, γιέ του Δαβίδ, μη φοβηθείς να πάρεις μαζί σου την Μαριάμ, την γυναίκα σου , διότι εκείνο που γεννήθηκε μέσα στης προέρχεται από Πνεύμα Άγιο. Θα γεννήσει γιό, τον οποίο θα ονομάσεις Ιησού, διότι αυτός θα σώσει τον λαό του από τις αμαρτίες του’’. Όλα αυτά έγιναν για να εκπληρωθεί εκείνο, το οποίο λέχθηκε από τον Κύριο με τον προφήτη, Να η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιό και θα τον ονομάσει Εμμανουήλ, το οποίο μεταφραζόμενο σημαίνει, Μαζί μας είναι ο Θεός. Όταν ο Ιωσήφ ξύπνησε, έκανε όπως τον διέταξε ο άγγελος του Κυρίου, πήρε δηλαδή την γυναίκα του μαζί του∙ και δεν είχε καμία σχέση μαζί της μέχρι ότου γέννησε τον γιό της τον πρωτότοκο και τον ονόμασε Ιησού.

Όταν ο Ιησούς γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας κατά τις ημέρες του Ηρώδη του βασιλιά, έφτασαν μάγοι από την Ανατολή στα Ιεροσόλυμα και ρωτούσαν, ‘‘Πού είναι εκείνος που γεννήθηκε, ο βασιλιάς των Ιουδαίων; Διότι είδαμε το άστρο του να ανατέλλει και ήλθαμε να τον προσκυνήσουμε’’. Όταν τα άκουσε αυτά ο βασιλιάς Ηρώδης, ταράχτηκε και μαζί του όλη η πόλη των Ιεροσολύμων και αφού συγκέντρωσε όλους τους αρχιερείς και τους γραμματείς του λαού ζητούσε να πληροφορηθεί από αυτούς που θα γεννηθεί ο Χριστός. Εκείνοι του είπαν, ‘‘Στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας, διότι είναι γραμμένο από τον προφήτη, και εσύ Βηθλεέμ, γη του Ιούδα, δεν είσαι με κανένα τρόπο η μικρότερη μεταξύ των ηγεμόνων του Ιούδα, διότι από εσένα θα προέλθει ένας αρχηγός, ο οποίος θα κυβερνήσει τον λαό μου , τον Ισραήλ’’. Τότε ο Ηρώδης κάλεσε κρυφά τους μάγους και εξακρίβωσε από αυτούς τον χρόνο που φάνηκε το άστρο. Κατόπιν τους έστειλε στην Βηθλεέμ και τους είπε, ‘‘Πηγαίνετε κα εξετάσετε ακριβώς για το παιδί. Και όταν το βρείτε, ειδοποιήστε με, για να έλθω και εγώ να το προσκυνήσω’’. Αυτοί , αφού άκουσαν τον βασιλιά, έφυγαν. Και να, το άστρο, το οποίο είχαν δει να ανατέλλει, προηγούνταν, έως ότου ήλθε και στάθηκε επάνω στο μέρος όπου βρισκόταν το παιδί. Και μόλις είδαν το άστρο, αισθάνθηκαν μεγάλη χαρά. Και όταν μπήκαν στο σπίτι , είδαν το παιδί μαζί με την Μαρία την μητέρα του και έπεσαν στην γη και το προσκύνησαν∙ κατόπιν άνοιξαν τους θησαυρούς τους και του πρόσφεραν για δώρα χρυσό και λιβάνι και σμύρνα. Και επειδή καθοδηγήθηκαν με όνειρο από τον Θεό να μην επιστρέψουν στον Ηρώδη, αναχώρησαν στην πατρίδα τους από άλλο δρόμο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...