Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ: Λαοί που αναζητούν την Ορθοδοξία

http://www.iersyn.gr/news67.php
Πριν δεκατρία χρόνια, όταν ανέλαβα την νεοσύστατη τότε Ιερά Μητρόπολη Μεξικού με μόνο τρεις ιερείς και τρεις κυρίως Ελληνόφωνες Κοινότητες στο Μεξικό, στον Παναμά και την Βενεζουέλα, δεν θα περίμενα, ούτε καν θα μπορούσα να συλλάβω το θαύμα που σήμερα συντελείται για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στην Λατινική Αμερική.
Ζήσαμε όλοι το θαύμα της Κούβας, όταν η Κυβέρνηση του Φιντέλ Κάστρο ανέλαβε την ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου στην Αβάνα, και δέχθηκε επισήμως τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, ο οποίος τέλεσε τον Ιανουάριο του 2004 τα εγκαίνια του Ιερού τούτου προσκυνήματος. Ζήσαμε μέσα στη δεκαετία που πέρασε την εξάπλωση της πίστεώς μας στα κράτη του Μεξικού, της Κολομβίας, της Κόστα Ρίκα κ.λπ. Όμως ζήσαμε και ζούμε σήμερα το διαρκές δράμα του λαού της Αιτής, μετά από τον καταστρεπτικό και ολέθριο σεισμό του περασμένου Ιανουαρίου. Ένα δράμα που δυστυχώς θα επουλωθεί μόνο μετά την πάροδο αρκετών χρόνων.
Η Ελλάδα γνώρισε τον Χριστιανισμό και έζησε τη δική της Πεντηκοστή πριν δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, από τον Απόστολο Παύλο και τούς λοιπούς Αποστόλους. Η Ελλάδα είναι η πιο ευλογημένη χώρα στον κόσμο. Τούτο γιατί, όπως επισημαίνω στους δικούς μας ιερείς, όποια πέτρα κι αν σήκωσης, υπάρχουν τα λείψανα κάποιου Αγίου, κάποιου Μάρτυρος, κάποιου Οσίου, κάποιου αγωνιστή της Ορθόδοξης πίστης. Εμείς, όμως, στην Λατινική Αμερική ζούμε τη δική μας Πεντηκοστή σήμερα. Για μας, εκτός από τις ολίγες ελληνόφωνες Κοινότητες, τώρα ήλθε ή Ορθοδοξία στην Λατινική Αμερική.
Θυμάμαι πριν έξι χρόνια, όταν επισκέφτηκε την Κούβα ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας, για να τελέσει τα εγκαίνια τού Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου, υπήρχαν μόνο τέσσερεις Κουβανοί Ορθόδοξοι. Και τώρα πάνω από χίλιες οικογένειες Κουβανών έχουν βαπτιστεί και έχουν ασπασθεί την Ορθοδοξία. Και κάθε μέρα προσέρχονται άλλοι, πολλοί, πού θέλουν να γνωρίσουν την Πίστη των Πατέρων μας. Πριν έξι χρόνια, με τα εγκαίνια του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου στην Αβάνα, άρχισε να λειτουργεί η πρώτη Ορθόδοξη Κοινότητα στη Χώρα. Τώρα, με την χάρη του Θεού και με το ακούραστο έργο των πέντε ιερέων μας (ο ένας Κολομβιανός και οι τέσσερες Κουβανοί), αναπτύσσεται ένα σημαντικό και εντυπωσιακό ιεραποστολικό έργο, σε άλλες τρείς πόλεις της Χώρας. Και τούτο παρά τις αντίξοες και δύσκολες οικονομικά συνθήκες. Τούτη τη στιγμή πού σας γράφω, βρίσκεται στην Ελλάδα ό Αρχιερατικός Επίτροπος της Κούβας, ο π. Αθηναγόρας, αναζητώντας άμφια και ράσα και αγιοπότηρα για το εκεί έργο μας. Παρότι οι Κουβανοί μας δίνουν το εξαίρετο προνόμιο να αποκτήσουμε περιουσία δική μας, πράγμα που δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα, δυστυχώς δεν υπάρχουν τα χρήματα για να αγοράσουμε με τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ ένα κατάλληλο σπίτι, που θα μετατραπεί σε Ναό για τις λατρευτικές ανάγκες των νεοφωτίστων. Ελπίζουμε στη Χάρη του Θεού και προσευχόμαστε να βρεθεί κάποιος δωρητής.
Όταν επισκέφτηκα τον Πρόεδρο Φιντέλ Κάστρο πριν επτά χρόνια, για να μου επιδώσει την επίσημη πρόσκληση, με την οποία καλούσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη να επισκεφτεί την Κούβα, τον ευχαρίστησα για την ευγενή και φιλόξενη αυτή χειρονομία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απάντηση που μου έδωσε: «Όχι Σεβασμιώτατε, ο λαός της Κούβας ευχαριστεί εσάς και τον Οικουμενικό Πατριάρχη που φέρνετε την Ορθοδοξία στη χώρα μας».
Πράγματι, μας ανήκει η Κούβα. Μας ανήκει η Αιτή, το Μεξικό, η Κόστα Ρίκα, ο Άγιος Δομίνικος και η Κολομβία, όπου τώρα, χάρη σε μία δωρήτρια του Ιεραποστολικού Συνδέσμου «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», ανεγείρεται στην πόλη Κούκουτα της Κολομβίας, ο πρώτος Ιερός Ναός προς τιμήν των Παμμεγίστων Ταξιαρχών. Και τώρα, ώ του θαύματος, η Γουατεμάλα.
Όπως στα χρόνια των διωγμών οι Χριστιανοί ζούσαν στις κατακόμβες περιμένοντας, προσκαρτερώντας την ημέρα που ελεύθερα θα μπορούσαν να λατρέψουν τον Τριαδικό Θεό, έτσι και σε εμάς εδώ σε όλες τις Χώρες της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, για δεκαετίες αναρίθμητες ομάδες ανθρώπων, που εγκατέλειψαν την Καθολική Εκκλησία περίμεναν το αγκάλιασμα της Ορθοδοξίας. Μια τέτοια μεγάλη ομάδα στην Γουατεμάλα, πριν μερικούς μήνες, κτύπησαν τη θύρα της Μητρόπολής μας, ζητώντας να τους δεχθούμε στους κόλπους της κανονικής Εκκλησίας. Δεν τους ήξερα. Δεν γνώριζα καν ότι υπήρχαν. Και πράγματι σ’ αυτόν τον αχανή χώρο των είκοσι κρατών, της δικαιοδοσίας της Ιεράς Μητρόπολης Μεξικού είναι αδύνατον να τους γνωρίζουμε όλους. Αυτοί όμως, πριν από είκοσι χρόνια, είχαν ιδρύσει μία δική τους αντικανονική Ορθόδοξη Εκκλησία. Χωρίς ασφαλώς να γνωρίζουν καλά τί σημαίνει αυτό που έκαναν, και προσπαθούσαν να βιώσουν. Ζούσαν λαθεμένα, με έναν δικό τους τρόπο, μία «ορθόδοξη» λατρευτική ζωή. Ήξεραν και ήθελαν την Ορθοδοξία. Ήξεραν ότι η δική μας Εκκλησία έχει την αληθινή πίστη, ότι τους ανήκει η Ορθόδοξη διδασκαλία και τρόπος ζωής. Πίστευαν ότι μόνο σ’ αυτήν θα εύρισκαν τον Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστό. Έτσι, για είκοσι χρόνια, βάδιζαν ένα δρόμο με την ελπίδα ότι θα έφθαναν στην αλήθεια. Γνωρίζοντας δε ότι έπρεπε να μνημονεύουν κάποιο Δεσπότη, σε όλες τις ακολουθίες τους, τα τελευταία δέκα χρόνια μνημόνευαν τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη.
Μετά από είκοσι χρόνια, ήλθε «το πλήρωμα του χρόνου». Ψάχνοντας, πριν λίγους μήνες, έμαθαν πως στο Μεξικό υπάρχει ο κανονικός Μητροπολίτης και μια Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Με βρήκαν και κτύπησαν την πόρτα αιτούμενοι να τους δεχθώ. Έστειλα δύο ιερείς να τους γνωρίσουν και να διαπιστώσουμε ποιοί είναι και εάν η επιθυμία τους είναι σοβαρή και βάσιμη. Εξεπλάγην. Επρόκειτο για μια ομάδα με περισσότερους από 500.000 ανθρώπους, με 338 εκκλησίες και παρεκκλήσια, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι ιθαγενείς της Γουατεμάλας, και μάλιστα της αρχαίας φυλής των Μάγια. Ζουν μέσα στα βουνά και τις απέραντες πεδιάδες της χώρας και στις νότιες ακόμα πόλεις του Μεξικού. Έκανα τον σταυρό μου και ευχαρίστησα την Παναγία για αυτό το θαύμα. Τώρα καταλαβαίνω πλήρως, τί εννοούσε ο μέγας βυζαντινολόγος και ιστορικός του προηγούμενου αιώνα, Στήβεν Ράνσιμαν, όταν έγραφε ότι «η τρίτη χιλιετηρίδα ανήκει στην Ορθοδοξία». Τώρα καταλαβαίνω τα λόγια ενός ευγενούς Μεξικανού, καθηγητού Πανεπιστημίου και πιστού της Εκκλησίας μας, όταν μου είπε: «Σεβασμιώτατε, η Ορθοδοξία είναι σαν ταιριαστό παπούτσι για μας τους Λατινοαμερικάνους, αρκεί να ξέρετε πώς να μας το φορέσετε».
Έτσι δέχθηκα την ομάδα αυτή και σαν πρώτο βήμα, χειροτόνησα τους δύο αρχηγούς της ομάδος. Τώρα αρχίζει ο μακρύς δρόμος της κατήχησης των εκατοντάδων χιλιάδων αυτών ανθρώπων. Θα χρειασθούν μερικά χρόνια και πολύς αγώνας, αλλά ευλογημένος αγώνας, να διδάξουμε στους νέους πιστούς μας τί σημαίνει Ορθόδοξο βίωμα, και πώς βιώνει κανείς τον δικό του δρόμο προς τον Γολγοθά, που οδηγεί στην προσωπική τους Ανάσταση. Με την επιμόρφωση καταλλήλων ιθαγενών κληρικών θα μάθουν να ζουν τη λατρευτική ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και αφού βαπτισθούν και λάβουν το Άγιο Χρίσμα, να κοινωνούν τα Άχραντα και Άγια Μυστήρια, το Σώμα και το Αίμα του Δεσπότη και Λυτρωτή Χριστού μας. Αντιλαμβάνεσθε όμως ότι, για όλο αυτό το έργο που τώρα εκτυλίσσεται μπροστά μας, χρειαζόμαστε τη βοήθεια σας. Χρειάζονται τα οικονομικά μέσα να αποσταλούν ιερείς μας στην Γουατεμάλα, για να διδάξουν στους εκεί κατηχητές, πώς πρέπει να κατηχήσουν τους πιστούς. Χρειάζονται τα οικονομικά μέσα να τυπωθούν εκατοντάδες χιλιάδες κατηχητικά κείμενα, για παιδιά και για μεγάλους. Εν τω μεταξύ, πολλοί από αυτούς είναι αμόρφωτοι. Χρειάζονται χρήματα να ετοιμάσουμε βιντεοκασέτες στα ισπανικά, ακόμα δε και στην τοπική διάλεκτο των Μάγια, ώστε από τις κασέτες αυτές να γνωρίσουν τη Θεία Λειτουργία, το Βάπτισμα, το Χρίσμα και όλες τις Ακολουθίες της Εκκλησίας μας.
Φαντάζεσθε τί σημαίνει αυτό για την Ορθοδοξία; Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Ο αγώνας τώρα αρχίζει. Πραγματικά μας ανήκει η Λατινική Αμερική. Πραγματικά, η τρίτη χιλιετηρίδα ανήκει στην Ορθοδοξία. Εμείς με τα λίγα μέσα που διαθέτουμε, αλλά με την διάπλατη και απέραντη και ατέρμονη Χάρη και παρουσία του Παναγίου Πνεύματος, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας.
Ζητούμε όμως τη συμπαράστασή σας. Όπως αναγράφω πιο πάνω, χρειαζόμαστε μια δωρεά των τριανταπέντε χιλιάδων ευρώ για την αγορά του ακινήτου στην Κούβα, όπου θα θεμελιώσουμε Εκκλησία και αίθουσες συνάξεων και κατηχήσεως των πιστών. Χρειαζόμαστε επίσης μία άλλη δωρεά είκοσι πέντε χιλιάδων ευρώ, για να αρχίσουμε τη κατήχηση των νέων πιστών της Γουατεμάλας. Να τυπώσουμε κατηχητικά κείμενα, να ετοιμάσουμε βιντεοκασέτες των Ιερών Ακολουθιών και να αποστείλουμε καταλλήλους ιερείς μας στη Χώρα αυτή να αναλάβουν το σοβαρό τούτο έργο.
Πιστεύουμε ότι ο Ιεραποστολικός Σύνδεσμος «Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός», που όλα αυτά τα χρόνια αποτελεί το κύριο στήριγμα του έργου και της προσπάθειας που κάνουμε, και εσείς οι ευλαβείς δωρητές και τα μέλη του Συνδέσμου θα μας συνδράμετε στον νέο τούτο έργο που ο Θεός ανοίγει μπροστά μας. Ζει Κύριος ο Θεός εις τους αιώνας!
Με ευχές και άπειρες ευχαριστίες
† Ο Μεξικού Αθηναγόρας

ΑΝΤΑΡΤΙΣΣΕΣ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

Στο βιβλίο του Θεόκλητου του Διονυσιάτη αυτού του λογιώτατου και πολυγραφότατου μοναχού που έμενε σε καλύβη απέναντι από την μονή Διονυσίου «Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ», αναφέρεται από τον ηγούμενο της μονής Διονυσίου πατέρα Γαβριήλ Διονυσιάτη (γέροντά του), η είσοδος των ανταρτών στο Άγιο Όρος.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : Θεόκλητος ο Διονυσιάτης κοιμήθηκε πριν από λίγα χρόνια, ο εν λόγω μοναχός υπήρξε ένας σύνχρονος Αδαμάντιος Κοραής.




Έτσι μετά την φυγή των Γερμανών, οι αντάρτες κατέλαβαν τις αρχές και εξουσίες του Άθω, και αποκάλειψαν ότι είχαν προγραφές για μερικούς διακεκριμένους αγιορείτες μεταξύ των οποίων και ο γέροντας Γαβριήλ Διονυσιάτης με την κατηγορία ότι ήταν αντιδραστικοί.


Σε συγκέντρωση μοναχών και ανταρτών στην οποία οι αντάρτες ήθελαν να διδάξουν την ισότητα, ο Γαβριήλ πήρε τον λόγο και δήλωσε ότι το Άγιο Όρος συντάσσεται με τις «δημοκρατικές» απόψεις τους και ότι στο ΑΟ δεν έχουν πρίγκιπες κλπ και με βάση αυτά κατάφερε να τους αφοπλίσει.


Αυτό το γεγονός όμως δεν ήταν η μόνη είσοδος των ανταρτών στο ΑΟ το 1948 εισέβαλαν ξανά στο περιβόλι της Παναγιάς, από αυτό το γεγονός προβάλλεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι αντάρτες συνοδευόντουσαν από αντάρτισσες, ας δούμε πως παρουσιάζει το εν λόγω γεγονός ο π Γαβριήλ :



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ο γέροντας Γαβριήλ, ηγούμενος της μονής Διονυσίου και από τους ηγέτες του Αγίου Όρους από το 1940 και μετά (στον Α ΠΠ υπήρξε όμηρος των Βουλγάρων, έχει κάνει μια συγκλονιστική διήγηση για το γεγονός αυτό).



«Οκτώβριος 1948. Ο συμμοριτοπόλεμος εμαίνετο καθ όλην την χώραν , και ιδία εις τας βορείους επαρχίας όπου ήτο ευκολότερος ο ανεφοδιασμός των συμμοριτών από τας γειτονικάς κομμουνιστικάς χώρας. Εις την Χαλκιδικήν λόγω της ορεινότητας και της εύκολου εξοικονομίσεως τροφίμων εκ των χωριών , ευρίσκοντο 3 με 4 συμμορίαι, των οποίων σκοπός να έχουν υπερφαλαγγισμένην την Θεσσαλονίκην, να ενεργούν μέχρι των προθύρων αυτής δολιοφθοράς και να στρατολογούν εκουσίως και ακουσίως.


« Ο πληθυσμός αυτή εθνικόφρων κατά τα 9/10, ίνα αποφύγει τας στρατολογίας, τας διώξεις και τας εξοντώσεις εκ μέρους των συμμοριτών, μετώκησεν εις τα μεγαλύτερα κέντρα, οι γεωργοί προς την κασσάνδραν, πεδινήν ως επί το πολύ και ήδη με την τομήν του ισθμού εις την Ποτιδαίαν νήσον γενομένην και ευκόλως φρουρουμένην, οι αστοί και βιοτέχναι διέρρευσαν προς Θεσσαλονίκην, Πολύγυρον και Αρναίαν , οι δε εργάται και υποτόμοι προς το Άγιον Όρος , όπου προ διετίας είχον εισρρεύσει και οι κτηνοτρόφοι με τας αγέλας και τα ποίμνιά των.


« Ούτω ο πληθυσμός τετραπλασιάσθη, των 2/3 αυτού αποτελουμένων προσφύγων χωρικών της Χαλκιδικής , και τούτων όλων ακμαίων ανδρών ειθισμένων εις την υπαίθριον ζωήν και τας ορειβασίας.

«Τούτο έχουσα υπ όψιν η ηγεσία του συμμοριτισμού, ενήργησεν δύο τρεις κρούσεις εις Δάφνην, Εσφιγμένου και τινα ακραία σημεία τα προς τον ισθμόν του Ξέρξου.


«Δυστυχώς δια λόγους αγνώστους προς ημάς, το Κράτος δεν έλαβεν τα κατάλληλα μέτρα, ούτε καν προς οχύρωσιν του προρρηθέντος Ισθμού αρκεσθέν εις εγκατάστσιν εκείσε ενός φυλακίου χωροφυλάκων.



«Η Ιερά Κοινότης και δι εγγράφων της και δι αποστολής εις Αθήνας και Θεσσαλονίκην ειδικών επιτροπών , εν συντονισμώ και με τας γειτονικάς Κοινότητας, εζήτησεν επιμόνως την οχύρωσιν και στρατιωτικήν επάνδρωσιν του Ισθμού και την σύστασιν περιοδεύοντος παρ αυτόν Σώματος οπλιτών , αλλά δεν εγένετο τίποτα.



«Κατά τον Σεπτέμβριον ήτο πρόδηλον, ότι επρόκειτο εξόρμησις των συμμοριτών προς τας Χερσονήσους , καθ ότι το τοπικόν αρχηγείον των μετεφέρθη νοτιότερον και είχον παρατηρηθεί και διελεύσεις εκ των περιφερειών Λαγκαδά και Νιγρίτας προς Χαλκιδικήν.
«Και πάλιν η Ιερά Κοινότης ετόνισεν τον κίνδυνον και εζήτησεν ειδικώς ενίσχυσιν της Χωροφυλακής του Όρους και δια Στρατού, αλλ εις μάτην και πάλιν . Και ούτω περί τα μέσα Οκτωβρίου σχηματισμός εξ εκατόν περίπου συμμοριτών και συμμοριτισών εισέβαλον δια του Ισθμού νύκτωρ εις το Άγιον Όρος και έφτασεν εις την Πρωτεύουσαν αυτού Καρυάς χωρίς να γίνει αντιληπτός.



« Ευτυχώς ότι τον αντελήφθησαν μερικοί μοναχοί εκ των ακραίων Κελλίων εν Καρυαίς και έτρεξαν και ειδοποίησαν την Υποδιοίκησιν Χωροφυλακής και επρόλαβεν αυτή να λάβη τα αμυντικά μέτρα της και να μη καταληφθή εξ απίνης.


«Τούτο απέτρεψεν τα σχέδια των συμμοριτών, και ότε περί τα ξημερώματα επετέθησαν κατά των κτιρίων της Χωροφυλακής και Διοικήσεως, ευρέθησαν αντιμέτωποι των γρηγορούντων ανδρών.



«Επηκολούθησεν ολοήμερος μάχη υπό ταγδαίαν βροχήν, καθ ήν εφονεύθησαν τρεις συμμορίται και εκ των χωροφυλάκων ουδείς.




«Την επομένην οι εκ των συμμοριτών άνδρες επεδόθησαν εις την λεηλασίαν των Κελλίων και καταστημάτων, αι δε γυναίκες προς εμπαιγμόν και βεβήλωσιν των ιερών παραδόσεων και τυπικών, εχόρευον υπό την αψίδα του Κωδωνοστασίου του Πρωτάτου, και με Καυκασιακήν προφοράν των έλεγον εις ενίους Πατέρας διερχομένους εκείθεν : «ας κάνη το θάμα της η Παναγία σας εις εμάς τα κοράσια».




ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Το Πρωτάτο η καρδιά του Αγίου Όρους, εδώ βρίσκεται η Παναγιά "Άξιον Εστι".






«Και τότε μεν εμακροθύμησεν η Παντάνασσα και δεν ετιμώρησεν τους υβριστάς της, αλλ έκτοτε δεν είδαν κατά το λεγόμενον «άσπρη μέρα»।Τους βγήκε. μετ ολίγον η καταστροφή της Φλωρίνης με 1.200 νεκρούς , αιχμαλώτους και τραυματίας, και εντός έτους δεν έμεινεν τίποτε από το ανόσιον έργον τους.


«Ο ηρωικός στρατός μας με την βοήθειαν του Θεού και της Παναγίας τους συνέτριβε πραγματικώς, όπου τους συνήντα, και τον Αύγουστον του επομένου έτους τους εξώντωσε κυριολεκτικώς εκεί εις τα ληστρικά των ερείσματα του Γράμμου και του Βίτσι και δεν απέμεινεν πλέον εις την Ελλάδα μας παρά μόνον τα ερείπια , που δημιούργησεν ο Θεοκατάρατος Κομμουνισμός, η φρίκη εκ της αναμνήσεως του ελεεινού συμμορίτου και η αιώνια κατάρα του λαού μας επί τας κεφαλάς εκείνων, που αρνηθέντες την πίστην και την πατρίδα των εξυπηρέτουσαν τα Σλαβικά συμφέροντα.



«Προς το εσπέρας ανεχώρησαν μετά φοβεράν λεηλασίαν των Καρυών, διέρρηξαν τα Καταστήματα και όσα μεν πράγματα ήθελον, τα εφόρτωσαν εις διαρπαγέντα εκ των μονών και ιδιωτώνζώα, τα δε άλλα, ρύζια, ζυμαρικά κλπ τα πετούσαν εις τις λάσπες του δρόμου, μόνον και μόνον, ίνα κάμουν ζημίαν, Το χείριστον δε και χαρακτηριστικόν δια την θηριωδίαν των, κατά την λεηλασίαν των Κελλίων, ότι εύρισκον ιερά σκεύη, Ευαγγέλια, Επάργυρωμένας θήκας Αγίων λειψάνων κλπ τα έρριπταν φύρδην μίγδην και μετ άλλων χυδαίων αντικειμένων εις σάκκους και τα συναπεκόμιζαν προς εκποίησιν, αλλά δεν επρόφθασαν, τα περισσότερα ευρέθησαν εις τα Κρούσια, όταν εξεδιώχθησαν κακώς και εκείθεν, Φεύγοντας εξ Αγίου Όρους έλαβον βιαίως μεθ εαυτών εκατόν και πλέον ανθρώπους, ποιμένας, εργάτας, υλοτόμους, και περί τα εκατόν πεντήκοντα ζώα, φορτωμένα τα κλεπτολάφυρα των και τους τραυματίας των.

«Και όλη αυτή η θλιβερά φάλαγξ διήλθεν ανενόχλητος το στενόν του Ξέρξη, καίτοι υπήρχον δύο ακταιωροί εκατέρωθεν και εντός ολίγου είχε φθάσει και το αντιτορπιλικών «Δόξα», αλλά έμειναν αδρανή, ίνα μη φονευσωσιν το πλήθος των αθώων απαχθέντων.



« Η Βέβηλος αυτή εισβολή και λεηλασία του αγίου Όρους, το οποίον εσεβάσθησαν αλλοεθνείς και αλλόπιστοι, θα μείνη ως θλιβερά και απαισίας μορφής ανάμνησις, ότι ευρέθησαν Έλληνες και Ελληνίδες, έστω κατ όνομα, να καταπατήσουν εν εικοστώ αιώνι τα ιερά θέσμια. Πρεπόντως λοιπόν εγράφει υπό τίνος υπό το Κωδωνοστάσιο του Πρωτάτου:
«Εν τω Αγίω τούτω τόπω εχόρευαν κατά την εισβολήν αι ερινύες του συμμοριτισμού, ήτοι τα βδελύγματα της ερημώσεως».
Κατά τις επισκέψεις μου στο ΑΟ και στο Πρωτάτο δεν μπόρεσα να δω αυτή την επιγραφή, το πιθανότερο είναι μετά κάποια χρόνια και μετά το τέλος του εμφυλίου να την αφαίρεσε η διοίκηση του ΑΟ. 

http://igaiolos.blogspot.com/

Άγιο Όρος και Συμμαχικός Αγών

Οι Γερμανοί πήραν μέτρα εντοπισμού των στρατιωτών των συμμάχων που κρυβόντουσαν στις μονές και από εκεί οι καλόγεροι τους φυγάδευαν στην Μέση Ανατολή .

Τα μέτρα αυτά εντάθηκαν από το καλοκαίρι του 1942. Στις 31/7/1942 με το Η11/58 Βο ΡΙ έγγραφο της Feldkommandantur (Τμήμα Περιφεριακού Φρουραρχείου Θεσσαλονίκης), που ο Β Κορφιωτάκης το γνωστοποίησε στις μονές στις 17/8/1942 ήταν υποχρεωμένες να παραδώσουν μέχρι 25/8/1942 καταλόγους με ονόματα μοναχών που υπηρέτησαν σαν μόνιμοι ή έφεδροι αξιωματικοί στον ελληνικό στρατό.



ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Πάσχα του 1941 στις Καρυές
Στις 6/8/1942 με έγγραφο της Feldkommandantur έπρεπε να δηλώσουν με έγγραφο όσοι έφεδροι ή μόνιμοι αξιωματικοί του Ελληνικού στρατού διέμεναν στο Άγιο Όρος (ΑΟ), διαφορετικά οι παραβάτες θα τιμωρούνται από το γερμανικό στρατιωτικό νόμο.
Τέτοιες διαταγές έστειλε η Feldkommandantur στις 13/12/1941, 4/2/1941, 7/2/1942, 13/6/1942, 14/9/1942, 8/10/1942, 14/12/1942 κα .
Το πλήθος αυτών των διαταγών δείχνουν την απροθυμία των μοναχών και των διοικητικών υπηρεσιών να συμμορφωθούν με τις διαταγές της Feldkommandantur.
Το γεγονός αυτό προβλημάτισε το διοικητή της Στρατιάς Νοτιοανατολικής Ευρώπης και με εντολή του πήγε στο ΑΟ ο αξιωματικός της γερμανικής μυστικής αστυνομίας Δρ Πάλακ (Dr Pallack), στην σύναξη που γίνηκε στις Καρυές συμμετείχαν ο Υποδιοικητής της Χωροφυλακής και ο Διοικητής του ΑΟ. Σύμφωνα με το πρακτικό (Συνεδρία ΞΣΤ 10/10/1943) ο Γερμανός αξιωματικός δήλωσε:
«Έκαστον κράτος διεξαγάγον πόλεμον δικαιούται να εκδίδη διαταγάς εξασφαλίζούσας τους πολεμικούς του σκοπούς και έχει δικαίωμα να απαιτεί την πιστήν εφαρμογήν και εκτέλεσιν τούτων…..Παρά ταύτα εκ της τελευταίας αποφάσεως του στρατοδικείου απεδείχθη ότι τινές μοναχοί του ΑΟ παρέσχον και μετά την δημοσίευσιν της ανωτέρω διαταγής την συνδρομήν των προς Άγγλους αιχμαλώτους….. εμφορούμενον όμως εκ των καλών διαθέσεων του προς το ΑΟ , ποιείται αντί τούτου μίαν τελευταίαν προειδοποίησιν προς απάσας τας αρχάς και τους μοναχούς του ΑΟ περί των ανωτέρω απογορεύσεων και των σοβαρών συνεπειών, τας οποίας θα έχη τυχόν παραβίασις της διαταγής αυτής….».
Οι αντιπρόσωποι διαβεβαίωσαν τον Πάλακ ότι οι περιπτώσεις περιθάλψεως Άγγλων αιχμαλώτων είναι μεμονωμένες. Ότι δεν έχουν καμιά επίσημη πληροφορία για το θέμα αυτό και ότι συνέστησαν στις Μονές και τα Εξαρτήματα να μη βοηθούν Άγγλους αιχμαλώτους και ότι δεν υπάρχουν πια στο ΑΟ Άγγλοι. Ο Πάλακ γνώριζε την αλήθεια και στο τέλος της συνεδριάσεως εξέφρασε με ειρωνικό τρόπο την ελπίδα του ότι δεν θα αναγκαστεί να ασχοληθεί ξανά με το ζήτημα των Άγγλων στο ΑΟ.
Σαν αποτέλεσμα της συνεδρίασης εστάλη στις μονές σχετική γνωστοποίηση!
Για να αποφευχθεί η φυγάδευση για Μ Ανατολή στρατιωτικών που κρυβόντουσαν στο ΑΟ η Feldkommandantur 808 την 1/7/1942 με διαταγή της που υπέγραφε ο λοχαγός Κομπ απαγόρευε σε όλους να κρύβουν, σιτίζουν και βοηθούν κάθε πολίτη που βρισκόταν στο ΑΟ χωρίς άδεια, επί ποινή εγκλήσεως των παραβατών σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Σώμα του βουλγαρικού στρατού που κατέλαβε με δόλο την Ι Μ Ζωγράφου κατά τους βαλκανικούς πολέμους.

.Στο ακρωτήριο Νυμφαίο υπήρχε ναυτικό παρατηρητήριο με γερμανική φρουρά, για τον εντοπισμό συμμαχικών υποβρυχίων που έφταναν στο ΑΟ για να φυγαδεύουν Έλληνες και Συμμάχους στην Μ Ανατολή.
Στις 17/9/1841 έφτασε στο ΑΟ ο λοχαγός Γκρίσσε με έξη Γερμανούς και δύο Βουλγάρους αξιωματικούς για να εξετάσουν σχετική καταγγελία ότι Βρετανικό υποβρύχιο ανεφοδιάστηκε με καύσιμα από την ΙΜ Βατοπεδίου και παρέλαβε στρατιώτες.
Το 1943 οι Γερμανοί για να εξοικονομήσουν δυνάμεις, θέλησαν να αναθέσουν την φύλαξη και αστυνόμευση στον Βουλγαρικό στρατό και αποφασίστηκε να προωθηθεί μια βουλγαρική μεραρχία δυτικά του Στρυμώνα. Ο Ι Ράλλης επί τη απειλή παραιτήσεως του κατάφερε να πάρει διαβεβαίωση ότι δεν θα θιγεί η ελληνική κυριαρχία στα εδάφη αυτά και υπέβαλε 15 αιτήματα που απέβλεπαν στην διαφύλαξη της ελληνικής κυριαρχίας τα οποία οι Γερμανοί τα έκαναν αποδεκτά. Η συμφωνία τηρήθηκε παρόλο που οι Βούλγαροι επιχείρησαν να την παραβιάσουν αρκετές φορές. Με τον τρόπο αυτό σώθηκε το ΑΟ από την εισβολή Βουλγάρων. Το 1943 τοποθετήθηκε διοικητής της Γερμανικής Διοικήσεως Μακεδονίας ο Δρ Μαξ Μαρτέν που προχώρησε σε θετικές ενέργειες για το ΑΟ (επισιτισμός μοναχών, ανταλλαγές εμπορευμάτων, διαβεβαίωση ότι η περιοχή Χαλκιδικής θα παραμείνει υπό Γερμανικό έλεγχο, ίδρυση φυλακίου στελεχωμένου από Γερμανούς για την εκμετάλλευση των δασών, εξασφάλιση επικοινωνίας με τον έξω κόσμο κλπ).
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:
Γερμανός στρατιωτικός στο μοναστήρι του Σταυρονικήτα (1944)

Ο Μερτεν αποφάσισε το 1943 την ασφάλεια του ΑΟ με τοποθέτηση Γερμανού διοικητή τον Ταγματάρχη Στένγκερ που εγκαταστάθηκε στο αντιπροσωπείο της Ι Μ Βατοπεδίου. Και με δύναμη 10 στρατιωτικών χωροφυλάκων με διοικητή τον επιλοχία Γιάρις τον οποίο αντικατέστησε ο σταθμάρχης Γκεμπάουερ που επίταξε το αντιπροσωπείο της ΙΜ Σίμωνος Πέτρας και δύο γειτονικά κτήρια και το κελί του Αγίου Νικολάου, ζήτησε ξυλεία και υποζύγια. Η Ι Κοινότητα υποχρεώθηκε να αναλάβει την διατροφή, τα έκτακτα έξοδα, τα μεταφορικά κλπ της Γερμανικής δύναμης.
Στις 26/5/1944 ο Γκεμπάουερ ανακοίνωσε ότι θα εγκαταλείψει το ΑΟ και έφυγε στις 28/5/1944.
Όσοι Γερμανοί αποκόπηκαν στο ΑΟ συνελήφθησαν από τον ΕΛΑΝ στις 13/9/1944 και οι μοναχοί συνανέλαβαν 4 Γερμανούς και 12 ταγματασφαλίτες σε ένα ιστιοφόρο με τρόφιμα στην σκήτη Αγίας Άννας.
Ο Μέρτεν μετά την κατάρρευση αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο Bad Aibling της Αμερικανικής ζώνης στην Γερμανία, για να επιτύχει την αποφυλάκισή του ζήτησε συστατικές επιστολές από την Ιερά Κοινότητα και από τους Μητροπολίτες Θεσσαλονίκης και Μυτιλήνης.
Πηγή
(ο φίλος μας ο περίφημος ΑΙΟΛΟΣ)


Βαρθολομαίος: «Πηγαίνω στη Σουμελά ως κήρυκας ειρήνης»


Σε αποδοκιμασία του εθνικιστικού μίσους, απ’ όπου κι αν προέρχεται, προβαίνει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος δηλώνει ότι στην Παναγία Σουμελά του Πόντου, στην πρώτη θρησκευτική τελετή έπειτα από 88 χρόνια, έρχεται ως «κήρυκας ειρήνης».
Για τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, η στιγμή είναι ιστορική. Σήμερα, αργά το βράδυ, φτάνει στην Τραπεζούντα και αύριο, στη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, στις 9.30 το πρωί, θα χοροστατήσει στη λειτουργία που θα γίνει στο ναό της μονής της Παναγίας Σουμελά, η οποία θεωρείται σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού. Η τελετή αναμένεται να τελειώσει περί τις 12.30 το μεσημέρι.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα της τελετής, που έγινε δυνατή έπειτα από απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού της Τουρκίας, έχουν προβλεφθεί και δυο ομιλίες. Τη μία θα εκφωνήσει εκπρόσωπος του τουρκικού κράτους. Η άλλη, του πατριάρχη, θα γίνει σε δυο γλώσσες, ελληνική και τουρκική, και αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως δήλωσε ο κ. Βαρθολομαίος σε συνέντευξή του στην καθημερινή τουρκική εφημερίδα «Σαμπάχ», στην Τραπεζούντα πηγαίνει ως «πρεσβευτής ειρήνης». «Οι προσευχές μας δεν είναι για να διχάζουν τους ανθρώπους αλλά για να τους ενώνουν», πρόσθεσε.
Μερίδα του τουρκικού Τύπου, πάντως, χθες, επιβεβαίωνε φήμες ότι ακροδεξιές ομάδες της περιοχής θα επιδιώξουν να αμαυρώσουν την τελετή. Χθες επίσης αναφέρθηκε μια κίνηση εθνικιστικών κύκλων που εκπροσωπήθηκε από τη δραστηριότητα δυο δημοσιογράφων, οι οποίοι «περιορίστηκαν» από την αστυνομία. «Δεν ανησυχώ», είπε ο κ. Βαρθολομαίος απαντώντας σε ερώτηση της «Σαμπάχ» για τον κίνδυνο εθνικιστικής προβοκάτσιας. «Κανένας σώφρων άνθρωπος δεν εγκρίνει τέτοιες ενέργειες», πρόσθεσε. «Το Ισλάμ είναι θρησκεία ειρήνης. Η Τουρκική Δημοκρατία είναι λαϊκό κράτος. Εμείς είμαστε τούρκοι υπήκοοι και γέννημα θρέμμα αυτού του τόπου». Ο τουρκικός Τύπος εξάλλου επισημαίνει τη θέληση των αρχών να διεξαχθεί η γιορτή ειρηνικά, όπως αρμόζει στις θρησκευτικές τελετές. Τοπικοί αξιωματούχοι επιβεβαίωναν χθες ότι όταν η τουρκική αστυνομία αναλαμβάνει να τηρήσει την τάξη, είναι απίθανο να βρεθούν δυνάμεις που θα τη διαταράξουν.
Η αποφασιστικότητα στα λόγια του Πατριάρχη εκλαμβάνεται και ως αποδοκιμασία αντίστοιχων κύκλων της ελληνικής πλευράς. Κύκλοι του Πατριαρχείου καταδίκαζαν την πιθανότητα, ενόψει και των επερχόμενων εκλογών για την τοπική αυτοδιοίκηση στην Ελλάδα, ορισμένοι υποψήφιοι ή επίδοξοι υποψήφιοι να πλειοδοτήσουν σε «υπερπατριωτισμό».
Στο χώρο λατρείας, όπου θα διεξαχθεί η πανηγυρική λειτουργία, θα βρεθούν 50 τυχεροί πιστοί. Σε ένα από τα «μπαλκόνια» με θέα στην τελετή, θα βρεθούν ακόμα άλλοι 500. Οι υπόλοιποι, που είναι πάρα πολλοί, θα παρακολουθήσουν την τελετή από οθόνες. Η Ένωση Ξενοδόχων της περιοχής μιλούσε χθες για περί τις 7.000 επιβεβαιωμένες κρατήσεις στα ξενοδοχεία των κοντινών πόλεων, της Τραπεζούντας, της Ορντού και της λίγο πιο μακρινής Σαμψούντας. Οι περισσότεροι ταξιδιώτες έχουν φτάσει από την Ελλάδα και, στην πλειονότητά τους, είναι ποντιακής καταγωγής που ήρθαν να τιμήσουν το λατρευτικό προσκύνημα των προγόνων τους. Έχουν επίσης ταξιδέψει στην περιοχή και ποντιακής καταγωγής Ρώσοι, είτε αεροπορικώς μέσω Ελλάδος, είτε οδικώς μέσω της γειτονικής Γεωργίας.

ΠΗΓΗ: www.in.gr

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Ζωσιμάς Μοναχός (1937-2010)

20.12.1937 - 10.8.2010 Η είδηση της κοιμήσεως του μοναχού Ζωσιμά, μαθητή του μακαρίου Άγιου Γέροντα Σίμωνα Αρβανίτη, συγκλόνισε τους πιστούς, που τον ακολουθούσαν ακόμα και μετά την κοίμιση του Γέροντά του (Γέροντα Σίμωνα)! Ο π. Παϊσιος ανέφερε πως ήταν ο πιο θαυμαστός μοναχός που είχε γνωρίσει σε υπακοή! Κτήτωρ της Ιεράς Μονής ήτ
αν ο Γέροντας Σίμων, όπου ο υποτακτικός του Ζωσιμάς, έζησε δίπλα του μέχρι την
 τελευταία του στιγμή! Ο μ.Ζωσιμάς έγραψε 4 βιβλία με την βοήθεια όλων των πνευματικών παιδιών του Άγιου Γέροντα, με θαύματα του και τα έσοδα αυτών, τα διέθετε εξ' ολοκλήρου σε φτωχές οικογένειες σε όλη την Ελλάδα! Στην τελευταία του οικία, τον συνόδευσαν πλήθος κόσμου από κάθε γωνιά της Ελλάδος και της Κύπρου μας, ενώ ξεχωριστή πνευματική μορφή ανάμεσα τους, ο πάτερ Νεκτάριος της μονής Αγίου Νεκταρίου Λαυρίου!
Από: Valia Alexiou B'
 

ΔΑΦΝΗ
     

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ

Επί ενοχλήσει πονηρών λογισμών

Παναγία Δέσποινα μου Θεοτόκε,  αποδίωξον απ' εμού του αμαρτωλού και αναξίου δούλου σου, την ακηδίαν, την λήθην, την άγνοιαν, την αμέλειαν, και πάντας τους πονηρούς λογισμούς και αισχούς και βλασφήμους· αποσόβησον εκ της αθλιας και ταλαιπώρου μου καρδίας και εκ της μεμολυσμένης μου ψυχής και του εσκοτισμένου μου νόος· και κατάσβεσόν μου την φλόγα των παθών και ελέησον και βοήθησόν μοι, ότι ασθενής και ταλαίπωρος ειμί εγώ· και ρύσαι με απο των επερχομένων  μοι πονηρών ενθυμήσεων και προλήψεων και πασών των κακών με ελευθέρωσον πράξεων ,των εν νυκτί και ημέρα. Ότι υπερευλογημένη υπάρχεις και το όνομά σου το άγιον δεδοξασμένον εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.  

Δευτέρα 9 Αυγούστου 2010

Άγιοι Λαυρέντιος αρχιδιάκονος, Ξύστος πάπας Ρώμης και Ιππόλυτος


(Ανακατεύθυνση από: Αγιος Λαυρεντιος Αρχιδιακονος (; - 253)*)

Άγιος που εορτάζει στις: 10/08/2010





Eις τον Λαυρέντιον.
Τὸν Λαυρέντιον λαύρακα Χριστοῦ λέγω,
Ἐπ' ἐσχάρας ἄνθραξιν ἐξωπτημένον.


Eις τον Ξύστον.
Τέλους ἀθλητῶν καὶ κλέους τυχεῖν θέλων,
Ἤθλησας ἆθλον, Ξύστε, τὸν διὰ ξίφους.


Eις τον Iππόλυτον.
Τὸν Ἱππόλυτον ἱπποδέσμιον βλέπω,
Ἐναντίαν πάσχοντα τῇ κλήσει πάθος.


Ὤπτησαν δεκάτῃ Λαυρέντιον ἠΰτε ἰχθύν.


Βιογραφία

Οι Άγιοι Λαυρέντιος αρχιδιάκονος, Ξύστος πάπας Ρώμης και Ιππόλυτος μαρτύρησαν το 253 μ.Χ.


Ο άρχιδιάκονος Λαυρέντιος ήταν από τους πιο γνωστούς κληρικούς της ρωμαϊκής Εκκλησίας, και του είχαν εμπιστευθεί τη διαχείριση της περιουσίας της. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο πάπας Ρώμης Ξύστος (ή Σίξτος) ο Β', που καταγόταν από την Αθήνα, πρώτος πρόσφερε θυσία τον εαυτό του, ομολογώντας τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε.


Κατόπιν συνέλαβαν και το Λαυρέντιο. Επειδή ήταν διαχειριστής της Εκκλησίας, τον διέταξαν να παραδώσει τους θησαυρούς της. Ο Λαυρέντιος δέχθηκε, και μετά από λίγο επέστρεψε με μια μεγάλη φάλαγγα αμαξών, γεμάτες φτωχούς, ορφανά και αναπήρους. Και απάντησε στον ηγεμόνα ότι σε όλους αυτούς τους πάσχοντες είναι αποταμιευμένοι οι θησαυροί της Εκκλησίας, «ὅπου οὔτε σῆς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ευαγγέλιο Ματθαίου, στ' 20). Δηλαδή, όπου ούτε σκόρος, ούτε σαπίλα και σκουριά αφανίζουν αυτούς τους θησαυρούς, και όπου ούτε κλέφτες μπορούν να τρυπήσουν τους τοίχους αυτών των θησαυροφυλακίων, για να κλέψουν το πολύτιμο περιεχόμενο τους. Εξαγριωμένοι τότε οι ειδωλολάτρες, έψησαν το Λαυρέντιο ζωντανό, πάνω σε σιδερένια σχάρα.


Το λείψανο του παρέλαβε κάποιος ευσεβής χριστιανός, ο Ιππόλυτος. Όταν, όμως, το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, διέταξε και τον έσυραν άγρια άλογα μέσα σε αγκάθια, και έτσι μαρτυρικά τελείωσε τη ζωή του και ο Ιππόλυτος.


Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Τῷ θείῳ Πνεύματι, καταυγαζόμενος, ὡς ἄνθραξ ἔφλεξας, πλάνης τὴν ἄκανθαν, Ἀρχιδιάκονε Χριστοῦ, Λαυρέντιε Ἀθλοφόρε, ὅθεν ὡς θυμίαμα, λογικὸν ὁλοκαύτωσαι, τῷ σὲ μεγαλύναντι, τῷ πυρὶ τελειούμενος, διό τούς σὲ τιμώντας θεόφρον, σκέπε ἐκ πάσης ἐπήρειας.

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Πυρὶ θεϊκῷ, φλεχθεὶς τὴν καρδίαν σου, τὸ πῦρ τῶν παθῶν, εἰς τέλος ἀπετέφρωσας, ἀθλητῶν ἑδραίωμα, θεοφόρε Μάρτυς Λαυρέντιε, καὶ ἀθλών ἐβόας πιστῶς, Οὐδὲν με χωρίσει τῆς ἀγάπης Χριστοῦ.

Ὁ Οἶκος

Τὸν διαλάμψαντα ὡς φωστῆρα ἀπλανῆ ἐν τῷ κόσμω, συνελθόντες πιστοί, ἐν ᾠδαῖς ᾀσμάτων τιμήσωμεν, Λαυρέντιον τὸν ἀθλοφόρον, καὶ μύστην τῶν ἀπορρήτων, ὅπως ταῖς αὐτοῦ πρεσβείαις, ῥυσθῶμεν πταισμάτων δεινῶν, τοῦ νοῦ δὲ πᾶσαν κηλῖδα καθαρθέντες, κατίδωμεν Χριστόν, τὸν τοῦτον ὑπερδοξάσαντα, κραταιῶς ἐναθλοῦντα καὶ λέγοντα· Οὐδεὶς με χωρίσει τῆς ἀγάπης Χριστοῦ.


Ανάλυση ονόματος*

ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ: (Από το λαύρα) = ο φλογερός.
Η εικόνα είναι απο το   http://www.religiousnet.gr/ 
Το κείμενο είναι απο    http://www.saint.gr 



Ο βίος του Αγίου Λευρεντίου σε άλλη διήγηση( απο το Ωρολόγιο το Μέγα εκδόσεις ΦΩΣ)

Ο Λαυρέντιος υπήρχεν αρχιδιάκονος της εν Ρώμη Εκκλησίας. Συλληφθείς ήχθη προς τον έπαρχον και, ερωτηθείς περί των θησαυρών της Εκκλησίας, εζήτησεν άδειαν τριών ημερών προς ετοιμασίαν· και εν τοσούτω συναθροίσας πάντας τους πτωχούς , και παραστήσας τω επάρχω , Ιδού , είπε , της Εκκλησίας οι θησαυροί. Εκ τούτου οργισθείς εκείνος, εκέλευσεν απλωθήναι αυτόν επί εσχάρας σιδηράς πεπυρακτωμένης. Λέγει προς τους τυράννους ο Μάρτυς. Γεύσασθε ήδη και ίδετε, ει αι σάρκες των χριστιανών  εισίν ηδύτεραι ωπτημέναι μάλλον ή ωμαί. Ταύτα ειπών και ευξάμενος χριστομιμήτως υπέρ των διωκτών και των δημίων αυτού, αφήκε το νεύμα τη 10 Αυγούστου του έτους 258.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Σώσον ημάς ή πρέσβευε υπέρ ημών;


Και τα δύο είναι σωστά, αλλά ας τα δούμε ένα - ένα.
Α. Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς:
Είναι γνωστό σε όλους ότι ο Σωτήρας του κόσμου είναι  ο  Χριστός  και  μόνο ο Χριστός. Συνεπώς  λέγοντας  οι  πιστοί  « Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον  ημάς »,  δεν  αγνοούν    αυτή την αλήθεια. Απλά  ζητούν  από  τη  Θεοτόκο  να  τους  βοηθήσει για να καρπωθούν    τη   σωτηρία  που  προσφέρει ο  Υιός της.
Για  να γίνει  αυτό περισσότερο  κατανοητό, ας προσέξουμε λίγο   τα  εξής  λόγια του Αποστόλου Παύλου, « τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω.» (Α’ Κορ. θ’, 2 ). Εδώ  είναι προφανές  ότι  ο Παύλος, λέγοντας « τινάς  σώσω »,  δεν παρουσιάζεται ως σωτήρας ο ίδιος, αλλά εννοεί ότι  θα τους σώσει με το να τους δείξει το Σωτήρα. Έτσι θα μπορούσαν κάποιοι καλοπροαίρετοι πιστοί να του πουν π. χ. « Απόστολε Παύλε, σώσον ημάς», αφού  θα εννοούσαν με αυτό, δείξε μας το Σωτήρα. Εάν  όμως  νόμιζαν  ότι  ο  ίδιος  ο  Παύλος  είναι θεός  και  σωτήρας  τους,  τότε  ο  Παύλος  θα έσχιζε  τα  ρούχα  του, πράγμα  που  το  έχει  κάνει, (Πρ. ιδ’, 8 - 18).

Ύστερα από τις διευκρινήσεις αυτές, γίνεται αντιληπτό  ότι  το « Υπεραγία Θεοτόκε,  σώσον ημάς » ορθώς λέγεται. Με αυτό δηλαδή το « σώσον ημάς », δεν  κάνουν   οι  πιστοί  τη  Θεοτόκο  θεό και  σωτήρα  τους,  αφού  η  ίδια  είπε ότι ο  Θεός είναι ο Σωτήρας της. Είναι  γνωστά  τα  λόγια   της, « Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον  και ηγαλλίασε το  πνεύμά μου  επί  τω  Θεώ  τω  σωτήρί μου, » (Λουκ. α’, 46 - 47).
Αυτό  φαίνεται  και   από  το ότι μετά το « Υπεραγία  Θεοτόκε, σώσον ημάς » δεν λένε οι  πιστοί  το  « αλληλούια », το οποίο αρμόζει μόνο στο Θεό, ενώ στο  Χριστό το λένε. Για παράδειγμα  ας  θυμηθούμε  το  «Σώσον ημάς, Υιέ Θεού, ο αναστάς εκ νεκρών,ψάλλοντάς Σοι αλληλούια ».
Β. Υπεραγία  Θεοτόκε,  πρέσβευε υπέρ ημών:
Το  ότι  και  αυτό  είναι  σωστό  είναι προφανές, και δε χρειάζονται πολλές διευκρινήσεις, παρά μόνο να παραθέσουμε το, « Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ , σώσον ημάς ». Εδώ  οι  πιστοί  ομολογούν ότι ο Χριστός σώζει και η Θεοτόκος πρεσβεύει για τη σωτηρία τους. Άρα, όπως αναφέρθηκε στην αρχή,  και τα δύο είναι σωστά, δηλαδή και το  « σώσον  ημάς »  και  το  « πρέσβευε υπέρ ημών ».
Μπορεί όμως καλόπιστα να διερωτηθεί κανείς, μήπως το « Υπεραγία  Θεοτόκε,  πρέσβευε υπέρ  ημών » λέγεται, όχι επειδή είναι σωστό,  αλλά επειδή, από άγνοια των όσων γράφτηκαν παραπάνω, θεωρείται  λανθασμένο το « Υπεραγία  Θεοτόκε,  σώσον  ημάς »; Αν  συμβαίνει αυτό, δε μένει παρά  να απαλλαγεί κανείς από την άγνοιά του αυτή, γιατί υπάρχει κίνδυνος  να  νομίζει  κιόλας  ότι  κάνει  κάποια  σπουδαία  διόρθωση, και μάλιστα να καυχάται γι’ αυτή.  

Η Παναγία Σουμελά, το καύχημα του Ποντιακού Ελληνισμού

www.amen.gr


του Αρχιμ. Ιωακείμ Οικονομίκου, Γενικού Αρχιερατικού Επιτρόπου της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους
Με αφορμή την πρώτη Θεία Λειτουργία, η οποία θα τελεστεί στην Παλαίφατη Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά στον ιστορικό Πόντο, ύστερα από 88 χρόνια από την μαύρη εκείνη χρονιά του 1922, από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κύριο Βαρθολομαίο, θα ήθελα να αναφερθούμε για λίγο στην ιστορία της Ιεράς Μονής, το καύχημα αυτό του Ποντιακού Ελληνισμού αλλά και ολοκλήρου του Γένους μας.

Το Μοναστήρι της Παναγίας του Σουμελά, στον Ιστορικό Πόντο, ιδρύθηκε τον 4ο αιώνα από δύο μοναχούς, τον Σωφρόνιο και τον Βαρνάβα. Οι δύο αυτοί μοναχοί, είδαν την Παναγία η οποία τους είπε να πάρουν την Εικόνα της, που η παράδοση θέλει να είναι έργο του Ευαγγελιστιού Λουκά, από τον Ναό της Μεγάλης Παναγίας των Αθηνών και να πάνε στο Όρος του Μελά στην επαρχία της Τραπεζούντος. Οι δύο αυτοί μοναχοί πήραν την εικόνα και ύστερα από ένα κοπιαστικό ταξίδι, έφτασαν στην Τραπεζούντα και από εκεί ανέβηκαν στο όρος Μελά όπου ίδρυσαν την Ιερά Μονή. Στην ανοικοδόμηση της Ιεράς Μονής, βοήθησε κατά πολύ και η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου του Βαζελώνος η οποία υπήρχε στην περιοχή. Από τότε η Μονή της Παναγία Σουμελά ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, βοηθούσε την Μονή του Βαζελώνος.

Η βοήθεια αποτελούνταν από "πεντήκοντα άσπρα συν κηρώ και ελαίω ανα οκάδες δώδεκα, καθ' επταετίαν δε επταετή ημίονον". Η Ιερά Μονή, γνώρισε μεγάλες δόξες κατά την διάρκεια της Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών (1204 - 1461). Ο Ιωάννης ο Β' ο Μεγαλοκομνηνός (1280 - 1285 και 1297) γιός του Αλεξίου του Β' του Μεγαλοκομνηνού (1180 - 1183), δώρισε στην Μονή 24 χωριά και 40 παροίκους ως φύλακες. Ο Αλέξιος ο Γ' Ο Μεγαλοκομνηνός, αυτή η σημαντική προσωπικότητα της Αυτοκρατορίας (1349 - 1390), έδωσε πολλά προνόμια στην Ιερά Μονή της Παναγίας, με το Αυτοκρατορικό Συγγίλιο που εξέδωσε το 1364, ενώ χτίζει καινούργια κελλιά και οχυρώνει την Μονή. Έξω από την Πύλη της Μονής υπήρχε η εξής επιγραφή: "Κομνηνός Αλέξιος εν Χριστώ σθένων, πιστός Βασιλεύς, Στερρός, Ένδοξος, Μέγας, Αεισέβαστος, Ευσεβής Αυτοκράτωρ / Πάσης Ανατολής τε και Ιβηρίας / Κτίτωρ πέφυκε Μονής ταύτης. 1360 μ.Χ". Ο γιός του Αλεξίου του Γ' Μανουήλ ο Γ' (1390 - 1417), φάνηκε το ίδιο γενναιόδωρος με τον πατέρα του. Από το Αυτοκρατορικό θησαυροφυλάκειο, χάρισε τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, μέσα σε αργυρή θήκη με την εξής επιγραφή: "Ένθα κείται το τρισόλβιον Ξύλον / εν ω Χριστός ηγίασε την κτίσιν / ο Εμμανουήλ του Αλεξίου Γόνος / Κομνηνός Άναξ Ευσεβής Αυτοκράτωρ / δώρον αγνόν τη Πανάγνω προσφέρει / εν τώδε Ναώ τούτο του Μελά όρους / έτους 1390".

Την Μονή όμως σεβάστηκαν και οι Οθωμανοί, ύστερα από την Άλωση της Τραπεζούντος το 1461, διατηρώντας τα προνόμια των Μεγάλων Κομνηνών. Ο Σουλτάνος Σελήμ ο Α' ( 1512 - 1520) δώρισε στην Παναγία πέντε μεγάλες λαμπάδες διακοσμημένες με χρυσό και με διάφορες επιγραφές, ενώ ο Σουλτάνος Σελήμ ο Β' (1566 - 1574) έδωσε στην Ιερά Μονή ένα αντίγραφο του Αχτιναμέ, του εγγράφου δηλαδή του Προφήτου Μωάμεθ το οποίο φέρει, αντί της υπογραφής του την παλάμη του, με τα προνόμια προς την Ιερά Αυτοκρατορική και Αυτόνομη Μονή του Σινά. Η Μονή της Παναγίας του Σουμελά όμως, δέχτηκε και τις ευεργεσίες της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακήρυξε την Ιερά Μονή σε Εξαρχία. Αυτό βέβαια πολλοί Μητροπολίτες Τραπεζούντος προσπάθησαν να το καταργήσουν. Τότε οι Μοναχοί κατέφευγαν στο Πατριαρχείο ζητώντας την προστασία του. Ο Ηγούμενος της Μονής κατείχε θέση "Αρχιερέως" μέσα στην Εξαρχία, πλήν των χειροτονιών. Οι χειροτονίες στην Μονή γινόταν είτε από τον Μητροπολίτη Τραπεζούντος, είτε από τον Μητροπολίτη Χαλδίας. Η Εξαρχία καταργήθηκε το 1863, αλλά ύστερα από τις αντιδράσεις των κατοίκων επανιδρύθηκε και πάλι, για να καταργηθεί οριστικά το 1902.

Δυστυχώς όμως, η Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά είχε την τύχη να δεί την καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της περιοχής, την μαύρη εκείνη χρονιά του 1922. Το 1930 ο επιζών μοναχός Αμβρόσιος ύστερα από την σχετική άδεια που δόθηκε από τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Ισμέτ Ινονού πήγε και πάλι στον Πόντο και επισκέφτηκε την Ιερά Μονή. Από εκεί έφερε την Ιερά Εικόνα και το Ιερό Τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου, τα οποία οι πατέρες βλέποντας τις εξελίξεις είχαν κρύψει σε κάποιο Ναό εκτός της Ιεράς Μονής, πιστεύοντας ότι θα γυρνούσαν πίσω. Ο π. Αμβρόσιος έφερε αυτά τα ιστορικά κειμήλια του Γένους μας στην Ελλάδα, και τα τοποθέτησαν στο Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών.

Το 1951, ο Πόντιος στην καταγωγή Φίλων Κτενίδης ίδρυσε το ίδρυμα της Παναγίας καθώς και την νέα Ιερά Μονή της Παναγίας στο όρος Βέρμιο της Μακεδονίας μας αυτήν την φορά. Εκεί μεταφέρθηκαν και τα ιερά αυτά κειμήλια, τα οποία υπάρχουν μέχρι σήμερα, μάρτυρες του μεγαλείου της ένδοξης ιστορίας μας.

Μετά από 88 χρόνια, η Παναγιά η Σουμελιώτισσα άκουσε τις προσευχές και τις παρακλήσεις όλου του Ποντιακού και όχι μόνο Ελληνισμού, και δόθηκε η άδεια από την Τουρκική Κυβέρνηση να λειτουργηθεί και πάλι η Ιερά Μονή. Είναι σημαντικό και ιστορικό το γεγονός, και για τον λόγο ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της Μονής θα λειτουργήσει Οικουμενικός Πατριάρχης.

Εμείς αυτό πού μπορούμε να κάνουμε είναι η λατρευτική αυτή εκδήλωση να μην αμαυρωθεί από εθνικιστικές και άλλες εκδηλώσεις, αλλά με σεβασμό και ιεροπρέπεια να αντιμετωπίσουμε το γεγονός αυτό. Να ευχηθούμε η Προστασία της Παναγίας να συνεχίζει να ευλογεί το Γένος μας, την Μητέρα Εκκλησία, αλλά και τον Πατριάρχη μας, ο οποίος ευλογήθηκε ιδιαιτέρως από την Παναγία να είναι

Καβαρνός Παναγιώτης ~ Απόστολοι εκ περάτων

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Προσωπικό ενδιαφέρον του Πρωθυπουργού για τα ζητήματα του Αγίου Όρους


http://agioritikesmnimes.pblogs.gr/
 
Πρωτόγνωρη και σημαντική ενέργεια
του Έλληνα Πρωθυπουργού
01.jpg
.
Πηγή: Romfea.gr
.
Σε σύσταση επιτροπής για τη μελέτη και προώθηση της προστασίας του Αγίου Όρους και λοιπών ζητημάτων Αθωνικής Πολιτείας, συνέστησε ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου σύμφωνα με την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η απόφαση αυτή του Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου είναι πρωτόγνωρη και σημαντική, δείχνοντας έτσι το ενδιαφέρον του για την Αθωνική Πολιτεία.
Το ΦΕΚ για την σύσταση επιτροπής έχει ως εξής:
Αριθμ. Υ238
Περί σύστασης Επιτροπής για τη μελέτη και προώθηση της προστασίας του Αγίου Όρους και λοιπών ζητημάτων Αθωνικής Πολιτείας .
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
Έχοντας υπόψη:
α) Το κατά το άρθρο 105 του Συντάγματος «Καθεστώς του Αγίου Όρους».
β) Τις διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 3 και του άρθρου 90 του Κώδικα Νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Π.Δ. 63/2005 «Κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα κυβερνητικά όργανα» (ΦΕΚ Α΄ 98).
γ) Το Ν.Δ 10.09.1926 «περί κυρώσεως του Κ.Χ.Α.Ο.».
δ) Το Π.Δ. 227/1998 (ΦΕΚ Α΄ 176/28.07.1998) περί του Οργανισμού της ΔΑΟ.
ε) Το άρθρο 29 του Ν. 3566/2007 (ΦΕΚ Α΄ 117/05.06.2007) «Κύρωση ως κώδικα του Οργανισμού ΥΠΕΞ».
στ) Το 1370/2/1α/27.06.2010 τηλεαντιγράφημα της ΔΑΟ.
ζ) Την με αριθμ. Φ.2/8α/1414/19.62.7.2010 επιστολή της
Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους.
η) Το γεγονός ότι από τις διατάξεις της παρούσας
απόφασης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, αποφασίζουμε:
Άρθρο 1
1. Συνιστάται Επιτροπή με αντικείμενο τη μελέτη και προώθηση της προστασίας του Αγίου Όρους σε επίπεδο θεσμικό και πρακτικό, καθώς και για οποιοδήποτε θέμα σχετικό με την Αθωνική Πολιτεία θεωρηθεί απαραίτητο.
2. Στην Επιτροπή μετέχουν:
α) ο Υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης, ως Πρόεδρος,
β) ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών, Δημήτριος Δρούτσας,
γ) ο Υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μάρκος Μπόλαρης,
δ) ο Διοικητής του Αγίου Όρους, Αρίστος Κασμίρογλου,
ε) ο Διευθυντής του Γραφείου του Υπουργού Επικρατείας, Ιωάννης Αυγερινός,
στ) ο Νομικός Σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών, Μιχαήλ Απέσσος.
3. Όταν απουσιάζει ή κωλύεται ο Πρόεδρος, προεδρεύει ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών.
Άρθρο 2
1. Η Επιτροπή συγκαλείται από τον Υπουργό Επικρατείας, ο οποίος και καθορίζει την ημερήσια διάταξη.
Στις συνεδριάσεις της Επιτροπής είναι δυνατό να προσκληθούν και άλλοι Υπουργοί, Υφυπουργοί, Σύμβουλοι του Πρωθυπουργού και υπηρεσιακοί παράγοντες, εφόσον συζητούνται θέματα της αρμοδιότητάς τους ή και άλλοι εμπειρογνώμονες για θέματα της ειδικότητάς τους ή φορείς του δημοσίου ή του ευρύτερου δημόσιου τομέα.
2. Η Επιτροπή για τη διευκόλυνση του έργου της ζητεί πληροφορίες και στοιχεία από τους αρμόδιους φορείς και υπηρεσίες, οι οποίες οφείλουν να τις παρέχουν εγκαίρως και ενημερώνεται με εισηγήσεις από τους αρμόδιους Υπουργούς.
Άρθρο 3
Η διοικητική και γραμματειακή υποστήριξη της Επιτροπής εξασφαλίζεται από το Υπουργείο Εξωτερικών.
Γραμματέας της Επιτροπής είναι ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών. Η ισχύς της απόφασης αυτής αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Αθήνα, 19 Ιουλίου 2010
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Από που προέρχεται η σημερινή κρίση;

...Με ρωτάς για την αιτία της τωρι­νής κρίσης, ή της τω­ρινής Θείας δίκης! Η αιτία είναι πάντα η ίδια. Η αιτία για τις ξηρασίες, τις πλημμύρες, τις επι­δημίες και άλλα μαστιγώματα της γε­νιάς των ανθρώπων είναι η αιτία και για την τωρινή κρίση. Η αποστασία των αν­θρώπων από τον Θεό. Με την αμαρ­τία της Θεο-αποστασίας οι άνθρωποι προκάλεσαν αυτή την κρίση, και ο Θεός την επέτρεψε, ώστε να ξυπνήσει τους ανθρώ­πους, να τους κάνει ενσυνείδητους, πνευματικούς και να τους γυρίσει προς Εκείνον.

Στις μοντέρνες αμαρτίες μοντέρνα και η κρίση. Και όντως ο Θεός χρησι­μοποίησε μοντέρνα μέσα ώστε να το συνειδητοποιή­σουν οι μοντέρνοι άνθρωποι: xτύπησε τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, τής οικονομίες, το συνάλλαγμα των χρημάτων. Ανακάτωσε τα τραπέζια στις συναλλαγές σ' όλο τον κόσμο, όπως κάποτε στο ναό των Ιε­ροσολύμων. Προξένησε πρωτόγνωρο πανικό μεταξύ εμπόρων και αυτών που ανταλλάσσουν το χρήμα. Προκάλεσε σύγχυση και φόβο.

Όλα αυτά τα έκανε για να ξυπνήσουν τα υπερήφανα κεφαλάκια των σο­φών της Ευρώπης και της Αμερικής, για να έλθουν εις εαυτούς και να πνευματικοποιηθούν. Και από την άνεση και το αγκυροβόλημα στα λιμάνια της υλι­κής σιγουριάς να θυμηθούμε τις ψυχές μας, νά ανα­γνωρίσουμε τις ανομίες μας και νά προσκυνήσουμε τον ύψιστο Θεό, τον ζωντανό Θεό.

Μέχρι πότε θα διαρκέσει η κρίση; Όσο το πνεύ­μα των ανθρώπων παραμείνει δίχως αλλαγή. Ώ­σπου οι υπερήφανοι υπαίτιοι αυτής της κρίσης να παραιτηθούν μπροστά στον Παντοδύναμο. Ώσπου οι άνθρωποι και οι λαοί να θυμηθούν, την ακαταλαβί­στικη λέξη «κρίση», να τη μεταφράσουν στη γλώσσα τους, ώστε με αναστεναγμό και μετάνοια να φωνά­ξουν: «η Θεία δίκη»!

Πες και εσύ, τίμιε πατέρα, η Θεία δίκη, αντί η κρίση, και όλα θα σου γίνουν ξεκάθαρα.
Χαιρετισμούς και ειρήνη

(Από το περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ», τεύ­χος 62, Σεπτέμβριος 2008).

Σημείωση: H ανωτέρω απάντηση του Αγίου Νικολάου Αχρίδος δόθηκε σε ερωτήσαντα το 1929, όταν ξέσπασε το οικονομικό κραχ.
Ας την προσέξουμε μας ενδιαφέρει.


Εκ του Περιοδικού "ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


http://www.impantokratoros.gr/856AF1F5.el.aspx

ΔΑΦΝΗ
     
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...