Παρατηρείται στην εποχή μας ένα ανεξήγητο φαινόμενο. Ζευγάρια που ξεκίνησαν με τους καλύτερους οιωνούς για να δημιουργήσουν μία ευτυχισμένη οικογένεια, ζευγάρια που ξεκίνησαν , όπως οι ίδιοι ομολογούν, ύστερα απο έαν δυνατό έρωτα να ενώσουν τη ζωή τους, οδηγήθηκαν ύστερα απο ένα σύντομο χρονικό διάστημα στο διαζύγιο, στη διάσπαση και η πρότερη αγάπη τους έγινε μίσος ανυποχώρητο.
Γεννάται το ερώτημα: Που οφείλεται αυτό το φαιόμενο, τι είναι εκείνο που μετέβαλε την αγάπη σε μίσος;Τι είναι εκείνο που δημιουργεί αυτή την διάσταση μεταξύ των ζευγαριών, με αποτέλεσμα να έχουμε δράματα οικογειακά , δράματα κοινωνικά;
Η αιτία είναι πολύ βαθύτερη απ 'ότι φαίνεται.Τα αίτια δεν είναι οικονομικά, κοινωνικά. Τα αίτια είναι πνευματικά. Πρώτο και βασικό αίτιο είναι η έλλειψη θεμελίων απο την οικογένεια. Τα ζευγάρια κτίζουν τη φωλιά τους χωρίς θεμέλιο, χωρίς βάση. Θεμέλιό τους είναι τα οικονομικά αγαθά που έχουν , η γνώση τους , η εργασία τους και κυρίως η ικανοποίηση της σάρκας. Τους λείπει το σπουδαιότερο θεμέλιο που είναι Χριστός, η πίστη. Με τον πρώτο σεισμό, με την πρώτη τρικυμία που θα παρουσιαστει , αρχίζουν τα θεμέλια της οικογένειας να τροίζουν, να σαλεύονται.
Μιά άλλη βασική αιτία είναι η έλλειψη υπακοής της γυναίκας πρός τον άνδρα. Ο κύριος παραγγέλλει: «Αι γυναίκες υποτάσσεσθαι τοις ανδράσιν, ως ανήκεν εν Κυρίω» (Κολοσ. 3,18). Μη ξεχνάμε ότι το ζεύγος μετά το γάμο, είναι ένα σώμα , μία ψυχή. «Και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν»(Εφεσ. 5,31). Παρατηρείται το εξής φαινόμενο στην εποχήμας. Πολλές γυναίκες και μετά το γάμο θέλουν να είναι αναξάρτητες όπως ήταν πρώτα. Θέλουν να έχουν δικό τους ταμείο, δικές τους παρέες και συντροφιές. Όλα αυτά δημιουργούν προστριβές μέσα στην οικογένεια.Το ίδιο ισχύει και για τον άνδρα. Δεν μπορεί να ζει ανεξάρτητος ,όπως και πρώτα, μη δίνοντας λογαριασμό σε κανένα. Εκείνο που χρειάζεται απο τη γυναίκα είναι να υπακούει στον άνδρα σε κάθε τι που είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού. Κάθε ανυπακοή είναι αντίθετη με το θέλημα του Θεού και δημιουργεί διάσπαση της οικογένειας.
Μία άλλη αιτία είναι η έλλειψη αγάπης του ανδρός προς τη γυναίκα. Ο Κύριος παραγγέλλει: «Οι άνδρες αγαπάτε τας γυναίκας και μη πικραίνεσθε προς αυτάς» (Κολοσ. 3,19). Εκείνο που θέλει η γυναίκα σας είναι η αγάπη ,η στρογή. Μην ξεχνάτε ότι είναι ένα μέλος δικό σας· «ούτως οφείλουσιν οι άνδρες αγαπάν τας εαυτών γυναίκας ως τα εαυτών σώματα» (Εφεσ. 5,28). Δεν μπορείς να φροντίζεις μόνο για τον εαυτό σου και να αδιαφορείς για τη γυναίκα σου.Η φροντίδα αυτή δεν περιορίζεται μόνο στην διατροφή και στην ενδυμασία. Εάν νομίζουμε ότι αυτό είναι αρκετό, κάνουμε λάθος. Μη ξεχνάμε ότι η γυναίκα σου έχει και ψυχή, έχει και συναίσθημα, έχει ανάγκη και κάτι περισσότερο. Έχει ανάγκη απο την αγάπη σου, απο την παρουσία σου. Η οικόγένεια είναι ένας ζυγός. Τον ζυγό δεν μπορεί να το σύρει μόνο ένας. Εάν γίνει αυτό σύντομα ο ζυγός αυτός θα σπάσει.
Μία άλλη σοβαρότερη αιτία είναι η απουσία του Θεού μέσα στην οικογένεια. Φροντίσαμε για το διαμέρισμα που θα κτίσουμε τη φωλιά μας. Φροντίσαμε για τα έπιπλα μας, για το εξοχικό μας, για το αυτοκίνητό μας, αλλά το Χριστό τον αφήσαμε έξω απο το σπίτι μας. Ζευγάρια που δεν εκκλησιάζονται, δεν κοινωνούν, δεν εξομολογούνται , δεν προσεύχονται , ζευγάρια που ζούν χωρίς παιδιά για να γλεντήσουν την ζωή τους, δεν μπορούν να προκόψουν. Δεν μπορούν να ζήσουν με αρμονία. Σύντομα θα καταρρεύσουν. Έτσι εξηγείται το φαινόμενο , ζευγάρια που ένωσαν τη μιά μέρα τη ζωή τους την άλλη να καταλήγουν στο διαζύγιο. Εκείνο που χρειάζεται είναι να βάλουμε θεμέλιο γερό στην οικογένειά μας στο σπιτικό μας, εάν θέλουμε να ζήσουμε χαρούμενοι και ευλογημένοι. Και το θεμέλιο αυτό είναι ο Χριστός, είναι η πίστη.
Π.Π
Ορθόδοξα μηνύματα
«ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ »
Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010
Ο Σόλων και ο Κροίσος
Ο Ηρόδοτος μας διηγείται τον περίφημο διάλογο του Σόλωνα με τον Κροίσο για τον ‘ολβιώτατο’ των ανθρώπων.
Ο Κροίσος τον φιλοξενούσε μέσα στο παλάτι.
Την τρίτη ή την τέταρτη ημέρα με διαταγή του Κροίσου οι υπηρέτες γύρισαν το Σόλωνα στους θησαυρούς και του τα έδειχναν όλα, που ήταν μεγαλόπρεπα και ακριβά. Αφού τα κοίταξε όλα και τα παρατήρησε με την ησυχία του, τον ρώτησε ο Κροίσος «Ξένε Αθηναίε, έφτασε σ' εμάς μεγάλη Φήμη για τη σοφία σου και τα ταξίδια σου, ότι από φιλομάθεια έχεις επισκεφτεί πολλές χώρες, για να γνωρίσεις τον κόσμο. Τώρα λοιπόν μου γεννήθηκε η επιθυμία να σε ρωτήσω αν είδες κανένα που να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος».
Αυτός ρώτησε ελπίζοντας πως θα είναι ο ίδιος ο πιο ευτυχισμένος στον κόσμο ο Σόλων όμως χωρίς να τον κολακέψει, αλλά μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας του λέει «Ναι, βασιλιά τον Τέλλο τον Αθηναίο». Απόρησε ο Κροίσος με την απάντηση και ρώτησε ζωηρά «Πώς κρίνεις ότι ο πιο ευτυχισμένος είναι ο Τέλλος;» Κι ο Σόλων είπε «ο Τέλλος από τη μια είχε πατρίδα που ευτυχούσε και μέσα σ' αυτήν απόχτησε γιους καλούς κι ενάρετους και είδε να κάνουν όλοι παιδιά και να ζουν όλα κι από την άλλη ενώ η ζωή του ήταν ευτυχισμένη, με τα ανθρώπινα μέτρα, τη σφράγισε ένας ένδοξος θάνατος σε μια μάχη δηλαδή των Αθηναίων στην Ελευσίνα με τους γείτονές τους πήρε μέρος κι εκείνος κι αφού έτρεψε σε φυγή τους εχθρούς, σκοτώθηκε ηρωικά. Οι Αθηναίοι τον έθαψαν με δημόσια δαπάνη στον τόπο που έπεσε και του έκαναν μεγάλες τιμές» .
Ο Σόλων εκθέτοντας τη διπλή και τριπλή ευτυχία του Τέλλου προκάλεσε το ενδιαφέρον του Κροίσου, που ρώτησε ποιον γνωρίζει δεύτερο έπειτ' από εκείνον ήταν βέβαιος ότι οπωσδήποτε θα έπαιρνε το δεύτερο βραβείο. Μα ο Σόλων του είπε «Τον Κλέοβη και το Βίτωνα. Η καταγωγή τους ήταν από το Αργος. Είχαν περιουσία όση τους χρειαζόταν και για τη σωματική τους δύναμη λάβε υπόψη ότι κι οι δύο ήταν πρωταθλητές στους αγώνες. Γι' αυτούς διηγούνται το εξής σε μια εορτή της Ήρας στο Αργος έπρεπε οπωσδήποτε να μεταφερθεί η μητέρα τους με άμαξα στο ναό και τα βόδια δεν έφταναν στην ώρα τους από το χωράφι. Καθώς η ώρα δεν τους άφηνε περιθώρια, μπαίνουν τα παλικάρια τα ίδια στο ζυγό και σέρνουν την άμαξα κι επάνω στην άμαξα πήγαινε η μητέρα τους. Κι αφού την πήγαν έτσι σαράντα πέντε ολόκληρα στάδια, έφτασαν στο ναό. Έπειτα από αυτό που έκαναν κι αφού τους είδε όλο το συγκεντρωμένο πλήθος, τους βρίσκει ένας εξαίρετος θάνατος και μ' αυτούς έδειξε ο θεός στους ανθρώπους ότι είναι καλύτερο να πεθάνει κανένας παρά να ζει. Τους είχαν περιστοιχίσει οι Αργείοι και θαύμαζαν τη δύναμη των νέων κι οι Αργείοι καλοτύχιζαν τη μάνα τους για τα παιδιά που είχε κάνει.
Τρισευτυχισμένη η μητέρα τους για την πράξη των παιδιών τους και για τους επαίνους, στάθηκε μπροστά στο άγαλμα και προσευχήθηκε για τον Κλέοβη και το Βίτωνα, τους γιους της, που της είχαν κάνει τέτοια τιμή, να τους δώσει η θεά ό,τι καλύτερο είναι για τον άνθρωπο. Έπειτα από την προσευχή αυτή θυσίασαν και κάθισαν στο τραπέζι. τέλος έπεσαν και κοιμήθηκαν μέσα στον ίδιο το ναό χωρίς όμως να σηκωθούν πια, αλλά αυτό ήταν το τέλος τους. Οι Αργείοι κατασκεύασαν τα αγάλματά τους και τ' αφιέρωσαν στους Δελφούς, επειδή αποδείχτηκαν άντρες εξαιρετικοί».
Ο Κροίσος τότε περιφρόνησε τον Σόλωνα, αλλά όταν ανετράπη από τον Κύρο και ήταν έτοιμος να καεί στην πυρά, τα λόγια του Σόλωνα ήλθαν στο μυαλό του και φώναξε με δυνατή φωνή, τρεις φορές: "Σόλων, Σόλων, Σόλων". Όταν ο Κύρος ερώτησε να μάθει την παράξενη έννοια των λόγων του και έμαθε, διέταξε τους ανθρώπους του να σβήσουν αμέσως την φωτιά, αλλά αυτό αποδείχθηκε αδύνατο. Ο Κροίσος όμως στάθηκε τυχερός και σώθηκε από μιαν απότομη καταρρακτώδη βροχή. Ο Κύρος μετά από αυτό το γεγονός, επανέφερε τον Κροίσο στην βασιλεία του και τον έκανε έμπιστο φίλο και σύμβουλο του.
Πηγές:
http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/66.html
http://www.diodos.gr/content/view/198/29/
Ο Κροίσος τον φιλοξενούσε μέσα στο παλάτι.
Την τρίτη ή την τέταρτη ημέρα με διαταγή του Κροίσου οι υπηρέτες γύρισαν το Σόλωνα στους θησαυρούς και του τα έδειχναν όλα, που ήταν μεγαλόπρεπα και ακριβά. Αφού τα κοίταξε όλα και τα παρατήρησε με την ησυχία του, τον ρώτησε ο Κροίσος «Ξένε Αθηναίε, έφτασε σ' εμάς μεγάλη Φήμη για τη σοφία σου και τα ταξίδια σου, ότι από φιλομάθεια έχεις επισκεφτεί πολλές χώρες, για να γνωρίσεις τον κόσμο. Τώρα λοιπόν μου γεννήθηκε η επιθυμία να σε ρωτήσω αν είδες κανένα που να είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος».
Αυτός ρώτησε ελπίζοντας πως θα είναι ο ίδιος ο πιο ευτυχισμένος στον κόσμο ο Σόλων όμως χωρίς να τον κολακέψει, αλλά μιλώντας τη γλώσσα της αλήθειας του λέει «Ναι, βασιλιά τον Τέλλο τον Αθηναίο». Απόρησε ο Κροίσος με την απάντηση και ρώτησε ζωηρά «Πώς κρίνεις ότι ο πιο ευτυχισμένος είναι ο Τέλλος;» Κι ο Σόλων είπε «ο Τέλλος από τη μια είχε πατρίδα που ευτυχούσε και μέσα σ' αυτήν απόχτησε γιους καλούς κι ενάρετους και είδε να κάνουν όλοι παιδιά και να ζουν όλα κι από την άλλη ενώ η ζωή του ήταν ευτυχισμένη, με τα ανθρώπινα μέτρα, τη σφράγισε ένας ένδοξος θάνατος σε μια μάχη δηλαδή των Αθηναίων στην Ελευσίνα με τους γείτονές τους πήρε μέρος κι εκείνος κι αφού έτρεψε σε φυγή τους εχθρούς, σκοτώθηκε ηρωικά. Οι Αθηναίοι τον έθαψαν με δημόσια δαπάνη στον τόπο που έπεσε και του έκαναν μεγάλες τιμές» .
Ο Σόλων εκθέτοντας τη διπλή και τριπλή ευτυχία του Τέλλου προκάλεσε το ενδιαφέρον του Κροίσου, που ρώτησε ποιον γνωρίζει δεύτερο έπειτ' από εκείνον ήταν βέβαιος ότι οπωσδήποτε θα έπαιρνε το δεύτερο βραβείο. Μα ο Σόλων του είπε «Τον Κλέοβη και το Βίτωνα. Η καταγωγή τους ήταν από το Αργος. Είχαν περιουσία όση τους χρειαζόταν και για τη σωματική τους δύναμη λάβε υπόψη ότι κι οι δύο ήταν πρωταθλητές στους αγώνες. Γι' αυτούς διηγούνται το εξής σε μια εορτή της Ήρας στο Αργος έπρεπε οπωσδήποτε να μεταφερθεί η μητέρα τους με άμαξα στο ναό και τα βόδια δεν έφταναν στην ώρα τους από το χωράφι. Καθώς η ώρα δεν τους άφηνε περιθώρια, μπαίνουν τα παλικάρια τα ίδια στο ζυγό και σέρνουν την άμαξα κι επάνω στην άμαξα πήγαινε η μητέρα τους. Κι αφού την πήγαν έτσι σαράντα πέντε ολόκληρα στάδια, έφτασαν στο ναό. Έπειτα από αυτό που έκαναν κι αφού τους είδε όλο το συγκεντρωμένο πλήθος, τους βρίσκει ένας εξαίρετος θάνατος και μ' αυτούς έδειξε ο θεός στους ανθρώπους ότι είναι καλύτερο να πεθάνει κανένας παρά να ζει. Τους είχαν περιστοιχίσει οι Αργείοι και θαύμαζαν τη δύναμη των νέων κι οι Αργείοι καλοτύχιζαν τη μάνα τους για τα παιδιά που είχε κάνει.
Τρισευτυχισμένη η μητέρα τους για την πράξη των παιδιών τους και για τους επαίνους, στάθηκε μπροστά στο άγαλμα και προσευχήθηκε για τον Κλέοβη και το Βίτωνα, τους γιους της, που της είχαν κάνει τέτοια τιμή, να τους δώσει η θεά ό,τι καλύτερο είναι για τον άνθρωπο. Έπειτα από την προσευχή αυτή θυσίασαν και κάθισαν στο τραπέζι. τέλος έπεσαν και κοιμήθηκαν μέσα στον ίδιο το ναό χωρίς όμως να σηκωθούν πια, αλλά αυτό ήταν το τέλος τους. Οι Αργείοι κατασκεύασαν τα αγάλματά τους και τ' αφιέρωσαν στους Δελφούς, επειδή αποδείχτηκαν άντρες εξαιρετικοί».
Ο Κροίσος τότε περιφρόνησε τον Σόλωνα, αλλά όταν ανετράπη από τον Κύρο και ήταν έτοιμος να καεί στην πυρά, τα λόγια του Σόλωνα ήλθαν στο μυαλό του και φώναξε με δυνατή φωνή, τρεις φορές: "Σόλων, Σόλων, Σόλων". Όταν ο Κύρος ερώτησε να μάθει την παράξενη έννοια των λόγων του και έμαθε, διέταξε τους ανθρώπους του να σβήσουν αμέσως την φωτιά, αλλά αυτό αποδείχθηκε αδύνατο. Ο Κροίσος όμως στάθηκε τυχερός και σώθηκε από μιαν απότομη καταρρακτώδη βροχή. Ο Κύρος μετά από αυτό το γεγονός, επανέφερε τον Κροίσο στην βασιλεία του και τον έκανε έμπιστο φίλο και σύμβουλο του.
Πηγές:
http://img.pathfinder.gr/clubs/files/61405/66.html
http://www.diodos.gr/content/view/198/29/
Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010
Ο γέρος και η θάλασσα
Ε.Χεμινγουαίη-Βραβείο Νομπελ
the old man and the sea from hüseyin on Vimeo.
Πατήστε κλικ στα βελάκια για μεγένθυση.
Ήταν ένας γέρος άνθρωπος που ψάρευε μονάχος μέσα σ' ένα καΐκι στο Γκόλφ Στρήμ, κι έβγαινε κάθε μέρα τώρα, ογδόντα -τέσσερις μέρες στη σειρά, δίχως να πιάσει ένα ψάρι.Τις πρώτες σαράντα μέρες ήταν μαζί του κι έν' αγόρι. Αλλά ύστερ' απο σαράντα μέρες χωρίς ψάρι, οι γονιοί του παιδιού , του είπαν πως ο γέρος ήταν πιά οριστικά και τελικά "σάλαο", πράγμα πούναι η χειρότερη μορφή της ατυχίας, και τ'αγόρι έφυγε, όπως το διάταξαν και πήγε μ'εν'άλλο καΐκι που έπιασε τρία γερά ψαρια την πρώτη βδομάδα. Κάτι τέτοιο έκανε τ' αγόρι να θλίβεται έτσι που έβλεπε το γέρο άνθρωπο να γυρνά την κάθε μέρα με το καΐκι του άδειο και πάντα κατέβαινε ως το λιμάνι να τον βοηθήση και να κουβαλήσει για χάρη του , είτε τις αρμιθές , ή το καμάκι , ή τη μεγάλη καλαθούνα, ή και να μαζέψει το πανί τρυγύρω στο κατάρτι. Το πανί κείνο ήταν μπαλωμένο με κομμάτια απο σακκιά τ' αλευριού , κι έτσι λεύτερο κι απλωμένο έμοιαζε σαν το λάβαρο της αιώνια ήττας...
the old man and the sea from hüseyin on Vimeo.
Πατήστε κλικ στα βελάκια για μεγένθυση.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
