ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!!!
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
ΥΜΝΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΙΑΝΟΥ...
| |||||||||||
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
http://athosesphigmenou.blogspot.com/2011/09/blog-post_20.html
Πρίν ἀπό περίπου ἕναν μῆνα ἕνα πολεμικό ἀεροσκάφος μας πραγματοποιοῦσε πτήση. Πλήρωμα δύο ἄτομα, ὁ κυβερνήτης καί ὁ συγκυβερνήτης.
Στά πολεμικά ἀεροσκάφη ὁ κυβερνήτης κάθεται μπροστά ἐνῶ τό κάθισμα τοῦ συγκυβενήτη εἶναι ἀπό πίσω του.Καθώς πετοῦσαν σέ μεγάλο ὕψος ξαφνικά διαπιστώθηκε βλάβη. Σταμάτησαν νά λειτουργοῦν τά ὄργανα τοῦ σκάφους, ἔσβυσαν ὅλα, ὁπότε τό ἀεροπλάνο ἄρχισε νά χάνει ὕψος, νά πέφτει. Ἀμέσως ὁ κυβερνήτης ἐνημερώνει τόν πύργο ἐλέγχου γιά τήν βλάβη καί παίρνει ἔγκριση νά ἐγκαταλείψουν τό σκάφος μέ τόν γνωστό τρόπο τῆς ἐκτίναξης τῶν θέσεων. Τό ἀεροπλάνο συνεχίζει νά χάνει ὕψος. Οἱ στιγμές εἶναι τραγικές! Ἀπό τό ὕψος πού βρίσκονται πέφτουν μέ μεγάλη ταχύτητα. Οἱ δύο πιλότοι συγχρονίζονται γιά τή στιγμή τῆς ἐκτίναξης καί ὁ κυβερνήτης ἀγγίζει μέ τό δάχτυλο τό κουμπί.
Ξαφνικά βλέπει μπροστά στό ἀεροπλάνο, στόν ἀέρα, μιά ἀνδρική σιλουέτα μέ φτερά, ὕψους δύο μέτρων καί πλέον, νά κρατᾶ στό χέρι του ρομφαία. Σαστισμένος ἀπ’ τό ἀναπάντεχο θέαμα μένει ἀκίνητος χωρίς νά πατήσει τό κουμπί. Καί τότε ὅλα τά ὄργανα τοῦ σκάφους ἐπανέρχονται σέ λειτουργία καί ἀρχίζει πάλι νά κερδίζει ὕψος. Ὁ συγκυβερνήτης μιᾶς καί δέν εἶδε τίποτα, τόν ρωτᾶ τί ἔγινε.
–Θά σοῦ ἐξηγήσω μόλις προσγειωθοῦμε.
Ὅταν ἔφθασαν στήν βάση τους, συγκλονισμένος ὁ κυβερνήτης τοῦ διηγήθηκε τό ὄραμα τοῦ ἀρχαγγέλου. Ἔνιωσε μέσα του ὅτι ἦταν ὁ προστάτης τῆς ἀεροπορίας μας, ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Ἀπό τότε, ὅπου καί νά πᾶει, διηγῆται τό θαῦμα καί παραγγέλνει εἰκόνες τοῦ ἀρχαγγέλου σέ μεγάλο μέγεθος, ὅπως τόν εἶδε, νά στολίσει τίς ἐκκλησίες του.
Πρίν ἀπό περίπου ἕναν μῆνα ἕνα πολεμικό ἀεροσκάφος μας πραγματοποιοῦσε πτήση. Πλήρωμα δύο ἄτομα, ὁ κυβερνήτης καί ὁ συγκυβερνήτης.
Στά πολεμικά ἀεροσκάφη ὁ κυβερνήτης κάθεται μπροστά ἐνῶ τό κάθισμα τοῦ συγκυβενήτη εἶναι ἀπό πίσω του.Καθώς πετοῦσαν σέ μεγάλο ὕψος ξαφνικά διαπιστώθηκε βλάβη. Σταμάτησαν νά λειτουργοῦν τά ὄργανα τοῦ σκάφους, ἔσβυσαν ὅλα, ὁπότε τό ἀεροπλάνο ἄρχισε νά χάνει ὕψος, νά πέφτει. Ἀμέσως ὁ κυβερνήτης ἐνημερώνει τόν πύργο ἐλέγχου γιά τήν βλάβη καί παίρνει ἔγκριση νά ἐγκαταλείψουν τό σκάφος μέ τόν γνωστό τρόπο τῆς ἐκτίναξης τῶν θέσεων. Τό ἀεροπλάνο συνεχίζει νά χάνει ὕψος. Οἱ στιγμές εἶναι τραγικές! Ἀπό τό ὕψος πού βρίσκονται πέφτουν μέ μεγάλη ταχύτητα. Οἱ δύο πιλότοι συγχρονίζονται γιά τή στιγμή τῆς ἐκτίναξης καί ὁ κυβερνήτης ἀγγίζει μέ τό δάχτυλο τό κουμπί.
Ξαφνικά βλέπει μπροστά στό ἀεροπλάνο, στόν ἀέρα, μιά ἀνδρική σιλουέτα μέ φτερά, ὕψους δύο μέτρων καί πλέον, νά κρατᾶ στό χέρι του ρομφαία. Σαστισμένος ἀπ’ τό ἀναπάντεχο θέαμα μένει ἀκίνητος χωρίς νά πατήσει τό κουμπί. Καί τότε ὅλα τά ὄργανα τοῦ σκάφους ἐπανέρχονται σέ λειτουργία καί ἀρχίζει πάλι νά κερδίζει ὕψος. Ὁ συγκυβερνήτης μιᾶς καί δέν εἶδε τίποτα, τόν ρωτᾶ τί ἔγινε.
–Θά σοῦ ἐξηγήσω μόλις προσγειωθοῦμε.
Ὅταν ἔφθασαν στήν βάση τους, συγκλονισμένος ὁ κυβερνήτης τοῦ διηγήθηκε τό ὄραμα τοῦ ἀρχαγγέλου. Ἔνιωσε μέσα του ὅτι ἦταν ὁ προστάτης τῆς ἀεροπορίας μας, ὁ ἀρχάγγελος Μιχαήλ. Ἀπό τότε, ὅπου καί νά πᾶει, διηγῆται τό θαῦμα καί παραγγέλνει εἰκόνες τοῦ ἀρχαγγέλου σέ μεγάλο μέγεθος, ὅπως τόν εἶδε, νά στολίσει τίς ἐκκλησίες του.
Στη μετάληψη των θείων Μυστηρίων
Στη μετάληψη των θείων Μυστηρίων πήγαινε με απλότητα καρδιάς , με βαθειά ευλάβεια και με τη βέβαιη πίστη ότι θα λάβεις μέσα σου τον Κύριο. Εκείνος μετά τη θεία Κοινωνία, θα αλλοιώσει την ψυχή σου όπως, ως πανάγαθος , θέλει και όπως, ως πάνσοφος, γνωρίζει. Άφησέ Τον να το κάνει ελεύθερα. Εσύ μην Του ζητάς τίποτα, καθώς άλλοι, που, επιθυμώντας άκυρα να λάβουν το ένα ή το άλλο χάρισμα από τη θεία Κοινωνία, στενοχωρούνται και ταράζονται, όταν η επιθυμία τους δεν εκπληρώνεται. Τότε κλονίζεται ακόμα και η πίστη τους στη δύναμη του Μυστηρίου. Η ατέλεια και η αδυναμία, ωστόσο, δεν βρίσκεται στο Μυστήριο, αλλά σ’ εμάς, τους ρηχούς και επιπόλαιους. Μην υπόσχεσαι τίποτα στον εαυτό σου. Άφησέ τα όλα στον Κύριο, ζητώντας Του μόνο τούτο: Να σε ενισχύει σε κάθε τι αγαθό, για να Του είσαι ευάρεστη. Η θεία Κοινωνία συνήθως χαρίζει μια γλυκιά ειρήνη στην καρδιά. Κάποτε φωτίζει το νου και εμπνέει στην ψυχή την αφιέρωση στον Κύριο. Άλλοτε, πάλι, δεν δίνει τίποτε το άμεσο και φανερό , αλλά δυναμώνει γενικά τον άνθρωπο στον πνευματικό του αγώνα. Πρέπει να σημειώσω , πάντως, ότι δεν βλέπουμε απτούς καρπούς από τη θεία Κοινωνία, επειδή σπάνια κοινωνάμε. Αν προσέρχεσαι συχνά στα θεία Μυστήρια, θα δεις τους ανακαινιστικούς και παρακλητικούς καρπούς της.
Παρακαλώ τον θεό να σε βοηθήσει, ώστε μα εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις με εντελώς νέο πνεύμα.
Παρακαλώ τον θεό να σε βοηθήσει, ώστε μα εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις με εντελώς νέο πνεύμα.
«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011
Ο πνευματικός και πρακτικός τρόπος συμμετοχής του χριστιανού στη γιορτή ενός Αγίου
Σήμερα αδελφοί μου γιορτάζουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές, τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη και πολιούχο της Θεσσαλονίκης.
Κάθε γιορτή έχει πλούσιες πνευματικές προσφορές που είναι ανάλογες με τους τρόπους που συμμετέχουμε σ’ αυτή.
- Ο πρώτος τρόπος είναι λειτουργικός, δηλαδή με τον εκκλησιασμό και την Θεία Κοινωνία.
- Ο δεύτερος τρόπος έγκειται στην πνευματική προετοιμασία που κάνουμε με την νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή, την εγκράτεια και την Ιερά Εξομολόγηση. Αυτός ο τρόπος είναι καθαρά προσωπικός, και βασίζεται στις προσπάθειες που κάνει ο πιστός χριστιανός, για να μιμηθεί το κατά δύναμιν, όσο δηλαδή μπορεί, τον Άγιο που τιμά, αγαπά, ευλαβείται και γιορτάζει. Άλλωστε «μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου».
Και όταν όλες οι προσπάθειές του με το έλεος και τη χάρη του Θεού πετύχουν το στόχο τους, τότε ολόκληρος ο άνθρωπος μεταμορφώνεται και θεώνεται. Οι προσπάθειες όμως του πιστού χριστιανού περνάνε από την τήρηση των Ευαγγελικών εντολών και την καλλιέργεια των αντιστοίχων αρετών. Αυτό σημαίνει κόπους, πόνους, θλίψεις, στεναχώριες, πιέσεις, διωγμούς, ακόμα και μαρτύριο που τις περισσότερες φορές είναι αφόρητα ψυχικό.
Γι’ αυτό και ένας νεώτερος Άγιος συμβουλεύει προς αυτήν την κατεύθυνση τα εξής :
- Τι λέγει ο Θεός; τι παρακαλεί; Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν; Και αγαπάτε αλλήλους. Αγαπάτε τους εχθρούς υμών και καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς. Ευλογείτε και μη καταράσθε. Αλλά δεν πρέπει ποτέ να αποστρεφόμαστε και να περιφρονούμε τον κάθε συνάνθρωπό μας για τον οποίον σταυρώθηκε ο Χριστός, και να μη φθονούμε ποτέ εκείνους που προοδεύουν στην ζωή τους.
Μια συμβουλή των πατέρων της Εκκλησίας μας είναι το μην ατιμάσεις δάκρυον. Δηλαδή μην ατιμάσεις και περιφρονήσεις τον πλησίον σου, τον αδελφόν σου, τον συνάνθρωπό σου, που είναι πονεμένος, δυστυχισμένος, ανάπηρος, αγαθούλης, αγράμματος και πτωχός.
Να μην καλλιεργούμε κακούς λογισμούς για τον πλησίον μας, όσες και αν μας δίνει αφορμές. Αντιθέτως μάλιστα να έχουμε και να φτιάχνουμε καλούς λογισμούς για τον κάθε άνθρωπο. Και αυτό πολύ περισσότερο, για όλους εκείνους τους χριστιανούς τους οποίους ο Θεός έχει προικίσει με πλήθος αρετών και χαρισμάτων. Αυτοί για κανέναν λόγο δεν πρέπει να αποστρέφονται τον αμαρτωλό που χρειάζεται βοήθεια, είτε αυτή είναι υλική είτε αυτή είναι ηθική.
Και κάτι άλλο που τονίζουν οι πατέρες της Εκκλησίας μας είναι το μην ατιμάσεις ξένον, χάριν του οποίου ξενίτευσε ο Χριστός, αφού η Αγιογραφική εντολή είναι «φιλόξενοι εις αλλήλους, άνευ γογγυσμών».
Και στρεφόμενοι οι πατέρες προς τους εμπόρους αλλά και στον κάθε χριστιανόν, λένε: «Μη πλουτίζετε από τον ιδρώτα των φτωχών, και πολύ περισσότερο μην θησαυρίζετε κλέβοντας, απατώντας, αδικώντας, και ψευδόμενοι συνεχώς και ασυστόλως.
Τρίτη προτροπή των πατέρων της Εκκλησίας μας είναι το μη θαυμάζεις ό διαρρέει κρατούμενον, δηλαδή μη θαυμάζεις τον πλούτον, τη δόξα, την εξουσία, την ηδονή, την κοσμική γνώση, το κάλλος της νιότης και τόσα άλλα, διότι τίποτε από αυτά δεν είναι μόνιμον, τα πάντα έρχονται και παρέρχονται. Τότε τι πρέπει να κάνεις; Θαύμασον την αρετήν, και μίσησον κακίαν, πονηρίαν και διάβολον. Και τι άλλο να κάνεις χριστιανέ μου; Να υπομένεις αγόγγυστα, να μακροθυμείς προς όλους, να συγχωρείς τους πάντες, γιατί συ πρώτος συγχωρέθηκες από τον Θεό. Να προσεύχεσαι πρωί μεσημέρι βράδυ, κάθε μέρα, όλη μέρα, κατά το «αδιαλλείπτως προσεύχεσθαι», και ειδικότερα με την ευχούλα, το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".
Να δείχνεις την πίστη σου προς τον Χριστόν και την Εκκλησία, με τα καλά σου έργα, την καθημερινή σου ομολογία και τη συμμετοχή σου στα σωστικά μυστήρια της Ιεράς Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας. «Μνήμη Αγίου – Μίμησις Αγίου». Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό; Ομολογία, μαρτύριο ψυχικό, συντριβή, ταπείνωσις, μετάνοια.
Έτσι, αν σε ξέχασαν δεν πειράζει.
Σε αδίκησαν, ξέχασέ το.
Σε περιφρόνησαν, να χαίρεσαι.
Σε βλαστημάνε; Να προσεύχεσαι.
Σε κατηγορούν; Μην αντιλογείς.
Σου αφαιρούν το λόγο; Μη λυπάσαι.
Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς!
Σου βρίζουν τα Θεία; Διαμαρτυρήσου προσευχόμενος.
Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμείνεις ήρεμος.
Σου βρίζουν την πίστη σου; Δώσε την καλήν ομολογίαν.
Σε συκοφαντούν και ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
Δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά; Πέσε στα γόνατα.
Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
Ταραχή και εκνευρισμός ανάμεσά μας; Και ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια; Δές που έφταιξες εσύ και όχι ο άλλος.
Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
Ταλαιπωρείσαι από αρρώστιες; Δόξαζε και πάλιν τον Θεόν.
Ανεργία, φτώχεια και γκρίνια μέσα στο σπίτι και στην οικογένεια; Νήστεψε. Αγρύπνησε, κάνε προσευχή πολλή.
Έπεσες στην αμαρτία; Σήκω με την μετάνοια;
Ξανάπεσες στην αμαρτία; Πάλι σήκω!.
Ξαναέπεσες για εκατοστή φορά; Ελεηνολόγησε τον εαυτόν σου. Φτήστον. Στέναξε βαθειά. Κλάψε. Χτύπησε το στήθος σου και φώναξε δυνατά: «Ο Θεός μου ελέησόν με τον αμαρτωλόν».
Αγαπάς τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους; Τήρησον τας εντολάς. Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε, προτρέπει και βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος.
Αγαπάς αληθινά τον πλησίον σου; Να το αποδείξεις με τις θυσίες σου.
Ιδού αδελφοί μου, μερικές πρακτικές συμβουλές, που μας δίνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, και που όλες μαζί τείνουν στην μίμηση του Αγίου που γιορτάζουμε κάθε φορά ξεχωριστά.
Μόνον με αυτές τις εφαρμογές – ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλες πάρα πολλές – γίνεται η προσωπική μας ζωή πολιτεία αγίων και οδός Χριστού, αλλά και Σταυρός Χριστού και Ανάστασις Χριστού και Μεταμόρφωσις Χριστού, δηλαδή μίμησις και θέωσις.
Είθε χριστιανοί μου αυτόν τον δρόμον του Χριστού να ακολουθήσουμε όλοι μας, για να καταστούμε, να γίνουμε δηλαδή διά του Αγίου Πνεύματος και της Θείας Χάριτος, μιμητές Αγίων, μιμητές Ιησού Χριστού,
Αμήν.
ΠΗΓΗ:http://agia-varvara.blogspot.com
Κάθε γιορτή έχει πλούσιες πνευματικές προσφορές που είναι ανάλογες με τους τρόπους που συμμετέχουμε σ’ αυτή.
- Ο πρώτος τρόπος είναι λειτουργικός, δηλαδή με τον εκκλησιασμό και την Θεία Κοινωνία.
- Ο δεύτερος τρόπος έγκειται στην πνευματική προετοιμασία που κάνουμε με την νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή, την εγκράτεια και την Ιερά Εξομολόγηση. Αυτός ο τρόπος είναι καθαρά προσωπικός, και βασίζεται στις προσπάθειες που κάνει ο πιστός χριστιανός, για να μιμηθεί το κατά δύναμιν, όσο δηλαδή μπορεί, τον Άγιο που τιμά, αγαπά, ευλαβείται και γιορτάζει. Άλλωστε «μνήμη Αγίου, μίμησις Αγίου».
Και όταν όλες οι προσπάθειές του με το έλεος και τη χάρη του Θεού πετύχουν το στόχο τους, τότε ολόκληρος ο άνθρωπος μεταμορφώνεται και θεώνεται. Οι προσπάθειες όμως του πιστού χριστιανού περνάνε από την τήρηση των Ευαγγελικών εντολών και την καλλιέργεια των αντιστοίχων αρετών. Αυτό σημαίνει κόπους, πόνους, θλίψεις, στεναχώριες, πιέσεις, διωγμούς, ακόμα και μαρτύριο που τις περισσότερες φορές είναι αφόρητα ψυχικό.
Γι’ αυτό και ένας νεώτερος Άγιος συμβουλεύει προς αυτήν την κατεύθυνση τα εξής :
- Τι λέγει ο Θεός; τι παρακαλεί; Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν; Και αγαπάτε αλλήλους. Αγαπάτε τους εχθρούς υμών και καλώς ποιείτε τοις μισούσιν υμάς. Ευλογείτε και μη καταράσθε. Αλλά δεν πρέπει ποτέ να αποστρεφόμαστε και να περιφρονούμε τον κάθε συνάνθρωπό μας για τον οποίον σταυρώθηκε ο Χριστός, και να μη φθονούμε ποτέ εκείνους που προοδεύουν στην ζωή τους.
Μια συμβουλή των πατέρων της Εκκλησίας μας είναι το μην ατιμάσεις δάκρυον. Δηλαδή μην ατιμάσεις και περιφρονήσεις τον πλησίον σου, τον αδελφόν σου, τον συνάνθρωπό σου, που είναι πονεμένος, δυστυχισμένος, ανάπηρος, αγαθούλης, αγράμματος και πτωχός.
Να μην καλλιεργούμε κακούς λογισμούς για τον πλησίον μας, όσες και αν μας δίνει αφορμές. Αντιθέτως μάλιστα να έχουμε και να φτιάχνουμε καλούς λογισμούς για τον κάθε άνθρωπο. Και αυτό πολύ περισσότερο, για όλους εκείνους τους χριστιανούς τους οποίους ο Θεός έχει προικίσει με πλήθος αρετών και χαρισμάτων. Αυτοί για κανέναν λόγο δεν πρέπει να αποστρέφονται τον αμαρτωλό που χρειάζεται βοήθεια, είτε αυτή είναι υλική είτε αυτή είναι ηθική.
Και κάτι άλλο που τονίζουν οι πατέρες της Εκκλησίας μας είναι το μην ατιμάσεις ξένον, χάριν του οποίου ξενίτευσε ο Χριστός, αφού η Αγιογραφική εντολή είναι «φιλόξενοι εις αλλήλους, άνευ γογγυσμών».
Και στρεφόμενοι οι πατέρες προς τους εμπόρους αλλά και στον κάθε χριστιανόν, λένε: «Μη πλουτίζετε από τον ιδρώτα των φτωχών, και πολύ περισσότερο μην θησαυρίζετε κλέβοντας, απατώντας, αδικώντας, και ψευδόμενοι συνεχώς και ασυστόλως.
Τρίτη προτροπή των πατέρων της Εκκλησίας μας είναι το μη θαυμάζεις ό διαρρέει κρατούμενον, δηλαδή μη θαυμάζεις τον πλούτον, τη δόξα, την εξουσία, την ηδονή, την κοσμική γνώση, το κάλλος της νιότης και τόσα άλλα, διότι τίποτε από αυτά δεν είναι μόνιμον, τα πάντα έρχονται και παρέρχονται. Τότε τι πρέπει να κάνεις; Θαύμασον την αρετήν, και μίσησον κακίαν, πονηρίαν και διάβολον. Και τι άλλο να κάνεις χριστιανέ μου; Να υπομένεις αγόγγυστα, να μακροθυμείς προς όλους, να συγχωρείς τους πάντες, γιατί συ πρώτος συγχωρέθηκες από τον Θεό. Να προσεύχεσαι πρωί μεσημέρι βράδυ, κάθε μέρα, όλη μέρα, κατά το «αδιαλλείπτως προσεύχεσθαι», και ειδικότερα με την ευχούλα, το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".
Να δείχνεις την πίστη σου προς τον Χριστόν και την Εκκλησία, με τα καλά σου έργα, την καθημερινή σου ομολογία και τη συμμετοχή σου στα σωστικά μυστήρια της Ιεράς Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας. «Μνήμη Αγίου – Μίμησις Αγίου». Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό; Ομολογία, μαρτύριο ψυχικό, συντριβή, ταπείνωσις, μετάνοια.
Έτσι, αν σε ξέχασαν δεν πειράζει.
Σε αδίκησαν, ξέχασέ το.
Σε περιφρόνησαν, να χαίρεσαι.
Σε βλαστημάνε; Να προσεύχεσαι.
Σε κατηγορούν; Μην αντιλογείς.
Σου αφαιρούν το λόγο; Μη λυπάσαι.
Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς!
Σου βρίζουν τα Θεία; Διαμαρτυρήσου προσευχόμενος.
Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμείνεις ήρεμος.
Σου βρίζουν την πίστη σου; Δώσε την καλήν ομολογίαν.
Σε συκοφαντούν και ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
Δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά; Πέσε στα γόνατα.
Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
Ταραχή και εκνευρισμός ανάμεσά μας; Και ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια; Δές που έφταιξες εσύ και όχι ο άλλος.
Έχεις υγεία; Δόξαζε τον Θεόν.
Ταλαιπωρείσαι από αρρώστιες; Δόξαζε και πάλιν τον Θεόν.
Ανεργία, φτώχεια και γκρίνια μέσα στο σπίτι και στην οικογένεια; Νήστεψε. Αγρύπνησε, κάνε προσευχή πολλή.
Έπεσες στην αμαρτία; Σήκω με την μετάνοια;
Ξανάπεσες στην αμαρτία; Πάλι σήκω!.
Ξαναέπεσες για εκατοστή φορά; Ελεηνολόγησε τον εαυτόν σου. Φτήστον. Στέναξε βαθειά. Κλάψε. Χτύπησε το στήθος σου και φώναξε δυνατά: «Ο Θεός μου ελέησόν με τον αμαρτωλόν».
Αγαπάς τον Θεό, την Παναγία, τους Αγίους; Τήρησον τας εντολάς. Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε, προτρέπει και βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος.
Αγαπάς αληθινά τον πλησίον σου; Να το αποδείξεις με τις θυσίες σου.
Ιδού αδελφοί μου, μερικές πρακτικές συμβουλές, που μας δίνουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, και που όλες μαζί τείνουν στην μίμηση του Αγίου που γιορτάζουμε κάθε φορά ξεχωριστά.
Μόνον με αυτές τις εφαρμογές – ασφαλώς θα υπάρχουν και άλλες πάρα πολλές – γίνεται η προσωπική μας ζωή πολιτεία αγίων και οδός Χριστού, αλλά και Σταυρός Χριστού και Ανάστασις Χριστού και Μεταμόρφωσις Χριστού, δηλαδή μίμησις και θέωσις.
Είθε χριστιανοί μου αυτόν τον δρόμον του Χριστού να ακολουθήσουμε όλοι μας, για να καταστούμε, να γίνουμε δηλαδή διά του Αγίου Πνεύματος και της Θείας Χάριτος, μιμητές Αγίων, μιμητές Ιησού Χριστού,
Αμήν.
ΠΗΓΗ:http://agia-varvara.blogspot.com
Καλοί και κακοί λογισμοί και η καλλιέργεια των αγαθών λογισμών
«Και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων ή και απολογουμένων».
Στο στίχο αυτό χριστιανοί μου, που είναι από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος ότι η συνείδησις όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτου θρησκείας, καταμαρτυρεί, φωνάζει και διαμαρτύρεται για τα έργα που κάνει ο άνθρωπος. Και διαμαρτύρεται πολλές φορές κατά παράξενο τρόπο κι αν είναι καλά κι αν είναι κακά, κι αν είναι αγαθά κι αν είναι πονηρά. Η διάνοια των ανθρώπων, ο νους δηλαδή, παράλληλα προς την συνείδηση που ελέγχει, γεννά και λογισμούς που ή κατηγορούν ο ένας τον άλλο ή και απολογούνται για να εξακριβώσουν ποία η διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού. Αυτά είπε ο Απόστολος Παύλος. Εάν βέβαια τα συνδέσουμε και με τους προηγουμένους 3 στίχους, 14, 15 και 16 του 2ου κεφαλαίου από την προς Ρωμαίους επιστολή, θα διαπιστώσουμε ότι ο Παύλος μας ομιλεί για μια πολύ μεγάλη αλήθεια, ότι όλοι οι άνθρωποι βαπτισμένοι και όχι, κι αυτοί που δεν είναι βαπτισμένοι, έχουν μέσα τους τον έμφυτο τυπικό νόμον της συνειδήσεως, που τους υποδεικνύει τη διαφορά μεταξύ του αγαθού και του κακού γι’αυτό και θα κριθούνε.
Σε μας όμως τους χριστιανούς, μας αποκαλύπτει η συνείδησις επιπλέον και την διαφορά μεταξύ αγάπης και μίσους, αρετής και αμαρτίας, αλήθειας και ψεύδους, φωτός και σκότους. Οι δε υποδείξεις αυτές που μας αποκαλύπτονται, τις υποστηρίζει πάντοτε η συνείδησίς μας με διάφορους καλούς και ελεγκτικούς λογισμούς στους οποίους αντιστέκονται, ή για να χρησιμοποιήσω μια σημερινή έκφραση, αντιπολιτεύονται κάποιοι λογισμοί που αναδύονται, που γεννιένται μέσα μας, είτε από τις αδυναμίες και τα πάθη μας, δηλαδή απ’την ψυχή μας μέσα, είτε από την κακή σπορά του διαβόλου.
Η κακή σπορά του διαβόλου για μας τους σημερινούς νεοέλληνες ορθοδόξους χριστιανούς που έχουμε τόσα τεχνητά φοβερά μέσα μεταδόσεως του κακού, είναι πάρα πολύ εύκολο.
Όλους αυτούς τους κακούς λογισμούς και τις κρυφές και πονηρές επιθυμίες που εξωτερικεύονται τις περισσότερες φορές με τη μορφή των λόγων και άλλοτε με των πράξεων, αλλά μπορεί όμως να εκφραστούν κάποιοι λογισμοί μέσα μας με επιθυμίες κακές, με πονηρίες, με σκέψεις βδελυχτές. Τότε ο Θεός θα μας κρίνει. Το είπε ο Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα: «κρινεί ο Θεός τα κρυφά των ανθρώπων κατά το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού». Έτσι μας κατέληξε το αποστολικόν ανάγνωσμα. Θα μας κρίνει ο Θεός για όλους τους κρυφούς λογισμούς που έχουμε, ιδιαιτέρως δε όταν είναι κακοί, όταν είναι διεστραμμένοι, όταν είναι πονηροί, όταν είναι βλάσφημοι, όταν είναι γεμάτο μίσος, φθόνο και ζήλεια και πολλά άλλα.
Έτσι με τη βοήθεια της συνειδήσεώς μας, οι καλοί λογισμοί μας κατηγορούν αν σκεφτόμαστε ή λέμε ή πράττουμε το κακό, το στραβό και γενικά το κάθε τι αμαρτωλό. Κι άλλοτε πάλι οι αγαθοί λογισμοί μας υπερασπίζονται όταν προσπαθεί ο διάβολος να στείλει τους δικούς του κακούς λογισμούς ακόμα και με τις δήθεν λογικές, αυτές δηλαδή τις σκέψεις που μας φαίνονται ότι είναι λογικές. Γι’αυτό δεν χρειάζεται καμία δικαιολογία στις κακές μας σκέψεις. Διότι η δικαιολογία κατά τους πατέρες μας είναι ο δικηγόρος του διαβόλου.
Ο διάβολος για να προκαλέσει ακηδία και αμέλεια ή βαριεστημάρα για να κάνουμε προσευχή, για να έρθουμε στην εκκλησία, για να σταθούμε με προσοχή και τα λοιπά, προκαλεί ένα είδος αφηρημάδος. Το προκάλεσε και σήμερα στη Θεία Λειτουργία, γιατί το μυαλό μας πετούσε πότε από δω και πότε από κει και δεν ήταν συγκεντρωμένο στα τελούμενα της Θείας Λειτουργίας. Μ’αυτόν τον τρόπο, εκμεταλλεύεται και κερδίζει ψυχές αφ’ενός από την κακή κλίση και τη ροπή που έχουμε προς το κακό εμείς και αφ’ετέρου από τις αδυναμίες και τα πάθη που έχουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως και όλοι εδώ μέσα και πρώτος εγώ.
Όταν όμως οι ίδιοι φροντίζουμε κάθε μέρα και κάθε ώρα να καλλιεργούμε αγαθούς και καλούς λογισμούς, τότε αυτή η προσπάθεια καλείται «θεάρεστος μέριμνα». Δηλαδή, λογισμοί και σκέψεις που ενασχολούνται μόνο με τη σωτηρία της ψυχής μας. Οι θεάρεστοι λογισμοί βοηθούνται κατά πρώτον λόγον από την καλλιέργεια της ευχής, της ευχής του ονόματος του Ιησού Χριστού, από το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Μερικοί από σας τη λέγατε σήμερα στη Θεία Λειτουργία και βοηθιόσασταν είτε στο να διατηρείτε μέσα σας την ευχή των πέντε αυτών λέξεων ή να έχετε αγαθούς λογισμούς. Οι άλλοι, που δεν είχαμε αυτή την προσοχή και μας χρειάζεται μαζί με τη μετάνοια και την προσευχή.
Οι θεάρεστοι λογισμοί βοηθιούνται κατόπιν από τη μελέτη της Καινής Διαθήκης και του Ψαλτηρίου όταν αυτά τα διαβάζουμε κάθε βράδυ στο σπίτι μας.
Τρίτον, βοηθιούνται οι καλοί λογισμοί από τη σωστή συμμετοχή στα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, που είναι η Θεία Λειτουργία, η Θεία λατρεία, η Θεία Κοινωνία, η Ιερά Εξομολόγησις.
Τέταρτον βοηθιούνται από την τήρηση των ευαγγελικών εντολών.
Λέμε ότι αγαπάμε το Θεό και αγαπάμε και όλο τον κόσμο και αφού αγαπάμε όλο τον κόσμο, μερικοί λέμε, λέμε, ότι μπορώ να βγάλω τη μπουκιά απ’το στόμα μου και να τη δώσω σ’αυτόν που πεινάει.
Πρώτον, το Θεό τον αγαπάμε; Τον αγαπάμε εξ όλης ψυχής, καρδίας και διανοίας; Γιατί λέει ο Θεός: «εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρείτε». Και ποιος τηρεί τις εντολές Του για να καυχηθεί ότι αγαπά τον Κύριο; Αφού ο Κύριος λέγει ότι και αν τηρήσετε όλα όσα είναι γραμμένα μέσα στο Ευαγγέλιο, θα λέτε ότι είστε άχρειοι δούλοι; Επομένως, λοιπόν, η φροντίδα μας είναι να καλλιεργούμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους καλούς λογισμούς. Γιατί, να το προσέξετε αυτό, στους καλούς λογισμούς που καθαρίζουν ψυχή και καρδιά, εκεί διακονείται και εκεί αναπαύεται ο Θεός. Έρχεται...ιδού ίσταμαι επί τη θύρα και κρούω, εάν μου ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου, θα μπω μέσα σου και θα συνδειπνήσω μαζί σου. Όπως προηγουμένως μετά από τα «σα εκ των σων» οι πύρινες φλόγες τη Πεντηκοστής σκορπίστηκαν μέσα στο ναό. Πόσοι άραγε αισθανθήκαμε το άνοιγμα της ψυχής μας ή το άνοιγμα της καρδιάς μας για να μέσα μας έτσι βιώσουμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος; Που ήταν αυτό που κατέβηκε και αγίασε τα Τίμια Δώρα και τα έκανε Σώμα και Αίμα Χριστού; Λοιπόν, μόνο τότε μπορούμε να έχουμε ήσυχη συνείδηση. Διότι η καρδιά μας διαπνεύεται πλουσίως από τη χάρη του Θεού.
Για να είμαστε έτοιμοι στη Θεία Λειτουργία, καλόν είναι όταν το βράδυ διαβάζουμε έστω και ένα κομμάτι από την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως ή δυο - μια ευχή του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και μια του Αγίου Βασιλείου φτάνει - να προσθέσουμε και την ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου που εκεί διαλαλεί χτυπώντας τα στήθη του και φωνάζει Κύριον τον Θεόν.
«Κύριε ουκ έχω μετάνοια, ουκ έχω κατάνυξη, ουκ έχω συντριβή, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν.
Και αυτό πρέπει να το διαβάζουμε με την ικεσία ότι μπορεί όταν υπάρχει μέσα σ’αυτή η αληθινή μετάνοια, να καθαριστεί η καρδιά. Αμαρτωλοί ήμεθα αλλά η καρδιά καθαρίζεται. Μόνο εις την καθαρή καρδιά, την τεταπεινωμένη και τη συντετριμμένη, όχι ο Θεός μόνο προσφέρει τη χάρη Του και το Θείο φωτισμό αλλά εμπιστεύεται και ολόκληρον τον εαυτόν Του για να κατοικήσει μέσα στην καρδιά μας.
Λέει μάλιστα και ως Τριάς Αγία, δηλαδή ως Τριαδικός Θεός λέγει: «και προς αυτόν πορευσόμεθα και μονή παρ’ αυτώ ποιήσομεν». Εγώ, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, ο ένας Τριαδικός Θεός, πορευόμεθα, πλησιάζουμε, ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής σου και μπαίνουμε μέσα. Να μας αναπαύσεις, να μας διακονήσεις ή να διακονήσουμε εμείς την ψυχή σου για να έχει περισσότερο χάρη η χάρη και περισσότερο φως το φως. Γι’αυτό και το τονίζουμε αυτό, ότι διακονείται και αναπαύεται.
Δυστυχώς για μας, δε συμβαίνουν αυτά τα υψηλά και τα ωραία, αντιθέτως μάλιστα ήμεθα και οι περισσότεροι από μας αντιδραστικοί στους αγαθούς λογισμούς και στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο νους μας παραμένει και θολός και σκοτεινός. Ύστερα, άμα είναι ο νους μας σκοτεινός φωνάζουμε «Θεέ μου, φώτισε τα παιδιά μου». Πώς θα φωτιστούν τα παιδιά μας αφού εμείς πρώτοι ως γονείς παραμένουμε αφώτιστοι, αφού εμείς πρώτοι δίνουμε το κακό παράδειγμα; Σκοτίζεται δηλαδή ο νους μας απ’ τους κακούς λογισμούς, τους αισχρούς, τους πονηρούς και τους βλασφήμους, διότι η βλασφημία του Θείου ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού δυστυχώς υβρίζεται κάθε μέρα, σχεδόν από κάθε Έλληνα – σεις βέβαια εξαιρείσθε -.αλλά αυτή είναι η κατάντια μας. Κι αυτήν θα την πληρώσουμε. Πώς; Δεν ξέρουμε. Αλλά θα’ρθει η ώρα της πληρωμής.
Σκοτίζεται λοιπόν ο νους μας απ’ τους κακούς λογισμούς και φωτίζεται από τους καλούς και τους αγαθούς λογισμούς.
Μερικές φορές πάλι, μέσα στην εκκλησία δίνουμε αφορμή στο διάβολο και κάνουμε συγκαταθέσεις και αρχίζουμε και κουτσομπολεύουμε και δώ μέσα .. όχι μόνο με τους ψιθύρους, και με το νου.. «τι φοράει αυτή; μα .. Η άλλη; Και γιατί έχει αυτή κομποσχοίνι στο χέρι της; Και γιατί το κουνάει συνέχεια και λεει Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον; Και γιατί το κουνάει σταυροειδώς..τη θεούσα μας παριστάνει;» Και κάτι άλλο.. «πάλι θα κοινωνήσει; Μα Αγία είναι αυτή; Να που τώρα φοράει και μαντήλα» και ούτω καθεξής. Τι μας ενδιαφέρει, ας κοιτάξουμε τα χάλια μας. Ο Θεός μας βλέπει και θα μας κρίνει αυστηρά. Κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων αφού ως πανταχού παρών είναι ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, που βλέπει μέσα μας δηλαδή και την καρδιά μας και τα μυαλά μας.
Ας δώσουμε όμως σήμερα όλοι μας μαζί μια ιερή υπόσχεση ότι θα αλλάξουμε στάση στη ζωή μας και ιδιαιτέρως στην πνευματική και θα προσπαθήσουμε να αγωνιστούμε για να καλυτερεύσουμε. Ναι, να καλυτερεύσουμε τους λογισμούς μας. Από κακούς να τους κάνουμε αγαθούς και καλούς. Θα μας βοηθήσει σ’ αυτό η προσευχή στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Και θα δείτε πως μπαίνει φωτιά και καίγει ως άχυρα τους κακούς και αισχρούς λογισμούς. Να αγωνιστούμε για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη υπομονή, να αποκτήσουμε αληθινή μετάνοια και να κερδίζουμε αγαθούς λογισμούς που διώχνουν τους κακούς και τους πονηρούς.
Οι καλοί λογισμοί ονομάζονται αγγελικοί. Οι κακοί λογισμοί ονομάζονται δαιμονικοί. Γι’αυτό και η Αγία Γραφή συνιστά πάντοτε «Νίκα το κακόν δια του αγαθού». Μας το προτρέπει η Αγία Γραφή πάλι από την προς Ρωμαίους επιστολή. Άρα οι καλές και ενάρετες σκέψεις διώχνουν τις κακές και τις πονηρές.
Γιατί λοιπόν το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» γεννά τους αγαθούς λογισμούς; Αφ’ενός μεν αντιστρατεύονται τους κακούς και αφ’ετέρου αποστομώνουν τους δαιμονικούς. Βλέπουμε δηλαδή ότι οι Πατέρες, από διάφορους Πατέρες είναι αυτό, να επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια λόγια, τις ίδιες συστάσεις σε μας τους χριστιανούς που παλεύουμε εδώ στον κόσμο αλλά και συστάσεις όμως και στα μοναστήρια, στους μοναχούς και τις μοναχές. Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τη μεγαλη κρίση του Θεού που θα έρθει για να κρίνει τα κρυπτά των ανθρώπων διότι οι δικοί μας λογισμοί ήδη από σήμερα γεμίζουν από φως Χριστού. Από φως αληθινόν. «Είδομεν το φως το αληθινόν» ψάλλατε λίγο προηγουμένως και «ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον». Είδαμε το φως της Αναστάσεως, είδαμε το φως της Πεντηκοστής, είδαμε τη γλώσσα του πυρός στα Τίμια Δώρα, στο Άγιο ποτήριο. Και με το «ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον» σημαίνει ότι ήδη με το τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε κτήμα μας το Άγιον Πνεύμα και αισθανόμαστε τους ανασασμούς Του. Τους ανεκλάλητους ανασασμούς Του! Που εμείς δεν τους βγάζουμε αλλά τους βγάζει το ‘Αγιο Πνεύμα για λογαριασμό μας και στενάζει και λέγει «Είμαι αμαρτωλός. Θεέ μου βοήθησέ με. Ήμαρτον εις τον Ουρανόν και ενώπιόν Σου. Ο Θεός μου ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία Σου». Να λοιπόν, πώς έρχεται το φως της Αναστάσεως. Και αυτό πρέπει να είναι το καλημέρα και το καληνύχτα. Έτσι θα φώναζε, από μέσα του και από έξω του σε κάθε χαιρετισμό ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. «Χαρά μου Χριστός Ανέστη». Λοιπόν αυτή την κραυγή μαζί με την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» είθε με το καλό να την αξιώσει ο Πανάγαθός Θεός να γίνει και σε μας προσωπική μας ζωή.
Αμήν.
--
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν
Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός,
ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας,
και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας,
χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως·
συγκέρασόν μου το σώμα από οσμής του ζωοποιού σώματός σου,
και γλύκανόν μου την ψυχήν τω σω τιμίω Αίματι,
από της πικρίας ην με ο αντίδικος επότισεν.
Ύψωσόν μου τον νούν πρός σέ, κάτω ελκυσθέντα,
και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας·
ότι ουκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν,
τα επανάγοντά με τέκνα προς ιδίαν κληρονομίαν.
Εσκότισμαι τον νούν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι,
και ουκ ισχύω ατενίσαι πρός σε εν οδύνη,
ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της πρός σε αγάπης.
Αλλά Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο θησαυρός των αγαθών,
δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου·
χάρισαί μοι την χάριν σου,
και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος.
Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης·
έξελθε εις αναζήτησίν μου,
απανάγαγέ με εις την νομήν σου,
συναρίθμησον με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης,
και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου Μυστηρίων·
πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου και πάντων των Αγίων σου.
Αμήν.
ΠΗΓΗ:http://agia-varvara.blogspot.com
Στο στίχο αυτό χριστιανοί μου, που είναι από το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, μας λέγει ο Απόστολος Παύλος ότι η συνείδησις όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτου θρησκείας, καταμαρτυρεί, φωνάζει και διαμαρτύρεται για τα έργα που κάνει ο άνθρωπος. Και διαμαρτύρεται πολλές φορές κατά παράξενο τρόπο κι αν είναι καλά κι αν είναι κακά, κι αν είναι αγαθά κι αν είναι πονηρά. Η διάνοια των ανθρώπων, ο νους δηλαδή, παράλληλα προς την συνείδηση που ελέγχει, γεννά και λογισμούς που ή κατηγορούν ο ένας τον άλλο ή και απολογούνται για να εξακριβώσουν ποία η διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού. Αυτά είπε ο Απόστολος Παύλος. Εάν βέβαια τα συνδέσουμε και με τους προηγουμένους 3 στίχους, 14, 15 και 16 του 2ου κεφαλαίου από την προς Ρωμαίους επιστολή, θα διαπιστώσουμε ότι ο Παύλος μας ομιλεί για μια πολύ μεγάλη αλήθεια, ότι όλοι οι άνθρωποι βαπτισμένοι και όχι, κι αυτοί που δεν είναι βαπτισμένοι, έχουν μέσα τους τον έμφυτο τυπικό νόμον της συνειδήσεως, που τους υποδεικνύει τη διαφορά μεταξύ του αγαθού και του κακού γι’αυτό και θα κριθούνε.
Σε μας όμως τους χριστιανούς, μας αποκαλύπτει η συνείδησις επιπλέον και την διαφορά μεταξύ αγάπης και μίσους, αρετής και αμαρτίας, αλήθειας και ψεύδους, φωτός και σκότους. Οι δε υποδείξεις αυτές που μας αποκαλύπτονται, τις υποστηρίζει πάντοτε η συνείδησίς μας με διάφορους καλούς και ελεγκτικούς λογισμούς στους οποίους αντιστέκονται, ή για να χρησιμοποιήσω μια σημερινή έκφραση, αντιπολιτεύονται κάποιοι λογισμοί που αναδύονται, που γεννιένται μέσα μας, είτε από τις αδυναμίες και τα πάθη μας, δηλαδή απ’την ψυχή μας μέσα, είτε από την κακή σπορά του διαβόλου.
Η κακή σπορά του διαβόλου για μας τους σημερινούς νεοέλληνες ορθοδόξους χριστιανούς που έχουμε τόσα τεχνητά φοβερά μέσα μεταδόσεως του κακού, είναι πάρα πολύ εύκολο.
Όλους αυτούς τους κακούς λογισμούς και τις κρυφές και πονηρές επιθυμίες που εξωτερικεύονται τις περισσότερες φορές με τη μορφή των λόγων και άλλοτε με των πράξεων, αλλά μπορεί όμως να εκφραστούν κάποιοι λογισμοί μέσα μας με επιθυμίες κακές, με πονηρίες, με σκέψεις βδελυχτές. Τότε ο Θεός θα μας κρίνει. Το είπε ο Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα: «κρινεί ο Θεός τα κρυφά των ανθρώπων κατά το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού». Έτσι μας κατέληξε το αποστολικόν ανάγνωσμα. Θα μας κρίνει ο Θεός για όλους τους κρυφούς λογισμούς που έχουμε, ιδιαιτέρως δε όταν είναι κακοί, όταν είναι διεστραμμένοι, όταν είναι πονηροί, όταν είναι βλάσφημοι, όταν είναι γεμάτο μίσος, φθόνο και ζήλεια και πολλά άλλα.
Έτσι με τη βοήθεια της συνειδήσεώς μας, οι καλοί λογισμοί μας κατηγορούν αν σκεφτόμαστε ή λέμε ή πράττουμε το κακό, το στραβό και γενικά το κάθε τι αμαρτωλό. Κι άλλοτε πάλι οι αγαθοί λογισμοί μας υπερασπίζονται όταν προσπαθεί ο διάβολος να στείλει τους δικούς του κακούς λογισμούς ακόμα και με τις δήθεν λογικές, αυτές δηλαδή τις σκέψεις που μας φαίνονται ότι είναι λογικές. Γι’αυτό δεν χρειάζεται καμία δικαιολογία στις κακές μας σκέψεις. Διότι η δικαιολογία κατά τους πατέρες μας είναι ο δικηγόρος του διαβόλου.
Ο διάβολος για να προκαλέσει ακηδία και αμέλεια ή βαριεστημάρα για να κάνουμε προσευχή, για να έρθουμε στην εκκλησία, για να σταθούμε με προσοχή και τα λοιπά, προκαλεί ένα είδος αφηρημάδος. Το προκάλεσε και σήμερα στη Θεία Λειτουργία, γιατί το μυαλό μας πετούσε πότε από δω και πότε από κει και δεν ήταν συγκεντρωμένο στα τελούμενα της Θείας Λειτουργίας. Μ’αυτόν τον τρόπο, εκμεταλλεύεται και κερδίζει ψυχές αφ’ενός από την κακή κλίση και τη ροπή που έχουμε προς το κακό εμείς και αφ’ετέρου από τις αδυναμίες και τα πάθη που έχουμε όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως και όλοι εδώ μέσα και πρώτος εγώ.
Όταν όμως οι ίδιοι φροντίζουμε κάθε μέρα και κάθε ώρα να καλλιεργούμε αγαθούς και καλούς λογισμούς, τότε αυτή η προσπάθεια καλείται «θεάρεστος μέριμνα». Δηλαδή, λογισμοί και σκέψεις που ενασχολούνται μόνο με τη σωτηρία της ψυχής μας. Οι θεάρεστοι λογισμοί βοηθούνται κατά πρώτον λόγον από την καλλιέργεια της ευχής, της ευχής του ονόματος του Ιησού Χριστού, από το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Μερικοί από σας τη λέγατε σήμερα στη Θεία Λειτουργία και βοηθιόσασταν είτε στο να διατηρείτε μέσα σας την ευχή των πέντε αυτών λέξεων ή να έχετε αγαθούς λογισμούς. Οι άλλοι, που δεν είχαμε αυτή την προσοχή και μας χρειάζεται μαζί με τη μετάνοια και την προσευχή.
Οι θεάρεστοι λογισμοί βοηθιούνται κατόπιν από τη μελέτη της Καινής Διαθήκης και του Ψαλτηρίου όταν αυτά τα διαβάζουμε κάθε βράδυ στο σπίτι μας.
Τρίτον, βοηθιούνται οι καλοί λογισμοί από τη σωστή συμμετοχή στα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, που είναι η Θεία Λειτουργία, η Θεία λατρεία, η Θεία Κοινωνία, η Ιερά Εξομολόγησις.
Τέταρτον βοηθιούνται από την τήρηση των ευαγγελικών εντολών.
Λέμε ότι αγαπάμε το Θεό και αγαπάμε και όλο τον κόσμο και αφού αγαπάμε όλο τον κόσμο, μερικοί λέμε, λέμε, ότι μπορώ να βγάλω τη μπουκιά απ’το στόμα μου και να τη δώσω σ’αυτόν που πεινάει.
Πρώτον, το Θεό τον αγαπάμε; Τον αγαπάμε εξ όλης ψυχής, καρδίας και διανοίας; Γιατί λέει ο Θεός: «εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρείτε». Και ποιος τηρεί τις εντολές Του για να καυχηθεί ότι αγαπά τον Κύριο; Αφού ο Κύριος λέγει ότι και αν τηρήσετε όλα όσα είναι γραμμένα μέσα στο Ευαγγέλιο, θα λέτε ότι είστε άχρειοι δούλοι; Επομένως, λοιπόν, η φροντίδα μας είναι να καλλιεργούμε όσο το δυνατόν περισσότερο τους καλούς λογισμούς. Γιατί, να το προσέξετε αυτό, στους καλούς λογισμούς που καθαρίζουν ψυχή και καρδιά, εκεί διακονείται και εκεί αναπαύεται ο Θεός. Έρχεται...ιδού ίσταμαι επί τη θύρα και κρούω, εάν μου ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς σου, θα μπω μέσα σου και θα συνδειπνήσω μαζί σου. Όπως προηγουμένως μετά από τα «σα εκ των σων» οι πύρινες φλόγες τη Πεντηκοστής σκορπίστηκαν μέσα στο ναό. Πόσοι άραγε αισθανθήκαμε το άνοιγμα της ψυχής μας ή το άνοιγμα της καρδιάς μας για να μέσα μας έτσι βιώσουμε την παρουσία του Αγίου Πνεύματος; Που ήταν αυτό που κατέβηκε και αγίασε τα Τίμια Δώρα και τα έκανε Σώμα και Αίμα Χριστού; Λοιπόν, μόνο τότε μπορούμε να έχουμε ήσυχη συνείδηση. Διότι η καρδιά μας διαπνεύεται πλουσίως από τη χάρη του Θεού.
Για να είμαστε έτοιμοι στη Θεία Λειτουργία, καλόν είναι όταν το βράδυ διαβάζουμε έστω και ένα κομμάτι από την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως ή δυο - μια ευχή του Ιωάννου του Χρυσοστόμου και μια του Αγίου Βασιλείου φτάνει - να προσθέσουμε και την ευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου που εκεί διαλαλεί χτυπώντας τα στήθη του και φωνάζει Κύριον τον Θεόν.
«Κύριε ουκ έχω μετάνοια, ουκ έχω κατάνυξη, ουκ έχω συντριβή, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν.
Και αυτό πρέπει να το διαβάζουμε με την ικεσία ότι μπορεί όταν υπάρχει μέσα σ’αυτή η αληθινή μετάνοια, να καθαριστεί η καρδιά. Αμαρτωλοί ήμεθα αλλά η καρδιά καθαρίζεται. Μόνο εις την καθαρή καρδιά, την τεταπεινωμένη και τη συντετριμμένη, όχι ο Θεός μόνο προσφέρει τη χάρη Του και το Θείο φωτισμό αλλά εμπιστεύεται και ολόκληρον τον εαυτόν Του για να κατοικήσει μέσα στην καρδιά μας.
Λέει μάλιστα και ως Τριάς Αγία, δηλαδή ως Τριαδικός Θεός λέγει: «και προς αυτόν πορευσόμεθα και μονή παρ’ αυτώ ποιήσομεν». Εγώ, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, ο ένας Τριαδικός Θεός, πορευόμεθα, πλησιάζουμε, ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής σου και μπαίνουμε μέσα. Να μας αναπαύσεις, να μας διακονήσεις ή να διακονήσουμε εμείς την ψυχή σου για να έχει περισσότερο χάρη η χάρη και περισσότερο φως το φως. Γι’αυτό και το τονίζουμε αυτό, ότι διακονείται και αναπαύεται.
Δυστυχώς για μας, δε συμβαίνουν αυτά τα υψηλά και τα ωραία, αντιθέτως μάλιστα ήμεθα και οι περισσότεροι από μας αντιδραστικοί στους αγαθούς λογισμούς και στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο νους μας παραμένει και θολός και σκοτεινός. Ύστερα, άμα είναι ο νους μας σκοτεινός φωνάζουμε «Θεέ μου, φώτισε τα παιδιά μου». Πώς θα φωτιστούν τα παιδιά μας αφού εμείς πρώτοι ως γονείς παραμένουμε αφώτιστοι, αφού εμείς πρώτοι δίνουμε το κακό παράδειγμα; Σκοτίζεται δηλαδή ο νους μας απ’ τους κακούς λογισμούς, τους αισχρούς, τους πονηρούς και τους βλασφήμους, διότι η βλασφημία του Θείου ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, της Υπεραγίας Θεοτόκου και του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού δυστυχώς υβρίζεται κάθε μέρα, σχεδόν από κάθε Έλληνα – σεις βέβαια εξαιρείσθε -.αλλά αυτή είναι η κατάντια μας. Κι αυτήν θα την πληρώσουμε. Πώς; Δεν ξέρουμε. Αλλά θα’ρθει η ώρα της πληρωμής.
Σκοτίζεται λοιπόν ο νους μας απ’ τους κακούς λογισμούς και φωτίζεται από τους καλούς και τους αγαθούς λογισμούς.
Μερικές φορές πάλι, μέσα στην εκκλησία δίνουμε αφορμή στο διάβολο και κάνουμε συγκαταθέσεις και αρχίζουμε και κουτσομπολεύουμε και δώ μέσα .. όχι μόνο με τους ψιθύρους, και με το νου.. «τι φοράει αυτή; μα .. Η άλλη; Και γιατί έχει αυτή κομποσχοίνι στο χέρι της; Και γιατί το κουνάει συνέχεια και λεει Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον; Και γιατί το κουνάει σταυροειδώς..τη θεούσα μας παριστάνει;» Και κάτι άλλο.. «πάλι θα κοινωνήσει; Μα Αγία είναι αυτή; Να που τώρα φοράει και μαντήλα» και ούτω καθεξής. Τι μας ενδιαφέρει, ας κοιτάξουμε τα χάλια μας. Ο Θεός μας βλέπει και θα μας κρίνει αυστηρά. Κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων αφού ως πανταχού παρών είναι ο ετάζων καρδίας και νεφρούς, που βλέπει μέσα μας δηλαδή και την καρδιά μας και τα μυαλά μας.
Ας δώσουμε όμως σήμερα όλοι μας μαζί μια ιερή υπόσχεση ότι θα αλλάξουμε στάση στη ζωή μας και ιδιαιτέρως στην πνευματική και θα προσπαθήσουμε να αγωνιστούμε για να καλυτερεύσουμε. Ναι, να καλυτερεύσουμε τους λογισμούς μας. Από κακούς να τους κάνουμε αγαθούς και καλούς. Θα μας βοηθήσει σ’ αυτό η προσευχή στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Και θα δείτε πως μπαίνει φωτιά και καίγει ως άχυρα τους κακούς και αισχρούς λογισμούς. Να αγωνιστούμε για να αποκτήσουμε μεγαλύτερη υπομονή, να αποκτήσουμε αληθινή μετάνοια και να κερδίζουμε αγαθούς λογισμούς που διώχνουν τους κακούς και τους πονηρούς.
Οι καλοί λογισμοί ονομάζονται αγγελικοί. Οι κακοί λογισμοί ονομάζονται δαιμονικοί. Γι’αυτό και η Αγία Γραφή συνιστά πάντοτε «Νίκα το κακόν δια του αγαθού». Μας το προτρέπει η Αγία Γραφή πάλι από την προς Ρωμαίους επιστολή. Άρα οι καλές και ενάρετες σκέψεις διώχνουν τις κακές και τις πονηρές.
Γιατί λοιπόν το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» γεννά τους αγαθούς λογισμούς; Αφ’ενός μεν αντιστρατεύονται τους κακούς και αφ’ετέρου αποστομώνουν τους δαιμονικούς. Βλέπουμε δηλαδή ότι οι Πατέρες, από διάφορους Πατέρες είναι αυτό, να επαναλαμβάνουν ακριβώς τα ίδια λόγια, τις ίδιες συστάσεις σε μας τους χριστιανούς που παλεύουμε εδώ στον κόσμο αλλά και συστάσεις όμως και στα μοναστήρια, στους μοναχούς και τις μοναχές. Εμείς δεν έχουμε να φοβηθούμε τη μεγαλη κρίση του Θεού που θα έρθει για να κρίνει τα κρυπτά των ανθρώπων διότι οι δικοί μας λογισμοί ήδη από σήμερα γεμίζουν από φως Χριστού. Από φως αληθινόν. «Είδομεν το φως το αληθινόν» ψάλλατε λίγο προηγουμένως και «ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον». Είδαμε το φως της Αναστάσεως, είδαμε το φως της Πεντηκοστής, είδαμε τη γλώσσα του πυρός στα Τίμια Δώρα, στο Άγιο ποτήριο. Και με το «ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον» σημαίνει ότι ήδη με το τέλος της Θείας Λειτουργίας έγινε κτήμα μας το Άγιον Πνεύμα και αισθανόμαστε τους ανασασμούς Του. Τους ανεκλάλητους ανασασμούς Του! Που εμείς δεν τους βγάζουμε αλλά τους βγάζει το ‘Αγιο Πνεύμα για λογαριασμό μας και στενάζει και λέγει «Είμαι αμαρτωλός. Θεέ μου βοήθησέ με. Ήμαρτον εις τον Ουρανόν και ενώπιόν Σου. Ο Θεός μου ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία Σου». Να λοιπόν, πώς έρχεται το φως της Αναστάσεως. Και αυτό πρέπει να είναι το καλημέρα και το καληνύχτα. Έτσι θα φώναζε, από μέσα του και από έξω του σε κάθε χαιρετισμό ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ. «Χαρά μου Χριστός Ανέστη». Λοιπόν αυτή την κραυγή μαζί με την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» είθε με το καλό να την αξιώσει ο Πανάγαθός Θεός να γίνει και σε μας προσωπική μας ζωή.
Αμήν.
--
Ευχή εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν
Δέσποτα Χριστέ, ο Θεός,
ο τοις πάθεσί σου τα πάθη μου θεραπεύσας,
και τοις τραύμασί σου τα τραύματά μου ιατρεύσας,
χάρισαί μοι τω πολλά σοι πταίσαντι δάκρυα κατανύξεως·
συγκέρασόν μου το σώμα από οσμής του ζωοποιού σώματός σου,
και γλύκανόν μου την ψυχήν τω σω τιμίω Αίματι,
από της πικρίας ην με ο αντίδικος επότισεν.
Ύψωσόν μου τον νούν πρός σέ, κάτω ελκυσθέντα,
και ανάγαγέ με από του χάσματος της απωλείας·
ότι ουκ έχω μετάνοιαν, ουκ έχω κατάνυξιν, ουκ έχω δάκρυον παρακλητικόν,
τα επανάγοντά με τέκνα προς ιδίαν κληρονομίαν.
Εσκότισμαι τον νούν εν τοις βιωτικοίς πάθεσι,
και ουκ ισχύω ατενίσαι πρός σε εν οδύνη,
ου δύναμαι θερμανθήναι τοις δάκρυσι της πρός σε αγάπης.
Αλλά Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ ο θησαυρός των αγαθών,
δώρησαί μοι μετάνοιαν ολόκληρον και καρδίαν επίπονον εις αναζήτησίν σου·
χάρισαί μοι την χάριν σου,
και ανακαίνισον εν εμοί τας μορφάς της σης εικόνος.
Κατέλιπόν σε, μη με εγκαταλίπης·
έξελθε εις αναζήτησίν μου,
απανάγαγέ με εις την νομήν σου,
συναρίθμησον με τοις προβάτοις της εκλεκτής σου ποίμνης,
και διάθρεψόν με συν αυτοίς εκ της χλόης των θείων σου Μυστηρίων·
πρεσβείαις της πανάγνου Μητρός σου και πάντων των Αγίων σου.
Αμήν.
ΠΗΓΗ:http://agia-varvara.blogspot.com
21 Ψαλμός του Δαυίδ
Εἰς
τὸ τέλος, ὑπὲρ τῆς
ἀντιλήψεως τῆς ἑωθινῆς·
ψαλμὸς
τῷ Δαυΐδ.
2 Ο ΘΕΟΣ,
ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα
τί ἐγκατέλιπές με; μακρὰν
ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ
λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. 3 ὁ
Θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας,
καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ
νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν
ἐμοί. 4 σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ
κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος τοῦ
᾿Ισραήλ. 5 ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν
οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν,
καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς· 6
πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ
ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν
καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν. 7
ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ
οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος
ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα
λαοῦ. 8 πάντες οἱ θεωροῦντές
με ἐξεμυκτήρισάν με,
ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν,
ἐκίνησαν κεφαλήν· 9 ἤλπισεν
ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω
αὐτόν· σωσάτω αὐτόν,
ὅτι θέλει αὐτόν. 10 ὅτι σὺ
εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ
γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ
μαστῶν τῆς μητρός μου· 11
ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ
μήτρας, ἐκ κοιλίας μητρός μου
Θεός μου εἶ σύ· 12 μὴ
ἀποστῇς ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι
θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ
ἔστιν ὁ βοηθῶν. 13
περιεκύκλωσάν με μόσχοι
πολλοί, ταῦροι πίονες
περιέσχον με· 14 ἤνοιξαν ἐπ᾿
ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς
λέων ἁρπάζων καὶ
ὠρυόμενος. 15 ὡσεὶ ὕδωρ
ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη
πάντα τὰ ὀστᾶ μου,
ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ
κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ
τῆς κοιλίας μου· 16 ἐξηράνθη
ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου,
καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται
τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς
χοῦν θανάτου κατήγαγές με. 17
ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες
πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων
περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς
μου καὶ πόδας. 18 ἐξηρίθμησαν
πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ
δὲ κατενόησαν καὶ
ἐπεῖδόν με. 19 διεμερίσαντο
τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς
καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου
ἔβαλον κλῆρον. 20 σὺ δέ, Κύριε,
μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν
μου ἀπ᾿ ἐμοῦ, εἰς τὴν
ἀντίληψίν μου πρόσχες. 21
ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν
ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς
κυνὸς τὴν μονογενῆ μου· 22
σῶσόν με ἐκ στόματος
λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων
μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν
μου. 23 διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου
τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν
μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε.
24 οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον,
αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ
σπέρμα ᾿Ιακώβ, δοξάσατε
αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν
ἅπαν τὸ σπέρμα ᾿Ισραήλ, 25
ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ
προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ
πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ
πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾿
ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι
με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέ
μου. 26 παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου
ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ,
τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω
ἐνώπιον τῶν φοβουμένων
αὐτόν. 27 φάγονται πένητες
καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ
αἰνέσουσι Κύριον οἱ
ἐκζητοῦντες αὐτόν·
ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν
εἰς αἰῶνα αἰῶνος. 28
μνησθήσονται καὶ
ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον
πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς
καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον
αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ
τῶν ἐθνῶν, 29 ὅτι τοῦ
Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ
αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν.
30 ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν
πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς,
ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται
πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς
γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ
ζῇ, 31 καὶ τὸ σπέρμα μου
δουλεύσει αὐτῷ·
ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ
γενεὰ ἡ ἐρχομένη, 32 καὶ
ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην
αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ,
ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριος.
Ακολουθεί μετάφραση του ψαλμού απο τα Εβραϊκά στα Ελληνικά από την Παλαιά Διαθήκη που είναι έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας.
Ψαλμός 21
Στον πρωτοψάλτη· «πως το ελάφι της αυγής». Ψαλμός του Δαβίδ
2 Θεέ μου, Θεέ μου,
γιατί με εγκτάλειψες;
γιατί στέκεις μακριά και δε
με σώζεις;
γιατί τα λόγια της κραυγής μου
δεν ακούς;
3 Θεέ μου,
σου κράζω όλη τη μέρα, μα εσύ
δεν αποκρίνεσαι·
φωνάζω και τη νύχτα, μα να ησυχάσω
δεν μπορώ.
4 Αλλά εσύ'σαι ο Άγιος κι είσαι πάντα
εκείνος
που ο Ισραήλ δοξολογεί.
5 Σ' εσένα ελπίσανε οι πρόγονοί μας·
ελπίσαν και τους ελευθέρωσες.
6 Σ'εσένα φωνάξανε με δύναμη
και σώθηκαν·
7 Αλλά εγώ είμαι σκουλήκι κι όχι
άνθρωπος
ανθρώπου παρωδία και λαού
απόδιωγμα.
8 Με ειρωνεύεται καθένας που με βλέπει·
ζαρώνουνε τα χείλη τους,
κουνάνε το κεφάλι:
9 «Κατέφυγε στον Κύριο» , λένε, «ας τον σώσει»
«ας τον λυτρώσει,
αφού τον αγαπάει».
10 Εσύ με πήρες απ' τη μήτρα·
και μ' εμπιστεύθηκες στην μάνας μου
τα στήθια.
11Είμαι κοντά σου απο τη γέννησή μου·
απ' την κοιλιά της μάνας μου
εσύ'σαι ο Θεός μου.
12 Μη φεύγεις απο μένα!
η θλίψη έρχεται·
και δεν υπάρχει βοηθός.
13 Με βάλανε στη μέση δυνατοί πολλοί,
της Βασάν οι ταύροι
με κύκλωσαν.
14 Δείχνονται απειλητικοί εναντίον μου
σαν το λιοντάρι που ξεσκίζει
και βρυχάται.
15 Σαν το νερό παρέλυσα
τσακίστηκαν όλα τα κόκαλά μου.
Μέσα μου έγιν' η καρδιά σαν το κερί
που λιώνει.
16 Σαν κεραμίδι ο λάρυγγάς μου
στέγνωσε,
κι γλώσσα μου κολλάει
στον ουρανίσκο·
με έριξες στο χώμα
να πεθάνω.
17 Σκύλοι με κύκλωσαν
κακοποιών φατρία μ' έβαλε
στη μέση·
ξεσκίσανε τα χέρια και τα πόδια μου.
18 Μπορούν να μετρηθούν όλα τα κόκαλά
μου·
κι εκείνοι με κοιτάζουνε.
19 Τα ρούχα μου μοιράζουνε μεταξύ τους
και ρίχνουν κλήρο για τη φορεσιά μου.
20 Εσύ όμως, Κύριε, μη μένεις μακρυά μου·
έλα γρήγορα να με βοηθήσεις, δύναμή μου!
21 Λύτρωσε τη ζωή μου απ' το σπαθί,
απο την εξουσία του σκύλου
την πλύτιμη ψυχή μου.
22 Βγάλε με απ' του λιονταριού το στόμα·
σώσε με απ' του αγιοβουβαλου
τα κέρατα.
Κύριε, μου'χεις κιόλας αποκριθεί!
23 Θα εξιστορήσω στ' αδέλφια μου
την ύπαρξή σου·
μέσα σ' όλη τη σύναξη
θα σ' εξυμνώ.
24 Όσοι τον Κύριο σέβεστε, υμνήστε τον !
Όλοι οι απόγονοι του Ιακώβ, δοξάστε τον!
Όλοι οι Ισραηλίτες, φοβηθήτε τον!
25 Κανένα δεν περιφρόνησε φτωχό
ούτε για τη θλίψη του αδιαφόρησε·
δεν έκρυψε απ' αυτόν το πρόσωπό του
μα στην κραυγή του για βοήθεια
ανταποκρίθηκε.
26 Ο έπαινος μου απο σένα αρχίζει, Κύριε,
σε σύναξη μεγάλη·
τα τάματά μου θα τα εκπληρώσω
μπροστά σ' αυτούς που σε φοβούνται.
27 Θα φάνε οι φτωχοί και θα χορτάσουν·
όσοι ζητούν απο τον Κύριο θα τον δοξάσουν·
οι καρδιές τους θα ζήσουν αιώνια.
28 Θα θυμηθούν και θα γυρίσουν στον
Κύριο
όλα τα πέρατα της γής·
και θα τον προσκυνήσουν
οι οικογένειες όλες των λαών.
29 Γιατί στον Κύριο η απόλυτη εξουσία
ανήκει
κι αυτός στα έθνη κυριαρχεί.
30 Μονάχα αυτόν θα προσκυνήσουν
οι καλοζωισμένοι όλης της γής·
κάθε θνητός της γής θα υποκλιθεί
μπροστά του·
θα ζήσει κι η ψυχή μου
χάρη σ' αυτόν.
31 Οι επερχόμενες γενιές θα τον
λατρεύουν·
θα μιλάνε για τον Κύριο στη γενιά
που' ρχεται
32 θα διαλαλούνε τη δικαιοσύνη του·
σ' αυτούς που πρόκειται να γεννηθούν,
τα όσα έκανε θα πούν.
Ο ψαλμός αυτός είναι ένας προφητικός ψαλμός.Χωρίζεται σε δυο μέρη.Το πρώτο μέρος παρουσιάζει τον Χριστό επάνω σε σταυρό ενώ το δεύτερο μέρος προφητεύει για την διάδοση του Ευαγγελίου σε όλη την οικουμένη.
Ο Ψαλμός ξεκινάει με την φράση που ξεφώνησε πάνω στο σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός "Ηλί": "Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί" (Ματθ. 27:46)
Επίσης προφητεύονται οι προκλήσεις που δέχθηκε απο τους γραμματείς και φαρισαίους καθώς τον κορόιδευαν επάνω στο σταυρό. "Όμοια δε ενέπαιζαν και
οι αρχιερείς μετά των
γραμματέων και πρεσβυτέρων και Φαρισαίων λέγοντας·
άλλους έσωσε τον εαυτό του δεν μπορεί να τον σώσει· εάν
είναι βασιλεύς του Ισραήλ ας κατεβεί τώρα από τον σταυρό και
τότε θα πιστέψουμε σ’ αυτόν· εφ’ όσον έχει πίστη στον Θεό,
άς τον σώσει τώρα, εάν βέβαια τον θέλει· διότι αυτός είπε
ότι είναι υιός του Θεού.Τα ίδια δε έκαναν
και οι ληστές που
σταυρώθηκαν μαζί του· τον ονείδιζαν "(Ματθ. 27,39-44)
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει "Μετά ταύτα, ειδώς ο Ιησούς ότι πάντα ήδη τετέλεσται, να
πληρωθή η γραφή λέγει διψώ."
Ο Ματθαίος αναφέρεις το χωρίο του ψαλμού αυτού: Ματθαίος 27 35 "σταυρώσαντες δέ αυτόν διεμερίσαντο τα ιμάτια αυτού βαλόντες κλήρον"
Ο ψαλμός στο τέλος προφητεύει ότι το Ευαγγέλιο θα κηρυχτεί μέχρι τα πέρατα της γής...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
