Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

"Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ"


" Ω Κύριε,
ευδοκησον να σε αγαπήσωμεν πολύ.
Να σε αγαπήσωμεν με όλας τας δυνάμεις της ψυχής και του σώματός μας.
Να δώσωμεν εις σε ολόκληρον την καρδίαν μας και ολόκληρον την ύπαρξίν μας.
Να έχης Συ όλην την αγάπην μας και να την διαθέτης όπου και όπως θέλεις Συ.
Εκείνοι να είναι προσφιλείς μας,τους οποίους θέλεις Συ να έχωμεν προσφιλείς.
Και να αγαπώμεν τούτους,διότι το θέλεις Συ και διότι εν τω προσώπω αυτών θα αγαπώμεν Σε και μόνον Σε.
Αμήν

Π.Ν. Τρεμπέλα.Από το βιβλίο "Προσεύχεσθε" Εκδόσεις "Ο Σωτήρ"

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Στο στήθος μου ένα βάρος



Στο στήθος μου ένα βάρος
Για χρόνια ένοιωθα πολλά
Κι΄ αργότερα κατάλαβα
Πως είχα μια βαριά καρδιά.
Γιατί η καρδιά μου βάραινε;
Αναρωτιόμουνα
Ήθελα πολύ να μάθω
Και συλογιζόμουνα.
Ποιος γιατρός θα μ΄ εξετάσει
Την καρδιά μου για να δει;
Δεν εγνώριζα κανέναν
Που στ΄ αλήθεια να μπορεί.
Όμως κάποτε μου είπαν
Πως υπάρχει ένας γιατρός
Δωρεάν θα μ΄ εξετάσει
Λέγετε ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
Τον εφώναξα να έρθει
Την καρδιά μου για να δει
Μου είπε έχεις αμαρτία
Η καρδιά γι΄ αυτό πονεί.
Μόνο αν σε καθαρίσω
Με το Αίμα μου εγώ
Η καρδιά σου θα ασπρίσει
Απ΄ το μαύρο το κακό.
Δέχτηκα για να το κάνει
Και έτσι κοίταξα ψηλά
Εκεί που ήταν καρφωμένος
Στον Σταυρό του Γολγοθά.
Τώρα έγινα παιδί Του
Δεν Τον βλέπω στον Σταυρό
Μα Τον βλέπω κάθε μέρα
Βασιλιά στον Ουρανό.
Μεσιτεύει για τον κόσμο
Που πιστεύει εις Αυτόν
Και στον βούρκο πάντα ψάχνει
Να βρει τον αμαρτωλόν.
Μη σκληρύνεις την καρδιά σου
Στην φωνή που σε καλεί
Το μεγάλο σου φορτίο
Να το πάρει Αυτός μπορεί.

Πηγή: http://agioritis.pblogs.gr/ και http://lllazaros.blogspot.com/

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ, ΤΡΕΙΣ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ Στήν Ἀθηνᾶ



Νοσοκομεῖο στήν Ἀθήνα, τρεῖς τά ξημερώματα. Ὁ ὀρός πέφτει ἀργά, σταγόνα - σταγόνα, καί μαζί ἀργά κυλᾶ κι ὁ χρόνος, λεπτό - λεπτό, βασανιστικά ἀργός. Ὁ ὕπνος λιγοστός καί πολύτιμος, πόνος κι ἀναστεναγμός μέσα στή νύχτα καθώς δεκάδες ἄνθρωποι μένουν ξάγρυπνοι, ἀνήμποροι ἀκόμα νά πιστέψουν αὐτό πού τούς συνέβη. Μαζί κι οἱ συγγενεῖς, μάνες, πατεράδες καί σύζυγοι, μέ τήν ἀγωνία τῆς αὐριανῆς ἡμέρας, διπλωμένοι ὅπως νά'ναι σέ καρέκλες καί πολυθρόνες, σοκαρισμένοι ἀκόμα ἀπό τό ἀναπάντεχο τῆς ἀρρώστειας ἤ τοῦ ἀτυχήματος, πού ξαφνικά πάγωσε τόν χρόνο. Μακριά στόν δρόμο ἡ συνεχῆς ροή τοῦ θορύβου τῆς πόλης, θυμίζει ὅτι ἡ ζωή συνεχίζεται γιά τόν ὑπόλοιπο κόσμο.

Ρωγμή στήν ψευδαίσθηση τῆς αἰωνιότητας ἡ ἀσθένεια, ἀκούσια ὑπενθύμιση τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, γροθιά στήν αὐταπάτη τῆς λήθης πού ὅλοι κυνηγᾶμε. Ἀνατροπή σέ ἕνα κόσμο πού θέλει νά παριστάνει τόν ἀθάνατο, πού θέλει νά ξεχνᾶ πώς ὅλα ἐδῶ σέ αὐτό τόν κόσμο εἶναι πεπερασμένα, πού θέλει νά πιστεύει πώς συνάζοντας ὑλικά ἀγαθά θά εὐτυχήσει...

Μέσα στόν διάχυτο πόνο τῶν νοσοκομείων πίκρα κι ὁδύνη, μά μαζί καί θαῦμα! Ἄνθρωποι ἄγνωστοι ὡς χθές, δίπλα ὁ ἕνας στόν ἄλλο, πάσχοντες καί συγγενεῖς μονιασμένοι κι ἀλληλέγγυοι. Ἀνάγκη γιά ἐπικοινωνία, εὐχές, χαμόγελα ἐλπίδας, καρδιακές κουβέντες καί μιά διάθεση στοχαστική. Ἐδῶ καταργοῦνται οἱ κοινωνικές καί μορφωτικές διαφορές, ὅλοι γίνονται ἴσοι μπροστά στόν πόνο, στήν ἀρρώστεια καί τήν ἀγωνία τοῦ θανάτου.


Ἀρετή ἡ μνήμη τοῦ θανάτου γιά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση καί τούς Ἁγίους μας, ἀρετή πού ὀδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ταπείνωση καί τήν ὄντως ζωή! Ἄν θυμόμαστε τόν θάνατο καί ὁμολογοῦμε τήν φθορά, τότε εἴμαστε σέ θέση νά ἐκτιμήσουμε πολύ περισσότερο τό δῶρο τῆς ζωῆς καί νά δοξολογοῦμε τόν Θεό, νά χαροῦμε κάθε λεπτό πού ζοῦμε κι ἀναπνέουμε, νά πιστέψουμε στήν Ἀνάσταση.

Πόσο ὄμορφοι γινόμαστε τίς στιγμές τῆς ἀκούσιας ταπείνωσης! Πόσο κοντά αἰσθανόμαστε τόν διπλανό, πόση ἀνάγκη γιά ἐπικοινωνία ἀποκτοῦμε ξαφνικά! Ἅνθρωποι πού πρίν ἀπό λίγο ζοῦσαν ἀλαζονικά καί ματαιόδοξα, νοιώθουν ἔξαφνα τόν ἐγωϊσμό τους νά καταρρέει καί ἀναγκάζονται νά ἀπλώσουν χέρι στόν συνάνθρωπο. Οἱ ἀσθενεῖς καί οἱ συγγενεῖς τῶν διπλανῶν κρεββατιῶν, τοῦ διπλανοῦ δωματίου, τοῦ ἄλλου ὀρόφου, ὅλοι γίνονται ''πλησίον", ὅλοι ταπεινωμένοι μοιράζονται πόνο καί χαρά, ὅλοι νοιάζονται ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, "χαίρουν μετά χαιρόντων καί κλαίουν μετά κλαιόντων", ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Κι ὅταν μαθαίνουμε καλά νέα σχετικά μέ τήν ἴασή μας, πόσο αὐθόρμητα ἔρχεται ἡ δοξολογία στά χείλη μας ! Ἐμεῖς πού πρίν γκρινιάζαμε γιά μικροπράγματα καί νοιώθαμε ἀνικανοποίητοι στήν ζωή μας, χαιρόμαστε στήν ἐλπίδα τῆς ἀποκατάστασής μας καί κάνουμε ὄνειρα γιά πράγματα ἁπλᾶ, καθημερινά. Δίνουμε κρυφές ὑποσχέσεις στόν ἑαυτό μας καί στόν Θεό πώς θά ἀλλάξουμε τήν ζωή μας, ὅτι δέν θά κάνουμε πιά τά ἴδια λάθη, ὅτι θά ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους.

Γιατί ὅμως ὅταν ἰαθεῖ ἡ ἀσθένεια, οἱ περισότεροι ἐπιστρέφουμε στήν προηγούμενη κατάσταση; Γιατί δεν διδασκόμαστε ἀπό τήν ζωή καί προτιμοῦμε τήν λήθη; Γιατί κλεινόμαστε πάλι στήν ἰδιωτικότητα καί τήν μοναξιά μας καί τό μόνο πού μᾶς νοιάζει εἶναι ὁ ἑαυτός μας; Γιατί παύουμε νά θυμόμαστε τήν χαρά τῆς ἐπικοινωνίας πού νοιώσαμε τίς ὥρες τοῦ πόνου; Γιατί χάνουμε τήν εὐκαιρία νά γίνει ἀποκάλυψη ἡ ἐμπειρία μας καί νά προσανατολίσει τήν ἀκούσια ταπείνωση σέ ἐκούσια; Κι ἀκόμα, γιατί ξεχνᾶμε τό πόσο ἀνάγκη εἴχαμε νά μᾶς νοιώσουν οἱ ἄλλοι, νά μᾶς ἐπισκεφθοῦν, νά μοιραστοῦμε λιγάκι τήν ὀδύνη μας;

Χιλιάδες οἱ ἀσθενεῖς κι οἱ πονεμένοι δίπλα μας. Ἄς μήν τούς ξεχνᾶμε, γιατί καί μεῖς θά βρεθοῦμε κάποτε στήν θέση τους. Ἄς θυσιάσουμε λίγο τήν βολεμένη ρουτίνα τῆς καθημερινότητάς μας γιά νά δώσουμε χαρά στίς ἀτέλειωτες ὥρες ἀναμονῆς κι ὑπομονῆς τοῦ διπλανοῦ, ἀλλά καί γιά νά γιά νά σπάσουμε τήν δική μας μίζερη καί ψεύτικη αὐτάρκεια καί νά θυμηθοῦμε τήν φθαρτότητά μας καί τήν ματαιότητα τοῦ βίου. Ἀνάσα ζωῆς καί παρηγοριά μεγάλη οἱ λίγες ὧρες συντροφιᾶς γιά τόν ἀσθενῆ, ἄς τίς προσφέρουμε, ὄχι μιά φορά, τυπικά, ἀλλά ἁπλόχερα, γιά νά νοιώσουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή μας: τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με (Ματθ. 25, 34-36).
π. Χρ.

by Σύναξη προσώπων επι το αυτό...
ΠΗΓΗ:taxiarhes.blogspot.com

Τρίτη 11 Οκτωβρίου 2011

Βαρθολομαίος: Επικίνδυνη εκτροπή η κατάληψη της Ι.Μ. Εσφιγμένου

http://agioritikesmnimes.pblogs.gr
45.jpg
«Πρωτοφανή άσκηση βίας» εντός των ορίων της Ελληνικής Δημοκρατίας και «επικίνδυνη εκτροπή» εντός του Αγίου Όρους χαρακτήρισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, την συνεχιζόμενη «κατάληψη» του κτιριακού συγκροτήματος της μονής Εσφιγμένου, από τους σχισματικούς πρώην Εσφιγμενίτες μοναχούς.
Κατά την επίσκεψη του στο Αντιπροσωπείο της νέας Μονής Εσφιγμένου (που στελεχώθηκε απο τη νέα αδελφότητα των Κατσουλιέρηδων) στις Καρυές, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αναφερόμενους στους καταληψίες σχισματικούς μοναχούς ξεκαθάρισε ότι "η υπόθεση της εκκλησιαστικής αντιμετωπίσεως των εισέτι εντός των τειχών της Μονής και των λοιπών εξαρτημάτων αυτής παραμενόντων, να θεωρείται παρ' απάντων λήξασα, οριστικώς".
Υπογράμμισε ότι το ίδιο ισχύει και από διοικητικής και δικαστικής πλευράς, για την κατάληψη, «κολασθείσας» και «ως ποινικό αδίκημα», καθώς σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους απαγορεύεται η εγκαταβίωση σχισματικών στη μοναστική πολιτεία.
Ο κ. Βαρθολομαίος τόνισε ότι η «Μητήρ Εκκλησία» με πολύ θλίψη παρακολουθεί «όργανα τινά ανεχόμενα εισέτι το φαινόμενον της καταλήψεως» και συνέστησε στους μοναχούς της νέας αδελφότητας υπομονή και αγώνα μέχρι την αποκατάσταση «της κανονικότητος και της νομιμότητος».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης υπογράμμισε ότι τυχόν διαφωνίες μεταξύ των μοναχών πρέπει να λύνονται με εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων εντός της εκκλησίας και να μην την οδηγούν σε «σχισματικήν διάσπαση», υπενθυμίζοντας ότι οι καταληψίες μοναχοί, παρά τις προσπάθειες των προκατόχων του Αθηναγόρα και του Δημητρίου, αλλά και επί των ημερών του, αρνήθηκαν την πνευματική ενότητα και συνεργασία με τις άλλες δεκαεννέα μονές.
Από την πλευρά του ο ηγούμενος της νέας Μονής Εσφιγμένου Χρυσόστομος, προσφωνώντας τον Οικουμενικό Πατριάρχη ζήτησε από την «πολιτεία να αποκαταστήσει την τάξη και την νομιμότητα» και να μην επιτρέψει τις «αυθαίρετες παρεμβάσεις» και την «άναρχη υλοτόμηση» από τους καταληψίες, που απειλούν το κτίσμα και το φυσικό περιβάλλον γύρω από την ιστορική μονή.


Πηγή και περισσότερες φωτογραφίες

Μανή Θεκέλ Φάρες

Ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Βαλτάσαρ μια μέρα παρέθεσε γεύμα με γλέντι σε χίλιους μεγιστάνες του( (Δαν.κεφ. Ε΄) . Πάνω στο γλέντι ο Βαλτάσαρ διέταξε να φέρουν τα χρυσά και αργυρά  σκεύη του ναού των Ιεροσολύμων , τα οποία ο Ναβουχοδονόσορ είχε φέρει απ' εκεί. Τα σκεύη της λατρείας τα έδωσε σε χρήση , να πιούν απ' αυτά οι βασιλείς, οι μεγιστάνες και οι παλλακίδες τους. Επιναν κρασί και δόξαζαν τους ψεύτικους θεούς, τους χρυσούς και αργυρούς και χάλκινους και ξύλινους και λίθινους. Αλλ' εκείνη την ώρα, κατά θαυμαστό τρόπο, εμφανίστηκαν ενώπιον όλων των συδαιτυμόνων  δάκτυλα ανθρώπινου χεριού που έγραψαν στον τοίχο της αίθουσας περίεργες και ανεξήγητες λέξεις. Το γεγονός αυτό συνετάραξε το βασιλιά, διότι δεν ήξερε ούτε να διαβάσει ούτε να εξηγήσει τις λέξεις. Τότε καλείται ο Δανιήλ, ο οποίος φωτισμένος απο το Θεός ελέγχει τον Βαλτάσαρ και τον καλεί σε μετάνοια. Ενώπιον όλου του μεγάλου συμποσίου ο προφήτης κηρύττει. Βρίσκει  πρόσφορο έδαφος φόβος και δέος διακατέχει τους πάντες. Αναφέρεται στον πατέρα του (Ναβουχοδονόσορα) που ,ενώ δοξάσθηκε και κατέκτησε όλο τον κόσμο, υπερηφανεύθηκε και ο Θεός τον τιμώρησε με τρέλα. Και ενώ ο γυιός εγνώριζε όλα αυτά , δεν συνετίσθηκε."Και συ λοιπόν  ο υιός του Βαλτάσαρ δεν ταπείνωσες την καρδιά σου ενώπιον του Θεού ... και τα σκεύη του οίκου του έφεραν εμπρός σου, και συ και οι μεγιστάνες σου και οι παλλακίδες σου και οι παρακοιμώμενοι σου πίνατε μ' αυτά κρασί, και λάτρευες  τους ψευτοθεούς, ενώ τον αληθινό Θεό δεν τον εδόξασες"(Δαν. 5, 22-23). Κατόπιν του εξήγησε  τη γραφή που χαράχθηκε στον τοίχο. Ήταν τρείς λεξεις "μανή , θεκέλ, φάρες"(Δαν. 5, 25), και σήμαιαν
Μανή  μετρήθηκε η βασιλεία σου.
Θεκέλ ζυγίστηκε και βρέθηκες ελλιπής.
Φάρες διαιρέθηκε η βασιλεία σου και δόθηκε στους Μήδους και στους Πέρσες.
Παρ' όλο που ο Βαλτάσαρ πίστεψε τον Δανιήλ, δεν μετανόησε. Μπροστά στο γλέντι ανέβαλε τις αποφάσεις του για την επόμενη. Αλλά το αύριο  δεν ήλθε ποτέ. Την ίδια νύχτα σκοτώθηκε απο τους Μήδους, που κατέλαβαν τη Βαβυλώνα σχεδόν αμαχητί , και τη βασιλεία του την πήρε ο Δαρείος.

Αρχ. Σεβαστιανού Τοπάλη

Εις αύριον τα σπουδαία



O Αρχίας, ολιγαρχικός άρχοντας της αρχαίας Θήβας, (4ος αι. π.Χ.) γλεντούσε στο σπίτι του έμπιστου φίλου του Φυλλίδα, όταν ένας αγγελιαφόρος που έστειλε κάποιος άλλος φίλος του, έφθασε φέρνοντας ένα πολύ επείγον μήνυμα.
« Το πρόσωπο που σου γράφει, του λέει ο αγγελιαφόρος, σε παρακαλεί να διαβάσεις αυτό το γράμμα, χωρίς καθυστέρηση. Αναφέρεται σε μια πολύ σπουδαία και επείγουσα υπόθεση ».
« Εις αύριον τα σπουδαία » απάντησε ο Αρχίας γελώντας και παραμέρισε το γράμμα.
Όμως η επόμενη μέρα δεν ήλθε ποτέ για τον Αρχία.
Συνωμότες υποστηριχτές του Πελοπίδα, πολιτικού αντιπάλου του Αρχία, τις προθέσεις των οποίων αποκάλυπτε το μήνυμα εκείνο, τον δολοφόνησαν ενώ ακόμη διασκέδαζε.
[Πλούταρχος]

http://dimitristsokakis.blogspot.com

Συνομιλία με την ψυχή σου.

Δεν έχεις στο σπίτι σου βιβλίο όπου γράφεις τα καθημερινά σου έξοδα; Ενα τέτοιο βιβλίο να έχεις και στη συνείδησή  σου, για να γράφεις τα καθημερινά σου αμαρτήματα. Να τι εννοώ όταν πέσεις στο κρεβάτι σου και κανείς δε σ' ενοχλεί , προτού σε πιάσει ο ύπνος, φέρε το βιβλίο μπροστά σου και αναλογίσου τα αμαρτήματα λέγοντας στον εαυτό σου∙  Μήπως αμάρτησα σήμερα; μήπως με τα λόγια μου; μήπως με τα έργα μου;... Την ημέρα δεν έχεις  την ευκαιρία να το κάνεις. συνομιλίες ανθρώπων , φροντίδες πραγμάτων, πρόνοια γυναικός, έγνοια για το φαγητό και μύρια άλλα σε παρασύρουν. Όταν όμως έλθεις στο κρεβάτι σου, στο λιμάνι το ακύμαντο, και κανείς δεν σ' ενοχλεί, πες στην καρδιά σου και στην ψυχή σου Περάσαμε ολόκληρη ημερα, ω ψυχή τι αγαθό κάναμε; ή τι πονηρό πράξαμε; Και θυμήσου τα αμαρτήματα σου, δάκρυσε, και μπορείς εκεί στο κρεβάτι σου όλα αυτά να τα εξαλείψεις. Παρακάλεσε το Θεό με την προσευχή σου και έτσι άφησε την ψυχή σου στον ύπνο.- Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού .
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...