ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…
Ἐπιστολή
ἀπό τήν πρώτη Ταϊβανέζα Ἱεραπόστολο Πελαγία Yu

 .        Εἶμαι Κινέζα, γεννήθηκα στήν Ταϊβάν καί τό χριστιανικό μου ὄνομα εἶναι Πελαγία. Ἤμουν προτεστάντισσα καί χρειάστηκαν πέντε χρόνια γιά νά γίνω Ὀρθόδοξη. Μοῦ ἀρέσει νά διαβάζω τήν Ἁγία Γραφή καί ἔχω ὅλες τίς ἐκδόσεις της στά κινεζικά.
.      Ἔχω ἐπισκεφθεῖ τήν Ἑλλάδα καί διαπίστωσα ὅτι εἶναι μία πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στήν πατρίδα σας, πρίν φθάσω ἀκόμα, μέσα στό ἀεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί εἶναι οἱ Ἕλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλοῦσαν, πῶς γελοῦσαν καί πῶς χειροκροτοῦσαν τόν πιλότο κατά τήν προσγείωση, πράγμα ἀπίστευτο γιά μᾶς τούς Ἀσιάτες πού εἴμαστε συντηρητικοί καί δέν ἐκδηλώνουμε τά συναισθήματά μας. Τώρα πιά ξέρω ὅτι ἡ ἐλευθερία ἔχει μέσα της λίγο πάθος καί λίγο ἔνταση φωνῆς.
.     Στήν Ἑλλάδα ἐπισκέφθηκα πολλές ἐκκλησίες, συμμετεῖχα στή Θεία Λειτουργία καί ὅταν κοινωνοῦσα τά Ἄχραντα Μυστήρια ἔκλαιγα, παρ᾽ ὅλο πού δέν καταλάβαινα τήν ἑλληνική γλώσσα, γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἴδια.
.  Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά εἶχα γεννηθεῖ Ὀρθόδοξη, νά μεταλάμβανα τή Θεία Κοινωνία καί νά φιλοῦσα τίς Ἅγιες Εἰκόνες ἀπό τά βρεφικά μου χρόνια μέχρι τόν θάνατό μου.
.      Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί ἀντί τῆς Θείας Κοινωνίας τρῶμε καί πίνουμε τά φαγητά τῶν εἰδώλων.
.    Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά γεμίζουν τά αὐτιά μου ἀπό Ἅγιους Ὕμνους.
.       Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού τά αὐτιά μας εἶναι γεμάτα μέ ἤχους ἀπό τίς σοῦτρες καί τά οὐρλιαχτά τῶν εἰδώλων.
.      Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά ὀσφραίνομαι τή γλυκιά εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ.
.       Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού ἡ ὄσφρησή μας εἶναι γεμάτη ἀπό καπνούς ἀπό τίς θυσίες στά εἴδωλα.
.       Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε τά χέρια μου νά ἀγγίζουν τίς εἰκόνες, τά Ἅγια Λείψανα καί νά γεμίζουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
.       Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού τά χέρια μας ἀγγίζουν εἴδωλα, εἰδωλόθυτα καί ἀγκαλιάζουν τό τίποτα.
.        Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά ἀνάβω λαμπάδες στόν Χριστό καί ὄχι ὅπως ἐδῶ πού καῖμε χρήματα γιά τά φαντάσματα. .       Ἔψαχνα τήν ἀλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες ἀπό 30 διαφορετικές ἐκδόσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς ὅλες τους εἶναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες ἀπό ἑτεροδόξους). [ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα κλαῖμε γιὰ τοὺς δυστυχεῖς καὶ εὐτελισμένους ἑαυτούς μας, ποὺ θέλουμε νὰ μεταφράσουμε τὰ Λειτουργικὰ κείμενα καὶ τὰ Ἀναγνώσματα στὶς Ἀκολουθίες!…]
.      Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νά μπορῶ νά διαβάζω τήν Καινή Διαθήκη στό πρωτότυπο!
.     Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί ἔχουμε μάτια κι ὅμως εἴμαστε τυφλοί.
.    Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά μπορῶ νά βλέπω παντοῦ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
.      Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί βλέπουμε παντοῦ ναούς εἰδώλων.
.       Ναί, εἶμαι Ὀρθόδοξη, ἀλλά ὡς Ταϊβανέζα, τά Ὀρθόδοξα βιώματά μου εἶναι φτωχά.
.         Κλαίω γιά μένα, γιατί δέν ἔχω τή δυνατότητα νά δείξω στούς συμπατριῶτες μου τό μεγαλεῖο τῆς πίστης μας… Οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ θέλουν νά δοῦν σημεῖα καί θαύματα…
.        Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί δέν ἔχουμε τή χάρη νά βλέπουμε καί νά ἀκοῦμε τόσα θαύματα, τόσα ἅγια λόγια, πού ἔχετε δεῖ καί ἀκούσει 2000 χρόνια στήν Ἑλλάδα καί πού ἀκόμα βλέπετε… [ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ποὺ …θέλουμε νὰ τὰ ἀφανίσουμε. Εἰδικῶς δὲ μερικοὶ ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης !…] Ἡ Ταϊβάν δέν εἶναι ὀρθόδοξη χώρα, οἱ γιορτές μας δέν μοιάζουν καθόλου μέ τίς δικές σας.
.       Λυπᾶμαι πού στήν Ἑλλάδα ἔχετε τόσο ὄμορφα βουνά, πού τά καῖτε καί δέν τά φροντίζετε, ἀλλά θαυμάζω πού σχεδόν κάθε βουνό ἔχει κι ἕνα Μοναστήρι. Ἐμεῖς ἔχουμε βουνά γεμάτα ἀπό ναούς. Μοναστήρια καί εἴδωλα βουδιστικά.
.       Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νά μπορῶ νά πάω νά προσευχηθῶ σέ κάποιο Μοναστήρι εὔκολα.
.       Κλαίω γιά μένα καί τούς συμπατριῶτες μου. Πρώτη φορά πῆγα σέ Μοναστήρι, στήν Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στό Πήλιο. Ταξίδεψα ἀπό τήν Ταϊβάν στήν Ἑλλάδα 16 ὧρες μέ τό ἀεροπλάνο, μερικές ὧρες μέ τό τραῖνο ὥς τή Λάρισα καί ἄλλη μία ὥρα, μέ τό αὐτοκίνητο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πού τό ὁδηγοῦσε μία ἀδελφή…
.       Εἶδα τά παλιά ἐρείπια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, εἶδα τόσα ἄλλα μέρη στήν Ἑλλάδα ἐγκαταλελειμμένα καί μάτωσε ἡ καρδιά μου. Στήν Ταϊβάν δέν ἔχουμε τόσο ἀρχαῖα, Ἅγια καί ὄμορφα μέρη, ἀλλά ἐσεῖς δέν τά ἐκτιμᾶτε.
.        Κλαίω πού δέν ἔχουμε ἐδῶ ὄμορφες εἰκόνες. Κλαίω, γιατί νοιώθω τόν Χριστό ἀδύναμο, γυμνό.
.         Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοί μέ τήν κρίση πού διέρχεστε, ἀλλά δέν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε.
.          Ἡ Ταϊβάν εἶναι χώρα μέ μεγάλη ἀνάπτυξη, ἀλλά βρίσκεται στό σκοτάδι τοῦ σατανᾶ καί ἡ πνευματική μας ζωή εἶναι κενή.
.        Στήν Ἑλλάδα εἶδα πολλούς Ἕλληνες, ἰδίως τίς Κυριακές, νά γλεντᾶνε, νά πίνουν καί νά μήν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία. Ἐδῶ ὅμως στήν Ταϊβάν οἱ συμπολίτες μου ἀλλά κυρίως οἱ νέοι, ἀκόμα καί νά ἤθελαν νά ἔρθουν στήν ἐκκλησία μας εἶναι σχεδόν ἀδύνατο, διότι ἡ μόνη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία πού ὑπάρχει εἶναι ἕνα δωμάτιο στόν 4ο ὄροφο μιᾶς πολυκατοικίας στήν ἄκρη τῆς Ταϊπέι καί πολλές φορές πολύς κόσμος μένει ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, γιατί ὁ χῶρος εἶναι μικρός.
.         Ἀδελφοί καί ἀδελφές μου στήν Ἑλλάδα, παρ᾽ ὅλο πού εἶμαι πνευματικά ἀνάπηρη, ἔχω ἀκόμα τά πόδια μου ζωντανά, ὥστε νά γονατίσω μπροστά σας καί νά ζητιανέψω.
.       Θά παρακαλέσω νά μέ θεωρήσετε σάν τόν φτωχό Λάζαρο, νά μᾶς θρέψετε μέ τά ἀπομεινάρια τοῦ πνευματικοῦ πλούτου πού ἔχετε, νά μᾶς ρίξετε μερικά ψίχουλα ἀπό τά ἀποφάγια σας, ἀπό τά ἀφιερώματα πού χαρίζετε στίς ἐκκλησίες σας, ἀπό τά πολλά ἐκκλησάκια πού ἔχετε σέ κάθε γωνιά τῆς πατρίδας σας.
.       Τό Ὀρθόδοξο ποίμνιό μας, ὅπως γνωρίζετε, εἶναι μικρό, λιγότερο ἀπό ἑκατό ψυχές. Δέν εἴμαστε πλούσιοι. Δέν ἔχουμε τή δύναμη νά ἀγοράσουμε μία καλή αἴθουσα μέσα στήν πόλη, γιά νά καλύψουμε τίς λατρευτικές μας ἀνάγκες, τίς κατηχήσεις, τά μαθήματα πού παραδίδει ὁ π. Ἰωνάς καί νά προσελκύσουμε τούς νέους κυρίως καί ὅσους θέλουν νά μᾶς γνωρίσουν ἀπό κοντά. Αὐτούς πού μέχρι τώρα πληροφοροῦνται τήν ὕπαρξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.
.       Δέν σᾶς ζητῶ νά χτίσουμε Ἐκκλησία. Θά κόστιζε ἑκατομμύρια. Βοηθῆστε μας μόνο νά ἀγοράσουμε ἕνα μεγαλύτερο χῶρο στό κέντρο τῆς πρωτεύουσας, τόν ὁποῖο θά μετατρέψουμε σέ Ἐκκλησία γιά χάρη τοῦ ἔθνους μου, τῶν ἀδελφῶν μου, πού δέν ἄκουσαν καί δέν γνώρισαν ποτέ τόν Χριστό μας. Εἴμαστε 23.000.000 ἄνθρωποι! Κι ὅμως σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη…
.        Ἀδέλφια μου, ἄν χρειαστεῖ νά δουλέψω γιά σᾶς, γιά νά ξεπληρώσω λιγάκι τήν ἀγάπη σας, θά τό κάνω μέ ὅλη μου τήν καρδιά καί γιά ὅλη μου τή ζωή.
.      Εὐχαριστῶ καί νά μέ συγχωρεῖτε.

Πελαγία Yu

 ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», ἀρ. τ. 84/Α´ τρίμ. 2011, σελ. 208 -213


http://christianvivliografia.wordpress.com

Σοί, Κύριε......................

Πριν από το τέλος κάθε δέησης, και όταν ο ιερεύς προτρέπει τον λαό λέγοντας

«ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»,
ο λαός απαντάει:

«Σοί, Κύριε». «Σε σένα Κύριε».

Αυτές οι λέξεις είναι πολύ γνωστές. Και εύκολα τις θυμώμαστε. Και κάθε Χριστιανός μπορεί να τις χρησιμοποιεί σε κάθε περίσταση της ζωής του.

Όταν έχεις υγεία, και πηγαίνουν καλά οι δουλειές σου, πες με όλη σου την καρδιά:

«Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε την ευχαριστία.

Όταν οι άνθρωποι σε τιμούν και λένε καλά λόγια για σένα, πες από μέσα σου:

«Αυτά δεν αξίζουν να αποδοθούν σε μένα, αλλά Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε τη δοξολογία.

Και όταν υποπέσεις στο φθόνο των ανθρώπων και στην προδοσία των φίλων σου, να μη παρεκκλίνει η καρδιά σου και τους κρατήσεις κακία· αλλά πες: Όλα αυτά τα αναθέτω στην κρίση Σου και στην δικαιοσύνη Σου.

«Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν θα ξεπροβοδίζεις μέσα στο φέρετρο την πιο λατρευτή σου αγάπη, βάδιζε με γενναιότητα, σαν να πηγαίνεις δώρο στον πιο καρδιακό σου φίλο. Και πες: Αυτή την αγαπημένη μου ψυχή, Σού την προσφέρω σαν δώρο.

«Σοί, Κύριε».

Και όταν σε περικυκλώνουν σύννεφα δαιμονικά, θλίψεις, αρρώστειες και δοκιμασίες, μην απελπίζεσαι. Αλλά πες: Στην βοήθεια και στο έλεός Σου καταφεύγω.

«Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν ο Άγγελος έλθει στην επιθανάτια κλίνη σου, μην κλάψεις! Φίλος σου είναι! Αλλά φρόντισε να συγχωρηθείς με τους δικούς σου. Και πες: Την ψυχή μου τη μετανοημένη, την παραδίδω στα χέρια Σου.

«Σε Σένα, Κύριε».


π. Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος


ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com

Ὁ Θεὸς σὲ ἀγαπᾶ

Μία ἀπὸ τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γράφει:
«ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Ἰω. 4,16). Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζητοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄν μᾶς δίνει τὴν ὑγεία μας, ἄν προστατεύει τὴ ζωή μας, τὰ παιδιά μας, ἄν μᾶς δίνει ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά, τότε λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Κάνουμε λάθος.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φαίνεται ἀπὸ κάτι πολύ μεγαλύτερο. Φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Θεός ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη θυσίασε τὸν Υἱόν Του πάνω στὸ Σταυρὸ γιὰ μᾶς. Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει: «Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Κορ. 15,3).
Ὁ Χριστός δὲν πέθανε ἐπειδὴ Τὸν φθόνησαν οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, οὕτε ἐπειδὴ Τὸν πρόδωσε ὁ Ἰούδας ἤ Τὸν καταδίκασε ὁ Πιλᾶτος. Ὁ Χριστὸς πέθανε θεληματικά.
Ὁ ἴδιος εἶπε: Κανεὶς δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ μοῦ ἀφαιρέσει τὴ ζωή. Ἀλλά ἐγὼ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου καὶ μὲ τὴ θέληση μου θυσιάζω αὐτήν. Ἔχω ἐξουσία νὰ δώσω τὴν ζωή μου, καὶ ἔχω ἐξουσία νὰ τὴν πάρω πάλι. (Ἰω. 10,18)

Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ μένα, πέθανε γιὰ σένα: «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. 3,16)

Μὴν ξεχνοῦμε πώς ὅλοι μας εἴμαστε χρεώστες, δοῦλοι ἀπέναντι στό Θεό, ἄλλος περισσότερο καὶ ἄλλος λιγότερο. Ὅλοι μας ἔχουμε παραβεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας δὲν ἐξοφλεῖται μὲ τίποτε, ἀλλά χαρίζεται μὲ τὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνθρώπου.

Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζήσαμε χωρίς Θεό, ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀδιαφορήσαμε στὴ φωνὴ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ζήσαμε σύμφωνα μὲ τὰ θελήματα τῆς σαρκός καὶ τοῦ κόσμου, χωρὶς χαρά, χωρὶς εἰρήνη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γευθοῦμε τὸ πικρό ποτήρι τῆς ἁμαρτίας.

Ὅσο κι' ἄν ἁμαρτήσαμε ὅμως, ὅσο μεγάλο καὶ ἄν εἶναι τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας ὁ Κύριος τὸ πλήρωσε, τὸ ἐξόφλησε πάνω στὸ Σταυρό. Ὁ ἀπ. Ἰωάννης γράφει: «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Ἰω. Α' 1,7).
Δύο παράγοντες συντελοῦν στὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου: ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ Σταυρό καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἄπλωμα τοῦ χεριοῦ γιὰ νὰ δεχθοῦμε τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Πολλοὶ χριστιανοί νομίζουν πὼς δὲν ἔχουν ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. Ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι καλοὶ ἄνθρωποι, καλοὶ οἰκογενειάρχες, ἔντιμοι πολίτες.
Ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νά εἶναι σωστά, ἀλλὰ αὐτὰ δὲν τοὺς σώζουν. Ὁ ἄνθρωπος δὲν σώζεται γιατὶ εἶναι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ γιατὶ μετανόησε καὶ ἐξομολογήθηκε ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ του. Οὕτε πάλι καταδικάζεται ὁ ἄνθρωπος γιατὶ εἶναι ἁμαρτωλός, ἀλλὰ γιατὶ δὲν μετανόησε, γιατὶ δὲν ἄλλαξε ζωή.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ περιμένει τὴν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου.

Π.Π. - Ἀπολύτρωσις - Ὀρθόδοξα Μηνύματα

ΠΗΓΗ:orthodox fathers

Έκτακτες ατομικές νηστείες

Αυτές προβλέπονται πριν από:

α.Την Χειροτονία

Τη νηστεία, πρίν γίνει κανείς Διάκονος ή Ιερεύς αποτελεί Αποστολικήν παράδοσιν.

β. Τον Γάμο

Η προ του γάμου αγνεία , εγκράτεια και νηστεία είναι τελείως αυτονόητος, εφ'όσον μάλιστα προβλέπεται το μυστήριον του γάμου να τελήται εντός της Θ.Λειτουργίας, οπότε οι νεόνυμφοι μεταλαμβάνουν . (Η Εκκλησία στεφανώνει τους μελλόνυμφους ως νικητάς. Το αντικείιμενον  της νίκης τους είναι η εγκράτεια και η αγνότητα, διά την οποίαν αγωνίστηκαν και πέτυχαν να μην προχωρήσουν στις προγαμιαίες σχέσεις).

γ. Το Ευχέλαιον

Η νηστεία εδώ επιβάλλεται, διότι κανονικά , πρίν από το Ευχέλαιον , πρέπει να προηγήται το Μυστήριον της Μετανοίας και Εξομολογήσεως(ιδίως του ασθενούς) και ν'ακολουθή η Θ.Κοινωνία.Και ναι μεν ο ασθενής απαλλάσσεται της νηστείας των τροφών , οι συγγενείς όμως αυτού μπορούν να απληρώσουν το κενό και να προετοιμασθούν οι ίδιοι , προκαλώντας και προσελκύοντας το έλεος του Θεού υπέρ του ανθρώπου τους, με νηστεία,προσευχή , μετάνοια-εξομολόγησι και στο τέλος με τέλεσι ιδιαιτέρας (όχι ιδιωτικής) Θ. Λειτουργίας, υπέρ του ασθενούς και Θείας Μεταλήψεως ΌΛΩΝ.

δ. Πρίν απο κάθε περίπτωσι ανάγκης , δυσχερείας ή σοβαρής αποφάσεως.

Σ'αυτές τις περιπτώσεις ο Πνευματικός καθορίζει μία μικράν περίοδον εντόνου προσευχής και νηστείας (σύμφωνα με την συνήθεια της Εκκλησίας, η οποία πάντοτε "εν προσευχή και νηστεία" ενεργούσε και ενεργεί), ώστε με την βοήθειαν του Θεού να ξεπεραστούν ή να λυθούν τα προβλήματα, ή ο  Θεός να φωτίση και να μας γνωρίση "την οδόν εν η πορευσόμεθα"(Ψαλμ. ρμβ΄,8)

Διευκρινίσεις

1. Όλα τα Σάββατα και τις Κυριακές του έτους που ευρίσκονται μέσα σε περιόδους νηστείας  τρώγομεν λαδερά.  Απαγορεύει  δηλ η Εκκλησία μας στις δύο αυτές ημέρες την αυστηρή νηστεία. Μόνον το Μεγάλο Σάββατον τρώγομεν αλάδωτα. Επομένως, όταν θέλωμεν να κοινωνήσωμεν Κυριακή (ή Δευτέρα) , το Σάββατον (ή την Κυριακήν), πρέπει να φάγωμεν λαδερά, τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι, ενώ το βράδυ τρώμε κάτι ελαφρόν, αλάδωτον (τσάϊ, ξηρούς καρπούς, φρούτα κ.λ.π)

2.Όταν κάποιος θέλει να κοινωνήσει εκτάκτως Τρίτη, τετάρτη ή Παρασκευή, καλόν είναι, αν θέλη , σύμφωνα με προφορική παράδοσι της Εκκλησίας, ιδία του Μοναχισμού, την προηγούμενη ημέραν να φάγη αλάδωτα, χάριν καλλιτέρας ψυχικής του προετοιμασίας.

3.Εξαίρεσις του ανωτέρου κανόνος γίνεται όταν η παραμονή της Θ.Κοινωνίας συμπίπτει με Σάββατο ή Κυριακή ή με μεγάλη εορτήν που έχει κατάλυσιν, οπότε τρώγομεν μέχρι το μεσημέρι της παραμονής ό,τι προβλέπει η κατάλυσις και το βράδυ αλάδωτα.  Οποιος κοινωνεί τακτικά συμβουλεύεται τον Πνευματικόν του.

4. Εννοείται ότι τ' ανωτέρω ισχύουν δι' αυτόυς που τηρούν τις νηστείες του έτους . Τεσσαρακοστές, Τετάρτες-Παρασκευές κλπ) Όσοι δεν τις τηρούν και δεν νηστεύουν , όπως τις καθορίζει η Εκκλησία, όταν θέλουν να κοινωνήσουν , πρέπει, κανονικά , ν' απευθύνονται στον Πνευματικό τους και όχι σ' άλλους ανευθύνους...

5. Πολλοί συνηθίζουν να κοινωνούν, επειδή έκαναν νηστεία 7, 10 ή περισσοτέρων ημερών , πρίν απο μιά μεγάλη εορτή , π.χ το Πάσχα. Όλοι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι προσερχόμενοι στην Θείαν Κοινωνίαν είναι απαραίτητο να έχουν ανάλογη καθαρότητα και προετοιμασίαν.Το πρώτον (η καθαρότητα) , είναι θέμα μετανοίας και εξομολογήσεως, ενώ το δεύτερον (η προετοιμασία) είναι θέμα προσευχής, νηστείας, μελέτης, αναγνώσεως της Ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως κ.λ.π. Όταν κανείς πράττη μερικά από τα ανωτέρω, πρέπει ν'ασποφασίση κάποτε να κάνη και τα υπόλοιπα και οπωσδήποτε το πρώτον , ώστε η βοήθεια που αναμένει από την Θεία Μετάληψι να εξασφαλισθή. Διότι  η Θεία Κοινωνία είναι ΦΩΣ: άλλους "θερμαίνει" και φωτίζει και άλλους κατακαίει...Πότε σε βρώμικο ποτήρι βάλαμε νερό να πιούμε; Και πότε δεχήθηκαμε επισκέψεις  στο σπίτι δια την ονομαστική μας εορτή χωρίς να το καθαρίσωμεν; Δεν πρέπει αναλόγως , τουλάχιστον , να ενεργήσωμεν και με τον Χριστόν, που τον δεχόμεθα μέσα μας με την Θείαν Κοινωνίαν;

Από το: Το προσευχητάριόν μου

π.Γεώργιος Σ. Κουγιουμτζόγλου

πλατεία Αγίου Γεωργίου 5

54635 Θεσσαλονίκη

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

 

...Ενώ οι μοναχοί και οι ηγούμενοι των μονών του Αγίου Όρους ζητούσαν να ακούσουν κάποιο λόγο παρακλήσεως από εμένα, εγώ, ως ορθόδοξος ιερεύς και επίσκοπος, ένιωθα την ανάγκη να στραφώ και να ζητήσω λόγο παρακλήσεως από κάποιον πνευματικό πατέρα.

Ένας από τους καταξιωμένους πνευματικούς ήταν ο π. Παΐσιος, ένας απλός αλλά μεγάλου πνευματικού βάθους μοναχός. Γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και αποδείχθηκε ένας από τους παράγοντες της αναγέννησης του μοναχισμού στο Άγιον Όρος, ο οποίος σαφώς έφθινε- ίσως όχι από άποψη πνευματική, ασφαλώς όμως από άποψη ανθρώπινου δυναμικού και μοναστικού πληθυσμού- όταν εορτάσαμε την πρώτη χιλιετηρίδα του Αθωνικού μοναχισμού το 1963. Μετά από μια περίοδο κατά την οποία είχε αποσυρθή στο Σινά, ο π. Παΐσιος επέστρεψε στο Άγιον Όρος, απ' όπου κατηύθυνε πολλές ψυχές σε όλο τον κόσμο. Είχε επισκεφθεί τον προκάτοχό μου, Πατριάρχη Δημήτριο την εποχή που υπηρετούσα ως προσωπικός του γραμματεύς. Αυτό που συνεκλόνιζε ήταν η σιωπή του.

Όποιος ευλογηθεί στη ζωή του να συναντήσει έναν ζωντανό άγιο, γνωρίζει την μοναδική αίσθηση της ηρεμίας η οποία χαρακτηρίζει έναν τέτοιο άνθρωπο. Ο άγιος αισθάνεσαι ότι ζει μεν στον κόσμο μας, αλλά την ίδια στιγμή γεύεται τον μέλλοντα αιώνα. Στον γέροντα Παΐσιο σε εξέπληττε κυρίως το ότι ήταν απόλυτα ανθρώπινος, γεμάτος αυθορμητισμό και μακριά από κάθε προσποίηση. Ένιωθες ότι ακτινοβολούσε το φως του Χριστού, και αυτό σου χάριζε όχι μόνον απόλυτη άνεση μαζί του αλλά και τη βεβαιότητα ότι είσαι ευπρόσδεκτος. Αργότερα, θυμάμαι ότι τον επισκέφθηκα στο κελλί του, όπως το είχαν κάνει τόσοι και τόσοι άλλοι όλα αυτά τα χρόνια. Σου χάριζε την πνευματική εμπειρία και τη συμβουλή του, ενώ την ίδια στιγμή σου καθάριζε ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι. Και τί παράδοξο! Ένας απλός μοναχός να δέχεται την κατάθεση της ψυχής του Οικουμενικού Πατριάρχη! Και όμως, το έκανε με την μεγαλύτερη απλότητα. Ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια είναι, μερικές φορές, το ταπεινό περίβλημα μέσα στο οποίο η Εκκλησία λειτουργεί με τον αυθεντικότερο τρόπο.

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Από το βιβλίο: «Συνάντηση με το Μυστήριο»- Μια σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας. Εκδ. ΄΄Ακρίτας΄΄ σελ.88-89
 Απο:
http://anastasiosk.blogspot.com/2011/10/blog-post_806.html

μέσω

http://vatopaidi.wordpress.com/

Μετάνοια-Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ερ.:«Είναι δυνατό να μετανοήση κανείς και να σωθεί;»« Όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και σώζομαι εάν μετανοήσω;» 

Απ. : «Ασφαλώς. Βεβαιότατα. Ο Κύριος μας έχει τη δύναμη να εξαλείφει τα αμαρτήματα σε τέτοιο  βαθμό , ώστε ούτε ίχνος να μη μείνει. Στην περίπτωση των ιατρών του σώματος αυτό  μερικές φορές είναι αδύνατο. Γι' αυτό , ενώ το τραύμα θεραπεύεται , η ουλή μένει. Ο Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα , ούτε ούλη αφήνει ούτε ίχνος επιτρέπει να μείνει, αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και την ομορφιά, μαζί με την απαλλαγή της τιμωρίας δίνει και τη δικαιοσύνη, και κάνει εκείνον που είχε αμαρτήσει ίσο με εκείνον που δεν έχει αμαρτήσει. Γιατί εξαλείφει το αμαρτήματα και το κάνει ούτε καν να υπάρχει και σαν μα μην έγινε. Τόσο πολύ τέλεια το εξαλείφει, χωρίς να μένει ούτε ουλή ούτε ίχνος σημάδι αποδεικτικό ούτε δείγμα».  

Ερ.:«Ο νόμος είναι κοπιαστικός. Ο Θεός μας ζητά αδύνατα».  

Απ.:«Κλείσε το στόμα σου , μη κατηγορείς τον Κύριο∙ γιατί δεν αποτελεί αυτό δικαιολογία, αλλά προσθήκη της αμαρτίας πολύ πιο χειρότερη από την προηγούμενη. Αυτοί που λένε παρόμοιες δήθεν δικαιολογίες μοιάζουν με τον δούλο που πήρε ένα τάλαντο χωρίς να το αξιοποιήσει, και όταν θέλησε να δικαιολογηθεί είπε∙« Ήξερα ότι είσαι σκληρός θερίζεις όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ' όπου δεν εσκόρπισες». Μη κατηγορείς τον Κύριο ∙ δεν πρόσταξε αδύνατα. Κι αυτό φαίνεται απ' το ότι υπάρχουν άνθρωπο που όχι απλώς το τηρούν αλλά και τα υπερβαίνουν. Π.χ υπάρχουν άνθρωποι όχι απλώς ηθικοί  αλλά και παρθένοι εντελώς. Υπάρχουν άνθρωποι όχι απλώς ελεήμονες αλλά και εντελώς ακτήμονες Όλα αυτά δείχνουν την ευκολία των προσταγμάτων του Θεού. Δεν θα τα υπερέβαιναν αυτά, αν δεν ήταν εύκολα. Εύκολα λοιπόν τα προστάγματα του Θεού και όχι δύσκολα. Τώρα αν σε πολλούς φαίνονται δύσκολα τα προστάγματα του ευαγγελίου , είναι δύσκολα όχι από τη φύση τους αλλ' εξ αιτίας της ραθυμίας των ακροατών. Η δυσκολία δεν βρίσκεται στη φύση των πραγμάτων, αλλά στην προαίρεση των ανθρώπων. Και ότι αυτό είναι αληθινό γίνεται φανερό από το εξής. Το μέλι έχει φύση γλυκιά και ευχάριστη, αλλά στους ασθενείς είναι πικρό και αηδιαστικό. Όχι όμως από τη φύση του αλλά εξ αιτίας της ασθένειας εκείνων. Έτσι και ο νόμος , αν φαίνεται ότι είναι βαρύς αυτό προέρχεται όχι από τη φύση του, αλλ' από τη ραθυμία μας.»

«Κανείς λοιπόν ας μη απελπίζεται για τη σωτηρία του. Δεν είναι φυσική η κακία∙   έχουμε τιμηθεί με προαίρεση και ελεύθερα. Είσαι τελώνης; Μπορείς να γίνεις ευαγγελιστής. Είσαι βλάσφημος; Μπορείς να γίνεις απόστολος. Είσαι ληστής; Μπορείς να λεηλατήσεις τον παράδεισο. Είσαι μάγος; Μπορείς να προσκυνήσεις τον Κύριο. Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που να μη σβήνεται με τη μετάνοια. Γι΄αυτό ο Κύριος διάλεξε τους πιο καλούς καρπούς της πονηρίας, για να μη μπορεί κανείς  στο τέλος ν' απαλλαγεί από την κατηγορία.»

«Πρόσεχε τι σου κάνει ο διάβολος. Δύο είναι αυτά∙ αμαρτία και μετάνοια∙ η αμαρτία είναι τραύμα , η μετάνοια φάρμακο. Η αμαρτία έχει ντροπή , ενώ η μετάνοια έχει την παρρησία∙ η αμαρτία προκαλεί  το σάπισμα, η μετάνοια προκαλεί την θεραπεία∙ την τάξη αυτή την αντέστρεψε  ο σατανάς, και έδωσε την παρρησία στην αμαρτία και τη ντροπή στη μετάνοια. Μήπως το φάρμακο προξενεί τη σαπίλα; μήπως το τραύμα παρέχει τη θεραπεία; «Λέγε  γάρ τας ανομίας σου πρώτος, ίνα δικαιωθείς»  , και «δίκαιος εαυτού κατήγορος εν πρωτολογία»  . Δεν καταλαβαίνουμε ότι μ'αυτήν την ανατροπή των πραγμάτων ο σατανάς και στην αμαρτία μας σέρνει και από τη μετάνοια μας αποτρέπει.»

«Τι ντρέπεσαι τώρα; Όταν πόρνευες δεν ντρεπόσουν, όταν παίρνεις το φάρμακο ντρέπεσαι; Όταν απαλλάσεις τον εαυτό σου από την αμαρτία ντρέπεσαι; Τότε όφειλες να ντρέπεσαι, όταν αμάρτανες ,τώρα που δίνεσαι δίκαιος όχι».

«Δεν περιμένει ο Θεός να περάσει χρόνος από τη μετάνοια ∙είπες την αμαρτία σου δικαιώθηκες ∙ μετανόησες, ελεήθηκες. Δεν απομακρύνει την αμαρτία ο χρόνος, αλλ' ο τρόπος εκείνου που μετανοεί σβήνει την αμαρτία ∙ είναι δυνατό να περάσει πολύς χρόνος και να μη επιτύχει κάποιος τη σωτηρία, και άλλος πάλι μέσα σε λίγο χρόνο , αφού εξομολογηθεί ειλικρινά , ν' απαλλαχθεί από την αμαρτία.»  

«Πω πω, πόση ακριβολογία για τον δίκαιο. πω πω , πόση μεγαλοδωρία προς τον αμαρτωλό! Τόσους ποικίλους και διαφόρους τρόπους επινοεί  , χωρίς αυτός ν ' αλλάξει , αλλά μοιράζοντας χρήσιμα τη μεγάλη του αγαθότητα∙ και άκου πως. Τον αμαρτωλό κ' εκείνον που επιμένει στις αμαρτίες, αν τον φοβίσει, τον οδηγεί στην απόγνωση και στη στέρηση της ελπίδας, ενώ τον δίκαιο , αν τον μακαρίσει , χαλαρώνει τον τόνο της αρετής του , και επειδή μακαρίσθηκε ήδη, τον κάνει αδιάφορο στην προθυμία προς την αρετή. Γι' αυτό τον αμαρτωλό τον ελεεί , ενώ τον δίκαιο τον φοβίζει.».

«Και υπάρχει και κάτι άλλο παράξενο και παράδοξο∙ επειδή τα αμαρτήματα θεωρούνται σαν χρέη , στους αμαρτωλούς  που μετανοούν χαρίζει και το κεφάλαιο, ενώ από τους δίκαιους  απαιτεί και τους τόκους. Έτσι ο δούλος που χρωστούσε μύρια τάλαντα , μόλις είπε Κύριε,« μακροθύμησον επ' εμοί και πάντα αποδώσω», ο Κύριος δεν περίμενε να τον εξοφλήσει, αλλά θεώρησε την εξομολόγηση εξόφληση του χρέους. Ενώ στην παραβολή των ταλάντων από τους δικαίους απαιτεί και τόκους. «Δια τι γαρ ούκ εδώκατε το αργύριον μου τοις τραπεζίταις, καγώ ελθών συν τόκοις απήτησα;». Όπως εμείς απαιτούμε από τους πλούσιους πολλά και δεν τους χαρίζουμε τίποτα, ενώ τους φτωχούς τους λυπούμαστε και τους ελεούμε, έτσι και ο Θεός. Διότι θεωρεί τον δίκαιο πλούσιο και τον αμαρτωλό πτωχό».  

Πως να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου όταν θυμώνει

Μη λες ότι αυτά και αυτά έπαθα
Ότι το και το μου είπαν
Γιατί εσύ είσαι που ελέγχεις τα πάντα.
Ακριβώς όπως μπορείς να σβήσεις
Και να ανάψεις μια σπίθα
Έτσι και το θυμό μπορείς μέσα σου να τον ξανάψεις
Ή να τον συγκρατήσεις.
Όταν δεις εκείνον που σε στενοχωρεί
Ή όταν έρθουν στο νου σου όσα σου είπε
Ή σου έκανε και σε στενοχώρησε
Να τα ξεχάσεις όλα αυτά.
Κι αν τα θυμηθείς , να τα ρίχνεις στον πειρασμό.
Αντίθετα, ψάξε και βρες κάτι καλό που μπορεί να είπε ή να έκανε κάποτε.
Και αν έχεις αυτά στο μυαλό σου, γρήγορα θα νικήσεις την εχθρότητα.
Και αν πρόκειται να του πεις το σφάλμα του και να κάνεις συζήτηση μαζί του
Πρώτα βγάλε από μέσα σου το πάθος και σβήσε το θυμό σου
Και τότε να του ζητήσεις ευθύνες και να τον ελέγξεις για τις πράξεις του.
Και έτσι θα μπορέσεις εύκολα να είσαι σε θέση υπεροχής .
Γιατί όταν είμαστε θυμωμένοι, δεν μπορούμε ούτε να πούμε, ούτε να ακούσουμε τίποτα σωστό.
Αν όμως απαλλαγούμε από το πάθος, τότε ούτε θα μας ξεφύγει κάποια σκληρή κουβέντα
Ούτε και θα μας φανεί σκληρό κάτι που είπαν οι άλλοι.
Γιατί συνήθως δε μας εξαγριώνουν τα ίδια τα λόγια που θα μας πουν
Αλλά η εχθρική διάθεση που έχουμε.
Πολλές φορές ,αν τα ίδια περιπαιχτικά λόγια τα ακούσουμε από φίλους που αστειεύονται
Ή από μικρά παιδιά, δεν θα νιώσουμε δυσαρέσκεια, ούτε θα θυμώσουμε
Αλλά θα γελάσουμε και θα τα πάρουμε για αστεία.
Γιατί δεν τα ακούσαμε με κακή διάθεση, ούτε με την ψυχή μας προκατειλημμένη από το θυμό. Επομένως και με αυτούς που έχεις πρόβλημα, αν σβήσεις το θυμό
Και διώξεις την εχθρότητα, τίποτα από όσα λέγονται δεν θα μπορέσει να σε στενοχωρήσει.
Χωρίς αγάπη, υψώνοντας τη φωνή μας , αποκαλύπτουμε το ψέμα της ζωής μας.

ΠΗΓΗ:http://lllazaros.blogspot.com