πως γίνεται να αγαπάη κανείς το ίδιο όλους τους ανθρώπους και να τους αγαπάη με διάκριση;

Γέροντα, πως γίνεται να αγαπάη κανείς το ίδιο όλους τους ανθρώπους και να τους αγαπάη με διάκριση;

Γέροντα, πως γίνεται να αγαπάη κανείς το ίδιο όλους τους ανθρώπους και να τους αγαπάη με διάκριση;

- Αγαπάει όλους το ίδιο, αλλά δεν εκδηλώνει την αγάπη του σε όλους το ίδιο. Άλλον τον αγαπάει από μακριά, γιατί χρειάζεται να τον κρατήση σε... απόσταση, άλλον από κοντά, ανάλογα με το τι ωφελεί τον καθένα. Σε έναν δεν πρέπει καθόλου να μιλήση, σε άλλον πρέπει να πη δυο λόγια, σε άλλον λίγα παραπάνω.
- Μπορεί , Γέροντα, η εκδήλωση της αγάπης μου να βλάψη τον άλλον;
- Αν ο άλλος έχη φιλότιμο και εσύ του δείξης πολλή αγάπη, τότε αλλοιώνεται με την καλή έννοια και προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε ευχαριστήσει, να μη σε λυπήση. Ο αναιδής όμως, αν του δείξης πολλή αγάπη, γίνεται ακόμα πιο αναιδής, γιατί η πολλή αγάπη τους μεν φιλότιμους τους κάνει πιο φιλότιμους, τους δε αναιδείς, τους κάνει πιο αναιδείς. Οπότε, όταν δης πως δεν βοηθάς με την αγάπη σου, την λιγοστεύεις με διάκριση∙ αλλά και αυτό από αγάπη το κάνεις.
- Γέροντα, υπάρχει περίπτωση να κάνω μία θυσία με καθαρά ελατήρια και να φθάσω στην αγανάκτηση;
- Ναι, γι’ αυτό η θυσία πρέπει να γίνεται με διάκριση. Να προσέχεις να μην ξεπερνάς την αντοχή σου, γιατί και οι σωματικές δυνάμεις έχουν όριο. Όταν ξεπεράσης την σωματική αντοχή σου, τότε, αν κάποιος σου πη: «τίποτε δεν έκανες απ’ το πρωί», μπορεί να πης μέσα σου :«Βρε τον αχάριστο! Εγώ απ’ το πρωί σκοτώθηκα στην δουλειά, κι αυτός λέει ότι δεν έκανα τίποτε!». Έτσι πάνε όλα χαμένα.
- Αν, Γέροντα, προς στιγμήν μέσα μου αγανακτήσω, αλλά αμέσως σκεφθώ ότι συνέβη αυτό , γιατί τα ελατήριά μου δεν ήταν καθαρά, τότε πάλι τα χάνω όλα;
- Σ’ αυτήν την περίπτωση σου δίνει μια σπρωξιά το ταγκαλάκι κι εσύ του δίνεις μια σφαλιάρα. Οπότε τρώει το ταγκαλάκι την σφαλιάρα και φεύγει.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  31ΜΑΡ 2Ο12

Πως θα ξεπεράσουμε την αγωνία και το άγχος;

Πως θα ξεπεράσουμε την αγωνία και το άγχος;



ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ

«Μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τι φάγετε και τι πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τι ενδύσησθε· ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και τω σώμα του ενδύματος; εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» (Ματθ. 6, 25-26).
 

Αγωνία παγκόσμια

Αν ανοίξουμε τις καρδιές των σημερινών ανθρώπων, θα δούμε ότι είναι γεμάτες αγωνία, ανησυχία, φόβο. Για πολλά αγωνιούν οι άνθρωποι και γίνονται δυστυχισμένοι· αλλά η σοβαρώτερη αγωνία που τους καταλαμβάνει, είναι από τη μέριμνα για το μέλλον…



Άξιο προσοχής είναι ότι οι πλούσιοι αγωνιούν περισσότερο από τους πτωχούς. Αγωνιούν και οι εκατομμυριούχοι, αυτοί που δεν ξέρουν τί έχουν…




Αλλά αγωνία έχουν και οι φτωχές τάξεις… Αγωνιούν όλοι οι άνθρωποι σ’ Ανατολή και Δύσι. Υπάρχει αγωνία παγκόσμιος. Πάντοτε υπήρχε, αλλα σήμερα εντάθηκε περισσότερο.

Η επιστήμη δεν μπόρεσε να μειώσει την αγωνία

Θα περίμενε κανείς η επιστήμη με την πρόοδο της να μειώσει την αγωνία. Και όμως ενώ κατώρθωσε τόσα η επιστήμη και χάρισε ανέσεις και πλούτη στον άνθρωπο, του αύξησε την αγωνία. Διότι στο ένα χέρι κρατά την πενικιλλίνη, και στο άλλο της βόμβες. Αγωνιά η ανθρωπότης μήπως από ώρα σε ώρα εκραγεί τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, ο Αρμαγεδών(Αποκ. 16,16). Πάνω απ’ τα κεφάλια όλων των λαών κρέμεται η δαμόκλειος σπάθη…



Αγωνιά ο άνθρωπος. Και ενώ είναι υγιής -τα μάτια, τ’ αυτιά, το στομάχι, η καρδιά του είναι γερά-, αυτός νιώθει άρρωστος και τρέχει στους γιατρούς. Έχει εφιάλτες, παίρνει υπνωτικά χάπια. Αγωνιά για όλα. Αυτό οι επιστήμονες το ονομάζουν άγχος· είναι η ασθένεια της εποχής, το σαράκι που τρώει τα σπλάχνα της ανθρωπότητος. Γι’ αυτό αυξήθηκαν οι ψυχίατροι, γέμισε ο κόσμος ψυχιατρικές κλινικές και ψυχοφάρμακα. Και θεραπεία ουσιαστική δε’ βρίσκεται.

Και όμως υπάρχει φάρμακο

Και όμως υπάρχει φάρμακο αποτελεσματικό και δραστήριο, που μόλις το πάρει ο άνθρωπος φεύγει απ’ την ψυχή η αγωνία και έρχεται «η ειρήνη του Θεού η υπερέχουσα πάντα νουν»(Φιλ. 4,7). Το φάρμακο είναι η πίση. Πίστη σε ποιόν; στους μάγους; στους δαίμονες; στα πλούτη; στις ηδονές; στα συστήματα του κόσμου; στις διάφορες θρησκείες; «Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Εκκλ. 12). Πίστη στον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και στα λόγια του, που έχουν ανεκτίμητη αξία.



Ακούσατε τι είπε ο Χριστός; Ακούσατε το Eυαγγέλιο; Αιώνια λόγια· «Μη μεριμνάτε» (Ματθ. 6,25), μήν έχετε αγωνία. Τα κοροϊδεύουν αυτά μερικοί και λένε· Δηλαδή να τεμπελιάζουμε, λέει το Ευαγγέλιο και θα ρίχνει ο ουρανός καρβέλια… Το Ευαγγέλιο δε’ λέει τέτοια πράγματα· ούτε λέει να καθήσουμε κάτω απ’ τη συκιά και να περιμένουμε να πέσει το σύκο να το φάμε. Το Ευαγγέλιο καταδικάζει την τεμπελιά και την αδράνεια. Αυτός που είπε το «μη μεριμνάτε», είπε και το «εργάζεσθε»( Γεν. 2, 15· Ματθ. 21,28· Ιωάν. 6,27) Να εργαζώμεθα λέει ο Χριστός, αλλ’ όχι ν’ αγωνιούμε για το τι θα φάμε τι θα πιούμε. Αυτή η αγωνία είναι αμαρτία. Γιατί; Διότι υπάρχει Θεός και αυτός φροντίζει. Αυτή τη μεγάλη αλήθεια διδάσκει το Ευαγγέλιο.

Υπάρχει Θεός που είναι Πατέρας, μήν απελπίζεσαι

Υπάρχει Θεός! Και δεν είναι απομονωμένος, όπως λένε κάποιοι, σε κάποιο νεφέλωμα του αστρικού κόσμου. Είναι πατέρας μας, μας έπλασε, βρίσκεται δίπλα μας και ενδιαφέρεται. Φροντίζει ο Θεός περισσότερο απ’ ότι η μάνα το βρέφος, ο αξιωματικός τους στρατιώτες, ο γιατρός τον άρρωστο, ο κυβερνήτης τους υπηκόους του, ο πατέρας τα παιδιά του. Ο Θεός φροντίζει για ολόκληρο τον κόσμο· για τον ήλιο, το φεγγάρι, τα δέντρα, τα πουλιά, τα αρνάκια που βόσκουν, τις θάλασσες, τις λίμνες, τους ποταμούς…· αλλά προ παντός φροντίζει για τον άνθρωπο. Λίγο να μας αφήσει, δεν μπορούμε να ζήσουμε. Δύο – τρία λεπτά να λείψει ο αέρας, θα πάθουμε όλοι ασφυξία.

Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι

Ω Θεέ μου, πόσο μας αγαπάς και φροντίζεις για μας τους αμαρτωλούς! Απορώ πως υπάρχουν άπιστοι, και πως υπάρχουν στόματα που βλαστημούν το Θεό. Πως μας ανέχεται! Αντί για ευχαριστώ, εμείς τον προκαλούμε. Κάθε τικ-τακ της καρδιάς μας είναι και μία ευεργεσία του. Ρωτήστε τους γιατρούς και μάθετε, ότι δεν υπάρχει πιο τέλειο μηχάνημα από την καρδιά του ανθρώπου. Δόξα τη ευσπλαχνία σου, Κύριε! Δόξα τη μακροθυμία σου! Δόξα τη παντοδυναμία σου! Δόξα τη αγάπη σου!



Αδελφοί μου! Μην έχουμε την αγωνία και το άγχος των απίστων και των ανθρώπων του μαμωνά. Δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο· Υπάρχει Θεός πατέρας, υπάρχει η θεία του πρόνοια. Σ’ αυτόν η ελπίδα μας στις δύσκολες στιγμές, σ’ αυτόν η απόλυτη εμπιστοσύνη μας.

Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας, για να δείτε θαύματα

Μην ανοίξετε σήμερα εφημερίδες και ραδιόφωνα. Ανοίξτε το βιβλίο της ζωής σας. Θυμηθείτε, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, πόσες φορές σας έσωσε. Από πάνω σας ήταν και είναι συνεχώς απλωμένο το χέρι του Θεού. Ανοίξτε την ιστορία του έθνους μας, και θα δείτε πόσες φορές η πατρίδα μας πλησίασε στην καταστροφή, και ο Θεός «δια θαυμάτων» μας έσωσε, όπως είπε ο Καποδίστριας. Ανοίξτε και την παγκόσμια ιστορία, και θα δείτε, ότι ο Θεός μεριμνά, ενδιαφέρεται για κάθε πλάσμα του. Υπάρχει πατέρας, ερωτά η Αγία Γραφή, που όταν το παιδί του  ζητήσει ψωμί, θα του δώσει πέτρα; ή όταν του ζητήσει ψάρι, θα του δώσει φίδι; Αν οι σαρκικοί πατέρες δεν το κάνουν αυτό, πόσο μάλλον ο ουράνιος Πατέρας (βλ. Ματθ. 7, 9-11· Λουκ. 11, 11-13).



Ένας είναι ο πατέρας μας. Και αν οι πάντες μας εγκαταλείψουν, κι αν σείεται η γη και γίνει κόλαση ο κόσμος, και εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι συ μετ’ εμού ει»(Ψαλμ. 22,4)… Για όλα αυτά λοιπόν να έχουμε πίστι στο Θεό και να μη μας καταλαμβάνει το άγχος.


(Απόσπασμα ομιλίας επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, Φλώρινα 1-7-1979, εις τον ναό του Αγίου Παντελεήμονος) 


ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  31 ΜΑΡ 2012

- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει

ποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα
- Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;
- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει. Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε. Αν πεις λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβεις ότι κατέκρινες, ο Θεός παίρνει τη Χάρη του και επιτρέπει να πέσεις κι εσύ στη πλεονεξία. Αρχίζεις τότε να μαζεύεις. Μέχρι να καταλάβεις τη πτώση σου και να ζητήσεις συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.
Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, για να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...». Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια. Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ!!!!!  ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  !!!

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   29 ΜΑΡ 2012

Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήση τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήση όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέση

Αιτείτε και δοθήσεται ημίν »
Γέροντα, γιατί πρέπει να ζητάμε από τον Θεό να μας βοηθάη αφού ξέρει τις ανάγκες μας;
Γιατί υπάρχει ελευθερία. Και μάλιστα, όταν πονάμε για τον πλησίον μας και Τον παρακαλούμε να τον βοηθήση, πολύ συγκινείται ο Θεός ,γιατί τότε επεμβαίνει, χωρίς να παραβιάζεται το αυτεξούσιο. Ο Θεός έχει όλη την καλή διάθεση να βοηθήση τους ανθρώπους που υποφέρουν. Για να τους βοηθήση όμως, πρέπει κάποιος να Τον παρακαλέση. Γιατί, αν βοηθήση κάποιον ,χωρίς κανείς να Τον παρακαλέση, τότε ο διάβολος θα διαμαρτυρηθεί και θα πη: « Γιατί τον βοηθάς και παραβιάζεις το αυτεξούσιο; Αφού είναι αμαρτωλός, ανήκει σε εμένα » . Εδώ βλέπει κανείς και την μεγάλη πνευματική αρχοντιά του Θεού, που ούτε στον διάβολο δίνει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί. Για αυτό θέλει να Τον παρακαλούμε, για να επεμβαίνη – και θέλει ο Θεός να επεμβαίνη αμέσως, αν είναι για το καλό μας - , και να βοηθάη τα πλάσματά Του ανάλογα με τις ανάγκες τους. Για τον κάθε άνθρωπο ενεργεί ξεχωριστά, όπως συμφέρει στον καθέναν καλύτερα.

Ο Θεός λοιπόν αλλά και οι Άγιοι για να βοηθήσουν ,πρέπει ο ίδιος ο άνθρωπος να το θέλη και να το ζητά ,αλλιώς δεν επεμβαίνουν. Ο Χριστός ρώτησε τον παράλυτο: « Θέλεις υγιής γενέσθαι; » . Αν δεν θέλη ο άνθρωπος ,το σέβεται ο Θεός. Αν κάποιος δεν θέλη να πάη στον παράδεισο, ο Θεός δεν τον παίρνει. Εκτός αν ήταν αδικημένος και είχε άγνοια, οπότε δικαιούται την θεία βοήθεια. Διαφορετικά , δεν θέλει να επέμβη ο Θεός. Ζητά κανείς βοήθεια ,και ο Θεός και οι Άγιοι την δίνουν. Μέχρι να ανοιγοκλείσης τα μάτια σου ,έχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικές φορές δεν προλαβαίνεις ούτε να τα ανοιγοκλείσης . Τόσο γρήγορα βρίσκεται ο Θεός δίπλα σου.
« Αιτείτε και δοθήσεται » , λέει η Γραφή. Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό , θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την θεία βοήθεια , ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας από εδώ-εκεί ,αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι από δω κι από κει και ταλαιπωρείται.

Να ξέρετε, μόνον τα πάθη και οι αμαρτίες είναι δικές μας . Ό,τι καλό κάνουμε είναι από τον Θεό, ό,τι ανοησίες κάνουμε είναι δικές μας. Λίγο η Χάρις του Θεού να μας αφήση, τίποτε δεν μπορούμε να κάνουμε. Όπως στην φυσική ζωή , λίγο το οξυγόνο να μας πάρη ο Θεός ,αμέσως θα πεθάνουμε, έτσι και στην πνευματική ζωή , λίγο αν μας αφαιρέση την θεία Χάρη, πάει, χαθήκαμε!!!

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ  ΤΗΝ  ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ !!!

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΜΑΡ 2012

Σ' αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο

Γέροντα, είναι σωστό να λέη κανείς γι'αυτόν που τον αδικεί: «ας το βρη από τον Θεό»;
-Όποιος το λέει αυτό κοροϊδεύεται από τον πονηρό και δεν
καταλαβαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο καταριέται με ευγένεια.
Είναι μερικοί που λένε ότι είναι ευαίσθητοι και έχουν αγάπη και λεπτότητα και ανέχονται μεν τις αδικίες που τους κάνουν οι άνθρωποι, αλλά λένε: «Ας το βρουν από τον Θεό».
Σ' αυτήν την ζωή όλοι οι άνθρωποι δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη την αιώνια, στον παράδεισο. Μου λέει ο λογισμός ότι αυτή η ευγενική κατάρα είναι κάτω από την πνευματική βάση και δεν επιτρέπεται σε Χριστιανό, γιατί ο Χριστός δεν μας δίδαξε τέτοιου είδους αγάπη, αλλά το «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι ».
Όπως επίσης καλύτερη ευχή από όλες είναι,όταν μας καταριούνται άδικα και το δεχώμαστε σιωπηλά με καλωσύνη.
Όταν συκοφαντηθούμε ή αδικηθούμε είτε από επιπόλαιους είτε από πονηρούς ανθρώπους, που έχουν κακότητα και διαστρέφουν και την αλήθεια, εάν μπορούμε, καλά είναι να μη θέλουμε να δικαιωθούμε, όταν η αδικία αφορά μόνον το άτομό μας. Ούτε και να πούμε: «Να το βρουν από τον Θεό», γιατί και αυτό είναι κατάρα.
Καλά είναι να τους συγχωρέσουμε με όλη την καρδιά μας και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας δυναμώση, να μπορέσουμε να σηκώσουμε το βάρος της συκοφαντίας και να συνεχίζουμε την πνευματική ζωή (στην αφάνεια, όσο μπορούμε). Ας συνεχίζουν οι άνθρωποι που έχουν ως τυπικό να κρίνουν και να κατακρίνουν, να μας αδικούν, γιατί συνέχεια με τον τρόπο τους αυτόν μας ετοιμάζουν χρυσά στεφάνια για την αληθινή ζωή.
Φυσικά, όσοι είναι κοντά στον Θεό ποτέ δεν καταριούνται, γιατί δεν έχουν κακότητα αλλά όλο καλωσύνη και ό,τι κακό κι αν πετάξη κανείς σ' αυτούς τους αγιασμένους ανθρώπους αγιάζεται, και αισθάνονται μεγάλη, κρυφή χαρά

ΓΕΡΟΝΤΑΣ    ΠΑΙΣΙΟΣ !!  ΤΗΝ  ΑΓΙΑ ΤΟΥ  ΕΥΧΗ  ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  !!!

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΜΑΡ  2012

μή βάζης τά προγράμματά σου μπροστά ἀπό τά προγράμματα τοῦ Θεοῦ". Γερ Παισιος

ὁ Γέρων Παΐσιος μᾶς συνεβούλευε νά ἐξετάζουμε τούς ἑαυτούς μας γιά νά βλέπουμε "πόσων καρατίων χριστιανοί εἴμαστε".

Ἄφησα γιά τό τέλος δύο συμβουλές, πού μοῦ ἔδωσε ὁ Γέροντας, ὅταν τόν ἐπεσκέφθηκα γιά τήν τελική ἐπιβεβαίωση τοῦ Θεοῦ, ὡς πρός τήν εἴσοδό μου στήν ἱερωσύνη. Ἦταν ἡ 1η Νοεμβρίου 1986, ὁπού ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσίου Δαβίδ τοῦ Γέροντος. Μέσα στό ὑγρό φθινοπωρινό ἀπόγευμα κατέβαινα μέ λαχτάρα ἀπό τίς Καρυές πρός τό κελλί τοῦ Γέροντος, τήν Παναγούδα. Λίγο πιό κάτω ἀπό τήν μονή Κουτλουμουσίου, δύο σκυλιά ἔγιναν "συνοδοιπόροι" μου. Προπορεύονταν στό μονοπάτι, τό ὁποῖο δέν ἐγνώριζα καλά. Ὅταν μέ ὡδήγησαν μπροστά στήν ἐξώπορτα τῆς αὐλῆς τοῦ κελλιοῦ καί βγῆκε ὁ Γέροντας γιά νά μέ ὑποδεχθῆ, τούς εἶπε μέ νόημα· "ἄντε, πηγαίνετε τώρα". Καί ἐκεῖνοι, σάν καλοί "ὑποτακτικοί", ἔφυγαν ἀμέσως, ἀφοῦ εἶχαν ἐκπληρώσει τήν ἀποστολή τους. Αὐτή τήν φορά μέ δέχθηκε ὁ Γέροντας μέσα στό κελλί, ὅπου ἡ ξυλόσομπα ἔκαιγε. Μετά τό "κλασσικό" κέρασμα, περάσαμε στό ἐκκλησάκι τοῦ κελλιοῦ. Τοῦ ἀνέφερα τόν σκοπό τῆς ἐπισκέψεώς μου καί μετά τήν ἀνεπιφύλακτη καί συγχρόνως συγκλονιστική γιά μένα ἀπάντησή του "καί βέβαια εἶναι θέλημα Θεοῦ", συζητήσαμε γιά διάφορα θέματα. Ἐκεῖ, μεταξύ τῶν ἄλλων, μοῦ ἔδωσε τίς παρακάτω συμβουλές, τίς ὁποῖες ἀναφέρω ἐλπίζοντας, ὅτι θά βοηθήσουν τούς ἀδελφούς μου, ὅπως ἐβοήθησαν κι ἐμένα. Ἡ πρώτη συμβουλή του ἦταν· "μή βάζης τά προγράμματά σου μπροστά ἀπό τά προγράμματα τοῦ Θεοῦ". Ὁ λόγος του αὐτός ὑπῆρξε λυτρωτικός γιά μένα. Μέ ἐλευθέρωσε ἀπό τό ἄγχος καί τήν ἀγωνία. Μου ἐδίδαξε, νά προτάσσω πάντοτε τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ στήν ζωή μου ἀπό τό δικό μου θέλημα, νά ζητῶ ἀπό τόν Χριστό νά προπορεύεται καθημερινῶς στήν ζωή μου καί νά μέ κατευθύνει στό κάθε τί. Καί εἶδα μέσα ἀπό τήν καθημερινή πείρα τόσων χρόνων, ὅτι ὁ Χριστός ξέρει καί μπορεῖ νά κάνει τό "κουμάντο" κατά τόν ἄριστο τρόπο, ὅταν ἐλεύθερα, ἀβίαστα καί ἀνεπιφύλακτα τόν ἀγαποῦμε, τόν ἐμπιστευόμαστε καί τοῦ τό ζητοῦμε. Κι ὅλοι καταλαβαίνουμε τήν σημασία, πού ἔχει αὐτό, ἰδιαιτέρως γιά τήν διακονία τοῦ ποιμένος λογικῶν προβάτων καί γιά τούς πιστούς, πού τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός. Ἡ δεύτερη συμβουλή του ἦταν· "Γιά ὅ,τι εἶσαι, ὅ,τι ἔχεις καί ὅ,τι ἐπιτυγχάνεις νά εὐχαριστεῖς τόν Θεό· εὐχαριστώντας τόν Θεό, θά συνειδητοποιῆς, ὅτι δέν εἶναι ἰδικά σου κατορθώματα, ἀλλά εἶναι δῶρα του καί θά ταπεινώνεσαι". Ἀντιλαμβάνεται κανείς χωρίς πολλά σχόλια τήν σημασία τῆς ὑποθήκης αὐτῆς τοῦ Γέροντος, πού μέ ἕνα ἁπλό, ἀλλά "τετράγωνο", τρόπο ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν αὐτογνωσία καί τήν ἰσορροπία, μακρυά, ἀπό τά νοσηρά συμπλέγματα μειονεξίας καί ὑπεροψίας, καθώς καί ἀπό τόν θανάσιμο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὑπερηφάνεια. Τά λόγια αὐτά τοῦ Γέροντος μοῦ θυμίζουν πάντα αὐτό πού γράφει ὁ ἀπ. Παῦλος· "Τί ἔχεις ὅ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δέ καί ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μή λαβών;" (Α´ Κορ. 4,7).

!!!ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΤΗΝ  ΑΓΙΑ ΤΟΥ  ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ !!

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  28 ΜΑΡ 2012

Δεν φταίει ο άνθρωπος˙ο διάβολος κεντάει τον άνθρωπο, για να μας κάνη να τα χάσουμε όλα Γερ Παισιος

Γέροντα, πώς συμβαίνει μερικές φορές ,αυτός που βοηθιέται, να φέρεται άσχημα προς αυτόν που τον βοήθησε;
- Ο διάβολος πάει και κεντάει τον άλλον, ώστε να μας φερθή άσχημα και να αγανακτήσουμε, οπότε χάνουμε το καλό.
Δεν φταίει ο άνθρωπος˙ο διάβολος κεντάει τον άνθρωπο, για να μας κάνη να τα χάσουμε όλα. Όταν κάνετε μια καλωσύνη, να αισθάνεσθε πάντα πως ό,τι κάνετε έχετε υποχρέωση να το κάνετε και να είστε έτοιμες να αντιμετωπίσετε πειρασμό, για να μη χάσετε το καλό που κάνατε, αλλά να το κερδίσετε όλο. Κάνει λ.χ. ένας μια ελεημοσύνη, χωρίς να έχη σκοπό να την φανερώση.
Μπαίνει ο πειρασμός στην μέση και βάζει άλλους να του πουν «εσύ ο φιλάργυρος, που δεν έκανες τίποτε κ.λπ., ο τάδε έκανε αυτό, ο τάδε εκείνο», για να τον αναγκάση να πη και αυτός… ταπεινά «έκανα και εγώ κάτι μικρό, ένα νοσοκομείο» ή να τον αναγκάση να αγανακτήση να αγανακτήση και να πη «ποιός εγώ, που έκανα αυτό και αυτό;» και να τα χάση όλα. Ή θα βάλη αυτόν που ευεργέτησε να του πη:
«Αχάριστε, εκμεταλλευτά κ.λπ.», μέχρι να του απαντήση: «Εγώ εκμεταλλευτής; Εγώ που σου έκανα εκείνη την καλωσύνη , εκείνη την ευεργεσία;».
«Βρε τον αχάριστο, θα πη μετά, δεν ήθελα να μου πη “ευχαριστώ”, αλλά τουλάχιστον να το αναγνώριζε». Όταν όμως κανείς περιμένη αναγνώριση, πάει, τα χάνει όλα.
Ενώ, αν βάλη έναν καλό λογισμό και πη «καλύτερα που ξέχασε την καλωσύνη που του έκανα» ή «μπορεί να ήταν στενοχωρημένος ή κουρασμένος, γι’ αυτό μίλησε έτσι», δικαιολογεί τον άλλον και δεν χάνει. Όταν δεν περιμένουμε ανταπόδοση, τότε έχουμε καθαρό μισθό. Ο Χριστός έκανε το παν για μας και εμείς Τον σταυρώσαμε. Τί ψάλλουμε; «Αντί του μάννα χολήν». Πάντοτε να προσπαθούμε να κάνουμε το καλό, χωρίς να περιμένουμε ανταπόδοση.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ  ΠΑΙΣΙΟΣ !!!! ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ  !!!!

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  26 ΜΑΡ 2012