Νά εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅ,τι καί ἄν συμβαίνει, τοῦ Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς

  Νά εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅ,τι καί ἄν συμβαίνει, τοῦ Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς by Τάλαντο Ιστολόγιο

ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΕΣΠΕΡΙΝΟ

ΠΡΟΣΕΥΧΗ- ΚΗΡΥΓΜΑ-ΜΕΛΕΤΗ

Τα ανωτέρω (προσευχή, κήρυγμα, μελέτη) δεν είναι μόνο λεωφόροι, που οδηγούν στη Βασιλεία του Θεού, αλλά είναι και ωφέλιμα, όχι μόνο για την ψυχική υγεία του ανθρώπου, αλλά και για τη σωματική!

Τί λέει η επιστήμη

Οι «ορμόνες και οι νευροδιαβιβαστές» ,επιδρούν καταλυτικά στη λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Οι ουσίες αυτές «αντιδρούν» κάθε φορά, σε ό,τι μαθαίνει ή σκέφτεται ο άνθρωπος, με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος!

Που σημαίνει, αν ο άνθρωπος σκέπτεται ή μαθαίνει πράγματα, που τον γεμίζουν με ειρήνη και γαλήνη, τότε η αντίδραση των «ουσιών» αυτών είναι θετική, οπότε η λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος επηρεάζεται προς το καλύτερο.

Ας σκεφθούμε, λοιπόν, πόσο ωφέλιμο είναι για τη σωματική μας υγεία η ακρόαση ενός κηρύγματος!

Πόσο ωφέλιμο είναι, όταν προσευχόμαστε αδιαλείπτως με τη διάνοιά μας , ( ή όταν φροντίζουμε να έχουμε καλούς λογισμούς! ) .

Πόσο ωφέλιμο είναι , όταν μελετούμε συνεχώς τα λόγια των αγίων μας Πατέρων¹⁴!

«Οι λόγοι των αγίων Πατέρων μας και η προσευχή κάνουν το κορμί υγιεινότερον και δυνατώτερον», έλεγε χρόνια πριν  ( ! ) ο όσιος Συμεών ο Ν. Θεολόγος ( Τα ευρισκόμενα , εκδ. Ρηγόπουλου, σελ. 415 ).

Και η προσευχή, και η μελέτη είναι  στην καθημερινή διάταξη ενός χριστιανού!

14. Ισχύει και το αντίστροφο: Πόσο επιζήμιο είναι για τον εγκέφαλό μας και για το νευρικό μας σύστημα, όταν το μυαλό μας κολλάει στο κακό, ή όταν κουβεντιάζουμε, ή διαβάζουμε, ή ακούμε πράγματα «αρνητικά».

Εκκλησιασμός

Πόσο ωφέλιμο είναι, όταν πηγαίνουμε στην Εκκλησία και ακούμε την λειτουργία, το «ευαγγέλιο», τον «απόστολο», το θείο κήρυγμα!

Σχετικές έρευνες που έγιναν στην Αμερική απέδειξαν τα εξής αξιοπρόσεκτα:

«Όσοι πήγαιναν στην εκκλησία μία φορά την εβδομάδα, σε σχέση με αυτούς που πήγαιναν μια φορά το μήνα, το ανοσοποιητικό τους σύστημα ήταν σε  άριστη κατάσταση» ( Ελεύθερος Τύπος, 7.11.97 ) .

«Ενώ όσοι πήγαιναν στην εκκλησία μια φορά την εβδομάδα σε σχέση με αυτούς, που δεν πήγαιναν καθόλου, είχαν 50% λιγότερους θανάτους από στεφανιαία, 56% λιγότερους από φύσημα και 74% λιγότερους από κύρωση του ήπατος» ( CRASH, Μάιος 1997 ) .

Προσευχή : Μεγάλη επανάσταση

Στην Αμερική γίνεται πολύς λόγος για την προσευχή ως μέσο θεραπείας του αρρώστου∙ σαν το πιο επαναστατικό φάρμακο που ανακάλυψε ποτέ η ιατρική επιστήμη. Οι έρευνες γύρω από το θέμα αυτό (σχέση υγείας και προσευχής ) ξεπερνούν τις 500!

Επί πλέον πολλοί γιατροί (στην Αμερική) ίδρυσαν δυό αξιόλογα σωματεία με σκοπό την καθιέρωση της προσευχής ως τμήμα της ιατρικής: Το Christian Medical Foundation ( C.M.F. ), και το Christian Medical Society (C.M.S. ) .

Ο δρ. Χέμπερσον Μπένσον διευθυντής του Νοσοκομείου Ντίκονες της Βοστώνης , καθηγητής Πανεπιστημίου του Χάρβαντ, και διάσημος καρδιολόγος διακηρύττει:

«Είναι πια επιστημονικά αποδεδειγμένο, πως η θρησκευτική πίστη, ιδιαίτερα , όταν ενεργοποιείται με την προσευχή, προκαλεί αλλαγές στην εξωτερική χημεία του σώματος, που επηρεάζουν άμεσα το ορμονικό μας σύστημα, ολόκληρη τη λειτουργία του οργανισμού , την καρδιακή λειτουργία, το νευρικό μας σύστημα, και τα ίδια μας τα κύτταρα!

Ενεργοποιεί μηχανισμούς καθορισμούς για την βελτίωση της υγείας μας».

«Έχω πολλές περιπτώσεις, όπου πιο πολύ βοήθησε η προσευχή , παρά η επιστήμη», ομολογεί από την τριαντάχρονη εμπειρία του  ο δρ. Laurence Theological Seminary (CRASH Μάιος 1997 ) .

Διαλογισμός

Τονίσαμε ότι οι «θετικές σκέψεις»  έχουν θετική επίδραση στο σώμα. Και ο «διαλογισμός» ως θετική σκέψη, συντελεί στην υγεία του σώματος , όπως διακηρύσσεται σε διεθνή ιατρικά συνέδρια.

Όμως μεταξύ διαλογισμού και προσευχής που κάνει ο χριστιανός  υπάρχει μια χαώδης και αγεφύρωτη διαφορά.

Ο χριστιανός δεν προσεύχεται, επειδή η προσευχή του χαρίζει υγεία ( τότε δεν κάνει προσευχή, απλώς εφαρμόζει μια ιατρική συνταγή ) , αλλά προσεύχεται εκ καρδίας και με συντριβή ζητώντας το έλεος του Κυρίου, που γιγαντώνει σώμα και ψυχή. Και αυτό, η χάρη του Κυρίου, είναι το «κάτι άλλο». Κάτι που δεν το ξέρουν, όσοι είναι εκτός Εκκλησίας, γιατί ακριβώς δίνεται μόνο εντός της Εκκλησίας.

Αντίστροφα, όσοι κάνουν διαλογισμό, δεν απευθύνονται στον παντοκράτορα και Κύριο ( γιατί δεν Τον πιστεύουν, ή αν Τον πιστεύουν, Τον πιστεύουν τελείως διεστραμμένα ) , αλλά «απευθύνονται» είτε στον αδύνατο εαυτό τους, είτε στον τρομοκράτη διάβολο…

Από το βιβλίο: «ΠΩΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΗΡΕΜΑ

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ»

ΑΡΧ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Π. ΜΠΑΚΟΓΙΆΝΝΗ

Έκδοση Ε΄

Εμπλουτισμένη και βελτιωμένη

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΘΗΝΑ , ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2008

Νώτη Γεωργία

Ο πόλεμος με τα πάθη (β΄)

ΑΣ  υποθέσουμε ότι επιτηρείς άγρυπνα την καρδιά σου. Τί παρατηρείς εκεί;

Πρώτα απ’ όλα θα έλεγα πως έχεις την ικανότητα εποπτείας της καρδιάς. Μέσα στο σκοτάδι δεν μπορεί κανείς να διακρίνει ούτ’ ένα μεγάλο αντικείμενο∙ μέσα στο φως, όμως, ακόμα και το πιο μικρό αντικείμενο τραβάει την προσοχή του. Όσο η ψυχή δεν στρέφεται στον Θεό, είναι σκοτεινή∙ όταν, όμως, στραφεί στον Θεό, τότε Εκείνος μπαίνει μέσα της και σαν ήλιος τη φωτίζει.

Πολέμησε τη φιληδονία σ’ όλες της τις εκφάνσεις και εκδηλώσεις της. Φιληδονία , με την ευρεία έννοια του όρου, είναι η τάση για αυτοϊκανοποίηση. Αυτή αποτελεί το άντρο όλων των παθών∙ τα δέχεται , τα περιθάλπει και τα δικαιώνει, δίνοντάς τους έτσι την ελευθερία να ενεργούν χωρίς αντίσταση. Αντίθετη στη φιληδονία είναι η αυταπάρνηση. Αυταπάρνηση έχει ο άνθρωπος που επιθυμεί όχι να ευχαριστεί τον εαυτό του, αλλά να ευαρεστεί τον Θεό. Και πώς ευαρεστείται ο Θεός; Με την τήρηση των εντολών Του, που εκφράζουν το άγιο θέλημά Του, με την υποταγή δηλαδή στο νόμο Του, που σώζει, όχι με την υποταγή στα πάθη, που καταστρέφουν την ψυχή.

Εσύ, λοιπόν, έβαλες σκοπό να ευαρεστήσεις τον Θεό δίχως να χαρίζεσαι στον εαυτό σου. Έτσι έδιωξες από την ψυχή σου το σκοτάδι. Το πνεύμα σου φωτίστηκε. Και αν διατηρήσεις σταθερά τη μνήμη του Θεού, ο πνευματικός ήλιος θα σε καταυγάσει. Τότε πια κανένα πάθος δεν θα σε πλησιάζει χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι.

Πιστεύω πως έχεις προετοιμαστεί κατάλληλα για την αντιμετώπιση των παθών. Όταν ετοιμαζόσουνα για την Εξομολόγηση και εξέταζες τον εαυτό σου, διαπιστώνοντας τα σφάλματα που είχες διαπράξει στο παρελθόν, καθόριζες παράλληλα και το πώς θα ζήσεις στο μέλλον, τί δηλαδή οφείλεις να κάνεις και τι ν’ αποφεύγεις. Τα πάθη, που είναι πάντα ενάντια σ’ ό,τι οφείλεις να κάνεις, πρέπει να τ’ αποφεύγεις. Ενώ , λ.χ. οφείλεις να είσαι ταπεινή, το πάθος σε γεμίζει υπερηφάνεια και έπαρση∙   ενώ οφείλεις να είσαι μειλίχια, το πάθος σε κάνει ν’ ανάβεις από οργή και θυμό∙ ενώ οφείλεις να χαίρεσαι για την ευτυχία των συνανθρώπων σου, το πάθος σου εμπνέει το φθόνο ∙ ενώ οφείλεις να συγχωρείς όσους σε βλάπτουν, το πάθος σε παρακινεί στην εκδίκηση. Κοντολογίς, κάθε εμπαθές συναίσθημα και κάθε εμπαθής ενέργεια εναντιώνονται στο σωστό και το δίκαιο. Εσύ αυτοδεσμεύθηκες να κάνεις μόνο το σωστό και απαρνήθηκες το άδικο, δηλαδή ό,τι έχει σχέση με τα πάθη. Θα έλεγα ότι και μόνο μ’ αυτή την αμετάκλητη αυτοδέσμευση είσαι πια σε θέση να προσέχεις άγρυπνα τον εαυτό σου και να διακρίνεις κάθε πάθος που θα επιχειρήσει να σε κυριέψει.

Η επαγρύπνησή σου μπορεί ν’ αποδειχθεί ατελέσφορη σε μια μονάχα περίπτωση: Όταν ένα πάθος δεν σε πλησιάσει με το αληθινό του πρόσωπο, αλλά με προσωπείο αγαθό. Τότε θα ξεγελαστείς και θα νομίσεις ότι δεν είναι πάθος. Όλοι παραδεχόμαστε , π.χ., πως ο θυμός είναι πάθος και τον αναγνωρίζουμε πώς εκδηλώνεται. Συχνά, ωστόσο, εμφανίζεται ωραιοποιημένος, σαν “δίκαιη αγανάκτηση”. Με όμοιο τρόπο μεταμφιέζονται όλα τα πάθη, για να παρουσιάζονται σαν εύλογα και δικαιολογημένα. Έτσι μπορούν να σε εξαπατήσουν εύκολα. Φυλάξου! Πρέπει ν’ απαρνηθείς καθετί το εμπαθές, ακόμα και το πιο ασήμαντο, ακόμα και το πιο ανεπαίσθητο.

Θ’ αναρωτιέσαι βέβαια, τί μπορείς να κάνεις, αφού ένα πάθος μπορεί να μεταμφιέζεται με τόση ευκολία. Πρώτον, αν έχεις στραφεί στον Θεό μ’ όλη σου την καρδιά και έχεις παραδώσει σ’ Εκείνον τον εαυτό σου ολοκληρωτικά, ο Πανάγαθος δεν θα σ’ αφήσει ποτέ ν’ απατηθείς. Ο άγγελός Του, ο ακοίμητος φύλακάς σου, θα σε προειδοποιεί μυστικά για κάθε κίνδυνο. Φτάνει ν’ ακούς , όταν η φωνή του μέσα σου σου αποκαλύπτει ότι κάτι είναι άτοπο, ανάρμοστο, εφάμαρτο. Δεύτερον, τώρα που άρχισες τον αγώνα εναντίον των παθών, θ’ αρχίσεις ν’ αποκτάς και μια πνευματική πείρα.  Τί είναι αυτή η πείρα; Η ικανότητα άμεσης διακρίσεως του καλού από το κακό, του σωστού από το σφαλερό, του θεάρεστου από το δαιμονικό, της αρετής από το πάθος. Αν δεν κάνεις την παραμικρή υποχώρηση στα πάθη, πολύ σύντομα θα γίνεις πλούσια σε πνευματική πείρα.  Ο απόστολος Παύλος αναφέρει κάπου πως  οι ώριμοι χριστιανοί με τη συνεχή χρήση έχουν εξασκήσει τα αισθητήριά τους, για να μπορούν να διακρίνουν το καλό από το κακό ( Εβρ. 5:14 ) . Αυτό ακριβώς είναι που διαμορφώνεται τώρα μέσα σου. Όπως η γεύση ξεχωρίζει το γλυκό από το πικρό, έτσι και η καρδιά, διδαγμένη από την αίσθησή της, θα σου λέει τί είναι καλό και τί κακό.

Θα μου πεις, βέβαια, ότι, όσο κι αν ασκηθείς, τα πάθη θα συνεχίσουν να επιδιώκουν την άλωση της ψυχής και του σώματός σου. Έτσι είναι. Εσύ, όμως, μην αφήνεις κανένα πάθος, που σου επιτίθεται φανερά, να σε κυριέψει. Σ’ αυτό να είσαι ανυποχώρητη. Αν κάποιο πάθος τρυπώσει μέσα σου στα κλεφτά, χωρίς να το αντιληφθείς, ο Θεός δεν θα σου καταλογίσει ευθύνη. Και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, πάντως, πρέπει να μετανοείς ενώπιον του Κυρίου. Συνάμα πρέπει να εξετάζεις πώς το πάθος κατόρθωσε να σε ξεγελάσει  και να σε κυριέψει, ώστε να παίρνεις τα κατάλληλα προφυλακτικά μέτρα για το μέλλον. Έτσι, με τον καιρό, θα μάθεις πώς ν’ αντιμετωπίζεις τα πάθη.

Θα σου προτείνω, ωστόσο, μια μέθοδο, μια πολύ απλή μέθοδο, που αν την εφαρμόσεις με συνέπεια και προσοχή, θα σε βοηθήσει ν’ αντιλαμβάνεσαι έγκαιρα κάθε πάθος και να το διώχνεις, πριν προλάβει να σε κυριέψει. Να τί έχεις να κάνεις: Θα παρατηρήσεις προσεκτικά τον εαυτό σου και θα διαπιστώσεις – είναι πολύ εύκολο- προς τα πού κλίνουν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Κλίνουν προς την ευαρέστηση του Θεού ή προς τη φιληδονία; Ξέρεις ότι το σωστό είναι να αντιτίθεσαι στη φιληδονία. Κάποιος γέροντας είπε στον υποτακτικό του: “Πρόσεξε μη δεχθείς εκείνον τον προδότη!”. “Ποιόν προδότη;”, ρώτησε ο υποτακτικός. “Τη φιληδονία”, αποκρίθηκε ο γέροντας. Η φιληδονία ευθύνεται για όλα τα πνευματικά μας  προβλήματα. Η φιληδονία ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας στον εχθρό. Αν , λοιπόν, την πολεμήσεις με σταθερή αποφασιστικότητα , πολύ δύσκολα θα σε κυριέψει οποιοδήποτε πάθος. Σου εύχομαι και σε προτρέπω μ’ όλη μου την καρδιά: Ποτέ μη δεχθείς τον κακόβουλό αυτό προδότη.

Δεν αμφιβάλλω πως εύκολα θα φυλάξεις τον εαυτό σου, αν δεν ραθυμήσεις, δεν χαλαρώσεις την προσοχή σου και δεν μειώσεις το ζήλο σου. Να θυμάσαι τα δικά σου λόγια: “Θέλω να κρατήσω τον εαυτό μου στο επίπεδο της πραγματικής ανθρώπινης αξίας”.

Ο Κύριος να σ’ ευλογεί!

«Από το βιβλίο: «ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
γράμματα σε μια ψυχή»
ΕΚΔΟΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΙΙΚΗΣ 2000

Νώτη Γεωργία