Γιατί δεν τιμωρούμαστε τώρα

Αλλά τώρα δεν παθαίνουμε κανένα κακό και γι’ αυτό πρέπει να φοβόμαστε πολύ περισσότερο. Διότι δεν διατηρούμαστε , για να μη τιμωρηθούμε, αλλά για να τιμωρηθούμε χειρότερα, εάν δεν θελήσουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Διότι εκείνοι μεν δεν γνώρισαν την γέεννα του πυρός και παρεδίδονταν στις εδώ τιμωρίες, εμείς όμως όσες αμαρτίες και αν διαπράξουμε και αν ακόμη δεν πάθουμε κανένα κακό στην παρούσα ζωή, θα υποστούμε τα πάντα στο μέλλον. Διότι πως θα μπορούσε να είναι σωστό, εκείνοι μεν που βρίσκονταν σε νηπιωδέστερη κατάστασι να έχουν τιμωρηθή με αυτόν τον τρόπο, ενώ εμείς, που διδαχθήκαμε τελειότερη διδασκαλία και έχουμε διαπράξει αμαρτήματα πολύ χειρότερα από εκείνους, να διαφύγουμε τις τιμωρίες;

Θέλετε να ακούστε τις υπόλοιπες συμφορές, όσες έπαθαν στην Παλαιστίνη από τους Βαβυλώνιους και Ασσύριους και από τους Μακεδόνες; Όσες πείνες και ασθένειες και πολέμους και αιχμαλωσίες υπέστησαν στην εποχή του Τίτου και του Βεσπασιανού; Αναγνώστε το βιβλίο του Ιωσήπου, που αναφέρεται στην άλωσι των Ιεροσολύμων και θα πληροφορηθήτε την πικρή εκείνη τραγωδία. Διότι μεταξύ των άλλων δεινών περιέπεσαν σε τόση μεγάλη πείνα, ώστε έφθασαν στο σημείο να τρώνε τις ζώνες τους και τα υποδήματά τους και τα αηδέστερα από αυτά. Διότι η ανάγκη τα έφερε όλα στα δόντια τους, όπως κάπου λέει στο βιβλίο του ο προαναφερθείς συγγραφέας. Και δεν αρκέσθηκαν μόνο σε αυτά, αλλά και δοκίμασαν και την γεύσι των ιδίων των παιδιών τους.

Πώς λοιπόν, ενώ εκείνοι υπέστησαν τόσες τιμωρίες , εμείς που διαπράττουμε χειρότερες αμαρτίες θα αποφύγουμε τις τιμωρίες; Εάν λοιπόν εκείνοι τιμωρήθηκαν τότε, γιατί εμείς δεν τιμωρούμαστε τώρα; Δεν είναι φανερό και στον τυφλό ακόμη, ότι αυτό συμβαίνει επειδή επιφυλάσσεται για εμάς η τιμωρία της μελλούσης ζωής, όπως πολλές φορές σας είπα;

Πρέπει λοιπόν να σκεπτώμαστε μαζί με τα άλλα και αυτά, που συμβαίνουν στην παρούσα ζωή και δεν θα απιστήσουμε τότε για την γέεννα του πυρός. Διότι, εάν ο Θεός είναι δίκαιος και αμερόληπτος όπως και είναι, για ποιόν λόγο άλλοι μεν τιμωρούνται εδώ για φόνους, ενώ άλλοι όχι; Άλλοι μεν από τους μοιχούς τιμωρούνται και άλλοι πεθαίνουν ατιμώρητοι; Πόσοι τυμβωρύχοι διέφυγαν την τιμωρία; Πόσοι πλεονέκτες; Πόσοι άρπαγες; Αν λοιπόν δεν υπάρχη τιμωρία, πού θα τιμωρηθούν αυτοί;

Άραγε πείθουμε τους αντιλέγοντες , ότι δεν είναι μύθος ο λόγος γι’ αυτήν; Είναι τόσο αληθινός ο λόγος μας, διότι όχι μόνον εμείς , αλλά και ποιητές και φιλόσοφοι και συγγραφείς φιλοσόφησαν για την μέλλουσα ανταπόδοσι, και έχουν πει, ότι θα τιμωρηθούν στον Άδη οι πονηροί. Μολονότι όμως δεν μπόρεσαν να τα πουν αυτά με λεπτομέρεια, όπως ακριβώς έχουν, καθόσον παρακινήθηκαν στις σκέψεις τους αυτές από τους συλλογισμούς τους και από τα όσα άκουσαν από εμάς, όμως σχημάτισαν κάποια εικόνα της μελλούσης κρίσεως. Μερικοί μάλιστα χαρακτηρίζουν τις τιμωρίες εκείνες ως θρήνους και ποταμούς όμοιους με πύρινες φλόγες και Στυγός ύδωρ, και Τάρταρο που απέχει τόσο από τη γη, όσο αυτή από τον ουρανό και αναφέρουν πολλούς άλλους τρόπους τιμωρίας∙ και πάλι μιλούν για Ηλύσιο Πεδίο και για νήσουν μακαρίων και λιβάδια  με ωραία άνθη και με πολλή ευωδία και για λεπτή αύρα και για ομίλους που ζουν εκεί και που είναι ντυμένοι με λευκή στολή και ψάλλουν κάποιους ύμνους και ότι οπωσδήποτε  υπάρχει και για τους αγαθούς και για τους πονηρούς ανταπόδοσις των πράξεων μετά την έξοδο από την ζωή αυτή.

Ας μη απιστούμε λοιπόν για την γέεννα του πυρός, για να μην πέσουμε μέσα σε αυτή∙ 

Διότι αυτός  που απιστεί, γίνεται οκνηρότερος ∙ ενώ αυτός που είναι ράθυμος οπωσδήποτε θα πάει σε αυτήν∙ αλλά και να πιστεύουμε χωρίς καμιά αμφιβολία και να συζητούμε συνέχεια γι’ αυτήν και έτσι δεν θα αμαρτάνουμε εύκολα. Διότι η μνημόνευσι των λόγων αυτών θα μπορέση , σαν κάποιο πικρό φάρμακο, να καθαρίση κάθε κακία και να παραμείνη για πάντα μέσα στην ψυχή μας.

Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το φάρμακο αυτό, ώστε, αφού καθαρισθούμε καλά, να αξιωθούμε να δούμε τον Θεό , όσο είναι δυνατό να τον ιδούν οι άνθρωποι και να απολαύσουμε των μελλόντων αγαθών με την χάρι και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού . Σε αυτόν ανήκει η δόξα εις τους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

(Περί τελείας αγάπης, ΕΠΕ 31 , 366- 374,

PG 56, 287-290 ) .

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»

ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ

Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου

Αγιορείτου

ΕΚΔΟΣΙΣ

ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»

ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

2013

ΕΥΧΗ , ΝΗΨΙΣ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ (συνέχεια)

… Ωστόσο, είναι πολλοί εκείνοι που αναρωτιούνται κατά πόσο είναι δυνατόν, με τις σημερινές συνθήκες, να τηρηθή και να εφαρμοσθή η αγιογραφική εντολή του «αδιαλλείπτως προσεύχεσθε» μέσα στον κόσμο.

Όμως ,τίποτε δεν μας εμποδίζει μέσα στην ησυχία της νύχτας, μόνοι μας, να αρχίσουμε μια αυστηρή αυτοεξέτασι των έργων, των λόγων και των σκέψεών μας (συγκαταθέσεις λογισμών) και συνειδητοποιώντας την αμαρτωλότητά μας να θυμηθούμε τον θάνατο, την κόλασι και την Κρίσι. Και τότε να στενάξουμε, να πενθήσουμε, να συντριβούμε, να ταπεινωθούμε, και να κλαύσουμε, ζητώντας επίμονα το έλεος του Θεού, άλλος δέκα λεπτά, άλλος είκοσι, άλλος μία ώρα, άλλος όσο περισσότερο μπορεί. Και τότε «γνώσομεν ησυχίας ωφέλειαν» και την αξίαν της αγίας και Νοεράς Προσευχής και πνευματικής αυτής εργασίας!

Επί πλέον, αυτό το έργο θα είναι και μια τροφοδοσία της πνευματικής –ας πούμε- «μπαταρίας» της νήψεως σε ολόκληρη την ύπαρξί μας που το θεοφόρο ρεύμα της θα τονώσει όλες τις ηθικές δυνάμεις της ψυχής έναντι στον αγώνα της κάθε ημέρας , των νοητών εχθρών, της σαρκός, του κόσμου και του διαβόλου. Και συγχρόνως, μαζί με τα δάκρυα της μετανοίας, θα είναι κι ένα πλύσιμο, άμα και καθάρισμα όλων εκείνων των λεκέδων, που δημιούργησε η αμαρτία στον χιτώνα της ψυχής μας∙ θα είναι μια αναζωπύρωσις της σπίθας του παναγίου πνεύματος της θείας εκείνης φλόγας, που θα γίνη «πυρ καταναλίσκον», για να πετύχουμε το καυτηρίασμα των πολυκέφαλων θηρίων των παθών και των αδυναμιών μας, της κακής κλίσεως και ροπής , που έχουμε μέσα μας∙ θα είναι ακόμα ένα άνοιγμα του νου, ένας φωτισμός για την γνώσι των θείων πραγμάτων∙ θα είναι τέλος και μια σταθερή ανάβασις στην νοητή κλίμακα των αρετών, που ξαναφέρνουν πίσω τον Άσωτο και χαμένο γυιό στον σπλαγχνικό Πατέρα.

Και τότε Εκείνος με πολλή αγάπη και στοργή θα του βάλει δακτύλιον στην χείρα, σανδάλιο στους πόδας και στέφανον επί της κεφαλής, ενώ συγχρόνως θα τον ντύση και με την θεοϋφαντο στολή της ταπεινώσεως . Και αυτό δεν γίνεται, αν δεν περιφρουρήσουμε τον εαυτό μας στο περιβάλλον που ζούμε, με την νήψι, την προσοχή και την Νοερά προσευχή.

Να λοιπόν, τί μπορεί να προσφέρη σ’ εμάς, που βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο, η εργασία της Νοεράς προσευχής κατά τη διάρκεια της Νυκτός. Έτσι θα μπορούμε να πούμε, σαν τον όσιο Πέτρο τον Δαμασκηνό στον κάθε λογισμό που θα μας έρχεται, τα εξής: «Δεν ξεύρω, λογισμέ, ποιός είσαι. Ο Θεός μόνο το γνωρίζει. Πάντως είτε καλός είτε κακός , εγώ στα παντοδύναμα Χέρια Του επέρριψα και επιρρίπτω τελείως τον εαυτό μου και «Αυτώ μέλει περί εμού». Διότι όπως από το μηδέν, από την ανυπαρξία, με έκανε άνθρωπο με λογική ψυχή, θέλει να με σώση, «ος πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι». Και επειδή αυτό εξαρτάται κατά ένα μέρος και από την δική μας θέλησι, προαίρεσι και αγώνα, στο ασθενές θέλημά μας  έρχεται αρωγός το παντοδύναμο θέλημα του Αγίου Θεού, που έσκυψε ως Θεός Άναρχος και έγινε άνθρωπος , Θεάνθρωπος, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, για να σηκώση το πεσμένο πλάσμα Του.

Και όπως τότε, έτσι και τώρα κατά το «αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου», ανίσταται οι παραλελυμένοι εκ των παθών πόδες ημών, και πλέον διαθέτουμε την προαίρεσι, τον χρόνο, την νήψι, την αδιάλειπτη προσευχή, την προσοχή, ώστε να μην ξαναπέσουμε στην αμαρτία και ξαναβρεθούμε «βόσκοντες χοίρους και εσθίοντες από τα ξυλοκέρατα της αμαρτίας»…

(συνεχίζεται)

Πηγή: Από το βιβλίο: “Η «ΕΥΧΗ» ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2007

Ή χάρις τού Θεού είναι ακριβό πράγμα.

Οι άνθρωποι πού θυσιάζουν τά πάντα πόσο χαριτωμένοι είναι! Ούτε προβλήμα­τα έχουν και Λάμπει τό πρόσωπο τους γιατί έχουν την θεϊκή χαρά συνέχεια».

«Όλη ή βάση τής πνευματικής ζωής είναι νά σκέφτεται τόν άλλον και τόν εαυτό του νά τόν βάζη τελευταίο, νά μήν τόν ύπολογίζη. Όταν έρθουμε στην θέση τού άλλου και τόν καταλάβουμε, τότε συγγενεύουμε μέ τόν Χριστό».

«Ή χάρις τού Θεού είναι ακριβό πράγμα. Γιά νάρθη νά κατοίκηση μέσα στον άνθρωπο, πρέπει νά βρή τόν άνθρωπο νά σύμφωνη κατά Πνεύμα μέ τόν θεό καίό άνθρωπος νά εξάσκηση (εξάντληση) όλο τό ανθρώπινο. Ενώ έμεΐς θέλομε νά έλθη ή θεία χάρις γιά νά μάς άπαλλάξη άπό τις αδυναμίες, χωρίς αγώνα. Γιά νά κατοίκηση στον άνθρωπο τό Άγιο Πνεύμα χρειάζεται πολύ αυταπάρνη­ση, πολύ φιλότιμο, ταπείνωση, αρχοντιά, θυσία. Ή πνευματική ζωή δέν είναι απόλαυση. Ό Χριστός έχει τοποθετήσει τήν μπρίζα, άλλα τά δικά μας καλώδια είναι σκουριασμένα και δέν δέχονται τήν θεία χάρι. Νά ξεσκουριάσουμε τά κα­λώδια, ν' αγωνιστούμε νά γνωρίσουμε τόν εαυτό μας, νά κόψουμε τά πάθη μας, νά αποκτήσουμε τις αρετές και έτσι θά μάς έπισκεφθή ή χάρις τού Θεού». Αύτφ ή δόξα και τό κράτος εις τους αιώνας. Αμήν.

Γέροντας Παίσιος

Το βαθύτερο νόημα της ζωής.

Πρώτα πιστεύουμε στον Θεό και ύστερα αγαπάμε τόν Θεό και την εικόνα του, τόν άνθρωπο. Ή πίστη αυξάνει με την προσευχή. «Πρόσθες ήμΐν πίστιν».
«Όπως έχω καταλάβει, όλο τό κακό προέρχεται άπό την απιστία. Όταν ό άνθρωπος δέν πιστεύη στον Θεό, θέλει νά γλεντήση την ζωή του. Γι' αυτό και επιδίδεται σέ κάθε είδους αμαρτία».
«Ό άνθρωπος πρέπει νά συλλαβή τό βαθύτερο νόημα τής ζωής, ότι αυτή ή ζωή είναι νά ετοιμαστούμε γιά τήν άλλη. Από κει καί πέρα, όπως ένας πού ταξιδεύει νά πάη κάπου χρειάζεται έναν οδηγό, έτσι καί γιά τό ουράνιο ταξίδι, πρέπει νά βρή έναν οδηγό (Πνευματικό). Μετά, νά τόν βάλη σέ ένα πρόγραμμα, λίγη μελέτη, λίγη προσευχή, νά άποφεύγη τίς αφορμές τής αμαρτίας, καί τό κοσμικό φρόνημα πού είναι τό χειρότερο άπ' όλα. Οπότε έτσι ή καρδιά του θά είναι στον Χριστό».
«Πρέπει νά αγωνιστούμε μέ φιλότιμο νά σωθούμε, γιά νά μή λυπήσουμε τόν Χριστό. Θά μάς πει ό Χριστός: «Παιδί μου έγώ έκανα τόσα γιά νά σέ σώσω. Έχυσα τό αίμα μου καί ύπέμεινα τόσα πάθη, έσύ τί έκανες γιά νά σωθής»;
«Ό κάθε άνθρωπος πρέπει νά βρή καί νά άγιάση τήν κλίση του. Ό προκομμένος άνθρωπος, όπου καί νά βρεθή, είτε στον γάμο, είτε στον μοναχισμό, θά είναι επιτυχημένος».
«Νά προτιμούμε τίς θλίψεις καί νά τίς δεχώμαστε καλύτερα άπό τίς χαρές. Τό πικρό φάρμακο πολλές φορές είναι καλύτερο άπό τό γλυκό, διότι θεραπεύει. Ή πραγματική χαρά γεννιέται άπό τόν πόνο».
«Εκείνο πού εμποδίζει τόν άνθρωπο στην προκοπή του στά πνευματικά είναι ότι δέν δουλεύει τό μυαλό του σέ ό,τι τόν ωφελεί πνευματικά άλλα σέ άλλα πράγματα».
«Πρέπει νά μπή μέσα μας ό πόνος γιά τήν σύγχρονη κατάσταση γιά νά μπορέσουμε νά κάνουμε καρδιακή προσευχή».
«Σήμερα ήρθε ή εποχή νά διαχωρισθούν τά πρόβατα άπό τά ερίφια, οί πιστοί άπό τους απίστους. Αργότερα θά 'ρθεΐ καιρός πού θά δώσουμε εξετάσεις, θά υποστούμε καί διωγμούς γιά τήν πίστη μας, καί τότε θά φανεί τό μπακίρι άπό τό χρυσό».
«Όταν κάποιος στενοχωρήται γιατί υποφέρει γιά τους άλλους, πονά τους άλλους, κάνει τά δικά τους προβλήματα δικά του, τότε αυτός έχει μισθό μάρτυρος.


Γέρων  Παΐσιος ό  Αγιορείτης