Ἀφιέρωμα ἀπό τήν συμπληρώσει 14 ἐτῶν ἀπό τῆς εἰς Κύριον μεταστάσεως τοῦ π. Νικολάου, ἀπό τόν ἱερέα Παπαχαράλαμπο Ντελή-Πανουτσακόπουλο, ἐκ Βεσινίου Καλαβρύτων.

Δευτέρα, 6 Ἰανουαρίου 2014

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΤΕ ΚΑΙ  ΑΓΙΟΤΟΚΟΣ  ΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ

ΤΗΝ ΔΕ ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΗΝΟΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

ΣΗΜΕΙΟΦΟΡΟΣ π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ

ΘΑΥΜΑΣΤΩΣ ΕΤΕΛΕΥΤΗΣΕ.

Ἀφιέρωμα ἀπό τήν συμπληρώσει 14 ἐτῶν ἀπό τῆς εἰς Κύριον μεταστάσεως τοῦ π. Νικολάου, ἀπό τόν ἱερέα Παπαχαράλαμπο Ντελή-Πανουτσακόπουλο, ἐκ Βεσινίου Καλαβρύτων.

«Καί τίς ἔφυ σοφός καί ἱερός ὧδε, τίς ἔργον ἔρρεξε τοσοῦτον, ὅσον ὁ ἱεροφάντωρ ἤνυσε ἱερεύς Νικόλαος; Ὅς θάνατον παριόντα τρεῖς ἡμερας στέρνοις ἔσχεν. Καί θερμοῖς χερσίν ἁφαῖς ἐξένισεν, τήν δέ τετάρτην ἑαυτοῦ ψυχήν ὡς ἄρτον ὑδύν τῷ Κυρίῳ παρέδωκεν».

Καί ποιός ἐγεννήθηκε ἐδῶ τόσον σοφός, ποιός ἔπραξε τέτοιον ἔργον, σάν αὐτό πού ἐξετέλεσεν ὁ πάνσοφος καί ἱερώτατος π. Νικόλαος Ἀ. Πέττας ὁ ὁποῖος, τόν θάνατον ἐλθόντα, τόν ἐκράτησεν ἐπί τρεῖς ἡμέρες ἐντός τοῦ στέρνου του, προσφέρων εἰς αὐτόν τήν τῶν χεριῶν του θαλπωρήν, καί τήν τετάρτην προσέφερε τήν ψυχή του, ὡς γλυκό ψωμί στόν Χριστό.

Λέγουσιν πολλοί καί ὄντως γεγονός καί ἄποψις ἀντικειμενική τε καί οὐκουμενική ἐστι: Ὅτι ὁ πανδαμάτωρ χρόνος τά πάντα περιέλει ἐν τῇ τῆς λήθης ἀχλύι, ἡ δέ θυμόσοφος λαϊκή σοφία ἐν τῇ πράξει ὁμολογεῖ ὅτι: «Ὅλα τά θαύματα κρατᾶνε τρεῖς ἡμέρες καί τό πιό μεγάλο τέσσερις».

Ὄντως δέ τουτ’ αὐτό πολλάκις παρά τοῖς ἀνθρώποις δίκην ἀξιώματος παραδεδεγμένον ἐστί καί ἐνίοτε δίκην καρμπόν ἐς ἀεί ἐπαναλαμβάνεται ἐν τῷ ἰδίῳ πλάνῳ: Ἐν τῇ γεννήσει γαλοζοαιμάτων, ἐν τῷ θανάτῳ ἐτικετοφορούντων, ….ἐν τῇ «οὐρήσει» τῶν δίκην κομητών  ἐν τοῖς media ἐμφανιζομένων idol of the day, κ.o.κ., ἴδια σκηνικά, παρεμφερεῖς φανφάρες, ἔλ-λόγοι πάτρωνες καί πάρ-ἄλογη ἀνθρωπίνη μάζα.

Δόξα τῷ Κυρίῳ ὅμως ὑπάρχουσιν καί πάμπολλαι ἐξαιρέσεις αἵτινες διαπρυσίως διακηρύττουσιν  ὅτι: τά ὄντως θαυμαστά ἀενάως τε νῦν καί ἀεί τοῖς ἐπαϊοῦσι τε καί μεμυημένοις ἐμφαίνονται, καί οἱ νοοῦντες ἐνόησαν.

Ἕν τοιοῦτον ὑπερφυσικόν γεγονός ἀποτελεῖ καί ἡ προῤῥηθεῖσα ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἔξοδος τοῦ σημειοφόρου πατρός τε καί ἱερέως Νικολάου Πέττα: Ἐξ ἀΰλων χειλέων τοῦ οὐρανοφάντορος Μεγάλου Βασιλείου τῇ πρώτῃ μηνός Ἰανουαρίου 2000 ἀρρήτως ἤκουσεν: «Ἤγγικεν ὁ καιρός τῆς ὑμετέρας ἀπελεύσεως, τέκνον Νικόλαε, γῆ τε καί οὐρανός ἀδυνατοῦσιν γάρ τήν ὑμετέραν λύπην ἵνα ἀντέξωσιν!».

Τῇ δέ Τετάρτη τοῦ αὐτοῦ μηνός ἑαυτοῦ ἁγίαν ψυχήν Χριστῷ τῷ  Θεῷ καί Σωτήρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν τε καί ὑμῶν παρέδωκεν, καί ὄντως ἐν τῇ καθιερωμένῃ ἀνταλλαγή εὐχῶν ἐπί τῷ νέῳ τῆς τοῦ Κυρίου χρηστότητος ἐνιαυτῷ εἰσερχομένῳ, ἐξομολόγησεν ἑαυτοῦ ἔξοδον. Μετά δέ τρεῖς ἡμέρας εἰς νέαν Ἱερουσαλήμ, ὡς προήρεικεν ἀπεδήμησεν. Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἀνθρώποις αὐτοῦ. Γνωστόν δ’ ἐστιν ἡμῖν καί οὐχί μόνον εἰς τούς ἐν Πατράσιν παροικοῦντας, ὅτι τό μέγεθος τῆς πικρίας, ὅ ἐγεύθη ὁ παμμάκαρ πατήρ, ἐκ «σπείρας» κρατούντων ἱερέων,  καί δή σημειωτέον ἐνταύθα ἐστι, ὅτι: Ὡς κακοί γεγονότες, κακῶς ἀπωλέσθησαν ἐκ τοῦ τοπικοῦ πνευματικοῦ γίγνεσθαι.

Ἐζήλευσαν γάρ, -παρ’ ὡς ἔδει - μιμηθώσιν, τήν δόξαν τοῦ οὐρανοβάμονος πατρός, ὅστις ἔχαιρε τῆς ἀπολύτου ἀγάπης τε καί ἐμπιστοσύνης τοῦ διευρυμένου πνευματικοῦ του ποιμνίου καί δή καί ἐκτός συνόρων τῆς ἐνταῦθα Ἀποστολικῆς Ἱερᾶς τῶν Πατρῶν Μητροπόλεως.

Ἄπειροι συνειδητοποιημένοι Χριστιανοί, προσέτρεχον πρός παρρησίαν εἰς τό ἅγιον αὐτοῦ Ἐπιτραχήλιον, πλείστους δ’ ἐξ αὐτῶν ἡ ἡμετέρα ὑπομηδαμινότης ἐγίγνωσκεν πάλαι τε καί σήμερον. Θαυμαστόν δέ γεγονός ἀποτελεῖ διά τήν ἁγιοπνευματικότητα τοῦ π. Νικολάου ὅτι: καί οἱ πλέον πεπτωκότες μετά τήν μετ’ αὐτοῦ συνάφειάν τε καί παραίνεσιν ἐγένοντο διαπρύσιοι κήρυκες τῆς Ἐκκλησίας καί παραδείγματα καλῶν τε καγαθῶν ἀνθρώπων.

Δυστυχῶς δέ τότε ὀλίγιστοι εἶχον τήν εὐλογίαν, ὅπως ἐννοήσωσι  τήν ἀγγελικήν βιωτήν τοῦ ἀνδρός, συζύγου ἁγίας πρεσβυτέρας Ἀνθῆς, πατρός δώδεκα λαμπρῶν τέκνων, ἀστειρεύτου ἐν τῇ ἐλεημοσύνη κρουνοῦ διά τούς πενομένους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τούς ἐν ταῖς ἐργατικαῖς κατοικίαις παροικοῦντας, ἀξεπεράστου ποιμένος ἁλλομένου τήν σήμερον εἰς ζωήν ὄντως ὄντος.

Κατόπιν ὅμως τῆς θαυμαστῆς αὐτοῦ κοιμήσεως, πολλῶν οἱ ὀφθαλμοί διηνήχθησαν καί πλεῖσται ἐσκοτισμέναι διάνοιαι ἠνεῴχθησαν, καθορῶντές τε καί καθορῶσαι, ἔστω ὀλιγίστας, πνευματικάς ἐμπειρίας, ἅστινας ὑπερβατικῶς ἐβίωνεν ὁ οὐρανοδρόμος τοῦ τότε καί σημειοφόρος τοῦ νῦν,  ἀκάματος λευίτης τοῦ Κυριακοῦ Ἀμπελῶνος, εἰς Ὅν ψυχῇ τε καί σώματι ὡς καιομένη φαεινή λαμπάς ἐσκοτισμένας ἀνθρωπίνας ψυχᾶς ἐφώτιζεν.

Ἀδιαμφισβήτητον δέ γεγονός ἀποτελεῖ διά τούς ἐπαΐοντας, ὅτι: Ἐπί γῆς ὄντως διά τῆς ἀμέμπτου αὐτοῦ ἠθικῆς ὡς διδασκάλου καί τῆς ὑποδειγματικῆς αὐτοῦ ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ βιωτῆς, ἐδόξασεν τόν οὐράνιον Πατέρα, καί τήν σήμερον, καί δή πεπτωκυίαν ἡμέραν, ὁ Δικαιοκρίτης Θεός δίδει εἰς τόν ἐθελαναλώμενον πατέρα Νικόλαο τήν χάριν, ἵνα ποιῇ θαυμαστά τε καί ἄρρητα σημεῖα, ἅτινα μαρτυρῶσιν δόξαν Κυρίου ἐπί τῶν ἡγαπημένων παρ’ Αὐτοῦ κηρύκων Του. Ὁ οὐρανοβάμων π. Νικόλαος μεσιτεύει ὑπέρ τῶν ἠλπιζόντων ἐν αὐτῷ, ὡς ἕτερος Ἅγιος Νικόλαος Πλανᾶς, καί ὄντως παράλληλοι ὑπῆρξαν Αὐτῶν οἱ βίοι.

Ἐθελόθυτοι γάρ ποιμένες ὑπῆρξαν διά τήν τῶν ἀνθρώπων ἐν Χριστῷ οἰκοδόμησιν. Θαυμάσιον εἰσέτι γεγονός ἐστι ὅτι: Πέραν τῆς τοῦ λαοῦ ἁθρόας τε καί αὐθορμήτου ὁμολογίας περί τῆς τοῦ πατρός Νικολάου ἁγιοπνευματικότητος, καί πλεῖστοι Μέγιστοι Ἐκκλησιαστικοί Ταγοί τῆς Μεγάλης του Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Ἐκκλησίας, ἐπαίρωσιν ἅμα τε καί ἐπαινῶσιν, τήν τοῦ ὄντως Ἱερέως Νικολάου Πέττα ἁγίαν ζωήν. Φωτεινά Ὀρθόδοξα Μετέωρα τῆς σήμερον καί φαεινοί ὀδοδεῖκται τῆς ὄντως οὔσης Ζωῆς τίμησαν, τιμῶσιν καί ἐξαίρωσιν τήν τοῦ πατρός σεπτοτάτην μορφήν: Ὅπως ὁ Ἅγιος Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὅρους,  Γέροντας Πατήρ Μάξιμος Ἰβηρίτης. Ὅστις ἐπιμελήθη μετά ζώσης γραφίδος, ψυχωφελοῦς πονήματος διά τήν τοῦ π. Νικολάου μετά τῆς σεπτῆς αὐτοῦ πρεσβυτέρας Ἀνθῆς ζωήν «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου». Ὡσαύτως καί ὁ Ἱερώτατός τε καί Μεγαλοφωνότατος Ποιμενάρχης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης καί Δεσπότης κ.κ. Ἱερεμίας. Ἐφέτος μάλιστα κατόπιν εὐλογίας τε καί προτροπῆς καί ὑπό τῆς αἰγίδος  Αὐτοῦ Σεβασμιώτητος, ἐξεδόθη ὑπέροχόν τε καί πνευματικώτατον «Ἑορτολόγιον τοῦ 2014»,  ἀφιερωμένον εἰς τό τεράστιον Ἐκκλησιαστικόν μέγεθος τοῦ π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου, ὅστις ἀποτελεῖ ὁλόκληρον πνευματικήν παιδείαν δι’ ἅπαντα τόν Ὀρθόδοξον κόσμον, τά δέ πνευματικά Αὐτοῦ τέκνα συνεχίζωσιν τό ἅγιον ἔργον του, καθώς αὐτοῖς προσετάξατο ὁ φωτοειδής αὐτῶν Πατήρ. Ἀξιώτατα δ’ Αὐτοῦ τέκνα ὑπῆρξαν καί αἱ ἡγιασμέναι ψυχαί τοῦ π. Νικολάου Πέττα καί τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθῆς.

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΘΗΓ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΡΡΑ

Ἐν τῷ ἀρχείῳ τοῦ ἀειμνήστου καί εὐλαβεστάτου ἱερέως π. Νικολάου Πέττα, τοῦ ἐκ Πατρῶν, τόν ὁποῖον εἶχον τήν μεγάλην τιμήν καί τήν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν νά γνωρίσω μίαν διετίαν πρό τῆς μακαρίας κοιμήσεως αὐτοῦ καί νά ἐκτιμήσω τάς πανθολογουμένας χριστιανικάς ἀρετάς, δι᾽ ὧν περιεκοσμεῖτο, σῴζεται δωδεκασέλιδον χειρόγραφον, συνταχθέν παρά τοῦ ἰδίου, κατόπιν αἰτήσεως τοῦ Παναγιώτου Ἀντ. Λόη, τελωνειακοῦ, καταγομένου καί ἐκείνου ἐκ τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν. Ἐν αὐτῷ καταγράφονται βιωματικαί ἀναμνήσεις περί τοῦ ἀοιδίμου Γέροντος καί ὁσίου ἀνδρός π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου, ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ ὁποίου συμπληροῦνται ἤδη πεντηκονταετία. Ὁ μακαριστός π. Γερβάσιος ἦτο πνευματικός πατήρ τοῦ π. Νικολάου, ἀλλά καί τῆς προσφάτως μεταστάσης πρεσβυτέρας αὐτοῦ Ἀνθῆς, οἱ ὁποῖοι, ὡς εἰκός, καλῶς ἐγνώριζον τόν ἄνδρα καί τά μάλα ὠφελήθησαν παρ᾽ αὐτοῦ εἰς τήν κατά Χριστόν ζωήν.

Τό χειρόγραφον, ὡς ῥητῶς καί εὐκρινῶς σημειοῦται ἐν τῇ τελευταίᾳ σελίδι αὐτοῦ, παρεδόθη τήν 10-3-1998 ὑπό τοῦ συγγραφέως εἰς τόν Π. Λόην, ὅστις ἔμελλε νά χρησιμοποιήσῃ αὐτό μετ’ ἄλλων μαρτυριῶν καί  στοιχείων παρά πνευματικῶν τέκνων τοῦ π. Γερβασίου πρός ἐκπόνησιν σχετικῶν μελετῶν περί τοῦ σεβασμίου Γέροντος. Ἀλλά τό συλλεγέν ὑλικόν ἦτο μέγα καί πολύ καί διά τοῦτο ὁ ἀείμνηστος Π. Λόης ἐδημοσίευσεν ἐπιλεκτικῶς στοιχεῖα μόνον ἐκ τῶν δύο πρώτων σελίδων τοῦ περί οὗ ὁ λόγος χειρογράφου.

Ἐπειδή ἀναμφιβόλως ἡ δημοσίευσις τοιούτων μαρτυριῶν καί στοιχείων περί τοῦ βίου καί τῆς δράσεως μεγάλων προσωπικοτήτων, καί δή καί ἐκκλησιαστικῶν ἀνδρῶν, ὁποῖος ὑπῆρξεν ὁ π. Γερβάσιος, ὄχι μόνον συντελεῖ εἰς τήν προβολήν καί ἀνάδειξιν προτύπων φωτοειδῶν εἰς καιρούς πνευματικῆς αὐχμηρότητος, οἷοι καί οἱ παρόντες, ἀλλά καί ἀποτελοῦν συμβολήν εἰς τήν τοπικήν καί κατ᾽ ἐπέκτασιν τήν ἐκκλησιαστικήν ἱστορίαν τῆς χριστιανικῆς ἡμῶν χώρας, χαιρετίζομεν τήν ἔκδοσιν τοῦ χειρογράφου ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ Ἑορτολογίου 2014 τοῦ ἀφιερωμένου εἰς τόν π. Γερβάσιον. Πρός δέ εὐχαριστοῦμεν διά τήν εὐλογίαν καί συγχαίρομεν καί διά τήν πρωτοβουλίαν αὐτήν τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ἰερεμίαν, ἔξοχον ἐκκλησιαστικόν ἄνδρα, ἄξιον Ποιμενάρχην τῆς ἁγιοτόκου αὐτῆς παροικίας καί ὀτρηρόν καί ἄοκνον ἐργάτην ἐν τῇ περιοχῇ τῶν Βιβλικῶν Σπουδῶν, πρός ὅν εὐγνώμονες διατελοῦμεν, ἀνθ᾽ ὧν ὑπέρ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί τῆς ἐπιστήμης καί μετά πολλοῦ μόχθου ποιεῖ.  

Ἀναρτήθηκε ἀπό: Priest Zastovis – Romanou Charalampos (http://agiosdimitriosromanou.blogspot.gr)

Η μετάνοια μας καθαρίζει από τις αμαρτίες και μας συνδέει με τον Θεό.

«Λουσθήτε και καθαρισθήτε, διώξτε την πονηρία από τις ψυχές σας ∙ μάθετε να κάνετε το καλό» ( Ησ. 1, 16-17 ). Και ποίο είναι το καλό που προστάζεις; «Βοηθείστε τον ορφανό και δώστε στην χήρα το δίκιο της». Δεν δίνει βαρειές εντολές ,αλλά διατάζει όσα και η ανθρώπινη φύσις υποδεικνύει , ότι δηλαδή η γυναίκα χρειάζεται ευσπλαχνία. «Και ελάτε να κουβεντιάσουμε , λέγει ο Κύριος» ( Ησ. 1,18 ) . Κάνετε κάτι μικρό κι εγώ θα προσθέσω το υπόλοιπο∙ δώστε μου το λίγο κι εγώ θα σας χαρίσω το όλο. «Ελάτε». Και πού να έλθουμε; Σε μένα που ερεθίσατε, που εξωργίσατε, σε μένα που είπα∙ «Δεν σας ακούω», για να φοβηθήτε την απειλή μου και με την μετάνοιά σας  ας να διώξετε την οργή μου. Ελάτε προς εμένα που δεν σας ακούω, για να σας ακούσω. Και τί θα μου προσφέρης; Τέλεια θεραπεία, που δεν αφήνει ίχνος, δεν αφήνει σημάδι, δεν αφήνει ουλή. «Ελάτε να συζητήσουμε, λέει ο Κύριος»∙ και προσθέτει: «Κι αν οι αμαρτίες σας είναι σαν το κόκκινο ρούχο, θα τις κάνω λευκές σαν το χιόνι» ( Ησ. 1,18 ) . Μήπως υπάρχη κάπου σημάδι; Μήπως υπάρχει κάπου ρυτίδα μαζί με άσπρο και αστραφτερό χρώμα; «Κι αν οι αμαρτίες σας είναι κατακόκκινες , θα τις ασπρίσω σαν το μαλλί των προβάτων». Μήπως υπάρχουν κάπου μελανιές; Μήπως υπάρχει κηλίδα; Όχι! Και πώς κατορθώνονται αυτά; Μήπως άλλες είναι οι υποσχέσεις; Όχι. Το αψευδές στόμα του Κυρίου τα είπε αυτά. Και είδες όχι μόνο το μέγεθος των υποσχέσεων, αλλά και το μεγαλείο Εκείνου που δώρησε αυτά. Διότι στον Θεό, που έχει τη δύναμι να καθαρίση τον αμαρτωλό από κάθε ρύπο, τα πάντα είναι δυνατά.

Λοιπόν, αφού ακούσαμε αυτά και αφού γνωρίζουμε το φάρμακο της μετανοίας , ας Τον δοξολογήσουμε , διότι σ’ Αυτόν ανήκει η δόξα και η δύναμις στον αιώνα , Αμήν.

( Περί μετανοίας , Η΄, ΕΠΕ 30, 286-310. PG 49, 336- 344 )

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

ΣΤ΄»

2η Έκδοσις

( Επηυξημένη και βελτιωμένη)

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

2008

ΩΦΕΛΙΜΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ

Ερώτηση: Υπάρχει Θεός;

Απάντηση: Τα Έργα της Δημιουργίας που βλέπεις γύρω σου φωνάζουν «υπάρχει Θεός». Σκέψου ότι δεν υπάρχει οικοδομή χωρίς οικοδόμο. Σκέψου ακόμη ότι αν δεν υπήρχε Θεός δεν θα μπορούσε να στέκεται όρθια επί χιλιάδες χρόνια η Εκκλησία του Χριστού, η οποία συνεχώς πολεμάται με μανία από τους ειδωλολάτρες όλων των εποχών.

Ερώτηση: Αφού υπάρχει Θεός , γιατί γίνονται τόσες αδικίες στον κόσμο;

Απάντηση: Οι αδικίες δεν γίνονται από το Θεό , αλλά είναι αποτέλεσμα του εγωισμού του ανθρώπου και της κακίας του Σατανά.

Ερώτηση: Γιατί ο Θεός που είναι παντοδύναμος δεν εμποδίζει τον εγωισμό του ανθρώπου και την κακία του Σατανά;

Απάντηση: Αν ο Θεός εμπόδιζε τον άνθρωπο από του να εκδηλώνεται ελεύθερα θα ήταν Θεός βίας και εξαναγκασμού. Κι αν δεν άφηνε τον Σατανά να πειράζει τον άνθρωπο δεν θα δοκιμαζόταν η πίστη του ανθρώπου, ούτε θα γυμναζόταν η ταπείνωση και η υπομονή του.

Ερώτηση: Εντάξει, δεχόμαστε ότι υπάρχει Θεός , αλλά, τότε ποιό από τα τόσα θρησκεύματα του κόσμου τον πιστεύει σωστά; Και με βάση τίνος θρησκεύματος το περιεχόμενο θα κρίνει ο Θεός τους ανθρώπους;

Απάντηση: Ο Θεός έδωσε στον κάθε άνθρωπο συνείδηση για να ξεχωρίζει το καλό από το κακό και με βάση αυτή τη συνείδηση θα κρίνει∙  γιατί την ώρα της κρίσεως η συνείδησή σου θα σε υπερασπίσει ή θα σε κατηγορήσει. Ο άνθρωπος, παραδείγματος χάρη, που έζησε στην Ελλάδα και δεν πίστεψε στα όσα η Ορθόδοξη Εκκλησία κήρυξε, θα κατηγορηθεί από την ίδια τη συνείδησή του επειδή άκουσε για το σωτήριο έργο του Χριστού, άκουσε και είδε θαύματα, άκουσε για την ανάγκη του καθαρισμού της ψυχής με τα μυστήρια: του ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ, της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, (ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ) , Θ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ, άκουσε τις καμπάνες της Εκκλησίας , αλλά τ’ απέρριψε όλα αυτά εγωιστικά με διάφορες προφάσεις «προφάσεις εν αμαρτίαις».

Ερώτηση: Πώς να πας στην Εκκλησία έτσι όπως την έχουν καταντήσει οι παπάδες; Και σε ποιον παπά να εμπιστευθείς την εξομολόγησή σου;

Απάντηση: Στο εικοστό τρίτο κεφάλαιο του κατά Ματθαίο ευαγγελίου λέει ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ότι πρέπει να ακούμε τα λόγια που λέγονται στην Εκκλησία και να τα εφαρμόζουμε γιατί είναι λόγια του Θεού, ανεξάρτητα από το αν τα εφαρμόζουν ή όχι αυτοί που τα λένε. Όσο για το ζήτημα της εμπιστοσύνης της εξομολογήσεώς σου στον παπά, πρέπει να ξέρεις ότι υπάρχει το «απόρρητο της εξομολογήσεως», δηλαδή η τήρηση της μυστικότητος της εξομολογήσεως, αλλά εάν ο παπάς δεν τα τηρήσει, τότε είναι υπεύθυνος και υπόλογος απέναντι στη συνείδησή του και την Εκκλησία∙ εσύ  όμως,  ο εξομολογούμενος , είσαι κερδισμένος στην περίπτωση αυτή, γιατί όσο έρχονται οι αμαρτίες σου στ’ αυτιά πολλών χριστιανών τόσο πετυχαίνεις καλύτερα το σκοπό της εξομολογήσεως, που είναι η     ταπείνωση! Γι’ αυτό οι πρώτοι χριστιανοί έλεγαν τις αμαρτίες τους δημοσίως σε όλο το Εκκλησίασμα . Ήξεραν δε οι χριστιανοί αυτοί, πως κι αν ακόμη από τη δημοσιότητα αυτή θα τους κατεδίκαζε κάποιος σε θάνατο, θα θανατωνόταν μόνο το σώμα, η δε ψυχή θα πήγαινε καθαρή στην αιώνια χαρά του Κυρίου της Ιησού Χριστού.

Ερώτηση: Και ποιός μπορεί σήμερα να είναι τέτοιος χριστιανός; Ποιός μπορεί ν’ αντισταθεί και να πάει κόντρα στις σύγχρονες απαιτήσεις;

Απάντηση: Όταν ο Απόστολος Πέτρος έκαμε περίπου την ίδια ερώτηση στον Χριστό, εκείνος του απάντησε: «Αυτά που οι άνθρωποι νομίζουν αδύνατο, είναι δυνατά για το Θεό». Αυτό σημαίνει ότι για τον άνθρωπο που πιστεύει σωστά στο Θεό (Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα ) και εκτελεί τις εντολές Του, η λογική υποτάσσεται στην πίστη∙ και μόνο σε μία τέτοια κυρίαρχη πίστη μπορεί ο άνθρωπος να σταυρώσει τον εγωισμό του, να θανατώσει το κοσμικό του φρόνημα ( να αποφεύγει δηλαδή κάθε αμαρτωλή συνήθεια του κόσμου) , και να γίνει ο καινούριος , αναγεννημένος άνθρωπος που θα μπορεί να αγαπά τον εχθρό του, να συγχωρεί τον αδελφό του, να κοινωνεί συνειδητά Σώμα και Αίμα Χριστού, να Εκκλησιάζεται αγόγγυστα και να αισθάνεται έτοιμος πάντοτε για το μεγάλο ταξίδι που κάποτε ο κάθε άνθρωπος θα πραγματοποιήσει. Το σκέπτεσαι, αδελφέ μου;

Σε παρακαλώ, εσύ που διάβασες αυτό το χαρτί, μη το σχίσεις.

Δώσ’ το και σε άλλη ψυχή να το διαβάσει∙ πού ξέρεις , μπορεί

η ψυχή αυτή να σωθεί εξαιτίας σου.

ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΚΑΤΗΧΗΤΟΥ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔ. ΧΡΙΣΤΙΑΝ. ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ