“Ιερό καθήκον μας η αγάπη προς όλους”

Μήνυμα αισιοδοξίας, ενότητας κι ελπίδας απευθύνει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου, κκ Δωρόθεος Β΄ μέσω της συνέντευξης που παραχώρησε στην “Κοινή Γνώμη” ενόψει και των ημερών του Πάσχα.
Ο Μητροπολίτης Σύρου αναφέρθηκε στο πρόσφατο ταξίδι του στην Ισπανία προκειμένου να συνοδεύσει την εικόνα “Η Κοίμηση της Θεοτόκου” στο Τολέδο, καθώς συμπληρώνονται 400 χρόνια από το θάνατο του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, ενώ μίλησε αναλυτικά και για την πορεία του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας και της Ιεράς Μητρόπολης.
Συνολικά η συνέντευξη του κκ Δωροθέου Β΄ παρουσιάζεται μέσω του web tv.

• Πρόσφατα ταξιδέψατε στην Ισπανία προκειμένου να παραστείτε στα εγκαίνια της έκθεσης “Ο Έλληνας του Τολέδο” με αφορμή την ανακήρυξη του 2014, ως έτους “Δομήνικου Θεοτοκόπουλου”. Συνοδεύσατε την εικόνα “Η Κοίμηση της Θεοτόκου”. Μιλήστε μας για το γεγονός και πείτε μας τί αποκομίσαμε ως τόπος;

“Απεφάσισα να συνοδεύσω την εικόνα στο ταξίδι, θεωρώντας πως ήταν μία μεγάλη ημερομηνία γι αυτόν τον μαΐστορα της ζωγραφικής και της αγιογραφίας και του οποίου έχει η Σύρος την ξεχωριστή ευλογία και τιμή να διαφυλάττει ένα από τα πολυτιμότερα έργα του, το οποίο έχει αναφορά στην “Κοίμηση της Θεοτόκου”. Μετέβημεν στο Τολέδο με μία συνοδεία από καλούς συνεργάτες και παρέστημεν στα εγκαίνια της έκθεσης σε ένα θαυμάσιο μεσαιωνικό κτήριο. Με συνεκίνησε ιδιαίτερα, ότι η εικόνα του Θεοτοκοπούλου στη Σύρο ήταν η πρώτη που εκτίθεται άμα τω εισερχομένω στην έκθεση. Τα πρώτα έργα που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι η συγκεκριμένη εικόνα και δύο ακόμη μικρότερου μεγέθους, οι οποίες έχουν αναφορά στη βυζαντινή τεχνοτροπία του. Είναι συγκινητική εικόνα επίσης, οι τεράστιες αφίσες που υπάρχουν στα κτήρια του Τολέδο και γράφουν “ο Έλληνας του Τολέδο”. Συναισθανθήκαμε πόσο σημαντικό είναι ότι αυτός ο τόπος γέννησε τέτοιους ανθρώπους διαχρονικά. Την έκθεση εγκαινίασε προσωπικά η βασίλισσα Σοφία, η οποία μας υποδέχθηκε με φιλόφρονες λόγους και μας ευχαρίστησε για τη μετακομιδή της ιερής εικόνας. Είχαμε μία κατ΄ ιδίαν συνομιλία μαζί της και την προσκαλέσαμε να έλθει στη Σύρο. Έδειξε εντυπωσιασμένη, λέγοντας πως, ευχαρίστως αποδέχομαι αυτήν την πρόσκληση καθώς, δεν έχω δει τη Σύρο και θα ήθελα να επισκεφθώ και το ναό που φυλάσσεται η εικόνα. Μαζί με όλα τα άλλα έργα του Ελ Γκρέκο, η εικόνα θα παραμείνει στην Ισπανία έως 14 Απριλίου καθώς είπαμε πως πριν τη Μεγάλη Εβδομάδα, πρέπει να επιστρέψει στη θέση της. Υπάρχουν πολλά γκρουπ που έχουν προορισμό τη Σύρο και έχουν ως τόπον επισκέψεως τον ναό της Κοιμήσεως.
Ενθυμούμαι τα παλαιότερα χρόνια που υπήρχε μία δυστοκία και ένας δισταγμός αν πρέπει η εικόνα να εξέρχεται των ορίων της Σύρου. Μετά την επίσκεψη αυτή, διαπιστώνω όμως πως είναι πολύ ωφέλιμο. Παντού υπήρχε το όνομα της Σύρου στις ισπανικές εφημερίδες και το όνομα του ναού της Κοιμήσεως. Είναι πολύ μεγάλη η προβολή, καθώς όσοι ήσαν εκεί, υπουργοί, υψηλά ιστάμενοι και αξιωματούχοι, εξέφρασαν την επιθυμία να επισκεφθούν την Ελλάδα και τη Σύρο”.

• Σημαντικό γεγονός αποτέλεσε η παρουσία σας και στα εγκαίνια της λειτουργίας της “Τράπεζας Εθελοντών Δοτών Μυελού Οστών” του Συλλόγου “Ελπίδα”, του οποίου προεδρεύει η κα Μαριάννα Βαρδινογιάννη. Εκπροσωπήσατε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Ιερώνυμο Β΄. Πόσο σημαντικό ήταν για εσάς;

“Πράγματι μου έκανε την τιμή ο Μακαριώτατος να μεταβώ στην Αθήνα και να τον εκπροσωπήσω. Ήταν για εμένα ένα πρωτόγνωρο γεγονός καθώς βρέθηκα σε έναν χώρο που δεν τον είχα επισκεφθεί ποτέ. Είδα μπροστά μου τα πρόσωπα των παιδιών, τα μάτια τους, την αγωνία των γονέων. Είναι ένα θαυμάσιο κτήριο και υπάρχει μία ιδιόχειρη αφιέρωση της κας Βαρδινογιάννη που λέει ότι είναι αφιερωμένο στον Ελληνικό λαό. Η εκδήλωση αυτή είχε ως σκοπό την πρόσκληση προς κάθε Έλληνα, ηλικίας 15 έως 45 ετών να γίνει εθελοντής δότης μυελού των οστών. Παρέστη και ο πρόεδρος του μεγαλυτέρου κέντρου στην Ευρώπη που εδρεύει στην Κύπρο. Η κα Μαριάννα Βαρδινογιάννη ήταν πάρα πολύ συγκινημένη στην προσλαλιά της και ευχαρίστησε τον Θεό και όσους την βοηθούν στην προσπάθεια, απευθύνοντας πρόσκληση προς όλους να αγκαλιάσουν αυτήν την πρωτοβουλία, προκειμένου να είναι μία σωτήρια πηγή για τη ζωή παιδιών και ενηλίκων. Ήταν μία εκδήλωση πολύ συγκινητική. Με τίμησε ιδιαίτερα ο Μακαριώτατος και τον ευχαριστώ πολύ γι αυτό γιατί μου εδόθη η ευκαιρία να δω ένα θαυμάσιο έργο για το οποίο εδιάβαζα αλλά δεν εγνώριζα”.

• Διανύουμε μία δύσκολη περίοδο δεδομένης της οικονομικής κρίσης και ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να αντεπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες τους. Είναι γνωστό το έργο της Εκκλησίας και της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου. Η κρίση έχει επηρεάσει το κοινωνικό έργο της;

“Η Εκκλησία είναι η διαχρονική παρουσία του Κυρίου μας στη γη, η οποία ως κύριο έργο έχει να τρέφει πνευματικά τον άνθρωπο και να οικοδομεί στην ψυχή του τον λόγον του Θεού, τον λόγον του Ευαγγελίου. Όμως παράλληλα με αυτό το κύριο έργο της, από της συστάσεώς της, με εντολή του ίδιου του Κυρίου, έχει αναπτύξει μία μεγάλη φιλανθρωπική δραστηριότητα, η οποία διαχρονικά συνεχίζεται μέχρι σήμερα και θα εξακολουθήσει να συνεχίζεται και θα υπάρχει πάντοτε. Εφέτος κυρίως, έχουμε δώσει το βάρος στα παιδιά. Σε φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές. Υπάρχουν αιτήματα από πολλά σχολεία των νησιών και βεβαίως η Μητρόπολις σπεύδει να ικανοποιήσει αυτά τα αιτήματα με πολλή διάκριση. Πρέπει να σας πως όμως, ότι όλο αυτό το έργο, δεν είναι ούτε προς έπαινον, ούτε προς χειροκροτήματα, διότι αυτό το έργον είναι έργον του Θεού και όχι δικό μας. Σας λέγω ότι σε στιγμές δύσκολες που απελπίζομαι και ψάχνω να βρω διεξόδους από το πουθενά το χέρι του Θεού ανοίγει μια “πόρτα” και έρχεται μία ευεργεσία και δίνει μία ανακούφιση για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Είναι ένα έργο που θεωρούμε μεν σημαντικό, αλλά θεωρούμε πιο σημαντικό το πνευματικό έργο, το οποίο η Εκκλησία επιτελεί και το οποίο πρέπει ο λαός μας να γνωρίζει. Βλέπω στους ναούς και στις εκδηλώσεις μας λίγους Χριστιανούς και δεν απογοητεύομαι γιατί έχουμε λίγους Χριστιανούς, αλλά αρχίζω να σκέπτομαι που περιδιαβαίνουν οι πολλοί. Γιατί δεν αισθάνονται την ανάγκη να προσευχηθούν, να εκκλησιασθούν, να κοινωνήσουν, να εξομολογηθούν. Όλα τα πράγματα στη ζωή μας, τα επιδιώκουμε και τα επιδιώκουμε πιέζοντας τον εαυτό μας να τα κάνουμε. Δεν υπάρχει χώρος στις ψυχές μας για το μήνυμα του Χριστού, της Εκκλησίας, που είναι μήνυμα αισιοδοξίας, ελπίδος και ζωής μέσα σε όλη αυτήν την πολυπραγμοσύνη της ημέρας; Είναι καλό το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και ευχαριστούμε όλους όσοι το στηρίζουν και το αναγνωρίζουν, αλλά το κύριο έργο της Εκκλησίας είναι άλλο και σε αυτό, διαπιστώνω ότι έχουμε δυσκολία. Καταθέτω τον προβληματισμό μου ενώπιον του ευγενούς και πολιτισμένου λαού μας. Θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν το έργο μας. Ίσως να ευθυνόμαστε κι εμείς πολλές φορές που ο λαός μας δεν έχει τη λειτουργική παιδεία και διαπαιδαγώγηση που θα έπρεπε. Θέλω όμως να ελπίζω, ότι κάτι περισσότερο θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε στις ψυχές τους”.

• Βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Αιωρείται η φημολογία πως η Εκκλησία, εσείς, υποστηρίζετε συγκεκριμένο συνδυασμό ή πρόσωπα. Τί απαντάτε;

“Είμαι 37 χρόνια κληρικός στην Μητρόπολη, 25 χρόνια ιεροκήρυξ και 12 Μητροπολίτης. Δεν ανεμείχθην ποτέ σε υποθέσεις τέτοιες διότι ήξερα ότι η ανάμειξη της Εκκλησίας σε παρόμοια θέματα ζημιώνει. Έχω όμως κάθε δικαίωμα να έχω άποψη και λόγο για όλα τα πράγματα που τεκταίρωνται στον τόπο. Έχω προκρίνει άλλοτε αυτό μου το δικαίωμα να το εκφράζω, να το υποστηρίζω ακόμη και έως τέλους, διεκδικώντας το δίκαιον του λαού μας και τίποτε προσωπικό. Κι άλλοτε έχω προκρίνει ότι είναι καλύτερο το σιγάν του λαλείν, όταν ίσως η συζήτηση ζημιώνει κάτι. Να αναφέρω αρχικά πως εκφράζω τη λύπη μου, διότι από τα κοινά πράγματα της Αυτοδιοίκησης θα απουσιάζει ο κ. Γεώργιος Πουσσαίος. Όσο για τη συγκεκριμένη ερώτηση που μου θέτετε, θέλω να πω ότι μένω μακριά από όλα αυτά. Όμως επειδή με έχουν προκαλέσει κάτι ευθυνοανεύθυνες πένες, οι οποίες γράφουν και ανέγνωσα δημοσιεύματα και οι οποίες θέλουν – λίγο ή πολύ - να μου κάνουν και τον δάσκαλο, χωρίς να με εξονομάζουν - αλλά αντιλαμβάνομαι ότι σε εμέ απευθύνονται, τουλάχιστον το ύφος τους αυτό λέγει -, έχω να σας πω κάτι ξεκάθαρα. Η πίστη μας είναι αδιαπραγμάτευτη σε όλες τις βαθμίδες της ζωής μας. Και η αγάπη μας προς όλους τους ανθρώπους, ιερό μας καθήκον και ιερό χρέον μας. Σε παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν όταν προκλήθηκαν γεγονότα, πιέστηκα και εκλήθην να κάνω δηλώσεις. Τότε, προτίμησα την σιωπήν. Καλό θα είναι να σεβόμαστε τα πράγματα και να μην ισοπεδώνουμε την πίστη μας με εκλογικούς συνδυασμούς, με προεκλογικά πυροτεχνήματα. Ο λαός μας έχει και την ωριμότητα και την ευθύνη να γνωρίζει τί πρέπει να πράξει. Η Εκκλησία εύχεται και προσεύχεται και η ευθύνη του καθενός μας είναι απόλυτα προσωπική του. Λυπάμαι για τις ακριτομύθιες που κυκλοφορούν και πολύ περισσότερο λυπάμαι για τη διδασκαλία των δημοσιευμάτων αυτών. Ας τα αφήσουμε στην άκρη και ας κοιτάξουμε τί είναι αυτό το οποίο χρειάζεται ο τόπος μας, πέρα από τις εκλογές. Ο κόσμος χρειάζεται ομόνοια, ομοψυχία σε επίπεδο πατρίδος και χρειάζεται όλοι μας να καταλάβουμε, αν ευθυνόμαστε, που ευθυνόμαστε και γιατί έφθασε ο τόπος εδώ. Και ο καθένας, να συνεισφέρει να βγει ο τόπος από τα αδιέξοδα”.

• Άρα, όποια και να είναι η επόμενη Δημοτική Αρχή, είναι δεδομένη η στήριξή σας.

“Ο Επίσκοπος είναι πατέρας ενός τόπου και ποτέ δεν διαχωρίσαμε τους ανθρώπους και δεν τους αφορίσαμε. Καλόν είναι να είμαστε προσεκτικοί όταν αναφερόμαστε στην πίστη μας. Είναι ιερόν πράγμα και εγώ δεν την διαπραγματεύομαι για τίποτε. Ούτε για την οικογένειά μου”.

• Ολοκληρώνοντας, ποια ευχή απευθύνετε προς τους συμπολίτες μας;

“Θέλω να ευχηθώ για το Άγιο Πάσχα. Το μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού είναι μήνυμα ζωής, μήνυμα ελπίδος. Η Ανάσταση του Χριστού να δίνει δύναμη στις καρδιές μας, να συμπορευόμαστε, να έχουμε αγάπη μεταξύ μας, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον και πάνω απ' όλα να δώσουμε δύναμη στα παιδιά μας. Το χρειάζονται. Επισκέφθηκα τα Λύκεια και τα Γυμνάσια του νησιού και είδα απέναντι στα πρόσωπα των παιδιών, πολιτισμό, ευγένεια, δύναμη, αγάπη για τη μάθηση και τον αθλητισμό. Οφείλουμε στα παιδιά μας, να αφήσουμε μία παρακαταθήκη. Και αυτή η παρακαταθήκη πρέπει να είναι ζυμωμένη με το πρόσφορο της πίστης και της αγάπης μας για τον Χριστό, που ήρθε να φέρει στον κόσμο μήνυμα ζωής και σωτηρίας. Καλό Πάσχα σε όλους”.

 http://imsyrou.gr/

Ο Μητροπολίτης Μαρωνείας & Κομοτηνής στο "Αγιορείτικο βήμα": Πρότυπο η συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων στην Θράκη

Συνέντευξη στον Μάνο Χατζηγιάννη
Πριν από λίγες μέρες συμπλήρωσε ένα χρόνο στον μητροπολιτικό θρόνο της Μαρωνείας και της Κομοτηνής. Ο μητροπολίτης Παντελεήμων μιλάει σήμερα αποκλειστικά στο “Αγιορείτικο βήμα” για αυτόν τον ένα χρόνο. Ο “Βενιαμίν” της Ιεραρχίας σχολιάζει ακόμη τη συμβίωση των χριστιανών και των μουσουλμάνων, τους διαθρησκειακούς διαλόγους, μιλάει για το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας και μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες του από το Άγιον Όρος, το οποίο χαρακτηρίζει "κιβωτό και ακρόπολη της πίστεώς μας"...
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη: 

-Σεβασμιώτατε στα μέσα Μαρτίου κλείσατε ένα χρόνο στον μητροπολιτικό θρόνο της Μαρωνείας και της Κομοτηνής. Ένα χρόνο σοφότερος ή ένα χρόνο πιο προβληματισμένος; Τι ήταν αυτό που σας απογοήτευσε και τι εκείνο που σας γέμισε ελπίδα από τα δρώμενα στην μητροπολιτική σας περιφέρεια τον χρόνο αυτό;

Έκλεισα έναν χρόνο αρχιερατείας στην μητροπολιτική επαρχία της Μαρωνείας και της Κομοτηνής. Ομολογώ ότι οι ποιμαντικές μέριμνες και οι ασχολίες γέμισαν την ψυχή μου. Συμπαραστάτες στην προσπάθεια αυτή ήταν πρώτον η Κυρία Θεοτόκος, η καταφυγή και η ελπίδα πάντων των χριστιανών. Ήταν και είναι οι κληρικοί της Μητροπόλεως και κυρίως ο ευλογημένος λαός της Ροδόπης που διψά για τον λόγο της Αληθείας. Ο λαός αυτός με την αγάπη του και την αφοσίωσή του στη Μητέρα Εκκλησία μου έδινε όλο αυτόν τον καιρό κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσω το έργο που μου ανέθεσε η Εκκλησία.
-Στην μητροπολιτική σας περιφέρεια είναι έντονο το μουσουλμανικό στοιχείο. Εσείς ο ίδιος κατά την ενθρονιστήρια ομιλία σας αναφερθήκατε στην Κομοτηνή με το όνομα "Γκιουλμουτζίνα" προκαλώντας έκπληξη και κάποιες αντιδράσεις. Πως βλέπετε την συμβίωση του χριστιανικού με το μουσουλμανικό στοιχείο στην περιοχή;
Την συμβίωση των χριστιανών και των μουσουλμάνων την έζησα από τον καιρό που υπηρέτησα ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και Περιθεωρίου. Επομένως το κλίμα στην Ροδόπη μου είναι γνώριμο. Είναι ένα κλίμα ειρηνικής συμβιώσεως των δύο σύνοικων στοιχείων, που έχουν διαφορετικές θρησκευτικές και πολιτιστικές παραδόσεις, που ζουν όμως και εργάζονται για κοινό καλό και την ευημερία του τόπου σεβόμενοι ο ένας τον άλλον. Δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η ειρηνική συνύπαρξη των χριστιανών και των μουσουλμάνων στην Θράκη είναι μια κατάκτηση της Ελληνικής Πολιτείας και κοινωνίας και αποτελεί πρότυπο και για άλλες κοινωνίες.

-Μιας και η συζήτηση περί των σχέσεων μουσουλμανικού και χριστιανικού στοιχείου πως κρίνετε τους περίφημους διαθρησκειακούς διαλόγους; Για παράδειγμα είναι συμβατό να συνδιαλέγεται η Ορθοδοξία με το Ισλάμ και την ίδια στιγμή να διώκονται ανηλεώς οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής;

Όταν ο μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς διαλεγόταν με τους Μουσουλμάνους, τους ονομαζόμενους «Χιόνες», δεν φοβήθηκε τον διάλογο, πως είναι δυνατόν εμείς να τον αρνούμαστε, όταν βιώνουμε καθημερινά την αλήθεια της πίστεώς μας, και όταν για εμάς η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι μια ιδεολογία, αλλά ένα εμπειρικό γεγονός. Οι μουσουλμάνοι της Μέσης Ανατολής ζουν σε ένα διαφορετικό περιβάλλον από το δικό μας, ένα περιβάλλον που στιγματίζεται από τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία απέναντι των άλλων, των χριστιανών, παρά το γεγονός ότι εδώ και πολλούς αιώνες στην περιοχή αυτή Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ζούσαν μαζί και εκεί βρίσκονται τρία από τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία μας. Οι αιτίες της μισαλλοδοξία εκεί έχουν να κάνουν με καταπίεση και εκμετάλλευση των μουσουλμάνων από τους ξένους, γεγονός που επέδρασε αρνητικά στο συλλογικό τους υποσυνείδητο. Καταδικάζουμε απερίφραστα τον διωγμό των χριστιανών της Μέσης Ανατολής, αλλά δεν πρέπει να συγχέουμε την περιοχή μας με την Αίγυπτο και με την Συρία.
-Πριν από λίγες μέρες ελήφθη στο Φανάρι μια πολύ σημαντική απόφαση για την Ορθοδοξία. Η Πανορθόδοξη Σύνοδος, η σύγκληση της οποίας πέρασε από χίλια μύρια κύματα, τελικά εκτός απροόπτου θα πραγματοποιηθεί σε δύο χρόνια. Τι πιστεύετε πως χρειάζεται η Πανορθόδοξη Σύνοδος για να καταστεί επιτυχημένη δεδομένου πως , όπως και ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης ομολόγησε στην εισήγηση του κατά τη Σύναξη, οι Προκαθήμενοι πολλάκις εμφανίζονται αντιδικούντες δίνοντας μια αρνητική εικόνα προς τα έξω. Πολύ πρόσφατο το παράδειγμα με την αντιπαράθεση Φαναρίου-Μόσχας για τα περί πρωτείου, αλλά και τα εκκλησιαστικά δρώμενα στην Τσεχία...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι άφησε σε μας τους χριστιανούς την παρακαταθήκη της αγάπης, που δεν είναι εντολή αλλά βίωμα και γι αυτό η Εκκλησία μας καταδικάζει τον εθνοφυλετισμό, ο οποίος πολλά δεινά έφερε στους Ορθοδόξους. Κέντρον της Ορθοδοξίας, πέρα από εθνοφυλετικές προτεραιότητες, είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο εδώ και αιώνες εφαρμόζει τον Παύλειο λόγο «ουκ ένι Ιουδάιος και …..». Με την σοφία και σύνεση που διακρίνει τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί η λύση του θέματος της συγκλήσεως της Πανορθοδόξου Συνόδου και τελικά θα πρυτανεύσει η καταλλαγή.
-Μεγάλη συζήτηση έχει δημιουργηθεί στου κόλπους της Ελλαδικής Εκκλησίας με αφορμή το γεγονός πως λίγο πριν τελειώσει το 2013, κινήθηκαν οι σχετικές διαδικασίες που εν τέλει οδήγησαν στην απομάκρυνση Ιεράρχου από το μητροπολιτικό του θρόνο λόγω αδυναμίας ασκήσεως των καθηκόντων του. Πρόσφατα η Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να ξεκινήσει αντίστοιχες διαδικασίες για άλλους δύο Ιεράρχες; Πως το σχολιάζετε εσείς ως ο "Βενιαμίν" της Ιεραρχίας;

Προϋπόθεση της ασκήσεως των ποιμαντικών καθηκόντων του είναι ο Μητροπολίτης να βρίσκεται σε θέση να ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας και αυτό δεν είναι άσχετο με την σωματική και πνευματική του υγεία. Για να κηρυχθεί ένας Μητροπολίτης σε αδυναμία πρέπει να υπάρχει τεκμηριωμένη απόφαση της Ιεράς Συνόδου, γιατί ο Επίσκοπος, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, είναι ταυτισμένος διά βίου με την πιστευθείσα εις αυτόν ποίμνη. Για το λόγο αυτό μία απόφαση συνοδική εγγυάται το ορθόν της πράξεως.

-Τη χρονιά που πέρασε πολλά ήταν εκείνα τα γεγονότα, τα οποία προκάλεσαν αντιδράσεις στους πιστούς. Η αργία της Κυριακής, το σύμφωνο συμβίωσης, το μάθημα των Θρησκευτικών... Πιστεύετε πως εξελίσσεται ένας υπόγειος πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας στη χώρα μας; Η Ιερά Σύνοδος έχει αντιμετωπίσει όπως θα έπρεπε τις "δοκιμασίες";

Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία της Εκκλησίας θα βρει πάμπολλα παραδείγματα προσκομμάτων στο έργο της. Η Εκκλησία όμως στηρίζεται στον Χριστό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα δεχτεί χωρίς διάλογο να επιβληθούν στον πιστό λαό μέτρα που είναι αντίθετα με την πίστη και τις παραδόσεις του.

-Στην εποχή της κρίσης η Εκκλησία αποδείχτηκε φιλόστοργη μητέρα του δοκιμαζόμενου λαού με την τεράστια κοινωνική της προσφορά. Στην μητροπολιτική σας περιφέρεια ποιο είναι το εύρος του προβλήματος και ποιες οι δράσεις της Εκκλησίας;

Η Εκκλησία του Χριστού διακονεί πάντοτε τον άνθρωπο, όχι μόνο πνευματικά αλλά και υλικά. Για τον λόγο αυτό το φιλανθρωπικό της έργο προσφέρεται σε κάθε άνθρωπο που έχει ανάγκη, ανεξαρτήτως παραδόσεων και θρησκευτικών αντιλήψεων. Στην Μητρόπολη Μαρωνείας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πιστός λαός δεν είναι διαφορετικά από αυτά των άλλων περιοχών της πατρίδας μας. Το ζήτημα δεν είναι συγκριτικό και αντιμετωπίζεται συνολικά από την Εκκλησία.
Στην Μητρόπολη Μαρωνείας λειτουργούν:
Το Γενικό Φιλόπτωχο Ταμείο που καλύπτει τις ανάγκες 250 και πλέον προσώπων,
Σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών Πρέχεται η βοήθεια δεμάτων σε πολλές οικογένειες,
Λειτουργεί Δίκτυο Εθελοντών με κυρίες που επισκέπτονται Σχολεία, Οικογένειες και Ιδρύματα και διαπιστώνουν τις διάφορες ανάγκες και παρεμβαίνουν αναλόγως,
Παρέχεται υλική βοήθεια και δίδονται τρόφιμα σε 230 δικαιούχους σε συνεργασία με Πρόγραμμα Ευρπαϊκής Ένωσης,
Σε συνεργασία με την Ιερά Σύνοδο παρέχεται βοήθεια σε 140 χριστιανικές οικογένειες που αντιστοιχεί σε 200 Ευρώ ανά δίμηνο,
Λειτουργούν Ενοριακά σισσίτια, που σιτίζουν 150 οικογένειες,
Παρόμοια δράση είναι αυτή του Κοινωνικού Παντοπωλείου, στο οποίο οι έχοντες ανάγκη μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους σε είδη πρώτης ανάγκης,
Από ετών λειτουργούν και εξακολουθούν να υφίστανται οι Κατασκηνώσεις, στις οποίες φιλοξενούνται 400 νέοι,
Δύο Παιδικοί Σταθμοί με 150 παιδιά,
Σε ανταπόκριση στις σύγχρονες απαιτήσεις και ανάγκες το Κοινωνικό Φροντιστήριο παρέχει δωρεάν σε 160 και πλέον μαθητές βοήθεια και συμπληρωματικά προς τις παρεχόμενες στο Σχολείο γνώσεις,
Μία νέα πρωτοβουλία, είναι η παροχή δεκατιανού σε όλα τα Σχολεία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ η Τοπική Εκκλησία, γενικώς, επαγρυπνεί, για να καλύψει τις οποιεσδήποτε έκτακτες ανάγκες των συνανθρώπων.

-Σεβασμιώτατε πιστεύετε πως η Ορθοδοξία απειλείται από την εκκοσμίκευση;

Πρόκειται για ένα πρόβλημα, μια πρόκληση, που αντιμετωπίζει διαχρονικά η Εκκλησία μας και δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Είναι μια πρόκληση, η οποία κατά την αντιμετώπισή της δοκιμάζει τις πνευματικές δυνάμεις της Εκκλησίας και αναδεικνύει τα χαρίσματα της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Υπενθυμίζω ότι κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες ανεδείχθη το χάρισμα του μοναχισμού ως αναζήτηση της γνησιότητος της πίστεως απέναντι στα φαινόμενα της εκκοσμίκευσης που εμφανίστηκαν με το τέλος των διωγμών και την αθρόα προσέλευση στον Χριστιανισμό.

-Σε λίγες μέρες όλοι μας θα ζήσουμε στις εκκλησιές και πάλι τα σεπτά Πάθη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και θα πανηγυρίσουμε την ένδοξή Του Ανάσταση. Ποια είναι τα εφόδια που πρέπει να έχει ο Χριστιανός για να αντιληφθεί πλήρως τα νοήματα από την παρούσα περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής μέχρι και αυτήν του Πάσχα;

Η περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι μια ευκαιρία που μας προσφέρει η Εκκλησία να στραφούμε στον έσω άνθρωπο και να μετρήσουμε την αναξιότητά μας απέναντι στο μεγαλείο της αγάπης του Θεού. Η Εκκλησία μας παρέχει τα πνευματικά εφόδια των αρετών της μετάνοιας, της ταπείνωσης, της νηστείας, της προσευχής και του επαναπροσδιορισμού της ζωής μας απέναντι στο μεγαλείο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού.

-Ποιές είναι οι εμπειρίες σας από το Άγιον Όρος;

Το Άγιον Όρος είναι η κιβωτός και η ακρόπολη της πίστεώς μας. Αναφερθήκατε προηγουμένως στην εκκοσμίκευση. Το Περιβόλι της Παναγίας δίνει ανά τους αιώνες την μαρτυρία του για την διάσωση και την ανάδειξη των χαρισμάτων στην Εκκλησία. Οι Αγιορείτες Πατέρες αγωνίζονται νύκτα και ημέρα τον αγώνα τον καλόν, τον αγώνα της ασκήσεως, της προσευχής και της ακτημοσύνης. Η δύναμη του Αγίου Όρους είναι η αδιάλειπτη προσευχή των μοναχών, η οποία λυτρώνει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στην κατά Χριστόν σωτηρία. Αυτό είναι το μήνυμα του Αγίου Όρους στον κόσμο.
Αυτό που με συγκινεί στο Άγιον Όρος είναι η απλότητα των γερόντων, η καθαρότητα της πίστεως και το αγωνιστικό τους φρόνημα. Στις ακολουθίες διασώζεται η αρχαία τάξη της λατρείας. Αλλά η θεώρηση της λειτουργικής ζωής δεν είναι στατική, μουσειακή. Δεν επαναλαμβάνεται απλώς η λατρευτική τάξη αλλά βιώνεται ευχαριστιακά. Το Άγιον Όρος είναι η κιβωτός του πολιτισμού που δημιούργησε η ορθόδοξη πίστη μας και είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει να επιδείξει και να προσφέρει στον κόσμο η πατρίδα μας.
 

Ποιμαντορική εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κκ Κοσμά, για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

ΕΛΛΗΝΙΚΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ 

ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Ἀρχιεπ. Δαμασκηνοῦ 10

302 00 ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΝ

Τηλ: 26310-22322, 22421 Fax: 26310-28701

e_mail: imaa@otenet.gr

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 1ῇ Ἀπριλίου 2014

Ἀριθ. Πρωτ.:  327

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η  Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 65)

ΚΟΣΜΑΣ

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός  τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα 

τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Σέ ὁλόκληρη τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας, τίς δύο προηγούμενες ἑβδομάδες, ὑπήρξε μία κλιμακωτή δραστηριότητα μελῶν τῆς αἱρέσεως «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ», οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς ἐπικαλοῦνται καί τήν προσωνυμία «Χριστιανοί». Σέ πολλές πόλεις καί χωριά διένειμαν προπαγανδιστικά φυλλάδια μέ τά ὅποια προσκαλοῦν ὅλους στήν «τήρηση τῆς ἀναμνήσεως τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ».

Συνηθίζει ἡ ἑταιρεία «Σκοπιά» νά ἀπορρίπτει κάθε Χριστιανική ἑορτή ἤ νά κακοποιῇ καί νά διαστρεβλώνῃ τό θεολογικό περιεχόμενό της. Ἀπό αὐτή τήν συνήθεια δέν ἑξαιρέθηκε οὔτε ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, πού τήν ἀπέρριψαν, καθώς ἀρνοῦνται τήν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ἀντί τοῦ χριστιανικοῦ Πάσχα, πού μαρτυρεῖ τήν νίκη τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας πάνω στόν θάνατο, οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ γιορτάζουν ἁπλῶς τήν ἀνάμνησι τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ, τόν ὅποιο θεωροῦν «ὡς τόν καλύτερο ἄνθρωπο, πού ἔζησε ποτέ στήν γῆ» καί ὄχι ὡς Θεό καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου.

Οἱ χιλιαστές γιορτάζουν τήν ἀνάμνησι αὐτή κάθε χρόνο «τό βράδυ πού ἀντιστοιχεῖ στίς 14 Νισσᾶν τοῦ ἀρχαίου Ἰουδαϊκοῦ ἡμερολογίου». Διοργανώνουν ἐκδηλώσεις κυρίως στίς «αἴθουσες βασιλείας», ὅπως τίς ὀνομάζουν, καί σέ ἄλλους χώρους, ὅπως ξενοδοχεῖα, ἑστιατόρια καί κινηματογράφους. Στήν ἐπαρχία μας θά τελέσουν τήν ἀνάμνησί τους, τήν Δευτερα 14 Ἀπριλίου 2014, σέ γνωστά κέντρα τους.

Στόν χῶρο πού συγκεντρώνονται τοποθετοῦν ἕνα τραπέζι. Πάνω στό τραπέζι τοποθετοῦν ἄζυμο ψωμί καί κόκκινο κρασί. Τό ψωμί καί τό κρασί θεωροῦνται ἁπλά σύμβολα τῆς θυσίας τοῦ Ἰησοῦ καί τά ὀνομάζουν «ἐμβλήματα». Ἡ τελετή ξεκινᾶ μέ ὁμιλία σχετική μέ τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ. Σ’ αὐτή ἐπαναλαμβάνονται οἱ χιλιαστικές πλάνες γιά τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου καί γιά τό μυστήρι τῆς Θείας Ευχαριστίας. Μετά τήν ὁμιλία περιφέρονται τά ἐμβλήματα, πρῶτα τό ψωμί καί ὕστερα τό κρασί, μεταξύ τῶν παρόντων χιλιαστῶν. Τά ἐμβλήματά τους ὅμως δέν ἔχουν τό δικαίωμα νά τά λάβουν ὅλοι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, σέ ἀντίθεση μέ ὅ,τι συμβαίνει στήν Ὀρθόδοξη λατρεία τῆς Ἔκκλησίας μας, ὅπου μετέχουμε ὅλοι οἱ πιστοί στά Ἄχραντα Μυστήρια μας. Ἀπό τό ψωμί καί τό κρασί τους λαμβάνουν μόνο ὅσοι ἀνήκουν στίς 144.000, «στό μικρό ποίμνιο» ὅπως τό ὀνομάζουν, πού θά ζήσουν στόν οὐρανό καί θά εἶναι συγκυβερνῆτες μαζί μέ τόν Χριστό. Ὅλοι οἱ ἄλλοι θά ἔχουν ἁπλά τήν «ἐπίγεια ἐλπίδα». Αὐτοί, ἐάν μείνουν πιστοί στήν ἑταιρεία τούς καί ἐργάζονται γιά νά προσηλυτίσουν ἄλλους, θά ζήσουν χίλια χρόνια σ” ἕνα ἐπίγειο παράδεισο κάτω ἀπό θεοκρατική κυβέρνηση. Διαφορετικά θά ἐξοντωθοῦν ἀπό τόν Ἰεχωβά στόν Ἀρμαγεδῶνα. Οἱ Ἕλληνες χιλιαστές δέν ἔχουν δικαίωμα νά συµµετέχουν στά ἐµβλήµατά τους, καθώς ὅλοι τους ἀνήκουν στήν ἐπίγεια τάξι καί ὄχι στό «µικρό ποίµνιο», στίς 144.000 ἐκλεκτούς, πού ὁ ἀριθµός τους συµπληρώθηκε τό 1935, ὅπως ἀναφέρουν οἱ ἴδιοι στό περιοδικό τους «Σκοπιά» (τεῦχος τῆς 15-6-1992, σελ. 23).

Αὐτή εἶναι ἡ «ἀνάµνησι τοῦ θανάτου τοῦ Ἰησοῦ» στήν ὁποία μᾶς καλοῦν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καί γι’ αὐτή τήν ἐκδήλωση ξεσήκωσαν ὅλη τήν Ἑλλάδα.Ἐδῶ, ὅµως, ἐγείρεται ἕνας προβληµατισµός. Ἀφοῦ καί οἱ ἴδιοι οἱ χιλιαστές δέν λαµβάνουν τά ἐµβλήµατα τῆς ἀνάµνησης, γιατί καλοῦν καί ἐµᾶς νά συµµετέχουµε στήν ἔκδηλωσί τους;

Ὁ λόγος πού τό κάνουν εἶναι καθαρά προπαγανδιστικός. Ἐπιθυµοῦν νά σπείρουν στήν καρδιά καί στόν λογισµό τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τήν ἀµφιβολία γιά τό πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί τήν ἀµφισβήτησι σχετικά µέ τό µυστήριο τῆς Θείας Εύχαριστίας.

Ἄν ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν ὁ «µέγας Ἀρχιδοῦλος», δηλαδή ἁπλά ἕνας καλός ἄνθρωπος, τόν ὁποῖον ὁ Θεός ὑπερύψωσε ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιά νά εἶναι δεύτερος µετά τόν Πατέρα κατά τό µεγαλεῖο καί τήν δύναµι καί τήν ἐξουσία, ὅπως διδάσκουν, τότε σωτηρία δέν θά ὑπῆρχε. Ἕνας ἄνθρωπος δέν µποροῦσε νά σώσῇ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, παρά µόνο τόν ἑαυτό του. Ὁ Ἰησοῦς ὅµως δέν εἶναι µόνο ἄνθρωπος. Δέν εἶναι ἕνας ἀρχιδοῦλος, ὅπως διακηρύσσουν. Δέν εἶναι ὁ καλύτερος ἄνθρωπος τῆς γῆς. Εἶναι ὁ αἰώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τό δεύτερο Πρόσωπο τῆς Παναγίας Τριάδος, ὁ Ὁποῖος συµµετεῖχε στήν δηµιουργία τοῦ κόσµου καί σέ συγκεκριµένη χρονική στιγµή παρενέβη στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, γιά νά λυτρώσῃ τά πλάσµατά Του. Σαρκώθηκε µέ τήν ἐπενέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύµατος στά σπλάχνα τῆς ὑπερευλογηµένης Μαρίας, ἡ ὁποία δίκαια ὀνοµάστηκε Θεοτόκος, ἀφοῦ κυοφόρησε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Ὡς τέλειος ἄνθρωπος ὁ Ἰησοῦς, κήρυξε, προσέφερε θαύµατα, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε, καί µέ τήν Ἀνάληψί Του ἀνέβασε ὡς Θεός στά δεξιά τοῦ Πατρός τήν ἀνθρώπινη φύσι. Ὅλα αὐτά µᾶς τά τονίζει θαυµάσια ἡ Ἁγία Γραφή. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ «πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν» (Ἀποκάλ. α’, 17-18), εἶναι «ὁ ἀληθινός Θεός καί ζωή αἰώνιος» (Α’ Ἰωάνν. ε’, 20), ὁ Ὁποῖος ἔχει δικά Του «πάντα ὅσα ἔχει ὁ Πατήρ» (Ἰωάνν. ιστ’, 15). Εἶναι Ἐκεῖνος πού διεκήρυξε «ὁ ἑωρακώς ἐµέ ἕωρακε τόν Πατέρα» (Ἰωάν. ιδ’, 9). Εἶναι Αὐτός πού προφήτευσε ὁ Ἠσαΐας «Θαυµαστός σύµβουλος, Θεός Ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ µέλλοντος αἰῶνος…» (Ἡσ. θ’, 6-7). Εἶναι Αὐτός πού, ὅταν τόν εἶδε Ἀναστηµένον ὁ µαθητής Του Θωµᾶς, φώναξε µέ ὅλη τήν δύναµι τῆς ψυχῆς του: «Ὁ Κύριός µου καί ὁ Θεός µου» (Ἰωάνν. 20, 28).

Μέ αὐτόν τόν Κύριο καί Θεό µας ἑνωνόµαστε ὅλοι ἐµεῖς οἱ πιστοί Του, καθώς γινόµαστε µέλη τοῦ σώµατός Του µέ τό Βάπτισµά µας. Καί ὅπως ὅλα τά µέλη ἑνός σώµατος τρέφονται ἀπό τό ἴδιο τό σῶµα, ἔτσι καί ἐµεῖς τρεφόµαστε µέ τό Σῶµα καί τό Αἷµα τοῦ Κυρίου, πού ὁ Ἴδιος µᾶς προσφέρει. Καί µεταλαµβάνουµε τόν ἁγιασµένο ἄρτο καί οἶνο ὄχι ὡς ἀνάµνησι, ὄχι ὡς ἁπλά σύµβολα τῆς θυσίας, ὅπως ὑποστηρίζουν οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλά ὡς πραγµατικό Σῶµα καί Αἷµα Χριστοῦ, ὅπως σαφέστατα καί σέ πολλά σηµεῖα διδάσκει τό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο παρερµηνεύουν καί κακοποιοῦν οἱ χιλιαστές.

Ἀγαπητοί,

Ὁ Θεός ἔδωσε τήν ἐλευθερία σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὥστε νά ἀποφασίζουν τήν σωτηρία ἤ τήν ἀπώλειά τους. Ἡ Ἐκκλησία ὅµως ὀφείλει νά ἐνηµερώνῃ γιά τούς κινδύνους, πού ἐλλοχεύουν πίσω ἀπό τά προσωπεῖα τοῦ συγχρόνου πνευµατικοῦ δουλεµπορίου. Δέν µισοῦµε τόν αἱρετικό, ἀλλά καταγγέλλουµε τήν αἵρεσι καί παρακαλοῦµε ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς νά ἀποµακρυνθοῦν καί νά µήν συµµετέχουν σέ συγκεντρώσεις αἱρετικῶν.

Τέλος, ἡ προτροπή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόµου μᾶς ὑποδεικνύει πιά πρέπει νά εἶναι ἡ στάσι µας ἀπέναντι στούς αἱρετικούς: «Ἔαν κάποιος δέν γνωρίζει καλά τήν Χριστιανική πίστη, ἄς ἀποφεύγει τίς συναναστροφές µέ αἱρετικούς καί ἄς ἀποµακρύνεται ἀπό τίς συγκεντρώσεις τους. Διότι καί τόν αἱρετικό δέν µπορεῖ νά τόν ὠφελήσῃ καθόλου, ἀλλά καί ὁ ἴδιος ἀποκοµίζει µεγάλη βλάβη ἀπό τήν αἵρεση. Ὅσοι, λοιπόν, (μᾶς λέει ὁ Ἅγιος) συναναστρέφονται αὐτούς τούς βλάσφηµους, παίρνουν µεγάλο µέρος τῆς ἀσεβείας τους».

 Μέ πατρική ἀγάπη,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Ξεσπάσματα της καρδιάς μου

" Κύριέ μου, σήμερα ήθελα να Σου πω
πως θέλω να ανήκω σε Σένα.
Σου το είπα κι άλλες φορές.
Το ξέχασα όμως αρκετές φορές από τότε.
Σήμερα με βοηθείς να Σου το ξαναζητήσω.
Σ΄ ευχαριστώ και Σε παρακαλώ,
αυτό το δώρο χάρισέ το στο παιδί Σου.
Βοήθησέ με, μέχρι το βράδυ αυτό να σκέπτομαι.
Κύριε, Σύ ξέρεις τις πληγές μου.
Ξέρεις όμως και την προσπάθειά μου.
Το όνομά Σου στα χείλη μου το έχω συχνά.
Και η επίκληση αυτή κάνει θαύματα.
Γλυκύτατε Ιησού, βοήθησέ με να μιλώ μαζί Σου πιο συχνά.
Όταν μου έρχεται το κύμα του κακού 
τότε να μιλώ μαζί Σου πιο πολύ 
για να περνά η μπόρα.
Κι αν τα κύματα με βρέξουν, και με βρέχουν συχνά,
Σύ μην αφήσεις τη βάρκα μου να τσακιστεί.
Ιησού μου, Σε ικετεύω: έλα και κάνε ένα περίπατο 
μέσα στην ταραγμένη θάλασσα της καρδιάς μου.
Ιησού μου, Ιησού μου δώσε να σε γνωρίσω,
να σε αγαπήσω, με την καρδιά μου όμως! …
Μίλησε Σύ, Κύριε, στη ζωή μου, 
την αδύνατη, την αμαρτωλή! 
Εσένα περιμένω Ιησού Γλυκύτατε … "

( Αποσπάσματα από το βιβλίο “Ξεσπάσματα της καρδιάς μου”
+ Μητροπολίτου Χαλκίδος Νικολάου Σελέντη )

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: «Η κρίση πρεπει να ξεπεραστεί με πίστη, αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια»

Κάλεσμα σε όλους τους Ελληνες να αντιμετωπίσουν με ενότητα, πίστη και αλληλεγγύη τις οικονομικές δυσκολίες απηύθυνε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος κατά τη διάρκεια επίσκεψης του στο «Σπίτι του Ηθοποιού».
«Η κρίση», είπε ο κ. Ιερώνυμος, «πρέπει να αντιμετωπισθεί με τη μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη της αλληλεγγύης. Οι Ελληνες πρέπει να ξαναγίνουμε μία οικογένεια, να αγαπά και να φροντίζει ο ένας τον άλλο και να μην θέτουμε πάνω απ΄ όλα τις σκοπιμότητες και τις ιδιοτέλειες.
» Ο πόνος που βιώνει τον τελευταίο καιρό ο καθένας, μάς έχει ωριμάσει. Πονέσαμε πολύ, αλλά σιγά –σιγά θέτουμε όλες τις δυνάμεις μας, κυρίως την αλληλεγγύη, σε ένα κοινό στόχο. Με την πίστη μας, είμαι βέβαιος ότι θα ξεπεράσουμε και αυτή τη δοκιμασία».
Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε στην προσφορά των ελλήνων ηθοποιών υπογραμμίζοντας ότι «το έργο του ηθοποιού είναι να κάνει τους άλλους τους ανθρώπους να γελάσουν να προβληματιστούν, να δούνε τη ζωή με τη σωστή διάσταση» αλλά όπως είπε, «μόνο με αλλαγή νου και καρδιάς μπορούμε να σταματήσουμε συνήθειες και πάθη που αρρωσταίνουν την κοινωνία μας».
Με αφορμή την εορτή του Πάσχα, αλλά και την συμπλήρωση ενός έτους φροντίδας, από το Φιλανθρωπικό Οργανισμό «Αποστολή» σε ηθοποιούς, με καθημερινά γεύματα αγάπης, ο Αρχιεπίσκοπος, συνοδευόμενος από τον Γενικό Διευθυντή του Φιλανθρωπικού Οργανισμού, Κωνσταντίνο Δήμτσα, είχε τη δυνατότητα να συναντηθεί και να συνομιλήσει με τον Γιάννη Βόγλη, την Μέλπω Ζαρόκωστα, τον Νίκο Βερλέκη τον Βαγγέλη Κομματά, τον Θέμη Μάνεση, την Καίτη Φίνου τον Νίκο Ζιάγκο, το Νίκο Μπακογιάννη, τον Σπύρο Μπιμπίλα, την Μαρία Κωσταντάρου κ.α. για προβλήματα της καθημερινότητας και να μοιράσει πασχαλινά δώρα.
Η πρόεδρος του Ιδρύματος «Σπίτι του Ηθοποιού» Άννα Φόνσου εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της στον Αρχιεπίσκοπο και την «Αποστολή» για τη συνεχή της στήριξη στους ηθοποιούς, λέγοντας: «Όπως ξέρετε ο κλάδος μας δεινοπαθεί, έχουμε μεγάλη ανεργία. Οι νέοι ηθοποιοί βρίσκονται σε απόγνωση».
Ο διευθυντής της «Αποστολής», Κωνσταντίνος Δήμτσας, αναφέρθηκε στη συνεργασία της «Αποστολής» με το «Σπίτι του Ηθοποιού» εκφράζοντας, όπως είπε το σεβασμό του για τις ανάγκες των ανθρώπων εκείνων «με τους οποίους μεγαλώσαμε μέσα από τα έργα τους και τις ταινίες τους γελώντας, κλαίγοντας, θυμώνοντας, αγωνιώντας, συμμετέχοντας και εμείς νοερώς από το ρόλο του θεατή. Αυτούς τους ανθρώπους ερχόμαστε να διακονήσουμε, ως ελάχιστο φόρο τιμής για τη συνεισφορά τους στον πολιτισμό μας και στη ψυχή μας».

Ιερές Ακολουθίες & Συναυλία Βυζαντινής Μουσικής

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η    Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ Κοζάνη, 3 Απριλίου 2014 Ιερές  Ακολουθίες  &  Συναυλία  Βυζαντινής  Μουσικής 1. Η Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου θα τελεστεί στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης την Παρασκευή 4 Απριλίου στις 7.00 μ.μ., χοροστατούντος του Σεβασμιώτατου Ποι­με­νάρ­χου μας κ. Παύ­λου. 2. Στο εξωκκλήσι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος («χαμηλός Αη-Λιάς») Κοζάνης τοποθετήθηκε Ιερέας ως μόνιμος Εφημέριος και πλέον τελούνται όλες οι Ιερές Ακολουθίες (ο Ακάθιστος Ύμνος θα ψαλλεί στις 6.30 μ.μ.). Την προσεχή Κυριακή Ε΄ Νηστειών (6 Απριλίου) η Θεία Λειτουργία θα τελεστεί ιερουργούντος του Μητροπολίτου κ. Παύλου. 3. Ο έκτος (και τελευταίος) Κατανυκτικός Εσπερινός θα τελεστεί την Κυριακή Ε΄ Νηστειών  (6 Απριλίου) στον Ιερό Ναό της Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης στις 6.30 μ.μ., χοροστατούν­τος του Σε­βα­σμι­ω­τά­του κ. Παύ­λου. Τον θείο λόγο θα κηρύξει ο  Ιεροκήρυκας της Ι. Μητροπόλεώς μας, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Αυγουστίνος Μύρου, με θέμα: «Συμπόρευση προς το πάθος και την Ανάσταση». Ο Σύλλογος Ιεροψαλτών της Ι. Μητροπόλεως «Ιάκωβος ο Ναυπλιώτης» θα πλαισιώσει τα 2 αναλόγια κατά τη διάρκεια του Εσπερινού, και μετά το πέρας της Ακολουθίας θα ψάλλει ύμνους του Τριωδίου και της Μεγάλης Εβδομάδας, με χοράρχη τον κ. Κων/νο Αρβανίτη. Από την Ιερά Μητρόπολη

Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια!∆εν τελείωσαν τά θέµατα....

'Περνούν τά χρόνια καί τι δύσκολα χρόνια!∆εν τελείωσαν τά θέµατα.... Βράζει το καζάνι.Αν δεν είναι λίγο δυναµωµένος κανείς, πώς θα µπόρεση να αντιµετώπιση µιά δύσκολη κατάσταση Ό Θεός δεν έκανε ανεπρόκοπους ανθρώπους. Πρέπει να καλλιεργήσουµε το φιλότιµο. Αλήθεια, Θεός φυλάξοι, αν γίνει ένα τράνταγµα, πόσοι θα σταλθούν όρθιοι; Πριν από τον πόλεµο τού '40,στην Κόνιτσα, εκεί πού είχα το µαραγκούδαδικο ήταν η αγορά καί έφερναν οι χωρικοί καλαµπόκι, σιτάρι κ.λπ. Μερικοί πλούσιοι - τι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή πού έπαιρναν κάποιους τόκους από τις Τράπεζες, όταν πήγαιναν οι καηµένοι οι χωρικοί το καλαµπόκι στην αγορά, για να το πουλήσουν, αυτοί το κλωτσούσαν µε το πόδι καί ρωτούσαν πόσο έχει. Όταν ήρθε ό πόλεµος καί αναγκάσθηκαν να τά πουλήσουν όλα, «καληµέρα» έλεγε ό ένας, «έχεις καλαµπόκι;» ρωτούσε ό άλλος. Γι' αυτό τώρα να ευχαριστείτε τον Θεό για όλα. Κοιτάξτε να ανδρωθείτε. Σφιχτήτε λιγάκι. Βλέπω τι µας περιµένει, γι' αυτό πονάω. Μην αφήνετε τον εαυτό σας χαλαρό'. 

Γέρων Παϊσιος

ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ;

του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

            Με αφορμή τις πρόσφατες προκλητικές δηλώσεις γνωστού πρώην επαγγελματία διαφημιστού σε βάρος αγωνιστών του 1821 και της Εκκλησίας διερωτήθηκα γενικότερα αν αξίζει να ασχοληθεί κανείς με κάποιον που χρησιμοποιεί επικοινωνιακές μεθόδους για να γίνει θόρυβος γύρω από το όνομά του. Αν αξίζει κανείς να ασχοληθεί με κάποιον που ευρισκόμενος στα έσχατα του βίου του – έχει ήδη ξεπεράσει σε ηλικία το προσδόκιμο για άνδρες στην Ελλάδα – δεν δείχνει να διαθέτει την ανάλογη προς την ηλικία του γνώση, σύνεση, μετριοπάθεια και νηφαλιότητα.  Αν αξίζει να ασχοληθεί κανείς με κάποιον που στο βιογραφικό του, ως αξιοσημείωτα, αναφέρει το ότι πήρε το βραβείο Ιπεκτσί και το ότι ήταν υποψήφιος της νεοφιλελεύθερης «Δράσης» και τώρα του αριστερού «Ποταμιού». Να σημειωθεί πως αυτές οι δύο  διαφορετικές ιδεολογικά πολιτικές κινήσεις συμφωνούν στην αφαίρεση από τους Έλληνες της ιδιοπροσωπίας τους και στην περιθωριοποίηση της Εκκλησίας.

            Αλήθεια, δεν αξίζει τον κόπο, γιατί η απάντηση στον περί ου ο λόγος αυτοδιαφημιζόμενο πρώην επαγγελματία διαφημιστή κρύβει την παγίδα να δοθεί αξία στα όσα  υποστηρίζει. Ασφαλώς ούτε οι άνθρωποι της  Εκκλησίας, ούτε ο Κολοκοτρώνης και οι άλλοι αγωνιστές έχουν ανάγκη συνηγόρων και βεβαίως οι αντιλήψεις που διαμορφώνονται από παρέες μιας κοσμοπολίτικης ιντελιγκέντσιας σε πολυτελή διαμερίσματα και εστιατόρια του Κολωνακίου, δεν έχουν σχέση με την κοινή και διαχρονική αντίληψη των Ελλήνων.   

            Όμως υπάρχει και ο Έλληνας που θέλει να πληροφορηθεί την αλήθεια για τα θέματα που γράφει ο 79χρονος πρώην διαφημιστής. Για την άλωση της Τρίπολης και τον Κολοκοτρώνη λ.χ. Ήταν η πρώτη άλωση των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς, ταπεινώσεων,  βασάνων,  φονικών και δεν ήταν εύκολο να ελεγχθεί το μένος τους. Αν χαρακτηριστεί  «Γενοκτονία» η άλωση της Τρίπολης από τους Έλληνες και η σφαγή που επακολούθησε, όταν οι Τούρκοι δεν θέλησαν να φύγουν χωρίς τα άρματά τους, πώς να χαρακτηριστεί η τεράστια εκατόμβη των εκατομμυρίων Ελλήνων, θυμάτων  των αιώνων της τουρκοκρατίας;…

Ο κάθε σοβαρός άνθρωπος  οφείλει να μην διαβάζει αποσπασματικά  τα Απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη. Λ.χ. στη συνέχεια της περιγραφής της άλωσης της Τρίπολης γράφει: « Όταν εμβήκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον πλάτανο εις το παζάρι οπού εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άϊντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκτρεμάσθηκαν εκεί»  και διέταξα και τον έκοψαν. Επαρηγορήθηκα και για τον σκοτωμό των Τούρκων». Να διαβάσει επίσης τη μαρτυρία του Κωνσταντίνου – Κολλίνου Θεοδ. Κολοκοτρώνη, στον Τερτσέτη. Όταν ήταν επτά ετών ο πατέρας του τον ενημέρωσε ότι οι Άγγλοι τον θέλανε για αξιωματικό τους, να πάει να υπηρετήσει στο Βασίλειο της Νεαπόλεως κι εκείνος αγριεμένος τους απάντησε: «Όχι δεν προδίδω την πατρίδα μου. Όπου σκότωσαν τον πατέρα μου, όπου έκοψαν χέρια και πόδια του παππού μου, εκεί θα πάγω…Εις τον πλάτανον της Τριπολιτζάς, όπου εκρέμασαν τους ιερείς της πίστεώς μας εκεί θα πάγω να πάρω, να ξαγοράσω το αίμα τους με αίμα…». Ασφαλώς στο Κολωνάκι θα ήθελαν ο Κολοκοτρώνης να έλεγε στους Τούρκους «Παρακαλώ περάστε»… Αλλά τότε γινόταν επανάσταση και χυνόταν αίμα, πλήθος αίμα ελληνικό…     

            Για την Εκκλησία, από άγνοια, ημιμάθεια ή από ιδεολογία, γίνεται το σφάλμα να θεωρείται ότι Αυτή προσωποποιείται σε ένα άτομο.  Κι έτσι να λεχθεί είναι γνωστό ότι δεκάδες πατριάρχες και χιλιάδες αρχιερείς, ιερείς και μοναχοί φονεύθηκαν από τους οθωμανούς. Αλλά το αληθές είναι ότι Εκκλησία είναι κλήρος και λαός. Εκκλησία είναι και οι Ρήγας Βελεστινλής, Κωνσταντίνος Κούμας και οι άλλοι διδάχοι του Έθνους που ήσαν πιστοί Χριστιανοί. Για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό όποιος θέλει να έχει σοβαρή άποψη ας διαβάσει τα Απομνημονεύματά του. Πάντως όλοι οι αγωνιστές, μηδενός εξαιρουμένου, στην Επανάσταση του 1821 ήσαν πιστά μέλη της Εκκλησίας.  Απόδειξη ότι όλα τα Συντάγματα του Αγώνα (Επιδαύρου, Άστρους και Τροιζήνας) είχαν ως προμετωπίδα «ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥ ΤΡΙΑΔΟΣ». Δυστυχώς σήμερα φτάσαμε να αμφισβητείται από ορισμένους ο Αγώνας της Παλιγγενεσίας και οι πρωταγωνιστές του, για να επαληθευθεί το γνωμικό «ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου».

http://www.enromiosini.gr

Φώτης Κόντογλου - «Ἐπὶ σοὶ Χαίρει, Κεχαριτωμένη. Πᾶσα ἡ κτίσις»

(Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου). Ἀπό τὸ περιοδικὸ «Ἑλληνικὴ Δημιουργία», τ. 37, 1949

---

«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων· χείλη δὲ πιστῶν τὴ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή». «Ἐσένα ποὺ εἶσαι ζωντανὴ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς μὴ σὲ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο, ἀλλὰ χείλια πιστὰ ἂς ψάλλουνε δίχως νὰ σωπάσουνε τὴ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου (ὁ ὑμνωδὸς θέλει νὰ πεῖ τὴ φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ποὺ εἶπε «εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί») κι ἂς κράζουνε: «Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλα Παρθένε ἁγνή».
Ἀλλοίμονο! Ἀμύητοι, ἄπιστοι, ἀκατάνυχτοι, εἴμαστε οἱ πιὸ πολλοὶ σήμερα, τώρα ποὺ ἔπρεπε νὰ προσπέσουμε μὲ δάκρυα καυτερὰ στὴν Παναγία καὶ νὰ ποῦμε μαζὶ μὲ τὸ Θεόδωρο Δούκα τὸ Λάσκαρη, ποὺ σύνθεσε μὲ συντριμένη καρδιὰ τὸν παρακλητικὸ κανόνα: «Ἐκύκλωσαν αἱ τοῦ βίου μὲ ζάλαι ὥσπερ μέλισσαι κηρίον, Παρθένε». «Σὰν τὰ μελίσσια ποὺ τριγυρίζουνε γύρω στὴν κερήθρα, ἔτσι κ᾿ ἐμένα μὲ ζώσανε οἱ ζαλάδες τῆς ζωῆς καὶ πέσανε ἀπάνω στὴν καρδιά μου καὶ τὴν κατατρυπᾶνε μὲ τὶς φαρμακερὲς σαγίτες τους. Ἄμποτε, Παναγιά μου, νὰ σὲ βρῶ βοηθό, νὰ μὲ γλύτωσεις ἀπὸ τὰ βάσανα». Μὰ ποιὸς ἀπό μας γυρεύει βοήθεια ἀπὸ τὴν Παναγία, ἀπὸ τὸν Χριστὸ κι᾿ ἀπὸ τοὺς ἁγίους; Γυρεύουμε βoήθεια ἀπὸ τὸ κάθε τί, παρεκτῶς ἀπὸ τὸ Θεό. Ἀλλὰ τί βοήθεια μποροῦνε νὰ δώσουνε στὸν ἄνθρωπο τὰ εἴδωλα τὰ λεγόμενα «ἐπιστήμη» καὶ «τέχνη»; Ὁ ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ ἀναχωρητὴς λέγει: «Σ᾿ ὅλους τοὺς δρόμους ποὺ πορεύονται οἱ ἄνθρωποι σὲ τοῦτον τὸν κόσμο δὲv βρίσκουνε σὲ κανένα τὴν εἰρήνη, ὡς ποὺ vα σιμώσουμε στὴν ἐλπίδα τοῦ Θεοῦ. Μὰ ἀλλοίμονο οἱ πιὸ πολλοὶ ἄvθρωποι εἶναι «οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα» ὅπως λέγει ὁ Παῦλος. Ὅποιος δὲν ἔχει τὴν πίστη μέσα στὴν καρδιά του, τί ἐλπίδα μπορεῖ νἄχει; Ὅπου ν᾿ ἀκουμπήσει ὅλα εἶναι σάπια. Γι᾿ αὐτὸ κι᾿ ὁ ὑμνογράφος ποὺ εἴπαμε, λέγει στὴν Παναγία: «Ἀπορήσας ἐκ πάντων, ὀδυνηρῶς κράζω σοι· πρόφθασον, θερμὴ προστασία, καὶ τὴν βοήθειαν δός μοι τῷ δούλῳ σου τῷ ταπεινῷ καὶ ἀθλίω». «Ὅλα, λέγει τὰ δοκίμασα, μὰ κανένα πράγμα δὲ μπόρεσε vα μὲ ξαλαφρώσει. Γιὰ τοῦτο φωνάζω Ἐσένα μὲ θρῆνο πικρόν, καὶ λέγω: Πρόφταξε καὶ δόσε τὴ βοήθειά σου σὲ μένα τὸν ταπεινὸ κι᾿ ἄθλιο δοῦλο σου».
Ἡ Παναγία εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, ἡ χαρὰ τῶν πικραμένων, τὸ ραβδὶ τῶν τυφλῶν, ἡ ἄγκυρα τῶν θαλασσοδαρμένων, ἡ μάνα τῶν ὀρφανεμένων. Ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι πονεμένη θρησκεία, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καρφώθηκε ἀπάνω στὸ ξύλο: κ᾿ ἡ μητέρα του ἡ Παναγία πέρασε κάθε λύπη σὲ τοῦτον τὸν κόσμο. Γι᾿ αὐτὸ καταφεύγουμε σὲ Κεiνη ποὺ τὴν εἴπανε οἱ πατεράδες μας: «Καταφυγή»,«Σκέπη τοῦ κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγοροῦσα»,«Ὀξεία ἀντίληψη»,«Ἐλεοῦσα», «Ὁδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» καὶ χίλια ἄλλα ὀνόματα, ποὺ δὲν βγήκανε ἔτσι ἁπλὰ ἀπὸ τὰ στόματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς καρδιὲς ποὺ πιστεύανε καὶ ποὺ πονούσανε. Μονάχα στὴν Ἑλλάδα προσκυνιέται ἡ Παναγία μὲ τὸν πρεπούμενο τρόπο ἤγουν μὲ δάκρυα μὲ πόνο καὶ μὲ ταπεινὴ ἀγάπη. Γιατὶ ἡ Ἑλλάδα εἶναι τόπος πονεμένος, χαροκαμένος, βασανισμένος ἀπὸ κάθε λογῆς βάσανο. Κι᾿ ἀπὸ τούτη τὴν αἰτία τὸ ἔθνος μας στὰ σκληρὰ τὰ χρόνια βρίσκει παρηγοριὰ καὶ στήριγμα στὰ ἁγιασμένα μυστήρια της ὀρθόδοξης θρησκείας μας, καὶ παραπάνω ἀπὸ ὅλα στὸ Σταυρωμένο τὸ Χριστὸ καὶ στὴ χαροκαμένη μητέρα του, ποὺ πέρασε τὴν καρδιά της σπαθὶ δίκοπο. Σὲ ἄλλες χῶρες τραγουδᾶνε τὴν Παναγία μὲ τραγούδια κοσμικά, σὰν νἆναι καμιὰ φιληνάδα τους, μὰ ἐμεῖς τὴν ὑμνολογοῦμε μὲ κατάνυξη βαθειά, θαρρετὰ μὰ μὲ συστολή, μὲ ἀγάπη μὰ καὶ μὲ σέβας,σὰν μητέρα μας μὰ καὶ σὰν μητέρα τοῦ Θεοῦ μας. Ἀνοίγουμε τὴν καρδιά μας νὰ τὴ δεῖ τί ἔχει μέσα καὶ νὰ μᾶς συμπονέσει. Ἡ Παναγία εἶναι ἡ πικραμένη χαρὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, «τὸ χαροποιὸν πένθος», «ἡ χαρμολύπη» μας, «ὁ ποταμὸς ὁ γλυκερὸς τοῦ ἐλέους», «ὁ χρυσοπλοκώτατος πύργος καὶ ἡ δωδεκάτειχος πόλις». Ἡ ὑμνωδία τῆς ἐκκλησίας μας εἶναι ἕνας παράδεισος, ἕνα μυστικὸ περιβόλι ποὺ μοσκοβολᾶ ἀπὸ λογῆς-λογῆς μυρίπνοα ἄνθη, καὶ τὰ πιὸ μυρουδικά, τὰ πιὸ ἐξαίσια, εἶναι ἀφιερωμένα στὴν Παναγία. Ὅλος ὁ κόσμος θλίβεται μαζί της καὶ μαζί της χαίρεται μὲ μία χαρὰ πνευματική:«Ἐπὶ Σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις, ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος, ἡγιασμένε ναὲ καὶ παράδεισε λογικέ, παρθενικὸν καύχημα, ἐξ ἧς Θεὸς ἐσαρκώθη καὶ παιδίον γέγονεν ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς ἡμῶν». Ἀπορεῖς τί νὰ πρωτοδιαλέξεις ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ὑμνολογία τῆς Θεοτόκου! Θαρρεῖς πῶς ὁ ἀγέρας, τὰ βουνά, οἱ θάλασσες τῆς Ἑλλάδας, τὰ χωριὰ οἱ πολιτεῖες, γεμίσαvε εὐωδία πνευματικὴ ἀπ᾿ αὐτὸ «τὸ χρυσοῦν θυμιατήριον», ἀπ᾿ αὐτὴ «τὴν μανναδόχον στάμνον ποὺ ἔχει μέσα «μύρον τὸ ἀκένωτον». Οἱ γυναῖκες μας εἶναι στολισμένες μὲ τὄνομά της, τὰ βουνά μας, οἱ κάμποι, τὰ νησιά, τ᾿ ἀκροθαλάσσια εἶναι ἁγιασμένα ἀπὸ τὰ ξωκκλήσια της, τὰ καράβια μας ἔχουν γραμμένο ἀπάνω στὴ μάσκα καὶ στὴν πρύμη τὸ γλυκύτατο τόνομά της. Ἀληθινὰ στὴν Ἑλλάδα μας «ἐπὶ Σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη, πᾶσα ἡ κτίσις», «Γιὰ Σένα, χαίρεται ὅλη ἡ πλάση. Σήμερα ποὺ κοιμήθηκες, θαρεῖς πὼς ἡ χαρὰ γίνηκε πιὸ μεγάλη, ἡ θλίψη ἄλλαξε σὲ ἀγαλλίαση, ἡ ἐλπίδα ζωήρεψε ἀντὶ νὰ ἀποσκιάσει καὶ πλημμύρησε τὶς καρδιές μας.
Σήμερα τ᾿ ἀγέρι φυσᾶ γλυκύτερα στὰ κουρασμένα πρόσωπά μας, τὰ δέντρα σὰν νὰ γενήκανε πιὸ χλωρά, τ᾿ αὐγουστιάτικο κύμα σὰν νὰ ἀρμενίζει πιὸ δροσερὸ μέσα στὸ πέλαγο καὶ ἀφρίζει φουσκωμένο ἀπὸ χαρὰ μεγάλη, τὸ κάθε τί πανήγυριζει κι᾿ ἀγάλλεται... Ὤ! Τί θάνατος λοιπὸν εἶναι αὐτός, ποὺ γέμισε τὴν οἰκουμένη καὶ τὶς καρδές μας μὲ τὴ χαρὰ τῆς ἀθανασίας! Καὶ καλώτατα ψέλνει ὁ ὑμνωδὸς σήμερα: «Ἐν τῇ γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν». Ἀληθινὰ λέγει καὶ σ᾿ ἕνα ἄλλο τροπάρι: «Τῇ ἀθανάτῳ σου κοιμήσει, Θεοτόκε, μῆτερ τῆς ζωῆς...».
Ἀλλὰ τὸ ξαναλέγω. Τί νὰ πεῖ κανένας πρῶτα καὶ τί ὕστερα, ἀπὸ τὰ τόσα πνευματικὰ ὑμνολογήματα ποὺ προσφέρανε οἱ ὀρθόδοξες καρδιὲς στὴν Παναγία, στὸ «Ῥόδον τὸ ἀμάραντον», ποὺ μοσκοβόλησε καὶ ἅγιασε τὴν καταβασανισμένη τὴν Ἑλλάδα! Τὴν ὑμνολογήσανε μὲ τὰ λόγια, μὲ τὴν ψαλμωδία, μὲ τὴ ζωγραφική, μὲ τὸ σκαλισμένο ξύλο, μὲ τ᾿ ἀσήμι, μὲ τὸ μάλαμα, μὲ τὸ κηρομάστιχο, μὲ κάθε τίμιο κι᾿ ἁγιασμέvο πράγμα ποὺ μπορεῖ νὰ χρησιμέψει στὸν ἄνθρωπο γιὰ vα μπορέσει vα δείξει τὴν ἀγάπη του, τὸ σέβας του, τὴ χαρά του, τὴν πίκρα του, κι᾿ ὅτι ἄλλο ἁγνὸ αἴσθημα ἔχει μέσα στὰ φύλλα τῆς καρδιᾶς του. Τὸ νὰ πιάσει κανένας νὰ τὰ ἱστορήσει καταλεπτῶς, θὰ ἤτανε σὰν νάθελε vα μετρήσει τὸν ἄμμο τῆς θάλασσας; Γιὰ τοῦτο ἀνθολογᾶμε λιγοστὰ λουλούδια ἀπὸ τῆς ὑμνωδίας τὸ ἁγιόκλημα «εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πνευματικῆς».
Πρῶτα ἀπ᾿ ὅλα ἂς μεταγράψουμε λίγα λόγια ἀπὸ τὶς Καταβασίες τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου», ποὺ εἶναι τὸ βυζαντινώτατο, ὅλη ἡ Κωνσταντιούπολη πνευματικὰ πανηγυρίζουσα. Στοχασθεῖτε καλὰ ἐκείνη τὴν ἐξαίσια γ´ ᾠδὴ ποὺ λέγει: «Τοὺς σοὺς ὑμνολόγους Θεοτόκε, ὡς ζῶσα καὶ ἄφθονος πηγή, θίασον συγκροτήσαντας πνευματικόν, στερέωσον καὶ ἐν τῇ θείᾳ δόξῃ σου στεφάνων δόξης ἀξίωσον».
Οὐράνια ἀπηχήματα!: «Τοὺς ὑμνολόγους σου, Θεοτόκε, ποὺ συγκροτήσανε ἕναν πνευματικὸ θίασο, στερέωσέ τους, Ἐσὺ ποὺ εἶσαι ζωντανὴ ὡς ἄφθονη πηγή. Καὶ μὲ τὴ θεία δόξα σου, ἀξίωσέ τους νὰ φοσέσουνε τῆς δόξας τὰ στέφανα», Ἀμὴ ἡ θ´ ᾠδὴ ποὺ λέγει: «Ἅπας γηγενὴς σκιρτάτω τῷ πνεύματι λαμπαδουχούμενος· πανηγυριζέτω δὲ ἀΰλων νόων φύσις, γεραίρουσα τὰ ἱερὰ θαυμάσια τῆς θεομήτορος, καὶ βοάτω, Χαίροις, παμμακάριστε Θεοτόκε, ἁγνή, ἀειπάρθενε». Ἀμὴ ἐκείvα τὰ πανηγυρικὰ αὐτόμελα ποὺ ψέλνουνε στὸν ἑσπερινὸ τῆς Κοιμήσεως, μὲ μέλος θριαμβευτικὸ καὶ μὲ πνευματικὴ μεγαλοπρέπεια! Ποιὸς χριστιανὸς Πίνδαρος τὰ σύνθεσε, Πίνδαρος ἁγιασμένος! «Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείῳ τίθεται, καὶ κλίμαξ πρὸς oυραvὸv ὁ τάφος γίνεται! Εὐφραίνου Γεθσημανή, τῆς Θεοτόκου τὸ ἅγιον τέμενος. Βοήσωμεν οἱ πιστοί, τὸν Γαβριὴλ κεκτημένοι ταξίαρχον: Κεχαριτωμένη, χαῖρε, μετά σου ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ διὰ σοῦ τὸ μέγα ἔλεος.» Ποταμὸς μέγας καὶ βουερὸς ἀναβρύζει καὶ μᾶς δροσίζει, καὶ πίνουνε νερὸ δροσερὸ ψυχὲς ξερὲς καὶ διψασμένες! Κύτταξε πάθος καὶ μεράκι ποὺ ξελοχίζει ἀπὸ καιγόμενη καρδιά! Ὁ ὑμνωδός, ἀντὶ νὰ κλάψει γιὰ τὴν Παναγία ποὺ εἶναι μπροστά του ξαπλωμένη ἀπάνω στὴν κλίνη της, τυλιγμένη μὲ τὸ μαφόρι της μὲ κλεισμένα τὰ μάτια της ποὺ δίνανε παρηγοριὰ στὴν ἀνθρωπότητα, μὲ σταυρωμένα τὰ ἄχραντα χέρια της, ποὺ βαστάξανε τὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἀναθρέψανε, πεθαμένη σὰν τὸν κάθε ἄνθρωπο, ἀντὶς λέγω νὰ κλάψει, ἀφοῦ πρῶτα ἀπορεῖ πῶς ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς κείτεται στὸ μνῆμα, μονομιᾶς κράζει μὲ δάκρυα στὰ μάτια, πλὴν δάκρυα χαρᾶς: «Εὐφραίνου Γεθσημανή, ποὺ ἔχεις θησαυρισμένο τὸ ἅγιο σκήνωμα τῆς Θεοτόκου.» Κ᾿ ὕστερα στρέφει στοὺς χριστιανοὺς ποὺ εἶναι μέσα στὴν ἐκκλησία καὶ τοὺς λέγει μὲ τὸν ἴδιο πνευματικὸ οἶστρο. «Ἂς κράξουμε ὅλοι μαζὶ στὴν Παναγία, ἔχοντας γιὰ πρωτοψάλτη τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ, ποὺ τὴ χαιρέτισε μὲ τὰ ἴδια λόγια κατὰ τὴ χαρoύμενη, μέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ κι᾿ ἂς ποῦμε: «Κεχαριτωμένη, χαῖρε, μαζί σου εἶναι ὁ Κύριος, ποὺ δωρίζει στὸν κόσμο μὲ ἐσένα, τὸ μέγα ἔλεος». Θάνατος δὲν ὑπάρχει ἐδῶ πέρα ποῦ εἶναι ἡ μητέρα τῆς Ζωῆς; Κι᾿ οὔτε μοιρολόγια καὶ ξόδια θρηνητερά, παρὰ χαρὰ ἀνεκλάλητη, γάμος πνευματικός, τράπεζα ἁγιασμένη ποὺ ἔχει ἀπιθωμένον ἀπάνω της τὸν ἄρτο τῆς ζωῆς καὶ τὸ κρασὶ τῆς ἀθανασίας, καὶ πίνουνὲ οἱ χριστιανοὶ καὶ μεθᾶνε ἕνα μεθύσι ἅγιο, ἁγνό, ἄμωμο καὶ δὲν βρίσκονται πιὰ μπροστὰ σἕνα λείψανο ποὺ τὸ κηδεύουνε, ἀλλὰ βρίσκονται στὴ Ναζαρέτ, στὸ σπίτι τὸ χαρούμενο καὶ τὸ μοσκοβολημένο ἀπὸ τὴν παρθενικὴ εὐωδία τῆς Παναγίας, τότε ποὺ ἤτανε δεκάξη χρονῶν, κατὰ κείνη τὴν ἡμέρα πὤγινε ὁ Εὐαγγελισμός, καὶ κράζουνε γηθόσυνα οἱ λιγόζωοι οἱ ἄνθρωποι σὰ νάναι ἀθάνατοι, μαζὶ μὲ τὸν ἀρχάγγελο Γαβριήλ: «Κεχαριτωμένη, χαῖρε, μετὰ σοῦ ὁ Κύριος!» Ἡ Κοίμησις γίνεται Εὐαγγελισμός, ἡ θλίψη μεταλλάζεται σὲ χαρά!
Ναί, Δὲν ὑπάρχει ἀληθινὴ χαρά, παρὰ μονάχα στὸ Χριστὸ κι᾿ αὐτὴ ἡ χαρὰ εἶναι ἕνα ἀμάραντο λουλούδι, πὤχει τὴ ρίζα του στὸν πόνο. Οἱ ἄλλες οἱ χαρὲς εἶναι χαρὲς ψεύτικες, χωρὶς ρίζα. «Ἡ γυνὴ ὅταν τίκτῃ, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς. Ὅταν δὲ γεννήσῃ τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως, διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. Καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς, καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾿ ὑμῶν». Τὰ μάτια μου εἶναι θολωμένα ἀπὸ τὰ δάκρυα τώρα ποὺ γράφω αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτὰ τὰ λίγα λόγια τὰ φύλαξε ἡ ἀνθρωπότητα στὴν καρδιά της καὶ μ᾿ αὐτὰ κλαίγει καὶ μ᾿ αὐτὰ χαίρεται. Αὐτὰ τὰ λόγια γενήκανε θεμέλιο τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ μεταλλαχτήκανε σὲ λογῆς-λογῆς ἁγιασμένα αἰσθήματα καὶ βγήκανε ἀπὸ τὶς καιόμενες καρδιὲς τῶν ἁγίων ἀνθρώτων καὶ εὐωδιάσανε τὸν κόσμο. Ἀπὸ τὸν ἕναν γινήκανε ὕμνοι, ἀπὸ τὸν ἄλλον εἰκονίσματα, σὲ ἄλλον γινήκανε προσευχή, σὲ ἄλλον ψαλμός, σὲ ἄλλον ἐκκλησιὰ μὲ κουμπέδες καὶ μὲ ἁγιατράπεζα, σὲ ἄλλον θυσία τοῦ μάταιου κόσμου καὶ βουβὴ κατάνυξη. Αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ σταθήκανε πηγὴ καὶ ἔμπνευση καὶ γιὰ τὸ θρηνητικὸ ἀηδόνι τῆς ἔρημος, θέλω νὰ πῶ γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος, σὲ ὅσα ἔγραψε γιὰ τὸ «Χαροποιὸν πένθος»: «Ὅποιος κλαίγει, λέγει αὐτὸς ὁ ἅγιος, καὶ πικραίνεται γιὰ τὸν Θεό, ἐκεῖνος ἀξιώνεται νὰ δεῖ

Επί σοι χαίρει - Δημ. Σουρλαντζή