Θαυμαστό γεγονός! Μυροροούσα εικόνα του Αγίου Γαβριήλ στην Γεωργία (ΒΙΝΤΕΟ)

•  
• 
  

Στη Γεωργία, στο σπίτι μιας οικογένειας από το τέλος του Ιουλίου η εικόνα του Αγίου Γαβριήλ στάζει μύρο. Πρόκειται για μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά και περιγράφονται από όλους ως πολύ καλοί άνθρωποι. 

Η ιδιοκτήτητρια του σπιτιού όπου βρίσκεται το εικονίδιο λέει: "Αυτό είναι το εικονίδιο που αγόρασα το Πάσχα. Το τοποθέτησα στην θέση που του αρμόζει στην ιερή γωνία. Περίπου πριν από τρεις μήνες, άρχισε να στάζει μύρο. Σκούπισα το εικονίδιο και παρατήρησα ότι το ύφασμα, πότισε. Ξεκίνησε πολύ μεγαλή ροή. μύρου σε ολόκληρη την επιφάνεια της εικόνας. Πριν από μία εβδομάδα, παρατήρησα και το ραγισμένο γυαλί. Το πρωί, την αυγή στις 4 το πρωί ακούστηκε ένα τρίξιμο. Μπορείτε να δείτε πώς στάζει το μύρο ... "

Πρόσφατα, τα μέλη της οικογένειας έδειξαν την εικόνα στον Πατριάρχη Ηλία Β. ο οποίος δήλωσε πολύ χαρούμενος.

«Μιλήσαμε με τον Πατριάρχη, - λέει η γυναίκα - Μας ευλόγησε. Είπε ότι ήταν ένα μεγάλο θαύμα. Είμαστε πολύ περίεργοι για το τι σημαίνει το ραγισμένο γυαλί. Ο Πατριάρχης είπε ότι προφανώς μας περιμένει μια μεγάλη δοκιμασία. "

Το μύρο συλλέγεται σε ένα δοχείο, διότι ρέει άφθονο. Κληρικοί έρχονται να το πάρουν για να ευλογήσουν ενορίτες, σύμφωνα με το την τηλεόραση του Πατριαρχείου Γεωργίας

 agioritikovima.gr

 Ο όσιος Γαβριήλ ο εν Γεωργία εκοιμήθη τη 2α Νοεμβρίου του 1995

Απολυτίκιον .Ήχος πλ. α

Τον συναναρχον Λόγον

Πολιτεία ενθέω καλλοπιζόμενος,

 αρχιμανδρίτην θεόπνουν

πανευλαβώς Γαβριήλ,

 ευφημίσωμεν ως φάρον διοράσεως

 και ασθενούντων ιατρόν, 

ου ο τάφος δαψιλώς

 ισχύος εκχέει ρύθρα, 

βοώντες· Πάτερ ευλόγει

 θεόθεν πάντας τους τιμώντας σε.

Ουγκάντα.Η μόνη απάντηση είναι πως ο Θεός είναι σίγουρα εκεί, βοηθάει και περιμένει να τον γνωρίσουν.

Της Αγγελικής Δασούλα,
μέλους της τρίτης αποστολής μας στην Ουγκάντα

Το ταξίδι στην Ουγκάντα ήταν μία επιθυμία της ψυχής μου που δεν τολμούσε να γίνει απόφαση. Ερωτήσεις (που θα πας, μονογονεική οικογένεια, παιδιά, υποχρεώσεις) δεν έπαιρναν απαντήσεις μέσα μου, αντίθετα ανταγωνίζονταν την πίστη μου στο Θεό και απομάκρυναν την παρουσία Του από την ζωή μου. Όμως ο Θεός είναι πάντα εδώ πίσω από κάθε τι που θα ωφελήσει την ψυχή μας και αυτό το ταξίδι έγινε γιατί Εκείνος ξέρει και εγώ ανακαλύπτω σιγά-σιγά.

Οι πρώτες μέρες ήταν σοκαρίστηκες, δύσκολες για τα πολιτισμένα δεδομένα μας, αδιανόητες συνθήκες για την δική μας πραγματικότητα. Η φράση που πάρα πολλές φορές είτε ξεστόμισα είτε σκεφτόμουν ήταν «δεν είναι δυνατόν».

Δεν είναι δυνατόν στις πόλεις να ζουν εκατομμύρια ψυχές στοιβαγμένες η μία ασφυκτικά δίπλα στην άλλη. Αμέτρητες μαύρες φιγούρες στις υπαίθριες αγορές τους να πουλάνε κάθε είδους πραμάτεια, τα περισσότερα βγαλμένα από τα σπλάχνα της έφορης αφρικανικής γης. Μυρωδάτα μάγκο, εύγεστους ανανάδες, απίστευτες ποσότητες μπανάνας κίτρινης, πράσινης, μικρότερης, μεγαλύτερης.

Δεν είναι δυνατόν στα απέραντα χωριά τους μέσα στις χωμάτινες καλύβες τους άνθρωποι και χώμα να γίνονται ένα, χωρίς στοιχειώδης συνθήκες ζωής.

Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα παιδιά μόνα τους μέσα στην πόλη, στους ατελείωτους επαρχιακούς δρόμους, στην μέση κυριολεκτικά του πουθενά, πάντα να τρέχουν ή να κουβαλάνε και πάντα χαρούμενα και γελαστά.

Δεν είναι δυνατόν μικρά παιδιά να μεγαλώνουν μικρότερα παιδιά. Κοπέλες 12-13 χρονών να γεννούν μωρά, να τα εγκαταλείπουν και σε μία επόμενη τυχαία σχέση να κάνουν κι’ άλλα, κι’ άλλα και αυτό να συνεχίζεται.

Δεν είναι δυνατόν παιδιά του δημοτικού, του γυμνασίου να εξασφαλίζουν μόνα τους τα χρήματα για την υποχρεωτική για μας σχολική εκπαίδευση. Κι αν αυτό δεν συμβεί απλά σταματάνε το σχολείο βουλιάζοντας στον αγώνα της καθημερινότητας. 

Δεν είναι δυνατόν κάποια στοιχειώδη κτίρια να θεωρούνται νοσοκομεία μόνο γιατί υπάρχει μια ταμπέλα απ’ έξω που το γράφει. Ότι έχει σχέση με την λέξη νοσοκομείο ξεκινάει και τελειώνει με αυτή την ταμπέλα.

Θα μπορούσα να γράφω πολλά ακόμα, δεν είναι δυνατόν. Κι όμως ένας ολόκληρος λαός συνεχίζει να ζει έτσι και ίσως και άλλες γειτονικές χώρες να έχουν ακόμα χειρότερες συνθήκες.

Λογική απάντηση πως τελικά είναι δυνατόν δεν υπάρχει. Η μόνη απάντηση είναι πως ο Θεός είναι σίγουρα εκεί, βοηθάει και περιμένει να τον γνωρίσουν.

Νομίζω πως αυτό που τους λείπει δεν είναι η δική μας υλική πραγματικότητα αλλά η καλυτέρευση της ζωής με τα δικά τους δεδομένα. Δεν θα κερδίσουν πολλά αν αποκτήσουν ηλεκτρική κουζίνα στο σπίτι τους, και το «καρβουνάκι» που χρησιμοποιούν το ίδιο νόστιμα μαγειρεύει ίσως και ποιο υγιεινά.

Θα γίνει όμως καλύτερη η ζωή τους αν ακούσουν λόγο Θεού, αν η οικογένεια αποτελέσει θεμέλιο της κοινωνικής ζωής τους. Αν τα παιδιά στα σχολεία διδάσκονται πως όλοι οι άνθρωποι πάνω στην γη γεννιούνται και πεθαίνουν ελεύθεροι. Αν τους επιτρέψουμε να δουν πως μαύροι και λευκοί είμαστε ίσοι κάτοικοι του ίδιου πλανήτη και μια καραμέλα δεν πρέπει να γονατίζει την αξιοπρέπεια κανενός.

Αν επιτέλους εμείς «οι λευκοί» σταθούμε δίπλα τους σαν συνάνθρωποι και όχι σαν κατακτητές που διαχειρίζονται ακόμα τον φυσικό τους πλούτο χωρίς εκείνοι να έχουν κανένα δικαίωμα σε αυτόν.

Ο αγώνας είναι κυρίως δικός μας, των χριστιανών, για όλους αυτούς τους λαούς, να τους γνωρίσουμε την ορθόδοξη πίστη αλλά και όλους εμάς να αρπάξουμε την ευκαιρία για μια βαθειά ομολογία της πίστη μας.

  

Σημείωση 3ης αποστολής : Η κ..Αγγελική Δασούλα βοήθησε  και προσέφερε εθελοντικά κατά τη διάρκεια της 3ης αποστολής της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα το Ιούλιο του 2014.Την ευχαριστούμε "από καρδιάς πολύ"Ο Θεός να την ευλογεί

Το κήρυγμα της Κυριακής-7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Λουκ. 13, 10-17

Ἡ σημερινὴ διήγηση τοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελεῖ καταδίκη τῆς θρησκευτικῆς τυποκρατίας καὶ ὑποκρισίας, ἐνῶ ταυτόχρονα ὑπογραμμίζει τὴν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο κι ὄχι γιὰ τοὺς θεσμοὺς, ποὺ ὁ ἴδιος ἔδωσε στόν ἄνθρωπο γιὰ τὴν ὀργάνωση καὶ τὴ ρύθμιση τῆς ζωῆς του.

Πολλὲς φορὲς οἱ θεσμοὶ, οἱ νομικὲς διατάξεις καὶ οἱ θρησκευτικοὶ τύποι γίνονται φραγμοὶ ποὺ παγιδεύουν τὸν ἄνθρωπο καὶ καταπνίγουν τὴν ἐλευθερία του. Αὐτὸ συνέβει μὲ τὸν ἰουδαϊσμὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ κι αὐτὸ συμβαίνει κάθε φορὰ ποὺ οἱ ἄνθρωποι δὲν παίρνουν τὸν τύπο σὰν μέσο ἀλλὰ σὰν σκοπὸ, ὅταν δὲν τὸν βλέπουν σὰν γέφυρα ποὺ ὁδηγεῖ στὴ σωτηρία, ἀλλὰ σὰν τρόπο ἱκανοποίησης τοῦ ἐγωισμοῦ τους. Τὸ σκαλοπάτι τότε γιὰ τὴ θρησκευτικὴ ὑποκρισία δὲν βρίσκεται μακρυά. Ὅποιος δὲν θέλει νὰ ακολουθήσει τὸ δύσκολο δρόμο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας περιχαρακώνεται μέσα στὸν ἐξωτερικὸ θρησκευτικὸ τύπο, ποὺ σὲ τελευταία ἀνάλυση εἶναι εὐκολότερος. Ἔτσι νομίζει ὅτι ξεπλήρωσε τὶς ὑποχρεώσεις του ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους ἤ τουλάχιστον ἔτσι ἐμφανίζεται μέσα στὴν κοινωνία, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται μακρυὰ ἀπὸ τὸ Θεὸ τῆς ἀγάπης.

Ὁ φθόνος τοῦ ἀρχισυναγώγου βρῆκε «νόμιμο» τρόπο γιὰ νὰ ἐκδηλωθεῖ, προβάλλοντας τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Στὴν πραγματικότητα δὲν τὸν ἐνδιέφερε ὁ νόμος, γι᾿ αὐτὸ ὁ Χριστὸς τὸν ἀποκάλεσε ὑποκριτή: «Ὑποκριτά, οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἤ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶἀπαγαγὼν ποτίζει»; Ὁ Χριστὸς ποὺ ἐρχόταν συνεχῶς σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς Φαρισαίους γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου, σὲ κάποια ἄλλη περίσταση εἶπε: «τὸ Σάββατο ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο, όχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο». Αὐτὸς ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δείχνει τὸ νόημα τοῦ Σαββάτου, ἀλλὰ καὶ ὅλου τοῦ νόμου γενικώτερα. Ὁ νόμος δόθηκε γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τὸν ἄνθρωπο, νὰ τὸν βοηθήσει νὰ βρεῖ τὸ δρόμο πρὸς τὴν πνευματικὴ του ὁλοκλήρωση, νὰ ἐνηλικιωθεῖ, νὰ γίνει ἄρτιος ἐν Χριστῷ.

Ἔτσι φανερώνεται καὶ ξεχύνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο. Κανένα ἐμπόδιο δὲν μπορεῖ νὰ μπεῖ ἀνάμεσα στὸ Θεὸ ποὺ ζητάει τὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὸν σώσει καὶ στὸν ἄνθρωπο ποὺ ζητάει τὸ Θεὸ γιὰ νὰ σωθεῖ. Οὔτε τὸ Σάββατο, γιατὶ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα εἶναι ὁ ἄνθρωπος, παραπάνω καὶ ἀπὸ τὸ νόμο καὶ ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Γιατὶ ὁ νόμος καὶ οἱ ἐντολὲς καὶ τὸ Σάββατο δόθηκαν ὅλα γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ μέσα στὸ νόμο καὶ στὶς ἐντολὲς ὑπάρχει ὁ ἄνθρωπος καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ἄραγε, μποροῦμε νὰ ποῦμε τὸ ἴδιο καὶ γιὰ τοὺς νόμους τῶν ἀνθρώπων κι ὅταν ἀκόμα οἱ νομοθέτες λένε ὅτι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐνδιαφερθεῖς εἰλικρινὰ γιὰ τὸν ἄνθρωπο πρέπει νὰ ξέρεις τὶ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος, καὶ τὸ σῶμα καὶ ἡ ψυχή του. Συμβαίνει ὅμως στὸν καιρό μας νὰ εἴμαστε ὅλοι καλοὶ κοινωνιολόγοι καὶ πολὺ κακοὶ ἀνθρωπολόγοι. Μὰ αυτό που λέμε κοινωνία δὲν φτιάχνεται ἄν πρῶτα δὲν φτιάξουμε ἀνθρώπους γιὰ νὰ τή συγκροτήσουν. Κοινωνία χωρίς ἐλεύθερους ἀνθρώπους πού νά μποροῦν νά ἀγαποῦν εἶναι ἕνα ἀνώνυμο κοπάδι. Κάθε νομοθεσία ποὺ ἀγνοεῖ τὸν ἄνθρωπο σὰν πρόσωπο, ποὺ δὲν θέλει νὰ ξέρει τὶ πραγματικὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος, εἶναι νομοθεσία κακή καὶ ἀνελεύθερη.

Πολλὰ ἐμπόδια παρεμβάλλονται γιὰ νὰ σταματήσουν κάθε καλό, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν οἱ ἄνθρωποι, ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θέλουν βέβαια νὰ καταργήσουν τὸ νόμο, ἀλλὰ νὰ τὸν ξεπεράσουν καὶ νὰ τὸν συμπληρώσουν. Γιατὶ ὁ νόμος, ὁ κάθε νόμος, πάντα εἶναι ἀρνητικός καὶ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ συμπλήρωση. Αὐτὸ κάνει πάντα ὁ Ἰησοῦς Χριστός, δὲν καταργεῖ τὸ νόμο ἀλλὰ τὸν συμπληρώνει καὶ τὸν ἑρμηνεύει γιὰ τὸ συμφέρον τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ὁ νόμος πάντα εἶναι γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Ὅμως πάντα ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ χρησιμοποιοῦμε τὸ Σάββατο καὶ γενικὰ τὸ νόμο ὅπως ὁ ἀρχισυνάγωγος. Νὰ τὸν ἀφήνουμε δηλαδὴ σὰν ὅπλο στὶς διαθέσεις τῶν παθῶν μας, νὰ περνοῦμε μέσα ἀπὸ τὶς διατάξεις του τὸ φθόνο καὶ τὸ μίσος μας. Ἄν καὶ φαίνεται περίεργο, πολλὲς φορὲς ὁ νόμος ποὺ ἀποβλέπει στὴν ἀγάπη εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιηθεῖ ἀπ᾿ τὸ φθόνο καὶ τὸ μίσος. Κι αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβεῖ ὅταν ἀγνοοῦμε τὸ πνεῦμα του καὶ στεκόμαστε μόνο στὸ νεκρό γράμμα του.

Αὐτὸ συνέβαινε καὶ μὲ τὸν ἀρχισυνάγωγο, ὁ ὁποῖος ἀγανακτοῦσε γιατὶ αἰσθανόταν ὅτι καταλύεται ὁ νόμος, ἔβλεπε τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας καὶ δὲν χαιρόταν.Δὲν εἶναι μικρὸ πρᾶγμα καὶ χρειάζεται πολὺ πίστη καὶ μεγάλη ἀντοχὴ νὰ σηκώνεις δεκαοχτώ χρόνια τὴν ἀρρώστεια καὶ τὸν πόνο σου καὶ νὰ μὴ σοῦ λείπει ἡ ἐλπίδα πὼς κοντὰ στὸ Θεό θὰ βρεῖς παρηγοριὰ καὶ ἀνάπαυση. Ὅ,τι καὶ νὰ ποῦμε ἐδῶ θὰ εἶναι λόγια χαμένα, γιατὶ στὸν καιρό μας οἱ ἄνθρωποι γίναμε τόσο ἀβάσταγοι, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ καταλάβωμε τὶ πάει νὰ πεῖ νὰ σηκώνεις τὸ σταυρό σου καὶ νὰ ἀκολουθεῖς τὸ Χριστό. Κι ὅσοι λέμε πὼς εἴμαστεχριστιανοὶ κάπως ἀλλιώς ἐννοοῦμε καὶ θέλουμε τὸ χριστιανισμό, πιὸ συγχρονισμένο καὶ κομμένο στὰ μέτρα τῶν κοινωνικῶν μας ἀντιλήψεων. Ὁ χριστιανισμὸς εἶναι βέβαια κοινωνικός, μὰ αὐτὸ ποὺ λέμε κοινωνία θέλει ἀνθρώπους μὲ ἐλεύθερη συνείδηση καὶ τέτοιους ἀνθρώπους μόνο ὁ σταυρωμένος Χριστός κάνει, ἀνθρώπους ποὺ σταυρώνονται μαζὶ μὲ τὸ Χριστό γιὰ νὰ ἀναστηθοῦν μαζί του.

Ἡ συγκύπτουσα ἐκείνη τὴν ἡμέρα στὴ συναγωγή θὰ πρέπει νὰ αἰσθανόταν κατάνυξη μέσα της, καθὼς ἔβλεπε καὶ ἤκουε τὸν Ἰησοῦ Χριστό νὰ διδάσκει. Θὰ πρέπει νὰ καθόταν ταπεινὴ σὲ κάποια γωνιά, βασανισμένη μέσα στὴν πολύχρονη ἀρρώστεια της, ζητώντας τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ τὴ θεία χάρη. Αὐτὴ εἶναι ἡ πιὸ ξεχωριστὴ θέση καὶ ἡ πιὸ καλὴ στάση γιὰ νὰ σὲ δεῖ ὁ Θεός. Ὅλος ὁ τόπος γύρω σου εἶναι δικό σου, γιατὶ κανένας ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δὲν ἔχει τὴ διάθεση νὰ μοιραστεῖ τὴν ἀρρώστεια σου καὶ τὸν πόνο σου. Ὁ ἄρρωστος καὶ ὁ πονεμένος ἔχει τὴν εὐκαιρία νὰ εἶναι μόνος του μπροστὰ στὸ Θεό. Σὲ τέτοιες ὥρες καὶ νὰ θέλουν οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ σὲ πάρουν ἐπάνω τους, ἡ ἀρρώστεια καὶ ὁ πόνος μένουν δικά σου. Εἶναι οἱ ὥρες τοῦ Χριστοῦ «ὅς τὰς ἀσθενείας ἡμῶν ἔλαβεν καὶ τὰς νόσους ἐβάστασεν». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Εσπερινός στον Αγιο Νικόλαο Σερβίων 5-12-2014

Ο φθονερός και ο φιλάργυρος

Ένας βασιλιάς θέλησε να δοκιμάσει τη φύση του Φθονερού και του Φιλάργυρου, και διέταξε να φέρουν μπροστά του δυο ανθρώπους από τους οποίους ο ένας ήταν πολύ φθονερός και ο άλλος φιλάργυρος, και τους είπε. Ο πρώτος από εσάς που θα μου ζητήσει κάποιο χάρισμα , εγώ θα του το δώσω μετά χαράς. Ο άλλος όμως μετά, θα λάβει το διπλάσιο από αυτό που μου ζήτησε ο πρώτος. Και μάλωναν οι δύο τους πολλή ώρα μη θέλοντας να ζητήσει ο ένας για να μη λάβει ο άλλος το διπλάσιο.

Τότε προστάζει ο Βασιλιάς τον φθονερό , να ζητήσει πρώτος το χάρισμα, ο οποίος ζήτησε να του βγάλει το ένα μάτι , για να βγάλει του άλλου και τα δύο μάτια, προτιμώντας το δικό του κακό , για να ζημιώσει τον άλλο από τον φθόνο του, παρά να ζητήσει λάβει κανένα μεγάλο δώρο , για να μη λάβει διπλό δώρο ο άλλος. 

Αμαρτωλών Σωτηρία

Αγάπιος Μοναχός

Ιστολόγιο Τάλαντο: Τα δώρα των Μάγων

Ιστολόγιο Τάλαντο: Τα δώρα των Μάγων: Αγίου Επισκόπου Νικολάου (Βελιμίροβιτς) «ΚΑΙ πεσόντες προσεκύνησαν Αὐτῷ» (Ματθ. β´ 11). Αὐτοὶ ποὺ εἶχαν λατρεύσει τὰ ἄστρα ...