«Έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει», μια μαμά εξομολογείται!

Μια μαμά σαν όλες μας, εξομολογείται. Εξομολογείται για το τι την είχαν προειδοποιήσει οι φίλες της μαμάδες και συγγενείς αλλά και για το παρέλειψαν να την προειδοποιήσουν.

Όταν ήμουν έγκυος, όλοι με «προειδοποιούσαν» για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσω μετά τη γέννα. Ζούσα όλους αυτούς τους δέκα μήνες (ας το παραδεχτούμε, η εγκυμοσύνη είναι 10 και όχι εννέα μήνες) τρομοκρατημένη.

Οι προειδοποιήσεις ερχόντουσαν από κάθε πλευρά, από τη στιγμή που έβγαινα από το σπίτι μέχρι και τη στιγμή που θα γυρνούσα στο σπίτι. Προειδοποιήσεις. Προειδοποιήσεις από παντού για το τι επρόκειτο να συμβεί. Υπήρχαν φορές που ένιωθα σαν φυλακισμένος στην πτέρυγα των θανατοποινιτών, προσπαθώντας να αναγκάσει τον εαυτό του να απολαύσει κάποια μικροσκοπική πολυτέλεια, καθώς οι μικρές χαρές μου θα τελείωναν πολύ σύντομα!
«Κοίτα να απολαύσεις το σύζυγό σου τώρα, γιατί όταν έρθει το μωρό θα αφοσιωθείς μόνο σε εκείνο που δεν θα προλαβαίνεις να έχεις χρόνο μαζί του», «Το σώμα σου ποτέ δεν θα είναι το ίδιο», ή ακόμη χειρότερα, όταν μία από τις γυναίκες γιατρούς μου, μου είπε -όταν της είπα ότι ανησυχώ για το πώς θα είναι η σεξουαλική ζωή με τον άνδρα μου μετά- «Θα χάσεις τα κιλά της πρώτης εγκυμοσύνης, αλλά με τη δεύτερη ξέχασέ το. Θα είσαι τόσο κουρασμένη που δεν θα δε νοιάζει. Απαίσιο!!!»
Και οι αγαπημένες μου, «Κοιμήσου τώρα που μπορείς ακόμη» , «Απόλαυσε την ησυχία τώρα όσο είναι νωρίς», «Φτιάξε τα νύχια σου γιατί δεν θα τα ξανά φτιάξεις σύντομα» και καλύτερο όλων, «Δεν θα έχεις ποτέ χρόνο για να κάνεις ντουζ». Αλλά με όλες αυτές τις τρομακτικές προειδοποιήσεις τους, με έκαναν να πιστεύω ότι πρόκειται να έρθω αντιμέτωπη με τη συντέλεια του κόσμου, ξεχνώντας να με προειδοποιήσουν, για το τι πραγματικά θα είχα να αντιμετωπίσω.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι μετά από όλες αυτές τις ώρες του τοκετού (όπου τις μισές τις πέρασα με επισκληρίδιο και δεν κατάλαβα τίποτα), η πρώτη φορά που θα έβλεπα το πρόσωπό της, η καρδιά μου θα έβγαινε από το στήθος μου και θα έπεφτε στο πάτωμα.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα έκλαιγα από χαρά, ανεξέλεγκτα!
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει, για τα συναισθήματα που νιώθει μια γυναίκα μόλις κρατά στα χέρια της το νεογέννητο μωράκι της.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα ήθελα πολύ περισσότερο τον άντρα μου, επειδή θα ήταν ο πατέρας της κόρης μου. Ότι θα ξέχναγα κάθε τσακωμό και κάθε διαφορά που μπορεί να είχα με τον άνδρα μου και το μόνο που θα με ένοιαζε θα ήταν τα αστεία ονόματα που θα θέλαμε να δώσουμε στη μικρή μας.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα κρυφάκουγα, τη στιγμή που θα άλλαζε την πάνα ο άντρας και θα προσπαθούσε να μάθει στη μικρή να λέει τη λέξη μπα-μπά.

Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι αν έτρωγα σωστά, υγιεινά και είχα μια σωστή σειρά στα γεύματά μου, θα μπορούσα να παράγω περισσότερο γάλα.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι δεν θα ήθελα να κάνω δίαιτα γιατί η δική της υγεία θα ήταν πάνω από όλα.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι το μόνο που θα με ένοιαζε θα ήταν το δικό της βάρος και όχι το δικό μου. Περιμένω πώς και πώς την παιδίατρο να έρθει για να μου πει αν έχει πάρει τα σωστά γραμμάρια.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια και χωρίς δίαιτα και κόπο, θα έμπαινα ξανά μετά από 6 εβδομάδες στα τζιν μου.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι το να ξυπνάω μέσα στη νύχτα δεν θα ήταν μόνο εξαντλητικό αλλά και όμορφο καθώς αυτό το μωρό με χρειάζεται και πρέπει να πάω κοντά του.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα χαιρόμουν να την βλέπω να μεγαλώνει και να μην χωρά στα βρεφικά της ρούχα.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα προτιμώ να είμαι μαζί της και να την κοιτώ παρά να είμαι στη δουλειά μακριά της.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι το κλάμα της και η γκρίνια της δεν θα με νευρίαζε αλλά θα με παρακινούσε να κάνω κάτι για να σταματήσει.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει όχι ότι δεν θα μπορώ να φτιάξω τα νύχια μου αλλά ότι θα τα φτιάχνω αλλά θα στέλνω όλη την ώρα μηνύματα στον πατέρα της ότι μου λείπουν.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι η ζωή μου θα ήταν τόσο πλούσια από αγάπη που δεν θα με ένοιαζε τίποτε άλλο.
Θα έπρεπε να με είχαν προειδοποιήσει ότι θα μου αρέσει ο νέος μου εαυτός και ότι ποτέ δεν θα ήθελα να γυρίσω στον παλιό.

Πηγή: http://www.mothersblog.gr/eimai-mama/item/23983-eprepe-na-me-eixan-proeidopoiisei--mia-mama-eksomologeitai#ixzz3R44LN8pS

Με δύο ομιλίες ολοκληρώνεται η 1η Έκθεση Βιβλίου στην Παναγία Φανερωμένη Κοζάνης

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΠΑΝΑΓΙΑΣ  ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ  ΚΟΖΑΝΗΣ

Κοζάνη, 5 Φεβρουαρίου 2015

 

Με  δύο  ομιλίες  ολοκληρώνεται  η  1η  Έκθεση  Βιβλίου 

στην  Παναγία  Φανερωμένη

Ο Ιερός Ναός της Παναγίας Φανερωμένης Κοζάνης σας προσκαλεί να επισκεφθείτε την 1η Έκθεση Βιβλίου, που διοργανώνει στα πλαίσια του ποιμαντικού προγράμματός του «Αύρα Λεπτή», και να παρακολουθήσετε τις δύο ομιλίες με τις οποίες θα ολοκληρωθούν οι παράλληλες εκδηλώσεις.

Συγκεκριμένα θα πραγματοποιηθούν:

·         Σάββατο 7 Φεβρουαρίου, 7.00 μ.μ.:

Ποιητική βραδιά. ΄΄«Και πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω των λέξεων…». Ο Θεός και ο άνθρωπος στη μεταπολεμική ποίηση.΄΄ Με τον κ. Μάριο -Κυπαρίσση Μώρο, φοιτητή Φιλολογίας.

·         Κυριακή 8 Φεβρουαρίου, 7.00 μ.μ.:

Ομιλία με θέμα «Η αλήθεια των παραμυθιών» από τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Σπυρίδωνα Βασιλάκο, Υπεύθυνο του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών & Λεβαδείας.

Η Έκθεση περιλαμβάνει βιβλία των εκδόσεων: Εν πλώ, Δόμος, Ακρίτας, Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου και του ιερομονάχου Γρηγορίου, το περιεχόμενο των οποίων είναι χριστιανικό, θεολογικό, λογοτεχνικό και φιλοσοφικό. Υπάρχουν, επίσης, και παιδικά βιβλία.

Η Έκθεση θα διαρκέσει έως την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου και λειτουργεί καθημερινά κατά τις ώρες: 9.30 π.μ. - 1.00 μ.μ. και 5.00 μ.μ. - 9.00 μ.μ.. στην Αίθουσα του Ναού.

Από τον Ιερό Ναό

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ - 15.1.2015 ΦΙΛΟΙ ΤΑΜΑΤΟΣ ΕΘΝΟΥΣ

Συνέντευξη που παραχωρήθηκε από τον πρόεδρο του Σωματείου ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ κ. Αναγνωστόπουλο Ιωάννη στην εκπομπή ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ του ραδιοφωνικού σταθμού ΠΑΥΛΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ, της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας Ναούσης και Καμπανίας. Θέμα της Το τάμα του Έθνους, το τάμα του Κολοκοτρώνη

Προσέχεις το χαρακτήρα σου και την συμπεριφορά σου

Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου «Προσέχεις το χαρακτήρα σου και την συμπεριφορά σου»(κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρυσοπηγή)

 

Το άγχος είναι μία σύγχρονη ασθένεια   πολύ διαδεδομένη ,που κυριεύει πολλούς ανθρώπους και τους ταλαιπωρεί.Είναι πολλά τα αίτια που δημιουργούν το άγχος και μικραίνουν τη ζωή.Οι συνθήκες που σήμερα έχουν επικρατήσει στην εποχή μας κάνουν τον άνθρωπο ναμεγαλοποιεί τους ενδεχόμενους κινδύνους φαντάζεται δυσκολίες, βλέπει μπροστά του  εμπόδια.Και ανησυχεί και αγχώνεται.

Πως θα εξελιχθεί η τάδε υπόθεση; Πότε θα τελειώσει η εργασία.Και αν παρεμβληθεί κάποιο εμπόδιο; Και αν δεν έρθουν ευνοικές οι περιστάσεις .συσωρεύει ο άνθρωπος μέσα του αβεβαιότητες ,αμφιβολίες ,φοβίες

 

Και το αποτέλεσμα αυτής της αγωνίας και του άγχους είναι να μην χαιόμεθα τη ζωή αλλά να την κάνουμε μαρτύριο.Έτσι γινόμεθα νευρωτικοί γεμάτοι ανασφάλεια.

Θα διερωτηθεί κάποιος: Λοιπόν θα μείνουμε άπραγοι;Όχι .Ούτε υποτονικοί.Απλούστατα θα μάθουμε να αρκούμεθα στα λιγώτερα.Λοιπόν θα πούνε μερικοί να αρκούμεθα στη φτώχεια;

Όχι δεν λέω κάτι τέτοιο.οφείλουμε να βελτιώσουμε τη θέση μας, να βελτιώσουμε την κατάστασή μας,να αποκτήσουμε κάτι που μας είναι απαραίτητο..Χωρίς όμως να αγωνιούμε.

Το άγχος δείχνει έλλειψη εμπιστοσύνης στον Θεό.Ο Θεός είναι ο προνοητής μας.Αυτός που τρέφει τα πετεινά του ουρανού δίδει και σε μας τα απαραίτητα.»Μην μερμνάτε» προτρέπει ο Κύριος,που σημαίνει όχι να μένουμε απαθείς και να περιμένουμε όλα να έρθουν ουρανοκατέβατα.Να κάνουμε το ανθρωπίνως δυνατόν αλλά να μην μας καταβάλλει η αγωνία και η μέριμνα.Να μάθουμε να εμπιστευόμεθα στην πρόνοια του Θεού και εμπιστευόμενοι στην πρόνοια του θεού ηρεμούμε και ειρηνεύουμε.

Το νέο βιβλίο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς κ.Καλλινίκου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χρυσοπηγή.Τηλέφωνο επικοινωνίας  για παραγγελίες και πληροφορίες 22950222282295022228

Στην μνήμη της αδελφής μας Χρυσής με την χρυσή ψυχή

Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί,

Είναι μία μέρα δύσκολη η σημερινή ή θα τολμούσα να πω ήταν μέρες δύσκολες για την ενοριακή μας οικογένεια από το πρωί του Σαββάτου μέχρι και τούτη την στιγμή, καθώς προπέμπουμε στην Βασιλεία του Θεού την αγαπημένη μας μητέρα, αδελφή και φίλη Χρυσή Κλάδου. 

Ζητώ να με συγχωρέσει για όσα θα πω, ίσως και την αδικήσω. Νοιώθω πως τούτη την ώρα όλοι μας θέλουμε να μιλήσουμε, όπως κάναμε όλες αυτές τις μέρες που ο καθένας μιλούσε για τον άνθρωπο με την καλοσύνη, για την γυναίκα με το χαμόγελο, για την αγία των φτωχών και περιφρονημένων, για την αξιοζήλευτη μάνα, για την πιστή σύζυγο, για την αδελφή, για την αγαπώσα καρδιά. 

Με αυτούς τους χαρακτηρισμούς που αναφέραμε, σκιαγραφούσαμε την μακαριστή Χρυσή Κλάδου.

Και τούτη την ώρα στεκόμαστε βουβοί, μα με μια βουβαμάρα που θέλει να φωνάξει και να διαλαλήσει το μεγαλείο του ανθρώπου που κείτεται μπροστά μας. Κλαίμε όχι από απόγνωση και λυπούμαστε όχι από απαισιοδοξία. Ζούμε νοιώθω την χαρμολύπη της Εκκλησίας. Και αν η συγκίνηση είναι έντονη είναι γιατί νοιώθουμε πιο ορφανοί σήμερα.

Πηγή : Ενοριακή ζωή

Πενθούμε για την ερήμωσή μας. Πενθούν και τα έμψυχα, πενθούν και τα άψυχα. Και θα μπορούσε, αγαπημένη μας Χρυσή, να δανειστούμε την μαντινάδα του τόπου σου:

Τα όρη τα ψηλά βουνά, κι αυτά μαζί πενθούνε,
θα λιώσουνε τα χιόνια τους, και δάκρυ θα γενούνε.

Η ζωή της μία διαδρομή με πολλούς σταθμούς γεμάτη δράση, αγάπη, αφοσίωση, δοτικότητα, εθελοντισμό, προσφορά, θυσία και χαρά. Πριν 59 χρόνια γεννιέται στο Ρέθυμνο, στην Κρήτη, σε μία οικογένεια που ζει με τα παραδοσιακά στοιχεία των αγνών Ελλήνων. Με την παράδοση του τόπου και την πίστη του τόπου. Μία παράδοση που έκρυβε πολύ δόσιμο, συνεχή διακονία για τον άλλο. Κάτι που θα γίνει πραγματικότητα στην οικογένειά της καθώς μεγάλωσαν στο σπιτικό τους ανίψια, ξαδέλφια, παιδιά φίλων και γνωστών που ερχόντουσαν στην Αθήνα για σπουδές ή για δουλειά. Όλα παιδιά της, μαζί με τα παιδιά της.

Στα 19 της χρόνια έρχεται στον Πειραιά, έχοντας αρραβωνιαστεί τον αγαπημένο της καρδιάς της, τον Μανώλη Κλάδο τέκνο και αυτό της κρητικής γης. Της άρεσαν πολύ τα γράμματα, θα την χαρακτηρίζαμε σαν άριστη μαθήτρια, και θα μπορούσε να εξελιχθεί, να συνεχίσει στο πανεπιστήμιο. Όμως ήξερε πως προτεραιότητα δεν είχε η προσωπική της καταξίωση αλλά η συγκρότηση της ευλογημένης οικογένειας, δίπλα στον ταλαντούχο σύζυγό της. Από την αρχή προσπάθησαν με τον ιδρώτα τους και τους κόπους τους, με εντιμότητα και ικανότητα και τα κατάφεραν. Όχι εύκολα αλλά πάλεψαν. Η ίδια από νωρίς εργάζεται για να συνεισφέρει στην οικογένειά της από πολλά πόστα. Γνωρίζει καλά ότι από αυτήν εξαρτάται κατά πολύ η χαρά και η ενότητα της οικογένειάς της. Πάντα διακριτική και στην άκρη, αφήνοντας χώρο  για δημιουργία στον Μανώλη και αυτή να βάζει πλάτη.

Πάλεψαν μαζί με τον σύντροφό της για να στεριώσουν μία ευλογημένη οικογένεια. Και τα κατάφεραν και εκεί. Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι ο Μανώλης και η Χρυσή που ζούσαν με ένταση και ενθουσιασμό την σχέση τους. Με ιδιαιτερότητες που δεν χώριζαν αλλά που συνέθεταν μία αρμονία. 

Ο Θεός τους χάρισε δύο εξαιρετικά παιδιά τον Ζαχαρία και την Αδαμαντία. Την ρώτησαν τι έκανε και έβγαλε τόσο καλά παιδιά. Και απάντησε εγώ τίποτε μόνο προσευχή. Δύο ξεχωριστά παιδιά που έμελλε να γλυκάνουν την καρδιά των γονιών τους με τις επιδόσεις τους και τις επιλογές στην ζωή τους. Να τους ξεκουράσουν ψυχικά και να τους κάνουν περήφανους. Και την Χρυσή, την μάννα τους, να παρακαλεί τον Θεό και τους Αγίους συνεχώς για την πνευματική προκοπή τους. Και ήταν αλήθεια η προσευχή της και η έννοια της ασπίδα. Ασφάλεια και όταν αυτά ήταν στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Αλλά και στην συνέχεια, όταν στεριώνανε τις οικογένειές τους. Ευχαριστούσε τον Θεό για τα καινούργια της παιδιά. Το Μαριώ και τον Γιαννάκη της.

Ευτυχήσαμε να την γνωρίσουμε από παλιά και να μπορούμε να βεβαιώνουμε για την αλήθεια των λόγων. Μας έκανε κοινωνούς της χαράς της και της αγωνίας της. Μας τίμησε όλους μας ανοίγοντας και την πόρτα της καρδιάς της και την πόρτα του σπιτιού της μαζί με τον αγαπημένο της.

Η ζωή της μία συνεχής προσφορά. Βαθειά συνειδητοποιημένη βρήκε την θέση της και στην εκκλησιαστική διακονία. Από τα ενεργά μέλη της ευλογημένης αυτής ενορίας είτε κατέχοντας κάποιον επίσημο ρόλο αλλά τις περισσότερες φορές από την θέση του αφανούς εργάτη. Μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου πρωτοστάτησε για έργα φιλανθρωπίας, αγάπης, ανακούφισης του ανθρώπινου πόνου, για την παρηγοριά των κατατρεγμένων. Επί  σειρά πολλών ετών διδάσκοντας με τον τρόπο της. Έναν τρόπο ζωής γεμάτο ταπείνωση, γι’ αυτό και ο Θεός την ευλόγησε.

Χωρίς να μαθαίνουμε τότε, αλλά που ο Θεός επιτρέπει να μαθαίνουμε σήμερα. Θέλω να πω σε όλους σας πως τούτες τις μέρες γίναμε μάρτυρες πολλών περιστατικών που η αγάπη της μακαριστής αδελφής μας είχε συντρέξει σε ανθρώπους πονεμένους και χτυπημένους από τα βάσανα της ζωής. Κρυβόταν επιμελώς χωρίς να γίνεται αντιληπτή η παρέμβασή της. Και όσα μαθαίνουμε είναι σαν να διαβάζει κανείς τα παλαιά Γεροντικά, με τις ασκητικές ιστορίες και τα αγιασμένα λόγια των παλαιών μεγάλων αβάδων και οσίων.

Είχε ένα ήθος ξεχωριστό. Θα τολμούσα να πω, ότι στο πρόσωπό της βλέπουμε τι σημαίνει ο όρος πνευματικός άνθρωπος. Μετρημένος και ισορροπημένος. Χωρίς ακρότητες ή αβαρίες στην ζωή της. Έχοντας βαθειά την αίσθηση ότι είναι παιδί του Θεού, έχοντας Πατέρα στοργικό. Εργαζόταν επιμελώς την πνευματική ζωή επικεντρωμένη στο «Πρόσεχε σεαυτώ», βλέποντας τις αδυναμίες της και εργαζόμενη για να ξεριζώσει κάθε τι που γινόταν εμπόδιο στον γλυκασμό της ψυχής της από την χάρη του Θεού. Ζώντας λειτουργική και μυστηριακή ζωή, όχι παρακολουθώντας αλλά συμμετέχοντας.

Ποτέ δεν την ακούσαμε να μιλάει για άλλους ανθρώπους χαρακτηρίζοντάς τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν είχε περιττά λόγια, δεν κατέκρινε. Πάντα είχε ένα καλό λόγο για όλους. Πάντα ήθελε να βλέπει στους ανθρώπους την εικόνα του Θεού.

Σεβόταν πάντα την ιερωσύνη και πάντοτε στεκόταν με σεβασμό απέναντί μας, απέναντι στους ιερείς και τους μοναχούς. Οικεία αλλά και με όρια. Χαιρόταν κάθε φορά που έβλεπε ένα νέο παιδί που αποφάσιζε να ιερωθεί. Είχε λαχτάρα να βλέπει νέα αγνά παιδιά στο θυσιαστήριο. Ευτύχησε να δει δύο αγαπημένα της παιδιά. Τον π. Χριστοφόρο και τον π. Δημήτριο. Αναπολούν και αυτοί με ευγνωμοσύνη  την αγάπη της, την έννοια της και την προσευχή της.

Ήταν εφευρετική στην αγάπη της. Πάντα θα έβρισκε τρόπο και θα τα κατάφερνε. Αρκετές φορές στο παρελθόν τα πλοία από την Κρήτη μετέφεραν πράγματα είτε για τις ανάγκες του ενοριακού συσσιτίου, είτε για τις γιαγιάδες του Γηροκομείου «Λυτρωτής», είτε για άλλα πρόσωπα. Πάντα έπειθε και επέμενε μέχρις ότου κερδίσει, ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τον Χριστό.

Χαρακτηρίζεται άνθρωπος ελεήμων. Μόνο ο Θεός γνωρίζει το μέτρο της φιλανθρωπίας της και εκείνοι οι οποίοι την έλαβαν. Τόποι, πρόσωπα, μικροί και μεγάλοι ελεηθήκανε ή θα έλεγα ελεηθήκαμε. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μας τάϊσε όλους μας. Άλλους με υλική τροφή, άλλους με πνευματική τροφή, όλους με το ανεπιτήδευτο και ανιδιοτελές των συναισθημάτων της. 

Θα πρέπει να μνημονεύσω την ιδιαίτερη αγάπη στα παιδιά. Είχε παρακολουθήσει το φροντιστήριο κατηχητών της Μητροπόλεώς μας. Χαιρόταν όταν έβλεπε γεμάτο το Πνευματικό Κέντρο με παιδιά. Και ΠΟΤΕ δεν παρέλειπε να τα έχει έννοια. Σε  ευχαριστούμε. Πάντα θα θυμόμαστε το ενδιαφέρον σου αλλά και την συμμετοχή σου στις γιορτές μας, στις εκδρομές μας, στις εξορμήσεις μας. Υπήρξες το πρώτο μέλος της νεοσυσταθείσης επιτροπής νεότητος της ενορίας μας. Τώρα να εύχεσαι για τα παιδιά της πνευματικής σου οικογένειας της ενορίας σου, που υπήρξες αληθινή μητέρα, σημαντικός βοηθός & συμπαραστάτης.

Αλλά και την αγάπη της για τις ευλογημένες γιαγιούλες του «Λυτρωτή» που πάντα στεκόσουν με τρυφερότητα. Οι μανάδες μας είναι, έλεγε. Οι ευχές τους σε συνοδεύουν.

Η μακαριστή Χρυσή Κλάδου επιβεβαίωσε ότι ήταν Χρυσή όχι μόνον κάτ’  όνομα αλλά και στην καρδιά και τα αισθήματά της, στην ζωή της.

Μα θα πει κάποιος, ότι δεν είχε κάποιο μεμπτό σημείο, κάποια υπερβολή. Ναι, είχε. Είχε την υπερβολή της αγάπης. Είχε την υπερβολή να ξεπερνά τον εαυτό της και να χάνεται για τους άλλους. Είχε την υπερβολή να τρέχει παντού. Μεμπτό της σημείο η ευσυνειδησία της. Μεμπτό της σημείο η έλλειψη αδιαφορίας για τον διπλανό της. Μεμπτό της σημείο ότι δεν ξεχώριζε τα παιδιά της από τα πνευματικά της παιδιά και ίσως να τα αδικούσε κιόλας. Μεμπτό της σημείο ότι δεν είχε χρόνο για τους δικούς της αλλά για τους ξένους που στο πρόσωπό τους έβλεπε τον Θεό.

Θέ μου μεγαλοδύναμε, άπου θωρείς και κρίνεις,
γιάντα τσ' ανθρώπους τσι καλούς, στη ζήση δεν τσα αφήνεις.

Ίσως με την μαντινάδα αυτή αποτυπώνεται το ξάφνιασμα μας. Όλοι μας αναρωτιόμαστε, γιατί ο Θεός επέτρεψε αυτήν την απώλεια; Όλοι μας προσπαθούμε να καταλάβουμε το τι έγινε. Απορούμε γιατί με αυτόν τον τρόπο. Αν της άξιζε ή όχι. Δεν ξέρω αν κάποια απάντηση θα μπορούσε να μας ικανοποιήσει. Μέσα μου έχοντας τακτοποιήσει τα πράγματα δεν ρωτώ. Δεν ρωτώ γιατί ο Θεός μας χάρισε μάρτυρες οι οποίοι υπέστησαν μαρτύριο αίματος. Που μας χάρισε οσίους και οσίες οι οποίοι υπέστησαν μαρτύριο συνειδήσεως. Ευχαριστούμε τον Θεό που συνεχίζει να μας δίνει παρηγοριές θεϊκές μέσα από τα πρόσωπα που τον αγάπησαν και δέχθηκαν το θέλημά Του. Δική μας υποχρέωση να στοιχιζόμαστε στην ζωή τους, στο ήθος τους, στην πνευματικότητά τους. Στο να αντιγράψουμε και εμείς στοιχεία της αγίας βιοτής τους.

Και κάτι ακόμη. Οι άνθρωποί μας δεν χάνονται. Είναι ανάμεσά μας παρόντες, παρηγοριά, ελπίδα και απόδειξη της χάριτος του Θεού.

Στους αγγέλους παράγγειλα, την έννοια σου να έχουν,
μα μου παν πως οι άγγελοι , αγγέλους δεν προσέχουν.

Αγαπημένη μας Χρυσή,

Σε προπέμπουμε σήμερα σ’  Εκείνον που αγάπησες ολοκληρωτικά και έγινε η αιτία να μας αγαπήσεις και όλους εμάς κυριολεκτικά. Σε προπέμπουμε με τις προσευχές της Εκκλησίας, με την ευχή της Εκκλησίας και ιδιαιτέρως σήμερα έχοντας συνοδούς στο ταξίδι σου τον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, που η Εκκλησία μας τιμά σήμερα αλλά και την μεσιτεία της Παναγίας της Γερόντισσας.

Δεν ξέρω, και χωρίς να θέλω να παρεξηγηθώ, δεν ξέρω αν στον Παράδεισο υπάρχουν γειτονιές σαν την δική μας. Όμως έχουμε ήδη μία γειτονιά με τους δικούς μας ανθρώπους. Τον κ. Γιάννη, τον κ. Νίκο, τον κ. Νίκο, τον κ. Μιχάλη, τον κ. Ιάκωβο, την κ. Μαλαματένια, τον κ. Κώστα, την κ. Ελένη, τον κ. Βασίλη, τον κ. Σοφοκλή, τον κ. Μιχάλη, τους παππούδες μας θα έλεγα αλλά και τον Στέλιο, τον Σταύρο, την Μαρία τα νεώτερα παιδιά μας, και όσους ξέχασα να αναφέρω και τώρα και συ για να συνεχίσετε να κάνετε ότι κάνατε και εδώ. Να διακονείτε τους ανθρώπους, με άλλο τρόπο φυσικά, να εύχεσθε & να προσεύχεσθε για το ενοριακό έργο και την ζωή της πνευματικής μας οικογένειας. 

Αγαπημένη μας Χρυσή,

Είμαστε όλοι εδώ σήμερα, κλήρος και λαός, όσοι σε αγαπήσαμε, όλοι όσους αγάπησες, από παντού. Από όπου πέρασες έμεινες στις καρδιές των ανθρώπων. Είναι εδώ σήμερα οι δικοί σου, ο σύζυγός σου ο αγαπητός Μανώλης, τα παιδιά σου η Αδαμαντία και ο Γιάννης, ο Ζαχαρίας και το Μαριώ, τα παιδιά τους ο Γρηγόρης, ο Μανώλης, ο Μανώλης και η Αναστασία. Κάθε βράδυ τούτες τις μέρες τα εγγόνια σου κοιτάνε τα αστέρια και βλέπουν την γιαγιά που είναι στον ουρανό μαζί με τον Θεό. Είναι τα αδέλφια σας, οι συγγενείς σας, τα πνευματικά σας αδέλφια όλοι μας. Πάλι τα κατάφερες. Μας μάζεψες όπως τότε, στις χαρές των παιδιών σου που όλοι χωρούσαμε, στις Λειτουργίες στο εκκλησάκι της Αγίας Χρυσής, στις γιορτές του σπιτιού, σε όλες τις ευκαιρίες που δημιουργούσες.

Αγαπημένη μας αδελφή Χρυσή,

Έπλευσες τη θάλασσα της ζωής σου, μέσα στο πλοίο της Εκκλησίας, με κυβερνήτη το Χριστό. Τώρα βλέπεις στο λιμάνι του Παραδείσου την Παναγία που υπεραγαπούσες, να σε προσμένει για να σε εισαγάγει στη Βασιλεία του Θεού.

Ξέρουμε ότι είσαι στα χέρια και την αγκαλιά του Θεού και χαιρόμαστε. Είμαστε βέβαιοι ότι έχεις βρει τόπο καταλύματος στον Παράδεισο. Μην μας ξεχνάς. Η στρατευομένη Εκκλησία θα εύχεται συνεχώς για όλους σας και η θριαμβεύουσα Εκκλησία ας δίδει έλεος σε όλους εμάς.

Αγαπητέ Μανώλη είχες μια άξια σύζυγο,

Αγαπητοί μας Ζαχαρία & Αδαμαντία είχατε μια άριστη μάνα,

Αδελφοί μου αγαπημένοι, όλοι μας γνωρίσαμε, αγαπήσαμε & ζήσαμε έναν αυθεντικό άνθρωπο του Θεού την Χρυσή με την χρυσή ψυχή.

ΥΓ. Επικήδειος λόγος που εκφωνήθηκε από τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη Πολύκαρπο Μπόγρη, στην νεκρώσιμη ακολουθία της αγαπητής μας Χρυσής Κλάδου. Ενός ανθρώπου που η απώλειά της είναι εμφανής. Αιωνία σου η μνήμη αγαπητή μας Χρυσή.

Προσευχή Οσίου Παϊσίου

Κύριε ημών Ιησού Χριστέ,

Μην εγκαταλείπεις τους δούλους Σου που ζουν μακριά από την Εκκλησία, η αγάπη Σου να ενεργήσει και να τους φέρει όλους κοντά Σου.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που υποφέρουν από τον καρκίνο.
– Των δούλων Σου που υποφέρουν από μικρά ή μεγάλα νοσήματα.
– Των δούλων Σου που υποφέρουν από σωματικές αναπηρίες.
– Των δούλων Σου που υποφέρουν από ψυχικές αναπηρίες.
– Μνήσθητι των αρχόντων και βοήθησέ τους να κυβερνούν χριστιανικά.
– Μνήσθητι, Κύριε, των παιδιών που προέρχονται από προβληματικές οικογένειες, των προβληματικών οικογενειών και των διαζευγμένων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ορφανών όλου του κόσμου, όλων των πονεμένων και των αδικημένων στη ζωή, όσων έχουν χάσει τους συζύγους τους.

– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των φυλακισμένων, των αναρχικών, των ναρκομανών, των φονέων, των κακοποιών, των κλεφτών, φώτισε και βοήθησέ τους να διορθωθούν.
– Μνήσθητι όλων των ξενιτεμένων.  Όλων όσων ταξιδεύουν στη θάλασσα, στη ξηρά, στον αέρα και φύλαξέ τους.
– Μνήσθητι της Εκκλησίας μας, των πατέρων (κληρικών) της Εκκλησίας και των πιστών.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των μοναστικών αδελφοτήτων, ανδρικών και γυναικείων, των γερόντων και των γεροντισσών και όλων των αδελφοτήτων και των αγιορειτών πατέρων.
– Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που είναι σε καιρό πολέμου.
– Όσων καταδιώκονται στα βουνά και στους κάμπους.
– Όσων είναι σαν κυνηγημένα πουλάκια.
– Μνήσθητι των δούλων Σου που άφησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ταλαιπωρούνται.
– Μνήσθητι, Κύριε, των φτωχών, αστέγων και προσφύγων.
– Μνήσθητι, Κύριε, όλων των εθνών, να τα έχεις στην αγκαλιά σου, να τα σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να τα φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο. Και την αγαπημένη μας Ελλάδα μέρα και νύκτα να την έχεις στην αγκαλιά σου, να την σκεπάζεις με την αγία Σου Σκέπη, να την φυλάγεις από κάθε κακό και από τον πόλεμο.
– Μνήσθητι, Κύριε, των ταλαιπωρημένων εγκαταλελειμμένων, αδικημένων, δοκιμασμένων οικογενειών και δώσε πλούσια τα ελέη σου σ’ αυτές.
– Μνήσθητι των δούλων σου που υποφέρουν από ψυχικά και σωματικά προβλήματα πάσης φύσεως.
– Μνήσθητι όσων βρίσκονται σε απόγνωση, βοήθησε και γαλήνευσε τους.
-Μνήσθητι, Κύριε, των δούλων Σου που ζήτησαν τις προσευχές μας.
-Μνήσθητι και πάντων των απ’ αιώνος κεκοιμημένων και ανάπαυσον αυτούς.

(Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ, ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ; ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ)

Ι.Ν.Αγίας Κυριακης Π.Φαλήρου

Την Κυριακή 8 Φεβρουαρίου στις 5:00μ.μ με την είσοδο στο τριώδιο , θα τελεστεί στον Ιερό Ναό Αγίας Κυριακής Παλαιού Φαλήρου η ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου.
Επικοινωνία mail@inak.gr