Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΣΤΕΝΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος & Αγίου Φανουρίου Στενού Φανερωμένης Σαλαμίνας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος, όπως κάθε χρόνο τιμάται πανηγυρικά η μνήμη του Αγίου.
Στον πανηγυρικό Εσπερινό της Κυριακής παρέστησαν προσκυνητές κληρικοί που αναφέρθηκαν στην ζωή και το έργο του Αγίου Παντελεήμονος, καθώς και στην δύσκολη σημερινή κατάσταση την οποία βιώνουμε σήμερα.
Αμέσως μετά τον Μέγα Εσπερινό, ακολούθησε η λιτάνευση της ιερής εικόνας στους γραφικούς δρόμους του οικισμού του Στενού Φανερωμένης και μετά την επάνοδο στον ιερό ναό ακολούθησε αρτοκλασία.
Τέλος να αναφερθεί πως αύριο θα τελεστεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία το πρωΐ, και το απόγευμα Ιερά Παράκλησις για όλους τους ασθενείς!
 
 


Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

ΙΕΡΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ "ΤΑΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ" ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
Σμύρνης 7-Τηλ. 210-3468360

Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της "Ταυριώτισσας" μετεφέρθη έκ Μικράς Ασίας το 1922. Κατά την περίοδον της Εθνικής μας τραγωδίας. Συντηρηθείσα προσφάτως (1η Αυγούστου 2007). Η 1η Αυγούστου καθιερώθηκε από το χριστεπώνυμο πλήρωμα της ενορίας μας αυθόρμητα και δια βοής ώς Ημέρα Ανάμνησης της Αποκάλυψης και Ονοματοδοσίας της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας "Ταυριώτισσας".

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

ΩΡΑ 7:00 μ.μ.
Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός (Αρτοκλασία).

ΚΥΡΙΩΝΥΜΟΣ ΗΜΕΡΑ-ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

ΩΡΑ 7:00 π.μ.
Ακολουθία Πανηγυρικού Όρθρου.

ΩΡΑ 8:30 π.μ.
Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 10:00 π.μ.
Η Πρόοδος του Τιμίου Σταυρού (Η έξοδος του Τιμίου Σταυρού εκ του Ιερού Βήματος Λιτανευτικώς εις προσκύνησιν και αγιασμό των πιστών) & τέλεσις του Αγιασμού δια την 1ην του μηνός Αυγούστου.

ΩΡΑ 7:30 μ.μ. 
Μεθεόρτιος Εσπερινός-Πανηγυρική Παράκλησις, ψαλλομένη από όλες τις κυρίες και το εκκλησίασμα, είς την Υπεραγίαν Θεοτόκον. (Θείο Κήρυγμα) 

ΩΡΑ 9:00 μ.μ.
Λιτανεία της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας "Ταυριώτισσας" (με την μέριμναν του Δημάρχου Μοσχάτου-Ταύρου κ. Ανδρέα Ευθυμίου), συνοδεία Φιλαρμονικής.
Θα πλαισιώσουν την Ι. Εικόνα νέες του Λυκείου των Ελληνίδων "Μεγαρίτισες" με παραδοσιακές ενδυμασίες. Νέοι και νέες του Μικρασιατικού Πολιτιστικού και Προοδευτικού Συλλόγου "Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος" Μελί-Μεγάρων με παραδοσιακές ενδυμασίες καθώς και νέοι και νέες των Κατηχητικών Σχολείων της Ενορίας μας.

Η Λιτανεία θα γίνει δια των οδών: Σμύρνης-Μακεδονίας-Πειραιώς-Έμπροσθεν του Δημαρχείου (Δέησις)-Πειραιώς-Αγ. Γεωργίου-Σμύρνης-Επάνοδος εις τον Ι.Ναόν.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Περιγραφή του θαύματος του Αγίου Νικάνορος που έδιωξε την πανώλη και έσωσε τα Σέρβια το έτος 1730


Το θαύμα του αγίου Νικάνορα(1491 - 1549) που έγινε στα Σέρβια το 1730 περιγράφεται παρακάτω όπως είναι γραμμένο στην πρωτότυπη γλώσσα στην ακολουθία του αγίου Νικάνορα που εκδόθηκε στην Βενετία το έτος 1774 από τον Δήμο Ιωάννου Τολιοπούλου του εκ της Χωρας  Κάλλιανης(Αιανής).  Το κείμενος σε μορφή κηρύγματος γράφτηκε μαζί με την ακολουθία το 1771. Αρχιερέας των Σερβίων τότε ήταν ο Ζαχαρίας(1730-1734) που μόλις είχε αναλάβει την επισκοπή Σερβίων χωρίς να γνωρίζει τον άγιο Νικάνορα και το Μοναστήρι του. Η έδρα της επισκοπής δεν είχε μεταφερθεί ακόμη στην Κοζάνη, μεταφέρθηκε το 1745.Το μεγαλυνάριο στο τέλος είναι της ίδιας έκδοσης του 1771 γι'αυτό δεν αναφέρει την Κοζάνη αλλά την οικουμένη. Η πόλη της Κοζάνης έζησε το ίδιο θαύμα το έτος 1918 και προστέθηκε στο μεγαλυνάριο.
Ο άγιος Νικάνορας εορτάζει στις 7 Αυγούστου, περεκλήσι του υπάρχει στην Αγία Κυριακή Σερβίων
Εις απορίαν ποτέ ευρισκόμενοι οι του μοναστηρίου πατέρες διά χρημάτων , να πληρώσωσι τα χρέη, και βαρέα δοσίματα ο που καθ’ εκάστην μεγάλως αυτούς καταμαρτυρούσιν οι αγαρινοί, και μην έχοντες άλλο τι πράξαι, έκριναν άπαντες κοινή γνώμη, να ευγάλωσι τον μέγαν ούτως, και πολύτιμον θησαυρόν, την πάντιμον , λέγω και αγίαν κάραν του οσίου Νικάνορος, να απέλθωσιν εις τα Σέρβια, οπού τω καιρώ εκείνω είχεν απεσταλθεί εις εκείνα τα μέρη παρά Θεού δια τας αμαρτίας αυτών φθοροποιά νόσος της πανούκλας, ελεεινώς τους πάντα καταθερίζουσα.  Καθ΄ έναν μεν τρόπον να ελευθερώσει ο Θεός δια πρεσβειών του δούλου του Νικάνορος από την δικαίαν αυτού μάστιγα το πλάσμα των χειρών του. Κατ άλλον δε να προφθασθή και το μοναστήριον διά της των χριστιανών ελεημοσύνης. Και δη λαβών τηνικαύτα ο παπά κυρ Δαβίδ ο ηγούμενος, και Νεόφυτος ο πνευματικός την σεβάσμιαν του οσίου πατρός ημών Νικάνορος αγίαν κάραν, και αποχαιρετήσαντες τους πατέρες άπαντας εμίσευσαν μετά της αυτών συνοδείας, και μέχρις εσπέρας έφθασαν Θεού βοηθούντος , εις χωρίον Κασαρείαν ονομαζόμενον τους οποίους συνανατήσας ένας χριστιανός πλείστα ευλαβής, και ενάρετος Νικόλαος τουνομά…
Ερχομένου δε των πατέρων  με την αγίαν κάραν του οσίου εις Σέρβια, συνήντησεν αυτούς είς των υπηρετών του αρχιερέως (Ζαχαρίας ο πανάριστος , όστις επηδιαλιούχει τηνικαύτα τους οίακας της των Σερβίων εκκλησίας και ερωτήσας αυτούς, έμαθε καταλεπτώς το αίτιον, και απελθών διεσάφισε τω αρχιερεί, ο παρά των πατέρων έμαθεν. Ο δε αρχιερεύς ως ταύτα ήκουσε , πρώτον μεν εθυμώθη λίαν κατά των πατέρων (οτι ούπω ήν τα περί του οσίου δήλα) έπειτα δε ερευνήσας ακριβώς, και βεβαιωθείς υπό χριστιανών αξιοπίστων, και μάλλον υπό της του οσία διαθήκης , και του σιγγιλιώδους του αυτού μοναστηρίου γράμματος , έδωκεν άδειαν των πατέρων ψάλλει ακωλύτως αγιασμούς εις άπασαν την αυτού επαρχίαν. Και δη ημέραν παρ’  ημέραν  , Θεού  βοηθούντος, ως ήρχισαν οι χριστιανοί , και εκάλουν τους πατέρας, και έψαλον αγισμούς εις τους οίκους των , έτριζε το κιβώτιον οπού είχον την αγίαν κάραν του οσίου Νικάνορος, και εθαύμαζον εις ετούτο μη γινώσκοντες το αίτον, αλλ’ ύστερον το εκατάλαβαν , ότι όσον έτριζε, τόσον έπαυεν η νόσος , και ο λοιμός εξοστρακίζετο από της πόλεων των Σερβίων δια πρεσβειών του οσίου Νικάνορος, ώστε εις ολίγας ημέρας ελευθερώθησαν άπαντες οι εκείσε χριστιανοί , από την επιδημίον εκείνην φθοροποιάν πανούκλαν , και εδόξαζον τον Θεό, οπού τους ελύτρωσε διά πρεσβειών του δούλου του Νικάνορος.
Τοιούτον παράδοξον θαύμα βλέποντες οι αγαρινοί, ωργίζοντο κατά των χριστιανών οι ασεβέστατοι, και μαγείαν την του  αγίου θαυματουργίαν ωνόμαζον οι άφρονες. Ώσπερ μίαν των ημερών αποφάσισαν δύο γιανίτζαροι υπό του μισόκαλου  διαβόλου κινούμενοι , ότι όταν ήθελον ιδή τους άνω ειρημένους πατέρας διαβαίνοντας εκ τινός οδού να πηγαίνωσιν εις τα των χριστιανών οσπήτια να ψάλλωσιν αγιασμού με την αγίαν κάραν, να δράμωσιν οι του αντιχρίστου μαθηταί να λάβωσιν αρπακτικώς εκ των χειρών αυτών την αγίαν και σεβάσιμιαν κάραν  του οσίου Νικάνορος , να την ρίψωσιν κάτα πετρών , και να την συντρίψωσι. Και των μεν απίστων εκείνων ούτω βουλευθέντων ποιήσαι , ο δε Θεός οπού φυλάσσει τα οστά των αγίων αυτού δούλων , και εν εξ αυτών ου συντριβήναι θέλει, τι ωκονόμησεν, εξαπέστειλεν εις αυτούς την νύκτα εκείνην , οργή θυμού αυτού , και ο μεν εις εξ αυτών απέθανεν αιφνιδίως δια της πανούκλας συν γυναιξί αυτού , και τέκνοις, και εις εκ του κατηραμένου εκείνου οίκου ουκ εσώθη. Εις δε τον έτερον εφάνη ο άγιος εν οράματι αυτού, και λέγει αυτώ μεθοργής, και θυμού. Τι ήτον το πονηρόν οπού κατ’ εμού ηβουλήθης να πράξης ομού με τον σύντροφόν  σου πάντολμε; Εγώ έλαβον παρά Θεού θέλημα να σε θανατώσω αυτήν την νύκτα, ως και τον παράφρονα και ασεβέστατον φίλον , αλλ’ ιδού πάλιν σε ελέησα, ινά κήρυξ της σής σωτηρίας μεγαλόφωνος γένη, και της του συντρόφου σου συμφοράς. Ο δε ασεβής έξυπνος γενόμενος ηγέρθη ευθύς της κλίνης , και εδέετο του αγίου να τον συγχωρήση εις όσα κατ αυτού πράξαι ηβουλήθη και το πρωΐ εξήλθε παρρησία , και ωμολόγει τοις πάσι τα όσα κατ’ όναρ ο άγιος του είπε και όσα αυτός μετά του συντρόφου εμελέτα να πράξη εις την του αγίου κάραν. 
ἈπολυτίκιονἮχος γ’. Θείας πίστεως.
 
Νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον στέφος, πάτερ ὅσιε, παρὰ τοῦ Κτίστου, τῶν σῶν ἀγώνων ἀντάξιον ἔπαθλον· τὴν γὰρ πατρίδα λιπὼν τὴν ἐπίγειον, τῆς οὐρανίου οἰκήτωρ γεγένησαι· ὅθεν πάντες σὲ πίστει καὶ πόθῳ γεραίρομεν· χαίροις Νικάνορ, Ὁσίων ὁμόσκηνε.

Μεγαλυνάριο

Χαίροις των Σερβίων ο ιατρός, Γρεβενών το κλέος, και οικουμένης ο βοηθός· χαίροις ο προστάτης, των σε τιμώντων πόθω, Νικάνορ Καλλιστράτου, φωστήρ πολύφωτε.

Σημείωση: να ζούνε στην ίδια πόλη Χριστιανοί και μουσουλμάνοι και οι μεν να γιατρεύονται απο τον άγιο Νικάνωρα και οι δε να πεθαίνουν. Αυτό δημιούργησε το φθόνο να συντρίψουν την κάρα του Αγίου.

Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

Εγγραφές μέχρι 5 Αυγούστου Το πρόγραμμα της «Αποστολής» για άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας

Αθήνα
Συνεχίζοντας ενεργά τον αγώνα της ενάντια στην ανθρωπιστική κρίση, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών μέσω της ΜΚΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ξεκίνησε ήδη τις εγγραφές όσων επιθυμούν να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Επισιτιστική και Βασική Υλική Συνδρομή του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Άπορους (ΤΕΒΑ)».

Οι ωφελούμενοι μπορούν να προέρχονται από όλες τις περιοχές που δραστηριοποιείται η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν άτομα και οικογένειες που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

Ενδεικτικά, δύνανται να επωφεληθούν από το πρόγραμμα άτομα με ετήσιο εισόδημα 3.000 ευρώ, ζευγάρι με ετήσιο εισόδημα 4.500 ευρώ, ζευγάρι με ένα ανήλικο εξαρτώμενο μέλος 5.400 ευρώ κ.ο.κ.

Καταληκτική ημερομηνία υποβολής των εγγραφών είναι η 5η Αυγούστου 2015 και θα πραγματοποιούνται καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή μεταξύ 9.00-13.00:

  • Στην έδρα της «Αποστολής», Ήρας 8 και Δέσπως Σέχου 37, Πλατεία Κυνοσάργους, Νέος Κόσμος 117 43 Αθήνα, τηλ.: 213 018 4400
  • Κοινωνικό Παντοπωλείο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αθανασίου Διάκου 1, 177 78 Ταύρος, τηλ.: 210 3476502
  • Κοινωνικό Παντοπωλείο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αγησιλάου 9α, 176 74 Καλλιθέα, τηλ.: 210 9403902
Οι ενδιαφερόμενοι απαιτείται να προσκομίσουν το ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, την αστυνομική τους ταυτότητα, το Ε1 και το Ε9 του οικονομικού έτους 2015 (χρήση έτους 2014).

Απαραίτητος είναι ο κωδικός TAXIS των αιτούντων, όπως και η υποβολή της φορολογικής τους δήλωσης για το 2015.

Αιτήσεις μπορούν να υποβάλλονται και στην ιστοσελίδα της ΗΔΙΚΑ www.idika.org.gr/teba/Default.aspx
Newsroom ΔΟΛ

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015

Φώτης Κόντογλου - Ὁ Πύρινος Ἅγιος. Ἠλίας ὁ Θεσβίτης


Ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι πολὺ τιμημένος ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες. Ὅπου νὰ πᾶς θὰ δεῖς ρημοκλήσια του ἀπάνω στὶς κορφὲς τῶν βουνῶν, ἀπὸ τὰ μικρὰ ὡς τὰ μεγάλα. 

Ὁ ἅγιος Νικόλας φυλάγει τὴ θάλασσα κι᾿ ὁ προφήτης Ἠλίας τὰ βουνά. Μέσα στὰ ρημοκλήσια τοῦ εἶναι ζωγραφισμένος ἀπὸ κείνους τοὺς παληοὺς μαστόρους σὰν τσομπάνος μὲ τὴ φλοκάτα, μὲ μαλλιὰ καὶ γένια ἀνακατεμένα καὶ στριφτὰ σὰν ἀγριόπρινος, γερακομύτης σὰν ἀητός, μὲ μάτια φλογερά. Κάθεται ἀπάνω σὲ μιὰ πέτρα, μπροστὰ σὲ μιὰ σπηλιά, σὰν τὸ ὄρνιο στὴ φωλιά του. Ἔχει ἀκουμπισμένο τὸ κεφάλι του στὴν ἀπαλάμη του, καὶ κοιτάζει κατὰ πίσω, σὰν νὰ ἀκούγει τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ μιλᾶ μέσα σὲ κεῖνα τὰ ἄσπλαχνα κράκουρα. Ἀπὸ πάνω του πετᾶ ὁ κόρακας μ᾿ ἕνα κομμάτι κρέας, καὶ χυμίζει κατὰ κάτω νὰ τοῦ τὸ δώσει. 

Ὅπως εἶναι ζωγραφισμένος μέσα στὸ ρημοκλήσι του, θαρρεῖς πὼς βρίσκεσαι ἀληθινὰ μέσα στὴ σπηλιά του, καὶ ἀκοῦς τὸν ἀγέρα ποὺ βουΐζει στὰ χορτάρια καὶ τὰ ὄρνια ποὺ κράζουνε κόβοντας γύρους ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὸ βουνό. Κανένα παμπάλαιο θυμιατήρι εἶναι κρεμασμένο δίπλα τοῦ ἀπάνω στὸν καπνισμένον τοῖχο, κανένα κερὶ σβηστὸ στέκεται μπηγμένο στὸν ἄμμο σ᾿ ἕνα μανουάλι βουνίσιο σὰν τὸν ἅγιο ποὺ εἶναι ὁ νοικοκύρης ἐκείνου τοῦ ρημοκλησιοῦ. 

Κάθε χρόνο, στὶς 20 Ἰουλίου, ἔρχουνται ἀποβραδὺς οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὸ χωριὸ μὲ τὸν παπά, καὶ τὸν προσκυνᾶνε τὸν προφήτη Ἠλία, ἀνάβουνε τὰ καντήλια, θυμιάζουνε, καὶ ψέλνει κανένας γέρος καὶ λέγει τὰ στιχηρὰ τῆς μνήμης του, καὶ κεῖνος ἀκούγει μὲ τὸ ἄγριο κεφάλι του ἀκουμπισμένο στὸ χέρι του, κι᾿ ὁ κόρακας βαστᾶ τὸ ἴσιο μὲ τὴ βραχνὴ φωνή του: «Χαίροις ἐπίγειε Ἄγγελε καὶ οὐράνιε ἄνθρωπε, Ἠλία μεγαλώνυμε. Χαίροις Ἠλία ζηλωτά, τῶν παθῶν αὐτοκράτωρ. Ὢ τοῦ θαύματος! Ὁ πήλινος ἄνθρωπος, οὐρανοὺς τοῦ βρέχειν ὑετὸν οὐκ ἔδωκεν, καὶ οὐρανοὺς ἀνατρέχει ἐν πυρίνῳ ἄρματι». 

Καὶ τὴν ἄλλη μέρα, ἅμα τελειώσει ἡ λειτουργία, φεύγουνε οἱ ἄνθρωποι, κι᾿ ὁ Ἠλίας κάθεται πάλι ὁλομόναχος «μονώτατος», βουβός, τυλιγμένος στὴν προβιά του, σὰν ἀγιούπας κουρνιασμένος. Χιλιάδες χρόνια κάθεται ἔτσι, ἄλλες πολλὲς θὰ κάθεται, «ἕως τοῦ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανή».

εικόνα: O Προφήτης Ηλίας, έργο Φώτη Kόντογλου

Σάββατο 18 Ιουλίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Μτθ. 5, 14-19)
Μνήμη σήμερα τῶν 630 ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία διατύπωσε τό Χριστολογικό δόγμα, μέ ἀφορμή τίς αἱρέσεις, ὁμολογώντας τήν πίστη της ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός ἀλλά καί τέλειος ἄνθρωπος.

Τό σημερινό Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή μνήμη τῶν ἁγίων Πατέρων, εἶναι παρμένο ἀπό τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία ἀρχίζει μέ τούς μακαρισμούς, οἱ ὁποῖοι τελειώνουν μέ τό μακαρισμό τῶν διωκομένων ἕνεκεν δικαιοσύνης, δηλαδή ἐκείνων πού διώκονται ἐπειδή ἐπιθυμοῦν τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Στή συνέχεια ὁ Χριστός προτρέπει τούς μαθητές του νά χαίρονται ὅταν καί οἱ ἴδιοι διώκονται, γιατί ἔτσι μοιάζουν μέ τούς προφῆτες πού διώκονταν κι αὐτοί. Ἀμέσως μετά παρομοιάζει τούς μαθητές μέ τό ἁλάτι, πού διατηρεῖ τήν τροφή γιά νά μή σαπίσει. Ἔτσι λέει κι αὐτοί πρέπει νά εἶναι γιά τόν κόσμο τό στοιχεῖο ἐκεῖνο πού θά ἐμποδίσει τόν κόσμο νά σαπίσει. Στό τέλος, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα, τούς παρομοιάζει μέ τό φῶς.

Ἡ παρομοίωση αὐτή, ὅπως καί ἡ προηγούμενη, ἀναθέτει στούς μαθητές, στή σχέση τους μέ τόν κόσμο, τό ρόλο πού ἐπιτελεῖ τό ἁλάτι καί τό φῶς. Ἄν τό ἁλάτι ἐμποδίζει τήν τροφή ἀπό τό νά σαπίσει, τό φῶς διώχνει τό σκοτάδι καί ἐμποδίζει τήν ἐπικράτησή του. Ἔτσι καί οἱ μαθητές ἔχουν τήν ἀποστολή νά ἀποτελοῦν τό στοιχεῖο πού θά ἐμποδίζει τό σάπισμα, δηλαδή τό θάνατο τοῦ κόσμου ἀλλά καί τό στοιχεῖο πού θά ἐμποδίζει τό σκοτείνιασμα τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος δηλαδή, ὅπως τόν θεωρεῖ ὁ Χριστός, μπορεῖ νά σαπίσει καί νά σκοτεινιάσει. Δέν εἶναι δεδομένο οὔτε ὅτι πάντα θά ζεῖ οὔτε ὅτι πάντα θά εἶναι φωτεινός. Παραπαίει ἀνάμεσα στή ζωή καί τό θάνατο, στό φῶς καί τό σκοτάδι. Μπορεῖ νά σκοτεινιάσει ἐντελῶς ἤ νά φωτιστεῖ ὁλόκληρος. Τί ἀκριβῶς σημαίνει τὸ νά φωτιστεῖ μποροῦμε νά τό καταλάβουμε ἀπό τή συνάφεια τῶν μακαρισμῶν. Ἕνας κόσμος ἄδικος, χωρίς ἔλεος, στόν ὁποῖο ἐπικρατεῖ ἡ ὀργή καί τό μίσος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, στόν ὁποῖο δέν ἐπικρατεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό θέλημα δηλαδή ἐκείνου πού ἀγαπάει τόν κόσμο καί θέλει αὐτός νά συνεχίσει νά ὑπάρχει καί νά ζεῖ, ἕνας κόσμος ὅπου κυριαρχεῖ τό κακό, πού πάντα ἔχει ὡς σκοπό τό θάνατο τοῦ κόσμου εἶναι ὁ κόσμος στόν ὁποῖο ἐπικρατεῖ τό σκοτάδι.

Ἡ ἀποστολή τῶν μαθητῶν εἶναι ἐξαιρετικά σοβαρή· στά χέρια τους ὁ Χριστός ἀναθέτει τή ζωή καί τό θάνατο τοῦ κόσμου. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅμως τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο καί πώς ὁ σκοπός ὅλων ὅσων κάνει εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτό πρέπει νά τό θυμόμαστε πάντα, γιατί εἶναι τό χαρακτηριστικό τῆς χριστιανικῆς μας πίστης. Ἡ πίστη μας δέν ἔχει σκοπό τήν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό μόνο, ἀλλά μέσω αὐτῆς τή σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπό τίς δυνάμεις πού τόν ὁδηγοῦν ὄχι στήν ὕπαρξη, ὄχι στή ζωή, ὅπως θέλησε ὁ Θεός ὅταν τόν δημιούργησε, ἀλλά στό μηδέν καί στό θάνατο. Αὐτό ἦρθε νά κάνει ὁ Χριστός προσφερόμενος στόν κόσμο, νά καταργήσει τό θάνατο. Ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου γίνονται ὅλα ὅσα κάνει ὁ Θεός μέ τό λυτρωτικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ.

Ἑπομένως, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή πρέπει νά δοῦμε μεταξύ ἄλλων καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ὁδηγηθεῖ ὁ κόσμος στή σωτηρία. Ἡ ἐπικράτηση τοῦ θείου θελήματος πού ἔχει σάν ἄμεσο ἀποτέλεσμα τή σωτηρία τοῦ κόσμου ἀρχίζει καί πραγματοποιεῖται μέ τήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὅς δ’ ἄν ποιήσει καί διδάξη …», ὅποιος τηρήσει τίς ἐντολές κι ἔτσι μέ τό παράδειγμά του διδάξει τούς ἀνθρώπους. Αὐτό σημαίνει πώς τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι λόγος. Εἶναι πρῶτα πράξη καί ὕστερα λόγος, εἶναι λόγος πού βγαίνει μέσα ἀπό τήν πράξη, εἶναι θεολογία πού στηρίζεται στήν ἁγιωσύνη. Χωρίς τήν ἁγιωσύνη ὁ λόγος γιά τό Θεό εἶναι ἐπιστήμη, εἶναι θρησκευτική φιλοσοφία. Ποιά ἡ ἀξία τῆς ἐπιστήμης χωρίς τήν ἀρετή; Ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραφε γιά πολλούς τῆς ἐποχῆς του ὅτι «τεχνολογοῦμε καί δέν θεολογοῦμε» καί ὁ ἀρχαῖος Πλάτωνας ἔλεγε ὅτι «κάθε ἐπιστήμη χωριζομένη ἀρετῆς εἶναι μᾶλλον πανουργία». Ὁ Χριστός μᾶς λέει ὅποιος κάνει πράξη καί διδάξει· αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι λόγος ἔμπρακτος, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι κάτι θεωρητικό, ἀπρόσωπο κι ἔξω ἀπό τά πράγματα. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωή καί τό θέλημά του ἐνάρετος βίος καί παράδειγμα ζωῆς. Κι ἐνάρετος βίος σημαίνει ἔργα, αὐτά τά ἔργα πού περιέχονται στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Στίς ἐντολές ἔτσι ὅπως τίς ὁλοκλήρωσε ὁ Χριστός καί πᾶνε στή ρίζα τῶν συμπεριφορῶν ἐκείνων πού ἀποτελοῦν ἐκδηλώσεις μιᾶς ζωῆς ἀντίθετες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μιᾶς ζωῆς πού ὁδηγεῖ τόσο ἐκεῖνον πού τή ζεῖ, ὅσο καί τόν κόσμο ὅλο, στό θάνατο. Αὐτά τά ἔργα εἶναι τό ἁλάτι τοῦ κόσμου καί τό φῶς τοῦ κόσμου.

Στήν Ἐκκλησία ὅλα εἶναι ζωντανά, ὅλα εἶναι προσωπικά, ὅλα εἶναι παράδειγμα ζωῆς. Ὁ Θεός Πατέρας εἶναι πρόσωπο, ὁ σαρκωμένος Σωτήρας Χριστός εἶναι πρόσωπο, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πρόσωπο, ἡ Ἐκκλησία εἶναι κοινωνία προσώπων. Στήν ὀρθόδοξη πίστη τίποτε δέν εἶναι θεωρητικό μάθημα. Τά πάντα εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, εἶναι λόγος ζωῆς πού ζεῖ στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων. Τά ἔργα τῶν μαθητῶν καί τῶν Ἁγίων ἀποτελοῦν τήν αὐτονόητη ἐκδήλωση καί τόν ἀπαραίτητο καρπό τοῦ φωτός, δέν πρέπει κι οὔτε μποροῦν νά κρυφτοῦν εἶναι φῶς πού διώχνει τό σκοτάδι.

Βέβαια, θά πρέπει σ’ αὐτό τό σημεῖο νά ἐπισημανθεῖ ὁ κίνδυνος τῆς αὐτοδικαίωσης τοῦ χριστιανοῦ ἐξ αἰτίας τῶν ἔργων του. Μέσα σ’ ὅλη τήν καρποφορία του ὁ χριστιανός δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνᾶ ὅτι λυτρωτής καί σωτήρας του εἶναι ὁ Χριστός, κι ὄχι τά ἀγαθά ἔργα του, ὅσα πολλά κι ἄν εἶναι. Αὐτά εἶναι ὁ καρπός τῆς λύτρωσής του, ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης του γι’ αὐτήν, ποτέ ὅμως ἡ προϋπόθεσή της ἤ τό μέσο τῆς ἀπόκτησής της. Ὅπως εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὁ ζωντανός ὀργανισμός ἀναπνέει καί λειτουργεῖ, ἔτσι εἶναι αὐτονόητο γιά τόν συνειδητό χριστιανό ὅτι παράγει καρπούς· ἄς μή διανοηθεῖ ὅμως ποτέ ὅτι αὐτοί οἱ καρποί εἶναι πού τόν σώζουν, γιατί ἔτσι ὑποτιμᾶ τή μοναδική λυτρωτική ἀξία τοῦ σταυροῦ.

Σέ μιά συνειδητοποίηση τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητας μᾶς καλεῖ τό σημερινό Εὐαγγέλιο, ἀδελφοί. Ἡ συνειδητοποίηση αὐτή θά ἔχει σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀγαθοεργό καρποφορία καί τή φωτεινή δραστηριότητα μέσα στήν κοινωνία, κατά τό πρότυπο τῶν τιμωμένων σήμερα ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, πού ἦταν καί τότε καί σήμερα φῶτα τοῦ κόσμου, πού φωτίζουν τόν δρόμο πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

ΕΚΥΟ: Αναλήθειες της κ. Αρβελέρ

ar
Στην ιστοσελίδα maga.gr δημοσιεύθηκε στις 18.10.2012 συνέντευξη της κ. Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ, η οποία πρόσφατα περιήλθε σε γνώση μας μέσω παραπομπής που γίνεται σε αυτή στην ιστοσελίδα capital.gr της 3.4.2015.
Στη συνέντευξη αυτή η κ. Ἀρβελέρ ισχυρίζεται, ότι δήθεν η Εκκλησία έχει το 1/3 της Ελλάδας σαν περιουσία, ότι τάχα δεν πληρώνει όλους τους φόρους και ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος της είπε ότι δε θα γίνει ποτέ το Κτηματολόγιο για να μην αποκαλυφθεί ότι τα ̈χαρτώα δικαιώματα ̈, δηλαδή τά ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Εκκλησίας δεν προκύπτουν από έγγραφα.
Επί των ανωτέρω επιθυμούμε να αναφέρουμε τα ακόλουθα:
1. Προφανώς η κ. Αρβελέρ έχει υπόψη της την περιουσιακή κατάσταση της Εκκλησίας πριν το 1835. Από τότε μέχρι σήμερα ἡ Εκκλησία έχει δώσει το 96% της περιουσίας της, όπως κάλλιστα μπορεί να διαπιστώσει από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και αν διαβάσει το βιβλίο του Μακ. Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου ̈Εκκλησιαστική Περιουσία και Μισθοδοσία του κλήρου ̈.
Και από το υπόλοιπο 4% πού απέμεινε τα 3⁄4 είναι δάση ή δεσμευμένες εκτάσεις. Γι’ αυτό η αξιοποιήσιμη εκκλησιαστική περιουσία σήμερα είναι ελάχιστη και δεν επαρκεί δυστυχώς για την μισθοδοσία των ιερέων. Αν θέλει η κ. Αρβελέρ, ας έλθει να της δείξουμε τα στοιχεία.
2. Η άποψη, και μάλιστα από μία Ακαδημαϊκό, ότι η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους, δεν δείχνει μόνον άγνοια της αλήθειας αλλά υποκρύπτει και συκοφαντία. Ας ερωτήσει η κ. Αρβελέρ το Υπουργείο Οικονομικών ή ας έλθει σε μας για να πληροφορηθεί πόσους φόρους πληρώνει ἡ Εκκλησία.
3. Είναι λυπηρό ότι η κ. Αρβελέρ λέγει μετά το θάνατό του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ότι της είπε κάποια πράγματα, διότι τώρα εκείνος δεν μπορεί να απαντήσει αν είναι αλήθεια ή όχι αυτά τα οποία ισχυρίζεται η κ. Αρβελέρ ότι της είπε.
Η αλήθεια είναι πάντως ακριβώς αντίθετη, από αυτήν την οποία – για αγνώστους λόγους - προπαγανδίζει η κ. Ἀρβελέρ.
Η Εκκλησία θέλει διακαώς να γίνει το Κτηματολόγιο, προκειμένου να πάψει επιτέλους το παραμύθι της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας και να αποδειχθεί ότι η περιουσία που έχει η Εκκλησία έχει πλήρεις τίτλους ιδιοκτησίας.

romfea.gr
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...