Μηνύματα του Αγίου Όρους. Χριστοφόρος Μοναχός Ιβηρίτης.

Ομιλία του Οσιολογιωτάτου Μοναχού π. Χριστοφόρου αδελφού της Ιεράς Μονής Ιβήρων του Αγίου Όρους η οποία πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου - Αγίας Φωτεινής Υμηττού την Δευτέρα 30 Μαΐου 2016 με αφορμή την έλευση και παραμονή Ιερού Λειψάνου της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος 27 Μαΐου έως 3 Ιουνίου 2016.

Η παρεξηγημένη έννοια της καλοσύνης - Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία..

Λένε συχνά πως πρέπει να κάνεις πάντα το καλό ακόμα και αν αυτό που εισπράττεις από τους ανθρώπους είναι το κακό.

Λένε πως αυτό που δίνεις δεν πρέπει να έχει σχέση με αυτό που παίρνεις.

Λένε πως, αν κάνεις καλό στους ανθρώπους που σου κάνουν κακό, θα είσαι ευτυχισμένος γιατί θα ξέρεις πως δεν είσαι σαν κι αυτούς.

Λες και δεν ήξερες ήδη πως δεν είσαι σαν κι αυτούς.

Λες και δεν ξέρει ο καθένας για τον εαυτό του τι είναι και τι δεν είναι.

Λες και, αν χρησιμοποιήσεις όλη σου την ενέργεια για να φερθείς καλά σε έναν άνθρωπο που δεν το αξίζει και σε πληγώνει επίτηδες, εσύ θα νιώσεις υπεράνω – γιατί, όμως, να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω κάποιου άλλου; Γιατί να νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις υπεράνω ενός ανθρώπου που δεν εκτιμάς;

Λένε πολλά. Λένε αμπελοφιλοσοφίες.

Λένε κάτι που διάβασαν κάπου και τους ακούστηκε «σοφό» και «ζεν». Λένε κάτι που ποτέ δεν κάνουν πράξη.

Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το κακό, γιατί απλώς δεν είναι μέρος του χαρακτήρα μου.

Δεν πρόκειται να κάνω ποτέ το κακό, γιατί απλώς βαριέμαι να ασχοληθώ με το κακό – από τεμπελιά και έλλειψη κινήτρου, αν θες. Το κακό μού είναι αδιάφορο, επειδή η αδιαφορία τού αξίζει.

Αλλά αυτό δε σημαίνει πως το καλό μου διατίθεται πλέον «δωρεάν» και προς όλους.

Το καλό μου είναι ακριβό και απευθύνεται σε ανθρώπους που προσπαθούν να το κερδίσουν.

Το καλό μου είναι ακριβό και απευθύνεται σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να κάνουν και οι ίδιοι καλό –όχι απαραίτητα σε εμένα.

Η καλοσύνη δεν πρέπει να συγχέεται για μαλθακότητα, χαζομάρα και έλλειψη δυνατού χαρακτήρα. Αντίθετα, η καλοσύνη απαιτεί απίστευτη ψυχική δύναμη.

Η καλοσύνη είναι κορύφωση. Και οφείλει να είναι ακριβή.

Και, αν είσαι καλός σε κάτι, ποτέ μην το προσφέρεις σε κάποιον που ξέρεις καλά πως δεν εκτιμά την αξία του.

Γιατί, να σου πω κι ένα μυστικό; Η καρδιά σπάει. Και η υπομονή εξαντλείται. Και, αν δώσεις όλες σου τις ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν, τότε για εκείνους που το αξίζουν πραγματικά θα είσαι πλέον μόνος, μελαγχολικός και σπασμένος. Ο άνθρωπος, καρδιά μου, μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερα από όσα νομίζει – δεν μπορεί, όμως, να αντέξει τα πάντα.

Η καλοσύνη είναι το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο. Δε ζητά ανταλλάγματα. Δε ζητά αποδείξεις. Δε ζητά ρέστα. Για να είναι ένας άνθρωπος καλός, σημαίνει πως είναι δυνατός. Αλλά έχουν και ένα κακό οι καλοί άνθρωποι: δεν κρίνουν σωστά τους χαρακτήρες των άλλων. Γιατί νομίζουν πως όλοι σκέφτονται σαν αυτούς.

Γι? αυτό σου λέω: να μην κάνεις ποτέ κακό. Ποτέ και σε κανέναν. Αλλά καλό να κάνεις σε αυτόν που το αξίζει και σε αυτόν που μπορεί να το δεχθεί. Το να κάνεις καλό σε ανθρώπους κακούς είναι πολύ πιο επικίνδυνο από όσο φαντάζεσαι.

Η καλοσύνη δεν είναι αδυναμία, είναι δύναμη. Και τη δύναμη πρέπει να τη χρησιμοποιείς με σοφία.

 loukini.gr

Δεν είσαι ειλικρινής αλλά αγενής «φίλε» μου!

Εκτιμώ την ειλικρίνεια πραγματικά.
Είναι όντως ο θεμέλιος λίθος της ηθικής.
Όσοι με γνωρίζουν καλά, ξέρουν πόσο απεχθάνομαι το ψέμα και πόσο κακή είμαι σ’ αυτό.
Θέλω στη ζωή μου ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια, προσπαθώ να μάθω στα παιδιά μου να αγαπούν την αλήθεια και να μη φοβούνται να την πουν.
Θεωρώ ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι έχουν αξιοπιστία, ακεραιότητα, ευθύτητα.
Υπάρχει όμως και κάποιο όριο στο πόσο ειλικρινά μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον άνθρωπο. Υπάρχει όριο στο δικαίωμά σου να είσαι ειλικρινής.
Δεν είναι ειλικρίνεια, για παράδειγμα, να λες αφιλτράριστα τη γνώμη σου σε κάποιον για την εμφάνισή του.

Δεν είναι ειλικρίνεια να κρίνεις τις επιλογές ζωής κάποιου χωρίς καν να έχεις ερωτηθεί και που στην ουσία δεν σε αφορούν κιόλας.
Δεν είναι ειλικρίνεια να κατακρίνεις συμπεριφορές και ενέργειες άλλων και να εκφέρεις την άποψή σου χωρίς οι ίδιοι να στη ζητήσουν, διότι απλά δεν τους ενδιαφέρει.
Δεν είναι ειλικρίνεια η παρόρμησή σου να συμπεριφερθείς αναλόγως της κακής σου διάθεσης σε όποιον έχει την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο σου τη συγκεκριμένη μέρα.
Η ειλικρίνεια φίλε μου είναι ιερή, είναι από τις σπουδαιότερες αρετές που έχει ο άνθρωπος. Χρειάζεται κότσια για να μιλάς ειλικρινά και να είσαι απόλυτα αληθινός με τους άλλους. Χρειάζεται κότσια για να παραδέχεσαι τα λάθη σου, να αναγνωρίζεις που έφταιξες και να ζητάς συγνώμη.

Χρειάζεται επίσης τεράστιο θάρρος για να υποστηρίζεις τις επιλογές σου και τις απόψεις σου. Χρειάζεται θάρρος για να λες στους ανθρώπους σου την πραγματική αλήθεια, ακόμα κι όταν αυτή δεν είναι αρεστή. Έχει όμως κάποιο νόημα, έναν σκοπό. Να τον βοηθήσει να απαλλαγεί από κάτι που του κάνει κακό και τον φθείρει ή να τον ωθήσει να εξελιχθεί σε καλύτερο άνθρωπο.
Η ειλικρίνεια που αποσκοπεί σε απλές προσβολές και το μοναδικό πράγμα που επιτυγχάνει είναι να πληγώνει συναισθήματα και να καταρρακώνει εγωισμούς και αυτοπεποιθήσεις, δεν θα έπρεπε να ονομάζεται ειλικρίνεια, αλλά αγένεια.

Κι εσύ φίλε που κρύβεις τις προσβλητικές συμπεριφορές σου με τη μάσκα της ειλικρίνειας, δεν είσαι ειλικρινής, είσαι απλά και ξεκάθαρα αγενής. Ο λόγος που δεν έχεις πολλούς φίλους, δεν είναι επειδή αυτοί δεν αντέχουν την ειλικρίνειά σου. Η αγένειά σου είναι αυτή που δεν αντέχεται και η διάθεσή σου να προσβάλλεις τους πάντες με την πρόφαση ότι είσαι αληθινός.
Το μεγαλύτερο ελάττωμά σου δεν είναι η ειλικρίνεια, όπως συνηθίζεις να λες γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αλήθεια. Η αγένειά σου σε κάνει αντιπαθητικό και ίσως είναι η ώρα να αντιμετωπίσεις κι εσύ την αλήθεια κατάματα.
Ίσως και να αναθεωρήσεις;

Ράνια Χατζηκώστα enfo.gr

«Το κυριότερο είναι να μη λέτε ψέματα στον ίδιο σας τον εαυτό»

«Το κυριότερο είναι να μη λέτε ψέματα στον ίδιο σας τον εαυτό.

Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του και πιστεύει στο ίδιο του το ψέμα, φτάνει στο σημείο να μη βλέπει καμιά αλήθεια ούτε μέσα του ούτε και στους άλλους.

Κι έτσι χάνει κάθε εκτίμηση για τους άλλους και κάθε αυτοεκτίμηση.

Μην εκτιμώντας κανέναν, παύει να αγαπάει.

Και μην έχοντας την αγάπη, αρχίζει να παρασέρνεται από τα πάθη και την ακολασία για να απασχοληθεί και να διασκεδάσει.

Έτσι φτάνει στην απόλυτη κτηνωδία, και όλα αυτά επειδή λέει συνεχώς ψέματα στους άλλους και στον εαυτό του.

Αυτός που λέει ψέματα στον εαυτό του είναι αυτός που προσβάλλεται πρώτος.

Γιατί καμιά φορά είναι πολύ ευχάριστο να νιώθει κανείς προσβλημένος. Ετσι δεν είναι;

Κι ας ξέρει πως κανένας δεν τον πρόσβαλε και πως μονάχος του φαντάστηκε την προσβολή και είπε ψέματα από κοκεταρία, υπερέβαλε τα πράγματα για να τα εξωραΐσει, αρπάχτηκε από μια λέξη φτιάχνοντας ένα ολάκερο βουνό από έναν κόκκο σινάπεως.

Τα ξέρει όλα αυτά και μόνος του, κι όμως προσβάλλεται, προσβάλλεται ώσπου να νιώσει ευχαρίστηση, να νιώσει μεγάλη αγαλλίαση, κι έτσι φτάνει στο σημείο να καλλιεργεί μέσα του το πραγματικό μίσος.»

[...]

«Η ενεργός αγάπη είναι κάτι πολύ πιο σκληρό και φοβερό από την αγάπη που περιορίζεται στα όνειρα.

Η ονειροπόλα αγάπη διψάει για σύντομα κατορθώματα, ζητάει μια γρήγορη ικανοποίηση και το γενικό θαυμασμό.

Στις τέτοιες περιπτώσεις μερικοί φτάνουν πραγματικά να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμα, αρκεί να μην περιμένουν πολύ, μα να πραγματοποιηθεί γρήγορα τ' όνειρό τους.

Και να' ναι σα μια θεατρική παράσταση που να τη βλέπουν όλοι και να τη χειροκροτούν.

Μα η ενεργός αγάπη χρειάζεται δουλειά κι επίμονη αυτοκυριαρχία και για μερικούς είναι ίσως-ίσως ολόκληρη επιστήμη.

Μα σας προλέγω πως ακόμα και τη στιγμή που θα δείτε με φρίκη πως παρ' όλες σας τις προσπάθειες όχι μονάχα δεν πλησιάσατε τον σκοπό σας, μα αντίθετα ξεφύγατε απ' αυτόν,  εκείνην ακριβώς τη στιγμή, σας το προλέγω, θα 'χετε φτάσει στο σκοπό».

 Fyodor Dostoevsky, «Αδελφοί Καραμάζοφ»

ΗΜΕΡΙΔΑ «Ἡ προσφορὰ τῶν συγχρόνων Γερόντων στὴν Ὀρθοδοξία καὶ στὴ νεολαία σήμερα» 23-5-2016

Χαιρετισμός

τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ὕδρας, Σπετσῶν & Αἰγίνης

κ.κ. ΕΦΡΑΙΜ

            Ἀγαπητοί μου, Χριστός Ἀνέστη!

            Οἱ σύγχρονοι Γέροντες χαρακτηρίζονται ἀπό μία θαυμαστή ἑνότητα Πίστεως καί Ζωῆς μέ τούς παλαιοτέρους Ἁγίους, μία ἑνότητα ἡ ὁποία δέν μπορεῖ νά εἶναι ἔργο ἀνθρωπίνης δυνάμεως ἤ μιμήσεως, ἀλλά φυσικό συνεπακόλουθο τῆς ἑνότητος παλαιῶν καί νέων Ἁγίων μέ τόν Ἰησοῦν Χριστόν, ἑνότητα τῶν κλημάτων μέ τή ζωοποιό Ἄμπελο (Ἰω. 15, 4.5). Ἄν δέ οἱ καρποί χαρακτηρίζουν τό δένδρο (Ματθ. 7, 16-20), τότε ἡ ζωή τῶν Ἁγίων φανερώνει τή δράση τοῦ παναγάθου, πανσόφου και παντοδυνάμου Ἁγίου Πνεύματος στη ζωή καί τήν ἐν κόσμῳ πορείαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

            Τά θαυμαστά συμβάντα, σημεία, τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων ἀλλά πολύ περισσότερο οἱ ἐκπληκτικές ἀρετές τους, ὅπως ἡ ὑψοποιός ἀπό καρδίας ταπεινοφροσύνη καί ἡ ὁλόθερμος περιεκτική ἀγάπη πρός τό Θεό καί τόν πλησίον, εἶναι φαινόμενα καί καταστάσεις πού διατρέχουν τή ζωή ὅλων τῶν Ἁγίων, Προφητῶν, Ἀποστόλων, Μαρτύρων, Ὁμολογητῶν, Ἐγκρατευτῶν κατά τήν ἀναλογία τῆς Πίστεως ἐκάστου, ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἰστορίας ἔως καί στίς μέρες μας καί ἀποδείξεις ὅτι οἱ πύλες τοῦ Ἅδου δέν θά ὑπερισχύσουν τῆς Ἐκκλησίας (Ματθ. 16, 18). «Οἱ δέ «Βίοι τῶν Ἁγίων» τί εἶναι; Τίποτε ἄλλο παρά ἕνα εἴδος συνεχίσεως τῶν «Πράξεων τῶν Ἀποστόλων». Μέσα σ’ αὐτούς τούς «Βίους» συναντά κανείς τό ἴδιον Εὐαγγέλιο, τήν ἴδια ζωή, τήν ἴδια ἀλήθεια, τήν ἴδια δικαιοσύνη, τήν ἴδια ἀγάπη, τήν ἴδια πίστη, τήν ἴδια αἰωνιότητα, τήν ἴδια «δύναμιν ἐξ ὕψους», τόν ἴδιον Θεόν καί Κύριον. Διότι: «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἱς τούς αἰῶνας» (Εβρ. 13, 8).

            Μελετώντας τήν ζωή καί τούς λόγους τῶν Πατέρων διακρίναμε τή γνήσια ἀγάπη τους γιά τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, τά πνευματικά τους χαρίσματα τά ὁποία ἄσκησαν σέ ὅλη τους τήν ζωή μέ ὑπομονή καί λάβαμε χαρά πνευματική καί ἐλπίδα γιά νά συνεχίσουμε τόν καθημερινό πνευματικό μας ἁγώνα.

            Ἡ γνωριμία μέ τούς σύγχρονους γέροντες, μᾶς ἔδωσε τή βεβαιότητα ὅτι καί στίς μέρες μας μποροῦν νά ἀναδειχθούν Ἅγιοι, ἀρκεῖ νά ἀγωνισθεῖ ὁ καθένας ἀπό τήν θέση του, ἐνεργοποιώντας τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἔλαβε κατά τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος καί θέτοντάς τα στη διακονία τοῦ Θεοῦ καί τοῦ συνανθρώπου.

            Ὁ Χριστός σαρκώθηκε καί ἔγινε ἄνθρωπος, μᾶς μίλησε γιά τά ἀγαθά τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Μέ τήν Ἀνάστασή Του, ἡ ἐλπίδα καί ἡ βεβαιότητα αὐτή πήρε ὑπόσταση. Ἔγινε βιωματική ἐμπειρία, μυσταγωγία καί κοινωνία μέσα στήν Ἐκκλησία μέ τήν συνεργεία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

            Ὅταν λοιπόν ἀποδεχόμαστε αὐτή τήν ἐλπίδα τῆς αἰωνίας ζωῆς καί τῆς ὑπέρβασης τῆς φθορᾶς καί τοῦ Θανάτου, ὑπομένοντας τούς πειρασμούς καί σηκώνοντας τό βάρος τῶν προσωπικῶν μας παθῶν καί ἀτελειῶν ἐν μετανοίᾳ, ζοῦμε ἀπό αὐτή τή ζωή τήν ἐλπίδα «σαρκωμένη». Αὐτή ἡ ἐλπίδα μᾶς δίνει τήν πραγματική χαρά, τήν ὁλοκλήρωσή μας, τή διάθεση γιά νά ἀγωνιζόμαστε, ὅπως μᾶς ἀπέδειξαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ Μάρτυρες καί οἱ Ἀσκητές καί οἱ σύγχρονοι Γέροντες.

            Ἀφού εὐχαριστήσω καί συγχαρῶ τούς ἐλλογιμωτάτους κ.κ. καθηγητάς καί τούς φοιτητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. καί ὅλους τούς συνέδρους καί συμμετέχοντας εἱς τήν ὅντως εὐλογημένη ἡμερίδα πού πραγματοποιεῖται μέ τίς εὐχές καί εὐλογίες τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. ΑΝΘΙΜΟΥ, νά εὐχηθῶ οἱ μορφές καί ὁ λόγος τῶν ἁγίων Γερόντων νά καρποφορήσουν ἑκατονταπλασίονα στίς καρδιές ὅλων καί νά ἀναδειχθῶμεν ἄπαντες τίμια καί ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

Μετ’ εὐχῶν & ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ὁ Ὕδρας, Σπετσῶν & Αἰγίνης ΕΦΡΑΙΜ

           

Υπακοή. Μιά παράξενη εντολή.

Τρεις εσείς, τρεις κι εμείς