Παρασκευή 28 Ιουλίου 2017

4ο Διεθνές Συνέδριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Με τήν εὐλογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.


11-15 Ὀκτωβρίου 2017
Ῥόδος

«Ἀναθερμαίνοντας τήν Ἐλπίδα: Ἀνακαλύπτοντας τήν ἐλπίδα στίς δυσχέρειες τῆς ζωῆς».

Ο σημερινός ἄνθρωπος, περισσότερο ἀπό ποτέ στή σύγχρονη ἱστορία, βρίσκεται σέ βαθειά ἀπόγνωση καί πάσχει ἀπό ἔλλειψη νοήματος. Γιά τόν λόγο αὐτό, δέν βρίσκει τίς δυνάμεις νά ἀντιμετωπίσει ‒καί νά ἀνακάμψει ἀπό‒ τίς διάφορες δυσκολίες πού παρουσιάζονται στή ζωή του. Συνάμα, ἡ ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν περιπλέκεται, καθώς ὑπάρχει μέν μεγάλη συστοίχηση πρός τήν ἔννοια τῆς ἐλπίδας, σέ ἀντίθεση ὅμως πρός τόν τρόπο πού αὐτή κατανοεῖται στήν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καί ἐκφράζεται στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Προσκεκλημένοι στό Συνέδριο εἶναι ἐκπρόσωποι τῶν Μητροπόλεων πού ἀνήκουν πνευματικά καί διοικητικά στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἁπανταχοῦ της Γῆς, τῶν ἄλλων Πατριαρχείων, τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, καί διεθνεῖς ὀργανώσεις, ἰατροί, νοσηλευτές, καθώς καί ἄλλοι σχετιζόμενοι μέ τή διακονία καί τή φροντίδα τοῦ ἀσθενοῦς στόν εὐαίσθητο τομέα τῆς Ὑγείας.

Tό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διεξάγει ἕνα Συνέδριο κάθε τρία χρόνια (2008, 2011, 2014), πού διοργανώνεται ἀπό τό Πατριαρχικό Δίκτυο γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Τά Συνέδρια αὐτά δίνουν τήν κατάλληλη εὐκαιρία στίς τοπικές Ἐκκλησίες καί τούς ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες διεθνῶς πού διακονοῦν τόν ἄρρωστο, νά ἀνταλλάσσουν τίς ἐμπειρίες τους καί νά συζητοῦν τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουν. Ἐπιπλέον, τά Συνέδρια αὐτά ἀποτελοῦν τό ἔρεισμα καί τό ἐφαλτήριο ἀπό τό ὁποῖο οἱ Ἱ. Μητροπόλεις καί οἱ ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες τῆς Ὑγείας μποροῦν νά ὀργανώνουν παρόμοιες ἐπιμορφωτικές ἐκδηλώσεις καί προγράμματα.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκευθείτε: http://www.pastoralhealth-ep.com

Χορηγός επικοινωνίας: Εκδόσεις Πορφύρα

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2017

Το ταξίδι τελείωσε ;


Της Αγγελικής Παντελή *

Τρεις μέρες...
   Τόσος είναι ο χρόνος που πέρασε ήδη μακριά από την οικογένειά μου στην Ουγκάντα. Το αίσθημα του αποχωρισμού ακόμα έντονο. Τσιμπιέται η καρδιά, ένας κόμπος στον λαιμό και αμέσως τα μάτια γεμίζουν. Γεννιέται μια προσευχή για όλους εκείνους που και φέτος σε αυτό το ατέρμονο "πάρε-δώσε" έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στο δικό μου ταξίδι αναγέννησης.

Για την εδώ οικογένειά μου που για δεύτερη φορά με θυσιαστική αγάπη στήριξε το όνειρό μου. Για την εκεί οικογένειά μου που με αγκάλιασε, με φιλοξένησε με αγάπη, με νοιάστηκε και με εμπιστεύτηκε.
Για όλους τους αδελφούς στο Λουγκουζί που σε κάνουν να λες ότι και φέτος άξιζε τον κόπο.
Για όλα τα χαμόγελα, τα μάτια, τα χεράκια που απλώνονται για ένα "sweetie", τα γυμνά σοκολατί ποδαράκια που γίνονται λευκά από το χώμα, τα τραγούδια, τα παιχνίδια, το ιατρείο, τον πόνο, τις τάξεις με το χωμάτινο πάτωμα, την "εξάχρονη δασκαλίτσα" με τον χάρακα όρθια στον πίνακα να αντικαθιστά για λίγο έναν αγωνιστή -οραματιστή δάσκαλο.
Για τον π. Αριστοτέλη που θέτει τα θεμέλια ενός νέου ορθόδοξου πυρήνα σηκώνοντας στα χέρια και βαπτίζοντας τα πρώτα εννέα μέλη του. Δυνατή στιγμή, ευλογημένη ώρα ! Ο Θεός δεν σε απογοητεύει ποτέ ! Ελπιδοφόρο το ξεκίνημα !
Για τα μέλη της πρώτης αποστολής, τον γιατρό, την Ερμιόνη, την Αγγελική, την Άννα - Μαρία, τον Χριστοφόρο .
Το ταξίδι μου στην Ουγκάντα διήρκεσε 19 ημέρες γεμάτες ευλογία. Μήπως ήρθε η ώρα του απολογισμού ; Αδύνατον ! Το ταξίδι της ψυχής δεν έχει τελειώσει. Η απόσταση δεν μπορεί να αλλοιώσει τον ψυχικό δεσμό. Η προσευχή τον δυναμώνει και το ταξίδι συνεχίζεται.
Είθε ο Θεός να με αξιώσει και του χρόνου να βρεθώ ξανά στη γη όπου τα θαύματα διαδέχονται το ένα το άλλο !
   * Η Αγγελική Παντελή είναι δασκάλα και βοήθησε εθελοντικά για δεύτερη χρονιά στην έκτη αποστολή της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Την ευαριστούμε "από καρδιάς" πολύ.Ο Θεός να την ευλογεί.

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
(Μτθ. ε΄, 14-19)
 
Οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου, περιφρονῶντας τὰ βασανιστήρια καὶ αὐτὸ τὸν θάνατο, ἔδωσαν τὴ μαρτυρία τῆς ἀτεμάχιστης καὶ ἀλώβητης πίστεως καὶ ἑδραίωσαν στὴν ἀλήθεια τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Μὲ τὸν ζωντανὸ λόγο καὶ τὴν ἁγία τους ζωὴ ἐστερέωσαν τὴν κλονισμένη πίστη τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἀπεδίωξαν τοὺς βαρεῖς λύκους, οἱ ὁποῖοι μὲ μανία καὶ ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια προσπαθοῦσαν νὰ διασπάσουν τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως. Συγκαταβατικοὶ στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ἀλλὰ ἀσυμβίβαστοι στὰ θέματα τῆς πίστεως διεκήρυξαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ διακηρύττουν ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου καὶ συνεπῶς πρέπει νὰ προκαλεῖ τὴν ἀποστροφὴ κάθε χριστιανοῦ. «Φεύγετε τὰς αἱρέσεις· τοῦ διαβόλου γὰρ ἐφευρέσεις εἰσὶν τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως» ἔγραφε πολὺ νωρίτερα στοὺς Τραλλιανοὺς ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος.
Οἱ ἅγιοι πατέρες προέταξαν τὰ στήθη τους γιὰ νὰ συγκρατήσουν ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀπώλεια τὸ λογικὸ ποίμνιο καὶ γιὰ νὰ παραδώσουν στὴν Ἐκκλησία ἀνόθευτη τὴν ἀλήθεια. Μὲ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες τους κληροδότησαν σὲ ὅλους ἐμᾶς τὴν ἀλήθεια ἀλλὰ καὶ τὴν εὐθύνη ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ καὶ σήμερα, ὅπως τότε, δέχεται τὸν ὕπουλο πόλεμο τῶν αἱρετικῶν καὶ γι’ αὐτὸ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δική μας μαρτυρία.
Ἡ ἀνθρώπινη ἀποτυχία καὶ ἁμαρτία δὲν ἀποκλείεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ μέσα σ’ αὐτὴν ζοῦν ἄνθρωποι μὲ ὅλες τὶς ἀδυναμίες τῆς ἀνθρώπινης φύσεως. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ ἡ ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἀποκλεισμὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἢ σὲ ἀπόρριψη τῆς ἀλήθειάς της, τότε τὸ λάθος γίνεται αἵρεση, δηλαδὴ ἀναίρεση τῆς ἑνότητος καὶ συνεπῶς ἀπομόνωση ἀπὸ τὴν κοινωνία, ἡ ὁποία μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία βιοῦται σωτηριολογικά.
Αἵρεση εἶναι ἡ ἐγωιστικὴ θεώρηση καὶ βίωση τοῦ γεγονότος τῆς σωτηρίας. Εἶναι ζωὴ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ εἶναι ζωὴ ἔξω ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Οὔτε ἡ ἀλήθεια ὑπάρχει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, οὔτε ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ ὑπάρξει χωρὶς τὴν ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἕνα, ἀφοῦ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, ἡ ἀλήθεια (Ἰω. ιδ΄ 6). Οἱ συνάξεις τῶν αἱρετικῶν δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις, ἀλλὰ συναγωγὲς τοῦ διαβόλου. Πατέρας τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἐπεδίωξε νὰ καταστρέψει τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τοῦ στερήσει τὴν σωτηρία καὶ τὴν αἰώνιο ζωή. Αὐτὸς πασχίζει μὲ κάθε τρόπο νὰ βάλει στὴ θέση τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς εὐσεβείας (Α΄ Τιμ. γ΄ 16), τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας (Β΄  Θεσ. β΄ 7).
Ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματα τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζονται οἱ αἱρετικοί. Ἄνθρωποι μὲ ἀρρωστημένη συνείδηση, ἐγωιστὲς καὶ ὑπερφίαλοι, συνεργάτες τοῦ διαβόλου, κηρύττουν δικό τους εὐαγγέλιο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἔρχονται οἱ ἀντίχριστοι, μετὰ τοὺς Ἀποστόλους οἱ ψευδαπόστολοι, μετὰ τοὺς προφῆτες οἱ ψευδοπροφῆτες. Ὅλοι αὐτοὶ πλανῶντες καὶ πλανώμενοι μεταστρέφουν τὴν ὑγιᾶ διδασκαλία καὶ διαιροῦν τὴν Ἐκκλησία σὲ ἀντιμαχόμενες παρατάξεις. Ξεκινοῦν μὲ τὴν καλὴ πρόθεση νὰ ὑπερασπισθοῦν μία ἀλήθεια. Πέφτουν ὅμως στὴν παγίδα τῆς ὑπερτονίσεως μιᾶς συγκεκριμένης ἀλήθειας καὶ τῆς ἀποκοπῆς της ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν ἀληθειῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ὑπέρμετρος ζῆλος φέρνει τὸν φανατισμὸ καὶ ὁ φανατισμὸς τὴν ἀπόσχιση ἀπὸ τὴν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ αἱρέσεις εἶναι δίστομες ρομφαῖες στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ξεσχίζουν μόνο τὸν ἄρραφο χιτῶνα της, ἀλλὰ ματώνουν τὴν καρδιά της. Ἡ ὀδύνη ποὺ προκαλοῦν σ’ Αὐτὴν εἶναι ἀφόρητη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ προσευχὴ γιὰ τὴν κατάλυσή τους εἶναι καθημερινὸ αἴτημά της πρὸς τὸν θεῖο ἀρχηγό της: «Παῦσον τὰ σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν… τὰς τῶν αἱρέσεων ἐπαναστάσεις ταχέως κατάλυσον τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος» (Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου).
Παλαιότερα οἱ δογματικὲς διαφορὲς ὁδηγοῦσαν τὰ ἔθνη ἀκόμα καὶ σὲ πολεμικὲς ἀναμετρήσεις. Σήμερα δὲν φθάνουμε ἕως ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ δὲν παύσαμε νὰ βλέπουμε τὸν αἱρετικὸ σὰν ἐχθρό μας καὶ νὰ τὸν πολεμοῦμε μὲ ποικίλους ἀντιχριστιανικοὺς τρόπους, οἱ ὁποῖοι τὶς περισσότερες φορὲς ἔχουν σὰν ἐλατήρια ὄχι τὸν ἅγιο ὑπὲρ τῆς πίστεως ζῆλο, ἀλλὰ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ἐμπάθεια.
Δὲν θὰ πρέπει ποτὲ νὰ περάσει ἀπὸ τὸ νοῦ μας ὁ λογισμός, ὅτι εἶναι προτιμώτερη ἡ σιωπὴ χάριν τῆς ἀγάπης ἀπὸ τὸν ἀγῶνα χάριν τῆς ἀλήθειας. Ἔχουμε ἱερὸ καθῆκον νὰ περιφρουροῦμε μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ νόμιμο μέσο τὴν πίστη μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γι’ αὐτὴν μέχρι θανάτου. «Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (Α΄ Τιμ. στ΄ 12) εἶναι ἡ προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ κάθε πιστό. Ποτὲ ὅμως δὲν πρέπει νὰ φθάνουμε σὲ ἀπάνθρωπη συμπεριφορά. «Δὲν πρέπει νὰ μισοῦμε τοὺς αἱρετικούς» γράφει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος «ἀλλὰ τὴν αἵρεση, ὄχι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὴν πονηρὴ πράξη, τὴν διεφθαρμένη γνώμη. Γιατί ὁ μὲν ἄνθρωπος εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἡ δὲ πλάνη ἔργο τοῦ διαβόλου». Τὸ ἴδιο τονίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἐπιστολὴ του πρὸς τὸν Τιμόθεο, ὅτι δηλαδὴ ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ ἐρίζει ἀλλὰ «ἐν πραότητι παιδεύειν τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος» (Β΄ Τιμ. β΄ 25-26).
Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ συμπεριφορὰ θὰ ἀλλάξει ὅταν διαπιστώσουμε ὅτι ἐκεῖνος ποὺ βρίσκεται στὴν αἵρεση ἐμμένει καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ πλανᾷ καὶ νὰ πλανᾶται. Τότε θὰ διακοπεῖ κάθε διάλογος. «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. γ΄ 10) συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Κάθε ὑποκριτικὴ φλυαρία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἐγκυμονεῖ μεγάλους κινδύνους. Ὑπάρχει φόβος νὰ παραφθαρεῖ κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς αὐτοὺς καὶ νὰ δεχθεῖ χάριν τῆς ἀγάπης κάποιο νόθο δόγμα.
Περισσότερο ἀπὸ ποτὲ λυμαίνονται σήμερα τὴν Ἐκκλησία μας ἑκατοντάδες αἱρέσεις. Ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὸ σχίσμα ἀνατολῆς καὶ δύσεως πολλὲς ἄλλες καινοφανεῖς καὶ σατανοκίνητες δροῦν στὴν πατρίδα μας καὶ παρασύρουν στὰ δίχτυα τοὺς ἀφελεῖς χριστιανοὺς. Στὶς μεγαλουπόλεις, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς ἐπαρχιακὲς πόλεις ἱδρύονται «ἐκκλησίες», ἀγρεύονται ὀπαδοί καὶ μὲ τὸ κάλυμμα τῆς δημοκρατικῆς διακινήσεως τῶν ἰδεῶν προσηλυτίζονται μικροὶ καὶ μεγάλοι στὶς νέες «ἐκκλησίες», οἱ ὁποῖες διδάσκουν νεὰ δόγματα καὶ ἤθη.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅσο καὶ νὰ πασχίζουν δὲν πρόκεται ποτὲ νὰ ἐπιτύχουν αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκουν, γιατί κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς. Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει ἐμεῖς νὰ προσέξουμε εἶναι νὰ μείνουμε ἀμετακίνητοι στὶς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ δώσουμε τὴ μαρτυρία τῆς πίστεως ὅπως τὴν ἔδωσαν οἱ σήμερα τιμώμενοι πατέρες. Νὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τῶν αἱρέσεων μὲ τὸ θετικὸ χριστιανικό μας ἔργο. Νὰ ἀναδεικνυόμαστε καθημερινὰ στὴ ζωή μας φῶς Χριστοῦ καὶ προπαντὸς νὰ μὴν ἀφήσουμε ποτὲ νὰ γίνει ἡ πατρίδα μας χώρα ἀντιχρίστων καὶ ψευδοπροφητῶν. Ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων οἱ σήμερα τιμώμενοι ἅγιοι πατέρες, καθὼς βλέπουν τὶς στρατιὲς τῶν αἱρετικῶν ἀνενόχλητες νὰ παρελαύνουν μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἐναγωνίως κραυγάζουν: «Φεύγετε τάς αἱρέσεις· τοῦ διαβόλου γὰρ ἐφευρέσεις εἰσίν… γρηγορεῖτε». Ἀμήν.
 
π. Δ.Χ.Χ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Ευαγγελικό και Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακή 16-7-2017



Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Προς Τίτον γ’ 8-15)

Πιστός ο λόγος' και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι, ίνα φροντίζωσι καλών έργων προΐστασθαι οι πεπιστευκότες τω Θεώ. Ταύτα εστί τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώποις' μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς περιΐστασο' εισί γαρ ανωφελείς και μάταιοι. Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος. Όταν πέμψω Αρτεμάν προς σε ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν προς με εις Νικόπολιν' εκεί γαρ κέκρικα παραχειμάσαι. Ζηνάν τον νομικόν και Απολλώ σπουδαίως πρόπεμψον, ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. Μανθανέτωσαν δε και οι ημέτεροι καλών έργων προΐστασθαι εις τας αναγκαίας χρείας, ίνα μη ώσιν άκαρποι. Ασπάζονταί σε οι μετ’ εμού πάντες. Άσπασαι τους φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετά πάντων υμών' αμήν.

Μετάφραση

(Προς Τίτον γ’ 8-15)

Αυτά τα λόγια είναι αληθινά και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία, ώστε όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά και τα χρήσιμα στους ανθρώπους. Από το άλλο μέρος, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου, γιατί όλα αυτά είναι ανώφελα και μάταια. Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανερές διδασκαλίες συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει άφησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστεφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του. Όταν θα σου στείλω τον Αρτεμά ή τον Τυχικό, έλα το συντομότερο να με συναντήσεις στη Νικόπολη, γιατί εκεί αποφάσισα να περάσω το χειμώνα. Το Ζηνά το νομικό και τον Απολλώ, να τους εφοδιάσεις πλουσιοπάροχα με ότι χρειάζονται για το ταξίδι τους, ώστε να μην τους λείψει τίποτα. Ας μαθαίνουν και οι δικοί μας να πρωτοστατούν σε καλά έργα, για ν’ αντιμετωπίζουν τις επείγουσες υλικές ανάγκες, ώστε η ζωή τους να μην είναι άκαρπη. Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζί μου. Χαιρέτησε τους πιστούς που μας αγαπούν. Η χάρη να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.





Ευαγγελικό Ανάγνωσμα

(Κατά Ματθαίον ε΄ 14-19)

Επεν Κύριος· μες στε τ φς το κσμου. Ο δναται πλις κρυβναι πνω ρους κειμνη· οδ καουσι λχνον κα τιθασι ατν π τν μδιον, λλ᾿ ἐπ τν λυχναν, κα λμπει πσι τος ν τ οκίᾳ. Οτω λαμψτω τ φς μν μπροσθεν τ ν νθρπων, πως δωσιν μν τ καλὰ ἔργα κα δοξσωσι τν πατρα μν τν ν τος ορανος. Μ νομσητε τι λθον καταλσαι τν νμον τος προφτας· οκ λθον καταλσαι, λλ πληρσαι. μν γρ λγω μν, ως ν παρλθῃ ὁ ορανς καὶ ἡ γ, ἰῶτα ν μα κεραα ο μ παρλθῃ ἀπ το νμου ως ν πντα γνηται. ς ἐὰν ον λσ μαν τν ντολν τοτων τν λαχστων κα διδξ οτω τος νθρπους, λχιστος κληθσεται ν τ βασιλείᾳ τν ορανν· ς δ᾿ ἂν ποισ κα διδξ, οτος μγας κληθσεται ν τ βασιλείᾳ τν ορανν.

Μετάφραση

(Κατά Ματθαίον ε΄ 14-19)

Είπεν ο Κύριος, εσείς είστε το φως για τον κόσμο' μια πόλη χτισμένη ψηλά στο βουνό δεν μπορεί να κρυφτεί. Οι άνθρωποι, όταν ανάψουν το λυχνάρι, δεν το βάζουν κάτω από το δοχείο με το οποίο μετρούν το σιτάρι, αλλά το τοποθετούν στο λυχνοστάτη, για να φωτίζει όλους τους ανθρώπους του σπιτιού. Έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους, για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας. Μη νομίσετε πως ήρθα για να καταργήσω το νόμο ή τους προφήτες. Δεν ήρθα για να τα καταργήσω, αλλά για να τα πραγματοποιήσω. Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλειά του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μία οξεία από το νόμο. Όποιος, λοιπόν, καταργήσει ακόμα και μία από τις πιο μικρές εντολές αυτού του νόμου και διδάξει έτσι τους άλλους, θα θεωρηθεί ελάχιστος στη βασιλεία του Θεού. Ενώ όποιος τις τηρήσει όλες και διδάξει έτσι και τους άλλους, αυτός θα θεωρηθεί μεγάλος στη βασιλεία του 

Παρασκευή 14 Ιουλίου 2017

ΜΕ SKYPE Η ΛΗΞΗ ΤΗΣ «ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ» ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ-ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΑΙΩΤΙΣΣΗΣ




Με την ευλογία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος π.Ιερωνύμου Β΄ πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 13 Ιουλίου  η λήξη της «Συνάντησης φοιτητριών και επιστημόνων» του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου-Χρυσοσπηλαιωτίσσης.
Μέσα στη  κατάρρευση των ηθικών αξιών της σημερινής κοινωνίας η εν λόγω συνάντηση αποτελεί μια όαση δίνοντας γερά θεμέλια στις σύγχρονες νέες, που αψηφώντας  τον «καύσωνα» προσήλθαν  στον Ιερό Ναό!
Έκπληξη προκάλεσε ,η παρουσία μελών της «Συνάντησης» που βρέθηκαν κοντά μας μέσω  skype προκειμένου να συμμετάσχουν ενεργά  στην καρποφόρα συζήτηση.
Με την απονομή αναμνηστικών δώρων και με τις καλύτερες ευχές της εκκλησίας έγινε ο «εφοδιασμός» για ένα πνευματικό καλοκαίρι!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...