– Γέροντα, στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού οί Χριστιανοί έκαναν δημόσια εξομολόγηση. Βοηθάει αυτό;
– Άλλα τά πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δέν βοηθάει.
– Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;
– Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δέν είχαν αυτά πού έχουν σήμερα οί άνθρωποι. Τώρα, βλέπεις, τά ανδρόγυνα χωρίζουν στά καλά καθούμενα, δέν είναι όπως παλιά. Έχουν άπομακρυνθή οί άνθρωποι άπό τό μυστήριο τής έξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται άπό τούς λογισμούς και τά πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν νά τούς βοηθήσω σέ κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! Εκκλησιάζεσαι
καθόλου;, τούς ρωτάω. Όχι, μου λένε. Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;. Όχι. Ήρθα νά μέ κάνης καλά. Μά πώς; Πρέπει νά μετανοήσης γιά τά σφάλματα σου, νά έξομολογήσαι, νά εκκλησιάζεσαι, νά κοινωνάς, όταν έχης ευλογία άπό τον πνευματικό σου, και εγώ θά
κάνω προσευχή νά γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει νά ετοιμασθούμε γιά ‘κει;. Κοίταξε, πάτερ, αυτά πού λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., έμενα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια. Έχω πάει σέ μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν νά μέ κάνουν καλά. Έμαθα ότι έσύ μπορείς νά μέ κάνης καλά. Άντε τώρα! Τους μιλάς γιά εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε αυτά είναι παραμύθια, και
από τήν άλλη μεριά: Βοήθησε με, παίρνω χάπια. Έμ πώς, μέ μαγικό τρόπο θά γίνουν καλά;
Και βλέπεις, πολλοί, ενώ έχουν προβλήματα πού τά προκάλεσαν οί αμαρτίες τους, δέν πηγαίνουν στον πνευματικό πού μπορεί νά τούς βοηθήση θετικά, αλλά καταλήγουν νά εξομολογούνται στους ψυχολόγους. Λένε τό ιστορικό τους, τούς συμβουλεύονται γιά τά προβλήματα τους καί, άν έχουν νά περάσουν ένα ποτάμι, τούς ρίχνουν μέσα καί ή πνίγονται ή βγαίνουν, άλλά πού βγαίνουν… Ένώ, άν πάνε νά εξομολογηθούν στον πνευματικό, θά περάσουν στήν άλλη όχθη από τήν γέφυρα άνετα, γιατί μέ τό μυστήριο της έξομολογήσεως ενεργεί ή Χάρις τού Θεού καί λυτρώνονται.
– Γέροντα, μερικοί λένε: Δέν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δέν πάμε να
εξομολογηθούμε.
– Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί τό μυστήριο, έχει τήν θεία Χάρη καί, όταν διάβαση τήν συγχωρητική ευχή, ό Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις όποιες εξομολογηθήκαμε μέ ειλικρινή μετάνοια. Άπό μας εξαρτάται πόσο θά βοηθηθούμε άπό τό μυστήριο της έξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μιά φορά κάποιος πού είχε ψυχολογικά προβλήματα, μέ τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα καί θά μπορούσα νά τον βοηθήσω. Τί προβλέπεις, μού λέει, γιά μένα; Νά βρής, τού λέω, έναν πνευματικό νά έξομολογήσαι, γιά νά κοιμάσαι σάν τό πουλάκι καί
νά μήν παίρνης χάπια. Δέν υπάρχουν, μού λέει, σήμερα καλοί πνευματικοί. Παλιά υπήρχαν. Έρχονται μέ καλό λογισμό, ότι θά βοηθηθούν, άλλα δέν δέχονται αυτό πού τούς λες, και κρίμα στά ναύλα. Βλέπω όμως και μιά καινούργια τέχνη του διαβόλου. Βάζει στους ανθρώπους τόν λογισμό ότι, άν κάνουν κάποιο τάμα και τό εκπληρώσουν, άν πάνε καί κανένα προσκύνημα, είναι εντάξει πνευματικά. Και βλέπεις πολλούς νά πηγαίνουν μέ λαμπάδες καί μέ τάματα στά μοναστήρια, στά προσκυνήματα, νά τά κρεμάνε εκεί, νά κάνουν καί μεγάλους σταυρούς, νά κλαίνε καί λιγάκι, καί νά αρκούνται σ’ αυτά. Δέν μετανοούν, δέν έξομολογούνται, δέν διορθώνονται, καί χαίρεται τό ταγκαλάκι.
– Γέροντα, ένας άνθρωπος πού δέν εξομολογείται μπορεί νά είναι εσωτερικά αναπαυμένος;
– Πώς νά είναι αναπαυμένος; Γιά νά νιώση κανείς ανάπαυση, πρέπει νά πετάξη τά μπάζα άπό μέσα του. Αυτό θά γίνη μέ την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ό άνθρωπος τήν καρδιά του στον πνευματικό καί λέγοντας τά σφάλματα του, ταπεινώνεται, καί έτσι ανοίγει τήν πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια ή Χάρις του Θεού καί ελευθερώνεται. Πριν άπό τήν εξομολόγηση στήν κορυφή του υπάρχει ομίχλη, βλέπει θαμπά καί δικαιολογεί τά σφάλματα του. Γιατί, όταν ό νους του είναι σκοτισμένος άπό τις αμαρτίες, δέν βλέπει καθαρά. Μέ τήν εξομολόγηση κάνει μιά φούουου, φεύγει ή ομίχλη καί καθαρίζει ό ορίζοντας. Γι’ αυτό, όσους έρχονται νά συζητήσουμε ένα θέμα ή νά μου ζητήσουν μιά συμβουλή κ.λπ., άν δέν έχουν έξομολογηθή ποτέ, τούς στέλνω πρώτα νά εξομολογηθούν καί μετά νά έρθουν νά μιλήσουμε. Μερικοί μου λένε: Γέροντα, αφού εσύ μπορείς νά καταλάβης τί πρέπει νά κάνω γι’ αυτό τό θέμα, πές μου. Καί νά καταλάβω έγώ τί πρέπει νά κάνης, τούς λέω, δέν θά καταλάβης εσύ τί θά σου πώ. Γι’ αυτό πήγαινε πρώτα νά έξομολογηθής και ύστερα έλα νά συζητηθούμε. Γιατί, πως νά επικοινωνήσης καί νά συνεννοηθής μέ έναν άνθρωπο, όταν βρίσκεται σέ άλλη συχνότητα; Μέ τήν εξομολόγηση πετάει ό άνθρωπος άπό μέσα του ό, τι άχρηστο έχει καί καρποφορεί πνευματικά. Μιά μέρα έσκαβα τον κήπο μου, γιά νά φυτέψω λίγες ντοματιές. Εκείνη τήν ώρα ήρθε κάποιος καί μου λέει: Τί κάνεις, Γέροντα;. Τί νά κάνω; του λέω, εξομολογώ τον κήπο μου. Καλά, Γέροντα, μου λέει, χρειάζεται καί ό κήπος εξομολόγηση;. Ασφαλώς χρειάζεται. Έχω διαπιστώσει πώς, όταν τον εξομολογώ, βγάζω δηλαδή έξω πέτρες, αγριάδες, αγκάθια κ.λπ., τότε βγάζει επίσημα κηπευτικά, αλλιώς οί ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!…
– Άλλα τά πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού και άλλα τώρα. Σήμερα αυτό δέν βοηθάει.
– Γιατί, Γέροντα; Τότε είχαν πιο πολύ ζήλο;
– Και πιο πολύ ζήλο είχαν και δέν είχαν αυτά πού έχουν σήμερα οί άνθρωποι. Τώρα, βλέπεις, τά ανδρόγυνα χωρίζουν στά καλά καθούμενα, δέν είναι όπως παλιά. Έχουν άπομακρυνθή οί άνθρωποι άπό τό μυστήριο τής έξομολογήσεως, γι’ αυτό και πνίγονται άπό τούς λογισμούς και τά πάθη. Πόσοι έρχονται και ζητούν νά τούς βοηθήσω σέ κάποιο πρόβλημα τους, και ούτε εξομολογούνται ούτε εκκλησιάζονται! Εκκλησιάζεσαι
καθόλου;, τούς ρωτάω. Όχι, μου λένε. Εξομολογήθηκες καμμιά φορά;. Όχι. Ήρθα νά μέ κάνης καλά. Μά πώς; Πρέπει νά μετανοήσης γιά τά σφάλματα σου, νά έξομολογήσαι, νά εκκλησιάζεσαι, νά κοινωνάς, όταν έχης ευλογία άπό τον πνευματικό σου, και εγώ θά
κάνω προσευχή νά γίνης καλά. Ξεχνάς ότι υπάρχει και άλλη ζωή και πρέπει νά ετοιμασθούμε γιά ‘κει;. Κοίταξε, πάτερ, αυτά πού λες, εκκλησίες, άλλη ζωή κ.λπ., έμενα δεν με απασχολούν. Αυτά είναι παραμύθια. Έχω πάει σέ μάγους, σε μέντιουμ και δεν μπόρεσαν νά μέ κάνουν καλά. Έμαθα ότι έσύ μπορείς νά μέ κάνης καλά. Άντε τώρα! Τους μιλάς γιά εξομολόγηση, για την μέλλουσα ζωή, και σου λένε αυτά είναι παραμύθια, και
από τήν άλλη μεριά: Βοήθησε με, παίρνω χάπια. Έμ πώς, μέ μαγικό τρόπο θά γίνουν καλά;
Και βλέπεις, πολλοί, ενώ έχουν προβλήματα πού τά προκάλεσαν οί αμαρτίες τους, δέν πηγαίνουν στον πνευματικό πού μπορεί νά τούς βοηθήση θετικά, αλλά καταλήγουν νά εξομολογούνται στους ψυχολόγους. Λένε τό ιστορικό τους, τούς συμβουλεύονται γιά τά προβλήματα τους καί, άν έχουν νά περάσουν ένα ποτάμι, τούς ρίχνουν μέσα καί ή πνίγονται ή βγαίνουν, άλλά πού βγαίνουν… Ένώ, άν πάνε νά εξομολογηθούν στον πνευματικό, θά περάσουν στήν άλλη όχθη από τήν γέφυρα άνετα, γιατί μέ τό μυστήριο της έξομολογήσεως ενεργεί ή Χάρις τού Θεού καί λυτρώνονται.
– Γέροντα, μερικοί λένε: Δέν βρίσκουμε καλούς πνευματικούς, γι’ αυτό δέν πάμε να
εξομολογηθούμε.
– Αυτά είναι δικαιολογίες. Κάθε πνευματικός έχει θεία εξουσία, εφόσον φοράει πετραχήλι. Τελεί τό μυστήριο, έχει τήν θεία Χάρη καί, όταν διάβαση τήν συγχωρητική ευχή, ό Θεός σβήνει όλες τις αμαρτίες τις όποιες εξομολογηθήκαμε μέ ειλικρινή μετάνοια. Άπό μας εξαρτάται πόσο θά βοηθηθούμε άπό τό μυστήριο της έξομολογήσεως. Ήρθε εκεί στο Καλύβι μιά φορά κάποιος πού είχε ψυχολογικά προβλήματα, μέ τον λογισμό ότι έχω διορατικό χάρισμα καί θά μπορούσα νά τον βοηθήσω. Τί προβλέπεις, μού λέει, γιά μένα; Νά βρής, τού λέω, έναν πνευματικό νά έξομολογήσαι, γιά νά κοιμάσαι σάν τό πουλάκι καί
νά μήν παίρνης χάπια. Δέν υπάρχουν, μού λέει, σήμερα καλοί πνευματικοί. Παλιά υπήρχαν. Έρχονται μέ καλό λογισμό, ότι θά βοηθηθούν, άλλα δέν δέχονται αυτό πού τούς λες, και κρίμα στά ναύλα. Βλέπω όμως και μιά καινούργια τέχνη του διαβόλου. Βάζει στους ανθρώπους τόν λογισμό ότι, άν κάνουν κάποιο τάμα και τό εκπληρώσουν, άν πάνε καί κανένα προσκύνημα, είναι εντάξει πνευματικά. Και βλέπεις πολλούς νά πηγαίνουν μέ λαμπάδες καί μέ τάματα στά μοναστήρια, στά προσκυνήματα, νά τά κρεμάνε εκεί, νά κάνουν καί μεγάλους σταυρούς, νά κλαίνε καί λιγάκι, καί νά αρκούνται σ’ αυτά. Δέν μετανοούν, δέν έξομολογούνται, δέν διορθώνονται, καί χαίρεται τό ταγκαλάκι.
– Γέροντα, ένας άνθρωπος πού δέν εξομολογείται μπορεί νά είναι εσωτερικά αναπαυμένος;
– Πώς νά είναι αναπαυμένος; Γιά νά νιώση κανείς ανάπαυση, πρέπει νά πετάξη τά μπάζα άπό μέσα του. Αυτό θά γίνη μέ την εξομολόγηση. Ανοίγοντας ό άνθρωπος τήν καρδιά του στον πνευματικό καί λέγοντας τά σφάλματα του, ταπεινώνεται, καί έτσι ανοίγει τήν πύλη του Ουρανού, έρχεται πλούσια ή Χάρις του Θεού καί ελευθερώνεται. Πριν άπό τήν εξομολόγηση στήν κορυφή του υπάρχει ομίχλη, βλέπει θαμπά καί δικαιολογεί τά σφάλματα του. Γιατί, όταν ό νους του είναι σκοτισμένος άπό τις αμαρτίες, δέν βλέπει καθαρά. Μέ τήν εξομολόγηση κάνει μιά φούουου, φεύγει ή ομίχλη καί καθαρίζει ό ορίζοντας. Γι’ αυτό, όσους έρχονται νά συζητήσουμε ένα θέμα ή νά μου ζητήσουν μιά συμβουλή κ.λπ., άν δέν έχουν έξομολογηθή ποτέ, τούς στέλνω πρώτα νά εξομολογηθούν καί μετά νά έρθουν νά μιλήσουμε. Μερικοί μου λένε: Γέροντα, αφού εσύ μπορείς νά καταλάβης τί πρέπει νά κάνω γι’ αυτό τό θέμα, πές μου. Καί νά καταλάβω έγώ τί πρέπει νά κάνης, τούς λέω, δέν θά καταλάβης εσύ τί θά σου πώ. Γι’ αυτό πήγαινε πρώτα νά έξομολογηθής και ύστερα έλα νά συζητηθούμε. Γιατί, πως νά επικοινωνήσης καί νά συνεννοηθής μέ έναν άνθρωπο, όταν βρίσκεται σέ άλλη συχνότητα; Μέ τήν εξομολόγηση πετάει ό άνθρωπος άπό μέσα του ό, τι άχρηστο έχει καί καρποφορεί πνευματικά. Μιά μέρα έσκαβα τον κήπο μου, γιά νά φυτέψω λίγες ντοματιές. Εκείνη τήν ώρα ήρθε κάποιος καί μου λέει: Τί κάνεις, Γέροντα;. Τί νά κάνω; του λέω, εξομολογώ τον κήπο μου. Καλά, Γέροντα, μου λέει, χρειάζεται καί ό κήπος εξομολόγηση;. Ασφαλώς χρειάζεται. Έχω διαπιστώσει πώς, όταν τον εξομολογώ, βγάζω δηλαδή έξω πέτρες, αγριάδες, αγκάθια κ.λπ., τότε βγάζει επίσημα κηπευτικά, αλλιώς οί ντομάτες γίνονται κιτρινιάρικες, καχεκτικές!…
