ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) – 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

 (Μρκ. η΄ 34-θ΄1)

«Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».

Βρισκόμαστε ἀγαπητοί μου στὸ μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ὁδεύουμε πρὸς τὸ Πάσχα. Ἀπὸ τὴ μία ἡ φυσικὴ καὶ πνευματικὴ κόπωση ἀπὸ τὶς μακροσκελεῖς ἀκολουθίες ἔρχεται νὰ προσθέσει ἐπιπλέον βάρος στὴν προσπάθεια ποὺ ξεκινήσαμε πρὶν ἀπὸ τρεῖς ἑβδομάδες καὶ ἡ ἀνάγκη μας γιὰ βοήθεια καὶ ἐνθάρρυνση γίνεται ἐπιτακτική. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως, ἀφοῦ ἀντέξουμε αὐτὴν τὴν κόπωση καὶ ἀφοῦ ἀνεβοῦμε τὸ βουνὸ μέχρι αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἀρχίζει νὰ ἀχνοφαίνεται τὸ τέλος τῆς πορείας μας, ἀρχίζει ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Πάσχα νὰ γίνεται πιὸ ἔντονη.

Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, σοφὰ προβάλλει αὐτὴν τὴν Κυριακή, Κυριακὴ Γ΄ τῶν Νηστειῶν, τὴν ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ Σαρακοστὴ εἶναι ἡ σταύρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅπως τὴν ὁρίζει ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοί». Ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ Χριστὸ ἂν δὲν ἀτενίζουμε τὸ Σταυρὸ ποὺ Ἐκεῖνος σήκωσε γιὰ νὰ μᾶς σώσει. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ ἀπὸ σήμερα καὶ γιὰ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα τὸν Σταυρὸ στὸ μέσον της ὥστε ἀτενίζοντας Τὸν νὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ δικός Του Σταυρὸς σώζει καὶ ὄχι ὁ δικός μας· ὁ δικός Του Σταυρὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δίνει νόημα στὸν δικό μας σταυρὸ ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ τὴν δύναμη νὰ τὸν σηκώσουμε.

Ὁ Κύριός μας καλεῖ νὰ γίνουμε μαθητές Του καὶ προβάλλει τὸν Σταυρὸ Τοῦ χωρὶς νὰ δίνει ὑποσχέσεις θωπεύοντας τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία γιὰ πλούτη, δύναμη καὶ κοινωνικὴ καταξίωση. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἀποκρύπτει ὅτι ἐξαιτίας τοῦ ὀνόματός Του θὰ βιώσουμε τὴν ἀπόρριψη. Δὲν διστάζει νὰ μᾶς προτρέψει νὰ διακινδυνεύσουμε καὶ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν ψυχή μας: «ὃς δ’ ἂν ἀπολέση τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν». Ὁ Θεὸς θέλει ἀπὸ ἐμᾶς τὰ πάντα. Θέλει τοὺς ἀνθρώπους θερμοὺς ἢ ψυχροὺς γιατί τοὺς χλιαροὺς θὰ τοὺς ἐμέσει.

Καλούμαστε, λοιπὸν νὰ γίνουμε μαθητές Του καὶ νὰ ζήσουμε μὲ τὸν Ἰησοῦ καὶ ὄχι νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε ὡς ἁπλοὶ ὀπαδοί Του. Νὰ μιμηθοῦμε τὸν τρόπο ζωῆς Του. Καὶ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἐπιλογὴ μᾶς πρέπει νὰ εἶναι συνειδητή· ὅτι δὲν γίναμε χριστιανοὶ προσβλέποντας στὴν κοινωνικὴ διασφάλιση. Δὲν ἰσχύει δηλαδὴ ἡ ἀντίληψη ὅτι ἀφοῦ εἴμαστε καλοὶ ἄνθρωποι και χριστιανοί, ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ μᾶς χαρίσει ὑγεία καὶ ὑλικὰ ἀγαθά. Αὐτὴ εἶναι μία καθαρὰ κοσμικὴ ἀντίληψη στὴ λογική του «περιμένω ἐπιβράβευση γι’ αὐτὸ ποὺ εἶμαι καὶ γι’ αὐτὸ ποὺ κάνω». Ὁ Κύριος ὅμως, ὅπως τὸν ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, δὲν ὑπόσχεται ἀγαθὰ καὶ κοινωνικὴ καταξίωση ἀλλὰ ὅστις θέλει τότε νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ χάσει τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὴν ψυχή του. Δὲν μπορεῖ, δηλαδή, ἡ ἀπόφαση καὶ ἡ πορεία μας νὰ εἶναι διαφορετικὲς ἀπὸ τὴν πορεία καὶ τὴν ἀπόφαση ποὺ πῆρε ὁ Κύριός μας νὰ ἐνδυθεῖ ἀπὸ ἄκρα ταπείνωση τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καὶ νὰ καταδεχθεῖ γιὰ τὸν ἑαυτὸ Τοῦ τὸν δρόμο τῶν Παθῶν καὶ τοῦ σταυροῦ

Ἡ ὁδὸς ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ εἶναι δύσκολη καὶ ἡ πύλη στενή, γι’ αὐτὸ ὁ Κύριός μᾶς καλεῖ μὲ τὸ ὅστις θέλει. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ θὰ πάρει αὐτὴν τὴν ἀπόφαση τότε θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀποφασισμένος ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ νὰ ἀποστερηθεῖ τὰ πάντα, γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ὄντως ζωή. Καὶ ἂν πάλι ἡ ἀδυναμία μας μᾶς ἐμποδίσει νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρό μας καὶ τότε δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιζόμαστε ἀλλὰ νὰ ἔχουμε στὸ μυαλό μας πάντοτε ὅτι ὁ Χριστὸς δοκιμάσθηκε καὶ πειράσθηκε ὅσο κανεὶς ἄλλος καὶ ὄχι μόνο σήκωσε τὸν Σταυρὸ Τοῦ ἀλλὰ σταυρώθηκε γιὰ χάρη μᾶς ἔχοντας πλήρη κατανόηση τῆς ἀνθρώπινης πραγματικότητας καὶ ἀδυναμίας. Ἀμήν.

π.Α.Γ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

 (Μρκ. β΄ 1-12)

Λαός πολύς, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, εἶχε ἀκολουθήσει τόν Κύριο. Κατάμεστο τό σπίτι πού κατέλυσε. Ἐκεῖ ἀπαραιτήτως καί οἱ εὐσεβεῖς τῆς ἐποχῆς. Οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι. Ὅλοι ἤθελαν νά Τόν δοῦν ἀπό κοντά. Νά Τόν ἀκούσουν. Ἄλλοι ἀπό περιέργεια, ἄλλοι ἀπό ἐνδιαφέρον. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τούς ἱκανοποιοῦσε τήν ψυχή. Τούς τήν ἁπάλυνε. Οἱ Φαρισαῖοι, ὡς ἄνθρωποι πού γνώριζαν τό Μωσαϊκό Νόμο, πήγαιναν νά κάνουν κριτική. Γιά νά βροῦν μιά ἀστοχία ἤ ἀδυναμία στή διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί νά δημιουργήσουν ἐντυπώσεις εἰς βάρος Του. Κανείς τους  δέ σκέφτηκε πώς λίγο πιο πέρα κειτόταν παράλυτος ἕνας γνωστός καί γείτονάς τους. Ἴσως ὅλοι νά τό ἤξεραν πῶς ἡ παραλυσία του ἦταν συνέπεια τῆς ἀποστασίας του ἀπό τό Θεό καί τῆς ἁμαρτωλής του ζωῆς. Γι’ αὐτό καί δέν ἐδωσαν σημασία οὔτε συγκινήθηκε κανείς τους, ὅταν τέσσερις ἄντρες πλησίασαν τό σπίτι ἐκεῖνο φέρνοντας μαζί τους τό γνωστό τους παράλυτο.

Τί θαυμαστή ἀντίθεση ὅμως! Μέσα στήν ἀδιαφορία καί ὑποκρισία ὅλων αὐτῶν τῶν ἀκολούθων καί ἀκροατῶν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ οἱ τέσσερις ἄντρες μέ θερμή καρδιά καί βαθιά πίστη θέλουν νά Τόν πλησιάσουν. Φλέγονται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπό τους. Πιστεύουν ἀκράδαντα πῶς ὅταν φέρουν τόν παράλυτο κοντά στόν Χριστό, θά θεραπευθεῖ. Δέν κλονίζονται μπρός στήν παγερή ἀδιαφορία τῶν πολλῶν. Ἡ ἀγάπη τούς κάνει ἐφευριτικούς, ἡ πίστη γιά τό καλό ἀδίστακτους. Ἀνεβαίνουν στήν στέγη. Τήν ἀποστεγάζουν καί ἀπό ἐκεῖ κατεβάζουν μπρός τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ τόν ταλαίπωρο ἄρρωστό τους. Καί τό θαῦμα ἔγινε. Ὁ Κύριος συγκινήθηκε ἀπό τήν ἐκδήλωση τῆς πίστεως καί συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλύτου.

Ἀλλά πῶς τό δέχτηκαν αὐτό ἐκεῖνοι πού τό ἔζησαν; Οἱ πολλοί χάρηκαν. Θαύμασαν τή δύναμη τοῦ Κυρίου. Δόξασαν τό Θεό. Μερικοί ἀντέδρασαν. Δέν τούς ἱκανοποίησε ἡ θεϊκή ἐπέμβαση. Ἄρχισαν νά τό συζητοῦν. Μέ ποιό δικαίωμα συγχωρεῖ ἁμαρτίες; Ἀμφισβητοῦν τή θεότητα τοῦ Κυρίου. Δέν ἀφήνουν τήν ψυχή τους νά χαρεῖ οὔτε μετά τήν ὀφθαλμοφανή θεραπεία, πού ἦρθε νά τούς ἀποστομώσει γιά τήν ἀπιστία τους. Ἐξακολουθοῦν νά μένουν ξένοι στήν ἀλήθεια. Προσπαθοῦν νά μειώσουν τήν ἀξία της. Ἄς εἶναι ὁλοφάνερη. Θέλουν νά τήν κλονίσουν. Μά ἡ ἀλήθεια, ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη θριάμβευσαν. Καί τούς ἄφησαν ἐμβρόντητους καί μόνους.

Μή μᾶς ξενίζει αὐτό. Οὔτε πρωτοφανές εἶναι οὔτε ξένο πρός τή χριστιανική μας κοινωνία. Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας εἶναι μιά πραγματικότητα. Μέ τό λόγο Του, μέ τίς ἐπεμβάσεις Του, μέ τίς εὐεργεσίες Του, μέ τίς δοκιμασίες πού ἐπιτρέπει. Πῶς τήν ἀντιμετωπίζουμε; Ποιά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντί Του; Ἀδιαφορία, ἐνδιαφέρον, περιφρόνηση, πίστη, ἀντίδραση; Πῶς θά μπορούσαμε νά τή χαρακτηρίσουμε; Ἄς ἐξετάσει καθένας μας τόν ἑαυτό του καί ἄς δώσει μιά τίμια καί εἰλικρινή ἀπάντηση. Δέν ἔχει σημασία ἄν Τόν γνωρίζουμε τόν Χριστό καί τήν ἀλήθεια Του. Καί τά δαιμόνια τή γνωρίζουν. Καί πιστεύουν ἀκόμη στήν ὕπαρξη καί δύναμή Του. Γι’ αὐτό καί «φρίττουσι». Μόνο πού ἡ ριζωμένη καί ταυτισμένη πιά μέ τήν ὕπαρξή τους κακότητα τούς κρατᾶ δούλους, ἀνίκανους νά ὑποταγοῦν στήν ἀγάπη καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἴσως λοιπόν νά μήν ὑπάρχει ἀνάμεσά μας ἄνθρωπος πού νά μήν πιστεύει στό Θεό, στή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία. Μά δέν ἀρκεῖ αὐτό. Ἡ πίστη εἶναι ἄχρηστη, ὅταν δέν τή ζεῖ κανείς καί δέν τήν ἐκδηλώνει σωστά καί γνήσια.

Μερικοί τήν ἐκδηλώνουν «διά τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Γιά νά ἐντυπωσιάσουν. Δέν τούς συγκινεῖ βαθιά. Εἶναι μιά πίστη ἐπιπόλαιη καί ἐπιφανειακή. Μόνο γιά νά τούς ἐξυπηρετεῖ στίς ἐπιδιώξεις τους. Στήν οὐσία ἀνύπαρκτη. Δέν ὑπάρχει κάν πίστη. Πρόκειται γιά συμφέρον πού χρησιμοποιεῖ τήν πίστη σάν μέσο γιά τήν ἱκανοποίησή του.

Ἄλλοι ἔχουν μιά πίστη ξεθωριασμένη καί ἀστήρικτη. Δέν ἐπιθυμοῦν νά τή στηρίξουν. Κλονίζονται μπρός στό παραμικρό αντίθετο ρεῦμα. Εἶναι μιά πίστη ξερή καί ἄκαρπη. Ἴσως μέ πολλές θρησκευτικές ἐκδηλώσεις, ἀλλά χωρίς συνέπεια. Χωρίς ἀρετή. Χωρίς άγάπη. Χωρίς ἀγώνα γιά ν’ ἀξοιοποιήσουν οἱ ἴδιοι τή δύναμη τοῦ Θεοῦ γιά τή δική τους εὐτυχία. Γιά τή λύτρωσή τους ἀπό τόν κλοιό τῆς ἁμαρτίας. Δέ θέλουν νά ξεφύγουν καί νά ξεχωρίσουν ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς τους. Τούς ἑλκύει ὁ Θεός. Ἀντιλαμβάνονται πώς σ’ Αὐτόν θά βροῦν τή χαρά. Ἐπιχειροῦν μερικές ἀπόπειρες. Ἴσως συγκινοῦνται. Μά δέν ἔχουν τό θάρρος νά ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπό τό ρεῦμα τῶν κοινῶν ἀντιλήψεων τοῦ κόσμου πού ζεῖ γύρω τους. Ἄς εἶναι ἀντίθετες πρός τή χριστιανική πίστη. Κάμπτονται. Ἀχρηστεύονται. Εἶναι ἀνώφελοι γιά τούς ἄλλους.

Γιατί αὐτό εἶναι μιά πραγματικότητα. Ἀπό τό βαθμό τῆς πίστεως ἐξαρτᾶται καί ἡ στάση μας ἀπένατνι στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἡ ἀγάπη εἶναι ζωντανή καί καρποφόρα, μόνον ὅταν ζεσταίνεται καί θερμαίνεται ἀπό τήν πίστη. Μόνον ἄν ταυτίζεται μέ τήν πίστη εἶναι γνήσια. Ἀλλιῶς μπαίνει στή μέση ἡ σκοπιότητα. Καί φτάνει νά καταντήσει ὑποκρισία καί ἡ ἀγάπη. Ἄν ὅμως ζυμωθεῖ ἡ ἀγάπη μέ τήν πίστη, τότε ὁ ἄνθρωπος χωρίς ἰδιαίτερη ἐπιδίωξη γίνεται εὐεργετικός. Ἡ καρδιά του, ἄν ἔχει θρονιαστεῖ μέσα ὁ Θεός, ἡ πηγή τῆς ἀγάπης, αὐθόρμητα καί πηγαῖα κινεῖ τήν ὕπαρξή του σέ ἐκδηλώσεις θυσίας. Ἐφόσον «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί»(Α΄ Ἰωάν. δ΄, 16), καθένας πού ἑνώνεται μαζί Του γίνεται κρουνός τῆς ἀληθινῆς, τῆς γνήσιας ἀγάπης. Τῆς ἀπέραντης θεϊκῆς ἀγάπης πού δέ γνωρίζει ὅρια θυσίας. Μετέχει πιό πολύ στίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ. Ἀνεβαίνει ψηλότερα. Προοδεύει πραγματικά. Ἀξιοποιεῖ αὐτή του τήν ὕπαρξη πού εἶναι εἰκόνα Θεοῦ. Δεν ἔχει σημασία ἄν δέ θέλουμε νά τό ἀναγνωρίσουμε. Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο. Εἴμαστε δημιουργημένοι «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ». Ἡ ψυχή μας ἔχει προικιστεῖ μέ ἰδιότητες πού ὁ Δημιουργός μας τίς ἔχει σέ τέλειο βαθμό. Καί ὁ προορισμός μας εἶναι νά ἀναπτύξουμε αὐτές τίς ἰδιότητές μας, γιά νά πλησιάσουμε πιό πολύ τόν Θεό σέ τελειότητα. Αὐτή ἡ προσπάθεια μᾶς κάνει πραγματικούς ἀνθρώπους. Μᾶς τελειοποιεῖ.

Κι αὐτή ἡ προσπάθεια ἔχει ἀποτελέσματα ὅταν ἀγωνιζόμαστε σέ συνεργασία μέ τό Θεό γιά τήν πρόοδό μας. Τήν ψυχική μας καλλιέργεια. Τήν πνευματική μας πρόοδο. Ἀπαραίτητη σ’ αὐτόν τόν ἀγώνα, ἀδερφοί μου, ἡ πίστη. Πίστη πού γεμίζει μέ ἐλπίδες καί χαρά τή ζωή. Πίστη θερμή και ζωντανή. Πίστη πού στηρίζει τόν ἀνθρωπο. Τόν θεμελειώνει γερά. Τόν χαριτώνει. Πίστη πού ἐκδηλώνεται μέ τή λατρεία στό Θεό καί τήν ἐμπιστοσύνη, καί μέ τήν ἀγάπη τήν ποικιλόμορφη πρός τούς ἀνθρώπους. Μ’ αὐτό τό συνδυασμό τόν ἄρρηκτο καί τήν ταύτιση τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης ἄς εἴμαστε βέβαιοι πώς μποροῦμε νά ἀτενίζουμε αἰσιόδοξα τή ζωή. Ὁ Θεός θά εὐλογεῖ τούς κόπους μας καί θά τούς στεφανώνει μέ τίς ὑπέροχες δωρεές Του πού τρέφουν καί γεμίζουν τήν ψυχή. Ἀμήν.

π.Ε.Α

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ευαγγέλιο, Κυριακή 24 Μαρτίου 2019 – Προεόρτια Ευαγγελισμού της Θεοτόκου

Κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Β'(2) 1-12

Καί εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.
καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.
καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.
καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.
ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·
τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;
καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;
ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ.
σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.
καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Νεοελληνική Απόδοση

Η θεραπεία ενός παράλυτου

Και όταν εισήλθε πάλι στην Καπερναούμ ύστερα από μερικές ημέρες, ακούστηκε ότι είναι μέσα σ’ έναν οίκο.
Και συνάχτηκαν πολλοί, ώστε να μη χωρούν πια μήτε στα μέρη μπροστά στη θύρα. Και τους μιλούσε το λόγο του Θεού.
Και έρχονται φέρνοντας προς αυτόν έναν παράλυτο που τον σήκωναν τέσσερις.
Και επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν προς αυτόν εξαιτίας του πλήθους, αφαίρεσαν τη στέγη της οικίας όπου ήταν και, αφού έκαναν άνοιγμα, κατεβάζουν το κρεβάτι όπου ο παράλυτος ήταν κατάκοιτος.
Και όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: «Τέκνο μου, σου αφήνονται οι αμαρτίες».
Ήταν τότε μερικοί από τους γραμματείς εκεί, που κάθονταν και διαλογίζονταν μέσα στις καρδιές τους:
«Γιατί αυτός έτσι μιλάει; Βλαστημά. Ποιος δύναται να αφήνει αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός;»
Και ευθύς, επειδή κατάλαβε καλά ο Ιησούς στο πνεύμα του ότι έτσι διαλογίζονται μέσα τους, τους λέει: «Γιατί διαλογίζεστε αυτά μέσα στις καρδιές σας;
Τι είναι ευκολότερο, να πω στον παράλυτο: Σου αφήνονται οι αμαρτίες, ή να πω: Σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;
Αλλά για να μάθετε ότι εξουσία έχει ο Υιός του ανθρώπου να αφήνει αμαρτίες πάνω στη γη» – λέει στον παράλυτο:
«Σου λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στον οίκο σου».
Και εκείνος σηκώθηκε και ευθύς πήρε το κρεβάτι του και εξήλθε από την οικία μπροστά σε όλους, ώστε να μένουν εκστατικοί όλοι και να δοξάζουν το Θεό λέγοντας: «Έτσι δεν είδαμε ποτέ!»

Το κήρυγμα της Κυριακής 17 Μαρτίου

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ  (τῆς Ὀρθοδοξίας)

 (Ἰω. α΄ 44-52)

Τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ καλὴ ἀγγελία ποὺ δομεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποτελεῖ τὴ βάση τοῦ κηρύγματός της καὶ τὸ κέντρο τῆς χριστιανικῆς πίστης εἶναι ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας. Στὸ διάβα τῶν αἰώνων τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἀμφισβητήθηκε ἀπειλήθηκε πολλὲς φορές. Οἱ χειρότερες παραχαράξεις τῆς ἀλήθειας αὐτῆς προῆλθαν ἀπὸ τὶς αἱρέσεις μὲ συνέπεια καὶ ἀντίκτυπο στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς δὲν γινόταν ἄνθρωπος οὔτε ὁ ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ σωθεῖ, νὰ νικήσει τὸ θάνατο, νὰ θεωθεῖ. Γί΄αὐτὸ οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀγωνίστηκαν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς παραχάραξής της καὶ τῶν στρεβλώσεων ποὺ προκαλοῦσαν οἱ αἱρέσεις.
Μέσα στὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο καὶ τὴν πένθιμη ἀτμόσφαιρα , τῆς Μ.Τεσσαρακοστῆς ΄΄ἡμέρα χαρμόσυνος καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως πεφανέρωτα΄΄ ἡ σημερινή, γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει τὰ παραπάνω.  Δίκαια ἡ σημερινὴ μεγάλη ἑορτὴ ὀνομάστηκε Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί ἡ
Ἐκκλησία πολέμησε τὴν τελευταία καὶ μεγαλύτερη αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας ποὺ ἀποτελοῦσε συμπύκνωση καὶ συγκεφαλαίωση ὅλων τῶν προηγούμενων αἱρέσεων. Ἄρα ἡ νίκη τῆς πίστης εἶναι ἡ νίκη ὁλόκληρης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀρνούμενοι οἱ εἰκονομάχοι νὰ εἰκονίσουν τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ  εἶναι σὰ νὰ ἀρνοῦνται τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος . Ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ τοὺς ἐπιχειρήματα ἦταν ὅτι ἡ θεότητα εἶναι ἀθέατη καὶ συνεπῶς ἀπερίγραπτη. Μὲ ἄλλα λόγια, πίστευαν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεὸς ἀλλὰ δημιούργημα.
Στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀπάντησαν οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ζωγραφίζουμε οὔτε τὴ θεία, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ἀναπαριστάνουμε τὸ σαρκωμένο Λόγο καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ προσκυνοῦμε τὸ πρόσωπο στὸ ὁποῖο οἱ δύο φύσεις εἶναι ἀχώριστα ἑνωμένες. Τὴν πρώτη Κυριακη τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοῦ 843 γιορτάστηκε ἐπίσημα ἡ ὁριστικὴ ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων. Διακηρύσσεται ἔτσι τὸ ὀρθόδοξο δόγμα ὅτι σκοπὸς τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Στοὺς ναούς μας γίνεται λιτάνευση τῶν εἰκόνων καὶ διαβάζεται ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ΄΄Συνοδικό της Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου΄΄, ποὺ εἶναι μία ὡραῖα διακήρυξη τῆς πίστεώς μας. Τὸ ἀπολυτίκιο ἐξάλλου τῆς σημερινῆς γιορτῆς: ΄΄Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ..΄΄  συνδυάζει τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου μὲ τὴ σωτήρια, σάρκωση καὶ σταύρωσή του.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, στὸ Σῶμα τοῦ ὁποίου καλούμαστε νὰ εἰσέλθουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ σωθοῦμε, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, φύλου, χρώματος, θρησκείας. Χρέος, ὅμως, ὅλων ἡμῶν τῶν χριστιανῶν εἶναι νὰ μεταδώσουμε τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλους, στοὺς ΄΄ἐγγὺς καὶ στοὺς μακρὰν΄΄. Τὸ μήνυμα αὐτὸ δὲν μεταδίδεται μὲ ρητορικὲς ἐξάρσεις καὶ ἐθνικιστικὲς κορόνες οὔτε μὲ αὐτάρεσκη ἐπανάπαυση στὸ ἔνδοξο παρελθόν μας. Μεταδίδεται μὲ τὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ, τὴ βίωση τῆς λατρείας, τὴ Θ.Εὐχαριστία καὶ τὴ μαρτυρία τῆς ἀγάπης σὲ ὅσους ὁ Θεὸς καθημερινὰ φέρνει στὸ δρόμο μας. Αὐτὲς ὅλες τὶς ἀλήθειες ἐκφράζει τὸ σημερινὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἐπιλέχθηκε ἀπὸ τοὺς  πατέρες γιὰ αὐτὴν τὴν πανευφρόσυνη ἡμέρα.
Ὁ Χριστὸς ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν  Πατέρα του γιὰ νὰ φέρει εἰς πέρας τὸ ὅλο ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας. Βασικοὶ συντελεστὲς τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς εἶναι οἱ μαθητές του, ποὺ καλοῦνται ἀπὸ τὸν ἴδιο γιὰ αὐτὴ τὴν ἀποστολή. Μετὰ τὴν κλήση τῶν τριῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν ἴδιο, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μας παρουσιάζει σήμερα τὴν κλήση τοῦ τέταρτου καὶ τοῦ πέμπτου μαθητῆ, ποὺ εἶναι ὁ Φίλλιπος καὶ ὁ Ναθαναήλ, ἀντίστοιχα. Ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὸν καθένα ἀναγνωρίζοντας τὶς ἰδιαιτερότητές του, τὴν προσωπικότητά του, τὴν πορεία του στὴ ζωή, μὲ σεβασμὸ καὶ διακριτικότητα. Καλεῖ τοὺς μαθητές του νὰ τὸν ἀκολουθήσουν γιὰ νὰ γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων καθιστώντας ἔτσι ὅλη τη γῆ, ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, τὴν κάθε καρδιὰ ποὺ θὰ τὸν δεχθεῖ οἶκο καὶ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Στὸ ἔργο αὐτὸ ὑπάρχουν δυσκολίες, ἐμπόδια, ἀμφισβητήσεις. Τὸ καλύτερο ἐπιχείρημα εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Φίλιππος στὸ Ναθαναήλ: ΄΄έρχου καὶ ἴδε΄΄. Ἔλα μέσα στὴ σωστικὴ κιβωτό, στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ἐκκλησία, ὄχι γιὰ νὰ μάθεις ἥ νὰ γίνεις ὀπαδός, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζήσεις καὶ νὰ γευτεῖς, ΄΄ὅτι Χριστὸς ὁ Κύριος΄΄. Μόνο τότε θὰ μπορέσουμε νὰ ἀναφωνήσουμε, ἀδελφοί μου, καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Ναθαναὴλ ΄΄Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ΄΄. Ἀμήν.

π.Μ.Ι.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ερευνητές αποκαλύπτουν την ημερομηνία που πέθανε ο Χριστός

dogma.gr

Ο Ιησούς Χριστός ξεψύχησε πάνω στον Σταυρό του μαρτυρίου την Παρασκευή, 3 Απριλίου του 33 μ.Χ. σύμφωνα με μία έρευνα που συνδέει τον θάνατο Του με έναν σεισμό.

Η έρευνα, για το πότε ακριβώς πέθανε ο Ιησούς και η οποία διεξήχθη από το International Geology Review, εξέτασε τη σεισμική δραστηριότητα γύρω από τη Νεκρά Θάλασσα, η οποία απέχει περίπου 20 χλμ από την πόλης της Ιερουσαλήμ. Σύμφωνα με το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, στο κεφάλαιο 27, καθώς ο Ιησούς ξεψυχούσε επάνω στον σταυρό, ένας δυνατός σεισμός έπληξε την περιοχή, κάνοντας τάφους να σπάσουν και τον ουρανό να σκοτεινιάσει. Θέλοντας να βρουν την ακριβή ημερομηνία θανάτου του Ιησού, οι ερευνητές εξέτασαν αναφορές από κείμενα, καθώς και γεωλογικά και αστρονομικά αρχεία.

Μάλιστα, ο γεωλόγος Τζέφερσον Ουίλιαμς από το Supersonic Geophysical μαζί με συναδέλφους του από το γερμανικό Research Center for Geosciences, μελέτησαν δείγματα του εδάφους από την παραλία Ein Gedi Spa, η οποία βρίσκεται δίπλα στη Νεκρά Θάλασσα. Ερευνώντας τα βαθύτερα στρώματα του εδάφους, διαπίστωσαν, ότι είχαν συμβεί δύο σεισμοί, εκ των οποίων ο ένας είναι γνωστό ότι σημειώθηκε το 31 π.Χ., ενώ ο δεύτερος χρονολογείται μεταξύ του 26 μ.Χ. και 36 μ.Χ. Σύμφωνα με τα όσα είπε ο Ουίλιαμς στο Discovery, ο τελευταίος σεισμός σημειώθηκε κατά τη διάρκεια της περιόδου που αναφέρει και το Κατά Ματθαίον.

Προσέθεσε, επίσης, ότι η ημέρα και η ημερομηνία της σταύρωσης του Ιησού είναι γνωστές με έναν εύλογο βαθμό ακρίβειας, ωστόσο η χρονολογία αμφισβητείται. Ωστόσο, ενώνοντας τα κομμάτια του παζλ, ο Ουίλιαμς είπε ότι τα στοιχεία που οδήγησαν στον ακριβή καθορισμό της ημερομηνίας θανάτου του Ιησού είναι:
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν, ότι η σταύρωση έγινε όταν ο Πόντιος Πιλάτος ήταν πληρεξούσιος της Ιουδαίας, μεταξύ 26 και 36 μ.Χ.
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια λένε ότι η σταύρωση έγινε την Παρασκευή.
– Και τα τέσσερα Ευαγγέλια συμφωνούν ότι ο Ιησούς πέθανε λίγες ώρες πριν την έναρξη του εβραϊκού Σαββάτου, συνεπώς σούρουπο της Παρασκευής.
– Τα συνοπτικά Ευαγγέλια, του Ματθαίου, του Μάρκου και του Λουκά, υποδεικνύουν ότι ο Ιησούς πέθανε πριν νυχτώσει, την 14η ημέρα του μήνα Νισσάν.
– Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη διαφέρει από τα «Συνοπτικά Ευαγγέλια», καθώς υποδεικνύει ότι ο Ιησούς πέθανε πριν νυχτώσει, την 15η ημέρα του μήνα Νισσάν.

Οι ερευνητές είπαν ότι αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με το εβραϊκό ημερολόγιο και διάφορα αστρονομικά στοιχεία, υποδεικνύουν ότι η πιο πιθανή ημερομηνία θανάτου του Ιησού είναι η Παρασκευή 3 Απριλίου του 33 μ.Χ.

Β΄ Κατανυκτικός Εσπερινός-ερά Μητρόπολις Σερβίων & Κοζάνης

 Ιερές Ακολουθίες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

1. Προς εξυπηρέτηση των λατρευτικών αναγκών των πιστών, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα τελούνται στον Ιερό Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Κοζάνης δύο ακολουθίες των Χαιρετισμών της Θεοτόκου (αρχής γενομένης από τους Α΄ Χαιρετισμούς, την Παρασκευή 15 Μαρτίου). Η πρώτη Ακολουθία θα αρχίζει στις 6.30 μ.μ. και η δεύτερη στις 8.30 μ.μ.

2. Την προσεχή Κυριακή, 17 Μαρτίου 2019, Α΄ Κυριακή των Νηστειών (της Ορθοδοξίας), εορτάζεται η αναστύλωση των Ιερών Εικόνων, η οποία καθιερώθηκε το 843 μ.Χ..

Στο πλαίσιο των λατρευτικών εκδηλώσεων θα τελεσθεί στον Ι. Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου Θεία Λειτουργία και πριν από την Απόλυση θα τελεσθεί Μνημόσυνο υπέρ των Επισκόπων, Πρεσβυτέρων, Διακόνων και Μοναχών, που διακόνησαν στην Ι. Μητρόπολή μας, καθώς και υπέρ των Ευεργετών και Δωρητών. Αμέσως μετά θα πραγματοποιηθεί η Λιτάνευση των Ιερών Εικόνων.

3. Στον Ι. Ναό του Αγίου Νικολάου, επίσης, θα τελεστεί το απόγευμα της Κυριακής 17 Μαρτίου (στις 6.00 μ.μ.) ο Β΄ κατανυκτικός Εσπερινός, κατά τον οποίο θα κηρύξει ο  Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Αθανάσιος Γιαννουσάς, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας, με θέμα: «Ιερές Εικόνες κατά την Ορθόδοξη Παράδοση».

Από την Ιερά Μητρόπολη

Σεμιναρίο Ὁριοθετήσεως τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού

Στό Πρόγραμμα λειτουργίας τοῦ Σεμιναρίου Ὁριοθετήσεως Ὀρθοδόξου Πίστεως 

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού 

τήν Δευτέρα 18.3.2019 ὥρα 6.00μ.μ. θά πραγματοποιηθεῖ στόν 

Ἱερό Ναό τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου και Ἁγίας Φωτεινῆς Υμηττού

 Ὁμιλία ὑπό τοῦ Πανοσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου  κ. Ἀγγέλου Ἀνθοπούλου, 

Ἐφημερίου τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀρτεμίου Ἀθηνῶν μέ θέμα :

«Τό ὄνομα τοῦ Ἰεχωβᾶ στήν Ἁγία Γραφή.

 Ἀντικοινωνικές καί ἀντεθνικές δοξασίες τῶν λεγομένων Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ».

Τῆς εἰσηγήσεως θά προηγηθεῖ στίς 5.15μ.μ. Ἱερό Εὐχέλαιο πρός ἐνίσχυσιν τῶν πιστῶν.