Συμβουλές για την τοποθέτησή μας απέναντι σε μια ασθένεια

Ο καρκίνος κυρίως βγαίνει σε μπερδεμένες ψυχές, σε αγχώδεις ανθρώπους, σε βασανισμένους από διάφορα γεγονότα, σε καταπιεσμένους. Όταν πάθεις κάτι και σου πουν, ότι είναι καρκίνος, πρέπει να δοθείς πολύ στην αγάπη του Θεού. Να ηρεμήσεις, να ησυχάσεις, ν' αγαπήσεις τον κόσμο, να τ' αγαπήσεις όλα. Να είσαι όλο αγάπη και δοξολογία στο Θεό και να αγιάσει η ψυχή σου. Και όταν αγιάσει η ψυχή σου, όταν προσκολληθείς στο Θεό και γίνει ηρεμία, το συμπαθητικό και το παρασυμπαθητικό και όλα τα συστήματα του οργανισμού θα ηρεμήσουν και τότε ο καρκίνος, αν δεν θεραπευτεί, τουλάχιστον θα μείνει εκεί πού βρίσκεται...
Σου είπαν, ότι έχεις AIDS. Αλλά, όταν λένε έτσι, πρέπει να είσαι γεμάτος χαρά. Όχι, ''έχω αυτή την αρρώστια, συνεπώς θα πεθάνω...''. Τίποτα!
Θα μελετήσεις την Γραφή. Θα δεις, ότι δεν υπάρχει θάνατος και ότι όποιος πιστεύει στα λόγια του Θεού, δεν πεθαίνει ποτέ!
Όταν είσαι άρρωστος να παρακαλάς τον Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και ο Θεός επειδή θα τον παρακαλάς ταπεινωμένος και πονεμένος θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες και θα σε κάνει καλά και στο σώμα. Να μην προσεύχεσαι με υστεροβουλία λέγοντας:
''Θεέ μου συγχώρησε τις αμαρτίες μου'' και το μυαλό σου να είναι προσκολλημένο στη σωματική σου ασθένεια. Μια τέτοια προσευχή δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Όταν προσεύχεσαι να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια και να την αποδέχεσαι σαν κανόνα για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα μην ανησυχείς, άφησέ τα στον Θεό και ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του...
Άγιος Πορφύριος

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΣΤΑ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΑ 1993

Διάσημοι Έλληνες ομολογούν την πίστη τους στον Θεό

Δέκα γνωστοί Έλληνες καλλιτέχνες, με αφορμή το άγιο Πάσχα, μιλούν για την πίστη τους στον Θεό, πόσο τους έχει βοηθήσει η ενασχόληση τους με την εκκλησία και γιατί δηλώνουν περήφανοι που είναι Χριστιανοί ορθόδοξοι.

Η εκπομπή του Alpha «Ελένη» συγκέντρωσε τα λεγόμενα τους σε ένα βίντεο και παρουσίασε στους τηλεθεατές τον τρόπο με τον οποίο οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες εκφράζουν τη θρησκευτική τους πίστη.

«Πάω στην εκκλησία, ανάβω κεράκι, τα λέμε, μπαίνω στο τελετουργικό, παρακολουθώ όρθρο-εσπερινό. Είναι πολυβιταμίνη, το ιπποφαές μου», έχει πει ο Άρης Σερβετάλης, ενώ ο Σάκης Ρουβάς, κληθείς να σχολιάσει την εκκλησία, έχει δηλώσει πως «η εκκλησία έχει αποδείξει από µόνη της ότι δεν είναι µόνον ένα πράγµα. Είναι όπως η κοινωνία. Έχει τα πάντα. Υπάρχουν παπάδες που είναι άγιοι και παπάδες που δεν είναι», την ώρα που ο Νίκος Βέρτης δεν έχει κρύψει πως «δεν είμαι ο καλύτερος χριστιανός, αλλά πιστεύω. Στην πίστη και στη θρησκεία βρήκα πολλά. Γιατί ντρεπόμαστε να αποκαλούμε Θεό το υπέρτατο ον στο οποίο λέμε πολλές φορές ότι πιστεύουμε; Τα διδάγματα του Χριστού εμένα με καλύπτουν πλήρως: η αγάπη».

Σε εκείνους που έχουν κατά καιρούς μιλήσει για την πίστη τους εντάσσονται επίσης ο Νίκος Αναδιώτης, ο Θοδωρής Αθερίδης, ο Νίνο, ο Νίκος Αλιάγας, ο Δημήτρης Αλεξάνδρου, ο Στράτος Τζώρτζογλου και ο Νίκος Παπαδάκης.

 Δείτε στο βίντεο τις δηλώσεις τους:


 https://www.diaforetiko.gr/diasimoi-ellines-omologoyn-tin-pisti-toys-ston-theo/

Σ

ύλλογος   Γονέων, Κηδεμόνων   &  Φίλων Ατόμων  με  Αυτισμό  και Ε. Α.

«Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ»

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την 12^η Μαΐου 2019 στις 7 το απόγευμα, το νεοσυσταθέν  Πανελλήνιο Φιλανθρωπικό Σωματείο Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων ατόμων με Αυτισμό και Ειδικές Ανάγκες «Η Αγία Σκέπη»,  σας προσκαλεί  στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, σε  εσπερίδα,  σχετικά με τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Σ.Υ.Δ. ) με τίτλο:

«Υπό Την Σκέπην»

Υπό την Αιγίδα Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος Ιερωνύμου Β’

Καλεσμένοι οι:

·        Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας & Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, Πρόεδρος του Συλλόγου «Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης» καθώς και ο κος Δημόπουλος Κωνσταντίνος, Γραμματέας του Συλλόγου, γονέας μεσήλικα αυτιστικού.

·        Κα Κάρμεν Ρουγγέρη, ηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συγγραφέας, με εμπειρία στα θεατρικά εργαστήρια. Συνομιλεί για τα οφέλη της εναλλαγής ρόλων στην κοινωνική κατανόηση και συμπεριφορά με την Μαρία Κασαμπαλάκου, μητέρα 12χρονου αυτιστικού παιδιού, συγγραφέα των βιβλίων «Αυγερινός» και «Αγαπώντας τον Αυτισμό» από τις Εκδόσεις ΘΥΡΑ, Πρόεδρο του Φιλ.  Σωματείου, «Η Αγία Σκέπη».

·        Κα Εύα Κωστίκα, μουσικοθεραπεύτρια σε ΑμεΑ, ιδρύτρια του Music4All, ομιλεί για τα μουσικά οφέλη της μουσικής στον Αυτισμό.

·        Ο κος Σαραντίδης Ευάγγελος και η κα Νικάνδρου Αικατερίνη, γονείς αυτιστικών παιδιών συζητούν εκ βάθους καρδίας για τα παιδιά τους. Τη συζήτηση συντονίζει η κα Μαρία Λευτάκη, Κοινωνική Λειτουργός, μητέρα αυτιστικού παιδιού 12 ετών, Αντιπρόεδρο του Φιλ. Σωματείου «Η Αγία Σκέπη».

·        Τέλος θα ακουστεί από την παιδική Χριστιανική Χορωδία Χαλκουτσίου εικοσάλεπτο πρόγραμμα με ύμνους και αρβανίτικα τραγούδια προς τιμήν της ιδιαίτερης πατρίδος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, Ιερωνύμου Β’, υπό την Αιγίδα του οποίου τελείται η εν λόγω εσπερίδα.

·        Συντονίζει η Μαρία Κασαμπαλάκου

Η εσπερίδα θα ολοκληρωθεί στις 21:00.

Ο χώρος έχει πρόσβαση σε ΑμεΑ

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Πολιτιστικό Κέντρο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών,

Βασιλείου Του Μεγάλου 15, Ρουφ

Αθήνα

*Η μεταφορά της Χορωδίας, των Γονέων τους μα και των Ιερέων είναι ευγενής προσφορά του Δημάρχου Ωρωπού, κου Ρούσση Θωμά.

Η πρόεδρος, Μαρία Κασαμπαλάκου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μρκ. ι΄, 32-45)

Φθάνουμε, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὴν τελευταία ἑβδομάδα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Κάνουμε ἕνα ταξίδι πνευματικοῦ ἀγώνα γιὰ νὰ ἀνέβουμε στὰ Ἱεροσόλυμα μαζὶ μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τοὺς μαθητές Του.

Ὁ Κύριος ἀνεβαίνοντας στὰ Ἱεροσόλυμα γνωρίζει, ὡς Θεός, ὅτι πορεύεται πρὸς τὸ πάθος Του, γι’ αὐτὸ προλέγει καθαρὰ στοὺς μαθητὲς Τοῦ «τὰ μέλλοντα αὐτῶ συμβαίνειν». «Ἰδού», τοὺς λέγει, «ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα γιὰ νὰ παραδοθῶ στοὺς Γραμματεῖς καὶ Φαρισαίους γιὰ νὰ μὲ δικάσουν καὶ νὰ μὲ καταδικάσουν, θὰ μὲ ἐμπαίξουν, θὰ μὲ μαστιγώσουν, θὰ μὲ σταυρώσουν καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θὰ ἀναστηθῶ.» Ἐνῶ, λοιπόν, ὁ Διδάσκαλος ξεκάθαρα τούς ἀποκαλύπτει τὸ οὐράνιο σχέδιο, μὲ τὸ ὁποῖο ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου ἔπρεπε νὰ περάσει μέσα ἀπὸ τὸ σταυρικό Του θάνατο, οἱ μαθητὲς δὲν μποροῦν νὰ καταλάβουν τὰ λόγια του. Ἦταν ὅλοι τους Ἑβραῖοι καὶ περίμεναν τὸν Μεσσία ὡς ἐθνικὸ ἀπελευθερωτή, νὰ ἐκδιώξει τοὺς κατακτητὲς Ρωμαίους, νὰ λύσει τὰ κοινωνικά τους προβλήματα καὶ νὰ τοὺς προσφέρει ἐπίγεια ἀγαθά. Ἐκεῖνος τοὺς ὁμιλεῖ γιὰ τὸ πάθος Του καὶ ἐκεῖνοι ζητοῦν πρωτοκαθεδρία στὴ βασιλεία Του. Πρῶτα τὰ δύο ἀδέρφια, ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης, Τοῦ ζητοῦν νὰ καθίσουν ὁ ἕνας στὰ δεξιὰ καὶ ὁ ἄλλος στὰ ἀριστερά Του, ὅταν ἀνέβη στὸ βασιλικὸ θρόνο. Μετὰ καὶ οἱ ἄλλοι δέκα, οἱ ὁποῖοι «ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου». Ἀγανάκτησαν καὶ τὰ ἔβαλαν μαζί τους γιατί ἤθελαν νὰ πάρουν τὴν ἐξουσία.

Οἱ μαθητὲς ζητοῦν ἀπὸ τὸ Χριστὸ δόξα νομίζοντας ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐγκόσμια. Σκέφτονται ἀνθρώπινα γιατί ἀκόμη δὲν τοὺς ἀλλοίωσε ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ θὰ συμβεῖ ἀργότερα, τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ἀγνοοῦν ἀκόμη ὅτι ὁ βασιλικὸς θρόνος γιὰ τὸν Ἰησοῦ εἶναι ὁ Σταυρός.

Στὴν ἀπαίτηση τῶν μαθητῶν γιὰ πρωτοκαθεδρία ὁ Χριστὸς ἀπαντᾶ «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», δὲν ξέρετε τί ζητᾶτε. Ἐμεῖς σήμερα ξέρουμε τί ζητᾶμε; Πορευόμαστε  μαζὶ μὲ τὸ Χριστὸ πρὸς τὸ Πάθος; Ζητοῦμε νὰ γίνει τὸ θέλημά Του; Στὴ συνέχεια τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι ἡ πραγματικὴ καὶ αἰώνια δόξα περνάει μέσα ἀπὸ τὸ «ποτήριο» καὶ τὸ «βάπτισμα», μέσα δηλαδὴ ἀπὸ τὰ Πάθη καὶ τὸ Σταυρό. Ἀνεβαίνει πρῶτα κανεὶς στὸ Γολγοθά, σηκώνει τὸ Σταυρό του καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ ἡ δόξα τῆς Ἀνάστασης. Ὁ Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος διδάσκει: «Οὐδεὶς ἀνῆλθε στὸν οὐρανὸ μετὰ ἀνέσεως». Ἡ ὁδὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἕνας καθημερινὸς Σταυρός καὶ αὐτὸς μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ ἀγώνας γιὰ νὰ νικήσουμε τὴν ἁμαρτία. Σταυρὸς μπορεῖ νὰ εἶναι τὰ βάσανα τῆς ζωῆς ποὺ ὅλοι ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε. Σταυρὸς εἶναι ἡ ἀγάπη ποὺ ὀφείλουμε νὰ δείχνουμε στοὺς ἄλλους. Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε καὶ μᾶς ἔδειξε τὴν ἀγάπη Του καὶ ἐμεῖς σταυρωνόμαστε καὶ δείχνουμε τὴν ἀγάπη μας στοὺς ἄλλους.

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ κλείνει μὲ ἕνα μεγάλο μάθημα τοῦ Ἰησοῦ πρὸς τοὺς μαθητές Του. «Αὐτοὶ ποὺ θεωροῦνται ἡγέτες τῶν ἐθνῶν, τοὺς λέει, ἀσκοῦν ἀπόλυτη ἐξουσία ἐπάνω τους καὶ οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν τοὺς καταδυναστεύουν. Σὲ ἐσᾶς ὅμως δὲν πρέπει νὰ συμβαίνει αὐτό, ἀλλὰ ὅποιος θέλει νὰ γίνει μεγάλος ἀνάμεσα σας πρέπει νὰ γίνει ὑπηρέτης σας καὶ ὅποιος ἀπὸ ἐσᾶς θέλει νὰ γίνει πρῶτος πρέπει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων.»

Στὰ θεϊκὰ λόγια του Εὐαγγελίου βρίσκεται τὸ μήνυμα τοῦ Χριστοῦ ποὺ φέρνει σὲ ἀπόλυτη ἀντίθεση τὴν ἐκκλησία μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ἐπιζητοῦν κοσμικὴ ἐξουσία, τοὺς ἀρέσει νὰ τοὺς ὑπηρετοῦν, κυριαρχοῦν καὶ καταπιέζουν τὸ λαό. Ἐπιδιώκουν τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν ἐξουσία γιὰ νὰ μὴ θυσιάζουν- σταυρώνουν τὸν ἑαυτὸ τοὺς ἀλλὰ ὅλους τους ἄλλους. Ἀπολαμβάνουν τὴ δόξα τοῦ κόσμου, ἡ ὁποία ὅμως σβήνει, ὅταν χάσουν τὴν ἐξουσία. Ἀντίθετα, ὅσοι ἐπιζητοῦν τὴ μόνιμη καὶ αἰώνια δόξα ποὺ περνάει μέσα ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν προσφορὰ πρὸς τὸ συνάνθρωπο ἀποδεικνύονται πραγματικοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ. Μὲ ταπείνωση διακονοῦν τὸν πλησίον καὶ ἔτσι πορεύονται τὸν ἀσφαλῆ δρόμο γιὰ τὴν κατάκτηση τοῦ πραγματικοῦ μεγαλείου, τοῦ μεγαλείου ποὺ μετριέται μὲ τὸ πόσους κανεὶς διακονεῖ καὶ ὄχι μὲ τὸ πόσους ἐξουσιάζει.

Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς βέβαια δὲ δίδαξε μόνο θεωρητικὰ αὐτὴν τὴν ἀλήθεια. Τὴν ἐφάρμοσε στὴν πράξη καὶ μᾶς ἄφησε παράδειγμα «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ».  «Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι», εἶπε στοὺς μαθητές Του, δηλαδὴ «δὲν ἦλθα νὰ μὲ ὑπηρετήσουν οἱ ἄνθρωποι ἀλλὰ νὰ ὑπηρετήσω ἐγὼ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ δώσω ἀντάλλαγμα τὴ ζωή μου γιὰ ἐκείνους». Ὅλη Του ἡ ζωὴ ἦταν μία διακονία, μὲ ταπείνωση πρόσφερε τὸν ἑαυτὸ Τοῦ μέχρι θανάτου, «θανάτου δὲ Σταυροῦ».

Αὐτὸν ἀκολούθησαν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι τελικὰ ἤπιαν τὸ ποτήρι τοῦ μαρτυρίου τους, ὅλοι ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἰωάννη ποὺ πέθανε εἰρηνικὰ σὲ βαθιὰ γεράματα. Ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοί της Ἐκκλησίας μας, μιμούμενοι τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς Ἀποστόλους, διακονοῦν τοὺς ἀνθρώπους καὶ ἀλλάζουν τὸν κόσμο. Ἐμεῖς, ἀγαπητοὶ χριστιανοί, ἀκολουθώντας τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἁγίων, ἂς σηκώνουμε ὁ καθένας τὸ δικό του σταυρό, ἂς διακονοῦμε τὸ συνάνθρωπο καὶ ἂς ἐλπίζουμε στὴν Ἀνάσταση. Ἀμήν.

"Πάρε μια αναπνοή...": Ένα συγκλονιστικό κείμενο για τους γονείς των παιδιών που δίνουν μάχη με την υγεία τους

Το συγκλονιστικό κείμενο "Πάρε μια αναπνοή" υπογράφει η Ματίνα Κυριάκου, μια μάνα ηρωίδα που τη γνωρίσαμε μέσα από τη σελίδα της στο Facebook Θα ξαναβγεί ο ήλιος. Αλέξανδρος όπου είναι αφιερωμένη στον αγώνα επτά ετών που έδωσε ο μόλις 13χρονος γιος της Αλέξανδρος με τον καρκίνο από τον οποίο και δυστυχώς νικήθηκε.
Πρόκειται για ένα κείμενο που απευθύνεται σε όσους γονείς στέκουν σαν βράχοι στον αγώνα ζωής που δίνουν τα παιδιά τους που αντιμετωπίζοντας κάποιο σημαντικό πρόβλημα υγείας.
Πάρε μια αναπνοή...
Αν μόλις σου ανακοίνωσαν ότι το μωρό σου νοσεί...
Πάρε μια αναπνοή....
Αν προσπαθούν να πάρουν αίμα και αντιστέκεται και φωνάζει..
Πάρε μια αναπνοή..
Αν μπήκε πάλι χειρουργείο βεβιασμένα,
Πάρε μια αναπνοή...
Αν σου ζητά να κάνεις κάτι...να τελειώσει το μαρτύριο και δεν μπορείς...
Πάρε μια αναπνοή...
Αν πονάει και κλαίει, ζητώντας βοήθεια
Πάρε μια αναπνοή...
Αν τα βράδια βλέπει εφιάλτες και ξυπνάει μούσκεμα στον ιδρώτα...ζητώντας...ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ.
Πάρε μια αναπνοή..
Αν δεν θέλει να μιλήσει σε κανέναν, θέλει τον χρόνο και τον χώρο του...
Πάρε μια αναπνοή...
Αν δεν μπορεί να φάει...και το ταίζεις σαν μωράκι μπουκιά μπουκιά...
Πάρε μια αναπνοή...
Αν ζωγραφίζει δράκους κακούς και τέρατα για να τα ξορκίσει να φύγουν....
Πάρε μια αναπνοή..
Ξέρεις γιατί;
Γιατί ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ....ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΝΑΠΝΟΗ ΜΟΙΡΑΖΟΣΑΣΤΑΝ!
Κι αν την πάρεις.. Θ ΑΝΑΠΝΕΥΣΕΙ...

  https://www.infokids.gr

Η Εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας από την Ιερα Μονή Ιβήρων στα Σέρβια την Παρασκευή 5 Απριλίου

Ανακοινώνεται στο χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι θα γίνει η υποδοχή αντιγράφου της θαυματουργικής Ιερής Εικόνας της Παναγίας της Πορταΐτισσας στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων την Παρασκευή 5 Απριλίου 2019 στις  7:00  το απόγευμα και στην συνέχεια θα τελεστούν οι Δ΄ Χαιρετισμοί.

Η Εικόνα της Παναγίας θα παραμείνει προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών ως τις 7 Απριλίου στον Ναό, όπου θα τελούνται οι εξείς ιερές ακολουθίες:

Σάββατο 6 Απριλίου 2019

·         Ώρα 7:30 π.μ.: Όρθρος και Θεία Λειτουργία

·         Ώρα 6:30 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός

Κυριακή 7 Απριλίου 2019

·         Ώρα 7:30 π.μ: Όρθρος, Θεία Λειτουργία και Αναχώρηση της Ιερής Εικόνας

Από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) – 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ  Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(τῆς Σταυροπροσκυνήσεως)

 (Μρκ. η΄ 34-θ΄1)

«Τὸν Σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».

Βρισκόμαστε ἀγαπητοί μου στὸ μέσον τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καὶ ὁδεύουμε πρὸς τὸ Πάσχα. Ἀπὸ τὴ μία ἡ φυσικὴ καὶ πνευματικὴ κόπωση ἀπὸ τὶς μακροσκελεῖς ἀκολουθίες ἔρχεται νὰ προσθέσει ἐπιπλέον βάρος στὴν προσπάθεια ποὺ ξεκινήσαμε πρὶν ἀπὸ τρεῖς ἑβδομάδες καὶ ἡ ἀνάγκη μας γιὰ βοήθεια καὶ ἐνθάρρυνση γίνεται ἐπιτακτική. Ἀπὸ τὴν ἄλλη ὅμως, ἀφοῦ ἀντέξουμε αὐτὴν τὴν κόπωση καὶ ἀφοῦ ἀνεβοῦμε τὸ βουνὸ μέχρι αὐτὸ τὸ σημεῖο, ἀρχίζει νὰ ἀχνοφαίνεται τὸ τέλος τῆς πορείας μας, ἀρχίζει ἡ ἀκτινοβολία τοῦ Πάσχα νὰ γίνεται πιὸ ἔντονη.

Ἡ Ἐκκλησία μας, λοιπόν, σοφὰ προβάλλει αὐτὴν τὴν Κυριακή, Κυριακὴ Γ΄ τῶν Νηστειῶν, τὴν ἑορτὴ τῆς Σταυροπροσκυνήσεως. Ἡ Σαρακοστὴ εἶναι ἡ σταύρωση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅπως τὴν ὁρίζει ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοί». Ἀλλὰ δὲν μποροῦμε νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ Χριστὸ ἂν δὲν ἀτενίζουμε τὸ Σταυρὸ ποὺ Ἐκεῖνος σήκωσε γιὰ νὰ μᾶς σώσει. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία τοποθετεῖ ἀπὸ σήμερα καὶ γιὰ μία ὁλόκληρη ἑβδομάδα τὸν Σταυρὸ στὸ μέσον της ὥστε ἀτενίζοντας Τὸν νὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ δικός Του Σταυρὸς σώζει καὶ ὄχι ὁ δικός μας· ὁ δικός Του Σταυρὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ δίνει νόημα στὸν δικό μας σταυρὸ ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ τὴν δύναμη νὰ τὸν σηκώσουμε.

Ὁ Κύριός μας καλεῖ νὰ γίνουμε μαθητές Του καὶ προβάλλει τὸν Σταυρὸ Τοῦ χωρὶς νὰ δίνει ὑποσχέσεις θωπεύοντας τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία γιὰ πλούτη, δύναμη καὶ κοινωνικὴ καταξίωση. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἀποκρύπτει ὅτι ἐξαιτίας τοῦ ὀνόματός Του θὰ βιώσουμε τὴν ἀπόρριψη. Δὲν διστάζει νὰ μᾶς προτρέψει νὰ διακινδυνεύσουμε καὶ αὐτὴν τὴν ἴδια τὴν ψυχή μας: «ὃς δ’ ἂν ἀπολέση τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν». Ὁ Θεὸς θέλει ἀπὸ ἐμᾶς τὰ πάντα. Θέλει τοὺς ἀνθρώπους θερμοὺς ἢ ψυχροὺς γιατί τοὺς χλιαροὺς θὰ τοὺς ἐμέσει.

Καλούμαστε, λοιπὸν νὰ γίνουμε μαθητές Του καὶ νὰ ζήσουμε μὲ τὸν Ἰησοῦ καὶ ὄχι νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε ὡς ἁπλοὶ ὀπαδοί Του. Νὰ μιμηθοῦμε τὸν τρόπο ζωῆς Του. Καὶ αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἐπιλογὴ μᾶς πρέπει νὰ εἶναι συνειδητή· ὅτι δὲν γίναμε χριστιανοὶ προσβλέποντας στὴν κοινωνικὴ διασφάλιση. Δὲν ἰσχύει δηλαδὴ ἡ ἀντίληψη ὅτι ἀφοῦ εἴμαστε καλοὶ ἄνθρωποι και χριστιανοί, ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ μᾶς χαρίσει ὑγεία καὶ ὑλικὰ ἀγαθά. Αὐτὴ εἶναι μία καθαρὰ κοσμικὴ ἀντίληψη στὴ λογική του «περιμένω ἐπιβράβευση γι’ αὐτὸ ποὺ εἶμαι καὶ γι’ αὐτὸ ποὺ κάνω». Ὁ Κύριος ὅμως, ὅπως τὸν ἀκοῦμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, δὲν ὑπόσχεται ἀγαθὰ καὶ κοινωνικὴ καταξίωση ἀλλὰ ὅστις θέλει τότε νὰ εἶναι ἕτοιμος νὰ χάσει τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ τὴν ψυχή του. Δὲν μπορεῖ, δηλαδή, ἡ ἀπόφαση καὶ ἡ πορεία μας νὰ εἶναι διαφορετικὲς ἀπὸ τὴν πορεία καὶ τὴν ἀπόφαση ποὺ πῆρε ὁ Κύριός μας νὰ ἐνδυθεῖ ἀπὸ ἄκρα ταπείνωση τὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία καὶ νὰ καταδεχθεῖ γιὰ τὸν ἑαυτὸ Τοῦ τὸν δρόμο τῶν Παθῶν καὶ τοῦ σταυροῦ

Ἡ ὁδὸς ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ εἶναι δύσκολη καὶ ἡ πύλη στενή, γι’ αὐτὸ ὁ Κύριός μᾶς καλεῖ μὲ τὸ ὅστις θέλει. Ἐκεῖνος ὅμως ποὺ θὰ πάρει αὐτὴν τὴν ἀπόφαση τότε θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀποφασισμένος ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ νὰ ἀποστερηθεῖ τὰ πάντα, γιὰ νὰ κερδίσει τὴν ὄντως ζωή. Καὶ ἂν πάλι ἡ ἀδυναμία μας μᾶς ἐμποδίσει νὰ σηκώσουμε τὸ σταυρό μας καὶ τότε δὲν πρέπει νὰ ἀπελπιζόμαστε ἀλλὰ νὰ ἔχουμε στὸ μυαλό μας πάντοτε ὅτι ὁ Χριστὸς δοκιμάσθηκε καὶ πειράσθηκε ὅσο κανεὶς ἄλλος καὶ ὄχι μόνο σήκωσε τὸν Σταυρὸ Τοῦ ἀλλὰ σταυρώθηκε γιὰ χάρη μᾶς ἔχοντας πλήρη κατανόηση τῆς ἀνθρώπινης πραγματικότητας καὶ ἀδυναμίας. Ἀμήν.

π.Α.Γ

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ – 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

 (Μρκ. β΄ 1-12)

Λαός πολύς, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, εἶχε ἀκολουθήσει τόν Κύριο. Κατάμεστο τό σπίτι πού κατέλυσε. Ἐκεῖ ἀπαραιτήτως καί οἱ εὐσεβεῖς τῆς ἐποχῆς. Οἱ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι. Ὅλοι ἤθελαν νά Τόν δοῦν ἀπό κοντά. Νά Τόν ἀκούσουν. Ἄλλοι ἀπό περιέργεια, ἄλλοι ἀπό ἐνδιαφέρον. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τούς ἱκανοποιοῦσε τήν ψυχή. Τούς τήν ἁπάλυνε. Οἱ Φαρισαῖοι, ὡς ἄνθρωποι πού γνώριζαν τό Μωσαϊκό Νόμο, πήγαιναν νά κάνουν κριτική. Γιά νά βροῦν μιά ἀστοχία ἤ ἀδυναμία στή διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί νά δημιουργήσουν ἐντυπώσεις εἰς βάρος Του. Κανείς τους  δέ σκέφτηκε πώς λίγο πιο πέρα κειτόταν παράλυτος ἕνας γνωστός καί γείτονάς τους. Ἴσως ὅλοι νά τό ἤξεραν πῶς ἡ παραλυσία του ἦταν συνέπεια τῆς ἀποστασίας του ἀπό τό Θεό καί τῆς ἁμαρτωλής του ζωῆς. Γι’ αὐτό καί δέν ἐδωσαν σημασία οὔτε συγκινήθηκε κανείς τους, ὅταν τέσσερις ἄντρες πλησίασαν τό σπίτι ἐκεῖνο φέρνοντας μαζί τους τό γνωστό τους παράλυτο.

Τί θαυμαστή ἀντίθεση ὅμως! Μέσα στήν ἀδιαφορία καί ὑποκρισία ὅλων αὐτῶν τῶν ἀκολούθων καί ἀκροατῶν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ οἱ τέσσερις ἄντρες μέ θερμή καρδιά καί βαθιά πίστη θέλουν νά Τόν πλησιάσουν. Φλέγονται ἀπό τήν ἀγάπη πρός τό συνάνθρωπό τους. Πιστεύουν ἀκράδαντα πῶς ὅταν φέρουν τόν παράλυτο κοντά στόν Χριστό, θά θεραπευθεῖ. Δέν κλονίζονται μπρός στήν παγερή ἀδιαφορία τῶν πολλῶν. Ἡ ἀγάπη τούς κάνει ἐφευριτικούς, ἡ πίστη γιά τό καλό ἀδίστακτους. Ἀνεβαίνουν στήν στέγη. Τήν ἀποστεγάζουν καί ἀπό ἐκεῖ κατεβάζουν μπρός τά πόδια τοῦ Ἰησοῦ τόν ταλαίπωρο ἄρρωστό τους. Καί τό θαῦμα ἔγινε. Ὁ Κύριος συγκινήθηκε ἀπό τήν ἐκδήλωση τῆς πίστεως καί συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες τοῦ παραλύτου.

Ἀλλά πῶς τό δέχτηκαν αὐτό ἐκεῖνοι πού τό ἔζησαν; Οἱ πολλοί χάρηκαν. Θαύμασαν τή δύναμη τοῦ Κυρίου. Δόξασαν τό Θεό. Μερικοί ἀντέδρασαν. Δέν τούς ἱκανοποίησε ἡ θεϊκή ἐπέμβαση. Ἄρχισαν νά τό συζητοῦν. Μέ ποιό δικαίωμα συγχωρεῖ ἁμαρτίες; Ἀμφισβητοῦν τή θεότητα τοῦ Κυρίου. Δέν ἀφήνουν τήν ψυχή τους νά χαρεῖ οὔτε μετά τήν ὀφθαλμοφανή θεραπεία, πού ἦρθε νά τούς ἀποστομώσει γιά τήν ἀπιστία τους. Ἐξακολουθοῦν νά μένουν ξένοι στήν ἀλήθεια. Προσπαθοῦν νά μειώσουν τήν ἀξία της. Ἄς εἶναι ὁλοφάνερη. Θέλουν νά τήν κλονίσουν. Μά ἡ ἀλήθεια, ἡ πίστη, ἡ ἀγάπη θριάμβευσαν. Καί τούς ἄφησαν ἐμβρόντητους καί μόνους.

Μή μᾶς ξενίζει αὐτό. Οὔτε πρωτοφανές εἶναι οὔτε ξένο πρός τή χριστιανική μας κοινωνία. Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας εἶναι μιά πραγματικότητα. Μέ τό λόγο Του, μέ τίς ἐπεμβάσεις Του, μέ τίς εὐεργεσίες Του, μέ τίς δοκιμασίες πού ἐπιτρέπει. Πῶς τήν ἀντιμετωπίζουμε; Ποιά εἶναι ἡ στάση μας ἀπέναντί Του; Ἀδιαφορία, ἐνδιαφέρον, περιφρόνηση, πίστη, ἀντίδραση; Πῶς θά μπορούσαμε νά τή χαρακτηρίσουμε; Ἄς ἐξετάσει καθένας μας τόν ἑαυτό του καί ἄς δώσει μιά τίμια καί εἰλικρινή ἀπάντηση. Δέν ἔχει σημασία ἄν Τόν γνωρίζουμε τόν Χριστό καί τήν ἀλήθεια Του. Καί τά δαιμόνια τή γνωρίζουν. Καί πιστεύουν ἀκόμη στήν ὕπαρξη καί δύναμή Του. Γι’ αὐτό καί «φρίττουσι». Μόνο πού ἡ ριζωμένη καί ταυτισμένη πιά μέ τήν ὕπαρξή τους κακότητα τούς κρατᾶ δούλους, ἀνίκανους νά ὑποταγοῦν στήν ἀγάπη καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἴσως λοιπόν νά μήν ὑπάρχει ἀνάμεσά μας ἄνθρωπος πού νά μήν πιστεύει στό Θεό, στή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία. Μά δέν ἀρκεῖ αὐτό. Ἡ πίστη εἶναι ἄχρηστη, ὅταν δέν τή ζεῖ κανείς καί δέν τήν ἐκδηλώνει σωστά καί γνήσια.

Μερικοί τήν ἐκδηλώνουν «διά τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις». Γιά νά ἐντυπωσιάσουν. Δέν τούς συγκινεῖ βαθιά. Εἶναι μιά πίστη ἐπιπόλαιη καί ἐπιφανειακή. Μόνο γιά νά τούς ἐξυπηρετεῖ στίς ἐπιδιώξεις τους. Στήν οὐσία ἀνύπαρκτη. Δέν ὑπάρχει κάν πίστη. Πρόκειται γιά συμφέρον πού χρησιμοποιεῖ τήν πίστη σάν μέσο γιά τήν ἱκανοποίησή του.

Ἄλλοι ἔχουν μιά πίστη ξεθωριασμένη καί ἀστήρικτη. Δέν ἐπιθυμοῦν νά τή στηρίξουν. Κλονίζονται μπρός στό παραμικρό αντίθετο ρεῦμα. Εἶναι μιά πίστη ξερή καί ἄκαρπη. Ἴσως μέ πολλές θρησκευτικές ἐκδηλώσεις, ἀλλά χωρίς συνέπεια. Χωρίς ἀρετή. Χωρίς άγάπη. Χωρίς ἀγώνα γιά ν’ ἀξοιοποιήσουν οἱ ἴδιοι τή δύναμη τοῦ Θεοῦ γιά τή δική τους εὐτυχία. Γιά τή λύτρωσή τους ἀπό τόν κλοιό τῆς ἁμαρτίας. Δέ θέλουν νά ξεφύγουν καί νά ξεχωρίσουν ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς τους. Τούς ἑλκύει ὁ Θεός. Ἀντιλαμβάνονται πώς σ’ Αὐτόν θά βροῦν τή χαρά. Ἐπιχειροῦν μερικές ἀπόπειρες. Ἴσως συγκινοῦνται. Μά δέν ἔχουν τό θάρρος νά ἀπαγκιστρωθοῦν ἀπό τό ρεῦμα τῶν κοινῶν ἀντιλήψεων τοῦ κόσμου πού ζεῖ γύρω τους. Ἄς εἶναι ἀντίθετες πρός τή χριστιανική πίστη. Κάμπτονται. Ἀχρηστεύονται. Εἶναι ἀνώφελοι γιά τούς ἄλλους.

Γιατί αὐτό εἶναι μιά πραγματικότητα. Ἀπό τό βαθμό τῆς πίστεως ἐξαρτᾶται καί ἡ στάση μας ἀπένατνι στούς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἡ ἀγάπη εἶναι ζωντανή καί καρποφόρα, μόνον ὅταν ζεσταίνεται καί θερμαίνεται ἀπό τήν πίστη. Μόνον ἄν ταυτίζεται μέ τήν πίστη εἶναι γνήσια. Ἀλλιῶς μπαίνει στή μέση ἡ σκοπιότητα. Καί φτάνει νά καταντήσει ὑποκρισία καί ἡ ἀγάπη. Ἄν ὅμως ζυμωθεῖ ἡ ἀγάπη μέ τήν πίστη, τότε ὁ ἄνθρωπος χωρίς ἰδιαίτερη ἐπιδίωξη γίνεται εὐεργετικός. Ἡ καρδιά του, ἄν ἔχει θρονιαστεῖ μέσα ὁ Θεός, ἡ πηγή τῆς ἀγάπης, αὐθόρμητα καί πηγαῖα κινεῖ τήν ὕπαρξή του σέ ἐκδηλώσεις θυσίας. Ἐφόσον «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί»(Α΄ Ἰωάν. δ΄, 16), καθένας πού ἑνώνεται μαζί Του γίνεται κρουνός τῆς ἀληθινῆς, τῆς γνήσιας ἀγάπης. Τῆς ἀπέραντης θεϊκῆς ἀγάπης πού δέ γνωρίζει ὅρια θυσίας. Μετέχει πιό πολύ στίς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ. Ἀνεβαίνει ψηλότερα. Προοδεύει πραγματικά. Ἀξιοποιεῖ αὐτή του τήν ὕπαρξη πού εἶναι εἰκόνα Θεοῦ. Δεν ἔχει σημασία ἄν δέ θέλουμε νά τό ἀναγνωρίσουμε. Εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο. Εἴμαστε δημιουργημένοι «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ». Ἡ ψυχή μας ἔχει προικιστεῖ μέ ἰδιότητες πού ὁ Δημιουργός μας τίς ἔχει σέ τέλειο βαθμό. Καί ὁ προορισμός μας εἶναι νά ἀναπτύξουμε αὐτές τίς ἰδιότητές μας, γιά νά πλησιάσουμε πιό πολύ τόν Θεό σέ τελειότητα. Αὐτή ἡ προσπάθεια μᾶς κάνει πραγματικούς ἀνθρώπους. Μᾶς τελειοποιεῖ.

Κι αὐτή ἡ προσπάθεια ἔχει ἀποτελέσματα ὅταν ἀγωνιζόμαστε σέ συνεργασία μέ τό Θεό γιά τήν πρόοδό μας. Τήν ψυχική μας καλλιέργεια. Τήν πνευματική μας πρόοδο. Ἀπαραίτητη σ’ αὐτόν τόν ἀγώνα, ἀδερφοί μου, ἡ πίστη. Πίστη πού γεμίζει μέ ἐλπίδες καί χαρά τή ζωή. Πίστη θερμή και ζωντανή. Πίστη πού στηρίζει τόν ἀνθρωπο. Τόν θεμελειώνει γερά. Τόν χαριτώνει. Πίστη πού ἐκδηλώνεται μέ τή λατρεία στό Θεό καί τήν ἐμπιστοσύνη, καί μέ τήν ἀγάπη τήν ποικιλόμορφη πρός τούς ἀνθρώπους. Μ’ αὐτό τό συνδυασμό τόν ἄρρηκτο καί τήν ταύτιση τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης ἄς εἴμαστε βέβαιοι πώς μποροῦμε νά ἀτενίζουμε αἰσιόδοξα τή ζωή. Ὁ Θεός θά εὐλογεῖ τούς κόπους μας καί θά τούς στεφανώνει μέ τίς ὑπέροχες δωρεές Του πού τρέφουν καί γεμίζουν τήν ψυχή. Ἀμήν.

π.Ε.Α

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ευαγγέλιο, Κυριακή 24 Μαρτίου 2019 – Προεόρτια Ευαγγελισμού της Θεοτόκου

Κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο Β'(2) 1-12

Καί εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι᾿ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι.
καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον.
καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων.
καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ᾿ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο.
ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου.
ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·
τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός;
καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;
τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει;
ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας λέγει τῷ παραλυτικῷ.
σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου.
καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

Νεοελληνική Απόδοση

Η θεραπεία ενός παράλυτου

Και όταν εισήλθε πάλι στην Καπερναούμ ύστερα από μερικές ημέρες, ακούστηκε ότι είναι μέσα σ’ έναν οίκο.
Και συνάχτηκαν πολλοί, ώστε να μη χωρούν πια μήτε στα μέρη μπροστά στη θύρα. Και τους μιλούσε το λόγο του Θεού.
Και έρχονται φέρνοντας προς αυτόν έναν παράλυτο που τον σήκωναν τέσσερις.
Και επειδή δεν μπορούσαν να τον φέρουν προς αυτόν εξαιτίας του πλήθους, αφαίρεσαν τη στέγη της οικίας όπου ήταν και, αφού έκαναν άνοιγμα, κατεβάζουν το κρεβάτι όπου ο παράλυτος ήταν κατάκοιτος.
Και όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, λέει στον παράλυτο: «Τέκνο μου, σου αφήνονται οι αμαρτίες».
Ήταν τότε μερικοί από τους γραμματείς εκεί, που κάθονταν και διαλογίζονταν μέσα στις καρδιές τους:
«Γιατί αυτός έτσι μιλάει; Βλαστημά. Ποιος δύναται να αφήνει αμαρτίες παρά μόνο ένας, ο Θεός;»
Και ευθύς, επειδή κατάλαβε καλά ο Ιησούς στο πνεύμα του ότι έτσι διαλογίζονται μέσα τους, τους λέει: «Γιατί διαλογίζεστε αυτά μέσα στις καρδιές σας;
Τι είναι ευκολότερο, να πω στον παράλυτο: Σου αφήνονται οι αμαρτίες, ή να πω: Σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;
Αλλά για να μάθετε ότι εξουσία έχει ο Υιός του ανθρώπου να αφήνει αμαρτίες πάνω στη γη» – λέει στον παράλυτο:
«Σου λέω, σήκω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στον οίκο σου».
Και εκείνος σηκώθηκε και ευθύς πήρε το κρεβάτι του και εξήλθε από την οικία μπροστά σε όλους, ώστε να μένουν εκστατικοί όλοι και να δοξάζουν το Θεό λέγοντας: «Έτσι δεν είδαμε ποτέ!»

Το κήρυγμα της Κυριακής 17 Μαρτίου

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης

 

ΚΥΡΙΑΚΗ  Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ  (τῆς Ὀρθοδοξίας)

 (Ἰω. α΄ 44-52)

Τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ καλὴ ἀγγελία ποὺ δομεῖ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀποτελεῖ τὴ βάση τοῦ κηρύγματός της καὶ τὸ κέντρο τῆς χριστιανικῆς πίστης εἶναι ὅτι ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας. Στὸ διάβα τῶν αἰώνων τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἀμφισβητήθηκε ἀπειλήθηκε πολλὲς φορές. Οἱ χειρότερες παραχαράξεις τῆς ἀλήθειας αὐτῆς προῆλθαν ἀπὸ τὶς αἱρέσεις μὲ συνέπεια καὶ ἀντίκτυπο στὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ἂν ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς δὲν γινόταν ἄνθρωπος οὔτε ὁ ἄνθρωπος θὰ μποροῦσε νὰ σωθεῖ, νὰ νικήσει τὸ θάνατο, νὰ θεωθεῖ. Γί΄αὐτὸ οἱ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν καθοδήγηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀγωνίστηκαν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἐναντίον τῆς παραχάραξής της καὶ τῶν στρεβλώσεων ποὺ προκαλοῦσαν οἱ αἱρέσεις.
Μέσα στὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο καὶ τὴν πένθιμη ἀτμόσφαιρα , τῆς Μ.Τεσσαρακοστῆς ΄΄ἡμέρα χαρμόσυνος καὶ εὐφροσύνης ἀνάπλεως πεφανέρωτα΄΄ ἡ σημερινή, γιὰ νὰ ὑπενθυμίζει τὰ παραπάνω.  Δίκαια ἡ σημερινὴ μεγάλη ἑορτὴ ὀνομάστηκε Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, γιατί ἡ
Ἐκκλησία πολέμησε τὴν τελευταία καὶ μεγαλύτερη αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας ποὺ ἀποτελοῦσε συμπύκνωση καὶ συγκεφαλαίωση ὅλων τῶν προηγούμενων αἱρέσεων. Ἄρα ἡ νίκη τῆς πίστης εἶναι ἡ νίκη ὁλόκληρης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀρνούμενοι οἱ εἰκονομάχοι νὰ εἰκονίσουν τὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ  εἶναι σὰ νὰ ἀρνοῦνται τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος . Ἕνα ἀπὸ τὰ βασικὰ τοὺς ἐπιχειρήματα ἦταν ὅτι ἡ θεότητα εἶναι ἀθέατη καὶ συνεπῶς ἀπερίγραπτη. Μὲ ἄλλα λόγια, πίστευαν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεὸς ἀλλὰ δημιούργημα.
Στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ ἀπάντησαν οἱ Ὀρθόδοξοι δὲν ζωγραφίζουμε οὔτε τὴ θεία, ἀλλὰ οὔτε καὶ τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ἀναπαριστάνουμε τὸ σαρκωμένο Λόγο καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ προσκυνοῦμε τὸ πρόσωπο στὸ ὁποῖο οἱ δύο φύσεις εἶναι ἀχώριστα ἑνωμένες. Τὴν πρώτη Κυριακη τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς τοῦ 843 γιορτάστηκε ἐπίσημα ἡ ὁριστικὴ ἀναστήλωση τῶν εἰκόνων. Διακηρύσσεται ἔτσι τὸ ὀρθόδοξο δόγμα ὅτι σκοπὸς τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Στοὺς ναούς μας γίνεται λιτάνευση τῶν εἰκόνων καὶ διαβάζεται ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ΄΄Συνοδικό της Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου΄΄, ποὺ εἶναι μία ὡραῖα διακήρυξη τῆς πίστεώς μας. Τὸ ἀπολυτίκιο ἐξάλλου τῆς σημερινῆς γιορτῆς: ΄΄Τὴν ἄχραντον εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ..΄΄  συνδυάζει τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου μὲ τὴ σωτήρια, σάρκωση καὶ σταύρωσή του.
Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, στὸ Σῶμα τοῦ ὁποίου καλούμαστε νὰ εἰσέλθουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ σωθοῦμε, ἀνεξαρτήτως φυλῆς, φύλου, χρώματος, θρησκείας. Χρέος, ὅμως, ὅλων ἡμῶν τῶν χριστιανῶν εἶναι νὰ μεταδώσουμε τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλους, στοὺς ΄΄ἐγγὺς καὶ στοὺς μακρὰν΄΄. Τὸ μήνυμα αὐτὸ δὲν μεταδίδεται μὲ ρητορικὲς ἐξάρσεις καὶ ἐθνικιστικὲς κορόνες οὔτε μὲ αὐτάρεσκη ἐπανάπαυση στὸ ἔνδοξο παρελθόν μας. Μεταδίδεται μὲ τὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ, τὴ βίωση τῆς λατρείας, τὴ Θ.Εὐχαριστία καὶ τὴ μαρτυρία τῆς ἀγάπης σὲ ὅσους ὁ Θεὸς καθημερινὰ φέρνει στὸ δρόμο μας. Αὐτὲς ὅλες τὶς ἀλήθειες ἐκφράζει τὸ σημερινὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἐπιλέχθηκε ἀπὸ τοὺς  πατέρες γιὰ αὐτὴν τὴν πανευφρόσυνη ἡμέρα.
Ὁ Χριστὸς ἀπεστάλη ἀπὸ τὸν  Πατέρα του γιὰ νὰ φέρει εἰς πέρας τὸ ὅλο ἔργο τῆς θείας οἰκονομίας. Βασικοὶ συντελεστὲς τῆς ἀποστολῆς αὐτῆς εἶναι οἱ μαθητές του, ποὺ καλοῦνται ἀπὸ τὸν ἴδιο γιὰ αὐτὴ τὴν ἀποστολή. Μετὰ τὴν κλήση τῶν τριῶν πρώτων μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν ἴδιο, ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μας παρουσιάζει σήμερα τὴν κλήση τοῦ τέταρτου καὶ τοῦ πέμπτου μαθητῆ, ποὺ εἶναι ὁ Φίλλιπος καὶ ὁ Ναθαναήλ, ἀντίστοιχα. Ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὸν καθένα ἀναγνωρίζοντας τὶς ἰδιαιτερότητές του, τὴν προσωπικότητά του, τὴν πορεία του στὴ ζωή, μὲ σεβασμὸ καὶ διακριτικότητα. Καλεῖ τοὺς μαθητές του νὰ τὸν ἀκολουθήσουν γιὰ νὰ γίνουν ἁλιεῖς ἀνθρώπων καθιστώντας ἔτσι ὅλη τη γῆ, ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα, τὴν κάθε καρδιὰ ποὺ θὰ τὸν δεχθεῖ οἶκο καὶ ναὸ τοῦ Θεοῦ. Στὸ ἔργο αὐτὸ ὑπάρχουν δυσκολίες, ἐμπόδια, ἀμφισβητήσεις. Τὸ καλύτερο ἐπιχείρημα εἶναι αὐτὸ ποὺ λέει ὁ Φίλιππος στὸ Ναθαναήλ: ΄΄έρχου καὶ ἴδε΄΄. Ἔλα μέσα στὴ σωστικὴ κιβωτό, στὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στὴν Ἐκκλησία, ὄχι γιὰ νὰ μάθεις ἥ νὰ γίνεις ὀπαδός, ἀλλὰ γιὰ νὰ ζήσεις καὶ νὰ γευτεῖς, ΄΄ὅτι Χριστὸς ὁ Κύριος΄΄. Μόνο τότε θὰ μπορέσουμε νὰ ἀναφωνήσουμε, ἀδελφοί μου, καὶ ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν Ναθαναὴλ ΄΄Διδάσκαλε, ἐσὺ εἶσαι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἐσὺ εἶσαι ὁ βασιλιὰς τοῦ Ἰσραήλ΄΄. Ἀμήν.

π.Μ.Ι.Κ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως