Νίκος Οικονομόπουλος: Θα κοινωνούσα ακόμα και αν πριν είχε μεταλάβει άνθρωπος με την πιο μεταδοτική ασθένεια

Ο Νίκος Οικονομόπουλος, κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων του για τη νέα του δισκογραφική συνεργασία, άδραξε την ευκαιρία να ομολογήσει την πίστη του για τον Θεό λέγοντας ότι αυτό το διάστημα, λόγω κορωνοϊού, τού έλειψε η λειτουργική ζωή, η Θεία Κοινωνία και υπογράμμισε την έντονη ανάγκη του να μιλήσει για τον Χριστό.

Ο γνωστός τραγουδιστής τόνισε μάλιστα, ότι ακόμη και αν πριν από εκείνον κοινωνούσε ένας λεπρός ή κάποιος ο οποίος είχε οποιαδήποτε μεταδοτική ασθένεια, εκείνος θα τολμούσε να κοινωνήσει.
«Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν και έχουν ανάγκη και να λάβουν τη Θεία Κοινωνία, να κοινωνήσουν, να πάνε να προσευχηθούν στην εκκλησία, να ανάψουν ένα κερί και αυτή η ανάγκη τους, κατά κάποιο τρόπο, από κάποιους ανθρώπους φάνηκε ότι δε θα πρέπει να υπάρχει σε αυτή τη ζωή… Τον λόγο δε τον γνωρίζω γιατί, αλλά, άλλα πράγματα μπορούσαν να συμβούν… π.χ. ο κόσμος μπορούσε να πάει στο σουπερ μάρκετ, ενώ στην εκκλησία θα κολλούσε κορωνοϊο.
Εγώ θα κοινωνούσα ακόμη κι αν ο προηγούμενος από μένα ήτα λεπρός. Ποια είναι η πιο κολλητική αρρώστια; Εγώ, θα το έκανα. Το ομολογώ και δημόσια. Στο καμαρίνι μου έχω το γούρι μου, μία εικόνα του Ταξιάρχη Μιχαήλ. Έχω μεγάλη αγάπη και στην Παναγία. Χαίρομαι πολύ που μιλήσαμε για τα Θρησκευτικά, γιατί εγώ δεν κάνω τίποτα χωρίς να σκέφτομαι αυτό», είπε χαρακτηριστικά ο Νίκος Οικονομόπουλος.

Περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, στην καραντίνα

Συνταγματικός ο εκκλησιασμός και η πρωινή προσευχή σε δημοτικά – νηπιαγωγεία

Ο εκκλησιασμός των μαθητών σε νηπιαγωγεία και δημοτικά, αλλά και η πρωινή προσευχή δεν αντίκεινται στο σύνταγμα και νομίμως προβλέπονται, σύμφωνα με απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) με αφορμή την προσφυγή γονέων.

Η Ολομέλεια του ΣτΕ αποφάσισε, με αφορμή αίτηση γονέων, που ζητούσαν να ακυρωθεί Προεδρικό Διάταγμα του 2017, για την «οργάνωση και λειτουργία νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων», κατά το μέρος εκείνο με το οποίο προβλέπεται η τέλεση κοινής προσευχής μαθητών και εκπαιδευτικών των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων, καθώς επίσης και κατά το σκέλος εκείνο με το οποίο προβλέπεται η δυνατότητα εκκλησιασμού των μαθητών στο πλαίσιο συγκεκριμένων εορτών.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, με πρόεδρο τον Πρόεδρο του ΣτΕ Αθανάσιο Ράντο και εισηγήτρια τη σύμβουλο Επικρατείας Παρασκευή Μπραίμη έκρινε, ότι «η προσευχή και ο εκκλησιασμός στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής διαδικασίας συνιστούν, όπως και η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών, αναγκαία μέσα, με τα οποία υπηρετείται ο συνταγματικός σκοπός της αναπτύξεως της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων κατ’ άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος».

Και σημειώνουν οι σύμβουλοι Επικρατείας ότι «ως εκ τούτου, οι εν λόγω διατάξεις απευθύνονται αποκλειστικά στους μαθητές που ασπάζονται το Ορθόδοξο Χριστιανικό δόγμα και όχι στους ετερόδοξους, αλλόθρησκους ή άθεους μαθητές», για τους οποίους το Δικαστήριο αναγνωρίζει τη δυνατότητα να μπορούν να απαλλαγούν από τον εκκλησιασμό και την πρωινή προσευχή «χωρίς καμία δυσμενή συνέπεια, εφ’ όσον οι γονείς τους υποβάλουν δήλωση ότι δεν επιθυμούν, για λόγους θρησκευτικής συνείδησης, να συμμετέχουν τα τέκνα τους στην προσευχή και τον εκκλησιασμό».

πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ

Όταν οι μπολσεβίκοι κατηγόρησαν τις εικόνες ως "εστίες μετάδοσης επιδημίας

"

Οι εικόνες έπαιζαν έναν ιδιαίτερο ρόλο στην ζωή των Ορθοδόξων Ρώσων και ως εκ τούτου αποτέλεσαν στόχο της εκτεταμένης «αντιθρησκευτικής» προπαγάνδας των μπολσεβίκων. Το 1924 το περιοδικό “Bezbozhnik” («Άθεος») ισχυρίστηκε ότι μια επιδημία σύφιλης στην ύπαιθρο διαδόθηκε μέσω της πρακτικής του φιλήματος των εικόνων. Πέντε χρόνια αργότερα, κατά την «κολεκτιβοποίηση», ισχυρίστηκαν ότι έβρισκαν κρυμμένους κόκκους σιταριού κάτω από εικόνες. Η επίλυση του «προβλήματος των εικόνων» ήταν απλή: οι εικόνες έπρεπε να αφαιρεθούν και να καταστραφούν. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, τα αντιθρησκευτικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι ο πληθυσμός απομακρύνθηκε από τις εικόνες. Τυπώθηκε μάλιστα από το “Bezbozhnik u stanka” μια δέσμευση υπογεγραμμένη από τριάντα οκτώ εργάτες στο εργοστάσιο Krasnaia Zvezda στη Μόσχα, ότι κανένας δεν είχε εικόνες και κανένας δεν ακολουθούσε "λατρεία εικόνων". Μάλιστα, οι συνέπειες της απομάκρυνσης των εικόνων ήταν «θαυματουργικές». Το  Bezbozhnik ανέφερε ότι μετά την ανακοίνωση της κοινότητας του Novyi Put' (Νέος Δρόμος) στην επαρχία Νίζνι Νόβγκοροντ το 1925, η κοινότητα άρχισε να ευημερεί: «Χωρίς τον Θεό, οι δουλειές μας πάνε καλύτερα. Λάβαμε δύο τρακτέρ, έναν εκλεπτυσμένο ψαλίδι, και όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για την επεξεργασία της γης .... »

ΚΟ / Από το “Storming the Heavens: The Soviet League of the Militant Godless” του Daniel Peris και το "Soviet Antireligious Campaigns and Persecutions (History of Soviet Atheism in Theory and Practice and the Believer, Vol 2)" του Dimitry V. Pospielovsky.