Η Γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών....

''Η Γέννησίς σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως· εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες, υπό αστέρος εδιδάσκοντο, σε προσκυνείν, τον Ήλιον της δικαιοσύνης, και σε γινώσκειν εξ ύψους ανατολήν, Κύριε δόξα Σοι.'' (Απολυτίκιο της εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου)

Έργο: Δια χειρός Γεώργιου Κόρδη, αυγοτέμπερα σε ξύλο 100x70 εκ.

Τι είπε ο γέροντας Παΐσιος για τις πολιτικές ιδεολογίες και τους πολιτικούς

 

Στις μέρες μας, πολύ λόγος γίνεται για τις συγκρούσεις των πολιτικών ιδεολογιών, καθώς και για τις σχέσεις Εκκλησίας και πολιτικής – κομμάτων. Γι’ αυτό θεωρήσαμε ενδιαφέρον να παραθέσουμε τις απόψεις του Θεοφόρου γέροντα Παϊσίου, ο οποίος εκφράζει τη γνώμη του και για ορισμένα γεγονότα, τα οποία έζησε ο ίδιος. H μαρτυρία του έχει και ιστορικοπολιτική σημασία, εκτός της πνευματικής.


...Μία φορά σκανδαλισμένος με έναν πνευματικό που ήθελε να επιβάλει τις πολιτικές του πεποιθήσεις σ' ένα πνευματικοπαίδι του, πήγα να ρωτήσω σχετικά το γέροντα.

Για μένα χέρι που δεν κάνει το σταυρό, είτε «δεξιό» είτε «αριστερό»... το ΙΔΙΟ είναι. Δεν έχουν καμία διαφορά.

...Να κοιτάτε να μαθαίνετε ποιοι είναι τίμιοι άνθρωποι, δίκαιοι και αυτούς να ψηφίζετε. Σήμερα έχουμε ανάγκη όχι από έξυπνους αλλά από τίμιους ανθρώπους.


Εγώ, αν οι κομμουνιστές δεν ήταν άθεοι, και δεν κυνηγούσαν τον Χριστό, θα συμφωνούσα μαζί τους.

Καλό είναι τα χωράφια, τα εργοστάσια να ανήκουν σε όλους...

Όχι κάποιος να πεινάει και κάποιος να πετάει.

Αν τα υλικά πράγματα δεν μοιράζονται με το Ευαγγέλιο, στο τέλος θα μοιραστούν με το μαχαίρι.

...Οι πόντιοι και οι μικρασιάτες χάσαν τις περιουσίες τους το 1922 και βρέθηκαν φτωχοί στην Ελλάδα να δουλεύουν για άλλους. Πολλοί απ' αυτούς ήταν μορφωμένοι, με γνωριμίες, και γνώριζαν πώς κινείται το εμπόριο και η πολιτική... Τώρα σου λέει «πρέπει να έρθουμε εμείς στα πράγματα» (σ.γ. στην εξουσία) για να ξαναποκτήσουμε τής περιουσίες μας... Πήγαν λοιπόν και γράφτηκαν στο κομμουνιστικό κόμμα. Όπως ήταν και γραμματιζούμενοι πήραν εκεί μέσα θέσεις... με την ελπίδα ότι θα γυρίσουν τα πράγματα και θα βρεθούν αυτοί από πάνω.

Βρίσκαν τίποτα αθώους και τους φούσκωναν τα μυαλά και τους έβαζαν αυτούς να τρέχουν και να κάνουν τα άσχημα πράγματα. Βρίσκαν για παράδειγμα έναν αγροφύλακα και του λέγαν «Εσύ θα είσαι ο αγροτικός υπεύθυνος του νομού».

Βρε... έλεγε ο άλλος, έγινα σπουδαίος! Φούσκωνε έτσι ο εγωισμός του και άρχιζε να τρέχει γι' αυτούς.

Μετά, όταν είδαν ότι έχασαν το αντάρτικο... γύρισαν με τους άλλους... κάναν και καμία ψευτοδήλωση και πιάσαν θέσεις και στις υπηρεσίες και στα υπουργεία και δίναν μετά διαταγές να κυνηγούν τους απλούς ανθρώπους.

Ήταν ένας κομμουνιστής εκεί στην Κόνιτσα με οικογένεια και παιδιά. Απλός, καλός άνθρωπος, βρήκε μία δουλειά... πάει η αστυνομία τον διώχνει. Βρίσκει άλλη... «τα χαρτιά σου δεν είναι εντάξει» του λένε, τον διώχνουν πάλι. Αυτή η δουλειά γινόταν.

Πάω, βρίσκω τον αστυνόμο, τον γνώριζα... «Βρε, του λέω, τι θα κάνει αυτός ο άνθρωπος; Τον αναγκάζουμε ή να κλέψει ή να σκοτώσει».

— «Έχω διαταγές, (μου λέει), από ψηλά».

— «Βρε, να τις βράσω τις διαταγές σου, του λέω,... αυτόν τον καημένο βρήκατε να κυνηγήσετε; Βρε, αυτοί που σου δίνουν τις διαταγές τώρα, αυτοί ήταν τα στελέχη, αυτοί ήταν οι υπεύθυνοι και τώρα κάνουν τους σούπερ-εθνικόφρονες».

Τους γνώριζα προσωπικά πολλούς απ' αυτούς. Ε, μετά τον άφησαν ήσυχο τον άνθρωπο.

Μετά πάλι, πολλοί από τους παλιούς κομμουνιστές μπήκαν στο ΠΑΣΟΚ για να πάρουν θέσεις, και επιδοτήσεις.

Ένας πρώην καπετάνιος, ο Θεός να σε φυλάει απ' αυτόν, ήταν εγκληματική φύση... δεν ήταν όλοι έτσι, αλλά αυτός ειδικά ήταν αιμοβόρος. Είχε κάνει πολλά... Μία φορά μπήκε με την ομάδα του σ' ένα χωριό. Του φέραν μπροστά του έναν αντίθετο. «Σφάξτε τον» διατάζει. Είδε ότι δίσταζαν. Ορμάει, τον πιάνει από τα μαλλιά και τον σφάζει μπροστά τους σαν κριάρι.

— Πα! πα! Αλήθεια γέροντα;

— Αλήθεια! Και να δεις μετά τι έκανε! Ζήτησε ψωμί, καθάρισε το μαχαίρι από τα αίματα πάνω στο ψωμί και... το έφαγε!!

— Μού’ ρθε αναγούλα. Πα! πα!

— Έ!... αυτός μετά έγινε «Δεξιός»... τώρα είναι με το ΠΑΣΟΚ... Πήρε μια επιδότηση και έκανε ένα εργοστάσιο στα Γιάννενα... Ακόμα ζει... και έχει και καλή υγεία! Βλέπεις ο Θεός του δίνει χρόνια για να μην έχει δικαιολογία. Να μην έχει να πει «αν με άφηνες να ζήσω ακόμα λίγο θα... μετανοούσα» και ρίξει το βάρος στο Θεό... Έχει και τα μυαλά του τετρακόσια... ο Θεός να τον λυπηθεί, γιατί δεν είναι σε καθόλου καλή κατάσταση.

Λυχνάρι που τρεμοπαίζει, δε θα το σβήσω και τσακισμένο καλάμι δε θα το κόψω, λέει ο Θεός στην Αγία Γραφή!! (Βλπ. Ματθ. 12/ιβ: 20). Για να μην τους δώσει δικαιολογία. Γιατί θα γυρίσουν και θα πουν στο Θεό, εν ημέρα κρίσεως, «εσύ φταις πού έσβησα!! Εσύ φταις που μ' έκοψες... εγώ θα ίσιωνα από μόνος μου».

Βλέπεις, αλίμονο σ' αυτούς που έχουν πολλή υπερηφάνεια και δεν πέφτουν καμιά φορά σ' αυτή τη ζωή, για να ταπεινωθούν. Μετά πέφτουν μία και καλή από την άλλη μεριά του τοίχου... πέφτουν κατευθείαν στην κόλαση, όταν πεθάνουν... Όταν η ανθρώπινη υπερηφάνεια ξεπεράσει κάποια όρια, γίνεται μετά δαιμονική υπερηφάνεια. Αυτοί οι άνθρωποι μετά δεν πέφτουν σ' αυτή τη ζωή, όλα τα βολεύουν, και έτσι δεν ταπεινώνονται... Πέφτουν στην κόλαση κατευθείαν!! Το κατάλαβες αυτό;

(Αποσπάσματα από το βιβλίο: «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε» του Αθ. Ρακοβαλή, Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"),,  <<    ηλιας   χαιντουτης24 ΔΕΚ 20011>>

Ο Γεροντας Παισιος και η Αγια Ευφημια

Ήταν στην αυλή της Καλύβης του ο Γέροντας (Παΐσιος), όταν τον επισκέφθηκε κάποιο πνευματικό του τέκνο. Επανελάμβανε συνεχώς από την καρδιά του: «Δόξα σοι ο Θεός», πάλιν και πολλάκις. Σε μια στιγμή ο Γέροντας του είπε: «Αχρηστεύεται κανείς με την καλή έννοια»; -Ποιός, Γέροντα; -Ήσυχα καθόμουν στο Κελλί μου, ήρθε και με παλάβωσε. Ωραία περνούν επάνω. -Τι συμβαίνει, Γέροντα; -Θα σου πω, αλλά μην το πεις σε κανέναν. Του διηγήθηκε τότε το έξης: «Είχα γυρίσει από τον κόσμο, όπου είχα βγει για ένα εκκλησιαστικό θέμα. (Με το μακαρίτη Τρίτση). Την Τρίτη, κατά η ώρα 10 το πρωί, ήμουν μέσα στο Κελί μου και έκανα τις Ώρες. Ακούω χτύπημα στην πόρτα και μια γυναικεία φωνή να λέει: «Δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών…». Σκέφθηκα: «Πώς βρέθηκε γυναίκα μέσα στο Όρος;». Εν τούτοις ένιωσα μια θεία γλυκύτητα μέσα μου και ρώτησα: -Ποιος είναι

Χριστός γεννάται

Π.Β. Πάσχου

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ

Κάθε χρόνο, που ακούω στην Εκκλησία, να ψάλλεται το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε…», θαρρώ πως αγαπώ περισσότερο την υμνογραφία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Όλες οι εκκλησιαστικές λειτουργικές τέχνες, ως αναγωγικές, μεταρσιώνουν τον άνθρωπο με μια ιεροπρεπή μυστικότητα.

Όμως η τέχνη της υμνογραφίας, συνάμα με την κατανυκτική βυζαντινή μουσική της Ορθοδοξίας, θαρρώ πως έχουν το χάρισμα να σου οδηγούν την ψυχή ως τις πόρτες του Παράδεισου. Η κάθε μια λέξη από τ’ αγιασμένα τροπάρια της Εκκλησίας μας κρύβει ένα μυστικό βάθος, ένα πλούτο πνευματικής πείρας , που διδάσκει με τον αμεσότερο τρόπο.

Ένα πρόχειρο παράδειγμα , από την πρώτη φάση του πρώτου κανόνος των Χριστουγέννων: «Χριστός γεννάται»! Αυτός ο ενεστώς χρόνος του «γεννάται», κι όχι «εγεννήθη». Είναι ένα πολύ συνηθισμένο βέβαια, στους ρήτορες, όπως λέγει ένας παλαιός ερμηνευτής, να «προσφέρουν τα περασμένα πράγματα εις χρόνον ενεστώτα, για να δείξουν αυτά ως παρόντα εις τα ομμάτια των ακροατών και ακολούθως να κάμουν αυτούς περισσότερον θεατάς, παρά ακροατάς».  Όμως για τον καθένα χριστιανό που το ακούει, το διαβάζει ή το ψάλλει, εκείνο το «γεννάται» δηλώνει μέσα του: Τώρα, αυτή τη στιγμή «γεννάται» ο Χριστός, ετοίμασε το σπήλαιό σου-λέγει στον καθένα μας, διώξε από μέσα σου κάθε αμαρτωλή σου πράξη ή σκέψη και τρέξε να Τον προϋπαντήσεις. Υψώσου από τη γη κι από τα γήινα , για να δώσεις την αγάπη σου  όλη σ’ Εκείνον, που κατεβαίνει τώρα στη γη για σένα. Αν δεν έχεις τίποτ’ άλλο να του προσφέρεις για δώρο, όπως οι Μάγοι κι οι ποιμένες, βγάλε από πάνω σου τιε αμαρτίες και πρόσφερέ τις-θ’ αδειάσει έτσι ο τόπος «εν τω καταλύματί» σου, για να φιλοξενήσεις τον Ερχόμενον ως νήπιον. Μην αργείς και μην αναβάλλεις, τώρα «Χριστός γεννάται», τώρα υποδέξου Τον στη φάτνη της ψυχής σου…

Έρως Ορθοδοξίας,

Εκδόσεις Ακρίτας

Από το βιβλίο: «Ημεροδρόμιο Χριστουγέννων»

Εκδόσεις Ακρίτας