Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΙΕΡΕΥΣ Ή ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ

 

Και τα δύο:                                                 Α   

α)Το ότι ο Χριστός είναι ιερεύς  του το είπε ο Ίδιος ο  Θεός  και μάλιστα με όρκο.  « ὤμοσε Κύριος καὶ οὐ μεταμεληθήσεται· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ»( Ψ.109, 4). 

β) Το ότι ο Μελχισεδέκ  ήταν ιερεύς αναφέρεται στη Γραφή. « καὶ Μελχισεδὲκ βασιλεὺς Σαλὴμ ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ οἶνον· ἦν δὲ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου.  καὶ εὐλόγησε τὸν ῞Αβραμ καὶ εἶπεν· εὐλογένος ῞Αβραμ τῷ Θεῷ τῷ ὑψίστῳ, ὃς ἔκτισε τὸν οὐραημνὸν καὶ τὴν γῆν.»( Γεν. ιδ’, 18-19).

γ)  Αυτός ο Μελχισεδέκ  που εμφανίστηκε την εποχή του Αβραάμ ως ιερεύς του Θεού δεν έχει σχέση με τους μετέπειτα, δηλαδή  πολύ αργότερα,  αρχιερείς που πρόσφεραν δώρα και θυσίες σύμφωνα   με το Νόμο.

δ)  Έτσι και ο  Χριστός που ονομάζεται ιερεύς κατά την τάξιν  Μελχισεδεκ   είναι ο μοναδικός  εις τον αιώνα και δεν έχει σχέση με τους παραπάνω αρχιερείς ώστε να ονομασθεί από το Θεό αρχιερέας. 

                                 

                                                              Β

α) Ο Απόστολος Παύλος όμως ονομάζει το Χριστό αρχιερέα. « Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς,  τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.  πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς εἰς τὸ προσφέρειν δῶρά τε καὶ θυσίας καθίσταται· ὅθεν ἀναγκαῖον ἔχειν τι καὶ τοῦτον ὃ προσενέγκῃ »( Εβρ. η’, 1-3).

β) «Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας »( Εβρ. ζ’, 26-27).

γ)  Εδώ ο Παύλος, αφού αναφέρεται στους αρχιερείς  που είχαν και αυτοί αμαρτίες,  και   στο έργο αυτών   επί της γης, ονομάζει και το Χριστό Αρχιερέα,  γιατί  ο Χριστός  έκανε το έργο των αρχιερέων εν ουρανοίς. « ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς,  τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος ». Για τους αρχιερείς και ιερείς της Εκκλησίας, όπως είναι γνωστό, λέγεται ότι έχουν την ιεροσύνη του Χριστού και όχι την αρχιεροσύνη.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ιστορίες κάτω από την Βάση στην 20η ΔΕΒΘ

 Στους φιλόξενους  χώρους της 20^ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης παρουσιάστηκε την Πέμπτη 16/5 στο φιλαναγνωστικό κοινό το βιβλίο της εκπαιδευτικού κ. Μαρίας Ινεπολόγλου -Θεοχαρίδου ‘Ιστορίες κάτω από την βάση’’. 

Η συγγραφέας με τον γλυκό της λόγο μάς ταξίδεψε σε ιστορίες αληθινές από τη διδακτική της πορεία πλάι σε μαθητές που μπορεί να… έγραφαν κάτω από τη  βάση. «Ο εκπαιδευτικός πρέπει να ‘γλεντάει’ στην τάξη, να δίνει όλη του την καρδιά» είπε χαμογελώντας και «να αναζητά τον Χριστό σε κάθε πρόσωπο που θα συναντήσει πίσω από τα μαθητικά θρανία».

Για το βιβλίο μίλησε επίσης η καταξιωμένη συγγραφέας Μαρία Παστουρματζή αναφέροντας ότι δούλεψε με το βιβλίο ως εργαλείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας στην τάξη της και οι ιστορίες κέρδισαν το δύσκολο κοινό των εφήβων μαθητών, ενώ σκιαγράφησε το πρότυπο του εκπαιδευτικού που προβάλλει τον Χριστό μέσα από τις πράξεις του και όχι μόνο στα λόγια.Στο τέλος σημείωσε ότι οι αληθινές ιστορίες της συγγραφέως μπορούν να λειτουργήσουν ως έμπνευση όχι μόνο για εκπαιδευτικούς, αλλά και για κατηχητές, ομαδάρχες και γονείς

Χαιρετισμό εκ μέρους των εκδόσεων Έαρ απεύθυνε ο υπεύθυνος επικοινωνίας των εκδόσεων, κ. Αθανάσιος Χατζής, που ευχαρίστησε την συγγραφέα κ. Θεοχαρίδου-Ινεπολόγλου, την κ. Παστουρματζή, καθώς και το κοινό που βρέθηκε στην εκδήλωση.

Στο τέλος μοιράστηκαν γλυκά σε σχήμα βιβλίου σε όλο το κοινό.  

 

Ερωτήσεις, απαντήσεις

 

1^η  ερώτηση

Πότε ένας πιστός   ονομάζεται πνευματικός άνθρωπος;

Απάντηση  στο ερώτημα αυτό δίνουν τα παρακάτω  λόγια του Αποστόλου Παύλου: 

α) « ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν »( Α’ Κορ. β’, 12 ).

Σύμφωνα με αυτά, πνευματικός άνθρωπος  ονομάζεται ο πιστός που έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα για να γνωρίσει τα καλά που έχει χαρίσει ο Θεός στους πιστούς.  

β)  « ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται»( Α’ Κορ. β’, 15 ). 

Σύμφωνα με αυτά, πνευματικός άνθρωπος  ονομάζεται ο πιστός    που με το Άγιο Πνεύμα που έχει μέσα του,  ανακρίνει και διακρίνει τα πάντα και τους πάντες ο ίδιος όμως δεν ανακρίνεται και δεν κατανοείται από κανένα.

γ) «ἡμῖν δὲ ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε διὰ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ· τὸ γὰρ Πνεῦμα πάντα ἐρευνᾷ, καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ» (Α’ Κορ. β’, 10  ).

Σύμφωνα με αυτά, ο πνευματικός άνθρωπος  γνωρίζει όσα το  Άγιο Πνεύμα του  αποκαλύπτει, γιατί μόνο Αυτό ερευνά  τα πάντα ακόμη και τα βάθη του Θεού.

 

2^η   ερώτηση

Ένας  πνευματικός άνθρωπος,  σύμφωνα βεβαίως  με τα παραπάνω,  ποια σχέση έχει με τον Ιερέα που είναι  Πνευματικός;

Ο  πνευματικός  άνθρωπος δεν είναι ανάγκη να είναι και Ιερέας ενώ ο Πνευματικός που τελεί το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως  επιλέγεται από τους Ιερείς με απόφαση του Επισκόπου της περιοχής.  

Βεβαίως ο Ιερέας που είναι Πνευματικός, καλό είναι και μπορεί να είναι και πνευματικός άνθρωπος,  αυτό όμως είναι προσωπικό  του θέμα και είτε είναι ή δεν είναι, το Μυστήριο γίνεται λόγω της ειδικής ιεροσύνης που έχει ως Ιερεύς.  

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

G

M

T

Y

Ανίχνευση γλώσσαΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

ΕλληνικάΑγγλικάΡωσικά-------- [ Ολα ] --------ΑγγλικάΑζερμπαϊτζανικάΑϊμάραΑλβανικάΑμχαρικάΆνω ΣορβικάΑραβικάΑρμενικάΑσαμέζοιΑφρικάανςΒασκικάΒεγγαλικήΒιετναμεζικάΒιρμανικάΒοσνιακάΒουλγαρικάΓαελικά ΣκοτίαςΓαλικιακάΓαλλικάΓαλλικά (Καναδά)ΓερμανικάΓεωργιανάΓιακούτΓίντιςΓιορούμπαΓιουκατέκ ΜάγιαΓκάνταΓκουαρανίΓκουτζαρατικάΓλώσσα emojiΓλώσσα Twi ΔανικάΕβραϊκάΕλληνικάΕλληνικά Ηνωμένο ΒασίλειοΕσθονικάΕσπεράντοΖόσαΖουλούΘιβετιανόςΙαπωνικάΊγκμποΙλοκάνοΙνδονησιακάΙνουιννακτούνΙνουκτιτούτΙνουκτιτούτ (Λατινικά)ΙρλανδικάΙσλανδικάΙσπανικάΙταλικάΚαζακικά (Λατινικά)ΚαζακστανικάΚανάνταΚαντώνα (Παραδοσιακά)ΚαταλανικάΚάτω ΣορβικάΚερτάρο ΟτόμιΚέτσουαΚινέζικα (Λογοτεχνικά)Κινέζικα παραδοσιακήΚινεζική απλοποιημένηΚινιαρουάνταΚιργιζιανάΚλίνγκον (Λατινικά)ΚονκάνιΚορεατικάΚορσικανικάΚουρδικά (Κουρμαντζί)Κουρδικά (Σοράνι)Κρεόλ ΑϊτήςΚροατικάΚρυοΛάοΛατινικάΛετονικάΛευκορωσικάΛιθουανικάΛινγκάλαΛουξεμβουργιανάΛόφος MariΜαϊθίλιΜαλαγάσιΜαλαγιάλαμΜαλέιΜαλτεζικάΜαορίΜαραθικάΜαρίΜείτειλον (Μανιπούρι)ΜίζοΜογγολικάΜογγολικά (Παραδοσιακά)ΜπάμπαραΜπασκίρΜποϊπούριΝεπαλικάΝησιών ΦερόεΝιάντζαΝορβηγικάΝταρίΝτιβέχιΝτόγκριΟλλανδικάΌντια (Ορίγια)ΟρόμοΟυαλικάΟυγγρικάΟυζμπεκικάΟυζμπεκικά (Κυριλλικά)ΟυιγούροιΟυκρανικάΟυντμούρτΟυρντούΠαντζάμπιΠαπιαμέντοΠάστοΠερσικάΠολωνικάΠορτογαλικά (Βραζιλία)Πορτογαλικά (Πορτογαλίας)ΠροβατίναΡουμανικάΡούντιΡωσικάΣαμοανικάΣανσκριτικάΣεμπουάνοΣεπέδιΣερβικάΣερβικά (Κυριλλικά)Σερβικά (Λατινικά)ΣεσότοΣετσουάναΣίντιΣινχάλαΣλαβομακεδονικάΣλοβακικάΣλοβενικάΣομαλικάΣόναΣουαχίλιΣουηδικάΣούνταΤαγκαλόγκΤαζικιστανικάΤαϊλανδεζικάΤαϊτιανήΤαμίλΤατάρΤελούγκουΤζαβανεζικάΤιγκρίνιαΤόγκαΤούρκικαΤουρκμενικάΤσεχικάΤσιτσέουαΤσόνγκαΤσουβάςΦιλιπινεζικάΦινλανδικάΦίτζιΦριζιανάΧαβαϊκάΧάουσαΧίντιΧμερΧμονγκ

Η λειτουργία ομιλίας περιορίζεται σε 200 χαρακτήρες

Επιλογές : Ιστορία : Σχόλια : DonateΚλείνω

Ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού.

 

Για το  Χριστό, τον   Υιό και Λόγο του Θεού που είναι  το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας,  στο Δοξαστικό του πλ. δ΄ ήχου  αναφέρεται,   «Είς εστιν ο Υιός, διπλούς την φύσιν, αλλ’ ου την υπόστασιν·…».

Αυτό  δηλώνει το ορθόδοξο,  ότι δηλαδή  ο Χριστός  είναι Ένας με δύο φύσεις, την ανθρώπινη και τη θεία, όχι όμως με δύο υποστάσεις, αλλά μία που είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.  

Όπως είναι γνωστό, θάνατος είναι   ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα και στην περίπτωση του Χριστού αυτός ο θάνατος συνέβη όταν επάνω  στο Σταυρό, « εἶπε· Τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα »(Ιω. ιθ’, 30).

 Όταν συνέβη αυτός ο θάνατος  του Χριστού η θεία φύση παρέμεινε ενωμένη και με το Σώμα και με την Ψυχή Του. Έτσι  και το    Σώμα  στον  τάφο  έμεινε άφθαρτο και η Ψυχή δεν παρέμεινε στον Άδη. Χαρακτηριστικό είναι το, « ὅτι οὐκ ἐγκαταλείψεις τὴν ψυχήν μου εἰς ᾅδην, οὐδὲ δώσεις τὸν ὅσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν»» (   Ψ.15,10).  

Αφού θάνατος είναι  ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα, εννοείται ότι ανάσταση είναι  η επανένωση της ψυχής με το σώμα. Στην περίπτωση του Χριστού    αυτή η επανένωση της Ψυχής με το Σώμα  έγινε όταν ο Κύριος Ανέστη.

Το ότι ο θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού αναφέρονται στην ανθρώπινη φύση Αυτού, αυτό  προφανώς έχει άμεση σχέση με το Πρόσωπο Αυτού που είναι ο Θεός Λόγος.  Έτσι ενώ η  θεία φύση είναι απαθής,  ο   Υιός   και Λόγος του Θεού  που είναι Θεός  δέχτηκε τις προσβολές και ύβρεις των ανθρώπων  και γενικά έπαθε ως Θεός.  Ο Διονύσιος  ο Αρεοπαγίτης  είπε, « ή Θεός πάσχει ή το παν απόλλυται», και ο Ψαλμωδός, « άνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι» ( Ψ. 81,8). Χριστός Ανέστη.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.