Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Το κήρυγμα της Κυριακής-30 Νοεμβρίου 2014




ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἰω. 1, 35-52
 Σήμερα ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέα. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο, ἡ σημερινὴ περικοπή, ἀναφέρεται στὴ συνάντηση τοῦ Ἀνδρέα μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Χωρὶς καμιὰ ἀμφιβολία, ἡ πιὸ εὐτυχισμένη στιγμὴ τῆς ζωῆς τοῦ Ἀνδρέα ἦταν ἐκείνη τῆς συναντήσεώς του μὲ τὸν Χριστό, τὴν ὁποία μας περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης.
Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, μὲ ἕνα ὅμιλο μαθητῶν του βρισκόταν στὸν συνηθισμένο τόπο, στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη. Ἐνῶ συνομιλοῦσε, εἶδε τὸν Κύριο νὰ περπατᾶ καὶ εἶπε στοὺς δυὸ μαθητές του, στὸν Ἀνδρέα καὶ στὸν Ἰωάννη: «Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ». Μόλις τό ἄκουσαν αὐτοὶ, ἄφησαν γιὰ λίγο τὸν Πρόδρομο καὶ Βαπτιστή καὶ ἀκολούθησαν τὸν Ἰησοῦ. Δὲν τολμοῦσαν οὔτε νὰ τὸν συνοδέψουν, οὔτε καὶ νὰ ρωτήσουν γι’ αὐτὰ ποὺ ἤθελαν νὰ μάθουν. Τὸν ἀκολουθοῦσαν δειλὰ ἀπὸ μακρυά. Ὁ Χριστὸς θέλησε νὰ τοὺς δώσει τὴν εὐκαιρία νὰ τοῦ ποῦν τί ζητοῦσαν, στράφηκε πίσω, τοὺς εἶδε ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσαν καὶ τοὺς ρώτησε: «Τί ζητεῖτε;». Ἀμέσως ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Ἰωάννης πῆραν θάρρος καὶ ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ποῦ μένεις;». Μ’ ἄλλα λόγια, ποῦ μποροῦμε νὰ σὲ βροῦμε καὶ νὰ μιλήσουμε μαζί σου; «Ἔρχεσθε καὶ ἴδετε» τοὺς ἀπάντησε ὁ Χριστός. Καὶ ἐκεῖνοι πῆγαν καὶ εἶδαν τὴν ἁπλὴ κατοικία ποὺ φιλοξενοῦσε τὸν Κύριο καὶ ἔμειναν κοντὰ
του ὅλη ἐκείνη τὴν ἡμέρα, ἀφοῦ ἤδη ἦταν ἀπόγευμα. «Ὥρα ἦν ὡς δεκάτη».
Αὐτὴ του τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία ὁ Ἀνδρέας δὲν τὴν κράτησε γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ μόνο. Σκέφθηκε καὶ τὸν Πέτρο, τὸν ἀδελφό του. Καὶ ἐκεῖνος περίμενε καὶ ἤθελε νὰ γνωρίσει τὸ Μεσσία, γιὰ τὸν ὁποῖο εἶχαν γράψει οἱ Προφῆτες. Βρίσκει λοιπὸν ὁ Ἀνδρέας πρῶτος τὸν ἀδελφό του τὸν Πέτρο, Σίμωνα τὸν λέγανε, καὶ τοῦ λέγει: «Εὐρήκαμεν τὸν Μεσσίαν» καὶ τὸν ὁδήγησε στὸ Χριστό. Ὁ Ἀνδρέας δὲν κράτησε μόνο γιὰ τὸν ἑαυτὸ του τὸν θησαυρό, ἀλλὰ τρέχει καὶ στὸν ἀδελφό του γιὰ νὰ μεταδώσει τὰ ἀγαθὰ ποὺ εἶχε λάβει, ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος. Πρῶτος ἐγνώρισε τὸ Χριστό, ἀλλὰ καὶ πρῶτος ἀργότερα προσκλήθηκε ἀπὸ τὸ Χριστὸ στὸ ἀποστολικὸ ἀξίωμα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάστηκε Πρωτόκλητος. Μὲ τὸν Κύριο εἶχε μεγάλη οἰκειότητα καὶ ἔλαβε τὸ θάρρος νὰ τοῦ ἀνακοινώσει κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα, ὅταν τοῦ τὸ ζήτησε ὁ Φίλιππος ὅτι τὸν ζητοῦσαν νὰ τὸν δοῦν Ἕλληνες.
Ἔτσι ἄρχισε ἡ προσωπικὴ γνωριμία τοῦ Ἀνδρέα καὶ τοῦ Ἰωάννη μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ συνάντηση αὐτὴ βέβαια δὲν ἔγινε τυχαῖα. Ἑτοιμάστηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό, ποὺ χρησιμοποίησε γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτὸ τὸν Βαπτιστὴ Ἰωάννη. Μαθητὲς τοῦ Ἰωάννου καὶ οἱ δυό, ζοῦσαν μὲ τὴν προσδοκία τοῦ Μεσσία καὶ προετοιμάζονταν γιὰ τὴν ὥρα ἐκείνη. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τοὺς δείχνει τὸ Χριστὸ καὶ ἔγινε δείκτης πορείας πρὸς τὸ Χριστὸ γιὰ τοὺς μαθητές
του. Ἐκεῖνοι, συνεπαρμένοι ἀπὸ τὴ μαρτυρία τοῦ Προδρόμου, ἀκολουθοῦν σιωπηλοὶ τὸ Χριστὸ καὶ περιμένουν νὰ κάνει Αὐτὸς τὴν ἀρχὴ μιᾶς στενότερης γνωριμίας. Καὶ ὁ Χριστὸς γυρίζει γιὰ μία στιγμὴ καὶ τοὺς κοιτάζει.
Πόσα δὲν λέγει αὐτὴ ἡ στροφὴ τοῦ Χριστοῦ στοὺς δυὸ μαθητὲς τοῦ Ἰωάννου. Εἶναι ἡ ἴδια ἐκείνη ἐνέργεια, ποὺ κάνει ὁ Χριστὸς γιὰ τὸν καθὲνα ἀπό μᾶς, ὅταν εἰλικρινὰ Τὸν ζητοῦμε καὶ πραγματικὰ τὸν ποθοῦμε. Στρέφεται στὸν καθένα μας, καὶ πρὶν νὰ Τὸν ρωτήσουμε ἐμεῖς, μᾶς ἀπευθύνει ἐκεῖνος τὸ «λόγο», μὲ τὶς ἄκτιστες ἐνέργειές Του, γιὰ νὰ μᾶς βοηθήσει, νὰ μᾶς συμπαρασταθεῖ, νὰ μᾶς σώσει. Ὁ Τριαδικὸς Θεός μας «ἔρχεται» συνεχῶς, κινεῖται ἀδιάκοπα νὰ συναντήσει τὸν ἄνθρωπο λυτρωτικά. Δὲν εἶναι ὅπως ὁ θεὸς τῶν φιλοσόφων, κάποιο ἀφηρημένο ὄν, μιὰ ἀπρόσωπη καὶ ἀφηρημένη «ἰδέα», ἀλλὰ ὁ «Ἐμμανουήλ», «μεθ’ ἠμῶν ὁ Θεός», ὁ Θεὸς ποὺ ἐνεργεῖ λυτρωτικὰ μέσα στὴν ἱστορία καὶ σώζει μέσα στὴν Ἐκκλησία Του.
Ὁ Ἀνδρέας καὶ ὁ Ἰωάννης τὴν πρόκληση τοῦ Χριστοῦ «ἔρχεσθε καὶ ἴδετε», ἐλάτε (τώρα) νὰ δεῖτε, τὴ δέχθηκαν χωρὶς καμιὰ ἀναβολή. Τὴν πρόσκληση αὐτὴ τὴν ἀπευθύνει συνεχῶς πρὸς ὅλους ὁ Χριστός. Ὅποιος ἀπὸ ἐμᾶς θέλει, ἀνταποκρίνεται καὶ Τὸν συναντᾶ. Ποῦ ὅμως μποροῦμε νὰ τὸν συναντήσουμε; Φυσικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία Του, τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ζωὴ καὶ τὸ φῶς. Μέσα σ’ αὐτὴν ἀκούεται, ὁρᾶται, ψηλαφεῖται ὁ Χριστός. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ
ἴδιος ὁ Χριστὸς καὶ μέσα σ’ αὐτὴν ὁ πιστὸς μὲ τὴ συνειδητὴ συμμετοχή του στὰ μυστήρια ἐνδύεται τὸ Χριστό. Ἡ συνάντηση δὲν εἶναι ἐξωτερική, ἀλλὰ ἐσωτερική, ὀργανική, πνευματικὴ καὶ σωματική. Μέσα στὴν Ἐκκλησία δὲν συναντᾶμε μόνο τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Παντοκράτορα ἢ τοῦ Ἐσταυρωμένου, ἀλλὰ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ Σῶμα Του καὶ τὸ Αἷμα Του, ποὺ σὲ κάθε θεία λειτουργία θυσιάζεται γιὰ τὴ σωτηρία τῶν πιστῶν. Ἡ στιγμὴ τῆς θείας κοινωνίας εἶναι ἡ στιγμὴ τῆς προσωπικῆς μας συναντήσεως μὲ τὸν Κύριο. Τότε αὐθόρμητα ἐπαναλαμβάνουμε τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέα «Εὐρήκαμεν τὸν Μεσσίαν».
Ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας δέχθηκε πρῶτος τὸ κάλεσμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τὸν ὀνομάζει Πρωτόκλητο. Ἐκεῖνος μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν Πεντηκοστή, θυμόταν πάντοτε τὴν ὥρα, τὴν εὐτυχέστερη τῆς ζωῆς του, ποὺ γνώρισε τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν ὁποῖο ἐκήρυξε, καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο σταυρώθηκε. Ἡ μαρτυρία καὶ τὸ μαρτύριό του φανερώνουν ὅτι ὁ Κύριος εἶναι «ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή». Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Πρόσκληση απο την Εστία Πατερικών Μελετών


Άντε παιδάκι μου πήγαινε, λέει, και τίποτα δεν έχεις κάνει μέχρι τώρα.


Μια παρθένος πήγε στον Αββά Παμβώ και του λέγει: «Αββά, εγώ νηστεύω πολύ και τρώω ανά επτά ημέρες. Κάνω και διάφορες άλλες ασκήσεις. Έχω αποστηθίσει τη Πάλαια και Καινή Διαθήκη. Τί μου υπολείπεται ακόμη να πράξω, ώστε να φθάσω στην τελειότητα;»
Ο σοφός γέροντας της λέει:
-Παιδί μου, όταν κανείς σε βρίσει, σε χλευάσει, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε επαινεί;
-Όχι.
-Όταν σε επαινεί κάποιος, σου φαίνεται μέσα σου σαν να σε βρίζει;
-Όχι Αββά.
-Άντε παιδάκι μου πήγαινε, λέει, και τίποτα δεν έχεις κάνει μέχρι τώρα.
[Γέροντας Εφραίμ Φιλοθειτης]

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Ιστολόγιο Τάλαντο: Η λύπη εξαντλεί τις ψυχικές και σωματικές μας δυνά...

Ιστολόγιο Τάλαντο: Η λύπη εξαντλεί τις ψυχικές και σωματικές μας δυνά...: Η λύπη εξαντλεί τις ψυχικές και σωματικές μας δυνάμεις Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ στα πνευ...

Ιστολόγιο Τάλαντο: Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα {απ...

Ιστολόγιο Τάλαντο: Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα {απ...:     Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα {από το πώς μιλάς} και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου. - Να αγαπάς...

Ιστολόγιο Τάλαντο: για καθετί που σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε« αν θέ...

Ιστολόγιο Τάλαντο: για καθετί που σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε« αν θέ...: Και πάντα για καθετί που σκέφτεσθε να κάνετε, να λέτε « αν θέλη ο Θεός », μην πάθετε κι εσείς ό,τι έπαθε κάποιος μια φορά. Είχε αποφασίσ...

Ιστολόγιο Τάλαντο: Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν

Ιστολόγιο Τάλαντο: Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν: Σήμερα στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούναινα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος προσκυνηματικός Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται...

Ιστολόγιο Τάλαντο: Αμάρτησε;

Ιστολόγιο Τάλαντο: Αμάρτησε;: Αμάρτησε; Του Κων/νου Θεοτόκη Ήτανε μια δροσερή Απριλιάτικη αυγή: η αυγή της Λαμπρής. Ο ήλιος δεν είχε βγεί ακόμα, και οι καμπάνες της Εκ...

Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος περί Φιλανθρωπίας

Αφρων Πλούσιος
Πρός τούς εὐσεβεῖς χριστιανούς τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Λαέ τοῦ Θεοῦ Εὐλογημένε,
Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου -ὅπως τήν ὀνομάζουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας- διηγήθηκε τό περιστατικό ἐκεῖνο κατά τό ὁποῖο κάποιος πλούσιος ἦταν ἀνήσυχος διότι δέν εἶχε μέρος νά συγκεντρώσει καί νά φυλάξει τήν σοδειά πού τοῦ ἔδωσαν τά κτήματά του. Ἡ παραβολή αὐτή μᾶς δίδει ἀφορμή γιά μερικές σκέψεις σέ σχέση μέ τήν φοβερή οἰκονομική κρίση, πού μαστίζει τά τελευταῖα τέσσερα χρόνια τήν πατρίδα μας.
Δέν ἐξετάζουμε ποιός εὐθύνεται, δέν εἶναι καιρός γιά σχόλια! Εἶναι καιρός  προσπαθείας, περισυλλογῆς καί ἄνοιγμα ἀγαπώσης καρδίας πρός ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι στεροῦνται ἀκόμη καί τά βασικά ἀγαθά, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σέ κατάσταση πείνας. Εἶναι καιρός νά θυμηθοῦμε τόν Κύριό μας καί Θεό μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ καλός Σαμαρείτης καί μᾶς δίδαξε ὅτι εὐλογημένοι εἶναι ὅσοι ἐλεοῦν τόν συνάνθρωπό τους: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματθ. 5,7).
Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά καί εὐλογημένα, ἡ Ἱερά Μητρόπολις Σερβίων καί Κοζάνης, σ’ αὐτήν την περίοδο τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, ἀθόρυβα καί χωρίς τυμπανοκρουσίες προσπαθεῖ νά ἀνταποκριθεῖ καί νά συμπαρασταθεῖ στούς πάσχοντες ἀδελφούς μας μέ ὅσες δυνάμεις διαθέτει ἀπό πλευρᾶς ὑλικῶν ἀγαθῶν:
1. Λειτουργεῖ τό Τιάλειον Ἐκκλησιαστικόν Γηροκομεῖον μέ ἰδίους πόρους, ὅπου περιθάλπονται πλέον τῶν πενήντα τροφίμων.
2. Λειτουργεῖ δύο «Κοινωνικά Παντοπωλεῖα», ἕνα στήν Κοζάνη καί ἕνα στά Σέρβια. Οἱ οἰκογένειες δέ, οἱ ὁποῖες ἱκανοποιοῦνται ἀπό τά δύο Κοινωνικά Παντοπωλεῖα, ἀνέρχονται πλέον τῶν πεντακοσίων.
3. Προσφέρει ἄλλες παροχές φιλανθρωπίας ὠφέλιμες καί χρήσιμες διά τούς ἔχοντες ἀνάγκη ἀδελφούς μας.
Σᾶς καλοῦμε, λοιπόν, ὅλους καί σᾶς προσκαλοῦμε νά ἀνταποκριθεῖτε κι ἐσεῖς χριστιανικά καί μέ πολλή ἀγάπη νά προσφέρετε, κατά τό μέτρον τοῦ δυνατοῦ, ὄχι χρήματα ἀλλά ἀπαραίτητα ἀγαθά, ὅπως:
- Τρόφιμα μακρᾶς διαρκείας (π.χ. λάδι, ἀλεύρι, ζάχαρη, ζυμαρικά, ὄσπρια, δημητριακά κ.ἄ.).
- Ἀπορρυπαντικά.
- Χαρτικά εἴδη καθαριότητας.
Παρακαλοῦμε πολύ, μήν συγκεντρώνετε ροῦχα καί παπούτσια.
Τά ἀγαθά θά συγκεντρώνονται στούς Ἱερούς Ναούς γιά μία ἑβδομάδα (ἕως καί τήν Κυριακή 30 Νοεμβρίου).
Ἔχοντες τήν βεβαιότητα ὅτι θά ἀνταποκριθεῖτε χριστιανικά καί ὅλοι θά γίνετε καλοί Σαμαρεῖτες σᾶς ἐπευλογοῦμε καί εὐχόμαστε ὁ Θεός νά πληθαίνει τά ὑπάρχοντά σας.
Μέ πατρικές εὐχές
Ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης σας
† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΑΓΑΠΗΣ- ΙΝ Άγ Νικολάου Καλλιθέας

Από την Δευτέρα  1 Δεκεμβρίου 2014  έως  και την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014 εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων συγκεντρώνουμε στον Ναό μας τα παρακάτω είδη που πρόκειται να παραδώσουμε με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπό μας κ. Ιερώνυμο , στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Ανηλίκων Νέων Αυλώνα ( Φυλακές Αυλώνα ).

Ατομικά είδη ανάγκης : Σαμπουάν, αφρόλουτρα, οδοντόκρεμες, ξυραφάκια, τσατσάρες, απορρυπαντικά για ρούχα, χαρτί υγείας, υγρό σαπούνι χεριών, χλωρίνη, καθαριστικό για το πάτωμα, τηλεκάρτες (4 ή 10 ευρώ),
Ρουχισμός και υπόδηση : φόρμες γυμναστικής, φούτερ, τζιν, πουκάμισα, πετσέτες, σεντόνια, αθλητικά παπούτσια, σαγιονάρες,
Γραφική ύλη για το σχολείο τους : τετράδια, στυλό, μολύβια, χαρτί για φωτοτυπίες, επιτραπέζια παιχνίδια,
Για το χειμώνα : μικρά αερόθερμα ( μεγάλη ανάγκη ).
Παρακαλούμε πολύ τα είδη να είναι καινούργια, ή έστω αρίστης ποιότητος  και ήδη πακεταρισμένα όμορφα σε τσάντες ή κούτες.

http://www.agiosnikolaoskallitheas.gr/anakoinoseis/186-eksormisi-agapis

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Φώτης Κόντογλου - Ἅγιος Νίκων ὁ «Μετανοεῖτε»

Φώτης Κόντογλου - Ἅγιος Νίκων ὁ «Μετανοεῖτε»
(απὸ το Ασάλευτο Θεμέλιο, Ακρίτας 1996)
Αύριο 26 Νοεμβρίου, γιορτάζεται ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Νίκωνος «τοῦ Μετανοεῖτε». Τὸν εἴπανε «Μετανοεῖτε», ἐπειδὴ ἔλεγε συχνὰ στοὺς ανθρώπους νὰ μετανοήσουνε, ὅπως ἔκανε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος.
Πατρίδα τοῦ ἤτανε κάποια χώρα τοῦ Πόντου ποὺ τὴ λέγανε Πονεμωνιακή. Γεννήθηκε τὸν καιρὸ ποὺ βασίλευε στὴν Κωνσταντινούπολη ὁ Νικηφόρος Φωκᾶς. Οι γονιοί του ἤτανε πλούσιοι, μα όχι μοναχὰ στα υλικὰ πλούτη μὰ καὶ στὰ πνευματικά. Γιὰ τοῦτο τὸν ἀναθρέψανε «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσία Κυρίου». Καὶ ενώ τὰ ἄλλα τὰ ἀδέρφια του καὶ οἱ φίλοι του ήτανε παραδομένοι στὶς διασκεδάσεις καὶ στὰ ἱπποδρόμια, ο Νίκων αγαπούσε τὴ θρησκεία, κ᾿ ἤτανε ταπεινὸς καὶ φρόνιμος σε όλα,ο λιγόφαγος, ἁπλὸς στοὺς τρόπους, σεμνολόγος, φυλάγοντας τὰ μάτια του νὰ μὴν μπεῖ μέσα του ὁ σαρκικὸς πειρασμὸς ποὺ χαλᾶ τὴν ἁγνότητα τῆς νεότητος. Μιὰ μέρα τὸν έστειλε ὁ πατέρας του, ποὺ εἶχε πολλὰ κτήματα, να επιστατήσει ἀπάνω στοὺς ἐργάτες ποὺ δουλεύανε σ᾿ αὐτά, καὶ σὰν εἶδε τὸν κόπο καὶ τὸν ἱδρώτα ποὺ χύνανε αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, τόσο λυπήθηκε ἡ ψυχή του, ποὺ παράτησε παρευθὺς καὶ τὰ κτήματά του καὶ τοὺς γονιούς του καὶ τὴν πατρίδα τοῦ κ᾿ έφυγε χωρὶς νὰ γνωρίζει ποὺ πηγαίνει, ἀφοῦ γι᾿ αὐτὸν ὅλη ἡ οικουμένη ἤτανε τοῦ Θεοῦ, κατὰ τὸ λόγο ποὺ λέγει «τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καὶ τὸ πλήρωμα αὐτῆς».Αφοῦ πέρασε πολλοὺς τόπους ποὺ δὲν τὸν ἤξερε κανένας, έφταξε σ᾿ ἕνα βουνὸ ποὺ ἤτανε τὸ σύνορο ἀνάμεσα στὸν Πόντο καὶ στὴν Παφλαγονία καὶ ποὺ είχε κ᾿ ένα μοναστήρι λεγόμενο Χρυσὴ Πέτρα. Σὰν εἶδε τὸ μοναστήρι ὁ Νικήτας, ἔνοιωσε μεγάλη χαρά. Κι᾿ ὁ Θεὸς φώτισε τὸ γέροντα ἡγούμενο, ποὺ ἤτανε άγιος ἄνθρωπος, καὶ βγῆκε στὴν πόρτα καὶ καλωσόρισε τὸν Νικήτα καὶ τὸν ἀγκάλιασε σὰν πατέρας τὸ γυιό του καὶ τὸν κάλεσε μὲ τ`όνομά του. Ὁ Νικήτας σὰν άκουσε τὸ γέροντα νὰ τὸν φωνάζει μὲ τὄνομά του χωρὶς νὰ τὸν ἔχει δεῖ ποτέ, φτεροκόπησε η καρδιά του καὶ μπῆκε μαζὶ μὲ τὸν ἡγούμενο στὴν ἐκκλησία, καὶ τὴν ἴδια ὥρα τὸν κούρεψε μοναχὸ μὲ τὄνομα Νίκων. Ἀπὸ κείνη τὴν ἡμέρα ξέχασε ὁλότελα πιὰ πὼς ζεῖ σὲ τοῦτον τὸν κόσμο. Τὴ μέρα δούλευε στὴν ὑπηρεσία ποὺ τὸν ἔβαλε ὁ γέροντάς του, καὶ τὴ νύχτα δὲν κοιμότανε, ἀλλὰ αγρυπνούσε μὲ προσευχὴ καὶ μὲ δάκρυα, γιὰ νὰ μὴν αφήσει νὰ μολευθεῖ ἡ νεανικὴ ψυχή του ἀπὸ κανέναν ἄσχημο διαλογισμὸ κι᾿ ἀπὸ τὴν πονηριὰ ποὺ μπαίνει τόσο εὔκολα στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἄλλοι ἀδελφοὶ τῆς μονῆς τὸν αγαπήσανε πολύ, γιατὶ ἤτανε ἀπερηφάνευτος, πρᾷος καὶ καλοκάγαθος. Δώδεκα χρόνια ἔζησε μέσα στὸ μοναστήρι τῆς Χρυσῆς Πέτρας. Στὸ μεταξὺ ὁ πατέρας του χάλασε τὸν κόσμο γιὰ νὰ τὸν βρεῖ, πλὴν μάταια κοπίασε. Ἐπειδὴ όμως δὲν ἔπαψε νὰ τὸν ψάχνει, ὁ ἅγιος παρακάλεσε τὸ γέροντά του νὰ τὸν ἀφήσει νὰ φύγει ἀπὸ τὸ μοναστήρι, ὅπως κ᾿ ἔγινε. Μὰ σὰν πέρασε τὸ ποτάμι Παρθένι, γύρισε κ᾿ εἶδε στὴν ἀντικρινὴ ἀκροποταμιὰ τὸν πατέρα του μὲ τὰ ἄλλα παιδιά του καὶ μὲ τὴ συνοδεία του, καὶ σὰν τὸν γνώρισε ὁ γέρος, ἄρχισε νὰ κλαίγει καὶ νὰ φωνάζει στὸν Νικήτα νὰ τὸν λυπηθεῖ καὶ νὰ γυρίσει στὸ σπίτι τους, κ᾿ ἤθελε νὰ πέσει στὸ ποτάμι. Μὰ τὸν μποδίσανε οἱ δικοί του, γιατὶ εἶχε φουσκώσει τὸ ρεύμα του ἀπὸ τὰ πολλὰ νερὰ ποὺ κατέβασε. Κι᾿ ὁ μακάριος Νίκων, σφίγγοντας τὴν καρδιά του, γύρισε κατὰ τὸν πατέρα του καὶ γονάτισε καὶ τὸν προσκύνησε, κ᾿ ὕστερα ἔστριψε πάλι καὶ τράβηξε τὸ δρόμο του. Πέρασε ἀπὸ βουνὰ ἔρημα, ἀπὸ κρεμνοὺς καὶ καταβόθρες. Τὰ ροῦχα του ἤτανε λερὰ καὶ τριμμένα, τὰ πόδια του ξυπόλητα. Βαστοῦσε μοναχὰ ἕνα ραβδὶ κ᾿ ἕνα σταυρό. Τρία χρόνια γυροβολοῦσε ἔτσι στὰ βουνὰ ποὺ ἤτανε λημέρια τῶν ληστῶν, κ᾿ ἔτρωγε χορτάρια. Πολλὲς φορὲς τὸν συναπαντούσανε αὐτοὶ οἱ φονηάδες καὶ τὸν κλωτσούσανε. Μὰ σὰν εἴδανε πὼς στὴν κακία τοὺς ἀποκρινότανε μὲ ἀγάπη καὶ μὲ ταπείνωση, τὸν ἀγαπήσανε κι᾿ αὐτοὶ καὶ τὸν τιμούσανε σὰν ἅγιο. Σὰν περάσανε τρία χρόνια ποὺ ἔζησε ἀπάνω στὰ βουνά, ἀποφάσισε νὰ κατέβει στὶς πολιτείες καὶ νὰ κηρύξει τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴ μετάνοια. Ἤτανε τότε ὡς 36 χρονῶν, κατὰ τὰ 959 μ.X. Αφοῦ πέρασε βιαστικὰ τὰ μέρη τῆς Ἀνατολῆς, μπαρκάρησε σ᾿ ἕνα καράβι γιὰ νὰ πάγη στὴν Κρήτη, στὰ 961 μ.X., ἐπειδὴ οι Άραβες εἴχανε ἀλλαξοπιστήσει τοὺς χριστιανοὺς μὲ τὸ σπαθί. Μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπόρεσε καὶ τοὺς γύρισε στὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, κ᾿ ὕστερα ἀπὸ ἑφτὰ χρόνια ἔφυγε ἀπὸ τὴν Κρήτη καὶ πήγε στὴν Ἐπίδαυρο στὰ μέρη τοῦ Δαμαλᾶ, κ᾿ ἐκεῖ κήρυξε τὴ μετάνοια κ᾿ ἔσωσε ψυχές. Ἀπὸ τὸν Δαμαλᾶ μπῆκε σ᾿ ἕνα καΐκι γιὰ νὰ πάγη στὴν Αθήνα. Μαζὶ μὲ τὸ καΐκι ποὺ μπῆκε ὁ ἅγιος, ταξίδευε κ᾿ ένα ἄλλο γιὰ τὴν Αθήνα, καὶ περνώντας ἀπὸ τὴ Σαλαμίνα βγήκανε οἱ ναῦτες νὰ πάρουνε νερό. Αὐτὸ τὸ νησὶ ἤτανε ἔρημο ἀπὸ τοὺς κουρσάρους.Ο άγιος εἶπε στοὺς καπετάνιους νὰ μὴ φύγουνε ἀκόμα ἀπὸ τὴ Σαλαμίνα, γιατὶ θὰ πάθουνε.Ο ἕνας καπετάνιος ποὖχε τἄλλο τὸ καΐκι δὲν τὸν ἄκουσε κ᾿ ἔφυγε, μὰ κεῖνος ποὖχε μέσα τὸν ἅγιο ἀπόμεινε. Μὰ τὸ καΐκι ποὺ ἔκανε πανιὰ τὸ πιάσανε οἱ κουρσάροι πρὶν φτάξει στὴν Αθήνα. Σὰν ἔφτασε ὁ ἅγιος σ᾿ αὐτὴν τὴν ἀρχαία πολιτεία, ποὺ ἦταν ἄλλη φορὰ φημισμένη στὸν κόσμο πλὴν τότε ἤτανε καταντημένη ἕνα χωριό, ἄρχισε τὸ κήρυγμα κ᾿ ἔφερε πολὺν καρπό, γιατὶ οἱ Αθηναῖοι ἤτανε θεοφοβούμενοι. Απὸ τὴν Αθήνα πῆγε στὴν Εὔβοια, καὶ μαζεύθηκε κόσμος πολὺς νὰ τὸν ἀκούσει. Καὶ μὲ τὴν ὀχλοβοή, ἕνα παιδὶ ποὺ εἶχε ἀνεβεῖ στὸ κάστρο μαζὶ μὲ τὸν ἄλλον κόσμο, παραπάτησε κ᾿ ἔπεσε, καὶ βάλανε τὶς φωνὲς κ᾿ ἔγινε μεγάλη σύγχυση κ᾿ οἱ γονιοὶ τοῦ παιδιοῦ καταριόντανε τὸν ἅγιο. Μὰ ἐκεῖνος δὲν ταράχθηκε, ἀλλὰ τοὺς εἶπε ἥσυχα: «Τὸ παιδὶ ζεῖ, δὲν πέθανε». Κι᾿ ἀλήθεια τὸ παιδὶ σηκώθηκε ἀπάνω γελαστὸ σὰν νὰ πήδηξε ἀπὸ τὸ μπιντένι, κι᾿ οἱ γονιοί του κι᾿ ὅλος ὁ κόσμος πέσανε καὶ προσκυνούσανε τὸν ἅγιο, καὶ τὸ παιδὶ τοὺς έλεγε πὼς σὰν γλύστρησε καὶ βρέθηκε στὸν ἀγέρα, εἶδε ἐκεῖνον τὸν καλόγερο ποὺ φώναζε «Μετανοεῖτε» νὰ πετᾶ καὶ νὰ τὸ πιάνει στὴν ἀγκαλιά του ως ποὺ τὸ κατέβασε μαλακὰ στὴ γῆ. Ὕστερα ἀπὸ τὸν Εύριπο, πῆγε στὶς Θῆβες, κι᾿ ἀπὸ κεῖ στὸ βουνὸ Κιθαιρῶνα, ποὺ τὸ λέγανε τότε ὄρος της Μυουπόλεως, κ᾿ ἐκεῖ ἀσκήτεψε μέσα σ᾿ ἕνα σπήλαιο, κοντὰ στὸ μέρος ποὺ βρίσκεται τὸ μοναστήρι, ποὺ ἔχτισε ὁ ὅσιος Μελέτιος ύστερα ἀπὸ χρόνια, κι᾿ αὐτὸς Ἀνατολίτης. Ἀπὸ κεῖ πῆγε στὴν Κόρινθο, στὸ Ἄργος, στὸ Ναύπλιο, κι᾿ ἀπ᾿ ὅπου περνοῦσε ἄναβε στὶς καρδιὲς τὸν πόθο τῆς θρησκείας κ᾿ ἔκανε πολλὰ θαύματα, προπάντων ἔγιαινε ἀρρώστους ἀνθρώπους.
Αφού πέρασε ὅλον τὸν Μοριᾶ, κ᾿ έφταξε ὡς τὴ Μάνη, πῆρε πάλι τὸ δρόμο γιὰ νὰ γυρίσει στὴ Σπάρτη, ἀπ᾿ ὅπου εἶχε περάσει. Μὰ πρὶν πάγει στὴ Σπάρτη, μπῆκε σ᾿ ἕνα σπήλαιο ποὺ βρισκότανε σὲ κάποιο ἔρημο μέρος ποὺ τὸ λέγανε «Μῶρον» καὶ κειτότανε ἄρρωστος καὶ θερμιασμένος. Σὲ λίγες μέρες μαθεύτηκε τὸ καταφύγιό του καὶ μαζεύθηκε κόσμος πολύς σὲ κεῖνο τὸ σπήλαιο γιὰ νὰ πάρει τὴν εὐλογία του, καὶ πολλοὶ ἄρρωστοι περιμένανε τὴ γιατρειά τους ἀπὸ τὸν ἄρρωστον. Σὰν σηκώθηκε απὸ τὴν ἀρρώστια, πῆγε στὸ Ἀμύκλι, κ᾿ ἐπειδὴ ἐκείνη ὅλη τὴν περιφέρεια τὴ ρήμαξε τὸ θανατικὸ ἀπὸ λοιμικὴ ἀρρώστια κ᾿ εἶχε πιάσει τὸν κόσμο φόβος καὶ τρόμος, μαζεύθηκε πολὺς λαὸς καὶ πήγανε καὶ τὸν παρακαλέσανε νὰ πάγει στὴ Σπάρτη. Ὁ ἅγιος τοὺς είπε πὼς θὰ παρακαλέσει τὸ Θεὸ νὰ πάψει τὴν ὀργή του, καὶ πὼς θὰ καθίσει στὴ Σπάρτη ὡς ποὺ νὰ πεθάνει. Σηκώθηκε λοιπὸν καὶ πήγε στὴ Σπάρτη, καὶ σὰν ἐμπῆκε στὴν πολιτεία, πὼς σὰν φανερωθεί ο ήλιος σκορπᾶ καὶ χάνεται ἡ ἀντάρα, ἔτσι καὶ σὰν φάνηκε ὁ ἅγιος ἔπαψε τὸ θανατικό, κι᾿ ὁ κόσμος ξεκουράσθηκε ἀπὸ τὴν ἀγωνία καὶ ἔπεσε σὲ μετάνοια. Ἀπὸ τότε δὲν ἔφυγε πιὰ ἀπὸ τὴ Σπάρτη ὁ ἅγιος, κ᾿ ἡ πολιτεία τούτη ἔγινε ἡ δεύτερη πατρίδα του. Ἔχτισε μία μεγάλη ἐκκλησία στὄνομα τοῦ Σωτῆρος, ποὺ βρεθήκανε τὰ θεμέλιά της κοντὰ στὸ κάστρο τῆς ἀρχαίας Σπάρτης, κι᾿ αὐτὴ ἡ διαβόητη πολιτεία ποὺ ἤτανε ξακουσμένη στὸν κόσμο γιὰ τὴν παλληκαριά της, καταστάθηκε ἡ καθέδρα τῆς Χριστιανοσύνης μὲ ἄρχοντά της τὸν πράον κ᾿ ἥμερον μαθητὴ τοῦ Κυρίου ποὺ δίδαξε στὸν κόσμο τὴν πνευματικὴ ἀνδρεία καὶ τὴν εἰρήνη. Στὸ μεταξὺ βαφτιζόντανε οἱ Ἑβραῖοι, ποὺ ὑπήρχανε πολλοὶ σ᾿ αὐτὰ τὰ μέρη, καὶ πλήθαινε ἡ πίστη τοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλὰ ἦρθε καὶ γιὰ τὸν ἅγιο Νίκωνα ἡ μέρα νὰ πληρώσει, σὰν ἄνθρωπος κι᾿ αὐτός, τὸ «κοινὸν χρέος τοῦ θανάτου», κι᾿ ἀρρώστησε. Μάζεψε λοιπὸν γύρω στὸ κλινάρι του τὰ πνευματικὰ τέκνα του, καὶ τὰ εὐλόγησε καὶ τοὺς εἶπε πὼς σιμώνει τὸ τέλος του, κι᾿ ἀφοῦ τοὺς ἔδωσε πολλὲς συμβουλὲς καὶ τοὺς στερέωσε στὴν ἐλπίδα τοῦ Χριστοῦ, εἶπε «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός, εἰς χεῖρας σου παρατίθημι τὸ πνεῦμα μου» καὶ παρέδωσε τὴν καθαρὴ ψυχή του σ᾿ Ἐκεῖνον ποὺ γι᾿ αὐτὸν ὑπόφερε τόσους κόπους. Κοιμήθηκε στὰ 998 μ.X., στὶς 26 Νοεμβρίου, σὲ ἡλικία 75 χρονῶν.
Τὸ σκήνωμα γίνηκε προσκύνημα. Ὁ λαὸς τὸ τριγύρισε καὶ βούιζε ὅπως κάνουνε οἱ μέλισσες γύρω στὸ κουβέλι. Ὅλοι θέλανε νὰ πᾶνε κοντὰ στὸ λείψανο, καὶ πολλοὶ παίρνανε ἀπὸ εὐλάβεια κάποιο πρᾶγμα ἀπὸ πάνω του, ἄλλος ἕνα κομμάτι ροῦχο, ἄλλος λίγες τρίχες, ἄλλος ἔκοβε ἕνα κομμάτι ἀπὸ τὴ ζώνη του νὰ τἄχουνε γιὰ φυλαχτό. Ὁ δεσπότης μὲ ὅλο τὸ ἱερατεῖο κηδέψανε τὸ τίμιο σκῆνος, ποὺ ἤτανε βαλμένο μέσα σὲ θήκη ἀκριβὴ κι᾿ ἀνάβρυσε ἅγιο μύρο, καὶ πολλοὶ ἄρρωστοι γιάνανε, τυφλοί, στηθικοί, ὑδρωπικοί, παράλυτοι κι᾿ ἄλλοι ποὺ βασανιζόντανε ἀπὸ διάφορες ἀρρώστιες. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ ἀπολυτίκιό του λέγει:
«Χαίρει ἔχουσα ἡ Λακεδαίμων
θείαν λάρνακα τῶν Σῶν λειψάνων
ἀναβρύουσαν πηγᾶς τῶν ἰάσεων
καὶ διασώζουσαν πάντας ἐκ θλίψεως
τοὺς Σοὶ προστρέχοντας, Πάτερ ἐκ Πίστεως.
Νίκων ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε
δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος».
Ἕνας εὐσεβὴς ἄρχοντας, λεγόμενος Μαλακηνός, τόσον ἀγαποῦσε τὸν ἅγιο Νίκωνα, ποὺ δὲν ἤθελε νὰ ζήσει χωρὶς νὰ βλέπει τὴν ὄψη του. Φώναξε λοιπὸν ἕνα ζωγράφο καὶ τοῦ παράγγειλε νὰ ζωγραφίσει τὸν ἅγιο, μὰ ἐπειδὴ ὁ ζωγράφος δὲν τὸν εἶχε δεῖ ποτέ, ὁ Μαλακηνὸς ἱστόρησε μὲ λόγια ὅσο μποροῦσε στὸ ζωγράφο τί λογῆς ἤτανε ἡ φυσιογνωμία του. Ὁ ζωγράφος πῆγε στὸ ἐργαστήρι του κ᾿ ἔπιασε νὰ κάνει τὴν εἰκόνα, ἀλλὰ κοπίασε πολὺ χωρὶς νὰ μπορέσει νὰ τὸν ἐπιτύχει τὸν ἅγιο ὅπως ἤτανε. Κ᾿ ἐκεῖ ποὺ καθότανε στενοχωρημένος, βλέπει νὰ μπαίνει ἕνας καλόγερος κοντός, νηστεμένος, μὲ μαλλιὰ μαῦρα κι᾿ ἀνακατεμένα, μὲ μαῦρα ἀχτένιστα γένια, μ᾿ ἕνα κουρελιασμένο παλιόρασο καὶ νὰ βαστᾶ ἕνα ραβδὶ μ᾿ ἕνα σταυρὸ στὴν ἄκρη, ποὺ τὸν ἔδωσε στὸ ζωγράφο νὰ τὸν φιλήσει. Ὕστερα τὸν ρώτησε γιατί εἶναι στενοχωρημένος. Σὰν τοῦ εἶπε ὁ ζωγράφος τὴν αἰτία, τοῦ λέγει ὁ καλόγερος: «Κοίταξέ με, ἀδελφέ, καὶ ζωγράφισε τὴν εἰκόνα, γιατὶ αὐτὸς ποὺ ἱστορίζεις μοιάζει μὲ μένα σὲ ὅλα». Σὰν τὸν κοίταξε καλὰ ὁ ζωγράφος ἀπόρησε, ἐπειδὴ ἤτανε ἴδιος ὅπως τὸν είχε περιγράψει ο Μαλακηνός. Γύρισε λοιπὸν τὸ πρόσωπό του κατὰ τὸ σανίδι ποὺ ζωγράφιζε νὰ δει αν μοιάζει μὲ τὸ πρόσωπο, ποὺ ἔκανε, καὶ βλέπει πὼς είχε τυπωθεί ο καλόγερος ποὺ τοῦ μιλοῦσε. Τὸν ἔπιασε φόβος καὶ φώναξε «Κύριε ἐλέησον», καὶ σὰν γύρισε νὰ τὸν ξαναδεῖ, δὲν εἶδε τίποτα.
Ὅπως τὸν είδε ο ζωγράφος, ἔτσι εἶναι ζωγραφισμένος ὁ ἅγιος Νίκων στὶς εἰκόνες ποὺ βρεθήκανε κανωμένες ἀπὸ παλιοὺς ἁγιογράφους. Ἡ πιὸ παλιὰ εἰκόνα του βρίσκεται στὸ μοναστήρι τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ τῆς Λειβαδιᾶς ἱστορημένη μὲ ψηφιά, μὰ τὸν παριστάνει μὲ μαλλιὰ χτενισμένα. Φαίνεται ὅμως πὼς πιὸ σωστὰ παραστήσανε τὴ φυσιογνωμία του οἱ ζωγράφοι ποὺ τὸν ζωγραφίσανε σὲ ἐκκλησίες ποὺ βρίσκονται κοντὰ στὰ μέρη τῆς Σπάρτης, ὅπως εἶναι στὸ Παληομονάστηρο τῆς Κρίτσοβας, ζωγραφισμένος στὰ 1267, στὴν Παναγία τὴ Χρυσαφίτισσα στὰ Χρύσαφα, στὸν ἅγιο Νικόλαο τῆς Ἀναβρυτῆς, στὴν ἐκκλησιὰ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου στὸ χωριὸ Πέρπαινη, κι᾿ ἀλλοῦ. Μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ παλαιὲς καὶ μαστορικὲς εἰκόνες του εἶναι καὶ κείνη ποὺ βρῆκα στὴν Περίβλεπτο τοῦ Μυστρᾶ τὸν καιρὸ ποὺ δούλευα γιὰ νὰ καθαρίσω καὶ νὰ στερεώσω τὶς παλιὲς τοιχογραφίες. Βρίσκεται κοντὰ στὴ μικρὴ τὴν πόρτα ποὺ μπαίνει κανένας στὴν ἐκκλησιά. Ὁ άγιος είναι ζωγραφισμένος ὅπως τὸν ἱστορίζει τὸ συναξάρι του, μὲ βουλιασμένα τὰ μάγουλά του ἀπὸ τὴν κακοπάθηση, μὲ ζωηρὰ μάτια, μὲ μαῦρα μαλλιὰ ἀνακατεμένα κι᾿ ἀχτένιστα καὶ μὲ μαῦρα γένια. Ἔτσι τὸν γράφει κι᾿ ο Διονύσιος ὁ ἐκ Φουρνᾶ στὴν «Ἑρμηνεία τῶν ζωγράφων»: «Νέος στρογγυλογένης, μακρότριχος, ἔχων τὰς τρίχας ἠγριωμένας». Λέγοντας «νέος» θέλει να πει μαυρομάλλης.

Πρόσκληση



Ιστολόγιο Τάλαντο: ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσία...

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ: Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (Εορτή 26...

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ: Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (Εορτή 26...: Στις 26 Νοεμβρίου εορτάζουμε τον Άγιο Στυλιανό τον Παφλαγόνα, ο οποίος θεωρείται ο προστάτης των νηπίων και των παιδιών γενικότερα, λόγ...

Αγία ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑ και ΥΠΑΤΙΑ


Του Απόστολου Παπαδημητρίου

Η αγία Αικατερίνα ανήκει στην τελευταία γενιά των πρώτων μαρτύρων της χριστιανικής πίστης, καθώς μαρτύρησε το 304 μ.Χ. Το 323 ο μέγας και άγιος Κωνσταντίνος εξέδωσε το διάταγμα περί ανεξιθρησκείας και οι διωγμοί τερματίστηκαν. Όμως οι τελευταίοι διωγμοί, τους οποίους είχε κηρύξει ο Διοκλητιανός το 303 μ.Χ. και συνέχισαν οι διάδοχοί του, ήσαν οι αγριότεροι. Μάλιστα είχε θέσει ο εμπαθής αυτοκράτορας σε κυκλοφορία νόμισμα στο οποίο ανέγραφε «Christiani delendi sunt» (Οι χριστιανοί να εξολοθρευτούν). Δεν πρόφθασε να δει το όνειρό του να πραγματοπoιείται, καθώς δύο έτη αργότερα παραιτήθηκε από τον θρόνο και το 308 μ.Χ. πέθανε.
H Αικατερίνα, κατά τον συναξαριστή της, ήταν κόρη άρχοντα της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου πλούσια και πανέμορφη. Σε ηλικία μόλις δεκαοκτώ ετών είχε γίνει κάτοχος της παιδείας ελληνικής και λατινικής και αρκετών γλωσσών. Γι’ αυτό και ήταν υποψήφια νύμφη με πλείστες όσες προτάσεις. Είχε μητέρα χριστιανή, από την οποία διδάχθηκε την πίστη, για ευνόητους όμως λόγους η πίστη τους δεν ήταν γνωστή ευρύτερα. Όταν εντάθηκε ο διωγμός δεν ήταν πλέον δυνατόν να παραμείνουν στην αφάνεια. Η Αικατερίνα ομολόγησε την πίστη της μπροστά στον άρχοντα της πόλης της και έφερε πολλά επιχειρήματα κατά της πίστης στα είδωλα. Αυτός, όπως όλοι οι κούφοι άρχοντες, εξεμάνη, καθώς γνώριζε και την κατάρτιση της νεαρής αρχοντοπούλας. Ζήτησε τότε τη βοήθεια πολλών συμπολιτών του, εκατόν πενήντα κατά τον συναξαριστή, εγκρατών στα γράμματα και στη ρητορική τέχνη, προκειμένου να αποστομώσουν τη νεαρή, που είχε το θράσος να τον προκαλέσει, και να την παραδώσει μετά στο μαρτύριο. Η Αικατερίνα όχι μόνο δεν κάμφθηκε από τα επιχειρήματα εκ της θύραθεν παιδείας, την οποία κατείχε εξ ίσου καλά με τους αντιπάλους της, αλλά πέτυχε τη μεταστροφή τους στη χριστιανική πίστη.
Ίσως αυτό να φαίνεται μύθος στα μάτια των «ορθολογιστών», οι οποίοι αδυνατούν να συλλάβουν την κατάπτωση, στην οποία ζούσαν οι άνθρωποι του αρχαίου κόσμου, όπως ακριβώς δεν αισθάνονται σήμερα την κατάπτωση στην οποία ζούμε κατά τη μεταχριστιανική εποχή. Ασφαλώς οι τελευταίοι, που αποδέχθηκαν τη νέα πίστη ήσαν οι φιλόσοφοι όχι βέβαια, επειδή τους ανέπαυε περισσότερο το ειδωλολατρικό πάνθεον, στο οποίο αμφιβάλλουμε, αν πίστευαν, αλλά επειδή η έπαρσή τους δεν επέτρεπε να ταπεινωθούν. Και η χριστιανική πίστη προϋποθέτει πρωτίστως την ταπείνωση. Εκείνο όμως που δεν πετυχαίνουν τα ανθρώπινα επιχειρήματα, πετυχαίνει φορές η χάρη του Θεού. Έτσι οι συνομιλητές της Αικατερίνας πίστεψαν, ομολόγησαν την πίστη τους και οδηγήθηκαν στο μαρτύριο. Είναι και αυτοί άγιοι της Εκκλησίας μας, άγνωστοι βέβαια, καθώς έχουν επισκιαστεί από τη νεαρή, που τους είλκυσε στην πίστη, και εορτάζονται την ίδια ημέρα, την 25η Νομεμβρίου.
Κύλισαν τα χρόνια, η χριστιανική πίστη εξαπλώθηκε, παρά τους κλυδωνισμούς και τους διωγμούς, που οι πιστοί υπέστησαν επί αυτοκρατόρων όπως ο δαιμονικός Ιουλιανός και οι αιρετικοί αρειανοί. Ο Θεοδόσιος ο μέγας με διάταγμά του το 380 μ.Χ. καθιέρωσε τον χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας. Τί επέβαλλε αυτό; Εξέφραζε την επιθυμία όλοι οι πολίτες της αυτοκρατορίας να ασπασθούν τη νέα πίστη, σεβόταν ως εκ τούτου την ελευθερία του προσώπου. Αυτό όμως που σεβόταν το αυτοκρατορικό διάταγμα δεν σεβάστηκαν κάποιοι πιστοί, που είχαν διατηρήσει κατάλοιπα της παληάς πίστης στα είδωλα, τα μετά μανίας εκδικητικά. Η είσοδος στην Εκκλησία προσώπων, τα οποία έσπευδαν να επωφεληθούν από τη μεταβολή της κατάστασης, προκειμένου να εξασφαλίσουν τιμές και αξιώματα, επέφερε ταχεία την εκκοσμίκευση του εκκλησιαστικού σώματος. Γι’ αυτό άλλωστε άνθισε από την πρώιμη εκείνη περίοδο ο μοναχισμός την Αίγυπτο. Και δυστυχώς κάποιοι χριστιανοί ζήλεψαν τους διώκτες της πίστης τους και επιχείρησαν να τους μιμηθούν. Την έφεση προς αναμέτρηση με τους μη χριστιανούς υποδαύλισαν νεότερα διατάγματα του Θεοδοσίου, με τα οποία τιμωρούνταν οι χριστιανοί οι μεταστρεφόμενοι στις αρχαίες θρησκείες (381 μ.Χ.), απαγορεύονταν οι ειδωλικές θυσίες (382 μ.Χ.), σφραγίστηκαν τα ειδωλολατρικά «ιερά» και ετίθεντο εκτός νόμου οι αρχαίες θρησκείες (392 μ.Χ.) κατά σαφή παρέκκλιση από το πνεύμα του ευαγγελικού λόγου.
Το ίδιο έτος της απαγόρευσης των θρησκειών κατεστράφη ο μεγάλος ναός του Σέραπη στην Αλεξάνδρεια με την υποκίνηση φανατικών μοναχών, οι οποίοι δεν είχαν κατανοήσει το πνεύμα των μεγάλων ασκητών της αιγυπτιακής ερήμου και προτιμούσαν την οχλαγωγία στις πόλεις. Η μεγάλη αργότερα μαθηματικός και φιλόσοφος της πόλης, η Υπατία, μόλις 22 ετών τότε είχε μεταβεί στην Ιταλία και στην Αθήνα για εμπλουτισμό των αρκετών γνώσεων, που είχε λάβει στην Αλεξάνδρεια κοντά στον πατέρα της. Και όμως η κινηματογραφική παραγωγή του βίου της την προβάλλει παρούσα κατά τον εμπρησμό. Επανήλθε στην Αλεξάνδρεια το 400 μ.Χ. και δίδασκε μαθηματικά και νεοπλατωνική φιλοσοφία. Ήταν η Υπατία πιστή στις αρχαίες θεότητες; Πολύ αμφιβάλλουμε. Ήταν φανατική στις απόψεις της. Το αρνούμαστε, αν λάβουμε υπ’ όψη ότι μεταξύ των μαθητών της ήταν και ο μετέπειτα επίσκοπος Κυρήνης Συνέσιος, ένδειξη ότι μεταξύ των μαθητών της ήσαν και χριστιανοί.
Σε αντίθεση με την αγία Αικατερίνα, για τον βίο της οποίας ελάχιστα γνωρίζουμε, για την Υπατία έχουν γραφεί πολλά και ο βίος της έγινε κινηματογραφική ταινία με σαφή τον σκοπό να πληγεί η χριστιανική πίστη, που γεννά φανατικούς, οι οποίοι την φόνευσαν κατά απάνθρωπο τρόπο (415 μ.Χ.)! Δεν είναι του παρόντος άρθρου να αναλύσει τα του θανάτου της Υπατίας, στον οποίο εμπλέκονται οι Εβραίοι της Αλεξάνδρειας, η επιρροή, που ασκούσε η ίδια στον χριστιανό έπαρχο της Αλεξάνδρειας Ορέστη, όχι μόνο σε φιλοσοφικά αλλά και σε διοικητικά θέματα, κάποιες άστοχες αποφάσεις του επάρχου, το ελεγκτικό κήρυγμα τέλος του πατριάρχου αγίου Κυρίλλου, τον οποίο στοχοποιούν πρωτίστως ως ηθικό αυτουργό του εγκλήματος οι εχθροί της Εκκλησίας. Εκείνο που τονίζουμε είναι ότι ο άγριος φόνος της Υπατίας επισκίασε το λαμπρό μαρτύριο της αγίας Αικατερίνας και των 150 ρητόρων αιώνα αργότερα. Η μεταχριστιανική Δύση αγνοεί επιδεικτικά την αγία και πλέκει το εγκώμιο της φιλοσόφου. Και εμείς, οι πιστοί, είτε επιχειρούμε να αποκρύψουμε το συμβάν είτε αισθανόμαστε είδος συλλογικής ενοχής, σαν να ευθύνεται το Ευαγγέλιο του Χριστού για τις πτώσεις μας.
Εκείνο, που με θλίβει προσωπικά ήταν ότι φονεύοντας την Υπατία οι φανατικοί, πρόδρομοι του βατικανείου συστήματος της «ιερής εξέτασης», δεν της έδωσαν χρόνο να προσέλθει στην πίστη. Ευτυχώς, που η Εκκλησία μας ξεπλένει τις αδυναμίες του σώματός της με το να αναδεικνύει σε κάθε εποχή, και στη δική μας ακόμη, νέους μάρτυρες.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ», 25-11-2014

Κυριακή Θ' Λουκά-Ο άφρων πλούσιος


π.Σεβαστιανού Τοπάλη

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Ιστολόγιο Τάλαντο: Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

Ιστολόγιο Τάλαντο: Ο ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ: If you cannot see the audio controls, listen/download the audio file here 1.ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ 2. ΜΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΤΙΣ ΔΡΟΣΙΕΣ... 3.ΤΗΝ Σ...

Επίσκοπος Κάλλιστος Ware:Πώς έγινα Ορθόδοξος


  • Από  iereasanatolikisekklisias.blogspot.com
Πώς έγινα Ορθόδοξος


«Έχω γράψει γι’ αυτό σε ένα βιβλίο. Μπορώ όμως να το διηγηθώ άλλη μια φορά, γιατί το θυμάμαι πολύ καθαρά σαν να έγινε χθες.
Ήμουν τότε 17 χρονών και ετοιμαζόμουν για το Πανεπιστήμιο. Ήμουν σε ένα σχολείο στο Λονδίνο.
Ένα Σάββατο βράδυ πήγα περίπατο και είδα έναν ναό που δεν είχα ξαναδεί ως τότε. Από περιέργεια ή μάλλον από Θεία Πρόνοια αποφάσισα να μπώ μέσα. Ήταν ο Ρώσικος Ορθόδοξος ναός του Λονδίνου.
Στην αρχή όταν μπήκα μέσα στο ναό, ήταν σκοτεινός. Δεν είδα εύκολα τι είχε μέσα. Η πρώτη μου εντύπωση ήταν μια απουσία. Είχα την εντύπωση ότι κανείς και τίποτα δεν είναι εδώ, ότι ο ναός είναι κενός, δηλαδή δεν είχε στασίδια, καρέκλες, μόνο το πάτωμα. Αργότερα κατάλαβα ότι υπάρχουν μέσα στο ναό εικόνες, λαμπάδες αναμμένες, λίγος αριθμός ανθρώπων και κάπου, που δεν μπορούσα να δω υπήρχε μια μικρή χορωδία που έψαλλε.
Έτσι ήρθα στην ώρα την οποία οι Ρώσοι κάθε Σάββατο βράδυ έχουν μια μικρή αγρυπνία. Και η πρώτη μου εντύπωση μιας απουσίας – ότι δεν είναι τίποτε εδώ – άλλαξε ολοκληρωτικά. Απέκτησα μια άλλη εντύπωση, όχι απουσίας, αλλά παρουσίας. Κατάλαβα ότι εμείς οι ολίγοι άνθρωποι, παρόντες σε αυτήν την ακολουθία, συμμετέχουμε σε μια πράξη πάρα πολύ μεγαλύτερη από αυτήν την ακολουθία που γίνεται σε μια γωνιά του Λονδίνου. Κατάλαβα ότι συμμετέχουμε σε μια λειτουργική σύναξη που έχει πολλούς αοράτους προσκυνητάς. Πολλούς παρόντες που προσεύχονται μαζί μας, παρ' ότι δεν τους βλέπουμε. Είχα την αίσθηση ότι πραγματικά η Εκκλησία είναι ουρανός επί γης. Είχα την αίσθηση της σχέσεως που υπάρχει μεταξύ της ορατής Εκκλησίας που υπάρχει στη γη και της επουράνιας Εκκλησίας επάνω.
Κατάλαβα ότι πάνω και κάτω συμμετέχουμε στην ίδια σύναξη. Έτσι είχα μια άμεση αίσθηση της σημασίας της κοινωνίας των Αγίων. Ότι επάνω οι Άγγελοι, οι Άγιοι, η Παναγία, ο Χριστός ο μέγας αρχιερεύς, όλοι συμμετέχουν στη λατρεία που προσφέρουμε εμείς κάτω οι επί γης. Ότι άνω και κάτω υπάρχει μια Λειτουργία, μια δοξολογία, μια ενωμένη προσφορά και βέβαια τότε κατάλαβα με το μυαλό μου την ακολουθία, διότι όλα ήταν στα Σλαβονικά. Δεν ήξερα τη Σλαβονική γλώσσα, αλλά κατάλαβα με την καρδιά μου, τι σημαίνει αυτή η ακολουθία. Και από τότε άρχισα να ενδιαφέρομαι για την Ορθοδοξία. Από τότε ίσως κατά κεκρυμμένον τρόπο πήρα την απόφαση ότι πρέπει να γίνω Ορθόδοξος. Κατάλαβα αμέσως ότι αυτό είναι για μένα.
Πέρασαν βέβαια έξι χρόνια μέχρι να γίνω Ορθόδοξος. Αλλά από τότε ήθελα να γίνω. Έτσι η πρώτη μου επαφή με την Ορθοδοξία δεν ήταν μέσω βιβλίων ή με γνωριμία ανθρώπων, αλλά γνώρισα την Ορθοδοξία μέσω μιας λειτουργικής ακολουθίας. Και αυτό ίσως είναι το πιο σωστό.
 http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.gr/

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΗΧΗΤΙΚΟ (MP3) – Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΩΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗ...

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΗΧΗΤΙΚΟ (MP3) – Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΩΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΒΟΗ...: ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΟΙ ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΠΡΟΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΘΗΤΕΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΒΟΗ...

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ο Χριστός και ο Μίσα!

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη σ΄ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα.
Στο ορφανοτροφείο, λοιπόν, αυτό, πήγε παραμονές Χριστουγέννων ένας καθηγητής να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη αυτή γιορτή. Τα περισσότερα άπ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για το Χριστό και για τη Γέννηση του. Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του καθηγητή.
Στη συνέχεια δόθηκαν στα παιδιά υλικά για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.
Παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι πού του έκαμε εντύπωση σε εκείνο του Μίσα. Μέσα στη φάτνη τοποθέτησε δύο μωρά.
  • Ο ένας είναι ο Χριστός, του είπε ο καθηγητής. Ποιό είναι το άλλο παιδάκι στην κούνια;
Τότε ο μικρός Μίσα άρχισε να του λέγει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού πού πριν λίγο είχε ακούσει από το στόμα του καθηγητή, προσθέτοντας, όμως, και κάτι δικό του. Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη συνέχισε με αυτά τα λόγια: «Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω. Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω. Τότε ο Χριστός μου είπε να μείνω μαζί του.
Εγώ τότε σκέφτηκα πώς δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι άλλοι. Πώς θα με κρατούσε μαζί του;
Το μόνο δώρο πού μπορούσα να του προσφέρω ήταν να τον κρατήσω ζεστό. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:
- Αν σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο; Ο Ιησούς μου απάντησε:
- Αν με κρατήσεις ζεστό, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο πού μου έχει δώσει κανείς ποτέ.
«Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε ο Ιησούς μου είπε ότι μπορούσα να μείνω μαζί του για πάντα».
Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα πού έτρεχαν ασυγκράτητα στα μαγουλάκια του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με το χέρι κι έκλαιγε γοερά. Το μικρό ορφανό είχε βρει, επί τέλους, κάποιον πού δε θα τον εγκατέλειπε ποτέ, πού δε θα τον κακοποιούσε. Κάποιον πού θα του έλεγε να μείνει μαζί του για πάντα.

Ὁ Πολυέλεος Θεὸς θέλει τὴν εὐτυχία ὅλων μας καὶ σ᾿ αὐτὴ καὶ στὴν ἄλλη ζωή

Ἀδελφοί μου! Ὁ Πολυέλεος Θεὸς θέλει τὴν εὐτυχία ὅλων μας καὶ σ᾿ αὐτὴ καὶ στὴν ἄλλη ζωή. Γι᾿ αὐτὸ ἵδρυσε τὴν ἁγία Του Ἐκκλησία. Γιὰ νὰ μᾶς καθαρίζει αὐτὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία, νὰ μᾶς ἁγιάζει, νὰ μᾶς συμφιλιώνει μαζί Του, νὰ μᾶς χαρίζει τὶς εὐλογίες τοῦ οὐρανοῦ.
Ἡ Ἐκκλησία ἔχει ἀνοιχτὴ τὴν ἀγκαλιά της, γιὰ νὰ μᾶς ὑποδεχθεῖ. Ἂς τρέξουμε γρήγορα ὅσοι ἔχουμε βαριὰ τὴ συνείδηση. Ἂς τρέξουμε καὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕτοιμη νὰ σηκώσει τὸ βαρὺ φορτίο μας, νὰ μᾶς χαρίσει τὴν παρρησία πρὸς τὸ Θεό, νὰ γεμίσει τὴν καρδιά μας μὲ εὐτυχία καὶ μακαριότητα...
Άγ.Νεκτάριος

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, Ἕνας Ἅγιος ποιμένας καί γιατρός χειρουργός,

porphyra books

porphyra books
 
book image  
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, Ἕνας Ἅγιος ποιμένας καί γιατρός χειρουργός,
Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκταρίου (Αντωνόπουλου)
ISBN 978-618-81538-1-3, σελ.: 527
Λιανική Τιμή: 18€

Η ζωή και το έργο του Αγίου Λουκά επανακυκλοφορούν σε έναν ανανεωμένο τόμο, με νέα στοιχεία καθώς και πολύτιμο-σπάνιο φωτογραφικό υλικό, που έχει έρθει στην επιφάνεια τα τελευταία χρόνια και εμφανίζει πληρέστερη τη μεγάλη μορφή του σύγχρονου Αγίου.
Μια συγκλονιστική σταυρική μαρτυρία της μορφής του αγίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας του ιατρού, καθηγητού της τοπογραφικής ανατομίας και χειρουργικής.
Άνθρωπος με σπάνια ταλέντα και πνευματικά χαρίσματα, με εκπληκτική επιστημονική κατάρτιση, διακόνησε τον άνθρωπο ως ποιμένας και γιατρός, με αξιοθαύμαστη αυταπάρνηση και αγάπη.
Ένα έργο αφιερωμένο στους ιατρούς πού διακονούν με ιεροπρεπή αυταπάρνηση τον πάσχοντα - πεπτωκότα άνθρωπο και στους ιερείς πού φροντίζουν με ιατροπρεπή αφοσίωση την ψυχή και το σώμα του πάσχοντα αλλά ανισταμένου ανθρώπου.

«Ἔχει πολύ σωστά λεχθεῖ πώς ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἐργαστήριο ἁγιότητος. Καί πράγματι, αἰῶνες τώρα δέν σταμάτησε νά πλάθει ἁγίους «ἐν παντί καιρῷ καί τόπῳ». Ακόμη καί στή σημερινή ἀντιπνευματική ἐποχή μας. Ἕνα τέτοιο ὑπερφυσικό δημιούργημα τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας εἶναι καί ὁ σύγχρονός μας ἅγιος ἀρχιεπίσκοπος Λουκᾶς ὁ ἰατρός… Πιστεύουμε πώς ὁ βίος τοῦ ἁγίου Λουκᾶ εἶναι μιά πολύτιμη μαρτυρία καί ἔχει πολλά νά δώσει σ’ ὅλους τούς πιστούς, ἰδιαίτερα ὅμως στούς ἰατρούς τόσο τῶν ψυχῶν ὅσο καί τῶν σωμάτων».
Από τον πρόλογο του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών
και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου
 
porphyra
books

Πληροφορίες-παραγγελίες: 213 0291224,
Κεντρική διάθεση Ελλάδος: ΑΡΜΟΣ, τηλ.: 210 3304196, 2310 220992
Κεντρική διάθεση Κύπρου: ΦΩΣ, τηλ.: +35722-430301
porphyra books

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ

Ιστολόγιο Τάλαντο: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ: Ευχή εις την υπεραγίαν Θεοτόκον μητροπολίτου Ροστοβίας (του νεοφανούς αγίου και θαυματουργού εν τη Ρωσία, ην έλεγε καθ’ εκάστην). Υπεραγία...

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

Ιστολόγιο Τάλαντο: Προσευχή γιά τούς ὁδηγούς

Ιστολόγιο Τάλαντο: Προσευχή γιά τούς ὁδηγούς: ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΣ Μήν ξεκινήσεις νά ὀ δηγε ῖ ς, χωρίς πρ ῶ τα νά ἔ χεις προσευχηθε ῖ καί χωρίς νά ἔχεις κάνει τόν Σταυρ...

Το κήρυγμα της Κυριακής-23 Νοεμβρίου 2014

αφρων πλουσιος
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Λουκ. 12, 16-21
Ἡ ἀφορμὴ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιὰ νὰ πεῖ ὁ Χριστὸς τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ἦταν κάποιος ἀκροατὴς του, πού τὸν πλησίασε καὶ τοῦ ζήτησε νὰ τὸν βοηθήσει νὰ μοιραστεῖ μὲ τὸν ἀδελφό του τὴν πατρικὴ περιουσία. Ὁ Χριστὸς ὅμως, ἐπειδὴ δὲν ἦλθε στὴ γῆ νὰ λύσει τὶς διαφορὲς καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, ἀπάντησε: «τὶς με κατέστησεν δικαστὴν ἤ μεριστὴν ἐφ᾽ ὑμᾶς;». Ὁ Χριστὸς ἦλθε νὰ φανερώσει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν ἁμαρτία δι᾽ αὐτοῦ. Διέκρινε, λοιπόν, στὰ δύο ἀδέλφια τὴν ἁμαρτία τῆς πλεονεξίας καὶ εἶπε τὴν παραβολὴ γιὰ νὰ μᾶς προστατεύσει ἀπὸ τὸν τύραννο τῆς πλεονεξίας, ποὺ εἰσῆλθε στὴ ζωή μας, μοίρασε μὲ διάφορους τρόπους στοὺς ὑπηρέτες της (τοὺς πλούσιους) αὐτὰ ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὸ Θεὸ κοινὰ σὲ ὅλους καὶ ἀποστέρησε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους τὴν ἀπόλαυση τῶν ἀγαθῶν τοῦ Θεοῦ.
Τὰ ἀγαθὰ, συνεπῶς, ποὺ δίνει ὁ Θεὸς εἶναι κοινὰ γιὰ ὅλους πάνω στή γῆ. Χαρακτηριστικὰ λέει ὁ Ἰησοῦς στὸ Εὐαγγέλιο: «ὁ Θεὸς ἀνατέλλει τὸν ἥλιο αὐτοῦ ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους». Ὁ Θεὸς, ποὺ εἶναι δημιουργὸς τοῦ κόσμου καὶ τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἔχει ἁπόλυτη ἀξουσία πάνω σ᾽ αὐτά. Ὅλα τὰ ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο γιὰ νὰ ζήσει. Εἶναι, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος διαχειριστὴς τῶν ἀγαθῶν καὶ δὲν ἔχει καμιὰ κυριότητα πάνω σ᾽ αὐτά. Ἐξάλλου, δὲν παίρνει τίποτε μαζί του τὴν ὥρα τοῦ θανάτου· θὰ φύγει τὴν ὥρα ἐκείνη χωρὶς ἀποσκευές, χωρὶς βιβλιάρια καὶ καταθέσεις, χωρὶς ὑλικὰ ἀγαθά.
Ποιὰ εἶναι ἡ συμπεριφορὰ, τώρα, τοῦ πλεονέκτη πλούσιου τῆς παραβολῆς; Εὐφόρησε ἡ χώρα του. Τὰ κτήματά του εἶχαν μεγάλη παραγωγή, πλούσια σοδειά. Ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε εὐλογία. Αὐτὸς, ὅμως, ἀγνοεῖ αὐτὴ τὴν εὐλογία. Πουθενὰ δὲν φαίνεται νὰ εὐχαριστεῖ τὸ Θεό, κανένας λόγος εὐγνωμοσύνης. Κυριεύεται ἀπὸ μεγάλη ἀνησυχία καὶ ἔντονη ἀγωνία, ἐνῶ θὰ περίμενε κανεὶς μετὰ τὴν πλούσια συγκομιδή νὰ εἶναι χαρούμενος. Βασανίζεται ὅμως καὶ ἀναρωτιέται: «τὶ ποιήσω;». Τὶ νὰ κάνω, λέει ὁ φτωχὸς ποὺ δὲν ἔχει νὰ ταΐσει τὰ παιδιά του, τὶ νὰ κάνω λέει κι ὁ πλούσιος τοῦ ὁποίου εὐφόρησε ἡ χώρα. Δὲν ἔχει ποὺ νὰ συνάξει τὰ γεννήματά του. Ἐνῶ ὑπάρχει τόση δυστυχία καὶ φτώχεια γύρω του, γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἐκεῖνος «κάθεται καὶ στενοχωριέται καὶ δὲν τοῦ κολλάει ὁ ὕπνος. «Νὰ οἱ καλύτερες ἀποθῆκες, τὰ στόματα τῶν πεινασμένων καὶ τὰ στομάχια τῶν φτωχῶν». Ὁ ἄπληστος, ὅμως, πλούσιος τὰ θέλει ὅλα γιὰ τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι γίνεται σκληρὸς ἀπέναντι στοὺς φτωχούς καὶ «ἄκαρπος στὴν εὐσπλαχνία». Γκρεμίζει τὶς ἀποθῆκες του καὶ κτίζει μεγαλύτερες, τὶς γεμίζει μὲ τὰ ἀγαθὰ καὶ ταυτίζει τὸν ἑαυτό του μ᾽ αὐτά· «ψυχή μου, ἔχεις πολλὰἀγαθὰ γιὰ πολλὰ χρόνια. Ἀναπαύου, τρῶγε, πίνε, καλοπέρνα». Λὲς καὶ ἡ τροφὴ τῆς ψυχῆς εἶναι τὰ ὑλικὰ ἀγαθά.
Ὁ κόσμος, ἀγαπητοί μου, θαυμάζει καὶ καλοτυχίζει, θεωρεῖ ἔξυπνο καὶ πετυχημένο τὸν ἄνθρωπο ποὺ πλουτίζει. Καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι οἱ περισσότεροι φτωχοὶ ὀνειρεύονται καὶ ἀγωνίζονται νὰ γίνουν πλούσιοι. Ἀνόητο ὅμως καὶ ἄμυαλο χαρακτηρίζει ὁ Χριστὸς τὸν πλούσιο τῆς παραβολῆς: «Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;». Ἔρχεται ὁ θάνατος. Καὶ εἶναι τὸ μόνο βέβαιο στὴ ζωή μας ὁ θάνατος. Πολλὲς φορὲς ἔρχεται ὡς ἀπρόσκλητος ἐπισκέπτης. Ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι, διότι δὲν γνωρίζουμε ποιὰ ὥρα ἔρχεται, καὶ νὰ ἐτοιμαζόμαστε γιατὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται σὲ ὥρα ποὺ δὲν τὸν περιμένουμε, ἔρχεται ὡς «κλέπτης ἐν νυκτί».
Ὁ χριστιανός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ποὺ γνωρίζει ὅτι ὁ θάνατος καιροφυλακτεῖ καὶ ὅτι εἶναι ἡ γέφυρα ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν ἀληθινὴ ζωή, στὴ μακαριότητα τοῦ Θεοῦ, ὁ πιστὸς, ποὺ καταλαβαίνει τὸ νόημα τῆς ζωῆς, οὔτε γιὰ τὰ χρήματα θὰ στενοχωρηθεῖ, οὔτε γιὰ τὰ κληρονομικὰ θὰ μαλώσει, οὔτε, ὅταν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο ἀδικηθεῖ, θὰ λυπηθεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό του. Γνωρίζει ὅτι τὰ ὑπάρχοντά του δὲν εἶναι δικά του, ἀφοῦ σύντομα θὰ τὰ ἀποχωριστεῖ. «Οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται», ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.
Ποιὰ εἶναι αὐτὰ ὅμως ποὺ ὁδηγοῦν τὸ φιλάνθρωπο Θεὸ νὰ κατατάξει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου στοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραὰμ μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων, στὸν παράδεισο, μέσα στὸ φῶς καὶ τὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ; Ἕνας ὕμνος δίνει τὴν ἀπάντηση: «Ἄνθρωπε, ἄν ἠλέησας ἄνθρωπον, ἄν τινι ὀρφανῷ συνεπάθησας, ἄν ἐξ ἀνάγκης ἔσωσας τινά, ἄν γυμνὸν ἐν τῷ βίῳ ἐσκέπασας, αὐτοὶ μετὰ θάνατον μέλλει βοηθῆσαι σοι». Αὐτὸ τὸ ἄνοιγμα πρὸς τὸ συνάνθρωπο καὶ κατ᾽ ἐπέκτασιν καὶ στὸ Θεὸ μπορεῖ νὰ τὸ κάνει καὶ ὁ πλούσιος καὶ ὁ φτωχός. Ἐξάλλου, ἡ Ἐκκλησία δὲν καταδικάζει τὸν πλοῦτο, οὔτε δικαιώνει τὴ φτώχεια, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι δὲν θὰ σωθεῖ ὁ φτωχὸς λόγω τῆς φτώχειας του, οὔτε θὰ καταδικαστεῖ ὁ πλούσιος λόγω τοῦ πλούτου.
Ἐκεῖνα ποὺ ἔχουν ἀξία γιὰ τὸ Θεὸ εἶναι ἡ προαίρεση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σωφροσύνη του, ἡ σύνεσή του. Αὐτὰ θὰ τὸν ὁδηγήσουν στὴν καλὴ χρήση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καὶ στὴ συνάντηση μὲ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὸ Σωτήρα Χριστό. Ἀμήν.
Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Λαμπρή υποδοχή στο Περιστέρι της θαυματουργής εικόνας Παναγίας της Σουμελά


http://www.peristerinews.gr/
0 0
0
Με κάθε επισημότητα το Περιστέρι υποδέχθηκε την ιερή εικόνα Παναγίας της Σουμελά στον Μητροπολιτικό ναό της Ευαγγελίστριας το απόγευμα της Πέμπτης 20 Νοεμβρίου 2014.
Εκατοντάδες Περιστεριώτες υποδέχθηκαν την θαυματουργή εικόνα λίγο μετά τις 16:30 στην πλατεία Λουτρών. Μαζί με τους πιστούς υποδέχθηκαν την εικόνα, ο Δήμαρχος Περιστερίου Ανδρέας Παχατουρίδης μαζί με εκπροσώπους της Διοίκησης, άγημα του Στρατού, η φιλαρμονική Περιστερίου και ο ολόκληρος ο κλήρος της Ι.Μ. Περιστερίου.
Η ιερή εικόνα αφού οδηγήθηκε στην οδό Παναγή Τσαλδάρη κατέληξε στον Μητροπολιτικό ναό της Ευαγγελιστρίας όπου πραγματοποιήθηκε λιτάνευση από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Περιστερίου κ.κ. Χρυσόστομο και λόγος καλωσορίσματος από τον Πόντιο Δήμαρχο Περιστερίου Ανδρέα Παχατουρίδη.
Να σημειωθεί ότι παρέστη στην εκδήλωση και η Υφυπουργός Υγείας, Κατερίνα Παπακώστα.
Η θαυματουργή εικόνα, έργο του Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά, θεωρείται το ιερότερο σύμβολο του ποντιακού ελληνισμού.
Η εικόνα θα φιλοξενηθεί στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας όπου και το προσκύνημά της μέχρι και το μεσημέρι της Δευτέρας 24 Νοεμβρίου.
Ο σύλλογος Ποντίων Περιστερίου έχει προγραμματίσει για τις ημέρες που θα παραμείνει η εικόνα στον Δήμο σειρά εκδηλώσεων, θρησκευτικών και πανηγυρικών.
Παρακάτω φωτογραφικό ρεπορτάζ από την υποδοχή της ιεράς εικόνας Παναγίας της Σουμελά:










Θα λάβουν χώρα οι παρακάτω λατρευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις:

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου

21:00: Αγρυπνία

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου

07:00: Θεία Λειτουργία για τα Εισόδια της Θεοτόκου
12:00: Ιερά Παράκληση
17:00: Εσπερινός – Ιερά Παράκληση

Σάββατο 22 Νοεμβρίου

07:00: Όρθρος – Λειτουργία
12:00: Ιερά Παράκληση
17:00: Εσπερινός – Ευχέλαιο

Κυριακή 23 Νοεμβρίου

07:00: Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία
12:00: Ιερά Παράκληση
17:00: Εσπερινός – Ιερά Παράκληση
18:30: Ο Ευξείνιος Μουσικός Πολιτιστικός Σύλλογος με δάσκαλο τον Δημήτρη Καρασαββίδη θα παρουσιάσει τραγούδια του Ευξείνιου Πόντου στην κεντρική πλατεία του Περιστερίου. Θα ακολουθήσουν χοροί από την Ένωση Ποντίων Περιστερίου.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου

07:00: Όρθρος – Θεία Λειτουργία
12:00: Ιερά Παράκληση
17:00: Εσπερινός – Αποχαιρετιστήριοι ποντιακοί χοροί από την Ένωση Ποντίων Περιστερίου. Αναχώρηση της Ιεράς εικόνας.

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΓΚΡΙΝΙΑΡΗ



Κείμενα: Μαρία Βιγγοπούλου
Εικονογράφηση: Αγγελική Δελεχά
 

Χρον. Έκδοσης: 2014
Σχήμα: 21Χ29
Κωδικός: 2567
ISBN:  9789604951703
ελίδες: 24
                                                                 
                                                                                                




Γιατί άραγε τον Χάρη τον φωνάζουν γκρινιάρη
και πώς θα καταφέρει να γίνει χαρούμενος;
Ελάτε να πάμε όλοι μαζί μια βόλτα μαζί με τον Χάρη
και τη φίλη του την Κατερίνα
 και να ανακαλύψουμε τη χαρά που βρίσκεται στα απλά πράγματα.

Το νέο βιβλίο της Μαρίας Βιγγοπούλου είναι γεμάτο δροσιά και ποίηση και κατορθώνει να μιλήσει στα παιδιά για τα καίρια και τα σημαντικά χωρίς ίχνος διδακτισμού.

Aπολαυστικό, τρυφερό, βαθύ σε νοήματα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ/ΠΑΙΔΙΚΑ με  μια εκφραστική εικονογράφηση από τα χέρια της ταλαντούχας  Αγγελικής Δελεχά.

Τα κάλαντα του γκρινιάρη είναι το τρίτο  βιβλίο της Μαρίας Βιγγοπούλου. Από τις εκδόσεις ΑΘΩΣ/ΠΑΙΔΙΚΑ κυκλοφορούν ήδη  «Μαγειρεύοντας την Αλφα-Βήτα» και «Μελίτσα, μια μικρή ελίτσα».

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε http://www.stamoulis.gr/Τα-Κάλαντα-του-Γκρινιάρη_p-403866.aspx

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...