Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!


Συ,
Ο ποιήσας το σκότος εις φως...
ο τιθείς τα μέτρα της γης...
ο ειπών τη θαλάσση:
" μέχρι τούτου ελεύση και ουχ υπερβήση"

Συ,
ο ετοιμάσας κόρακι βοράν...
ο πατήρ του υετού...
ο αριθμών πλήθη άστρων...

Συ,
ο παρέχων τράπεζαν εν τη ερήμω...
ο ιώμενος τους συντετριμμένους την καρδίαν...
ο ανορθών πάντας τους κατερραγμένους...

Θεός μου ει Συ.
Επιστηριώ επί Σε τους οφθαλμούς μου.
Ποίησον έλεος μετ' εμού.
Εξάγαγέ με εις πλατυσμόν
και διηγήσομαι όσα εποίησας τη ψυχή μου.

ΠΗΓΗ:ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "Η ΔΡΑΣΙΣ"

Oδοιπορικό στο Άγιον Όρος -Σκήτη Καυσοκαλυβίων

Μόδα της αμαρτίας

   ...Σήμερα την αμαρτία την έκαναν μόδα. Βλέπεις, ορθόδοξο έθνος εμείς και πώς είμαστε! Πόσο μάλλον οι άλλοι! Και το κακό είναι που οι σημερινοί άνθρωποι, επειδή η αμαρτία έχει γίνει μόδα, αν δουν έναν να μην ακολουθή το ρεύμα της εποχής, να μην αμαρτάνη, να είναι λίγο ευλαβείς, τον λένε καθυστερημένο, οπισθοδρομικό. Αυτοί οι άνθρωποι το να μην αμαρτάνουν το θεωρούν προσβολή και την αμαρτία την θεωρούν πρόοδο. Αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Αν οι σημερινοί άνθρωποι που ζουν στην αμαρτία τουλάχιστον το αναγνώριζαν, θα τους ελεούσε ο Θεός, Αλλά δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και εγκωμιάζουν την αμαρτία. Αυτό είναι και η μεγαλύτερη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, την αμαρτία να την θεωρούν πρόοδο και το ηθικό να το λένε κατεστημένο. Γι’ αυτό έχουν μεγάλο μισθό, μεγάλη αξία, αυτοί που αγωνίζονται στον κόσμο και διατηρούν καθαρή ζωή.
Γεροντας Παΐσιος

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Τι κάνεις για τους ανθρώπους

Πές μου τι λόγο  θα δώσεις  στο Θεό εσύ που ντύνεις τους τοίχους και όχι τους ανθρώπους; Εσύ που  στολίζεις  ένα ζώο και αδιαφορείς για τα κουρέλια  που φοράει ο συνάνθρωπός σου; Εσύ που σου σαπίζουν τα φαγητά και δε δίνει σ' αυτούς που πεινάνε;
Μ.Βασίλειος.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί...

http://aoratigonia.blogspot.com/2011/10/blog-post_28.html

Ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ έκανε την εξής εξομολόγηση.

«Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα την θρυλική κρητική φιλοξενία.
Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα. Την πλησίασα και...

 τη ρώτησα:
-   Είστε από εδώ;
-   Μάλιστα.
-   Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.

Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».
Απαντά λοιπόν η γυναίκα:
-   Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ΄41 με ΄44. ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω που είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να’ ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου…

 Σωκράτης Αριστοτέλους
περιοδικό: "Τα κρίνα"

Η Σκέπη της Θεοτόκου

Στο παρεκκλήσιο της Αγίας Σορού(1) , που βρίσκεται στον ναό των Βλαχερνών , γινόταν κάποτε ολονυκτία. Εκεί πήγε και ο μακάριος Ανδρέας κάνοντας τα συνηθισμένα, καθώς και ο Επιφάνιος μαζί με ένα δούλο του. Ο Επιφάνιος είχε τη συνήθεια να παραμένει  όσην ώρα μπορούσε , άλλοτε μέχρι τα μεσάνυκτα κι άλλοτε μέχρι το πρωί.

Ήταν η ώρα περίπου τετάρτη νυκτερινή ( με το βυζαντινό ωρολόγιο), οπότε βλέπει ο μακάριος Ανδρέας τη θεοτόκο Μαρία να προχωρεί απ' τις βασιλικές πύλες πρός το θυσιαστήριο.Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδία λευκοφόρων αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο τίμιος Πρόδρομος και ο θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Απο τους λευκοφόρους , άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.

Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος στον Επιφάνιο:

-Βλέπεις , παιδί μου , την Κυρία  και Δέσποινα του κόσμου;

-Ναι , τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.

Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόνταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έρραινε με δάκρυα το άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιατήριο, όπου προσευχήθηκε  για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.

Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της , έβγαλε απο την άχραντη κεφαλή το αστραφτερό της μαφόριο(2) με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή , και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό , το άπλωσε σαν Σκέπη(3)  με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. ΄Ετσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυο τους για πολλη ώρα να εκπέμπει δόξα θεϊκή σαν ήλεκτρο. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει τη χάρη της .Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανο, άρχισε και η θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.Το ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί, συβόλιζε τη χάρη που παρέχει η Θεοτόκος στους πιστούς.

Αυτή την οπτασία την είδε και ο Επιφάνιο με τη δύναμη και τη μεσιτεία του οσίου.

Παραπομπές.
1.Στη νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών υπήρχε το παρεκκλήσιο της αγίας Σορού, όπου φυλάσσοταν η εσθήτα , ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Θεοτόκου. 

2.Μαφόριο ή εσθήτα είναι το ένδυμα της Θεοτόκου που μοιάζει με εσάρπα, αλλά καλύπτει και την κεφαλή , και εικονίζεται στην αγιοργαφία πάντοτε με βαθύ κόκκινο χρώμα.

3. Η θαυμαστή αυτή εμφάνιση της Θεοτόκου στον άγιο Ανδρέα έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της αγίας Σκέπης (1 Οκτωβρίου) η οποία μετατέθηκε να εορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου ημέρα της εορτασμου του ΟΧΙ στους Ιταλογερμανούς το 1940.

Απο το βίβλίο: Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός
Ιερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής 1996

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

H επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο μετόχι της Ι.Μ Εσφιγμένου στις Καρυές


Untitled from talanto blog on Vimeo.

Η αντιγραφή απο τον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε έγινε μέσω διαδικτύου, με προβλήματα στην εικόνα του υπολογιστή μας,  απο πιθανή μειωμένη ταχύτητα του παρόχου της σύνδεσής μας.

Διδαχές Γέροντος Φιλόθεου Ζερβάκου 1/3



ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Τι είναι το Άγιον Όρος

Ρώτησαν κάποτε ένα Αγιορείτη Γέροντα:

-Τι είναι το Άγιον Όρος;

Και αυτός απάντησε:

-«Χαρά γίνεται εν τω ουρανώ επι ενι αμαρτωλώ μετανοούντι». Εδώ έχουμε πολλούς που μετανοούν.

Πράγματι το Άγιον Όρος είναι τόπος μετανοίας. Οι μοναχοί του ήλθαν εδώ για να ζήσουν την αληθινή μετάνοια. Να αισθανθούν εις βάθος την αμαρτωλότητά τους. Να πονέσουν γι' αυτήν. Να πληροφορηθούν ότι συγχωρούνται απο τον Κύριο. Να καθαρισθούν  απο τα πάθη.

Αρχιμανδρίτου Γεωργίου.
Καθηγουμένου Ι.Μονής Γρηγορίου Αγ. Όρους.

'' Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου!”.




Να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό γιατί ξέρει καλύτερα από όλους τι είναι το καλύτερο για τη σωτηρία μας.

Γι αυτό ας παραδόσουμε τη ζωή μας στον Κύριο και ας παραδοθούμε στο άγιο θέλημά Του…

“Άγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου!”.

Από το βίο του Αγίου Λουκά, Επισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ιατρού

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΟΥ ΑΘΩΝΙΚΟΥ ΒΙΟΥ

http://wwwilioudoron800.blogspot.com/2011/03/blog-post.html
Άγιον Όρος, η χερσόνησος του Άθω, το Περιβόλι της Παναγίας. Λέξεις ανυπότακτες σε ορισμούς, ωστόσο ενδεικτικές ενός τόπου και τρόπου ζωής.
Το ταξίδι ενός προσκυνητή ή απλώς ενός περίεργου διαβάτη παίρνει διαστάσεις συχνά ανύποπτες, καθώς το απρόσμενα θεϊκό συναπαντάται στις απροσδιόριστες ατραπούς του Πνεύματος που με ανεκλάλητους στεναγμούς επιθυμεί να μας γνωρίσει την αγάπη του Πατρός.
Το πλοιάριο σαλπάρει από την Ουρανούπολη, από την πλευρά του Σιγγιτικού και παραπλέει την όχθη της χερσονήσου. Αρσανάδες και μοναστήρια φαίνονται από την πλώρη. Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου· αποβίβαση στη Δάφνη. Ο εκεί χώρος είναι η πρώτη αίσθηση της ειρήνης του αναχωρητή και της βοής του κοσμικού σε μια συμπλοκή κίνησης εισόδου και εξόδου.
Ο ταξιδιώτης επιλέγει τον τόπο μετάβασής του είτε διά ξηράς είτε διά θαλάσσης. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους πλησιάζει την αθωνική πολιτεία, αναζητά κάτι διαφορετικό, και αυτή του το προσφέρει. Στο διάβα του ο ξένος αρχίζει να αισθάνεται οικείος με το απόμακρο και άγνωστο του τόπου και του τρόπου του βίου. Θα βρει φιλοξενία στο αρχονταρίκι (η αίθουσα υποδοχής και γενικότερα ο χώρος φιλοξενίας των προσκυνητών), θα ακούσει λόγο παρακλήσεως.
Ο καφές με το ρακί και το λουκούμι εδώ και χρόνια ξεκουράζουν τον προσκυνητή. Αισθάνεσαι ότι αυτή η προσφορά είναι μίμημα της δωρεάς και θυσιαστικής αγάπης του Τριαδικού Θεού. Από την άλλη, η ομορφιά του φυσικού τοπίου, το πράσινο, το ερημικό και βραχώδες, το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας συνδυάζονται αξιοθαύμαστα με τα ακίνητα μνημεία που η ιστορία τους χάνεται πολλούς αιώνες πίσω.

Μετάβαση στο Άγιον Όρος

Όσοι επισκέφτηκαν πρόσφατα το Περιβόλι της Παναγίας το Άγιον Όρος, θα διαπίστωσαν ότι κάτι έχει αλλάξει στη συγκοινωνία με τα καράβια για τη διαδρομή από Ουρανούπολη προς Δάφνη. Το μεγάλο πλοίο Άγιος Παντελεήμονας των 9:45  έχει αποσυρθεί και η μετάβαση των προσκυνητών στη Δάφνη γίνεται με ένα μικρότερο αλλά ταχύτερο καραβάκι τις Σποράδες.

Αυτό σημαίνει όμως ότι για να μην ταλαιπωρηθούν οι προσκυνητές των 9:45 π.μ στη Ουρανούπολη,  θα πρέπει να κάνουν κράτηση θέσης στο καράβι Σποράδες μερικές ημέρες νωρίτερα από την προγραμματισμένη άφιξή τους στο Άγιον Όρος. Διαφορετικά μπορεί να βρεθούν σε λίστα αναμονής για  ταχύπλοο στην Ουρανούπολη όπως βρεθήκαμε και εμείς πριν από λίγες ημέρες.

  Μπορούνε επίσης , για τα μοναστήρια που είναι μετά  απο τη Δάφνη,  να κάνουνε κράτηση το πρωί 6:30 με το Αγία Άννα που κάνει το δρομολόγιο Ουρανούπολη -Δαφνη και συνέχίζει  μεχρι Καυσοκαλύβια.

Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει στην επιστροφή από Δάφνη για Ουρανούπολη όπου πάλι το Σποράδες επιστρέφει τους προσκυνητές στην Ουρανούπολη. Αν δεν μπορέσουν να μπούνε σε αυτό και αν χάσουν τα ταχύπλοα θα πρέπει να περιμένουν μέχρι το απόγευμα να βγούνε απο το Αγιον Όρος  με το Αγία Άννα.



ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ ΑΓIOY.ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ὁ Μεγαλομάρτυς ἅγιος Δημήτριος



Παντελής Πάσχος


Ἀπὸ τὸ «Ἔρως Ὀρθοδοξίας», ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ελλάδος, Ἀθῆναι 1987.



Ὁ μεγάλος ποιητὴς τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ προφήτης Δαβίδ, σ' ἕνα λυρικώτατον ψαλμὸ του ἔχει ὀνομάσει μύρο τὸν ἐν πνεύματι σύνδεσμο τῶν ἀδελφῶν μας, ποὺ ἔχουν, κάτω ἀπ' τὴν ἁγιασμένη σκέπη τῆς Ἐκκλησίας, κοινούς τοὺς πόθους, τὶς λαχτάρες, τὸν πόλεμο μὲ τὸν δαίμονα τὸν πολυκέφαλο, τοὺς ἀκατάπαυστους ἀγῶνες γιὰ τὴν προσέγγιση τῆς ἁγιότητος, γιὰ τὴν ἕνωση μὲ τὸ Θεό. Σήμερα αὐτὰ τὰ μύρα τοῦ Προφητάνακτος, ποὺ χύνονται μὲ πλούσιαν εὐωδία στὰ ἀδερφωμένα πνευματικὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, ἐνισχύονται καὶ δυναμώνουν ἀπὸ μία νέα «μυροθήκη» ποὺ ἄνοιξε στὴν ἔνδοξη καὶ πολύπαθη πόλη τῆς Θεσσαλονίκης.
Ὁλόκληρη ἡ πόλη ἔγινε μιὰ κρήνη καὶ ἀναβλύζει μυροβόλα νάματα, ποὺ τρέχουν σὰν ποτάμια σ' ὅλη τὴν οἰκουμένη, νὰ στηρίζουν καὶ νὰ καθαρίζουν ἀπ' τὰ πάθη καὶ τὶς ἀρρώστιες τοὺς πιστούς, καὶ νὰ πνίγουν τὴν ψυχρὴ ἀνάσα τῶν ἀπίστων. Αὐτή ἡ κρήνη, μὲ τὰ τερπνὰ καὶ ἰαματικὰ ὁρμήματα τοῦ μύρου, ποὺ κατακλύζει τὸ πνευματικὸ σύμπαν τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶναι ὁ τάφος τοῦ μεγαλομάρτυρος καὶ πολιούχου τῆς Θεσσαλονίκης, τοῦ προστάτου κάθε χριστιανοῦ, τοῦ ἁγίου Δημητρίου. Οἱ ἅγιοι ἀνήκουν σ' ὅλη τὴν Ἐκκλησία, καὶ κάθε πιστὸς ποὺ ζητάει τὴ βοήθεια καὶ μεσιτεία του, πρὸς τὸ Θεό, γιὰ κάθε δύσκολη περίσταση, προστρέχει καὶ παρακαλεῖ μὲ παρρησία τοὺς ἁγίους, χωρὶς νὰ σκέφτεται ποῦ ἁγίασαν ἢ ποῦ μαρτύρησαν.
Ἀλλὰ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι κατοικοῦν στὸν τόπο ὅπου περπάτησε κ' ἔζησε καὶ πότισε μὲ τὸ αἷμα του ὁ Ἅγιος, νιώθουν νὰ 'χουν ἕναν ἰδιαίτερο δεσμὸ μαζί του. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἀρχαία πολιτεία μὲ τοὺς πολύτιμους βυζαντινοὺς θησαυρούς, τὴ Θεσσαλονίκη. Σὲ κάθε χωριὸ καὶ κάθε πολιτεία, ὅπου ὑπάρχει ἐκκλησία ἀφιερωμένη στὸ μεγαλομάρτυρα Δημήτριο, γίνονται τελετὲς καὶ πανηγύρια, μὲ πολλοὺς εὐσεβεῖς πιστούς, ποὺ ἔρχονται νὰ τιμήσουν τὸν Ἅγιο. Μὰ στὴν ἔμορφη πόλη τοῦ ἁγίου Δημητρίου, πανηγυρίζεται ἡ μνήμη του μὲ τὴν πιὸ ἐπιβλητικὴ μεγαλοπρέπεια, γιατί εἶναι ἡ πατρίδα ὅπου γεννήθηκε κι ὅπου μαρτύρησε, κι ὅπου ἄπειρα θαύματα ἔκαμε, καὶ τὴν ἔσωσε τόσες φορὲς ἀπὸ φανεροὺς κινδύνους.

Το χρονικό του 1940



Πεζογράφος,συγγραφέας και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Ηλίας Βενέζης

«…Ανήμερα της Παναγίας, Αυγούστου 15, όο λαός των βουνών και των ψαράδων της Ελλάδας, πήγε με πολλά καράβια να προσκυνήσει τη μητέρα του Θεού σ’ ένα νησί στο Αρχιπέλαγο.
Ήταν συνήθεια σαν τέτοια μέρα να πηγαίνει στο νησί μαζί με τα καράβια κι ένα πολεμικό. Έφτασε στο νησί το πολεμικό καράβι, έριξε άγκυρα και στάρισε τις παντιέρες του. Τότες ο κακός γείτονας που ήθελε να βάλει σε μπελά τους Έλληνες, κρυμμένος μες τη θάλασσα, έριξε τορπίλα και βούλιαζε το πολεμικό, σκότωσε κάμποσους κι απ’ τους ναύτες. Έριξε και στα καράβια των προσκυνητάδων, και πολύς θρήνος θα γινόταν ανάμεσα σε γυναίκες και παιδιά, αν δεν τύχαινε ένας μώλος του λιμανιού, όπου πήγαν και σκάσανε οι τορπίλες.

Τότες ο λαός των Ελλήνων θύμωσε, θύμωσε κι η Παναγία, όμως είπαν, «Ας κάμουμε πως δε βλέπουμε, να μείνουμε σε ειρήνη».

[...] -Ε! λέγανε οι ξένοι άνθρωποι που βλέπανε τα γινόμενα, τί θα κάμη τόσο μικρός λαός με τόσον μεγάλο γείτονα; Θα γονατίση σε μια μέρα!

Μα ο λαός πίστευε πως θα τον βοηθήση η προσβλημένη Παναγία.



- Καλά, περιμένετε να δήτε. Περιμένετε ύστερα από ένα μήνα, τα εισέδυα της Θεοτόκου!

Οι μητέρες στέλναν τους γιους τους να πολεμήσουνε και λέγαν:

-Να μη γυρίσετε αν δεν ρίξετε τον αντίχριστο στη θάλασσα.

Οι εκκλησίες δώσανε τα αναθήματα των πιστών, χρυσά καραβάκια και αγγέλους και ασημένια χέρια, κι οι γραμματικοί που γράφανε πριν βιβλία για τα δεινά του πολέμου, στείλανε μήνυμα στις άλλες χώρες και είπανε πως τέτοιο άδικο δεν ξαναστάθηκε, λοιπόν θα υπερασπίσουμε τη γης μας και την ελευθερία μας. Πέρασε μια μέρα και οι βάρβαροι που λέγαν πως με τα φουσάτα τους θα πατήσουν τη χώρα., δεν μπόρεσαν να μπουν.

Πέρασε κι άλλη μέρα και πάλι δεν μπόρεσαν, επειδή στα περάσματα των βουνών είχαν φτάσει οι Έλληνες και τους πολεμούσαν. Πέρασαν έτσι πολλές μέρες, ο λαός έβλεπε οράματα με αρχαγγέλους και μαυροντυμένες γυναίκες, κι έλεγε ο ένας στον άλλο: Περιμένετε τα εισόδια της Θεοτόκου. Και όταν ξημέρωσε η μέ¬ρα αυτή, μεγάλη χαρά ήρθε στους Έλληνες. Ήρθε μήνυμα πως οι βοσκοί και οι ψαράδες που ξεσηκώθηκαν να σταματήσουν τους βαρβάρους, τους κυνήγησαν μες τη χώρα τους και τους πήραν πολλά λάφυρα, άρματα και φυσέκια, και μια μεγάλη πολιτεία, την Κορυτσά. Τα γυναικόπαιδα κουβαλούσαν στους πολεμιστές βόλια και θροφές και κατρακυλούσαν πάνω στους οχτρούς πέτρες και τούς σκότωναν. Όσοι οχτροί γλύτωσαν, πήραν τ’ άγρια βουνά και τους φάγανε οι λύκοι.

Τότε έγινε μεγάλος εορτασμός στη χώρα των Ελλήνων. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα τρεις μέρες, και τα σπίτια βάλανε σημαίες, και ο Αρχιεπίσκοπος φόρεσε άμφια καμωμένα με ασήμι, και γύρω του έβαλε μαυροφορεμένους αρχιμανδρίτες και δοζάσανε το Θεό. Ο λαός έψελνε «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ», και οι γυναίκες κλάψανε σιωπηλά όταν μνημόνεψαν τους σκοτωμένους πολεμιστές…».

(Πηγή: Τόμος «28 Οκτωβρίου 1940», εκδ. ΕΥΘΥΝΗ, κείμενα της Μεθορίου/ 5, 1996)
καιαπό : http://www.pemptousia.com

Άγνωστες μαρτυρίες για τις εμφανίσεις της Παναγίας στα βουνά της Πίνδου στον πόλεμο του 1940



Επιμέλεια: πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου

Απόσπασμα από την εργασία «Ἡ τιμή της Θεοτόκου στην Ήπειρο»

Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας σημειώθηκαν σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά στην πρώτη γραμμή του πολέμου, στα ελληνοαλβανικά σύνορα και την Πίνδο, η Παναγία ήταν η προστάτιδα και οδηγός των στρατιωτών. Οι στρατιώτες την έβλεπαν με τα μάτια της πίστης τους να τους εμψυχώνει και να τους «σκεπάζει», καθώς πολεμούσαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου και της Αλβανίας.
Ενδεικτική είναι η μαρτυρία της Β. Μπούρη σύμφωνα με την οποία ο θείος της, Σπυρίδων Χουλιάρας, που πολέμησε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, μέχρι το τέλος της ζωής του συνήθιζε να αφηγείται το εξής θαύμα της Παναγίας: ενώ οι στρατιώτες πολεμούσαν κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες, εμφανίστηκε μπροστά τους η Παναγία που ως προστάτιδα τους «σκέπασε» με το πέπλο της και σαν οδηγός τους οδήγησε μπροστά στον εχθρό, έτοιμους να τον αντιμετωπίσουν.Το θαύμα αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλους στρατιώτες που πολέμησαν στα βουνά της Πίνδου. Κατά μήκος όλου του μετώπου έβλεπαν το ίδιο όραμα: τις νύχτες μια γυναικεία μορφή βάδιζε ψηλόλιγνη, με την καλύπτρα της ριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Ήταν η Παναγία, η υπέρμαχος στρατηγός των Ελλήνων.
Ο Τάσος Ρηγόπουλος, πολεμιστής του 1940 γράφει από το μέτωπο:
«Σου γράφω από μία αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου […]είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, αυτό που είδα με τα μάτια μου και που φοβάμαι μήπως, ακούγοντάς το από άλλους, δεν το πιστέψεις. Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση περίπου δεκατριών μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη. Ο σκοπός φώναξε: «τις ει;». Μιλιά δεν ακούστηκε. Φώναξε ξανά θυμωμένος. Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: «η Παναγία!». Εκείνη όρμησε εμπρός σα να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της. Συνεχώς αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη.
Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά για να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν-Μόροβας. […] Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Και όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπερμάχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και απλά χάθηκε» .
Ένα θαύμα έζησαν και οι στρατιώτες του 51ου τάγματος στην κορυφογραμμή Ροντένη.
Από τις 22 Ιανουαρίου και κάθε βράδυ στις εννέα και είκοσι ακριβώς, το βαρύ πυροβολικό των αντιπάλων άρχιζε βολή εναντίον του τάγματος. Ο εκνευρισμός και οι απώλειες ήταν πολλές. Οι τολμηροί ανιχνευτές δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα εχθρικά πυροβόλα, προφανώς γιατί κάθε βράδυ οι αντίπαλοι τα μετακινούσαν. Η κατάσταση ήταν πιεστική. Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου ακουστήκανε πάλι τα εχθρικά κανόνια.
«Παναγιά μου, βοήθησέ μας, σώσε μας», φώναξε εντελώς αυθόρμητα ο ταγματάρχης Πετράκης. Αμέσως στο βάθος πρόβαλε ένα φωτεινό σύννεφο και σιγά-σιγά δημιουργήθηκε κάτι σαν φωτοστέφανο και εμφανίστηκε η μορφή της Παναγίας, η οποία άρχισε να γέρνει προς τη γη και στάθηκε σε ένα φαράγγι. Όλοι στο τάγμα μόλις είδαν το θαύμα, ρίγησαν.
«Θαύμα!»,φώναξαν και έκαναν το σταυρό τους. Αμέσως στάλθηκε μήνυμα στην ελληνική πυροβολαρχία, τα ελληνικά κανόνια βρόντηξαν και λίγο μετά τα αντίπαλα σίγησαν. Οι οβίδες των Ελλήνων είχαν πετύχει τον απόλυτο στόχο .
«Η πίστη κατά την διάρκεια του πολέμου, το σίγουρο είναι ότι βοηθάει τον δοκιμαζόμενο στρατιώτη. Και η εικόνα της προστάτιδας του φέρνει ελπίδα και αισιοδοξία. … οι Αρτινοί στο μέτωπο μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς δεν φοβόνταν ούτε όλμους, ούτε τις εχθρικές σφαίρες…» .
Ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης ζωγράφισε πάνω στο καπάκι ενός κιβωτίου ρέγγας τη Παναγία της Νίκης, η οποία απέκτησε τη φήμη ότι είναι θαυματουργή.
«Σε έξαλλη θρησκευτική έκσταση απαιτούσαν (ενν. οι έλληνες στρατιώτες από την Άρτα) η θαυματουργή εικόνα να μείνει ένα βράδυ τουλάχιστον στην κατασκήνωση τους. Άκουγες φωνές από παντού. Όλοι οι στρατιώτες φωνάζανε: «Η Παρθένα, η Παρθένα. Να την αφήσετε μια βραδιά». Εκείνη την ώρα βάρεσε συναγερμός […] πέσαμε μπρούμυτα σύμφωνα με τις διαταγές που είχαμε. Κανένας Αρτινός δεν έκανε το ίδιο. «Βρε συνάδελφε», μου είπε ένας, «βαστάς την Παρθένα και φοβάσαι»;» .
Χαρακτηριστικό είναι, επίσης, το γεγονός ότι οι ταυτότητες των στρατιωτών έφεραν, δίπλα ακριβώς από τα στοιχεία τους, μια εικόνα της Παναγίας. Και λίγο πριν απo την επίθεση έκαναν το σταυρό τους, αναφωνούσαν τρεις φορές «Παναγία μου!» και ύστερα ξεκινούσαν.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, αναγνωρίστηκε η σπουδαιότητα των θαυματουργών επεμβάσεων της Παναγίας. Για το λόγο αυτό η γιορτή της Αγίας Σκέπης, που είχε καθιερωθεί από το 626, όταν με τη θαυματουργή της επέμβαση έσωσε την Κωνσταντινούπολη από τους Αβάρους, να γιορτάζεται προς τιμήν της Παναγίας την 1η Οκτωβρίου, μεταφέρθηκε από το 1952 στις 28 Οκτωβρίου για να ενθυμούνται όλοι τη θαυματουργή βοήθειά της στη δυσκολότερη, ίσως, περίοδο του ελληνικού έθνους.
Πηγή: http://dosambr.wordpress.com/
Και από: http://exagorefsis.blogspot.com/2010/10/1940.htm
καιαπό: http://www.zoiforos.gr

Θα 'μαι δίπλα σου συνέχεια



...Δεν έχουμε νιώσει αγαπημένοι του Θεού. Αν νιώθαμε διαρκώς το χάδι, το άγγιγμα του Χριστού στην δική μας την καρδιά…
Φαντάσου τώρα νοερά την καρδιά σου, σαν ένα σχήμα, να την κρατάει ο Χριστός μέσα στα χέρια του, ή να 'χει ο Χριστός τα χέρια Του μέσα σου και να αγγίζει την καρδιά σου, συνέχεια..
Και να τη χαϊδεύει, και να τη χαϊδεύει απαλά, και να σου λέει: "Εγώ είμαι εδώ, εγώ είμαι εδώ, εγώ σ' αγαπάω, εγώ σε δέχομαι, εγώ σου λέω ότι έχεις αξία γιατί εγώ σου δίνω αξία, γιατί εγώ σε έχω πλάσει, γιατί εγώ σε φροντίζω, διότι εγώ τώρα έχω την καλύτερη διάθεση να σε κρατάω στη ζωή, να σου δίνω τα καλυτέρα δώρα που σου δίνω, και είμαι δίπλα σου, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια".
Όταν αυτό το νιώθεις απ' το Χριστό, και νιώθεις ότι είσαι αγαπημένος άνθρωπος, αγαπημένο πλάσμα του Χριστού, είσαι τόσο πολύ χορτάτος, τόσο πολύ γεμάτη είναι η ψυχή σου με το δοχείο αυτό της καρδιά σου ξεχειλίζει, και μετά δε σε ενδιαφέρει να σου δώσουν άλλη για να γεμίσει η καρδιά σου από αγάπη. Είναι ήδη γεμάτη! Οπότε, όταν σου δίνουν, λες ευχαριστώ πάρα πολύ και χαίρεσαι την αδελφική αγάπη, την κοινότητα με τους άλλους, την κοινή ζωή, το κοινό βλέμμα της ζεστασιάς, το φιλί του άλλου, την αγκαλιά, τα χαίρεσαι όλα αυτά, γιατί είσαι άνθρωπος. Αλλά, έχεις την καταπληκτική δυνατότητα, το προνόμιο να μη σε πειράζει κι όταν δε στα δώσουν.. Γιατί έχεις προσηλωμένη την καρδιά σου και το νου σου στη μοναδική αξία που σου δίνει ο Χριστός. Κι ακούς μέσα σου αυτή τη φωνή του Χριστού που σου λέει: "Εγώ σ' αγαπώ… Σε αγαπώ εγώ, ο πλάστης σου, ο δημιουργός σου". Ο Θεός που είναι απόλυτα ανιδιοτελής, ο Χριστός που 'χει καθαρή αγάπη, ειλικρίνεια στη σχέση του μαζί μας, που μπορεί να μας σώσει, που μπορεί να μας αναζωογονήσει. Εσύ θες να σε αγαπήσουν άνθρωποι, γιατί είσαι άνθρωπος και δικαίως το θέλεις. Αλλά μην περιμένεις και πάρα πολλά απ τη δική τους αγάπη, γιατί κάποια στιγμή θα σταματήσει, κάποια στιγμή ο άλλος θα κουραστεί...


απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)


Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον ανώνυμο φίλο που μας το έστειλε!

ΠΗΓΗ: http://aoratigonia.blogspot.com

ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟ 1940



ΠΗΓΗ:http://agiooros.org

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Λέξεις και έννοιες

αβάπτιστος: ο μη βαπτισμένος

άβαξ: σανίδα, πλάκα

αβαρία: απόρριψη φορτίου πλοίου, ζημιά

άβατος: απάτητος, αδιάβατος
 
αββάς: πατέρας, ηγούμενος

αβίωτος: ανυπόφορος, δυστυχισμένος, αφόρητος.

άβυσσος: βάραθρο, αχανές βάθος

αγαθός:καλός,τίμιος, εύπιστος, απλοϊκός

αγαλλίαση:μεγάλη χαρά, ευφροσύνη

Αγαρηνός: απόγονος της Άγαρ(Τούρκος , Άραβας) σκληρός άσπλαχνος

αγγαρεία: ταχυδρομική υπηρεσία με τον άγγαρο(έφιππο ταχυδρόμο), καταναγκαστική υπηρεσία, δυσάρεστη εργασία

αγγελία: είδηση , διαφήμηση

αγγελιοφός: αυτός που φέρνει αγγελία

άγγελμα: μήνυμα είδηση, ανακοίνωση

άγγελος: αγγελιοφόρος και ο άγγελος

επιούσιος: αναγκαίος για την ημέρα

μελίζω:κόβω σε τεμάχια

ζέω: βράζω, ζεματίζω

όρθρος: ξημερώματα, χαραυγή, η ακολουθία του όρθρου

εσπερινός: βραδυνός, η ακολουθία του εσπερινού

ορθός:ίσιος , όρθιος, αληθινός, σωστός.

έσχατος: τελευταίος

ρέμβη: περιπλάνηση του νού

νοσταλγία: ζωηρή επιθυμία επανόδου στην πατρίδα, μελαγχολική ανάμνηση ωραίου παρελθόντος.

μετάσταση: μεταθεση, μετατόπιση

Πακτωλός: ποταμός της Λυδίας που περιέχει ψήγματα χρυσού

τάλαντον: αρχαία νομισματική μονάδα, προτέρημα, χάρισμα.

σαγήνη: μεγάλο αλιευτικό δίχτυ

άναξ: βασιλιάς

ανάκτορο: η κατοικία του βασιλιά

προφήτης: αυτός που μιλάει αντί άλλου, αυτός που προλέγει τα μέλλοντα.

προφητάναξ:αυτός που είναι προφήτης και βασιλιάς μαζί

βρωτός: θνητός

βρῶμα:τροφή

επίθετο: πρόσθετο

παράκλητος: αυτός που τον φωνάζουμε σε βοήθεια, υπερασπιστής, παρηγορητής.

παρακαταθήκη: αυτό που κατατίθεται για φύλαξη, αποταμίευμα.

θεματοφύλαξ: ο φύλακας της παρακαταθήκης, αυτός που φυλάει κάτι με ευλάβεια.

ασυμμετρία: δυσαναλογία

παραβολή: παράθεση, σύγκριση , παροιμία

πιστός: ο έμπιστος, ο σταθερός, ο ακριβής

 καινή: νέα, καινούργια

διαθήκη: υπόσχεση, διάθεση περιουσίας

εφημέριος: ημερήσιος, καθημερινός, ιερέας ενορίας

εωσφόρος: αυτός που φέρνει την αυγή, ο διάβολος

νηστεία:ασιτία, αποχή απο τις τροφές, εγκράτεια

κατάλυση: ανατροπή, κατάργηση,

νέμεσις: θεία δίκη

άρδην: εκ θεμελίων,ριζικά

νεφέλη: σύννεφο

νεωκόρος:φύλακας και επιμελητής ναού

εφάπαξ: μία μόνο φορά

Κείμενα βυζαντινής μουσικής

Ουρά χιλιομέτρων για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη

Ουρά χιλιομέτρων για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη (Φώτο – Video)
Κυριακή, 23 Οκτυώβριος 2011


Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης - 01.54

Χιλιάδες πιστοί συρρέουν όλο το 24ωρο στην Ιερά Μονή Νοβοντέβιτσι της Αγίας Πετρούπολης, για να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη της Παναγίας από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι πιστοί παρόλο το τσουχτερό κρύο και τη βροχή έχουν σχηματίσει ουρά πέντε (5) χιλιομέτρων, ενώ μέχρι αυτή την ώρα την Αγία Ζώνη έχουν προσκυνήσει πάνω από 400.000 ρώσοι.

Σύμφωνα με εκπρόσωπους της Κυβέρνησης, ουδέποτε στην Αγία Πετρούπολη έγινε τέτοιο προσκύνημα όπως αυτό της Αγίας Ζώνης.

Πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν ότι ο Κυβερνήτης της Αγίας Πετρούπολης κ. Γκεόργκι Πολτάφτσενκο και Μέλη του Κρεμλίνου, εξέφρασαν προς στον Ηγούμενο γέροντα Εφραίμ την χαρά τους, για την μεταφορά της Αγίας Ζώνης στη Ρωσία.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι συνέχαιραν τους Βατοπαιδινούς πατέρες, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό προβάλουν σωστά την πατρίδα τους σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες.

Επίσης δεν παρέλειψαν να αναφερθούν στην οικουμενική προσφορά της Μονής, αλλά και στο πνευματικό έργο του Ηγουμένου.

Να σημειωθεί ότι η Αγία Ζώνη είναι η πρώτη φορά που βρίσκεται εκτός Ελλάδος παρόλο που έχει ζητηθεί και από άλλες χώρες όπως τις ΗΠΑ, την Ρουμανία και άλλες.

Η Αγία Ζώνη θα παραμείνει στην Αγία Πετρούπολη μέχρι την Δευτέρα 24 Οκτωβρίου, και εν συνεχεία θα μεταφερθεί στο Αικατεριναδόρ, Νόρλισκ, Βλαδιβοστόκ, Κρασνογιάρσκ, Νίζνι Νοβγκόροντ, Ντιβέγιεβο, Σαράνσκ, Σαμάρα, Ροστόβ, Καλίνινγκραντ και Μόσχα.

Στις 19 Νοεμβείου την Αγία Ζώνη θα συνοδεύσει Μόσχα ο Ηγούμενος γέροντας Εφραίμ μετά από παράκληση του Πατριάρχη Μόσχας και Πασών των Ρωσιών κ. Κυρίλλου, ο οποίος τις ημέρες εκείνες συμπληρώνει το 65ο έτος της ηλικίας του.

Σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr την Αγία Ζώνη στη Μόσχα θα υποδεχθούν και ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ, ο Πατριάρχης Γεωργίας Ηλίας και ο Μητροπολίτης Τσεχίας και Σλοβακίας κ. Χριστοφόρος.

Τέλος οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Πρόεδρος της Ρωσίας κ. Μεντβέντεφ και ο Πρωθυπουργός κ. Βλαντιμίρ Πούτιν, έχουν ζητήσει προσωπικά από τον Ηγούμενο Εφραίμ να επισκεφθεί τις κατοικίες τους και να τις ευλογήσει με την Αγία Ζώνη.

ΠΗΓΗ:http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=9611%3A-video&catid=13

Να γυρνούσαμε το χρόνο πίσω...




Πόσες φορές έχουμε θελήσει άραγε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω;
Με αυτό τον τρόπο θα κατορθώναμε να επηρεάσουμε θετικά τη ζωή μας αναιρώντας κάποιες λανθασμένες επιολογές του παρελθόντος.
Μπορούν όμως αποφάσεις του παρόντος να αλλάξουν συντελεσμένες καταστάσεις του παρελθόντος;
Ναι!
Διότι αυτός που δε γνωρίζει τη φθορά του χρόνου, αυτός για τον οποίο παρελθόν,παρόν και μέλλον είναι ενιαία και αδιαίρετα, μάς έχει επιτρέψει να μετανοούμε για τα λάθη μας και να καθαρίζουμε τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος που λάβαμε με το Άγιο Βάπτισμα.

Συνεπώς, ας μη διστάζουμε αλλά, εξομολογούμενοι, να απαλλάξουμε την ψυχή μας από τα λάθη του παρελθόντος βαδίζοντας προς ένα καθαρότερο και χριστιανικότερο μέλλον, με τη σκέψη μας στραμμένη προς τη θεία αιωνιότητα.

Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που το έστειλε!

ΠΗΓΗ:http://aoratigonia.blogspot.com

Ποιός εἶναι ὁ Χριστιανός;


Ὁ Χριστιανός εἶναι ἕνας μικρός Χριστός ἐπάνω στήν γῆ. Ναί!

Ὁ Χριστιανός πρέπει νά εἶναι μιά σμικρογραφία τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως, ὅταν ἀποσπάσουμε μιά σταγόνα νεροῦ ἀπό τήν θάλασσα, ἔχουμε στά χέρια μας μία σμικρογραφία τῆς θαλάσσης, ἔτσι καί ὅταν ἀποσπάσουμε ἕναν Χριστιανό ἀπό τό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἔχουμε μία σμικρογραφία Χριστοῦ.
Γιά νά εἶναι κάθε Χριστιανός ἕνας μικρός Χριστός, ὀφείλει νά ἀποκτήση νοῦ Χριστοῦ, μάτια Χριστοῦ, γλῶσσα Χριστοῦ, χέρια Χριστοῦ, καρδιά Χριστοῦ.
Νοῦ Χριστοῦ, πού νά εἶναι πάντα φωτεινός, πού νά μήν φιλοξενῆ σκέψι κακή, νά μήν σκέπτεται καί νά μήν σχεδιάζη τό κακό.
Μάτια Χριστοῦ, πού νά μήν βλέπουν τήν ματαιότητα τοῦ κόσμου, ἀλλά τήν αἰωνιότητα τοῦ οὐρανοῦ. Μάτια καθαρά, βλέμμα ἁγνό, γεμᾶτο συμπόνια καί καλωσύνη.
Γλῶσσα Χριστοῦ, πού νά ὑπηρετῆ τήν ἀλήθεια, νά ὑπερασπίζεται τήν δικαιοσύνη καί νά εἶναι ἄγρυπνος φρουρός τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θεοῦ.
Χέρια Χριστοῦ, πού νά μήν διαπράττουν κλοπή, πού νά μήν παλαμίζουν τό Εὐαγγέλιο, νά μή χειροδικοῦν καί καθίστανται δολοφονικά.
Καρδιά Χριστοῦ, πού νά ἀγαπᾶ χωρίς ὑπολογισμούς. Μιά καρδιά πού νά χωροῦν ἀκόμη καί οἱ πλέον ἄσπονδοι ἐχθροί. Μιά καρδιά, πού νά μή σείεται ἀπ’ τό κακό, πού νά μήν πληγώνεται ἀπό τόν πονηρό· μιά καρδιά γεμάτη ἀπό θεϊκή ἀγάπη.

Αὐτός εἶναι ὁ Χριστιανός. Ναί, αὐτό θά πῆ Χριστιανός.

Πηγή: Ἀπό τό βιβλίο «Γρηγορεῖτε» τοῦ Ἀρχιμ. Θεοφίλου Ζησοπούλου
ΠΗΓΗ:http://paparokades.blogspot.com

Χωρίς Αυτού


«Χωρίς Αυτού ου δυνάμεθα ποιείν ουδέν>>

ΚΑΛΗΜΕΡΑ,ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!Ο ΘΕΟΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Η εικόνα Άξιον Εστί


 H εικόνα της Παναγίας  του Άξιον Εστί βρίσκεται στον ναό του Πρωτάτου   στις Καρυές στην πρωτεύουσα  του αγίου Όρους.  Ο ναός είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου και είναι  ο πρώτος ναός που κατασκευάστηκε τον Άγιον Όρος. Η εικόνα ονομάζονταν   Παναγία   η Ελεούσα,  χαρακτηριστικό της είναι ότι  ο Χριστός βρίσκεται στην αγκαλιά της Παναγίας στη δεξιά της πλευρά , αλλά μετά από θαύμα η εικόνα μετονομάστηκε σε Άξιον Εστί. Το θαύμα έχει ως εξής.

Κάπου στα τέλη του 10ου αιώνα σε ένα κελί στις Καρυές του Αγίου Όρους ασκήτευαν δύο μοναχοί. Ο ένας από τους δύο τελούσε την  προσευχή του όρθρου της Κυριακής  ενώ ο άλλος έλειπε από το κελί. Δέχτηκε τότε την επίσκεψη ενός άγνωστου  μοναχού και συνέχισαν μαζί τον όρθρο . Όταν έφτασαν στο  σημείο που έπρεπε να ψάλλουν   στην Παναγία «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον..» ο φιλοξενούμενος μοναχός άρχισε να ψέλνει έναν άλλον ύμνο το «Άξιον  εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε…»

 Ο ύμνος αυτός άρεσε τόσο  πολύ  στον μοναχό του κελιού που τον άκουγε για πρώτη φορά ώστε  ζήτησε  από τον άγνωστο μοναχό να του τον γράψει για να τον έχει και να τον ψάλλει και αυτός. Αλλά δεν βρέθηκε  μεμβράνη και πένα στο κελί. Ζήτησε τότε ο φιλοξενούμενος μοναχός  μια   πλάκα από μάρμαρο και όταν την πήρε στα χέρια του άρχισε με το δάχτυλο του να χαράσσει την  πλάκα γράφοντας τον ύμνο όπως του ζήτησε ο μοναχός . Αφού τελείωσε  του φανέρωσε ότι είναι   ο αρχάγγελος Γαβριήλ και ότι στο εξής έπρεπε  να ψάλλει τον ύμνο με αυτόν τον τρόπο.  Μετά από όλα αυτά  εξαφανίστηκε από μπροστά του.

Ο μοναχός ανέφερε το θαύμα στους άλλους μοναχούς της κοινότητας  του Αγίου Όρους και μετά από  τη βεβαίωση του θαύματος η εικόνα μεταφέρθηκε στον ναό  του Πρωτάτου ενώ  η μαρμάρινη πλάκα με τον ύμνο μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης όπου έμεινε εκεί. Η  πλάκα αυτή   χάθηκε  τον καιρό όπου οι Φράγκοι  άλωσαν την Πόλη κατά  την 4η Σταυροφορία και πιθανώς να την μετέφεραν στη Δύση.  

Από τότε η εικόνα Παναγία  η Ελεούσα  ονομάστηκε Άξιον Εστί ενώ  η περιοχή  που βρισκόταν το κελί  πίσω από την Σκήτη του Αγίου Ανδρέα που έγινε το θαύμα ονομάστηκε «κοιλάδα του Άδειν»  από το άδω  που σημαίνει υμνώ ψάλλω.

Ο ύμνος έχει ως εξής:

Άξιον εστίν ως αληθώς
μακαρίζειν σε την Θεοτόκον,
την αειμακάριστον και παναμώμητον
και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ
και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ
την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν,
την όντως Θεοτόκον,
Σε μεγαλύνομεν.

Το θαύμα αυτό το ακούσαμε από τον αρχοντάρη μοναχό  μέσα στον ναό του Πρωτάτου σε πρόσφατο προσκύνημά μας στο Άγιον Όρος.
Η εικόνα είναι απο το http://panagias.blogspot.com

Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου ἐπί τῇ 20ῇ ἐπετείῳ τῆς ἐκλογῆς Αὐτοῦ (ΚΠολις, 22 Ὀκτωβρίου 2011)


Ἰδού, «κυκλόθεν ἡμῶν στέφανος ἀδελφῶν, ὡς βλάστημα κέδρου ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ κυκλοῦσιν ἡμᾶς ὡς στελέχη φοινίκων» (πρβλ. Σοφ. Σειρ. ν΄ 12), χαίροντες μεθ’ ἡμῶν καὶ ἐκδηλοῦντες τὰ φιλάδελφα καί φιλοπάτορα αἰσθήματα αὐτῶν.

Μετὰ πάσης περιχαρείας διαπιστοῦμεν τὴν συμμετοχήν, ἅπαξ ἔτι, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν χαρμόσυνον ταύτην ἀμφιετηρίδα τῆς ἡμῶν Μετριότητος, καθότι ὁ ἀπὸ κοινοῦ πανηγυρισμὸς ἐπαυξάνει τὴν εὐφροσύνην, ἐπιβεβαιῶν τὴν στενότητα καὶ τὴν γνησιότητα τοῦ συνδέσμου τῆς ἀγάπης μεταξὺ ἡμῶν, ἐπειδή, κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, «τὸ χαίρειν μετὰ χαιρόντων οὐ σφόδρα ρᾴδιον» (Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Ρωμανόν, P.G. 50, 607). Καὶ εἶναι ἀφορμὴ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἡ συμπλήρωσις εἰκοσαετίας ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς ἡμῶν εἰς τὸν πανίερον Οἰκουμενικὸν Θρόνον, οὐχὶ διότι τοιουτοτρόπως ἀπεκτήσαμεν ἐξουσίαν ἢ προβολήν, ἀλλὰ διότι οὕτως ἐκδηλοῦται τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου, τοῦ Ὁποίου ἡ ἄμαχος δύναμις ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τελειοῦται (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9), «καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν» (Α΄ Τιμ. α΄ 12).

Ὁ Θρόνος οὗτος εἶναι θρόνος διακονίας συμπάσης τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τό σημεῖον αὐτὸ ἔγκειται τὸ πρωτεῖον αὐτοῦ ἐν τῷ συστήματι τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ ἀνάρρησις εἰς αὐτὸν σημαίνει τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς «μερίμνης πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» (πρβλ. Β΄ Κορ. ια΄ 28).

Πρὸ εἰκοσαετίας, ὑπακούοντες εἰς τὴν κλῆσιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, παρελάβομεν, ὡς εἴχομεν τότε εἴπει, «τὸν σταυρὸν Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, εἰς συνέχισιν τῆς ἀνόδου εἰς τὸν Κρανίου τόπον, εἰς συσταύρωσιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ καὶ τῇ Αὐτῷ συνεσταυρωμένῃ Ἐκκλησίᾳ», ἀλλὰ καὶ «εἰς συντήρησιν τοῦ φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως».

Οὕτω, πρὸ τοῦ μεγέθους τῆς κλήσεως, κατὰ τὰς διαρρευσάσας δύο δεκαετίας, ἐβιώσαμεν, εἴπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτε, τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν...ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν» (Β΄ Κορ. δ΄ 7-11).

Ὅθεν, δοξάζομεν τὸ μέγα καὶ ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ πρὸς τὴν ἡμῶν Μετριότητα φιλανθρωπίᾳ, ὅτι ἱκάνωσεν ἡμᾶς ἐπί τοσαῦτα συναπτὰ ἔτη εἰς τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς Πατριαρχίας, ἐπιδαψιλεύων ἡμῖν τιμίους συνεργάτας συγκυρηναίους, στιγμὰς εὐτυχεῖς, ἀλλὰ καὶ σθένος εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν παντοίων δυσχερῶν περιστάσεων, διότι «κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν ἡμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν αἱ παρακλήσεις Αὐτοῦ ηὔφραινον τὴν ψυχὴν ἡμῶν» (Ψαλμ. 93, 19). Ἠγωνίσθημεν, ὅση ἡμῖν δύναμις, ἀπὸ τῆς ἡγιασμένης καὶ ἐνδόξου ἐπάλξεως τοῦ Φαναρίου, ὁμοῦ μετὰ τῶν προσφιλῶν ἀδελφῶν καὶ συνεργατῶν ἡμῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ κατὰ τὴν εὔσημον στιγμὴν ταύτην ἐκφράζομεν τὸν δίκαιον ἔπαινον καὶ τὴν εὐγνώμονα ἡμῶν εὐχαριστίαν διὰ τὴν πολύτιμον ἀρωγὴν καὶ ποικιλότροπον συμπαράστασίν των. Δὲν ἐπιχειροῦμεν νὰ ἐκτιμήσωμεν τὸν βαθμὸν τῆς ἀνταποκρίσεως ἡμῶν εἰς τὰς ὑψηλὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ὑπουργήματος, ἢ τὰ ἐπιτεύγματα τῆς εἰκοσαετοῦς ἄχρι τοῦ νῦν διακονίας ἡμῶν ἐκ τῆς θέσεως ταύτης. Ὁ Δεσπότης Χριστὸς κατὰ πρῶτον καὶ ἡ ἱστορία κατὰ δεύτερον λόγον θὰ κρίνουν αὐτά. Ἄλλωστε, «ἐξ Αὐτοῦ καὶ δι’ Αὐτοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν τὰ πάντα. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ρωμ. ια΄ 36). Ἡμεῖς καὶ ἐφεξῆς, ὡς καὶ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν διακονίας, ἀναθέτομεν «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» τῷ Κυρίῳ Παντοκράτορι, «τῷ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν» (Ἐφ. γ΄ 20).

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
 
Αντιγραφή απο το ιστολόγιο: http://anastasiosk.blogspot.com

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

Τι μπορούν να αγοράσουν τα λεφτα


Τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν

κρεβάτι αλλά όχι  ύπνο

βιβλία αλλά όχι μυαλό

φαγητό αλλά όχι όρεξη

φάρμακα αλλά όχι υγεία

καλοπέραση αλλά όχι ευτυχία

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Από το Αγιον Ορος...

 Ηρθε από το Άγιον Όρος ο άντρας μου:
Με τα κομποσχοίνια του, τα βιβλία, τα λιβάνια, τις εικονίτσες και τον αέρα της αγιοσύνης που φυσάει εκεί πάνω, θες από τις μνήμες του Παύλου Μελά, θες από τα παλέματα των καλογήρων, από τους κρυμμένους ασκητές, από το φανερό φως της Παρθένου, από τις βυζαντινές ψαλμωδιές, από τα αλάδωτα των νηστειών, από τα χρόνια της μονολόγιστης ευχής που έσκαψε υπομονές στους απαράκλητους τόπους και φύτεψε άνθη στα περάσματα από μοναστήρι σε σκήτη, από το συνωστισμό των προσευχών -όσο πυκνώνουν τα σύννεφα στον χειμώνα της πατρίδας-.
Δεν ρώτησα πολλά, είπε λιγότερα.
Όλα παίχτηκαν στο ατμοσφαιρικό επίπεδο και στην ήρεμη αδιαφορία για τα δελτία ειδήσεων. Κλείσαμε την τηλεόραση των ψεμμάτων, δεν μιλήσαμε για την χάλια κατάσταση, δεν συνομολογήσαμε ικεσία αλλά ήταν η φυσική εξέλιξη, όσο το σπίτι μας μυρίζει ακόμη τα θυμιάματα των ρούχων, που φορούσε στις αθωνικές αγρυπνίες.
Άφησα μια λάμπα αναμμένη στο σαλόνι, τη νύχτα -μην μπερδευτούν τα ράσα των μοναχών στα έπιπλα και μας ξυπνήσουν ή τους εμποδίσουμε στις ιεροπραξίες της ευλογίας του κόσμου- και κοιμήθηκα δίχως ανησυχία....
Κάποιοι θαρθούν σπίτι μας απόψε. Κάποιοι έρχονται κάθε βράδυ.
Στο απαλό φως του πορτατίφ, μου χαμογελούσαν οι φίλοι του Κυρίου μου, του Κυρίου της πατρίδας μου -εικονάκια αγίων στο κομοδίνο-.
"Μιλήστε Του", είπα και δεν έχασαν το χαμόγελό τους....
Κύριε των Δυνάμεων, μεθ' ημών γενού....Εμείς φύγαμε και Συ έρχεσαι ξοπίσω μας, ανήσυχος μην χαθούμε μακριά Σου.....
Κύριε είμαστε σε καιρό θλίψης και άλλον βοηθό δεν έχει η πατρίδα μας.
Εσένα μόνο.Μην μας αφήσεις, Εσύ που νοιάζεσαι να φυτρώσουν στην ώρα τους -στις πλαγιές του Άθωνα- τα άγρια χόρτα που τρέφουν τους ερημίτες, Εσύ που είπες "ελάτε να σας ξεκουράσω".
Κουραστήκαμε στην αποστασία Κύριε, κουραστήκαμε με τους άρχοντες τους υιούς των ανθρώπων, κουραστήκαμε να βλέπουμε ιστούς χωρίς σημαίες και πατρίδα δίχως Θεό.
Σώσον Κύριε τον λαόν Σου.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…





ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΔΑ…
Ἐπιστολή
ἀπό τήν πρώτη Ταϊβανέζα Ἱεραπόστολο Πελαγία Yu

 .        Εἶμαι Κινέζα, γεννήθηκα στήν Ταϊβάν καί τό χριστιανικό μου ὄνομα εἶναι Πελαγία. Ἤμουν προτεστάντισσα καί χρειάστηκαν πέντε χρόνια γιά νά γίνω Ὀρθόδοξη. Μοῦ ἀρέσει νά διαβάζω τήν Ἁγία Γραφή καί ἔχω ὅλες τίς ἐκδόσεις της στά κινεζικά.
.      Ἔχω ἐπισκεφθεῖ τήν Ἑλλάδα καί διαπίστωσα ὅτι εἶναι μία πολύ ξεχωριστή χώρα. Ταξιδεύοντας στήν πατρίδα σας, πρίν φθάσω ἀκόμα, μέσα στό ἀεροπλάνο διαπίστωσα πόσο διαφορετικοί εἶναι οἱ Ἕλληνες, πόσο ξένοιαστα μιλοῦσαν, πῶς γελοῦσαν καί πῶς χειροκροτοῦσαν τόν πιλότο κατά τήν προσγείωση, πράγμα ἀπίστευτο γιά μᾶς τούς Ἀσιάτες πού εἴμαστε συντηρητικοί καί δέν ἐκδηλώνουμε τά συναισθήματά μας. Τώρα πιά ξέρω ὅτι ἡ ἐλευθερία ἔχει μέσα της λίγο πάθος καί λίγο ἔνταση φωνῆς.
.     Στήν Ἑλλάδα ἐπισκέφθηκα πολλές ἐκκλησίες, συμμετεῖχα στή Θεία Λειτουργία καί ὅταν κοινωνοῦσα τά Ἄχραντα Μυστήρια ἔκλαιγα, παρ᾽ ὅλο πού δέν καταλάβαινα τήν ἑλληνική γλώσσα, γιατί ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἴδια.
.  
Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά εἶχα γεννηθεῖ Ὀρθόδοξη, νά μεταλάμβανα τή Θεία Κοινωνία καί νά φιλοῦσα τίς Ἅγιες Εἰκόνες ἀπό τά βρεφικά μου χρόνια μέχρι τόν θάνατό μου.
.    
 Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί ἀντί τῆς Θείας Κοινωνίας τρῶμε καί πίνουμε τά φαγητά τῶν εἰδώλων.
.    
Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά γεμίζουν τά αὐτιά μου ἀπό Ἅγιους Ὕμνους.
.      
Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού τά αὐτιά μας εἶναι γεμάτα μέ ἤχους ἀπό τίς σοῦτρες καί τά οὐρλιαχτά τῶν εἰδώλων.
.      
Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά ὀσφραίνομαι τή γλυκιά εὐωδία τοῦ λιβανιοῦ.
.      
Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού ἡ ὄσφρησή μας εἶναι γεμάτη ἀπό καπνούς ἀπό τίς θυσίες στά εἴδωλα.
.      
Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε τά χέρια μου νά ἀγγίζουν τίς εἰκόνες, τά Ἅγια Λείψανα καί νά γεμίζουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
.      
Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, πού τά χέρια μας ἀγγίζουν εἴδωλα, εἰδωλόθυτα καί ἀγκαλιάζουν τό τίποτα.
.        
Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, νά ἀνάβω λαμπάδες στόν Χριστό καί ὄχι ὅπως ἐδῶ πού καῖμε χρήματα γιά τά φαντάσματα. .       Ἔψαχνα τήν ἀλήθεια, χρησιμοποιώντας περισσότερες ἀπό 30 διαφορετικές ἐκδόσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οἱ ὁποῖες δυστυχῶς ὅλες τους εἶναι γεμάτες λάθη (μεταφρασμένες ἀπό ἑτεροδόξους). [ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ἐμεῖς στὴν Ἑλλάδα κλαῖμε γιὰ τοὺς δυστυχεῖς καὶ εὐτελισμένους ἑαυτούς μας, ποὺ θέλουμε νὰ μεταφράσουμε τὰ Λειτουργικὰ κείμενα καὶ τὰ Ἀναγνώσματα στὶς Ἀκολουθίες!…]
.      Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νά μπορῶ νά διαβάζω τήν Καινή Διαθήκη στό πρωτότυπο!
.     Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί ἔχουμε μάτια κι ὅμως εἴμαστε τυφλοί.
.    Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, γιά νά μπορῶ νά βλέπω παντοῦ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ.
.      Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί βλέπουμε παντοῦ ναούς εἰδώλων.
.       Ναί, εἶμαι Ὀρθόδοξη, ἀλλά ὡς Ταϊβανέζα, τά Ὀρθόδοξα βιώματά μου εἶναι φτωχά.
.         Κλαίω γιά μένα, γιατί δέν ἔχω τή δυνατότητα νά δείξω στούς συμπατριῶτες μου τό μεγαλεῖο τῆς πίστης μας… Οἱ ἄνθρωποι ἐδῶ θέλουν νά δοῦν σημεῖα καί θαύματα…
.        Κλαίω γιά μένα καί γιά τούς συμπατριῶτες μου, γιατί δέν ἔχουμε τή χάρη νά βλέπουμε καί νά ἀκοῦμε τόσα θαύματα, τόσα ἅγια λόγια, πού ἔχετε δεῖ καί ἀκούσει 2000 χρόνια στήν Ἑλλάδα καί πού ἀκόμα βλέπετε… [ΣΧΟΛΙΟΝ «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Καὶ ποὺ …θέλουμε νὰ τὰ ἀφανίσουμε. Εἰδικῶς δὲ μερικοὶ ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης !…] Ἡ Ταϊβάν δέν εἶναι ὀρθόδοξη χώρα, οἱ γιορτές μας δέν μοιάζουν καθόλου μέ τίς δικές σας.
.       Λυπᾶμαι πού στήν Ἑλλάδα ἔχετε τόσο ὄμορφα βουνά, πού τά καῖτε καί δέν τά φροντίζετε, ἀλλά θαυμάζω πού σχεδόν κάθε βουνό ἔχει κι ἕνα Μοναστήρι. Ἐμεῖς ἔχουμε βουνά γεμάτα ἀπό ναούς. Μοναστήρια καί εἴδωλα βουδιστικά.
.       Θά ἤθελα νά ἤμουν Ἑλληνίδα, ὥστε νά μπορῶ νά πάω νά προσευχηθῶ σέ κάποιο Μοναστήρι εὔκολα.
.       Κλαίω γιά μένα καί τούς συμπατριῶτες μου. Πρώτη φορά πῆγα σέ Μοναστήρι, στήν Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, στό Πήλιο. Ταξίδεψα ἀπό τήν Ταϊβάν στήν Ἑλλάδα 16 ὧρες μέ τό ἀεροπλάνο, μερικές ὧρες μέ τό τραῖνο ὥς τή Λάρισα καί ἄλλη μία ὥρα, μέ τό αὐτοκίνητο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, πού τό ὁδηγοῦσε μία ἀδελφή…
.       Εἶδα τά παλιά ἐρείπια τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, εἶδα τόσα ἄλλα μέρη στήν Ἑλλάδα ἐγκαταλελειμμένα καί μάτωσε ἡ καρδιά μου. Στήν Ταϊβάν δέν ἔχουμε τόσο ἀρχαῖα, Ἅγια καί ὄμορφα μέρη, ἀλλά ἐσεῖς δέν τά ἐκτιμᾶτε.
.        Κλαίω πού δέν ἔχουμε ἐδῶ ὄμορφες εἰκόνες. Κλαίω, γιατί νοιώθω τόν Χριστό ἀδύναμο, γυμνό.
.         Ἕλληνες, νομίζετε ὅτι εἶστε φτωχοί μέ τήν κρίση πού διέρχεστε, ἀλλά δέν ξέρετε πόσο πλούσιοι εἶστε.
.          Ἡ Ταϊβάν εἶναι χώρα μέ μεγάλη ἀνάπτυξη, ἀλλά βρίσκεται στό σκοτάδι τοῦ σατανᾶ καί ἡ πνευματική μας ζωή εἶναι κενή.
.        Στήν Ἑλλάδα εἶδα πολλούς Ἕλληνες, ἰδίως τίς Κυριακές, νά γλεντᾶνε, νά πίνουν καί νά μήν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία. Ἐδῶ ὅμως στήν Ταϊβάν οἱ συμπολίτες μου ἀλλά κυρίως οἱ νέοι, ἀκόμα καί νά ἤθελαν νά ἔρθουν στήν ἐκκλησία μας εἶναι σχεδόν ἀδύνατο, διότι ἡ μόνη Ὀρθόδοξη ἐκκλησία πού ὑπάρχει εἶναι ἕνα δωμάτιο στόν 4ο ὄροφο μιᾶς πολυκατοικίας στήν ἄκρη τῆς Ταϊπέι καί πολλές φορές πολύς κόσμος μένει ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, γιατί ὁ χῶρος εἶναι μικρός.
.         Ἀδελφοί καί ἀδελφές μου στήν Ἑλλάδα, παρ᾽ ὅλο πού εἶμαι πνευματικά ἀνάπηρη, ἔχω ἀκόμα τά πόδια μου ζωντανά, ὥστε νά γονατίσω μπροστά σας καί νά ζητιανέψω.
.       Θά παρακαλέσω νά μέ θεωρήσετε σάν τόν φτωχό Λάζαρο, νά μᾶς θρέψετε μέ τά ἀπομεινάρια τοῦ πνευματικοῦ πλούτου πού ἔχετε, νά μᾶς ρίξετε μερικά ψίχουλα ἀπό τά ἀποφάγια σας, ἀπό τά ἀφιερώματα πού χαρίζετε στίς ἐκκλησίες σας, ἀπό τά πολλά ἐκκλησάκια πού ἔχετε σέ κάθε γωνιά τῆς πατρίδας σας.
.       Τό Ὀρθόδοξο ποίμνιό μας, ὅπως γνωρίζετε, εἶναι μικρό, λιγότερο ἀπό ἑκατό ψυχές. Δέν εἴμαστε πλούσιοι. Δέν ἔχουμε τή δύναμη νά ἀγοράσουμε μία καλή αἴθουσα μέσα στήν πόλη, γιά νά καλύψουμε τίς λατρευτικές μας ἀνάγκες, τίς κατηχήσεις, τά μαθήματα πού παραδίδει ὁ π. Ἰωνάς καί νά προσελκύσουμε τούς νέους κυρίως καί ὅσους θέλουν νά μᾶς γνωρίσουν ἀπό κοντά. Αὐτούς πού μέχρι τώρα πληροφοροῦνται τήν ὕπαρξη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στήν Ταϊβάν μέσω διαδικτύου.
.       Δέν σᾶς ζητῶ νά χτίσουμε Ἐκκλησία. Θά κόστιζε ἑκατομμύρια. Βοηθῆστε μας μόνο νά ἀγοράσουμε ἕνα μεγαλύτερο χῶρο στό κέντρο τῆς πρωτεύουσας, τόν ὁποῖο θά μετατρέψουμε σέ Ἐκκλησία γιά χάρη τοῦ ἔθνους μου, τῶν ἀδελφῶν μου, πού δέν ἄκουσαν καί δέν γνώρισαν ποτέ τόν Χριστό μας. Εἴμαστε 23.000.000 ἄνθρωποι! Κι ὅμως σᾶς ἔχουμε ἀνάγκη…
.        Ἀδέλφια μου, ἄν χρειαστεῖ νά δουλέψω γιά σᾶς, γιά νά ξεπληρώσω λιγάκι τήν ἀγάπη σας, θά τό κάνω μέ ὅλη μου τήν καρδιά καί γιά ὅλη μου τή ζωή.
.      Εὐχαριστῶ καί νά μέ συγχωρεῖτε.

Πελαγία Yu

 ΠΗΓΗ: περιοδ. «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ», ἀρ. τ. 84/Α´ τρίμ. 2011, σελ. 208 -213


http://christianvivliografia.wordpress.com

Σοί, Κύριε......................




Πριν από το τέλος κάθε δέησης, και όταν ο ιερεύς προτρέπει τον λαό λέγοντας

«ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα»,
ο λαός απαντάει:

«Σοί, Κύριε». «Σε σένα Κύριε».

Αυτές οι λέξεις είναι πολύ γνωστές. Και εύκολα τις θυμώμαστε. Και κάθε Χριστιανός μπορεί να τις χρησιμοποιεί σε κάθε περίσταση της ζωής του.

Όταν έχεις υγεία, και πηγαίνουν καλά οι δουλειές σου, πες με όλη σου την καρδιά:

«Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε την ευχαριστία.

Όταν οι άνθρωποι σε τιμούν και λένε καλά λόγια για σένα, πες από μέσα σου:

«Αυτά δεν αξίζουν να αποδοθούν σε μένα, αλλά Σοί, Κύριε». «Σε Σένα», Κύριε, οφείλουμε τη δοξολογία.

Και όταν υποπέσεις στο φθόνο των ανθρώπων και στην προδοσία των φίλων σου, να μη παρεκκλίνει η καρδιά σου και τους κρατήσεις κακία· αλλά πες: Όλα αυτά τα αναθέτω στην κρίση Σου και στην δικαιοσύνη Σου.

«Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν θα ξεπροβοδίζεις μέσα στο φέρετρο την πιο λατρευτή σου αγάπη, βάδιζε με γενναιότητα, σαν να πηγαίνεις δώρο στον πιο καρδιακό σου φίλο. Και πες: Αυτή την αγαπημένη μου ψυχή, Σού την προσφέρω σαν δώρο.

«Σοί, Κύριε».

Και όταν σε περικυκλώνουν σύννεφα δαιμονικά, θλίψεις, αρρώστειες και δοκιμασίες, μην απελπίζεσαι. Αλλά πες: Στην βοήθεια και στο έλεός Σου καταφεύγω.

«Σε Σένα», Κύριε.

Και όταν ο Άγγελος έλθει στην επιθανάτια κλίνη σου, μην κλάψεις! Φίλος σου είναι! Αλλά φρόντισε να συγχωρηθείς με τους δικούς σου. Και πες: Την ψυχή μου τη μετανοημένη, την παραδίδω στα χέρια Σου.

«Σε Σένα, Κύριε».


π. Νικολάου Βελιμίροβιτς, επισκόπου Αχρίδος


ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Ὁ Θεὸς σὲ ἀγαπᾶ




Μία ἀπὸ τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γράφει:
«ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Ἰω. 4,16). Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζητοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄν μᾶς δίνει τὴν ὑγεία μας, ἄν προστατεύει τὴ ζωή μας, τὰ παιδιά μας, ἄν μᾶς δίνει ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά, τότε λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Κάνουμε λάθος.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ φαίνεται ἀπὸ κάτι πολύ μεγαλύτερο. Φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ Θεός ἀπὸ ἄπειρη ἀγάπη θυσίασε τὸν Υἱόν Του πάνω στὸ Σταυρὸ γιὰ μᾶς. Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει: «Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» (Κορ. 15,3).
Ὁ Χριστός δὲν πέθανε ἐπειδὴ Τὸν φθόνησαν οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, οὕτε ἐπειδὴ Τὸν πρόδωσε ὁ Ἰούδας ἤ Τὸν καταδίκασε ὁ Πιλᾶτος. Ὁ Χριστὸς πέθανε θεληματικά.
Ὁ ἴδιος εἶπε: Κανεὶς δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ μοῦ ἀφαιρέσει τὴ ζωή. Ἀλλά ἐγὼ ἀπὸ τὸν ἑαυτό μου καὶ μὲ τὴ θέληση μου θυσιάζω αὐτήν. Ἔχω ἐξουσία νὰ δώσω τὴν ζωή μου, καὶ ἔχω ἐξουσία νὰ τὴν πάρω πάλι. (Ἰω. 10,18)

Ὁ Χριστὸς πέθανε γιὰ μένα, πέθανε γιὰ σένα: «οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. 3,16)

Μὴν ξεχνοῦμε πώς ὅλοι μας εἴμαστε χρεώστες, δοῦλοι ἀπέναντι στό Θεό, ἄλλος περισσότερο καὶ ἄλλος λιγότερο. Ὅλοι μας ἔχουμε παραβεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας δὲν ἐξοφλεῖται μὲ τίποτε, ἀλλά χαρίζεται μὲ τὴ μετάνοια καὶ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνθρώπου.

Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζήσαμε χωρίς Θεό, ἀποκομμένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀδιαφορήσαμε στὴ φωνὴ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ζήσαμε σύμφωνα μὲ τὰ θελήματα τῆς σαρκός καὶ τοῦ κόσμου, χωρὶς χαρά, χωρὶς εἰρήνη, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ γευθοῦμε τὸ πικρό ποτήρι τῆς ἁμαρτίας.

Ὅσο κι' ἄν ἁμαρτήσαμε ὅμως, ὅσο μεγάλο καὶ ἄν εἶναι τὸ χρέος τῶν ἁμαρτιῶν μας ὁ Κύριος τὸ πλήρωσε, τὸ ἐξόφλησε πάνω στὸ Σταυρό. Ὁ ἀπ. Ἰωάννης γράφει: «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Ἰω. Α' 1,7).
Δύο παράγοντες συντελοῦν στὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου: ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸ Σταυρό καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἡ μετάνοια καὶ ἡ ἐξομολόγηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἄπλωμα τοῦ χεριοῦ γιὰ νὰ δεχθοῦμε τὴ χάρη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Πολλοὶ χριστιανοί νομίζουν πὼς δὲν ἔχουν ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐξομολογήσεως. Ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι καλοὶ ἄνθρωποι, καλοὶ οἰκογενειάρχες, ἔντιμοι πολίτες.
Ὅλα αὐτὰ μπορεῖ νά εἶναι σωστά, ἀλλὰ αὐτὰ δὲν τοὺς σώζουν. Ὁ ἄνθρωπος δὲν σώζεται γιατὶ εἶναι καλὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ γιατὶ μετανόησε καὶ ἐξομολογήθηκε ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ του. Οὕτε πάλι καταδικάζεται ὁ ἄνθρωπος γιατὶ εἶναι ἁμαρτωλός, ἀλλὰ γιατὶ δὲν μετανόησε, γιατὶ δὲν ἄλλαξε ζωή.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ περιμένει τὴν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου.

Π.Π. - Ἀπολύτρωσις - Ὀρθόδοξα Μηνύματα

ΠΗΓΗ:orthodox fathers

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Έκτακτες ατομικές νηστείες

Αυτές προβλέπονται πριν από:

α.Την Χειροτονία
Τη νηστεία, πρίν γίνει κανείς Διάκονος ή Ιερεύς αποτελεί Αποστολικήν παράδοσιν.

β. Τον Γάμο
Η προ του γάμου αγνεία , εγκράτεια και νηστεία είναι τελείως αυτονόητος, εφ'όσον μάλιστα προβλέπεται το μυστήριον του γάμου να τελήται εντός της Θ.Λειτουργίας, οπότε οι νεόνυμφοι μεταλαμβάνουν . (Η Εκκλησία στεφανώνει τους μελλόνυμφους ως νικητάς. Το αντικείιμενον  της νίκης τους είναι η εγκράτεια και η αγνότητα, διά την οποίαν αγωνίστηκαν και πέτυχαν να μην προχωρήσουν στις προγαμιαίες σχέσεις).

γ. Το Ευχέλαιον
Η νηστεία εδώ επιβάλλεται, διότι κανονικά , πρίν από το Ευχέλαιον , πρέπει να προηγήται το Μυστήριον της Μετανοίας και Εξομολογήσεως(ιδίως του ασθενούς) και ν'ακολουθή η Θ.Κοινωνία.Και ναι μεν ο ασθενής απαλλάσσεται της νηστείας των τροφών , οι συγγενείς όμως αυτού μπορούν να απληρώσουν το κενό και να προετοιμασθούν οι ίδιοι , προκαλώντας και προσελκύοντας το έλεος του Θεού υπέρ του ανθρώπου τους, με νηστεία,προσευχή , μετάνοια-εξομολόγησι και στο τέλος με τέλεσι ιδιαιτέρας (όχι ιδιωτικής) Θ. Λειτουργίας, υπέρ του ασθενούς και Θείας Μεταλήψεως ΌΛΩΝ.

δ. Πρίν απο κάθε περίπτωσι ανάγκης , δυσχερείας ή σοβαρής αποφάσεως.
Σ'αυτές τις περιπτώσεις ο Πνευματικός καθορίζει μία μικράν περίοδον εντόνου προσευχής και νηστείας (σύμφωνα με την συνήθεια της Εκκλησίας, η οποία πάντοτε "εν προσευχή και νηστεία" ενεργούσε και ενεργεί), ώστε με την βοήθειαν του Θεού να ξεπεραστούν ή να λυθούν τα προβλήματα, ή ο  Θεός να φωτίση και να μας γνωρίση "την οδόν εν η πορευσόμεθα"(Ψαλμ. ρμβ΄,8)

Διευκρινίσεις

1. Όλα τα Σάββατα και τις Κυριακές του έτους που ευρίσκονται μέσα σε περιόδους νηστείας  τρώγομεν λαδερά.  Απαγορεύει  δηλ η Εκκλησία μας στις δύο αυτές ημέρες την αυστηρή νηστεία. Μόνον το Μεγάλο Σάββατον τρώγομεν αλάδωτα. Επομένως, όταν θέλωμεν να κοινωνήσωμεν Κυριακή (ή Δευτέρα) , το Σάββατον (ή την Κυριακήν), πρέπει να φάγωμεν λαδερά, τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι, ενώ το βράδυ τρώμε κάτι ελαφρόν, αλάδωτον (τσάϊ, ξηρούς καρπούς, φρούτα κ.λ.π)

2.Όταν κάποιος θέλει να κοινωνήσει εκτάκτως Τρίτη, τετάρτη ή Παρασκευή, καλόν είναι, αν θέλη , σύμφωνα με προφορική παράδοσι της Εκκλησίας, ιδία του Μοναχισμού, την προηγούμενη ημέραν να φάγη αλάδωτα, χάριν καλλιτέρας ψυχικής του προετοιμασίας.

3.Εξαίρεσις του ανωτέρου κανόνος γίνεται όταν η παραμονή της Θ.Κοινωνίας συμπίπτει με Σάββατο ή Κυριακή ή με μεγάλη εορτήν που έχει κατάλυσιν, οπότε τρώγομεν μέχρι το μεσημέρι της παραμονής ό,τι προβλέπει η κατάλυσις και το βράδυ αλάδωτα.  Οποιος κοινωνεί τακτικά συμβουλεύεται τον Πνευματικόν του.

4. Εννοείται ότι τ' ανωτέρω ισχύουν δι' αυτόυς που τηρούν τις νηστείες του έτους . Τεσσαρακοστές, Τετάρτες-Παρασκευές κλπ) Όσοι δεν τις τηρούν και δεν νηστεύουν , όπως τις καθορίζει η Εκκλησία, όταν θέλουν να κοινωνήσουν , πρέπει, κανονικά , ν' απευθύνονται στον Πνευματικό τους και όχι σ' άλλους ανευθύνους...

5. Πολλοί συνηθίζουν να κοινωνούν, επειδή έκαναν νηστεία 7, 10 ή περισσοτέρων ημερών , πρίν απο μιά μεγάλη εορτή , π.χ το Πάσχα. Όλοι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν ότι οι προσερχόμενοι στην Θείαν Κοινωνίαν είναι απαραίτητο να έχουν ανάλογη καθαρότητα και προετοιμασίαν.Το πρώτον (η καθαρότητα) , είναι θέμα μετανοίας και εξομολογήσεως, ενώ το δεύτερον (η προετοιμασία) είναι θέμα προσευχής, νηστείας, μελέτης, αναγνώσεως της Ακολουθίας της Θείας Μεταλήψεως κ.λ.π. Όταν κανείς πράττη μερικά από τα ανωτέρω, πρέπει ν'ασποφασίση κάποτε να κάνη και τα υπόλοιπα και οπωσδήποτε το πρώτον , ώστε η βοήθεια που αναμένει από την Θεία Μετάληψι να εξασφαλισθή. Διότι  η Θεία Κοινωνία είναι ΦΩΣ: άλλους "θερμαίνει" και φωτίζει και άλλους κατακαίει...Πότε σε βρώμικο ποτήρι βάλαμε νερό να πιούμε; Και πότε δεχήθηκαμε επισκέψεις  στο σπίτι δια την ονομαστική μας εορτή χωρίς να το καθαρίσωμεν; Δεν πρέπει αναλόγως , τουλάχιστον , να ενεργήσωμεν και με τον Χριστόν, που τον δεχόμεθα μέσα μας με την Θείαν Κοινωνίαν;
Από το: Το προσευχητάριόν μου
π.Γεώργιος Σ. Κουγιουμτζόγλου
πλατεία Αγίου Γεωργίου 5
54635 Θεσσαλονίκη

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ


alt 

...Ενώ οι μοναχοί και οι ηγούμενοι των μονών του Αγίου Όρους ζητούσαν να ακούσουν κάποιο λόγο παρακλήσεως από εμένα, εγώ, ως ορθόδοξος ιερεύς και επίσκοπος, ένιωθα την ανάγκη να στραφώ και να ζητήσω λόγο παρακλήσεως από κάποιον πνευματικό πατέρα.

Ένας από τους καταξιωμένους πνευματικούς ήταν ο π. Παΐσιος, ένας απλός αλλά μεγάλου πνευματικού βάθους μοναχός. Γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και αποδείχθηκε ένας από τους παράγοντες της αναγέννησης του μοναχισμού στο Άγιον Όρος, ο οποίος σαφώς έφθινε- ίσως όχι από άποψη πνευματική, ασφαλώς όμως από άποψη ανθρώπινου δυναμικού και μοναστικού πληθυσμού- όταν εορτάσαμε την πρώτη χιλιετηρίδα του Αθωνικού μοναχισμού το 1963. Μετά από μια περίοδο κατά την οποία είχε αποσυρθή στο Σινά, ο π. Παΐσιος επέστρεψε στο Άγιον Όρος, απ' όπου κατηύθυνε πολλές ψυχές σε όλο τον κόσμο. Είχε επισκεφθεί τον προκάτοχό μου, Πατριάρχη Δημήτριο την εποχή που υπηρετούσα ως προσωπικός του γραμματεύς. Αυτό που συνεκλόνιζε ήταν η σιωπή του.

Όποιος ευλογηθεί στη ζωή του να συναντήσει έναν ζωντανό άγιο, γνωρίζει την μοναδική αίσθηση της ηρεμίας η οποία χαρακτηρίζει έναν τέτοιο άνθρωπο. Ο άγιος αισθάνεσαι ότι ζει μεν στον κόσμο μας, αλλά την ίδια στιγμή γεύεται τον μέλλοντα αιώνα. Στον γέροντα Παΐσιο σε εξέπληττε κυρίως το ότι ήταν απόλυτα ανθρώπινος, γεμάτος αυθορμητισμό και μακριά από κάθε προσποίηση. Ένιωθες ότι ακτινοβολούσε το φως του Χριστού, και αυτό σου χάριζε όχι μόνον απόλυτη άνεση μαζί του αλλά και τη βεβαιότητα ότι είσαι ευπρόσδεκτος. Αργότερα, θυμάμαι ότι τον επισκέφθηκα στο κελλί του, όπως το είχαν κάνει τόσοι και τόσοι άλλοι όλα αυτά τα χρόνια. Σου χάριζε την πνευματική εμπειρία και τη συμβουλή του, ενώ την ίδια στιγμή σου καθάριζε ένα μήλο ή ένα πορτοκάλι. Και τί παράδοξο! Ένας απλός μοναχός να δέχεται την κατάθεση της ψυχής του Οικουμενικού Πατριάρχη! Και όμως, το έκανε με την μεγαλύτερη απλότητα. Ο αυθορμητισμός και η ειλικρίνεια είναι, μερικές φορές, το ταπεινό περίβλημα μέσα στο οποίο η Εκκλησία λειτουργεί με τον αυθεντικότερο τρόπο.

Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος

Από το βιβλίο: «Συνάντηση με το Μυστήριο»- Μια σύγχρονη ανάγνωση της Ορθοδοξίας. Εκδ. ΄΄Ακρίτας΄΄ σελ.88-89

 Απο:
http://anastasiosk.blogspot.com/2011/10/blog-post_806.html

μέσω

http://vatopaidi.wordpress.com/

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟ

Μετάνοια-Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Ερ.:«Είναι δυνατό να μετανοήση κανείς και να σωθεί;»« Όλη τη ζωή μου την πέρασα μέσα στις αμαρτίες, και σώζομαι εάν μετανοήσω;» 
Απ. : «Ασφαλώς. Βεβαιότατα. Ο Κύριος μας έχει τη δύναμη να εξαλείφει τα αμαρτήματα σε τέτοιο  βαθμό , ώστε ούτε ίχνος να μη μείνει. Στην περίπτωση των ιατρών του σώματος αυτό  μερικές φορές είναι αδύνατο. Γι' αυτό , ενώ το τραύμα θεραπεύεται , η ουλή μένει. Ο Θεός όμως, όταν εξαλείφει τα αμαρτήματα , ούτε ούλη αφήνει ούτε ίχνος επιτρέπει να μείνει, αλλά μαζί με την υγεία χαρίζει και την ομορφιά, μαζί με την απαλλαγή της τιμωρίας δίνει και τη δικαιοσύνη, και κάνει εκείνον που είχε αμαρτήσει ίσο με εκείνον που δεν έχει αμαρτήσει. Γιατί εξαλείφει το αμαρτήματα και το κάνει ούτε καν να υπάρχει και σαν μα μην έγινε. Τόσο πολύ τέλεια το εξαλείφει, χωρίς να μένει ούτε ουλή ούτε ίχνος σημάδι αποδεικτικό ούτε δείγμα».  

Ερ.:«Ο νόμος είναι κοπιαστικός. Ο Θεός μας ζητά αδύνατα».  
Απ.:«Κλείσε το στόμα σου , μη κατηγορείς τον Κύριογιατί δεν αποτελεί αυτό δικαιολογία, αλλά προσθήκη της αμαρτίας πολύ πιο χειρότερη από την προηγούμενη. Αυτοί που λένε παρόμοιες δήθεν δικαιολογίες μοιάζουν με τον δούλο που πήρε ένα τάλαντο χωρίς να το αξιοποιήσει, και όταν θέλησε να δικαιολογηθεί είπε« Ήξερα ότι είσαι σκληρός θερίζεις όπου δεν έσπειρες και μαζεύεις απ' όπου δεν εσκόρπισες». Μη κατηγορείς τον Κύριο ∙ δεν πρόσταξε αδύνατα. Κι αυτό φαίνεται απ' το ότι υπάρχουν άνθρωπο που όχι απλώς το τηρούν αλλά και τα υπερβαίνουν. Π.χ υπάρχουν άνθρωποι όχι απλώς ηθικοί  αλλά και παρθένοι εντελώς. Υπάρχουν άνθρωποι όχι απλώς ελεήμονες αλλά και εντελώς ακτήμονες Όλα αυτά δείχνουν την ευκολία των προσταγμάτων του Θεού. Δεν θα τα υπερέβαιναν αυτά, αν δεν ήταν εύκολα. Εύκολα λοιπόν τα προστάγματα του Θεού και όχι δύσκολα. Τώρα αν σε πολλούς φαίνονται δύσκολα τα προστάγματα του ευαγγελίου , είναι δύσκολα όχι από τη φύση τους αλλ' εξ αιτίας της ραθυμίας των ακροατών. Η δυσκολία δεν βρίσκεται στη φύση των πραγμάτων, αλλά στην προαίρεση των ανθρώπων. Και ότι αυτό είναι αληθινό γίνεται φανερό από το εξής. Το μέλι έχει φύση γλυκιά και ευχάριστη, αλλά στους ασθενείς είναι πικρό και αηδιαστικό. Όχι όμως από τη φύση του αλλά εξ αιτίας της ασθένειας εκείνων. Έτσι και ο νόμος , αν φαίνεται ότι είναι βαρύς αυτό προέρχεται όχι από τη φύση του, αλλ' από τη ραθυμία μας.»

«Κανείς λοιπόν ας μη απελπίζεται για τη σωτηρία του. Δεν είναι φυσική η κακία∙   έχουμε τιμηθεί με προαίρεση και ελεύθερα. Είσαι τελώνης; Μπορείς να γίνεις ευαγγελιστής. Είσαι βλάσφημος; Μπορείς να γίνεις απόστολος. Είσαι ληστής; Μπορείς να λεηλατήσεις τον παράδεισο. Είσαι μάγος; Μπορείς να προσκυνήσεις τον Κύριο. Δεν υπάρχει καμιά αμαρτία που να μη σβήνεται με τη μετάνοια. Γι΄αυτό ο Κύριος διάλεξε τους πιο καλούς καρπούς της πονηρίας, για να μη μπορεί κανείς  στο τέλος ν' απαλλαγεί από την κατηγορία.»

«Πρόσεχε τι σου κάνει ο διάβολος. Δύο είναι αυτά αμαρτία και μετάνοια η αμαρτία είναι τραύμα , η μετάνοια φάρμακο. Η αμαρτία έχει ντροπή , ενώ η μετάνοια έχει την παρρησίαη αμαρτία προκαλεί  το σάπισμα, η μετάνοια προκαλεί την θεραπεία την τάξη αυτή την αντέστρεψε  ο σατανάς, και έδωσε την παρρησία στην αμαρτία και τη ντροπή στη μετάνοια. Μήπως το φάρμακο προξενεί τη σαπίλα; μήπως το τραύμα παρέχει τη θεραπεία; «Λέγε  γάρ τας ανομίας σου πρώτος, ίνα δικαιωθείς»  , και «δίκαιος εαυτού κατήγορος εν πρωτολογία»  . Δεν καταλαβαίνουμε ότι μ'αυτήν την ανατροπή των πραγμάτων ο σατανάς και στην αμαρτία μας σέρνει και από τη μετάνοια μας αποτρέπει.»

«Τι ντρέπεσαι τώρα; Όταν πόρνευες δεν ντρεπόσουν, όταν παίρνεις το φάρμακο ντρέπεσαι; Όταν απαλλάσεις τον εαυτό σου από την αμαρτία ντρέπεσαι; Τότε όφειλες να ντρέπεσαι, όταν αμάρτανες ,τώρα που δίνεσαι δίκαιος όχι».

«Δεν περιμένει ο Θεός να περάσει χρόνος από τη μετάνοια είπες την αμαρτία σου δικαιώθηκες μετανόησες, ελεήθηκες. Δεν απομακρύνει την αμαρτία ο χρόνος, αλλ' ο τρόπος εκείνου που μετανοεί σβήνει την αμαρτία είναι δυνατό να περάσει πολύς χρόνος και να μη επιτύχει κάποιος τη σωτηρία, και άλλος πάλι μέσα σε λίγο χρόνο , αφού εξομολογηθεί ειλικρινά , ν' απαλλαχθεί από την αμαρτία.»  

«Πω πω, πόση ακριβολογία για τον δίκαιο. πω πω , πόση μεγαλοδωρία προς τον αμαρτωλό! Τόσους ποικίλους και διαφόρους τρόπους επινοεί  , χωρίς αυτός ν ' αλλάξει , αλλά μοιράζοντας χρήσιμα τη μεγάλη του αγαθότητακαι άκου πως. Τον αμαρτωλό κ' εκείνον που επιμένει στις αμαρτίες, αν τον φοβίσει, τον οδηγεί στην απόγνωση και στη στέρηση της ελπίδας, ενώ τον δίκαιο , αν τον μακαρίσει , χαλαρώνει τον τόνο της αρετής του , και επειδή μακαρίσθηκε ήδη, τον κάνει αδιάφορο στην προθυμία προς την αρετή. Γι' αυτό τον αμαρτωλό τον ελεεί , ενώ τον δίκαιο τον φοβίζει.».

«Και υπάρχει και κάτι άλλο παράξενο και παράδοξοεπειδή τα αμαρτήματα θεωρούνται σαν χρέη , στους αμαρτωλούς  που μετανοούν χαρίζει και το κεφάλαιο, ενώ από τους δίκαιους  απαιτεί και τους τόκους. Έτσι ο δούλος που χρωστούσε μύρια τάλαντα , μόλις είπε Κύριε,« μακροθύμησον επ' εμοί και πάντα αποδώσω», ο Κύριος δεν περίμενε να τον εξοφλήσει, αλλά θεώρησε την εξομολόγηση εξόφληση του χρέους. Ενώ στην παραβολή των ταλάντων από τους δικαίους απαιτεί και τόκους. «Δια τι γαρ ούκ εδώκατε το αργύριον μου τοις τραπεζίταις, καγώ ελθών συν τόκοις απήτησα;». Όπως εμείς απαιτούμε από τους πλούσιους πολλά και δεν τους χαρίζουμε τίποτα, ενώ τους φτωχούς τους λυπούμαστε και τους ελεούμε, έτσι και ο Θεός. Διότι θεωρεί τον δίκαιο πλούσιο και τον αμαρτωλό πτωχό».  


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...