"Δός μου καρδιά να σε διαλογίζεται
ψυχή να σε αγαπά
σκέψι να σε αναπολή
νου να σε καταλαβαίνη
λόγο, που αδιάσπαστα
σε σένα, το ακαρότατο αγαθό
νάναι προσκολλημένος και να αγαπά σοφά εσέ,
την απειρόσοφη αγάπη".
Ω και να σ'εβλεπα, φως των ματιών μου!
Έλα χαρά του πνεύματος μου!
Φανερώσου μου , συ, η μεγάλη μου ευφροσύνη
γλυκειά παρηγοριά μου!
"Εγώ είμαι, Κύριε, εγώ η αιτία των πόνων σου, ο υπεύθυνος της σφαγής σου. Εγώ η αφορμή του θανάτου σου. Εγώ ηνόμησα και συ εκάθησες εις το εδώλιον του κατηγορουμένου. Εγώ έκαμα το πονηρόν και συ κατεδικάσθης. Εγώ ημάρτησα και συ εμαστιγώθης με το απαίσιον φραγγέλιον.Επίσκεψαι με διά να σου προσφέρω ολοκαύτωμα εγώ τον εαυτό μου, τον αμαρτωλόν εαυτό μου, τα πάθη μου και τας κακάς επιθυμίας".
"Όπως κάποιος δαμάζει το άλογον του όχι μόνον με το χαλινάρι αλλά και με την μετρημένην τροφήν, που του δίδει, διά να ταξιδεύη με ασφάλειαν, έτσι και ημείς δαμάζομεν με νηστείαν την σάρκα μας, που είαι το υποζύγιον της ψυχής μας, δια να βαδίσωμεν με ασφάλειαν προς την Άνω Ιερουσαλήμ. Χωρίς νηστείαν η σάρξ αφηνιάζει ωσάν ατίθασον ζώον και μας πετά εξω απο τον δρομον. Και ο δρόμος μας είναι ο Χριστός."
"Επάκουσόν μου, γλυκυτάτη Δέσποινα, Υπεραγία Θεοτόκε, Θεοκόσμητε και Θεοχαρίτωτε, μητροπάρθενε Κόρη, Ανύμφευτε Νύμφη , Θεοτόκε Πανάχραντε, η καθαρωτάτη απο πάσαν καθαράν κτίσιν, αισθητήν και νοεράν, των Ουρανών πλατυτέρα, του ηλίου λαμπροτέρα, όλων των κτισμάτων τιμιωτέρα.των Χερουβείμ αγνοτέρα, των Σεραφείμ ενδοξοτέρα .Δέσποινα των Αγγέλων, Κυρία του κόσμου, Παντάνασσα του Ουρανού και της γής, επάκουσον μου. και πρόσδεξαι , ως ευσυμπάθητος την κατ'α δύναμιν μικράν και ταπεινή μου και ευτελή ευχαριστίαν...Επάκουσον μου, γλυκυτάτη μου Δέσποινα, η ελπίς μου και η παρηγορία μου, η προς Θεόν ακαταίσχυντος μεσιτεία μου, απάντων κυριεύουσα και πανταχού προφθάνουσα..."
"Αν και μίαν μόνην ημέραν έμελλον να απολαύσω την Ουράνιον Βασιλείαν, πάντα τα του κόσμου και πάσαν σωματική (θα) καταφρονήσω απόλαυσιν".
"...Ω μήτερ Ιερουσαλήμ, η πόλις του Θεού η αγία, η του Χριστού πανάμωμος Νύμφη, πόσον σε αγαπά η καρδιά μου, πόσον σε επιθυμεί η ψυχή μου,πόσον ένδοξος, πόσον μεγαλοπρεπής είσαι! Ούκ έστιν εν σοι σκοτία ούτε νύξ...αλλ' ο εκ Θεού Θεός, το εκ του φωτός φως, ο ήλος της δικαιοσύνης, ο Αμνός ο πάλλευκος , ο των βασιλεών Βασιλεύς εν μέσω σου εστιν και παίδες αυτού κύκλων αυτόυ. Εκεί εν σοι αι υμνολόγοι των Αγγέλων χοροστασίαι. Εκεί ο των προφητών προορατικός όμιλος. Εκεί ο των Αποστόλων δωδεκάριθμος σύλλογος. Εκεί των αναριθμήτων Μαρτύρων ο τροπαιούχος στρατός. Εκεί των αγίων Ομολογητών ο ιερός θίασος. Εκεί οι μονασταί οι αλήθείς και τέλειοι..."
"Ω μακαριότης Βασιλείας ουρανίου, εις την οποίαν Σύ Κύριε, βασιλεύεις εις τον αιώνα και οι Άγιοι Πάντες μετά Σου θα βασιλεύσουν περιβεβλημένοι το φως ώσπερ ιμάτιον , φέροντες επι κεφαλής στέφανον εκ λίθου τιμίου".
" Ο Χριστός , το ωραιότερον παιδί μεταξύ των ανθρώπων, κατέστησε την νύμφην του , την Εκκλησίαν,ομοίαν με την Μητέρα του. Εδημιούργησε μίαν Εκκλησίαν μητέρα δι' ημάς και την διετήρησε διά τον εαυτό της παρθένον."
"Επάκουσόν μου, γλυκυτάτη Δέσποινα, Υπεραγία Θεοτόκε, Θεοκόσμητε και Θεοχαρίτωτε, Μητρόθεε Κόρη, Ανύμφευτε Νύμφη, Θεοτόκε Πανάχραντε, η καθαρωτάτη απο πάσαν καθαράν κτίσιν, αισθητήν και νοεράν, των Ουρανών πλατυτέρα, του ηλίου λαμπροτέρα, όλων των κτισμάτων τιμιωτέρα. των Χερουβείμ αγνοτέρα, των Σεραφείμ ενδοξοτέρα. Δέσποινα των Αγγέλων, Κυρία του κόσμου, Παντάνασσα του Ουρανού και της γής, επάκουσον μου. και πρόσδεξαι, ως ευσυμπάθητος την κατά δύναμιν μικράν και ταπεινήν μου και ευτελή ευχαριστίαν...Επάκουσον μου, γλυκυτάτη μου Δέσποινα, η ελπίς μου και η παρηγορία μου, η προς Θεός ακαταίσχυντος μεσιτεία μου, απάντων κυριεύουσα και πανταχού προφθάνουσα..."
"Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, του κόσμου Κυρία. το καύχημα μου, η ελπίδα μου, η καταφυγή μου, η προστασία μου, η σκέπη, η παραμυθία, το αγαλλίαμα μου. ελέησον και δείξον τα ταχινά σπλάχνα εις εμέ τον αμαρτωλόν και παμβέβηλον".
"Παναγία Δέσποινά μου, φύλαξον με υπο την σκέπη σου. ότι εις τα παναχράντους χείρας σου παρατίθημι το πνεύμα μου. Γενού βοηθός και σκέπη της ψυχής μου εν τη φοβερά ημέρα της Κρίσεως και πρέσβευε υπέρ εμού του αναξίου, ίνα εισέλθω καθαρός και αγνός ειςτον Παράδεισον..."
Περπατούσε ως Επίσκοπος Ιππώνος ο Αυγουστίνος μία ημέρα εις την ακρογιαλίαν απορρηφημένος απο τα μεγάλα θεολογικά του προβλήματα. Εκεί παρετήρησε ένα μιρκό παιδάκι, που έπαιζε. Το αθώον παιδί είχεν ανοίξει μικρόν λάκκον. Παραξενεύτηκεν ο επίσκοπος με το παιγνίδι του μικρού και κουρασμένος απο τους βαθείς του στοχασμούς διέκοψε προς στιγμήν τον περίπατον και το ερώτησε τι προσπαθεί να κάνη. "Θα αδειάσω , απήντησεν εκείνο, την θάλασσαν εις αυτοόν εδώ τον λάκκον". Η αφέλεια του παιδού εφάνηκεν αστεία εις τον Επίσκοπον. Διά τούτο με το χαμόγελο της καλωσύνης του και με την σύνεσιν του ωρίμου το εβεβαίωσε: " Παιδάκι μου , αυτό είναι αδύνατον να γίνη. Μη κουράζεσαι. Δεν ημπορεί ποτέ η μεγάλη θάλασσα να σωρέση εις τον μιρκόν αυτόν λάκκον σου". Και ο μικρός, με την σύνεσιν πλέον σοφού , απήντησεν εις τον φιλόσοφον Επίσκοπον: "Εάν η θάλασσα είναι αδύνατον να χωρέση εις τον μικρόν αυτόν λάκκον, πως συ προσπαθείς να χωρέσης εις το μικρό ανθρώπινο μυαλό σου τον απέραντον ωκεανόν των Μυρτηρίων του Θεού; Και πήρε τότε ο ιερός Πατήρ την απάντησιν που του εχρειάζετο , απο τον μικρόν διδάσκαλόν που δεν ήτο άλλος , παρά Άγγελος απεσταλμένος του Θεού.
"Κανείς δεν θα ήθελα να ασπάζεται όλα τα δκά μου, έτσι ώστε να με ακολουθή σε όλα, αλλά μόνο σ' εκείνα, στα οποία κατανοεί ότι δεν έσφαλα. Διότι γι' αυτό τώρα γράφω βιβλία (εννοεί τις Retractiones) στα οποία ανέλαβα να αναθεωρήσω τα έργα μου, για να δείξω ότι ούτε εγώ δεν ακολούθησα τα δικά μου κατα πάντα" (Λατιν. Πατρόλ. Migne, τομ. 45, 1027)
Ω Κύριε Ιησού Χριστέ, Λόγε του Θεού! Ω Θεέ Λόγε! Συ είσαι το φως, δια του οποίου εδημιουργήθη το φως το αισθητόν. Συ είσαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή. Εις Σε ούτε σκότος υπάρχει ούτε απάτη και ψεύδος ούτε ματαιότης ούτε θάνατος. Συ είσαι το φως και μακράν από Σε υπάρχει σκότος πνευματικόν. Συ είσαι η οδός της αληθείας και αρετής και χωρίς Σου καταντά ο άνθρωπος εις την πλάνην. Συ είσαι η αλήθεια, έξω από την οποία υπάρχει η ματαιότης. Συ είσαι η ζωή και μακράν από Σου υπάρχει θάνατος.
Ειπέ, Κύριε, εις την ψυχή μου την διαταγήν σου «ας γίνη φως», για να ιδώ το φως το πνευματικόν και ξεφύγω από το σκότος της αγνοίας και της αμαρτίας, για να ιδώ την οδόν της αρετής και της σωτηρίας και επιστρέψω προς αυτήν από εκεί όπου δεν είναι οδός πραγματική, για να ιδώ την αλήθειαν και αποφύγω την ματαιότητα της προσκαίρου ζωής, για να ιδώ την ζωήν την πνευματικήν και αποφύγω τον θάνατον, τον οποίο φέρει η αμαρτία. Λάμψε, Κύριε, πλουσίως εις εμέ το πνευματικόν σου φως. Διότι Συ είσαι ο φωτισμός μου και ο Σωτήρ μου, τον οποίον θα σέβωμαι και θα φοβούμαι. Συ είσαι ο Κύριός μου, εις τον οποίον θα ψάλλω ύμνους. Συ είσαι ο Θεός μου, του οποίου το Όνομα θα ευλογώ και δοξάζω. Συ είσαι ο Πατήρ μου, τον οποίον θα αγαπώ. Συ είσαι ο Νυμφίος μου, εις τον οποίον θα φυλάξω την ψυχήν μου πιστήν και αφωσιωμένην.
Ω Κύριε, το φως της ψυχής μου, λάμψε εις εμέ τον φωτισμό σου. Λάμψε το φως σου εις εμέ τον τυφλόν κατά την ψυχήν, που παρίσταμαι τώρα εν προσευχή ενώπιόν Σου, που κάθημαι εις σκότος πνευματικόν και ευρίσκομαι υπό το κράτος και την δύναμιν του θανάτου. Και οδήγησε τα έργα μου εις την οδό της αρετής, η οποία φέρει την ειρήνην, δια να αξιωθώ να προσέλθω εις την σκηνήν την αξιοθαύμαστον, τον άγιον ναόν σου, που είναι οίκος Θεού, δια να προσφέρω εις Σε με φωνήν χαρμόσυνον λόγους ευχαριστίας και δοξολογίας. Διότι η πραγματική αύτη από καρδιάς δοξολογία είναι οδός και μέσον, δια του οποίου θα ημπορέσω να πλησιάσω προς Σε, οδός και μέσον δια του οποίου θα κατορθώσω να αποσυρθώ μεν από τον κακόν δρόμον της αμαρτίας, προς Σε δε να επιστρέψω. Διότι Συ είσαι πράγματι η οδός που οδηγεί εις την ζωήν.-Απο: http://agiabarbarapatras.blogspot.com/2010/06/blog-post_5387.html#ixzz0sR1i1Be2
"Την μεν καινοτομίαν , ως την δεσποτικήν φωνήν κιβδηλεύουσαν και παραχαράσσουσαν αποστρεφόμεθα. τον πατέρα δε αυτήν , σιγώντα μάλιστα και μη παρόν, μηδ' αντιλέγομεν, ου μεν ούν , ου καταδικάζομεν"- Μέγας Φώτιος (Ελλην. Πατρολογία Migne, τόμος 102, σελ 816).
Απο το βιβλιο του Αρχ. Θεόδωρου Κ. Μεράτη
Ο υιός των δακρύων(Ο ιερός Αυγουστίνος)
Εκδόσεις Αδελφότητος Θεολόγων "Ο ΣΩΤΗΡ"
1982
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου