Θαυμάσια έκσταση, στην οποία μια σταγόνα από το Δεσποτικό Αίμα υπερβαίνει όλα τα αμαρτήματα των ανθρώπων

Ήταν κάποιος Μοναχός αμελής και ράθυμος που δεν φύλαγε τις υποσχέσεις του Αγγελικού σχήματος, αλλά περνούσε τη ζωή του με πολλή ακηδία· μόνο αυτήν την αγαθοεργία έκανε, ότι από την πολλή ευλάβεια και πόθο που είχε προς την Παρθένο, σταματούσε κάθε λίγο και έλεγε μπροστά στη σεβάσμια εικόνα της εκατό φορές τον Αρχαγγελικό Ασπασμό, καθώς δεν ήξερε γράμματα να διαβάζει άλλες ευχές.

Έτσι λοιπόν ενώ ζούσε με αμέλεια στις νηστείες, στις αγρυπνίες και σε όλες τις τάξεις της μοναδικής πολιτείας τον αξίωσε ο πανάγαθος Κύριος, που θέλει όλοι να σωθούν , και είδε φοβερή οπτασία και έκσταση, ότι σαν να άρπαξαν οι δαίμονες την ψυχή του , και την πήγαν μπροστά στον δίκαιο Κριτή, ζητώντας από αυτόν να κάνει δικαιοσύνη, και να τους την δόσεις σύμφωνα με τις πράξεις της. Και ο Βασιλιάς που γνώριζε της αμαρτίες της ψυχής, είπε στους δαίμονες· Βάλετε την στην γέενα, γιατί δεν έχει μέρος μαζί μου· γιατί δεν φύλαξε τις επαγγελίες του Βαπτίσματος και του Μοναδικού σχήματος.

Αμέσως λοιπόν μόλις άρπαξαν την ψυχή οι δαίμονες, σαν άγριοι λύκοι, σηκώθηκε από τον θρόνο της η παντοδύναμος Δέσποινα και είπε στον Βασιλιά. Σου δέομαι, Κύριέ μου, άκουσέ με τα δικαιώματα , όπου έχω να πως σε βοήθεια αυτής της ψυχής. Και έτσι έδειξε ένα Βιβλίο, που ήσαν γραμμένοι οι Χαιρετισμοί που της είπε όλη του την ζωή προσευχόμενος, και προστάζει τον φύλακα της ψυχής εκείνης να βάλει το Βιβλίο αυτό στη ζυγαριά. Από το άλλο μέρος έβαλαν οι δαίμονες βιβλία πολλά , που είχαν γραμμένα όλα τα εγκλήματα του Μοναχού. Τότε βάρυνε πολύ προς το μέρος εκείνο που είχε τα αμαρτήματα.

Βλέποντας λοιπόν η πολυεύσπλαχνη Μητέρα του παντελεήμονος Θεού πως δεν ωφελήθηκε καθόλου η ψυχή με τον τρόπο αυτόν , (γιατί οι αμαρτίες ήσαν πολλές, και η αρετή λίγη) λέγει προς τον Δεσπότη· Θυμήσου , παμφίλτατε μου Υιέ, ότι από την σάρκα μου ανέλαβες την ποθητή σου ουσία και χάρισέ μου μία σταγόνα από τον άχρατο και πολύτιμο Αίμα σου, που έχυσες για τους αμαρτωλούς στο σωτήριο Πάθος. Ναί , Δέσποτα πολυέλεε, κάμε το έλεος αυτό σε αυτήν την ψυχή , διότι με αγαπούσε πολύ και προσευχόταν σε μένα με πόθο και πίστη. Της λέει ο Δεσπότης· Να γίνει , ω Μητέρα, το θέλημα σου· ότι δεν είναι σωστό να σου αθετήσω καμία αίτηση· να γνωρίζεις όμως, ότι μία σταγόνα από το Αίμα μου υπερβαίνει όλα τα αμαρτήματα του κόσμου. Έλαβε αυτό που ζητούσε η Παντάνασσα· και καθώς το έβαλε στη στάθμη της ζυγαριάς, ελάφρυνε το άλλο μέρος που ήταν τα τόσα βιβλία των εγκλημάτων και έγινε ελαφρότερο από ένα πτερό ή άχυρο. 

Τότε οι δαίμονες σκόρπισαν ντροπιασμένοι και φώναζαν λέγοντας· Πάρα πολύ είναι ελεήμονας προς τους Χριστιανούς ο Δεσπότης, και μας αδικεί πολλές φορές. Και ο Μοναχός αφού επέστρεψε στον εαυτό του δόξαζε τον Κύριο, ευχαριστώντας την υπερύμνητη Μητέρα του, που του έδειξε αυτήν την οπτασία. 

Και μεταμελήθηκε και διόρθωσε τον βίο του , και κατόρθωσε τόση αρετή , που θαύμαζαν όσοι τον ήξεραν πρωτύτερα. Αφού αγωνίστηκε λοιπόν θεάρεστα αναπαύθηκε εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών , ω πρέπει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας. Αμήν. 

Αμαρτωλών Σωτηρία