ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ἰω. 17, 1-13)

Ἑορτάζοντας σήμερα τήν ἱερή μνήμη τῶν ἅγιων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ Ἐκκλησία ὅρισε νά διαβάζεται κατά τή θεία Λειτουργία ἡ εὐαγγελική περικοπή, πού εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἀρχιερατικῆς, ὅπως ὀνομάζεται, προσευχῆς τοῦ Κυρίου.

Γιά τέσσερα πράγματα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ Ἰησοῦς Χριστός προσεύχεται πρός τόν οὐράνιο Πατέρα· γιά τήν ὥρα τοῦ Πάθους, γιά τή δόξα τοῦ Πάθους, γιά τήν παγκοσμιότητα τοῦ ἔργου του καί γιά τήν αἰώνια ζωή.

Ἡ ὥρα τοῦ Πάθους, γιά τό ὁποῖο ἦλθε στόν κόσμο, πλησιάζει. Καί τό Πάθος αὐτό δέν εἶναι μία δυσάρεστη καί μοιραία περιπέτεια, ἀλλά εἶναι ἡ δόξα τοῦ Πατέρα καί μαζί ἡ δόξα τοῦ Υἱοῦ. Ὁ Υἱός ἦλθε μέ ἐξουσία ἐπάνω σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους. Κι ἡ ἐξουσία αὐτή δέν εἶναι ἐξουσία ὑποταγῆς, ἀλλά ἐξουσία λύτρωσης καί δωρεᾶς. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν ἦλθε γιά νά πάρει, ἀλλά γιά νά δώσει. Κι ἦλθε γιά νά δώσει ὄχι ὅσα εἶναι ὁ βίος, τά μέσα δηλαδή τῆς διαβίωσης τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά ὅσα εἶναι ἡ ζωή· ἡ αἰώνια ζωή. 

 

Στή συνέχεια ὁ Ἰησοῦς Χριστός προσεύχεται γιά τήν Ἐκκλησία· γιά τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τήν ἀσφάλεια καί τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων μέσα στήν Ἐκκλησία. Αὐτή ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ἐκκλησίας ἐδῶ στή γῆ, εἶναι ἡ εἰκόνα τῆς ἑνότητας τῆς ἁγίας Τριάδας. Ὅπως ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ ἕνας Θεός, ἔτσι καί τά διάφορα πρόσωπα στήν Ἐκκλησία, εἴτε κληρικοί εἴτε λαϊκοί, εἴμαστε ἕνας λαός, ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ὄχι ὅπως τά νομικά πρόσωπα καί σώματα, ἀλλά μία κοινωνία φυσικῶν προσώπων, πού εἶναι ὑποστατικά ἑνωμένα μέ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μία ἁγία κοινωνία, ἡ Ἐκκλησία.

 

Στό τέλος τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός τόν Πατέρα γίνεται ἰδιαίτερα θερμή καί συγκινητική. Ἦλθε ἡ ὥρα νά φύγει ἀπό τόν κόσμο κι εἶναι σά νά μή θέλει νά χωρισθεῖ ἀπό τούς δικούς του. Καί πραγματικά δέ χωρίζεται. 

 

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι πάντοτε μαζί μας. Τό ψάλλουμε αὐτές τίς μέρες στό κοντάκιο τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀναλήψεως: «…ἀνελήφθης ἐν δόξῃ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος…καί βοῶν τοῖς ἀγαπῶσι σέ· ἐγώ εἰμί μεθ’ ἡμῶν καί οὐδείς καθ’ ἡμῶν». Κάθεται στά δεξιά τοῦ Πατέρα καί «ἐντυγχάνει ὑπέρ ἠμῶν» (Ρωμ. 8, 34), μεσολαβεῖ γιά μᾶς. Καί δέ μᾶς ἀφήνει ὀρφανούς. Θά στείλει τό ἅγιο Πνεῦμα, παράκλητο, συνήγορο καί παρηγοριά μας, νά μᾶς ὁδηγεῖ στήν ἀλήθεια καί «ὅλον» νά «συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Γιά νά μή χαθεῖ κανένας μας, ἐκτός ἀπό ἐκείνους πού ἀπό μόνοι τους πάνε στό χαμό, «οἱ υἱοί τῆς ἀπωλείας» (Ἰω. 17, 12). Γιά νά ἔχουμε χαρά, τή χαρά καί τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

 

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης