ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΣΤΕΝΟΥ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος & Αγίου Φανουρίου Στενού Φανερωμένης Σαλαμίνας της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος, όπως κάθε χρόνο τιμάται πανηγυρικά η μνήμη του Αγίου.

Στον πανηγυρικό Εσπερινό της Κυριακής παρέστησαν προσκυνητές κληρικοί που αναφέρθηκαν στην ζωή και το έργο του Αγίου Παντελεήμονος, καθώς και στην δύσκολη σημερινή κατάσταση την οποία βιώνουμε σήμερα.

Λιτάνευση Ιερής Εικόνας Αγίου Παντελεήμονος Στενού Φανερωμένης Σαλαμίνας

				Λιτάνευση Ιερής Εικόνας Αγίου Παντελεήμονος Στενού ...
				Προβολή στη διεύθυνση ...	Προεπισκόπηση από Yahoo

Αμέσως μετά τον Μέγα Εσπερινό, ακολούθησε η λιτάνευση της ιερής εικόνας στους γραφικούς δρόμους του οικισμού του Στενού Φανερωμένης και μετά την επάνοδο στον ιερό ναό ακολούθησε αρτοκλασία.

Τέλος να αναφερθεί πως αύριο θα τελεστεί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία το πρωΐ, και το απόγευμα Ιερά Παράκλησις για όλους τους ασθενείς!

 

 

ΙΕΡΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ "ΤΑΥΡΙΩΤΙΣΣΑΣ" ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΘΗΝΩΝ

ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

Σμύρνης 7-Τηλ. 210-3468360

Η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της "Ταυριώτισσας" μετεφέρθη έκ Μικράς Ασίας το 1922. Κατά την περίοδον της Εθνικής μας τραγωδίας. Συντηρηθείσα προσφάτως (1η Αυγούστου 2007). Η 1η Αυγούστου καθιερώθηκε από το χριστεπώνυμο πλήρωμα της ενορίας μας αυθόρμητα και δια βοής ώς Ημέρα Ανάμνησης της Αποκάλυψης και Ονοματοδοσίας της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας "Ταυριώτισσας".

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΗΣ

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΕΟΡΤΗΣ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

ΩΡΑ 7:00 μ.μ.

Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός (Αρτοκλασία).

ΚΥΡΙΩΝΥΜΟΣ ΗΜΕΡΑ-ΣΑΒΒΑΤΟ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2015

ΩΡΑ 7:00 π.μ.

Ακολουθία Πανηγυρικού Όρθρου.

ΩΡΑ 8:30 π.μ.

Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

ΩΡΑ 10:00 π.μ.

Η Πρόοδος του Τιμίου Σταυρού (Η έξοδος του Τιμίου Σταυρού εκ του Ιερού Βήματος Λιτανευτικώς εις προσκύνησιν και αγιασμό των πιστών) & τέλεσις του Αγιασμού δια την 1ην του μηνός Αυγούστου.

ΩΡΑ 7:30 μ.μ. 

Μεθεόρτιος Εσπερινός-Πανηγυρική Παράκλησις, ψαλλομένη από όλες τις κυρίες και το εκκλησίασμα, είς την Υπεραγίαν Θεοτόκον. (Θείο Κήρυγμα) 

ΩΡΑ 9:00 μ.μ.

Λιτανεία της Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας "Ταυριώτισσας" (με την μέριμναν του Δημάρχου Μοσχάτου-Ταύρου κ. Ανδρέα Ευθυμίου), συνοδεία Φιλαρμονικής.

Θα πλαισιώσουν την Ι. Εικόνα νέες του Λυκείου των Ελληνίδων "Μεγαρίτισες" με παραδοσιακές ενδυμασίες. Νέοι και νέες του Μικρασιατικού Πολιτιστικού και Προοδευτικού Συλλόγου "Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος" Μελί-Μεγάρων με παραδοσιακές ενδυμασίες καθώς και νέοι και νέες των Κατηχητικών Σχολείων της Ενορίας μας.

Η Λιτανεία θα γίνει δια των οδών: Σμύρνης-Μακεδονίας-Πειραιώς-Έμπροσθεν του Δημαρχείου (Δέησις)-Πειραιώς-Αγ. Γεωργίου-Σμύρνης-Επάνοδος εις τον Ι.Ναόν.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ

Περιγραφή του θαύματος του Αγίου Νικάνορος που έδιωξε την πανώλη και έσωσε τα Σέρβια το έτος 1730

Το θαύμα του αγίου Νικάνορα(1491 - 1549) που έγινε στα Σέρβια το 1730 περιγράφεται παρακάτω όπως είναι γραμμένο στην πρωτότυπη γλώσσα στην ακολουθία του αγίου Νικάνορα που εκδόθηκε στην Βενετία το έτος 1774 από τον Δήμο Ιωάννου Τολιοπούλου του εκ της Χωρας  Κάλλιανης(Αιανής).  Το κείμενος σε μορφή κηρύγματος γράφτηκε μαζί με την ακολουθία το 1771. Αρχιερέας των Σερβίων τότε ήταν ο Ζαχαρίας(1730-1734) που μόλις είχε αναλάβει την επισκοπή Σερβίων χωρίς να γνωρίζει τον άγιο Νικάνορα και το Μοναστήρι του. Η έδρα της επισκοπής δεν είχε μεταφερθεί ακόμη στην Κοζάνη, μεταφέρθηκε το 1745.Το μεγαλυνάριο στο τέλος είναι της ίδιας έκδοσης του 1771 γι'αυτό δεν αναφέρει την Κοζάνη αλλά την οικουμένη. Η πόλη της Κοζάνης έζησε το ίδιο θαύμα το έτος 1918 και προστέθηκε στο μεγαλυνάριο.
Ο άγιος Νικάνορας εορτάζει στις 7 Αυγούστου, περεκλήσι του υπάρχει στην Αγία Κυριακή Σερβίων

Εις απορίαν ποτέ ευρισκόμενοι οι του μοναστηρίου πατέρες διά χρημάτων , να πληρώσωσι τα χρέη, και βαρέα δοσίματα ο που καθ’ εκάστην μεγάλως αυτούς καταμαρτυρούσιν οι αγαρινοί, και μην έχοντες άλλο τι πράξαι, έκριναν άπαντες κοινή γνώμη, να ευγάλωσι τον μέγαν ούτως, και πολύτιμον θησαυρόν, την πάντιμον , λέγω και αγίαν κάραν του οσίου Νικάνορος, να απέλθωσιν εις τα Σέρβια, οπού τω καιρώ εκείνω είχεν απεσταλθεί εις εκείνα τα μέρη παρά Θεού δια τας αμαρτίας αυτών φθοροποιά νόσος της πανούκλας, ελεεινώς τους πάντα καταθερίζουσα.  Καθ΄ έναν μεν τρόπον να ελευθερώσει ο Θεός δια πρεσβειών του δούλου του Νικάνορος από την δικαίαν αυτού μάστιγα το πλάσμα των χειρών του. Κατ άλλον δε να προφθασθή και το μοναστήριον διά της των χριστιανών ελεημοσύνης. Και δη λαβών τηνικαύτα ο παπά κυρ Δαβίδ ο ηγούμενος, και Νεόφυτος ο πνευματικός την σεβάσμιαν του οσίου πατρός ημών Νικάνορος αγίαν κάραν, και αποχαιρετήσαντες τους πατέρες άπαντας εμίσευσαν μετά της αυτών συνοδείας, και μέχρις εσπέρας έφθασαν Θεού βοηθούντος , εις χωρίον Κασαρείαν ονομαζόμενον τους οποίους συνανατήσας ένας χριστιανός πλείστα ευλαβής, και ενάρετος Νικόλαος τουνομά…

Ερχομένου δε των πατέρων  με την αγίαν κάραν του οσίου εις Σέρβια, συνήντησεν αυτούς είς των υπηρετών του αρχιερέως (Ζαχαρίας ο πανάριστος , όστις επηδιαλιούχει τηνικαύτα τους οίακας της των Σερβίων εκκλησίας και ερωτήσας αυτούς, έμαθε καταλεπτώς το αίτιον, και απελθών διεσάφισε τω αρχιερεί, ο παρά των πατέρων έμαθεν. Ο δε αρχιερεύς ως ταύτα ήκουσε , πρώτον μεν εθυμώθη λίαν κατά των πατέρων (οτι ούπω ήν τα περί του οσίου δήλα) έπειτα δε ερευνήσας ακριβώς, και βεβαιωθείς υπό χριστιανών αξιοπίστων, και μάλλον υπό της του οσία διαθήκης , και του σιγγιλιώδους του αυτού μοναστηρίου γράμματος , έδωκεν άδειαν των πατέρων ψάλλει ακωλύτως αγιασμούς εις άπασαν την αυτού επαρχίαν. Και δη ημέραν παρ’  ημέραν  , Θεού  βοηθούντος, ως ήρχισαν οι χριστιανοί , και εκάλουν τους πατέρας, και έψαλον αγισμούς εις τους οίκους των , έτριζε το κιβώτιον οπού είχον την αγίαν κάραν του οσίου Νικάνορος, και εθαύμαζον εις ετούτο μη γινώσκοντες το αίτον, αλλ’ ύστερον το εκατάλαβαν , ότι όσον έτριζε, τόσον έπαυεν η νόσος , και ο λοιμός εξοστρακίζετο από της πόλεων των Σερβίων δια πρεσβειών του οσίου Νικάνορος, ώστε εις ολίγας ημέρας ελευθερώθησαν άπαντες οι εκείσε χριστιανοί , από την επιδημίον εκείνην φθοροποιάν πανούκλαν , και εδόξαζον τον Θεό, οπού τους ελύτρωσε διά πρεσβειών του δούλου του Νικάνορος.

Τοιούτον παράδοξον θαύμα βλέποντες οι αγαρινοί, ωργίζοντο κατά των χριστιανών οι ασεβέστατοι, και μαγείαν την του  αγίου θαυματουργίαν ωνόμαζον οι άφρονες. Ώσπερ μίαν των ημερών αποφάσισαν δύο γιανίτζαροι υπό του μισόκαλου  διαβόλου κινούμενοι , ότι όταν ήθελον ιδή τους άνω ειρημένους πατέρας διαβαίνοντας εκ τινός οδού να πηγαίνωσιν εις τα των χριστιανών οσπήτια να ψάλλωσιν αγιασμού με την αγίαν κάραν, να δράμωσιν οι του αντιχρίστου μαθηταί να λάβωσιν αρπακτικώς εκ των χειρών αυτών την αγίαν και σεβάσιμιαν κάραν  του οσίου Νικάνορος , να την ρίψωσιν κάτα πετρών , και να την συντρίψωσι. Και των μεν απίστων εκείνων ούτω βουλευθέντων ποιήσαι , ο δε Θεός οπού φυλάσσει τα οστά των αγίων αυτού δούλων , και εν εξ αυτών ου συντριβήναι θέλει, τι ωκονόμησεν, εξαπέστειλεν εις αυτούς την νύκτα εκείνην , οργή θυμού αυτού , και ο μεν εις εξ αυτών απέθανεν αιφνιδίως δια της πανούκλας συν γυναιξί αυτού , και τέκνοις, και εις εκ του κατηραμένου εκείνου οίκου ουκ εσώθη. Εις δε τον έτερον εφάνη ο άγιος εν οράματι αυτού, και λέγει αυτώ μεθοργής, και θυμού. Τι ήτον το πονηρόν οπού κατ’ εμού ηβουλήθης να πράξης ομού με τον σύντροφόν  σου πάντολμε; Εγώ έλαβον παρά Θεού θέλημα να σε θανατώσω αυτήν την νύκτα, ως και τον παράφρονα και ασεβέστατον φίλον , αλλ’ ιδού πάλιν σε ελέησα, ινά κήρυξ της σής σωτηρίας μεγαλόφωνος γένη, και της του συντρόφου σου συμφοράς. Ο δε ασεβής έξυπνος γενόμενος ηγέρθη ευθύς της κλίνης , και εδέετο του αγίου να τον συγχωρήση εις όσα κατ αυτού πράξαι ηβουλήθη και το πρωΐ εξήλθε παρρησία , και ωμολόγει τοις πάσι τα όσα κατ’ όναρ ο άγιος του είπε και όσα αυτός μετά του συντρόφου εμελέτα να πράξη εις την του αγίου κάραν. 

ἈπολυτίκιονἮχος γ’. Θείας πίστεως.

 
Νίκης εἴληφας, ἄφθαρτον στέφος, πάτερ ὅσιε, παρὰ τοῦ Κτίστου, τῶν σῶν ἀγώνων ἀντάξιον ἔπαθλον· τὴν γὰρ πατρίδα λιπὼν τὴν ἐπίγειον, τῆς οὐρανίου οἰκήτωρ γεγένησαι· ὅθεν πάντες σὲ πίστει καὶ πόθῳ γεραίρομεν· χαίροις Νικάνορ, Ὁσίων ὁμόσκηνε.

Μεγαλυνάριο

Χαίροις των Σερβίων ο ιατρός, Γρεβενών το κλέος, και οικουμένης ο βοηθός· χαίροις ο προστάτης, των σε τιμώντων πόθω, Νικάνορ Καλλιστράτου, φωστήρ πολύφωτε.

Σημείωση: να ζούνε στην ίδια πόλη Χριστιανοί και μουσουλμάνοι και οι μεν να γιατρεύονται απο τον άγιο Νικάνωρα και οι δε να πεθαίνουν. Αυτό δημιούργησε το φθόνο να συντρίψουν την κάρα του Αγίου.

Εγγραφές μέχρι 5 Αυγούστου Το πρόγραμμα της «Αποστολής» για άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας

Αθήνα

Συνεχίζοντας ενεργά τον αγώνα της ενάντια στην ανθρωπιστική κρίση, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών μέσω της ΜΚΟ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ξεκίνησε ήδη τις εγγραφές όσων επιθυμούν να ενταχθούν στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Επισιτιστική και Βασική Υλική Συνδρομή του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας για τους Άπορους (ΤΕΒΑ)».

Οι ωφελούμενοι μπορούν να προέρχονται από όλες τις περιοχές που δραστηριοποιείται η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν άτομα και οικογένειες που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

Ενδεικτικά, δύνανται να επωφεληθούν από το πρόγραμμα άτομα με ετήσιο εισόδημα 3.000 ευρώ, ζευγάρι με ετήσιο εισόδημα 4.500 ευρώ, ζευγάρι με ένα ανήλικο εξαρτώμενο μέλος 5.400 ευρώ κ.ο.κ.

Καταληκτική ημερομηνία υποβολής των εγγραφών είναι η 5η Αυγούστου 2015 και θα πραγματοποιούνται καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή μεταξύ 9.00-13.00:

• Στην έδρα της «Αποστολής», Ήρας 8 και Δέσπως Σέχου 37, Πλατεία Κυνοσάργους, Νέος Κόσμος 117 43 Αθήνα, τηλ.: 213 018 4400
• Κοινωνικό Παντοπωλείο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αθανασίου Διάκου 1, 177 78 Ταύρος, τηλ.: 210 3476502
• Κοινωνικό Παντοπωλείο Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, Αγησιλάου 9α, 176 74 Καλλιθέα, τηλ.: 210 9403902

Οι ενδιαφερόμενοι απαιτείται να προσκομίσουν το ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, την αστυνομική τους ταυτότητα, το Ε1 και το Ε9 του οικονομικού έτους 2015 (χρήση έτους 2014).

Απαραίτητος είναι ο κωδικός TAXIS των αιτούντων, όπως και η υποβολή της φορολογικής τους δήλωσης για το 2015.

Αιτήσεις μπορούν να υποβάλλονται και στην ιστοσελίδα της ΗΔΙΚΑ www.idika.org.gr/teba/Default.aspx

Newsroom ΔΟΛ

Φώτης Κόντογλου - Ὁ Πύρινος Ἅγιος. Ἠλίας ὁ Θεσβίτης

Ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι πολὺ τιμημένος ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες. Ὅπου νὰ πᾶς θὰ δεῖς ρημοκλήσια του ἀπάνω στὶς κορφὲς τῶν βουνῶν, ἀπὸ τὰ μικρὰ ὡς τὰ μεγάλα. 

Ὁ ἅγιος Νικόλας φυλάγει τὴ θάλασσα κι᾿ ὁ προφήτης Ἠλίας τὰ βουνά. Μέσα στὰ ρημοκλήσια τοῦ εἶναι ζωγραφισμένος ἀπὸ κείνους τοὺς παληοὺς μαστόρους σὰν τσομπάνος μὲ τὴ φλοκάτα, μὲ μαλλιὰ καὶ γένια ἀνακατεμένα καὶ στριφτὰ σὰν ἀγριόπρινος, γερακομύτης σὰν ἀητός, μὲ μάτια φλογερά. Κάθεται ἀπάνω σὲ μιὰ πέτρα, μπροστὰ σὲ μιὰ σπηλιά, σὰν τὸ ὄρνιο στὴ φωλιά του. Ἔχει ἀκουμπισμένο τὸ κεφάλι του στὴν ἀπαλάμη του, καὶ κοιτάζει κατὰ πίσω, σὰν νὰ ἀκούγει τὴ φωνὴ τοῦ Θεοῦ ποὺ τοῦ μιλᾶ μέσα σὲ κεῖνα τὰ ἄσπλαχνα κράκουρα. Ἀπὸ πάνω του πετᾶ ὁ κόρακας μ᾿ ἕνα κομμάτι κρέας, καὶ χυμίζει κατὰ κάτω νὰ τοῦ τὸ δώσει. 

Ὅπως εἶναι ζωγραφισμένος μέσα στὸ ρημοκλήσι του, θαρρεῖς πὼς βρίσκεσαι ἀληθινὰ μέσα στὴ σπηλιά του, καὶ ἀκοῦς τὸν ἀγέρα ποὺ βουΐζει στὰ χορτάρια καὶ τὰ ὄρνια ποὺ κράζουνε κόβοντας γύρους ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὸ βουνό. Κανένα παμπάλαιο θυμιατήρι εἶναι κρεμασμένο δίπλα τοῦ ἀπάνω στὸν καπνισμένον τοῖχο, κανένα κερὶ σβηστὸ στέκεται μπηγμένο στὸν ἄμμο σ᾿ ἕνα μανουάλι βουνίσιο σὰν τὸν ἅγιο ποὺ εἶναι ὁ νοικοκύρης ἐκείνου τοῦ ρημοκλησιοῦ. 

Κάθε χρόνο, στὶς 20 Ἰουλίου, ἔρχουνται ἀποβραδὺς οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὸ χωριὸ μὲ τὸν παπά, καὶ τὸν προσκυνᾶνε τὸν προφήτη Ἠλία, ἀνάβουνε τὰ καντήλια, θυμιάζουνε, καὶ ψέλνει κανένας γέρος καὶ λέγει τὰ στιχηρὰ τῆς μνήμης του, καὶ κεῖνος ἀκούγει μὲ τὸ ἄγριο κεφάλι του ἀκουμπισμένο στὸ χέρι του, κι᾿ ὁ κόρακας βαστᾶ τὸ ἴσιο μὲ τὴ βραχνὴ φωνή του: «Χαίροις ἐπίγειε Ἄγγελε καὶ οὐράνιε ἄνθρωπε, Ἠλία μεγαλώνυμε. Χαίροις Ἠλία ζηλωτά, τῶν παθῶν αὐτοκράτωρ. Ὢ τοῦ θαύματος! Ὁ πήλινος ἄνθρωπος, οὐρανοὺς τοῦ βρέχειν ὑετὸν οὐκ ἔδωκεν, καὶ οὐρανοὺς ἀνατρέχει ἐν πυρίνῳ ἄρματι». 

Καὶ τὴν ἄλλη μέρα, ἅμα τελειώσει ἡ λειτουργία, φεύγουνε οἱ ἄνθρωποι, κι᾿ ὁ Ἠλίας κάθεται πάλι ὁλομόναχος «μονώτατος», βουβός, τυλιγμένος στὴν προβιά του, σὰν ἀγιούπας κουρνιασμένος. Χιλιάδες χρόνια κάθεται ἔτσι, ἄλλες πολλὲς θὰ κάθεται, «ἕως τοῦ ἐλθεῖν τὴν ἡμέραν Κυρίου τὴν μεγάλην καὶ ἐπιφανή».

εικόνα: O Προφήτης Ηλίας, έργο Φώτη Kόντογλου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 19 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Μτθ. 5, 14-19)

Μνήμη σήμερα τῶν 630 ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία διατύπωσε τό Χριστολογικό δόγμα, μέ ἀφορμή τίς αἱρέσεις, ὁμολογώντας τήν πίστη της ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τέλειος Θεός ἀλλά καί τέλειος ἄνθρωπος.

Τό σημερινό Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή μνήμη τῶν ἁγίων Πατέρων, εἶναι παρμένο ἀπό τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία ἀρχίζει μέ τούς μακαρισμούς, οἱ ὁποῖοι τελειώνουν μέ τό μακαρισμό τῶν διωκομένων ἕνεκεν δικαιοσύνης, δηλαδή ἐκείνων πού διώκονται ἐπειδή ἐπιθυμοῦν τήν ἐπικράτηση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ. Στή συνέχεια ὁ Χριστός προτρέπει τούς μαθητές του νά χαίρονται ὅταν καί οἱ ἴδιοι διώκονται, γιατί ἔτσι μοιάζουν μέ τούς προφῆτες πού διώκονταν κι αὐτοί. Ἀμέσως μετά παρομοιάζει τούς μαθητές μέ τό ἁλάτι, πού διατηρεῖ τήν τροφή γιά νά μή σαπίσει. Ἔτσι λέει κι αὐτοί πρέπει νά εἶναι γιά τόν κόσμο τό στοιχεῖο ἐκεῖνο πού θά ἐμποδίσει τόν κόσμο νά σαπίσει. Στό τέλος, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα, τούς παρομοιάζει μέ τό φῶς.

Ἡ παρομοίωση αὐτή, ὅπως καί ἡ προηγούμενη, ἀναθέτει στούς μαθητές, στή σχέση τους μέ τόν κόσμο, τό ρόλο πού ἐπιτελεῖ τό ἁλάτι καί τό φῶς. Ἄν τό ἁλάτι ἐμποδίζει τήν τροφή ἀπό τό νά σαπίσει, τό φῶς διώχνει τό σκοτάδι καί ἐμποδίζει τήν ἐπικράτησή του. Ἔτσι καί οἱ μαθητές ἔχουν τήν ἀποστολή νά ἀποτελοῦν τό στοιχεῖο πού θά ἐμποδίζει τό σάπισμα, δηλαδή τό θάνατο τοῦ κόσμου ἀλλά καί τό στοιχεῖο πού θά ἐμποδίζει τό σκοτείνιασμα τοῦ κόσμου. Ὁ κόσμος δηλαδή, ὅπως τόν θεωρεῖ ὁ Χριστός, μπορεῖ νά σαπίσει καί νά σκοτεινιάσει. Δέν εἶναι δεδομένο οὔτε ὅτι πάντα θά ζεῖ οὔτε ὅτι πάντα θά εἶναι φωτεινός. Παραπαίει ἀνάμεσα στή ζωή καί τό θάνατο, στό φῶς καί τό σκοτάδι. Μπορεῖ νά σκοτεινιάσει ἐντελῶς ἤ νά φωτιστεῖ ὁλόκληρος. Τί ἀκριβῶς σημαίνει τὸ νά φωτιστεῖ μποροῦμε νά τό καταλάβουμε ἀπό τή συνάφεια τῶν μακαρισμῶν. Ἕνας κόσμος ἄδικος, χωρίς ἔλεος, στόν ὁποῖο ἐπικρατεῖ ἡ ὀργή καί τό μίσος μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, στόν ὁποῖο δέν ἐπικρατεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό θέλημα δηλαδή ἐκείνου πού ἀγαπάει τόν κόσμο καί θέλει αὐτός νά συνεχίσει νά ὑπάρχει καί νά ζεῖ, ἕνας κόσμος ὅπου κυριαρχεῖ τό κακό, πού πάντα ἔχει ὡς σκοπό τό θάνατο τοῦ κόσμου εἶναι ὁ κόσμος στόν ὁποῖο ἐπικρατεῖ τό σκοτάδι.

Ἡ ἀποστολή τῶν μαθητῶν εἶναι ἐξαιρετικά σοβαρή· στά χέρια τους ὁ Χριστός ἀναθέτει τή ζωή καί τό θάνατο τοῦ κόσμου. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε ὅμως τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο καί πώς ὁ σκοπός ὅλων ὅσων κάνει εἶναι ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. Αὐτό πρέπει νά τό θυμόμαστε πάντα, γιατί εἶναι τό χαρακτηριστικό τῆς χριστιανικῆς μας πίστης. Ἡ πίστη μας δέν ἔχει σκοπό τήν ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό μόνο, ἀλλά μέσω αὐτῆς τή σωτηρία τοῦ κόσμου ἀπό τίς δυνάμεις πού τόν ὁδηγοῦν ὄχι στήν ὕπαρξη, ὄχι στή ζωή, ὅπως θέλησε ὁ Θεός ὅταν τόν δημιούργησε, ἀλλά στό μηδέν καί στό θάνατο. Αὐτό ἦρθε νά κάνει ὁ Χριστός προσφερόμενος στόν κόσμο, νά καταργήσει τό θάνατο. Ὑπέρ τῆς ζωῆς τοῦ κόσμου γίνονται ὅλα ὅσα κάνει ὁ Θεός μέ τό λυτρωτικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ.

Ἑπομένως, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή πρέπει νά δοῦμε μεταξύ ἄλλων καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ὁδηγηθεῖ ὁ κόσμος στή σωτηρία. Ἡ ἐπικράτηση τοῦ θείου θελήματος πού ἔχει σάν ἄμεσο ἀποτέλεσμα τή σωτηρία τοῦ κόσμου ἀρχίζει καί πραγματοποιεῖται μέ τήν ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. «Ὅς δ’ ἄν ποιήσει καί διδάξη …», ὅποιος τηρήσει τίς ἐντολές κι ἔτσι μέ τό παράδειγμά του διδάξει τούς ἀνθρώπους. Αὐτό σημαίνει πώς τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι λόγος. Εἶναι πρῶτα πράξη καί ὕστερα λόγος, εἶναι λόγος πού βγαίνει μέσα ἀπό τήν πράξη, εἶναι θεολογία πού στηρίζεται στήν ἁγιωσύνη. Χωρίς τήν ἁγιωσύνη ὁ λόγος γιά τό Θεό εἶναι ἐπιστήμη, εἶναι θρησκευτική φιλοσοφία. Ποιά ἡ ἀξία τῆς ἐπιστήμης χωρίς τήν ἀρετή; Ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραφε γιά πολλούς τῆς ἐποχῆς του ὅτι «τεχνολογοῦμε καί δέν θεολογοῦμε» καί ὁ ἀρχαῖος Πλάτωνας ἔλεγε ὅτι «κάθε ἐπιστήμη χωριζομένη ἀρετῆς εἶναι μᾶλλον πανουργία». Ὁ Χριστός μᾶς λέει ὅποιος κάνει πράξη καί διδάξει· αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι λόγος ἔμπρακτος, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι κάτι θεωρητικό, ἀπρόσωπο κι ἔξω ἀπό τά πράγματα. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ζωή καί τό θέλημά του ἐνάρετος βίος καί παράδειγμα ζωῆς. Κι ἐνάρετος βίος σημαίνει ἔργα, αὐτά τά ἔργα πού περιέχονται στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Στίς ἐντολές ἔτσι ὅπως τίς ὁλοκλήρωσε ὁ Χριστός καί πᾶνε στή ρίζα τῶν συμπεριφορῶν ἐκείνων πού ἀποτελοῦν ἐκδηλώσεις μιᾶς ζωῆς ἀντίθετες μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δηλαδή μιᾶς ζωῆς πού ὁδηγεῖ τόσο ἐκεῖνον πού τή ζεῖ, ὅσο καί τόν κόσμο ὅλο, στό θάνατο. Αὐτά τά ἔργα εἶναι τό ἁλάτι τοῦ κόσμου καί τό φῶς τοῦ κόσμου.

Στήν Ἐκκλησία ὅλα εἶναι ζωντανά, ὅλα εἶναι προσωπικά, ὅλα εἶναι παράδειγμα ζωῆς. Ὁ Θεός Πατέρας εἶναι πρόσωπο, ὁ σαρκωμένος Σωτήρας Χριστός εἶναι πρόσωπο, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πρόσωπο, ἡ Ἐκκλησία εἶναι κοινωνία προσώπων. Στήν ὀρθόδοξη πίστη τίποτε δέν εἶναι θεωρητικό μάθημα. Τά πάντα εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ, εἶναι λόγος ζωῆς πού ζεῖ στή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων. Τά ἔργα τῶν μαθητῶν καί τῶν Ἁγίων ἀποτελοῦν τήν αὐτονόητη ἐκδήλωση καί τόν ἀπαραίτητο καρπό τοῦ φωτός, δέν πρέπει κι οὔτε μποροῦν νά κρυφτοῦν εἶναι φῶς πού διώχνει τό σκοτάδι.

Βέβαια, θά πρέπει σ’ αὐτό τό σημεῖο νά ἐπισημανθεῖ ὁ κίνδυνος τῆς αὐτοδικαίωσης τοῦ χριστιανοῦ ἐξ αἰτίας τῶν ἔργων του. Μέσα σ’ ὅλη τήν καρποφορία του ὁ χριστιανός δέν πρέπει ποτέ νά ξεχνᾶ ὅτι λυτρωτής καί σωτήρας του εἶναι ὁ Χριστός, κι ὄχι τά ἀγαθά ἔργα του, ὅσα πολλά κι ἄν εἶναι. Αὐτά εἶναι ὁ καρπός τῆς λύτρωσής του, ἡ ἔκφραση τῆς εὐγνωμοσύνης του γι’ αὐτήν, ποτέ ὅμως ἡ προϋπόθεσή της ἤ τό μέσο τῆς ἀπόκτησής της. Ὅπως εἶναι αὐτονόητο ὅτι ὁ ζωντανός ὀργανισμός ἀναπνέει καί λειτουργεῖ, ἔτσι εἶναι αὐτονόητο γιά τόν συνειδητό χριστιανό ὅτι παράγει καρπούς· ἄς μή διανοηθεῖ ὅμως ποτέ ὅτι αὐτοί οἱ καρποί εἶναι πού τόν σώζουν, γιατί ἔτσι ὑποτιμᾶ τή μοναδική λυτρωτική ἀξία τοῦ σταυροῦ.

Σέ μιά συνειδητοποίηση τῆς χριστιανικῆς μας ἰδιότητας μᾶς καλεῖ τό σημερινό Εὐαγγέλιο, ἀδελφοί. Ἡ συνειδητοποίηση αὐτή θά ἔχει σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀγαθοεργό καρποφορία καί τή φωτεινή δραστηριότητα μέσα στήν κοινωνία, κατά τό πρότυπο τῶν τιμωμένων σήμερα ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, πού ἦταν καί τότε καί σήμερα φῶτα τοῦ κόσμου, πού φωτίζουν τόν δρόμο πρός τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

ΕΚΥΟ: Αναλήθειες της κ. Αρβελέρ

Στην ιστοσελίδα maga.gr δημοσιεύθηκε στις 18.10.2012 συνέντευξη της κ. Ελένης Γλύκατζη - Αρβελέρ, η οποία πρόσφατα περιήλθε σε γνώση μας μέσω παραπομπής που γίνεται σε αυτή στην ιστοσελίδα capital.gr της 3.4.2015.

Στη συνέντευξη αυτή η κ. Ἀρβελέρ ισχυρίζεται, ότι δήθεν η Εκκλησία έχει το 1/3 της Ελλάδας σαν περιουσία, ότι τάχα δεν πληρώνει όλους τους φόρους και ότι ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος της είπε ότι δε θα γίνει ποτέ το Κτηματολόγιο για να μην αποκαλυφθεί ότι τα ̈χαρτώα δικαιώματα ̈, δηλαδή τά ιδιοκτησιακά δικαιώματα της Εκκλησίας δεν προκύπτουν από έγγραφα.

Επί των ανωτέρω επιθυμούμε να αναφέρουμε τα ακόλουθα:

1. Προφανώς η κ. Αρβελέρ έχει υπόψη της την περιουσιακή κατάσταση της Εκκλησίας πριν το 1835. Από τότε μέχρι σήμερα ἡ Εκκλησία έχει δώσει το 96% της περιουσίας της, όπως κάλλιστα μπορεί να διαπιστώσει από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους και αν διαβάσει το βιβλίο του Μακ. Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου ̈Εκκλησιαστική Περιουσία και Μισθοδοσία του κλήρου ̈.

Και από το υπόλοιπο 4% πού απέμεινε τα 3⁄4 είναι δάση ή δεσμευμένες εκτάσεις. Γι’ αυτό η αξιοποιήσιμη εκκλησιαστική περιουσία σήμερα είναι ελάχιστη και δεν επαρκεί δυστυχώς για την μισθοδοσία των ιερέων. Αν θέλει η κ. Αρβελέρ, ας έλθει να της δείξουμε τα στοιχεία.

2. Η άποψη, και μάλιστα από μία Ακαδημαϊκό, ότι η Εκκλησία δεν πληρώνει φόρους, δεν δείχνει μόνον άγνοια της αλήθειας αλλά υποκρύπτει και συκοφαντία. Ας ερωτήσει η κ. Αρβελέρ το Υπουργείο Οικονομικών ή ας έλθει σε μας για να πληροφορηθεί πόσους φόρους πληρώνει ἡ Εκκλησία.

3. Είναι λυπηρό ότι η κ. Αρβελέρ λέγει μετά το θάνατό του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ότι της είπε κάποια πράγματα, διότι τώρα εκείνος δεν μπορεί να απαντήσει αν είναι αλήθεια ή όχι αυτά τα οποία ισχυρίζεται η κ. Αρβελέρ ότι της είπε.

Η αλήθεια είναι πάντως ακριβώς αντίθετη, από αυτήν την οποία – για αγνώστους λόγους - προπαγανδίζει η κ. Ἀρβελέρ.

Η Εκκλησία θέλει διακαώς να γίνει το Κτηματολόγιο, προκειμένου να πάψει επιτέλους το παραμύθι της τεράστιας εκκλησιαστικής περιουσίας και να αποδειχθεί ότι η περιουσία που έχει η Εκκλησία έχει πλήρεις τίτλους ιδιοκτησίας.

romfea.gr

Η μόνη τράπεζα που δεν έκλεισε και δεν θα κλείσει Έλληνες:

Η μόνη τράπεζα που δεν κλείνει ποτέ.
Η μόνη τράπεζα που σε περιμένει στο μεγαλύτερο θαύμα του σύμπαντος κόσμου.
Η μόνη τράπεζα που σε περιμένει σε ένα συμπόσιο άφεσης αμαρτιών και ζωής αιώνιας.
Η μόνη τράπεζα που δεν ζητά καταθέσεις υλικές και δεσμέυσεις, αλλά μια καρδιά αγαπητική.
Η μόνη τράπεζα που εκεί επάνω προσφέρεται ο Θεός ο ίδιος προσωπικά σε μια θυσία πραγματική.
Η μόνη τράπεζα όπου ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός κατά χάριν.
Η μόνη τράπεζα που η αγκαλιά της είναι ανοιχτή για τον μετανοούντα άνθρωπο.
Η μόνη τράπεζα που ειναι ευχαριστιακή, αγαπητική, θυσιαστική.
Η μόνη τράπεζα όπου δεν περιμένεις εσύ, αλλά σε περιμένει εκείνη.

Η μόνη τράπεζα... Η Αγία Τράπεζα!

Είναι η μόνη Ελπίδα μας, τώρα Έλληνες!

 

 

https://www.facebook.com/monikernitsas?fref=nf

Σαν σήμερα, στις 13 Ιουλίου 1965, πέθανε ο Φώτης Κόντογλου.

 


















Κατά κοινή ομολογία, είναι ένας από τους μεγάλους Δασκάλους του Γένους. Με όλο το λογοτεχνικό του έργο, άλλα και με την ίδια του τη ζωή, φωταγωγεί το νόημα της εθνικής και θρησκευτικής Παράδοσης των Ελλήνων. Προβάλλει το περιεχόμενό της με μια θαυμαστή ενάργεια και μια φλογερή πειθώ, πού αποτείνονται στο νου και την καρδιά.
Ότι προήλθε από την ευλογημένη γραφίδα του, δεν έχει μόνο αισθητική αξία, αλλά και χυμούς αγνά ελληνικούς. Τα κείμενά του και το συνταιριασμένο με το συγγραφικό του ύφος ήθος του βίου του είναι "πηγή ζωής" για μας τους συγκαιρινούς του, αλλά και για τις επόμενες γενεές.
Γι' αυτόν, μπορούμε να πούμε πως είναι μια μορφή πολύ κοντινή πνευματικά κι εφάμιλλη σε φεγγοβολή με το Μακρυγιάννη και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Πώς είναι δηλαδή, κυρίως μες από την αγάπη του προς την Ορθοδοξία και τη βυζαντινή παράδοση, ένας από τους πιο δυνατούς ερμηνευτές του πνευματικού καημού για ότι συνιστά την ελληνική ψυχή κι ότι την εκφράζει γνήσια, μ' ομορφιά κι αλήθεια.

Μήνυμα ελπίδας από τον Οικουμενικό Πατριάρχη

 Μήνυμα ελπίδας, πίστης και καρτερίας προς τον ελληνικό λαό έστειλε, με αφορμή τον εορτασμό της μνήμης του οσίου Παϊσίου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, κατά τη διάρκεια της αγρυπνίας στη μονή Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε τη βεβαιότητα, ότι με αγάπη και πίστη προς το Θεό, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι πιστοί θα ξεπεραστούν.«Το γένος μας επέρασε τόσες μπόρες και κλυδωνισμούς όπως έλεγε ο άγιος Παίσιος και δεν εχάθηκε. Δεν φοβόμαστε λοιπόν τας παροδικάς θυέλλας, οι ορθόδοξοι  Έλληνες, τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην, ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος και ενισχών ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχίσαντα Απόστολον Πέτρον» πρόσθεσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης, μετά το πέρας του εσπερινού, συνοδευόμενος από ιερείς, επισκέφθηκε και προσκύνησε τον τάφο του αγίου Παϊσίου, που βρίσκεται στον περίβολο του μοναστηριού, όπου γονάτισε και προσευχήθηκε για λίγα λεπτά.  Σήμερα ο  Οικουμενικός Πατριάρχης αναχωρεί από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» στην Κωνσταντινούπολη.

 http://www.amna.gr/article/83213/Minuma-elpidas-apo-ton-Oikoumeniko-Patriarchi

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 12 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

 Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. 9, 1–8)

Τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καρπεναούμ ἔγινε ἀφορμή νά ἀποκαλυφθῆ γιά μιά ἀκόμα φορά ἡ θεία δύναμη καί ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ. Τά θαύματα του εἶναι βεβαίωση τῆς μεσσιακῆς ἰδιότητάς του, πιστοποιοῦν τήν ἀλήθεια καί τήν αὐθεντικότητα τοῦ λόγου του. Δηλώνουν κατά τόν σαφέστερο τρόπο τή νίκη τοῦ Θεοῦ πάνω στή δύναμη τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας, αἰτίες τῆς ἀνθρώπινης κακοδαιμονίας, καί τήν ἔναρξη νέας ἐποχῆς, ἐποχῆς χάριτος καί σωτηρίας. Τά θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἔχουν διπλῆ συνέπεια. Ἀποστομώνουν καί καταισχύνουν τούς ἐχθρούς του, πού εἶναι καί ἐχθροί τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου, καί ἐνισχύουν τήν πίστη τῶν ἁπλῶν στήν καρδιά καί ταπεινῶν πού τόν δέχονται γιά Σωτήρα καί Κύριό τους. Ὁ θαυμασμός καί ἡ δοξολογία τοῦ Θεοῦ εἶναι τά ἐπακόλουθα κάθε θαύματος τοῦ Χριστοῦ.

Στό σημερινό εὐαγγέλιο βλέπουμε ὅμως, ὅταν ὁ Κύριος θεραπεύει πρῶτα τήν ψυχή τοῦ παραλυτικοῦ μέ τή φράση «θάρσει τέκνον˙ ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», οἱ γραμματεῖς καί οἱ φαρισαῖοι ἀντί νά χαροῦν καί νά εὐλογήσουν τό Θεό, διότι συγχωρεῖ διά τοῦ παντοδυνάμου καί παντογνώστου Υἱοῦ του τίς ἁμαρτίες ἑνός δυστυχισμένου ἀνθρώπου, στενοχωροῦνται καί σκέπτωνται: «Οὗτος βλασφημεῖ». Καί ὁ Κύριος ὡς παντογνώστης διαβάζει τίς καρδιές καί τίς σκέψεις τους, τούς ἀποκαλύπτει καί τούς βάζει μπροστά στό δίλημμα ἤ νά δεχθοῦν τή θεία του ἐξουσία νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες καί νά θεραπεύει τό σῶμα ἤ νά ἀρνηθοῦν καί τά δύο, τή θεραπεία τῆς ψυχῆς – ἄφεση ἁμαρτιῶν καί τή θεραπεία τοῦ παράλυτου σώματος. Γι’ αὐτό, γιά νά ἀποδείξει ὅτι «ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἁμαρτίας», λέγει στόν παραλυτικό: «Ἐγερθείς ἆρόν σου τήν κλίνην καί ὕπαγε εἰς τόν οἶκόν σου», σήκω, πάρε τό κρεββάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου. Ἔτσι ἔγινε ὁλοφάνερο ὅτι ὁ Χριστός εἶναι γεμάτος ἀπό ἀγάπη γιά τά πλάσματά του, εἶναι παντοδύναμος καί παντογνώστης.

Γιά τήν ἀγάπη καί τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ πολλές φορές ἀκούσαμε στά κηρύγματα τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι λοιπόν ἀνάγκη σήμερα νά δοῦμε καί τήν παγγνωσία τοῦ Κυρίου. Ἄς ἐξετάσουμε τί σημαίνει γιά τόν καθένα μας τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός εἶναι παντογνώστης καί γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας.

Πρῶτον, μέ τή σκέψη ὅτι ὁ Χριστός εἶναι παντογνώστης ἐνθαρυνόμαστε καί παρηγορούμαστε. Εἶναι σπουδαία ἡ πληροφορία πού μᾶς δίνει ἡ πίστη ὅτι ὁ Κύριος εὑρίσκεται δίπλα μας γιά νά μᾶς ἐνισχύει, νά παρακολουθεῖ τίς ἐπιτυχίες καί τίς δυσκολίες μας καί νά ἐπεμβαίνει ὅταν οἱ περιστάσεις τό ἐπιβάλλουν καί τό ἀπαιτεῖ τό βαθύτερο πνευματικό μας συμφέρον. Τήν πραγματικότητα αὐτή τήν καταλαβαίνουμε ὅταν σέ στιγμές πνευματικῆς καί ψυχικῆς εὐφορίας, πού ἡ χάρη ἐγγίζει τήν ψυχή μας, αἰσθανόμαστε τόν Κύριο πολύ κοντά μας καί ἕνα αἴσθημα γλυκύτητας διαποτίζει τήν καρδιά μας. Ἀλλά καί ὅταν περνοῦμε κάποια δοκιμασία, μιά ἐπώδυνη ἀρρώστια, τότε πού κάθε ἀνθρώπινη βοήθεια εἶναι ἀνίσχυρη, ὅπως στήν περίπτωση ἑνός φοβεροῦ σεισμοῦ πού σαλεύει τή γῆ. Μακάριος τότε ἐκεῖνος πού μέ τήν πίστη βρίσκει καταφύγιο «εἰς τόν μόνον δυνάμενον σώζειν», τόν παντοδύναμο καί παντογνώστη Θεό. Καταφεύγει σ’ ἐκεῖνον μέ προσοχή καί γαληνεύει, πολλές φορές μάλιστα βλέπει τό χέρι τοῦ Θεοῦ φανερό νά τόν βοηθᾶ καί νά τον προστατεύει.

Ἡ παγγνωσία τοῦ Θεοῦ, ὕστερα, μᾶς βοηθεῖ νά σκεφθοῦμε ὀρθά, νά νιώσουμε τόν ἅγιο φόβο του καί νά ἀποφεύγουμε τήν ἁμαρτία. Πραγματικά. Μόνον ὅταν ξεχάσει τήν πανταχοῦ παρουσία καί τήν παγγνωσία τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος ἁμαρτάνει καί παραβαίνει χωρίς ἐντροπή τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διότι ὁ ἐχθρός μας, ὁ διάβολος, προσπαθεῖ νά μᾶς πείσει ὅτι κανείς δέν μᾶς βλέπει καί κανείς δέν θά μάθει ποτέ τό κακό πού διαπράξαμε. Ἄνθρωπος βέβαια, ὅμως ὁ παντογνώστης Θεός τά ξέρει καί τά βλέπει ὅλα. Ἄς θυμηθοῦμε τόν Ἰωσήφ στό σπίτι τοῦ Πετεφρῆ στήν Αἴγυπτο. Πῶς κατόρθωσε ὁ εὐσεβής ἐκεῖνος νέος νά ἀποφύγει τήν ἁμαρτία; Νά ἡ σκέψη του: «Πῶς ποιήσω τό πονηρόν τοῦτο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου;». Εἶχε ζωηρή τήν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καί τῆς παγγνωσίας του.

Ὕστερα ἀπό αὐτά, καί ἐμεῖς βρισκόμαστε μπροστά στό δίλημμα: Ἤ νά ἀρνηθοῦμε τήν παγγνωσία τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε ἀρνούμεθα συγχρόνως καί τήν πίστη σ’ Αὐτόν καί δέν πρέπει νά ἐλπίζουμε καμιά βοήθεια, ἀφοῦ ὁ Χριστός δέν εἶναι παντογνώστης καί δέν γνωρίζει τί μᾶς συμβαίνει. Ἤ νά δεχθοῦμε ὅτι εἶναι πράγματι παντογνώστης, ὁπότε γνωρίζει καί ὅλα τά ἁμαρτήματά μας καί συνεπῶς θά πρέπει νά ἐπιδιώξουμε μέ εἰλικρινή ἐξομολόγηση νά λάβουμε καί ἐμεῖς σάν τόν παραλυτικό τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἄν δέν τό κάνουμε αὐτό, τότε μαζί μέ τούς γραμματεῖς θά ἀνήκουμε σέ μιά ἀπό τίς κατηγορίες τῶν ἀθέων πού δέν παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει Θεός καί μάλιστα παντογνώστης, τῶν θεϊστῶν πού παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει Θεός ἀλλά δέν ἐπεμβαίνει στή ζωή τῶν ἀνθρώπων καί τοῦ κόσμου πού ὁ ἴδιος δημιούργησε, τῶν αἱρετικῶν πού πιστεύουν στό Χριστό ἀλλά δέν δέχονται τό μυστήριο τῆς ἐξομολογήσεως καί τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν.

Ὁ Χριστός ὅμως, ὅπως τό εἴδαμε στό σημερινό εὐαγγέλιο, εἶναι παντοδύναμος καί παντογνώστης. Μέσα στήν Ἐκκλησία συνεχίζει τό ἴδιο θαῦμα. Συγχωρεῖ ἁμαρτίες καί σώζει ἀπό τή φθορά καί τό θάνατο. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 12 Ιουλίου 2015 - ΣΤ´ Ματθαίου

῾Η ἐλπίδα

νὰ σᾶς δίνει χαρά.

Νὰ ἔχετε ὑπομονὴ

στὶς δοκιμασίες.

Νὰ ἐπιμένετε

στὴν προσευχή.

(῾Ρωμ. ιβ´ 6-14)

Αδελφοί, ἔχοντες χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα, εἴτε προφητείαν, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως, εἴτε διακονίαν, ἐν τῇ διακονίᾳ, εἴτε ὁ διδάσκων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ, εἴτε ὁ παρακαλῶν, ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδούς, ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενος, ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι. ῾Η ἀγάπη ἀνυπόκριτος. ᾿Αποστυγοῦντες τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ, τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι, τῇ τιμῇ ἀλλήλους προηγούμενοι, τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες, τῷ Κυρίῳ δουλεύοντες, τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες, ταῖς χρείαις τῶν ἁγίων κοινωνοῦντες, τὴν φιλοξενίαν διώκοντες. Εὐλογεῖτε τοὺς διώκοντας ὑμᾶς, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Αδελφοί, ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἔδωσε διάφορα πνευματικὰ χαρίσματα· ῎Αλλος εἶναι προφήτης, γιὰ νὰ κηρύττει ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς πίστεώς του· ἄλλος ἔχει τὸ χάρισμα τῆς διακονίας, γιὰ νὰ προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες του. Τὸ ἴδιο νὰ κάνει κι ὁ δάσκαλος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ διδασκαλία· κι ὅποιος ἔχει τὸ χάρισμα νὰ στηρίζει τοὺς ἀδελφούς, νὰ τοὺς στηρίζει. ᾿Αλλὰ κι ὅποιος μοιράζει τὰ ἀγαθά του μὲ τοὺς ἄλλους, νὰ τὸ κάνει μὲ ἁπλότητα· ὁ προϊστάμενος νὰ δείχνει ζῆλο γιὰ τὸ ἔργο του· ὅποιος μοιράζει τὶς ἐλεημοσύνες, νὰ τὸ κάνει μὲ καλοσύνη.  ῾Η ἀγάπη σας νὰ εἶναι εἰλικρινής. Νὰ ἀποστρέφεστε τὸ κακὸ καὶ νὰ ἀκολουθεῖτε τὸ καλό. Νὰ δείχνετε μὲ στοργὴ τὴν ἀγάπη σας γιὰ τοὺς ἄλλους πιστούς. Νὰ συναγωνίζεστε ποιὸς θὰ δείξει περισσότερη ἐκτίμηση στὸν ἄλλο. Μὴν εἶστε ὀκνηροὶ σ’ ὅ,τι πρέπει νὰ δείχνετε ζῆλο, νὰ ἔχετε πνευματικὸ ἐνθουσιασμό, νὰ ὑπηρετεῖτε τὸν Κύριο. ῾Η ἐλπίδα νὰ σᾶς δίνει χαρά. Νὰ ἔχετε ὑπομονὴ στὶς δοκιμασίες. Νὰ ἐπιμένετε στὴν προσευχή. Νὰ βοηθᾶτε τοὺς ἄλλους χριστιανούς, ὅταν βρίσκονται σὲ ἀνάγκη, καὶ νὰ ἐπιδιώκετε νὰ φιλοξενεῖτε τοὺς ἀδελφούς. Νὰ προσεύχεστε γιὰ τὸ καλὸ τῶν διωκτῶν σας, νὰ ζητᾶτε τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ γι’ αὐτοὺς κι ὄχι νὰ τοὺς καταριέσtτε

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3123:o-apostolos-tis-kyriakis-12-iouliou-2015-st-matthaiou&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12 Ιουλίου 2015 - ΣΤ´ Ματθαίου

Θάρρος,

παιδί μου,

σοῦ συγχωρήθηκαν

οἱ ἁμαρτίες σου.

(Μτθ. θ´ 1-8)

Τῶ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. Καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ῞Ινα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ῞Ινα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· ᾿Εγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. Καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ᾿Ιδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὁ ᾿Ιησοῦς ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοῖο, διέσχισε τὴ λίμνη καὶ ἦρθε στὴν πόλη του. Τότε τοῦ ἔφεραν ἕναν παράλυτο ξαπλωμένο σ᾿ ἕνα κρεβάτι. ῞Οταν εἶδε ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστη τους, εἶπε στὸν παράλυτο· «Θάρρος, παιδί μου, σοῦ συγχωρήθηκαν οἱ ἁμαρτίες σου». Τότε μερικοὶ ἀπὸ τοὺς γραμματεῖς εἶπαν μέσα τους· «Μὰ αὐτὸς προσβάλλει τὸν Θεό». ῾Ο ᾿Ιησοῦς ὅμως, ποὺ κατάλαβε τὶς σκέψεις τους, εἶπε· «Γιατί κάνετε πονηρὲς σκέψεις; Τί εἶναι εὐκολότερο νὰ πῶ· “σοῦ συγχωροῦνται οἱ ἁμαρτίες” ἢ νὰ πῶ·  “σήκω καὶ περπάτα”; Γιὰ νὰ μάθετε λοιπὸν πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες πάνω στὴ γῆ» -λέει στὸν παράλυτο· «Σήκω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ πήγαινε στὸ σπίτι σου». ᾿Εκεῖνος σηκώθηκε καὶ πῆγε στὸ σπίτι του. ῞Οταν ὁ κόσμος τὸ εἶδε αὐτό, ἔμειναν κατάπληκτοι καὶ δοξολόγησαν τὸν Θεό, ποὺ ἔδωσε τέτοια ἐξουσία στοὺς ἀνθρώπους.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3122:to-evaggelio-tis-kyriakis-12-iouliou-2015-st-matthaiou&catid=32&Itemid=145

Τα Σέρβια τιμούν τη μνήμη του Οσίου Παϊσίου

Ανακοινώνεται ότι την Κυριακή 12 Ιουλίου 2015, κατά την οποία η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά για πρώτη φορά τη μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, θα τελεσθούν στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων οι εξής πανηγυρικές ιερές ακολουθίες:

- Σάββατο 11 Ιουλίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας.

- Κυριακή 12 Ιουλίου, ώρα 7.30 π.μ.: Όρθρος της εορτής του Οσίου Παϊσίου & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

Λειτουργία στα Κατεχόμενα

Όταν βλέπεις ένα ολόκληρο χωριό να επιστρέφει στα Κατεχόμενα, για να λειτουργήσει με τον παπά την εκκλησία του, επειδή είναι του Αγίου Προκοπίου στην Σύγκραση, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει προετοιμασία για την επιστροφή. Και μ’ αυτόν τον τρόπο έχεις χειροπιαστά δεδομένα, που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να εμπλουτίσεις την νοόσφαιρά σου. Έτσι, όταν νομίζεις ότι μόνο εσύ έχεις προβλήματα με τα οικονομικά, αναγνωρίζοντας τους πρόσφυγες που παλεύουν εδώ και δεκαετίες για το δίκιο τους. Κι ενώ πολλοί τους έχουν ξεχάσει, συνεχίζουν μόνοι τους το έργο και σηκώνουν την εικόνα τους για τη λιτανεία του Αγίου, χωρίς να περιμένουν καμία βοήθεια από κανέναν, επιτέλους καταλαβαίνεις ότι υποφέρεις πολύ λιγότερο, ότι αυτό που σου προκαλεί κατάθλιψη είναι απλώς η άγνοιά σου για το ποσό υποφέρουν οι άλλοι. Γι’ αυτό το λόγο αν σηκώσεις κι εσύ την εικόνα για να περάσουν οι άλλοι από κάτω, τότε θα καταλάβεις ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος σου. Κι όταν αρχίσεις να βοηθάς τους άλλους, θα δεις ότι όχι μόνο θα τους κάνεις καλό, αλλά θα κάνεις καλό και στους δικούς σου και στον εαυτό σου. Μην περιμένεις από τους άλλους να κάνουν αυτό που μπορείς να κάνεις. Κάνε το, για να μην περιμένεις. Στη λειτουργία της εκκλησίας ακούς τα λόγια της πίστης μας, που σε βοηθάει, για να συνεχίσεις το έργο σου ως Έθνος για τους επόμενους, αφού σέβεσαι και τους προηγούμενους, διότι είμαστε ο Ελληνισμός.

Ν. Λυγερός

Τα Σέρβια εορτάζουν την πολιούχο τους Αγία Κυριακή

Ανακοινώνεται ότι την Τρίτη 7 Ιουλίου 2015 εορτάζει η πολιούχος και έφορος των Σερβίων Αγία Κυριακή. Επίσης, θα λάβει χώρα η έλευση ιερού λειψάνου της Αγίας Θεοδώρας, της (καταγόμενης από τα Σέρβια) Βασίλισσας της Άρτας.

Οι ιερές ακολουθίες θα τελεσθούν από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο στον Ιερό Καθεδρικό Ναό της Αγίας Κυριακής Σερβίων ως εξής:

* Δευτέρα 6 Ιουλίου, ώρα 7.00 μ.μ.: Υποδοχή ιερού Λειψάνου Αγίας Θεοδώρας & Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας.

* Τρίτη 7 Ιουλίου, ώρα 7.00 π.μ.: Όρθρος & Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.

Από το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 5 ΙΟΥΛΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. 8,28 – 9,1)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί ἀδελφοί, διδάσκει ὅτι ὁ Θεός πρίν δημιουργήσει τόν ὑλικό κόσμο, δημιούργησε τόν πνευματικό κόσμο, τούς Ἀγγέλους δηλαδή, πού εἶναι λογικά, ἀσώματα καί ἐλεύθερα ὄντα. Κάποιοι Ἄγγελοι ὅμως ἔκαναν ἀνταρσία ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ἀπό ὑπερηφάνεια. Ἔτσι ἀπό Ἄγγελοι τοῦ Φωτός ἔπεσαν καί ἔγιναν ἄγγελοι τοῦ σκότους. Εἶναι οἱ Δαίμονες πού ἀντιτάσσονται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, συκοφαντοῦν, μισοῦν, ἀρνοῦνται τό Θεό καί ἐπαναστατοῦν ἐναντίον του. Ἔργο τους εἶναι ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό. Δουλειά τους νά δημιουργοῦν σκάνδαλα, νά σκορπᾶνε τήν κακία, καί νά μάχονται τούς ἀνθρώπους πότε σκληρά, πότε πονηρά. Ἡ ἐκκλησιαστική ἐμπειρία μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ διάβολος φέρνει πάντα ταραχή κι ὅταν ἀκόμη παρουσιάζεται ὡς ἄγγελος φωτός.

Μεγάλος ἐχθρός, λοιπόν, ὁ διάβολος, ἐχθρός της σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Πειράζει ἀκόμη καί τόν ἴδιο τό Χριστό: «τότε ὁ Χριστός ἀνήχθη εἰς τήν ἔρημον ὑπό τοῦ Πνεύματος πειρασθῆναι ὑπό τοῦ διαβόλου». Ὅμως καί τότε στούς πειρασμούς, ὅπως καί τώρα, ἀλλά καί στούς αἰῶνες ὁ Ἰησοῦς ἀναδεικνύεται νικητής. Γιατί ὁ διάβολος εἶναι μεγάλος ἐχθρός ἀλλά δέν εἶναι παντοδύναμος. Πάνω ἀπό τό διάβολο, ἀπ’ ὅλα τά εἴδωλα καί τούς ψεύτικους Θεούς εἶναι καί κυριαρχεῖ ὁ οὐράνιος Πατέρας μας, ὁ Σωτήρας μας Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα.

Αὐτή ἡ κυριαρχία τοῦ Χριστοῦ φαίνεται στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πού ἀπαλλάσσει, ὅπως ἀκούσαμε τούς δύο δαιμονισμένους ἀπό τά δαιμόνια. Φτάνει μέ τούς μαθητές ἀπό τήν Καπερναούμ στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, στήν πόλη τῶν Γεργεσηνῶν. Στήν περιοχή ζοῦν δύο δαιμονισμένοι. Εἶναι πολύ ἐπικίνδυνοι, «χαλεποί λίαν» χαρακτηρίζονται, ἔτσι ὥστε κανένας νά μήν τολμᾶ νά περάσει ἀπό τό δρόμο ἐκεῖνον. Ζοῦν στά μνήματα, ἄρα ἀπομονωμένοι ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους, καί συνεπῶς κοινωνικά ἀπροσάρμοστοι. Οἱ ἄλλοι εὐαγγελιστές μᾶς λένε πώς ἔχουν καί διάσπαση προσωπικότητας. Στήν ἐρώτηση τοῦ Ἰησοῦ ποιό εἶναι τό ὄνομά σου ἀπαντοῦν: «λεγεών ὄνομα μοί, ὅτι πολλοί ἐσμέν». Πράγματι, οἱ δαιμονικές δυνάμεις διασποῦν καί διαιροῦν τόν ἄνθρωπο. Ὁ δαιμονισμένος δέ γνωρίζει καν τό ὄνομά του, ἀκόμη καί τάσεις αὐτοκαταστροφῆς τόν διακατέχουν ἀφοῦ «κατακοβόταν μέ πέτρες».

Ὁ Χριστός βέβαια ἦλθε στόν κόσμο γιά νά λύσει τά ἔργα καί τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Ἡ κυριαρχία τοῦ Χριστοῦ καί ἡ νίκη του φαίνεται στή συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἔχουμε τή συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ μέ τούς δαίμονες πού εἶχαν εἰσέλθει στούς δύο δυστυχισμένους ἀνθρώπους, παρόλο πού δέν ὑπάρχει καμία σχέση μεταξύ τους, ὅπως τό εἶπαν οἱ ἴδιοι: «Τί ἡμῖν καί σοί Υἱέ τοῦ Θεοῦ»; Ὑπάρχει μάλιστα ἀπροσμέτρητη διαφορά. Ἐνῶ ὁ Χριστός εἶναι ἀγάπη, ζωή, ἀλήθεια καί ὁδηγεῖ στήν αἰώνια σωτηρία, οἱ δαίμονες ταυτίζονται μέ τήν κακία, τό ψεῦδος, τό μίσος, τήν πλάνη, τήν καταστροφή καί ὁδηγοῦν στήν αἰώνια καταδίκη.

Ἐν τούτοις ἀναγνωρίζουν τή θεότητά του, δέν ἀντέχουν ὅμως τή λαμπρότητα τῆς παρουσίας του, δέν ἀγνοοῦν τή δικαιοδοσία του καί παρακαλοῦν νά μήν τούς βασανίσει. Ζητοῦν νά μποῦν στήν ἀγέλη τῶν χοίρων. Ὁ Κύριος τό ἐπιτρέπει μέ ἀποτέλεσμα οἱ χοῖροι νά γκρεμιστοῦν καί νά πνιγοῦν στή λίμνη. Νά τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐπιρροῆς τῶν δαιμόνων. Καταστρέφεται καθετί πού ὑποτάσσεται στίς δαιμονικές δυνάμεις, ἀπό τόν ἄνθρωπο μέχρι καί τά ζῶα.

Ποιά ἦταν ὅμως ἡ συμπεριφορά τῶν κατοίκων, τῶν Γεργεσηνῶν, ὅταν ἔμαθαν τά γενόμενα; «… πάσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ Ἰησοῦ, καί ἰδόντες αὐτόν παρακάλεσαν ὅπως μεταβῆ ἀπό τῶν ὁρίων αὐτῶν», τόν παρεκάλεσαν νά φύγει ἀπό τά σύνορά τους. Τί παράδοξη ἡ συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων! Ὁ Χριστός τούς τιμᾶ μέ τήν παρουσία του, τούς εὐεργετεῖ, τούς διδάσκει, θαυματουργεῖ, ἀπαλλάσσει τούς ἀνθρώπους τους ἀπό τά δαιμόνια. Ἐκεῖνοι τόν ἀρνοῦνται, τόν παρακαλοῦν νά ἐγκαταλείψει τή χώρα τους, ἐξορίζουν τό Θεό ἀπό τή ζωή τους. Στηρίζονται, ὅπως καί στήν ἐποχή μας, στόν παράνομο πλουτισμό, στίς ὕποπτες ἐργασίες τους –ἄς σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἐκτροφή χοίρων ἦταν ἀπαγορευμένη ἀπό τό Μωσαϊκό Νόμο- καί ἀρνοῦνται τό Χριστό πού θέλει τιμιότητα στήν ἐργασία καί καθαρότητα ψυχῆς. Προτιμοῦν τά ἔργα τοῦ διαβόλου, πού καταστρέφουν, παρά τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ, πού σώζει.

Ὡς Ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἄς μή λησμονοῦμε ὅτι ἀνήκουμε στό Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του. Ἡ χάρη του καί ἡ ἀγάπη του μᾶς προστατεύουν ἀπό κάθε δαιμονική ἐπιρροή. Ὁ λυτρωτής Χριστός διαθέτει ὅλα τά μέσα γιά τή σωτηρία μας.

Διαθέτει τάγματα Ἀγγέλων, τή λυτρωτική του χάρη, τή διδασκαλία του, τά Ἅγια Μυστήρια καί ὁλόκληρο τό ὁπλοστάσιο τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτός εἶναι ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας. Μᾶς ἁγιάζει μέ τά μυστήριά του. Εἶναι ὁμολογία τῶν μαθητῶν του πώς ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός του κάνει τά δαιμόνια νά ὑποτάσσονται σ’ αὐτούς. Γι’ αὐτό ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συνιστᾶ: «ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου» (Ἐφεσ. 6,11) καί μέ βεβαιότητα τονίζει ὅτι θά «κατορθώσουμε νά σβήσουμε τά φλογερά βέλη τοῦ διαβόλου μέ τήν ἀσπίδα τῆς πίστεως στό Θεό» (Ἐφεσ. 6,16).

Ἡ προσευχή μας ἄς εἶναι συνεχής ὅπως μᾶς τή δίδαξε ὁ Χριστός: «Πάτερ ἡμῶν …ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ». Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 - Ε´ Ματθαίου

Ὅποιος πιστεύει
μὲ τὴν καρδιά του
ὁδηγεῖται στὴ δικαίωση,
κι ὅποιος ὁμολογεῖ
μὲ τὸ στόμα
ὁδηγεῖται
στὴ σωτηρία.


(Ρωμ. ι´ 1-10) 
Αδελφοί, ἡ μὲν εὐδοκία τῆς ἐμῆς καρδίας καὶ ἡ δέησις ἡ πρὸς τὸν Θεὸν ὑπὲρ τοῦ ᾿Ισραήλ ἐστιν εἰς σωτηρίαν· μαρτυρῶ γὰρ αὐτοῖς ὅτι ζῆλον Θεοῦ ἔχουσιν, ἀλλ᾿ οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν. ᾿Αγνοοῦντες γὰρ τὴν τοῦ Θεοῦ δικαιοσύνην, καὶ τὴν ἰδίαν δικαιοσύνην ζητοῦντες στῆσαι, τῇ δικαιοσύνῃ τοῦ Θεοῦ οὐχ ὑπετάγησαν. Τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς εἰς δικαιοσύνην παντὶ τῷ πιστεύοντι. Μωϋσῆς γὰρ γράφει τὴν δικαιοσύνην τὴν ἐκ τοῦ νόμου, ὅτι «ὁ ποιήσας αὐτὰ ἄνθρωπος ζήσεται ἐν αὐτοῖς»· ἡ δὲ ἐκ πίστεως δικαιοσύνη οὕτω λέγει· «Μὴ εἴπῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου, τίς ἀναβήσεται εἰς τὸν οὐρανόν;». Τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν καταγαγεῖν· ἤ «τίς καταβήσεται εἰς τὴν ἄβυσσον;». Τοῦτ᾿ ἔστι Χριστὸν ἐκ νεκρῶν ἀναγαγεῖν. ᾿Αλλὰ τί λέγει; «᾿Εγγύς σου τὸ ῥῆμά ἐστιν, ἐν τῷ στόματί σου καὶ ἐν τῇ καρδίᾳ σου»· τοῦτ᾿ ἔστι τὸ ῥῆμα τῆς πίστεως ὃ κηρύσσομεν. ῞Οτι ἐὰν ὁμολογήσῃς ἐν τῷ στόματί σου Κύριον ᾿Ιησοῦν, καὶ πιστεύσῃς ἐν τῇ καρδίᾳ σου ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὸν ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, σωθήσῃ· καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην, στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα
Αδελφοί, ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς μου καὶ ἡ δέησή μου στὸν Θεὸ εἶναι νὰ ὁδηγηθοῦν οἱ ᾿Ιουδαῖοι στὴ σωτηρία. Μπορῶ νὰ σᾶς βεβαιώσω πὼς ἔχουν ζῆλο Θεοῦ, ἀλλὰ χωρὶς τὴ σωστὴ γνώση. Γι’ αὐτό, στὴν πράξη ἀγνοοῦν τὸ γεγονὸς πὼς μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ δικαιώσει τὸν ἄνθρωπο, καὶ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ δικαιωθοῦν μὲ τὰ ἔργα τους. Τὸ ἀποτέλεσμα εἶναι πὼς δὲν ἀποδέχτηκαν τὴ δικαίωση ποὺ προσφέρει ὁ Θεὸς μέσω τοῦ Χριστοῦ. Γιατὶ ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ τέλος τοῦ νόμου, ἀφοῦ ἐκπληρώνει τὸν σκοπό του, δίνοντας τὴ σωτηρία σ’ ὅποιον πιστεύει. ῾Ο Μωυσῆς γράφει γιὰ τὴ δικαίωση ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν νόμο, ὅτι ὅποιος πράττει σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, θὰ βρεῖ σ’ αὐτὲς τὴ ζωή. Γιὰ τὴ δικαίωση ὅμως ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὴν πίστη, λέει· Μὴν ἀναρωτηθεῖς, ποιὸς μπορεῖ ν’ ἀνέβει στὸν οὐρανό; γιὰ νὰ κατεβάσει δηλαδὴ τὸν Χριστό. Οὔτε νὰ πεῖς, ποιὸς μπορεῖ νὰ κατεβεῖ στὸν ἅδη; γιὰ ν’ ἀνεβάσει δηλαδὴ τὸν Χριστὸ ἀπὸ τοὺς νεκρούς. ᾿Αλλὰ τί λέει; Κοντά σου εἶναι ὁ λόγος, στὸ στόμα σου καὶ στὴν καρδιά σου, καὶ ἐννοεῖ τὸν λόγο τῆς πίστεως ποὺ κηρύττουμε. ῍Αν ὁμολογήσεις μὲ τὸ στόμα σου πὼς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶναι ὁ Κύριος καὶ πιστέψεις μὲ τὴν καρδιά σου πὼς ὁ Θεὸς τὸν ἀνέστησε ἀπὸ τοὺς νεκρούς, θὰ βρεῖς τὴ σωτηρία. Πραγματικά, ὅποιος πιστεύει μὲ τὴν καρδιά του ὁδηγεῖται στὴ δικαίωση, κι ὅποιος ὁμολογεῖ μὲ τὸ στόμα ὁδηγεῖται στὴ σωτηρία.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3071:o-apostolos-tis-kyriakis-5-iouliou-2015-e-matthaiou&catid=30&Itemid=143

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής 5 Ιουλίου 2015 - Ε´ Ματθαίου

Βγῆκε τότε
ὅλη ἡ πόλη
νὰ συναντήσει
τὸν ᾿Ιησοῦ,
κι ὅταν τὸν εἶδαν,
τὸν παρακάλεσαν
νὰ φύγει
ἀπὸ τὴν περιοχή τους.

(Μτθ. η´ 28-θ´ 1)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐλθόντι τῷ ᾿Ιησοῦ εἰς τὴν χώραν τῶν Γεργεσηνῶν ὑπήντησαν αὐτῷ δύο δαιμονιζόμενοι ἐκ τῶν μνημείων ἐξερχόμενοι, χαλεποὶ λίαν, ὥστε μὴ ἰσχύειν τινὰ παρελθεῖν διὰ τῆς ὁδοῦ ἐκείνης. Καὶ ἰδοὺ ἔκραξαν λέγοντες· Τί ἡμῖν καὶ σοί, ᾿Ιησοῦ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; ῏Ην δὲ μακρὰν ἀπ᾿ αὐτῶν ἀγέλη χοίρων πολλῶν βοσκομένη. Οἱ δὲ δαίμονες παρεκάλουν αὐτὸν λέγοντες· Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ῾Υπάγετε. Οἱ δὲ ἐξελθόντες ἀπῆλθον εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων· καὶ ἰδοὺ ὥρμησε πᾶσα ἡ ἀγέλη τῶν χοίρων κατὰ τοῦ κρημνοῦ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἀπέθανον ἐν τοῖς ὕδασιν. Οἱ δὲ βόσκοντες ἔφυγον, καὶ ἀπελθόντες εἰς τὴν πόλιν ἀπήγγειλαν πάντα καὶ τὰ τῶν δαιμονιζομένων. Καὶ ἰδοὺ πᾶσα ἡ πόλις ἐξῆλθεν εἰς συνάντησιν τῷ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν. Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν.

Απόδοση σε απλή γλώσσα

Εκεῖνο τὸν καιρό, ὅταν ἔφτασε ὁ ᾿Ιησοῦς στὴν περιοχὴ τῶν Γεργεσηνῶν, τὸν συνάντησαν δύο δαιμονισμένοι ποὺ ἔρχονταν ἀπὸ τὰ μνήματα, τόσο φοβεροί, ποὺ κανένας δὲν τολμοῦσε νὰ περάσει ἀπὸ κεῖνο τὸν δρόμο. Καὶ μὲ κραυγὲς τοῦ ἔλεγαν· «Τί δουλειὰ ἔχεις ἐσὺ μ᾿ ἐμᾶς, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ῏Ηρθες ἐδῶ νὰ μᾶς βασανίσεις πρὶν τὴν ὥρα μας;» Μακριὰ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔβοσκε ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων. Καὶ οἱ δαίμονες τὸν παρακαλοῦσαν λέγοντας· «῍Αν εἶναι νὰ μᾶς διώξεις, ἄφησέ μας νὰ πᾶμε στὸ κοπάδι τῶν χοίρων». Κι ἐκεῖνος τοὺς εἶπε· «Πηγαίνετε». Αὐτοὶ βγῆκαν καὶ πῆγαν στὸ κοπάδι τῶν χοίρων. Καὶ ὅλο τὸ κοπάδι ὅρμησε καὶ γκρεμίστηκε στὴ λίμνη καὶ πνίγηκαν μέσα στὰ νερά. Οἱ βοσκοὶ ἔφυγαν, πῆγαν στὴν πόλη καὶ ἀνάγγειλαν ὅλα τὰ συμβάντα καὶ ὅ,τι ἔγινε μὲ τοὺς δαιμονισμένους. Βγῆκε τότε ὅλη ἡ πόλη νὰ συναντήσει τὸν ᾿Ιησοῦ, κι ὅταν τὸν εἶδαν, τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγει ἀπὸ τὴν περιοχή τους. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐπιβιβάστηκε στὸ πλοῖο, διέσχισε τὴ λίμνη καὶ ἦρθε στὴν πόλη του.

 http://www.synodoiporia.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=3070:to-evaggelio-tis-kyriakis-5-iouliou-2015-e-matthaiou&catid=32&Itemid=145

ΝΑΙ στην Ευρώπη από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο

O Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος έκανε σήμερα την ακόλουθη δήλωση:

"Οι στιγμές που ζούμε είναι ίσως οι κρισιμότερες στην πορεία του Έθνους μας, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Είναι ώρες ευθύνης για όλους μας. Για κάθε θεσμό σε αυτή τη χώρα, για τα κόμματα, για την Εκκλησία, για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα χωριστά.

Πάνω όμως από το καθετί και από τον καθένα υπάρχει η πατρίδα. Μας ενώνει όλους η αγάπη γι' αυτόν τον τόπο.

Η αγωνία για το παρόν και το μέλλον του. Δεν μας χωρίζει τίποτε. Γι' αυτό και δεν πρέπει να επιτρέψουμε το δηλητήριο του διχασμού να στάξει στις ψυχές μας.

Θα πρόκειται για έγκλημα σε βάρος των επόμενων γενεών. Στα παιδιά μας οφείλουμε να εγγυηθούμε μία Ελλάδα της ανάπτυξης και της προόδου.

Μία Ελλάδα που θα προχωρά με αυτοπεποίθηση και σιγουριά μπροστά, σάρκα από τη σάρκα του στενού πυρήνα της κοινής ευρωπαϊκής μας οικογένειας.

Ας μην διακινδυνεύσουμε κατακτήσεις που με μόχθο οι οραματιστές αυτού του τόπου κέρδισαν. Και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο"

 http://romfea.gr/epikairotita-xronika/1567-nai-stin-europi-apo-ton-arxiepiskopo-ieronumo