Γιατί ο Χριστός είπε από το Σταυρό διψώ;

 

α) Επειδή ως ο Υιός του ανθρώπου που ήταν, λόγω των απερίγραπτων ταλαιπωριών που είχε υποστεί, και στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν, αισθάνθηκε  έντονη δίψα και κατά συνέπεια είπε διψώ.

β) Για να εκπληρωθεί η προφητεία περί Αυτού,  « καὶ ἔδωκαν εἰς τὸ βρῶμά μου χολὴν καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος »( Ψ. 68, 22).

γ) Είναι λάθος να πει κανείς ότι δε διψούσε αλλά με το διψώ, άλλο εννοούσε. Αν εννοούσε άλλο, θα το έλεγε και δεν είναι ανάγκη κάποιος άλλος να  πει  ότι εννοούσε κάτι  άλλο,  « τίς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου, …»( Α’ Κορ. β’, 16);  

δ) Αφού η προφητεία λέει, « εἰς τὴν δίψαν μου   ἐπότισάν με ὄξος  », προφανώς με το διψώ δηλώνει την πραγματική έντονη δίψα και όχι κάτι άλλο. Αν ήταν κάτι άλλο, δε θα έλεγε η προφητεία,  « καὶ εἰς τὴν δίψαν μου ἐπότισάν με ὄξος » αλλά θα έλεγε τι έκαναν γι΄αυτό  το κάτι άλλο.    

Όταν άλλη προφητεία λέει, «…..καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου….»( Ματ. κζ’, 9), ποιος θα πει ότι δεν  πρόκειται για  αργύρια αλλά  για κάτι άλλο;

ε)  Αυτό το  κάτι άλλο είναι άλλο θέμα που  μπορεί να το πει κανείς με δικά του λόγια  και όχι προσθέτοντας λόγια  στα λόγια  της Αγίας Γραφής.    

στ) Αν πει κάποιος π.χ. ότι ο Χριστός διψούσε τη σωτηρία των ανθρώπων, δε θα έλεγε αυτό  από το σταυρό, καθόσον μάλιστα  δεν  το έχει πει  ούτε  στην όλη πορεία Του.

Πείνα και δίψα του Χριστού ήταν να κάνει το θέλημα του Πατέρα Του.  Ο Ίδιος είπε στους Μαθητές Του στο πηγάδι του Ιακώβ,  « Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. » ( Ιω. δ’, 31-34).

Πριν από λίγο είχε πει στον Πατέρα Του ότι το έργο  αυτό  το τελείωσε.  « ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελειώσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω·» (Ιω. ιζ’,4).

Άρα δεν είχε λόγο  να πει από το σταυρό, διψώ τη σωτηρία σας ούτε διψώ να τελειώσω το έργο του Πατέρα μου ή οτιδήποτε  άλλο. 

ζ) Αν άλλος πει  π.χ. ότι ο Χριστός  από το σταυρό διψούσε να υποφέρει και να πάσχει περισσότερο για τη σωτηρία των ανθρώπων, ίσως να έχει ακουσθεί και αυτό, δεν είναι σωστό.

Λίγο νωρίτερα προσευχόμενος ο Ίδιος   είπε, « πάτερ μου, εἰ δυνατόν ἐστι, παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο·» ( Ματ. κστ΄, 39). Πώς τώρα, στο αποκορύφωμα  του πάθους,   θα ήθελε  να υποφέρει και να πάσχει περισσότερο; Αν ήταν έτσι  δε θα έλεγε νωρίτερα, « παρελθέτω ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο·» 

η) Τέλος, αν εννοούσε άλλο, θα το έλεγε ο Ιωάννης  όπως το είπε  σε  άλλη περίπτωση,  όταν  ο Κύριος είπε  στους Ιουδαίους,  «  λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον, καὶ ἐν τρισὶν ἡμέραις ἐγερῶ αὐτόν.  19 »( Ιω.   β΄,  19  ). Τότε ο Ιωάννης διευκρινίζει  για το Χριστό ότι, «  ἐκεῖνος δὲ ἔλεγε περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματος αὐτοῦ.» ( Ιω.  β΄,  21 ). 

Εδώ όμως ο Ιωάννης δεν είπε  ότι  με το  διψώ,    εκείνος δε έλεγε περί του κάτι άλλου. Αφού λοιπόν η προφητεία, ο Χριστός και ο Ιωάννης δε λένε ότι το διψώ σημαίνει  κάτι άλλο, το κάθε κάτι άλλο, είναι άλλο.

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ερωτήσεις για τα πάθη του Χριστού

 

α)    Γιατί έπαθε ο Χριστός;

Ο Χριστός έπαθε, γιατί έπρεπε να πάθει, « ἔδει  παθεῖν   ».  

Το είπε ο Ίδιος στο Λουκά και στον Κλεόπα στο δρόμο  προς Εμμαούς, «     ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται!  οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ; » (  Λουκ. κδ΄,  25).  

β) Γιατί έπρεπε να πάθει;

Γιατί, κατά τη σοφία του Θεού και το θέλημα αυτού,  αυτός ήταν ο μόνος  τρόπος   για να σωθεί  ο  κόσμος. Έτσι το Χριστό  έδειξε ο  Πρόδρομος ως αμνό του Θεού με τα εξής λόγια, « Τῇ ἐπαύριον βλέπει ὁ ᾿Ιωάννης τὸν ᾿Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει· ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.» (Ιω. α΄, 29).

Στα Σόδομα, όπως είναι γνωστό,   δεν υπήρχαν ούτε δέκα δίκαιοι, ένεκα των οποίων  θα  έσωζε ο Θεός όλους.

Σε όλη την ανθρωπότητα δεν υπήρχε ούτε ένας. « πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν, οὐκ ἔστι ποιῶν ἀγαθόν, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός.   » (  Ψ. 52,4,). Έτσι έπρεπε να πάθει ο μόνος Δίκαιος υπέρ αδίκων, και Αυτός ήταν ο Υιός του Θεού.

γ)  Ήταν  δυνατό να μη πάθει;

Όχι. Αυτό το ζήτησε ο Ίδιος, και μάλιστα  τρεις  φορές από τον Πατέρα Του, αλλά αφού δεν έγινε, δεν ήταν δυνατό  να γίνει, δηλαδή  να μη πάθει. Αν ήταν δυνατό, δε θα πάθαινε.

Συγκεκριμένα  τη  δεύτερη φορά είπε, «πάτερ μου, εἰ οὐ δύναται τοῦτο τὸ ποτήριον παρελθεῖν ἀπ᾿ ἐμοῦ ἐὰν μὴ αὐτὸ πίω, γενηθήτω τὸ θέλημά σου.» (  Ματ. κστ΄, 42).  

Μα θα πει κανείς ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Ο Θεός δεν είναι μόνο παντοδύναμος αλλά είναι και  πάνσοφος, πανάγαθος, παντογνώστης, πολυέλαιος, πολυεύσπλαχνος, φιλάνθρωπος,  Δίκαιος και γενικά έχει όλες τις τελειότητες.  Έτσι σε κάθε περίπτωση το θέλημά  Του είναι «  ……ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.» (Ρω. ιβ’, 2).

δ) Γιατί το πάθος του Κυρίου λέγεται εκούσιο;

Λέγεται και είναι εκούσιο επειδή, με το δικό Του ανθρώπινο θέλημα, ζήτησε  να γίνει το θέλημα του Πατέρα Του με τα παραπάνω λόγια, « γενηθήτω τὸ θέλημά σου».     Συγκεκριμένα δε την πρώτη φορά είπε, « πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ. ».   (  Ματ. κστ΄, 39). 

Έτσι  ο Σταυρικός θάνατος του Κυρίου ονομάζεται εκούσιος, όχι ότι τον επεδίωξε, αλλά επειδή τον δέχτηκε, σύμφωνα με το  θέλημα του Πατέρα Του. 

ε) Έπαθε ο Χριστός,  επειδή το είπαν οι προφήτες;΄

 Όχι, επειδή το είπαν, αλλά για να εκπληρωθεί  αυτό που είπαν.

Οι προφήτες το είπαν, επειδή επρόκειτο  να πάθει ο Χριστός και όχι για να πάθει.

Η προφητεία προλέγει αυτό που γνωρίζει ο Θεός ότι θα γίνει μελλοντικά.

στ) Το ότι  έπαθε ο Χριστός  σημαίνει ότι έπαθε ο Θεός;

Όχι ο Θεός αλλά ο Υιός του Θεού. Ο Θεός είναι απαθής. Αυτό είναι γνωστό. Επίσης είναι γνωστό ότι ο Χριστός είναι Θεός αληθινός αλλά και άνθρωπος. Έτσι έπαθε ο Θεός Λόγος κατά την ανθρώπινη φύση Του, δηλαδή  έπαθε ο Υιός του ανθρώπου.  

Σύμφωνα με αυτά το ακριβές είναι ότι ο Υιός του Θεού  που είναι Θεός έπαθε και όχι ο Πατέρας όπως έλεγαν οι Πατροπασχίτες, Ο άγιος Διονύσιος είπε το γνωστό,  ή Θεός πάσχει ή το παν απόλλυται.

Τώρα, αν  ένας πιστός ομολογώντας την πίστη του  ότι ο Χριστός είναι Θεός   πει, ο Θεός έπαθε, προφανώς τα  παραπάνω  εννοεί.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Μεταξύ των ανθρώπων, ποιους πρέπει να τιμάει ο καθένας περισσότερο;

 

Πέρα από τις άλλες τιμές που πρέπει να αποδίδει όπου πρέπει και καθώς πρέπει, προφανώς, πρωτίστως και κυρίως, πρέπει να τιμάει  τους γονείς του, γιατί προέχει η γνωστή εντολή του Θεού, « τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου,»  την οποία δε μπορεί να την ακυρώσει κανείς. Αυτή την εντολή την επισήμανε ο Κύριος στους Φαρισαίους με τα εξής λόγια:

« ὁ γὰρ Θεὸς ἐνετείλατο λέγων· τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα· καί· ὁ κακολογῶν πατέρα ἢ μητέρα θανάτῳ τελευτάτω· ὑμεῖς δὲ λέγετε· ὃς ἂν εἴπῃ τῷ πατρὶ ἢ τῇ μητρί, δῶρον ὃ ἐὰν ἐξ ἐμοῦ ὠφεληθῇς, καὶ οὐ μὴ τιμήσει τὸν πατέρα αὐτοῦ ἢ τὴν μητέρα αὐτοῦ· καὶ ἠκυρώσατε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν »( Ματ. ιε’, 4-6).

Αφού λοιπόν η τιμή προς τους γονείς δεν ανταλλάσσεται ούτε με κάποιο δώρο ή προσφορά προς το Θεό, ποιος θα τολμήσει να ακυρώσει αυτή την εντολή  του Θεού και να τιμήσει άλλα πρόσωπα, άξια βεβαίως τιμής επί της γης, περισσότερο από τους γονείς;  Ποιος θα τολμήσει να ακυρώσει αυτή την εντολή του Θεού που μένει εις τον αιώνα;

Ο Κύριος είπε για τις εντολές του Νόμου, «Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι, ἀλλὰ πληρῶσαι.  ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.» (Ματ.ε’,17-18). Δε χρειάζονται περισσότερα. .

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών