Σπέρμα του Αβραάμ και, το σπέρμα του Αβραάμ.

 Σπέρμα του Αβραάμ και, το σπέρμα του Αβραάμ.

 

Οι Ιουδαίοι είπαν στο Χριστό «σπέρμα Αβραάμ εσμέν» (Ιω. η΄, 33) και ο Κύριος τους είπε. «οίδα ότι σπέρμα Αβραάμ εστέ·» (Ιω. η΄, 37). Εδώ με τις λέξεις σπέρμα Αβραάμ εννοούνται οι απόγονοι του  Αβραάμ.

Όμως ο Απόστολος Παύλος κάνει λόγο   και για, το σπέρμα του Αβραάμ, δηλαδή για το Χριστό.    

Γράφει σχετικά, «τω δε Αβραάμ ερρέθησαν αι επαγγελίαι και τω σπέρματι αυτού· ου λέγει, και τις σπέρμασιν, ως επί πολλών, αλλ’ ως εφ’ ενός, και τω σπέρματί σου, ος εστι Χριστός» (Γαλ. γ΄, 16).

 

Το σπέρμα λοιπόν του Αβραάμ για το οποίο του είπε ο Θεός, «και εν τω σπέρματί σου ενευλογηθήσονται πάσαι αι πατριαί της γης» (Πρξ. γ΄,25), είναι ο Χριστός.

Κατά συνέπεια και όσοι είναι του Χριστού είναι  σπέρμα του Αβραάμ.  Ο Παύλος γράφει  σχετικά, «ει δε υμείς Χριστού, άρα του Αβραάμ σπέρμα εστέ και κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι» (Γαλ. γ΄, 29).

 

Ο  Χριστός  λοιπόν  είναι το  σπέρμα   του Αβραάμ  και     όσοι είναι του Χριστού είναι  σπέρμα του Αβραάμ.

Πώς όμως ο Χριστός είναι το σπέρμα του Αβραάμ, αφού η Θεοτόκος «ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου» (Ματ. α΄, 18);

Ο Χριστός δεν είναι άσχετος προς τον Αβραάμ γιατί  η Θεοτόκος  ήταν απόγονος του Αβραάμ και άρα ήταν  και Αυτή σπέρμα του Αβραάμ όπως όλοι οι  Ιουδαίοι. 

Τέλος, ας τονισθεί και το ότι  ο Χριστός είναι «ο υιός του ανθρώπου» ενώ ο κάθε άλλος άνθρωπος είναι υιός ανθρώπου.  

Άλλο λοιπόν, σπέρμα Αβραάμ και υιός ανθρώπου που είναι πολλοί, και άλλο, το σπέρμα του Αβραάμ και ο Υιός του ανθρώπου που είναι  Ένας, ο Χριστός, ο Υιός του Θεού. 

Ιωάννης. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών. 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΧΕΙ

 

Άλλο είναι το τι είναι κανείς και άλλο το τι έχει. Το τι είναι αναφέρεται οντολογικά στην ύπαρξή του ως ανθρώπου,  και το τι έχει αναφέρεται  στο τι αγαθό  έχει προσλάβει ή λάβει άνωθεν   από το Θεό. 

« Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί· πᾶσα δόσις ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστι καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων, παρ' ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆς ἀποσκίασμα. » ( Ιακ. α΄,16,17).         

Αναλυτικότερα. Το ότι ο άνθρωπος είναι άνθρωπος είναι πολύ απλό να λέγεται, αλλά το τι είναι ο άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξεως το γνωρίζει ο Θεός που τον έχει δημιουργήσει. Όμως και ο  άνθρωπος, μερικώς βεβαίως, ως λογικό πλάσμα του Θεού  που είναι, γνωρίζει κατά το δυνατόν τα περί εαυτού και τα εν αυτώ.

«τίς γὰρ οἶδεν ἀνθρώπων τὰ τοῦ ἀνθρώπου εἰ μὴ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου τὸ ἐν αὐτῷ;» (Α΄ Κορ. β΄, 11).

Αν ξεχωρίσει κανείς το τι είναι από το τι έχει, το τι είναι από μόνο του είναι πτωχό αφού δεν έχει από  τον εαυτό του τίποτα. Αν όμως αναγνωρίσει και γνωρίσει ότι ό, τι καλό έχει, είναι από το Θεό, τότε θα διαπιστώσει την πτωχεία του πνεύματός του και θα ανήκει στους μακάριους.

« μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. »( Ματ. ε΄, 3).

Τότε δε θα καυχάται  για τα χαρίσματα  που έχει,  σαν να μη τα έχει λάβει από το Θεό.

«  Τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; » ( Α' Κορ. δ', 7).

Τα όποια λοιπόν   αγαθά    έχει ο άνθρωπος, επειδή δεν είναι στοιχεία της ύπαρξης του, δεν τον μεταβάλλουν οντολογικά.  Έτσι δε μπορεί  να πει κανείς ότι αυτός ως δημιούργημα του Θεού που  είναι τον έκανε ο Θεός καλόν ή κακόν.  Άλλωστε και τον διάβολο  δεν τον έκανε ο Θεός απ’ αρχής διάβολο, αλλά άγγελο και μάλιστα εωσφόρο.

Δόξα λοιπόν τω Θεώ που είναι φιλάνθρωπος και πλουτίζει τον άνθρωπο με τα αγαθά Του.

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών 

Η φράση, «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν», είναι εντολή του Χριστού;

Καταρχήν αυτή η ερώτηση η ίδια  ως ερώτηση είναι λάθος, γιατί χαρακτηρίζει την παραπάνω φράση εκ προοιμίου  ως εντολή ενώ δεν είναι εντολή. Είναι σαν να λέει κάποιος  σε κάποιον, πάρε αυτό το καρπούζι, ενώ του δίνει πεπόνι. Τώρα, αν πει κανείς  ότι μοιάζει με εντολή, αυτό δεν είναι λάθος, γιατί όντως φαίνεται σαν εντολή.

Όμως, σύμφωνα με τη γραμματική και το συντακτικό της ελληνικής γλώσσας δεν είναι  εντολή γιατί  η λέξη «γνώσεσθε» δεν είναι προστακτική πτώση ώστε να δηλώνει κάποια εντολή.     

Εδώ   το  «γνώσεσθε» σημαίνει θα γνωρίσετε γιατί είναι οριστική πτώση μέσου μέλλοντος με ενεργητική  σημασία του ρήματος γιγνώσκω.

Αν ήταν εντολή θα γραφόταν, «γνώτε την αλήθειαν» όπως  το, « γνώτε έθνη και ητάσθε »,  δε λέει «γνώσεσθε έθνη και ητάσθε ».

Αφού λοιπόν δεν είναι καν εντολή, προς τι το παραπάνω ερώτημα, αν δηλαδή είναι εντολή του Χριστού;

Προφανώς πρώτον,   επειδή μοιάζει με εντολή και δεύτερον, επειδή όντως αυτά τα λόγια τα είπε  ο Χριστός όμως μαζί με άλλα.  Έτσι χωρίς  καμία αμφιβολία εδώ το «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν», έχει αποκοπεί και παρθεί από τα παρακάτω   λόγια του Κυρίου:  

« ῎Ελεγεν οὖν ὁ ᾿Ιησοῦς πρὸς τοὺς πεπιστευκότας αὐτῷ ᾿Ιουδαίους· ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε,  καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς.»(Ιω. η', 31-32).  

Από αυτά λοιπόν  τα λόγια που υπάρχουν  και μένουν όπως έχουν στο κείμενο με τη σημασία τους,  πάρθηκε το κομμάτι, «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν», με αποτέλεσμα  να   φαντάζει σαν εντολή του Χριστού ενώ δεν είναι καν εντολή, όπως αναφέρθηκε  παραπάνω.  

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Εδώ δεν τους δίνει εντολή ο Χριστός  να γνωρίσουν την αλήθεια αλλά τους λέει ότι θα τη γνωρίσουν αν μείνουν πιστοί στα λόγια Του οπότε  αληθινά θα είναι  μαθητές Του και  θα γνωρίσουν την αλήθεια. Άρα τους υπέδειξε τον τρόπο πώς  θα τη γνωρίσουν. Αυτά για να  μείνουμε στο θέμα χωρίς προεκτάσεις περί αληθείας.  

Συμπέρασμα: Όποιος θέλει να γνωρίσει την αλήθεια, μία είναι η αλήθεια. Να ακούσει με ευήκοον  ους  τα παραπάνω λόγια του Κυρίου, « ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε,..». Η Εκκλησία προς τον σκοπό αυτόν παρέχει όλα τα μέσα που είναι  γνωστά στους πιστούς.

 

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών 

 

Η ανακοίνωση για τις επόμενες δύο σειρές που αφρορούν αγιασμένες μορφές της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Ποιοί είναι