Περὶ λογισμῶν καὶ ἀγανάκτησης. Γέροντας Πορφύριος Ὅλοι γνωρίζουμε τὸν πόλεμο τῶν λογισμῶν, τὸν ὁποῖο μᾶς κάμνει ὁ διάβολος. Προσωπικὰ γνωρίζω καὶ ἀπὸ τὴν ἐμπειρία μου ὡς πνευματικοῦ πατρός, ποὺ μὲ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ γίνω, πόσο πολλοὶ ἄνθρωποι μπερδεύονται σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο καὶ βασανίζονται πραγματικά. Ὅταν, λοιπόν, κάποια φορὰ ρωτήσαμε γιὰ τὸ πρόβλημα αὐτὸ τὸν Γέροντα Πορφύριο, μᾶς εἶπε: “Ἐσεῖς προχωρᾶτε στὸ δρόμο σας. Ὁ διάβολος ἔρχεται μὲ τοὺς λογισμοὺς καὶ σᾶς τραβᾶ ἀπὸ τὸ μανικί, γιὰ νὰ σᾶς ἀποπροσανατολίσει. Ἐσεῖς νὰ μὴ γυρίζετε νὰ πιάνετε κουβέντα μαζί του ἢ ν’ ἀντιδικεῖτε μαζί του. Ἐσεῖς νὰ προχωρᾶτε στὸ δρόμο σας. Αὐτὸς θὰ σᾶς τραβᾶ ἀπὸ τὸ μανίκι, ἀλλὰ ἐσεῖς νὰ προχωρᾶτε στὸ δρόμο σας καὶ κάπου θὰ βαρεθεῖ καὶ θὰ σᾶς ἀφήσει”. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς Μιὰ μέρα, ποὺ σκέψεις πικρίας μὲ κατέκλυζαν γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ποὺ μὲ κατέκριναν ἀδίκως, ὁ Γέροντας ἔκρουσε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὴν ἐπιθετική μου, ὅπως εἶπε, στάση. Τοῦ ἀντέτεινα, ὅτι οὔτε εἶπα, οὔτε ἔκανα ὁτιδήποτε ἐναντίον τῶν ἐπικριτῶν μου, ἀλλὰ μόνο σκεπτόμουν ἀρνητικά, χωρὶς νὰ ἐξωτερικεύομαι καί, γι’ αὐτό, χωρὶς νὰ θίγω κανέναν. Τότε ὁ Γέροντας μοῦ φανέρωσε ἀκόμη ἕνα μυστικὸ τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, λέγοντάς μου: “Γιὰ ὁποιαδήποτε ἄδικη κατηγορία εἰς βάρος σου νὰ μὴν ἀγανακτεῖς, οὔτε ἀπὸ μέσα σου. Εἶναι κακό! Τὸ κακὸ ἀρχίζει ἀπὸ τὶς κακὲς σκέψεις. Ὅταν πικραίνεσαι καὶ ἀγανακτεῖς, ἔστω μόνο μὲ τὴ σκέψη, χαλᾶς τὴν πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα. Ἐμποδίζεις τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ ἐνεργήσει καὶ ἐπιτρέπεις στὸ διάβολο νὰ μεγαλώσει τὸ κακό. Ἐσὺ πάντοτε νὰ προσεύχεσαι, νὰ ἀγαπᾶς καὶ νὰ συγχωρεῖς, διώχνοντας ἀπὸ μέσα σου κάθε κακὸ λογισμό”. Δίδασκε δηλαδὴ ὁ Γέροντας Πορφύριος ὅτι ἡ κακὴ σκέψη μας γιὰ κάποιο συνάνθρωπό μας ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ μολύνει τὴν ψυχή μας ὡς ἁμαρτία, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ κάνει ἢ μπορεῖ νὰ κάνει κακὸ σ’ αὐτόν. Ἡ κακὴ σκέψη ἐκπέμπει μία κακὴ δύναμη, ποὺ ἐπηρεάζει τὸν ἄλλον, ὅπως ἡ προσευχὴ τὸν βοηθᾶ. Βέβαια ὅλα αὐτὰ πρέπει νὰ κατανοηθοῦν σωστὰ μέσα στὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας γιὰ τὴν ὕπαρξη πονηρῶν καὶ ἀγαθῶν πνευμάτων καὶ τὸ ἔργο τους, ποὺ εἶναι γιὰ τὰ πονηρὰ μὲν ἡ διαβολή, τὸ ψεῦδος, ἡ ταραχή, ἡ διχόνοια κ.λπ., γιὰ τὰ ἀγαθὰ δὲ ἡ διακονία ἐκείνων ποὺ μέλλουν νὰ κληρονομήσουν τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ κακὴ σκέψη δὲν κρύβεται. Ἐπηρεάζει δυσμενῶς γιὰ μᾶς ἐκεῖνον γιὰ τὸν ὁποῖον σκεπτόμαστε ἄσχημα, ἀκόμη καὶ ἀπὸ μακριά, ἀκόμη καὶ ὅταν δὲν συνειδητοποιεῖ αὐτὸς τὰ λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μαζί μας. Ὀφείλουμε, λοιπόν, νὰ εἴμεθα “καθαροὶ τῇ καρδίᾳ”, καθαροὶ ὄχι μόνο ἀπὸ κακὰ ἔργα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κακὲς σκέψεις, ἰδιαίτερα δὲ ἀπὸ τὴ μνησικακία ἢ τὴν πίκρα. (Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 246-248)
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
ΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΕΣ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
Μέ τήν μετάνοιες, δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, ἔρχεται μεγάλη εἰρήνη καί χαρά στήν ψυχή καθώς καί ὑγεία στό σῶμα. Διηγεῖται πνευματικό παιδί τοῦ Γέροντα: «Μία νέα ψηλή πήγαινε κάθε τόσο στό Γέροντα, νά τόν συμβουλευθεῖ…Ὅπως μᾶς ἔλεγε τῆς ἄρεσε ἡ γυμναστική ἄσκηση, πράγμα πού τήν ξεκούραζε, μετά ἀπό τό φόρτο τῶν μαθημάτων. Ὁ Γέροντας Πορφύριος… τῆς ὑπέδειξε ὅτι δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει καλύτερη ἄσκηση ἀπό τίς μετάνοιες τῶν χριστιανῶν, ὅταν μετά πού κάνουμε τό σταυρό μας γονατίζουμε κι ἀφοῦ ἀγγίσουμε μέ τό πρόσωπο τή γῆ, σηκωθοῦμε ὄρθιοι καί τό ἐπαναλάβουμε αὐτό καί πάλιν καί πάλιν, ἐνῶ ἐσωτερικά ἡ ψυχή ἀναστενάζει πρός τόν Θεό, προφέροντας τά λόγια τοῦ τελώνη, «ὁ Θεός ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Ἐπίσης λέγουμε κι ὅποια ἄλλη αὐτομεμψία θά μᾶς φώτιζε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Ἔτσι, τῆς ἔλεγε ὁ Γέροντας, θά μποροῦσε νά ἀντικαταστήσει ἕνα μεγάλο μέρος τοῦ χρόνου, πού σπαταλοῦσε στίς γυμναστικές ἀσκήσεις, μέ τίς μετάνοιες. Μετά ἀπό τίς μετάνοιες ἔρχεται μεγάλη χαρά, ἀνακούφιση πολλή καί εἰρήνη στήν ψυχή, στό δέ σῶμα δέν παραμένει οὔτε τό τελευταῖο μέλος του νά μήν τεθεῖ σέ λειτουργία καί ἄσκηση. Ὁ Χριστός γιά νά τονίσει τή σημασία τῶν μετανοιῶν, ὁ ἴδιος, ὅπως διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής, ὅταν βρισκόταν μέσα στόν κῆπο τῆς Γεσθημανή, ἀποτραβήχτηκε ἀπό κοντά τους ὅσο νά ρίξει ἕνας μία πέτρα κι ἐκεῖ ἄρχισε νά κάνει μετάνοιες, πίπτοντας ἐπί τοῦ ἐδάφους κατ’ ἐπανάληψη. Οἱ μετάνοιες κάνουν καί στό σῶμα τό ἀντίστοιχο φυσικό καλό, ὅπως καί στήν ψυχή. Γι’ αὐτό οἱ ἀσκητές δέν παθαίνουν εὔκολα ἐμφράγματα, καρδιακά νοσήματα, ἐγκεφαλικά, γιατί οἱ ἀρτηρίες τους, τά διάφορα ἀγγεῖα διά τῶν μετανοιῶν,συντηροῦνται ἄριστα, τά λίπη διαλύονται, ἡ ψυχή κι αὐτή ἡρεμεῖ κι ἔτσι ὁ ἄνθρωπος, μετά ἀπό τίς ἀσκήσεις αὐτές, μποροῦμε νά ποῦμε, δέν διαφέρει ἀπό ἕνα αὐτόκίνητο, πού πέρασε ἀπό τό συνεργεῖο, κι ἔκανε ἕνα καλό σέρβις. Οἱ μετάνοιες δέν εἶναι ἀνθρώπινη, ἀλλά θεία ἀποκάλυψη, κι εἶναι δυστυχής ὅποιος ἄνθρωπος δέν ἔχει ἀνακαλύψει τό μυστήριο πού τίς περικλείει. Οἱ δέ πολυπράγμονες, ὅταν τή νύκτα πρίν κοιμηθοῦν, κάνουν τίς καθιερωμένες μετάνοιες, κι ἀπό τίς καθημερινές σκέψεις θά ξεφύγουν καί θά εἰρηνεύσουν, γιά νά ἔρθει γρήγορα κι ὁ ὕπνος». (Στό βιβλίο Ὁ Γέρων Πορφύριος, Ἔκδ. Ἀπ. Βαρνάβας. Ἀθήνα σελ. 14) ΗΛΙΑΣ
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει
Ο Γέροντας Παΐσιος στα θέματα της Πατρίδος δεν ήθελε οι Χριστιανοὶ να είναι αδιάφοροι. Πολὺ λυπόταν που έβλεπε πνευματικοὺς ἀνθρώπους νὰ επιζητούν να βολευθούν οι ίδιοι και να μην ενδιαφέρωνται για την Πατρίδα. Έλεγε: «Σε μια εποχή που ο Σατανάς οργιάζει και οι άνθρωποί του οργανώνονται, οι Έλληνες βρίσκονται σ...ε νάρκη. Τον εαυτό του μόνο κοιτάει να βολέψη ο καθένας και τίποτε περισσότερο. Και ό,τι να τους κάνεις, όσο κι αν τους κουνήσης, με τίποτε δεν ξυπνούν». Ο καημός του και η απορία του ήταν πως οιυπεύθυνοι δεν αντιλαμβάνονται που ὁδηγούμαστε. Ο ίδιος από παλαιά διέβλεπε την σημερινή κατάσταση και ανησυχούσε, αλλά δεν διέσπειρε τις ανησυχίες του στον κόσμο. Έδινε ελπίδα και αισιοδοξία. Έλεγε… «Απὸ το κακό που επικρατεί σήμερα θὰ βγει μεγάλο καλό. Βλέπω μια ελιά. Το ένα της κλωνάρι έχει ξεραθεί, το άλλο το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθή και αυτό. Αλλά πετιέται ένα άλλο βλαστάρι από κάτω που έχει πολύ θυμό (δύναμη) και αναπτύσσεται γρήγορα»… Πονούσε για την πνευματική κατάπτωση των πολιτών. Έλεγε: «Η Ελλάδα έχασε τον δρόμο της. Η αμαρτία και η ασωτία βασιλεύουν στους ανθρώπους, αλλά μας αγαπά ο Θεός και περιμένει την μετάνοιά μας». Μιλούσε αυστηρά για αυτούς που ψήφιζαν αντιχριστιανικούς νόμους…Κάποιος Πρωθυπουργός, του οποίου κατεδίκαζε δημοσίως ενέργειες επιζήμιες για το Έθνος και την Εκκλησία, ζήτησε να τον συναντήση στην Σουρωτή. Ο Γέροντας απάντησε: « Ας έρθη, θα του τα ψάλω και μπροστά του». Είχε το ψυχικό σθένος αυτός ο πτωχός καλυβίτης να υψώνη την φωνή του άφοβα μπροστά στους ισχυρούς της ημέρας. Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, εκδ. Στ΄, Άγιον Όρος 2008, σελ. 741-743
Αναφορά στον Αγιο Γεώργιο Καρσλίδη
Στις αρχές του Νοέμβρη το τηλεοπτικό κανάλι 4 ε παρουσίασε
ένα αφιέρωμα στον σύγχρονο άγιο Γεώργιο Καρσλίδη η μνήμη του οποίου τιμάται
στις 4 Νοεμβρίου.
Στο αφιέρωμα αυτό παρουσιάστηκαν πολλές μαρτυρίες από
θαύματα του αγίου τα οποία έκανε είτε εν ζωή, είτε μετά την κοίμησή του.
Θα αναφέρουμε, όπως το θυμόμαστε, ένα θαύμα στο οποίο ο άγιος Γεώργιος, εν ζωή, γιάτρεψε
ένα παιδί από παραλυσία. Το γεγονός το περιέγραψε μπροστά στην κάμερα ο
άνθρωπος που γιατρεύτηκε,
παιδί τότε, σήμερα γέροντας.
Είχε πάθει παραλυσία, περιγράφει, και στα δύο του πόδια από τη μέση και κάτω και
επί ένα μήνα οι γονείς του τον έτρεχαν σε γιατρούς αλλά δεν έβρισκε θεραπεία.
Στο τέλος, ευσεβείς άνθρωποι , τους συμβούλεψαν να επισκεφτούν τον άγιο Γεώργιο στο μοναστήρι του που ήταν κοντά στο χωρίο
τους.
Οι γονείς του, τον μετέφεραν
στην πλάτη τους και αφού περπάτησαν αρκετά χιλιόμετρα έφτασαν
στον μοναστήρι. Όταν εμφανίστηκε ο
άγιος μοναχός , του μίλησαν για το πρόβλημά τους. Εκείνος
δέχτηκε μόνο το παιδί , και τους είπε ότι θα τον κρατήσει για τρείς
ημέρες.
Για τρείς ημέρες ο
άγιος μοναχός δεν σταμάτησε να προσεύχεται , να μπαίνει και να βγαίνει στο
ναό και στο ιερό. Για λίγο μόνο τον θυμάται να κάθεται στο κρεβάτι του για να
σπάσει την κούραση του.
Το απόγευμα της
τρίτης ημέρα του λέει ο άγιος. «Αύριο ετοιμάσου θα περπατήσεις». Ο μικρός τότε,
όπως τα περιγράφει μεγάλος πλέον, δεν μπόρεσε να κοιμηθεί από την αγωνία του
όλο το βράδυ. Το πρωί εμφανίστηκε ο άγιο
και του λέει. «Σήκω και περπάτησε». Ο μικρός τότε σηκώθηκε και
περπάτησε. Αφού έφαγε λίγο του λέει.
«Πήγαινε στους δικούς σου περπατώντας, μπορείς;». «Μπορώ».
Και περπάτησε την
ίδια μέρα μέχρι το χωριό του αρκετά χιλιόμετρα. Με την παρουσία του εκεί ακλούθησαν συγκινητικές στιγμές με τους γονείς και τους
συγχωριανούς του να τον υποδέχονται με δάκρυα στα μάτια.
Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος
«Ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη». ( Ἰωάννου Α΄ 4:2)
Στὴν πραγματικότητα ὅλα τὰ πνεύματα καταλήγουν σὲ δύο εἴδη: σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ σ’ ἐκεῖνα ποὺ εἶναι ἀπὸ τὸν διάβολο. Ἀπὸ τὸν Θεὸ εἶναι ἐκεῖνα ποὺ ἀναγνωρίζουν καὶ ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ ἐνσαρκωμένος Θεὸς Λόγος, Κύριος καὶ Σωτήρας· ἐνῷ ἀπὸ τὸν διάβολο εἶναι ἐκεῖνα ποὺ δὲν Τὸν ἀναγνωρίζουν.
Ἡ φιλοσοφία τοῦ διαβόλου συνοψίζεται σ’ αὐτό: δὲν ἀναγνωρίζει τὸν Θεὸ στὸν κόσμο, οὔτε τὴν παρουσία Του, οὔτε τὴν ἐνσάρκωσή Του. Ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεὸς οὔτε στὸν κόσμο, οὔτε στὸν ἄνθρωπο, οὔτε στὸν Θεάνθρωπο. Κηρύττει ὅτι εἶναι ἀνοησία νὰ πιστεύεις ὅτι ὁ Θεὸς ἐνσαρκώθηκε σὲ ἄνθρωπο καὶ μπορεῖ νὰ ζήσει μέσα στὸν ἄνθρωπο· ὁ ἄνθρωπος ὅλος εἶναι δίχως Θεό, ὂν στὸ ὁποῖο δὲν ὑπάρχει Θεός, οὔτε ὁτιδήποτε τοῦ Θεοῦ, ὁτιδήποτε θεῖο, ἀθάνατο, αἰώνιο. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὅλος πρόσκαιρος, ὅλος θνητός. Ἀνήκει στὸ ζωικὸ κόσμο, καὶ σχεδὸν σὲ τίποτα δὲν διαφέρει ἀπ’ αὐτόν, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι φυσικὸ νὰ ζεῖ σὰν τὰ ζῶα, ποὺ εἶναι πρόγονοί του καὶ οἱ φυσικοὶ συνάδελφοί του. Τέτοια εἶναι στὴν πραγματικότητα ἡ φιλοσοφία τοῦ Ἀντίχριστου, ποὺ μὲ κάθε τρόπο θέλει νὰ ἀντικαταστήσει τὸ Χριστό, νὰ πάρει τὴν θέση Του στὸν κόσμο καὶ στὸν ἄνθρωπο.
Ὁ ἅγιος Θεολόγος ξεκάθαρα λέει αὐτὴ τὴν ἀλήθεια:
«ἐν τούτῳ γινώσκετε τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ· πᾶν πνεῦμα ὃ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστι· καὶ πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη».
Ὅταν γράφει «πᾶν πνεῦμα» μπορεῖ νὰ ἐννοεῖ ἕνα πρόσωπο, ἢ μία διδασκαλία, ἢ μία ἰδέα, ἢ μία σκέψη. Κάθε διδασκαλία, κάθε ἰδέα, κάθε σκέψη ποὺ δὲν ἀναγνωρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός, Σωτήρας, καὶ ἐνσαρκωμένος Θεός, κατάγεται ἀπὸ τὸν ἀντίχριστο. Καὶ τέτοια πρόσωπα καὶ διδασκαλίες καὶ ἰδέες ὑπῆρχαν κιόλας ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν παρουσία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, γι’ αὐτὸ ὁ ἅγιος Μύστης λέει γιὰ τὸν Ἀντίχριστο: «καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστιν ἤδη».
Κάθε ἄνθρωπος, κάθε ἰδέα στὸν κόσμο ποὺ ἀπαρνεῖται τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι τοῦ ἀντιχρίστου.
Δημιουργὸς τῆς κάθε ἀντιχριστιανικῆς ἰδεολογίας εἶναι, ἄμεσα ἢ ἔμμεσα, ὁ ἀντίχριστος. Στὴν πραγματικότητα, ὅλες οἱ ἰδεολογίες μποροῦν νὰ συνοψιστοῦν σὲ δύο εἴδη: ἐκεῖνες γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ἐκεῖνες γιὰ τὸν ἀντίχριστο. Ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο, γιὰ νὰ λύσει ἕνα πρόβλημα στὴν πραγματικότητα: ἐὰν εἶναι μὲ τὸν Χριστὸ ἢ κατὰ τοῦ Χριστοῦ. Καὶ κάθε ἄνθρωπος, θέλοντας ἢ μή, μόνο αὐτὸ τὸ πρόβλημα ὄντως λύνει.
Εἶναι ἢ Χριστόφιλος ἢ Χριστομάχος, δὲν ὑπάρχει τρίτη ἐκδοχή.
Τοῦ Ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἑρμηνεία τῶν ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου», ἐκδ. «Ἐν πλῷ»)
ΠΗΓΗ:orthodoxfathers.com
Και δύο περιστατικά θαυμαστής επιστροφής
«Έχουμε και μερικές εξαιρέσεις μοναχών που γυρίσαν ξανά πίσω με μεγάλην μετάνοιαν. Μιάν τέτοιαν περίπτωσιν έχουμεν του ίδιου του Γέροντά μας, Εφραίμ του βαρελά. Αυτός όταν ξεκίνησε για μοναχός, δεν είχε ιδέα πώς να πολεμήση με “τας αρχάς και εξουσίας του σκότους”, έδειξε όμως καλήν προαίρεσιν. Ακούοντας ότι ένας θείος του είναι μοναχός, γεννήθηκε στην αθώαν καρδίαν του ο πόθος να τον μιμιθή. Έτσι μια μέρα έφτασε στο καλυβάκι του Ευαγγελισμού στα Κατουνάκια, κοντά στον θείον του Γ. Ιωσήφ.
Ο πειρασμός όμως όταν είδε άλλον ένα νέον να φορά μαύρα και ν’ αρματώνεται εναντίον του, τί έκαμε; Κατ’ αρχάς διεγείρει στον νέον τα σαρκικά πάθη με πολλήν δριμύτητα. Ο νέος προς στιγμήν τα ‘χασε. “Τώρα- λέει – τι να κάνω; Δύσκολα τα πράγματα”.
Δυστυχώς , δεν πρόλαβε ο Γέροντάς του να τον διδάξει περί των παγίδων του εχθρού και ότι το φάρμακο είναι η εξομολόγησις. Ο νέος έχοντας άγνοιαν αλλά με αγαθήν προαίρεσιν, έτρεξε στην εικόνα του Ευαγγελισμού και λέει στην Παναγίαν μας, όπως ένα μωρό στην μάνα του: « Παναγία μου, όπως βλέπω, είναι δύσκολα τα πράγματα, γι’ αυτό σκέφτηκα να μ’ αφήσης να βγω λίγο στον κόσμο να παντρευτώ, να μου περάση ο πόλεμος και σου υπόσχομαι ότι πάλιν θα γυρίσω πίσω».
Την άλλη μέρα χαιρετά τον θείον και του λέγει: “προς το παρόν είναι ανάγκη να βγω έξω, αλλά θα ξαναγυρίσω”. Βγαίνει λοιπόν έξω˙ βρήκε και γυναίκα για γάμο. Όμως ο νέος ήθελε καλές εξηγήσεις από την αρχήν. Της λέει: “Εγώ σκοπεύω να παντρευτώ μόνο για λίγο καιρό και μετά θα γίνω μοναχός , δέχεσαι;”. Η γυναίκα το πήρε στα ελαφρά. «Σίγουρα μας αστειεύει», σκέφτηκε.
Γίνεται ο γάμος˙ στον χρόνο πάνω, να και το παιδί. Χαρές, βαφτίσια κ.λπ. Κατόπιν όμως ο νεαρός έκατσε και το σκέφτηκε καλά˙ “σ’ ένα χρόνο κι ένα παιδί ˙ αν κάτσω κι άλλο, να δεύτερο, τρίτο.. ε τότε πάει η καλογερική˙ θα δεθώ γερά”. Φωνάζει λοιπόν την γυναίκα του και της λέει:
- Θυμάσαι τι συμφωνήσαμε πριν παντρευτούμε; Λοιπόν ο γάμος τέρμα˙ αύριο φεύγω για μοναχός.
Η γυναίκα έπεσε κυριολεκτικά από τα σύννεφα. Φωνές, κλάματα.
- Εμένα δεν λυπάσαι˙ αυτό το βρέφος τι χρωστά; Ποιός θα το κοιτάξη … ;
- Αν το μωρό είναι εμπόδιο, αυτό εύκολο είναι˙ περίμενε και θα δης.
Τρέχει στην εικόνα της Παναγίας μας και της λέει: «Παναγία μου, εγώ την υπόσχεσίν μου δεν αρνούμαι, όμως στέκει εμπόδιον το μωρό». Την ίδια νύκτα κι όλας, παράλαβε η Παναγία μας την αθώα ψυχή του παιδιού στα ουράνια. Μετά την ταφήν του βρέφους, ακάθεκτος ο νέος επανέρχεται στο θέμα.
- Λοιπόν τώρα, αγαπητή μου, ελευθερωθήκαμε από το μωρό, καιρός είναι να πάω στον προορισμό μου.
Η γυναίκα πάλιν ανένδοτη.
- Και πώς θα ζήσω, πώς θα τα βγάζω πέρα μόνη μου;
Τότε ο σύζυγος της λέει.
- Το παιδί το ταχτοποίησα, λοιπόν η σειρά σου ˙ περίμενε λίγο να το πω στην Παναγία…
Μόλις ακούει η γυναίκα αυτά τ’ ανέλπιστα λόγια τρόμαξε. Έπεσε στα πόδια του και παρακαλούσε:
- Όχι αγαπημένε μου˙ άσε με να ζήσω και πήγαινε όπου θέλεις.
Το πρωί του ετοίμασε όλα τα πράγματα του και τον άφησε ελεύθερο. Εκείνος δρομαίως έφτασε κατευθείαν στα Κατουνάκια, στον θείον του και αφού πια έμαθε πώς ν’ αποκρούη τις δαιμονικές επιθέσεις , παρέμεινε μέχρι τέλους υπόδειγμα αρετής για όσους τον γνώρισαν. Σ’ αυτό το γεροντάκι αξιωθήκαμε να υποταγούμε μέχρι της τελευτής του και να λάβουμε την άγιαν ευχήν του.
Άλλο ένα γεροντάκι στην Ι.Μ. Γρηγορίου, τον παρέσυρε η μητρική αγάπη , όταν ήταν νέος, να βγη λίγο στον κόσμον˙ εκεί έπεσε σε στημένη παγίδα και έμπλεξε στα δίκτυα του γάμου. Γέννησε κι ένα αγοράκι το οποίο με τους αθώους οφθαλμούς του, έβλεπε στο στήθος του πατέρα του ένα κόκκινο σταυρό του Αγγελικού Σχήματος.
Ο πατέρας , που ήξερε τι σημαίνει, δεν άντεξε τον έλεγχον της συνειδήσεως˙ γύρισε στην Μονήν του και έκτοτε αποτελούσε υπόδειγμα μετανοίας σ’ όλην την αδελφότητα˙ αλλά για να φανερώση και ο Θεός , ότι εδέχθη την μετάνοιάν του , μόλις πρόσφατα που κοιμήθηκε μάθαμε ότι μυρόβλησε το σώμα του. Αυτός είναι ο μοναχός Μακάριος Γρηγοριάτης., που κοιμήθηκε το 1975.
Εγνώρισα και μερικές ακόμα παρόμοιες εξαιρέσεις, όμως τους πιο πολλούς δυστυχώς τους καταπίνει ο κόσμος. Γι’ αυτό σας τα λέω, όσο μπορούμε να προσέχουμε»…
Από το βιβλίο: «Ιωσήφ Μ.Δ.
Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ
(1886-1983)
Συνασκητής
Γέροντος Ιωσήφ
Του Ησυχαστού»
Δ΄ΕΚΔΟΣΙΣ
Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ
Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ
(1886-1983)
Συνασκητής
Γέροντος Ιωσήφ
Του Ησυχαστού»
Δ΄ΕΚΔΟΣΙΣ
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Βιώνοντας στη Θ.Λειτουργία την κοινωνία με τον Θεό
Βιώνοντας ο πιστός στη Θ.Λειτουργία την κοινωνία με τον Θεό, τον αγιασμό εν τη αληθεία, την ένταξη του εν τω Χριστώ και δι' αυτού εν τω Πατρί, την ενσωμάτωσή του εν τη Εκκλησία, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, ευρύνει τους ορίζοντες της σκέψεως και των εδιαφερόντων του, αποκτά εσωτερικές δυνάμεις για τη συνέχιση μιας βιωματικής λειτουργίας μέσα στη ζωή: Για την ουσιαστική, δηλαδή, προώθηση της αδελφοσύνης στον κόσμο,τη γεφύρωση των διεστώτων, την κατάλυση κάθε είδους πολιτιστικών, γλωσσικών, πολιτικών φραγμών. Υπάρχει μια άλλης μορφής λειτουργία(έργον λαού), χάριν του λαού, την οποία οφείλει κάθε πιστός να συνεχίζει προσωπικά μετά την τέλεση της Θ.Λειτουργίας στον ναό.
Απο το βιβλίο , Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού
(Αρχιεπ. Τυράνων και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος)
Συνομιλίαν με τον ενενηνταπεντάχρονον ασκητή της Κολιτσούς Γέροντα π. Διονύσιον
Μανώλης Μελινός: Το ησυχαστήριο σας σε ποίου το όνομα τιμάται;
Γέρων Δ: Του αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Μανώλης Μελινός: Πόσους πατέρες αριθμεί η αδελφότης;
Γέρων Δ: Είμαστε οκτώ, δόξα τω Θεώ.
Κουραστήκαμε πολύ τότε να φτιάξουμε τούτο το καλύβι που βλέπετε. Ήμασταν επτά πατέρες – όλοι νέοι – και είχαμε μεράκι να φτιάξουμε κοντά στην εκκλησία το καλύβι μας. Δόξα τω Θεώ, φθάσαμε στο ποθούμενο.
Μας έχει βοηθήσει και μας βοηθάει πολύ το Βατοπαίδι. Ο Γέροντας και οι πατέρες είναι πολύ καλοί και μας αγαπούν πολύ.
Τότε που πρωτοήρθαμε ,δεν υπήρχε εδώ παρά μόνον η εκκλησία κι αυτή την επισκευάσαμε. Με υπομονή κι επιμονή τα καταφέραμε. Κουβαλήσαμε πολλή ξυλεία με την βάρκα από Καρακάλλου και Φιλοθέου. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε μηχανούλα η βάρκα. Με τα κουπιά ,καταλαβαίνεις… Όμως ήμασταν μικροί και η όρεξή μας να φτιάξουμε το καλύβι μας, μεγάλη. Βοήθησε η θεία χάρις και με την ευλογία του αγίου Γεωργίου έγινε αυτό που βλέπετε . Ο Θεός έπαιρνε την κούρασή μας ! Εδώ στην Κολιτσού, τότε ήσαν οκτώ καλύβια. Τώρα τέσσερα.
Μ.Μ: Γέροντα, τι μήνυμα έχει να δώσει ο Μοναχισμός σε αυτά τα δύσκολα χρόνια;
Γέρων Δ: Είμαι απλός άνθρωπος ,για να σας απαντήσω. Να προσπαθήσω όμως να πω ό,τι μπορώ. Τότε, όταν πρωτοήρθα στο Άγιον Όρος ,αλλιώς βρήκα τον Μοναχισμό. Δύσκολα τότε τα μέσα, δύσκολες οι συνθήκες, αλλά αγιότης πολλή. Βέβαια και σήμερα είναι άγιοι οι πατέρες και όλοι μορφωμένοι, με σπουδές υψηλές. Όλοι κοντά στον Κύριον. Ξέρουν πώς να παλεύουν με τα ακάθαρτα πνεύματα. Τότε οι άνθρωποι αλλιώς, απλότης…Όταν μιλούσες με κάποιον μοναχό, νόμιζες ότι ο Χριστός μιλάει μέσα στο στόμα του! Απλότης, απλότης… Ό,τι τον ρωτούσες, σου απαντούσε με μεγάλην αγάπη και σε ωφελούσε με τα λόγια του, που ήταν απλός. Σήμερα βέβαια ακόμη καλύτερα , διότι είναι μορφωμένοι οι πατέρες.
Άλλαξε και προς το καλό και προς το κακό η ανθρωπότητα. Πολλές φορές σε ρωτάει κάποιος και φοβάσαι να απαντήσεις ,διότι τα παίρνει τα πράγματα αλλιώς…
Γέρων Δ: Του αγίου Γεωργίου του τροπαιοφόρου.
Μανώλης Μελινός: Πόσους πατέρες αριθμεί η αδελφότης;
Γέρων Δ: Είμαστε οκτώ, δόξα τω Θεώ.
Κουραστήκαμε πολύ τότε να φτιάξουμε τούτο το καλύβι που βλέπετε. Ήμασταν επτά πατέρες – όλοι νέοι – και είχαμε μεράκι να φτιάξουμε κοντά στην εκκλησία το καλύβι μας. Δόξα τω Θεώ, φθάσαμε στο ποθούμενο.
Μας έχει βοηθήσει και μας βοηθάει πολύ το Βατοπαίδι. Ο Γέροντας και οι πατέρες είναι πολύ καλοί και μας αγαπούν πολύ.
Τότε που πρωτοήρθαμε ,δεν υπήρχε εδώ παρά μόνον η εκκλησία κι αυτή την επισκευάσαμε. Με υπομονή κι επιμονή τα καταφέραμε. Κουβαλήσαμε πολλή ξυλεία με την βάρκα από Καρακάλλου και Φιλοθέου. Εκείνα τα χρόνια δεν είχε μηχανούλα η βάρκα. Με τα κουπιά ,καταλαβαίνεις… Όμως ήμασταν μικροί και η όρεξή μας να φτιάξουμε το καλύβι μας, μεγάλη. Βοήθησε η θεία χάρις και με την ευλογία του αγίου Γεωργίου έγινε αυτό που βλέπετε . Ο Θεός έπαιρνε την κούρασή μας ! Εδώ στην Κολιτσού, τότε ήσαν οκτώ καλύβια. Τώρα τέσσερα.
Μ.Μ: Γέροντα, τι μήνυμα έχει να δώσει ο Μοναχισμός σε αυτά τα δύσκολα χρόνια;
Γέρων Δ: Είμαι απλός άνθρωπος ,για να σας απαντήσω. Να προσπαθήσω όμως να πω ό,τι μπορώ. Τότε, όταν πρωτοήρθα στο Άγιον Όρος ,αλλιώς βρήκα τον Μοναχισμό. Δύσκολα τότε τα μέσα, δύσκολες οι συνθήκες, αλλά αγιότης πολλή. Βέβαια και σήμερα είναι άγιοι οι πατέρες και όλοι μορφωμένοι, με σπουδές υψηλές. Όλοι κοντά στον Κύριον. Ξέρουν πώς να παλεύουν με τα ακάθαρτα πνεύματα. Τότε οι άνθρωποι αλλιώς, απλότης…Όταν μιλούσες με κάποιον μοναχό, νόμιζες ότι ο Χριστός μιλάει μέσα στο στόμα του! Απλότης, απλότης… Ό,τι τον ρωτούσες, σου απαντούσε με μεγάλην αγάπη και σε ωφελούσε με τα λόγια του, που ήταν απλός. Σήμερα βέβαια ακόμη καλύτερα , διότι είναι μορφωμένοι οι πατέρες.
Άλλαξε και προς το καλό και προς το κακό η ανθρωπότητα. Πολλές φορές σε ρωτάει κάποιος και φοβάσαι να απαντήσεις ,διότι τα παίρνει τα πράγματα αλλιώς…
…
Μ.Μ.: Μετά την αμαρτίαν, έρχεται η ευλογημένη μετάνοια. Εδώ στο Άγιον Όρος , ο κάθε μοναχός – Γέροντας ή υποτακτικός- τακτικά λέγει «ευλόγησον». Ζητά συγνώμη, δηλαδή. Τι ακριβώς είναι αυτό το «ευλόγησον» πάτερ Διονύσιε;
Γέρων Διονύσιος: Α, το καλύτερο… Γνωρίζεις την αμαρτωλότητά σου, αναγνωρίζεις την ευθύνη σου και ζητάς συγνώμην. Η ευλογία του θεού . Αμέσως ο θεός συγχωρεί. Βέβαια πρέπει να προσπαθήσεις να μη το ξανακάνεις. Να προσπαθήσεις σοβαρά. Να συγχωρήσει ο Θεός, να συγχωρήσει όμως και ο συνάνθρωπος…
…
Μ.Μ.: Σήμερα όλοι έχουμε άγχος, μικροί και μεγάλοι. Ακόμη και τα μικρά παιδιά ακούς να λένε για το άγχος! Τι έχετε γι’ αυτό να συμβουλεύσετε τους ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από τα ψυχολογικά προβλήματα; Τι θα πείτε σε αυτούς που αγωνίζονται , που δυσκολεύεται η ζωή τους; Τι έχετε να τους πείτε για να βρουν διέξοδο;
Γέρων Δ: Ξέρετε, από πού τα παθαίνουμε αυτά; Απομακρύναμε τον εαυτό μας από την Εκκλησία, τον απομακρύναμε κι από την Ορθοδοξία. Μακριά από τον πνευματικό. Βλέπεις, ο Κύριος που τόσο πολύ μας αγαπά, κατέβηκε για μας τους αμαρτωλούς από τον Ουρανόν. Είμαστε Ορθόδοξοι Έλληνες κι εμείς δεν δίνουμε σημασία τι θα πει Ορθοδοξία. Δεν ξέρουμε τι υποχρεώσεις έχουμε, απέναντι στον θησαυρόν αυτό. Να μη πας στην Εκκλησία, να περνάνε τα χρόνια και να μη κοινωνείς. Φοβερό. Πολλές φορές – από τις πολλές αμαρτίες- σε απομακρύνει ο Πνευματικός από το να κοινωνείς. Αλλά να μην εξομολογείσαι; Τι χάρη Θεού περιμένεις και πώς να μην έχεις άγχος; Μόνο στην Εκκλησία μπορούμε ν’ απαλλαγούμε απ’ όλα αυτά. Μπορούμε να πάρουμε την χάρη του Θεού. Ο άνθρωπος είναι νευριασμένος, γιατί είναι μακριά από τον Κύριον. Μακριά με τα έργα, μακριά με τις σκέψεις, μακριά με όλα. Σκέπτεται να κάνει πολλά λεφτά, αυτοκίνητα και.. και …και … καθόλου δεν σκέπτεται ότι είμαστε μουσαφιραίοι σ’ αυτό τον κόσμο.
Μ.Μ.: Μερικοί , Γέροντα, δεν προσέρχονται καθόλου στην εξομολόγηση και στην Θ. Κοινωνία…
Γέρων Δ.: Ε, λέει ο καθένας ότι έχει χαρά που είν’ Έλληνας Ορθόδοξος , αλλά δεν πατάει στην εκκλησία, δεν πατάει στον πνευματικό. Τι χριστιανός είναι;
Μ.Μ.: Άλλοι πάλι, Γέροντα, λένε: Εγώ δεν κάνω ποτέ μου κακό, δεν πειράζω κανέναν όταν με φέρει ο δρόμος, πάω σ’ ένα ξωκκλήσι και ανάβω ένα κερί. Φθάνει, π. Διονύσιε, μόνο αυτό;
Γέρων Δ.: Δεν φτάνει, δεν φτάνει. Πώς λες ότι είσαι καλός; Μα και μόνο μια στιγμή να διαρκέσει η ζωή σου, έχεις αμαρτίες! Πώς το λες ότι είσαι καλός; Με τα μάτια αμαρτάνεις, με την ακοή, με την επαφή, με όλα… Μόλις ανοίξει ο άνθρωπος τα μάτια και βλέπει τον κόσμον, είναι ήδη στην αμαρτία. Αμαρτία δεν είναι μόνο να πράξεις. Να σκεφτείς άσχημα, είναι κακό. Κάθε αμαρτία γίνεται πρώτα μέσα μας με τις σκέψεις. Αν δεν πηγαίνετε στον πνευματικό να του πεις ό,τι σε βαραίνει , σιγά-σιγά φουντώνει και δεν είναι δυνατόν να μη σε πνίξει! Όταν όμως πηγαίνεις, δεν έχει δύναμη η διάβολος να σε σπρώξει στην αμαρτία, στην καταστροφή…
Από το βιβλίο « ΑΘΩΝΙΤΑΙ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
Ροή χαρισμάτων Σέρβων και Ρουμάνων Αγιορειτών Γερόντων »
Μανώλης Μελινός
Ροή χαρισμάτων Σέρβων και Ρουμάνων Αγιορειτών Γερόντων »
Μανώλης Μελινός
Αρρωστημένες καταστάσεις
Εδώ ακριβώς θέλω να επισημάνω μία αρρωστημένη αντίληψη πολλών εξομολόγων πνευματικών και πολλών εξομολογουμένων, και δη γυναικών, που δεν έχουν σωστή επί του προκείμενου γνώμη και αντίληψη.
Υπάρχουν πνευματικοί οι οποίοι, για να έχουν δεμένα «στο ζωνάρι» τα πνευματικά τους τέκνα, τα προτρέπουν σε πολύ συχνή, εβδομαδιαία ή και δεκαπενθήμερη ή και μηνιαία εξομολόγηση. Είναι αυτοί οι πνευματικοί οι οποίοι χρησιμοποιούν την εξομολόγηση για να δημιουργούν οπαδούς εξαρτημένους απ’ αυτούς. Κάτι τέτοιο είναι αρρωστημένο πέρα ως πέρα. Το ίδιο αρρωστημένη είναι και η τάση μερικών πιστών και δη ευσεβών γυναικών που θέλουν τον πνευματικό «στην τσέπη» . Τρέχουν κάθε εβδομάδα ή κάθε δεκαπενθήμερο ή κάθε μήνα να εξομολογηθούν. Μία τέτοια συνήθεια είναι ανορθόδοξη, πέρα για πέρα λαθεμένη και εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Δημιουργεί προσκολλήσεις και εξαρτήσεις ανεπίτρεπτες. Όλα αυτά που γράφουμε ισχύουν για τους λαϊκούς πιστούς. Στα μοναστήρια ισχύουν άλλοι κανόνες , εκεί χρειάζεται η συχνή με το Γέροντα και τον πνευματικό επαφή και εξομολόγηση.
Αυτός που προσπαθεί να ζει γνήσια ορθόδοξη πνευματική ζωή έχει τον πνευματικό του και εξομολογείται κάθε 2-3 μήνες, κάνοντας μία αναθεώρηση της ζωής του και λαμβάνοντας μέσω του επιτραχηλίου τη Χάρη της άφεσης των αμαρτιών του. Σε περίπτωση όμως μεγάλου αμαρτήματος και μεγάλης πτώσεως, τρέχει αμέσως στον πνευματικό. Όχι κάθε φορά που, ενώ αγωνίζεται με ειλικρίνεια, πέφτει από απροσεξία σε κάποια μικροσφάλματα ή δέχεται απρόσεκτα κάποιο κακό λογισμό. Το σημείο αυτό πρέπει να προσεχτεί ιδιαίτερα, γιατί η τάση να έχουμε τον πνευματικό «στην τσέπη» έχει δημιουργήσει ζημιά στην Εκκλησία.
Απαραίτητη λοιπόν για μία σωστή « εν Χριστώ» πνευματική ζωή είναι η βίωση της διαρκούς μετάνοιας. Είναι ένα μέρος του πνευματικού αγώνα του πιστού στην προσπάθειά του να ευαρεστεί ενώπιον του Θεού.
Θα ήθελα να κλείσω με τη γνώμη ενός σύγχρονου μεγάλου εκκλησιαστικού συγγραφέα: « Η μετάνοια δεν ορίζεται απλά, σαν μία αρετή, μία στιγμή μεταβατική, μία βαθμίδα προσωρινή, μια μερική ή περιστασιακή πράξη, που μπορεί να περιορίζεται και να τελειώνει, αλλά ασκείται σαν μία στάση ζωής , μία σταθερή και μόνιμη και φυσιολογική καθημερινή εργασία της ψυχής, που η εγκατάλειψη ή η άρνησή της σημαίνει απογύμνωση της πνευματικής ζωής».
Από το βιβλίο: “Μητροπολίτου πρ. Πειραιώς
Καλλινίκου Καρούσου
Η «εν Χριστώ»
Πνευματική ζωή
Εκδόσεις Χρυσοπηγή
Αθήνα 2010
Χίλια χρόνια Αγίου Ορους σε «60 λεπτά» του CBS
Tης Λινας Γιανναρου
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 29 Απριλίου 2011
Τριάντα
ολόκληρα χρόνια είχε να δοθεί άδεια σε ξένο τηλεοπτικό συνεργείο να
κινηματογραφήσει τη ζωή των μοναχών του Aγίου Όρους. Και ενδεχομένως θα
περνούσαν άλλα τόσα εάν οι παραγωγοί της περίφημης εκπομπής 60 Μinutes
του CBS τα έβαζαν κάτω στο μεγαλοπρεπές «όχι» που εισέπραξαν από την
Ιερά Επιστασία στην πρώτη τους κρούση για τη σχετική άδεια πριν από δύο
χρόνια. Φυσικά, η εκπομπή, όχι απλώς γυρίστηκε κανονικά, αλλά υπήρξε και
μία από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία των «60 Λεπτών». Μεταδόθηκε
ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα στις ΗΠΑ, συγκεντρώνοντας το ενδιαφέρον
10,3 εκατ. θεατών, 24% περισσοτέρων απ' όσους την είχαν παρακολουθήσει
την αντίστοιχη Κυριακή πέρυσι (κι αυτό χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα
views στο σάιτ!).
«Μπείτε
στη σειρά, ακόμα και το BBC περιμένει 40 χρόνια να πατήσει πόδι εδώ»,
ήταν μέσες - άκρες η απάντηση της Ιεράς Κοινότητας στο επίμονο αίτημα
του CBS για άδεια γυρισμάτων στο Άγιον Όρος. Πριν από λίγους μήνες,
όμως, η διάσημη εκπομπή εξασφάλισε την άδεια από τρεις μονές-κλειδιά,
Σίμωνος Πέτρας, Βατοπεδίου και Σταυρονικήτα, στα όρια των οποίων
πραγματοποιήθηκαν τα γυρίσματα. Ο Μπομπ Σάιμον, ανταποκριτής του CBS και
κεντρικός παρουσιαστής της εκπομπής, έχει δηλώσει ότι η άδεια δόθηκε
λόγω της περιβόητης συνέντευξής του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη
Βαρθολομαίο, πριν από έναν χρόνο, ωστόσο, όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και
πράγματα στο Άγιον Όρος πιστεύουν ότι τα κριτήρια είναι πολύ πιο
αυθαίρετα. Ο ηγούμενος της Μονής Σίμωνος Πέτρας π. Ελισσαίος, πάντως,
δήλωσε στην κάμερα του 60 Minutes ότι ήταν η επιμονή τους που τους
άνοιξε τελικά την πόρτα. (Και, όπως αναφέρεται και στο ρεπορτάζ, καμία
στιγμή δεν τους άφησε να ξεχάσουν τι ξεχωριστή τιμή ήταν αυτό).
Σε
κάθε περίπτωση, ακόμα δεν μπορούν να πιστέψουν οι συντελεστές της
εκπομπής τα όσα είδαν και έζησαν τις 10 εκείνες ημέρες του περασμένου
Νοεμβρίου στον Άθω. Την ομάδα αποτελούσαν δύο παραγωγοί, ο διάσημος Χάρι
Ράντκλιφ, φίλος της χώρας μας, ο οποίος και είχε επισκεφθεί το Αγιον
Όρος και στο παρελθόν, και ο ελληνικής καταγωγής Μάικλ Καρζής, ο Μπομπ
Σάιμον, δύο οπερατέρ κι ένας ηχολήπτης, ενώ μαζί τους ταξίδεψε και ο
δημοσιογράφος Αγγελος Πετρόπουλος.
«Το
Αγιον Ορος είναι εντυπωσιακό σε τόσο πολλά επίπεδα που είναι σχεδόν
αδύνατον να ξεχωρίσεις κάποιο», λέει στην «Κ» ο παραγωγός Μάικλ Καρζής, ο
οποίος μαζί με τον Ράντκλιφ είχε ταξιδέψει και τον περασμένο Μάιο εκεί
για την προεργασία της εκπομπής. «Κατ' αρχάς, η φυσική ομορφιά του τόπου
κόβει την ανάσα και συντονίζεται με την πιο υπέροχη αρχιτεκτονική που
φτάνει πίσω στον 10ο αιώνα. Είναι όμως και η πίστη και η αφοσίωση στην
προσευχή, ο μοναστικός τρόπος ζωής σε αυτές τις Μονές. Είναι πολύ
εντυπωσιακά. Το Άγιον Όρος είναι κάτι σαν την υψικάμινο της προσευχής
για την Ορθόδοξη πίστη».
Το
συνεργείο, πάντως, δεν πέρασε... απαρατήρητο στην Ιερή Κοινότητα. Ο
εξοπλισμός ήταν τέτοιος που η μετακίνηση από τον έναν τόπο γυρισμάτων
στον άλλο ήταν κάθε φορά ένας μικρός άθλος. Παρότι διστακτικοί οι
μοναχοί να μιλήσουν για τη ζωή τους στο Άγιον Όρος, οι δημοσιογράφοι
εξασφάλισαν εντυπωσιακές μαρτυρίες για το παρόν αλλά και το παρελθόν του
Aγίου Ορούς, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του Β΄
Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι Ναζί εισέβαλαν στην Ελλάδα, η μοναστική
πολιτεία περιήλθε υπό την «προστασία» του Χίτλερ (την εκπομπή μπορείτε
να παρακολουθήσετε στην ιστοσελίδα της εκπομπής http://blo.gr/5fu).
Αξίζει
να αναφερθεί πάντως ότι η εκπομπή δεν έκανε καμία αναφορά στην υπόθεση
της Μονής Βατοπεδίου. «Πράγματι», αναφέρει ο κ. Καρζής. «Συζητήσαμε το
εάν θα έπρεπε να περιλάβουμε στο ρεπορτάζ το θέμα, αλλά η δουλειά μας
ήταν να καταγράψουμε το πορτρέτο του μοναχισμού και του τρόπου ζωής στο
Αγιον Όρος που για περισσότερα από 1.000 χρόνια και έτσι αποφασίσαμε να
μην αναφερθούμε σε αυτό».
Θα ξαναγύριζε άραγε ο ίδιος; «Είμαι ήδη προσκεκλημένος. Θα επέστρεφα σίγουρα στο Άγιον Όρος».
Ακολουθούν τα δύο βίντεο της εκπομπής και ένα τρίτο με τα παραλειπόμενα των γυρισμάτων, όλα με ελληνικούς υπότιτλους.
Η μετάφραση έγινε από την Κατερίνα Κότιου.
Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
