Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

"Παράπονο" Οδυσσέας Ελύτης

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:

Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Μούτρα. Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.

Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.

Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις. Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες Που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μη μαθαίνεις από το μάθημά τους.

Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου,
Την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, Ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.

Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες,

Να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.

Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω.

Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους

Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος
από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.

Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των
ανθρώπων, στα χάδια των ζώων,
Σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά

~ Δεύτερη Ζωή δεν έχει... ~


("Παράπονο" Οδυσσέας Ελύτης)

https://www.facebook.com/librarychania

Η εικόνα του πνευματικού ανθρώπου

Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που είναι τέλειος στην  αρετή, που έχει υπερβεί τους νόμους της φύσης και δεν σκέφτεται τίποτα το γήινο. Πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα και δεν ζει πλέον ο ίδιος , με τις φυσικές του δηλαδή δυνάμεις, αλλά έχει μέσα του τον ζώντα Χριστό. Πνευματικός είναι αυτός ο οποίος έχει δεχτεί το λαμπρό φως του Αγίου Πνεύματος και από Αυτό φωτίζεται οι νους του. Ο Παύλος προσφωνούσε πνευματικούς αυτούς οι οποίοι άφηναν να κατοικήσει μέσα τους το θείο Πνεύμα, τους στολισμένους με πνευματικά χαρίσματα. Αυτοί, με τη θεία βοήθεια, κατανοούσαν όχι μόνο όσα είναι φυσικά, αλλά με τον νου τους κατανόησαν και όσα ξεπερνούν τη φύση και τη λογική. Ο πνευματικός άνθρωπος , «ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται.» ( Α΄Κορ. Β΄15 ) . Ο πνευματικός άνθρωπος γνωρίζει τα πάντα, διότι ο νους του είναι νους Χριστού. Γνωρίζει για τα εδώ, ότι είναι πρόσκαιρα∙ για τα εκεί,  ότι είναι μόνιμα και αθάνατα. Γνωρίζει ότι ο ίδιος θα τύχει μελλοντικά σωτηρίας και ότι οι άπιστοι αντίστοιχα πρόκειται να κολαστούν. Ο πνευματικός άνθρωπος γνωρίζει την αλήθεια, γιατί έχοντας λάβει από το θειο Πνεύμα γνώση για να μπορεί να ωφελεί όσους συμβαίνει να είναι κοντά του, ωφελεί λοιπόν κάποιους με το παράδειγμά του, άλλους προτρέπει να του μοιάσουν και άλλους τους καθοδηγεί δυναμικά, εκπαιδεύοντας και διδάσκοντάς τους. Ο πνευματικός , πρώτον γνωρίζει ο ίδιος καλά τα πνευματικά, δεύτερον , τα πράττει με ακρίβεια και, τρίτον, μπορεί με θεϊκό τρόπο να αποκαλύπτει όσα κρύβονται μέσα στην αλήθεια. Ο πνευματικός άνθρωπος έχει παρρησία απέναντι στον Θεό και ό,τι ζητήσει απ’ Αυτόν το παίρνει. Ο πνευματικός άνθρωπος έχει γίνει καθ’ ομοίωση Θεού.

Από το βιβλίο: «Το γνώθι σαυτόν

ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ»

ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ

Γ΄ΕΚΔΟΣΗ

Απόδοση στη Νέα Ελληνική:

Ευανθία Χατζή

Επιμέλεια κειμένου- Επίμετρο:

Γιώργος Μπάρλας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ

Αθήνα 2011

Νώτη Γεωργία

Δωρεά της Ιεράς Μητρόπολης Σερβίων & Κοζάνης προς την Αστυνομική Διεύθυνση Κοζάνης

Από την Ιερά Μητρόπολη Σερβίων & Κοζάνης, παραδόθηκαν σήμερα (01-08-2013) στην Αστυνομική Διεύθυνση Κοζάνης πέντε (5) κράνη δικυκλιστών, ως δωρεά για την Ομάδα Δίκυκλης Αστυνόμευσης.
Στην τελετή παράδοσης – παραλαβής, που πραγματοποιήθηκε στο Αστυνομικό Μέγαρο Κοζάνης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης κ.κ. Παύλος, παρέδωσε προσωπικά τα κράνη σε αστυνομικούς της Ομάδας Δίκυκλης Αστυνόμευσης.
Από πλευράς Ελληνικής Αστυνομίας παρέστησαν, ο Γενικός Αστυνομικός Διευθυντής Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας Ταξίαρχος Στεφανής Ηλίας, ο Διευθυντής της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κοζάνης Ταξίαρχος Καραΐτσης Γεώργιος και οι Υποδιευθυντές της Αστυνομικής Διεύθυνσης Κοζάνης.

Ο κατάλληλος καιρός

Ο Παύλος όμως δεν παρήγγειλε αυτό, αλλ’ ένα καιρό γνωρίζει κατάλληλο, για να προσέλθη και να κοινωνήση κανείς, όταν έχει καθαρή συνείδηση. Γιατί, εάν όταν έχουμε πυρετό και είμαστε γεμάτοι από χυμούς νοσηρούς, δεν τρώμε υλική τροφή, για να μη πεθάνουμε, πολύ περισσότερο δεν είναι επιτρεπτό να αγγίζουμε την Θεία Κοινωνία, ενώ είμαστε κυριευμένοι από εμπαθείς επιθυμίες, εννοώ και τις επιθυμίες των σωμάτων και των χρημάτων, και τις του θυμού και τις της μνησικακίας και όλες γενικά τις εμπαθείς . Και πρέπει αυτός που προσέρχεται , αφού εκβάλη όλα αυτά, έτσι να αγγίζη την καθαρή εκείνη θυσία και ούτε, ενώ βρίσκεται σε άθλια κατάστασι και φιληδονία, ν’ αναγκάζεται να προσέλθη λόγω της εορτής, ούτε πάλι, ενώ έχει κατανυχθή και προετοιμάστηκε, να εμποδίζεται, επειδή δεν είναι εορτή. Γιατί  εορτή είναι επίδειξις έργων αγαθών και ευλάβεια ψυχής και ακρίβεια στον ορθό τρόπο ζωής ∙ και αν έχης αυτά, θα μπορής να εορτάζης συνέχεια και διαρκώς να προσέρχεσαι.

Γι’ αυτό λέγει∙ «Ας εξετάζη ο καθένας τον εαυτό του και τότε να προσέρχεται». Και δεν λέγει να εξετάζη ο ένας τον άλλον, αλλ’ ο καθένας τον εαυτό του, για να κάνη την κρίσι κατ’ ιδίαν και τον έλεγχο όχι ενώπιον μαρτύρων. Γιατί εκείνος που τρώγει και πίνει με τρόπο ανάξιο, τρώγει και πίνει την καταδίκη του εαυτού του.

Από το βιβλίο: «ΜΕΤΑΝΟΙΑ , ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΙΣ, ΝΗΣΤΕΙΑ, ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ»

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χρυσοστομικός Άμβων

ΣΤ΄»

2η Έκδοσις

( Επηυξημένη και βελτιωμένη)

Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου

Νέα Σκήτη Αγ. Όρους

2008

Νώτη Γεωργία

Σκύλλα και Χάρυβδη Τα ασφυκτικά αδιέξοδα

Σκύλλα και Χάρυβδη

 

Τα ασφυκτικά αδιέξοδα

Οι σύντροφοι χάθηκαν όλοι μέσα στα πελάγη. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη άρπαξαν αρκετούς από αυτούς. Αλλά και εμείς πόσες φορές στη ζωή μας δεν πέφτουμε από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη; Από τη μια να στραφείς, βλέπεις εμπόδια και δοκιμασίες∙ από την άλλη, αδιέξοδα, θλίψεις και πειρασμούς∙ «μπρος γκρεμός και πίσω ρεύμα», όπως λέει η σοφία του λαού μας. Νιώθουμε από παντού αποπνικτικό το σκοτάδι της απογοήτευσης.

Πολλοί συνθλίβονται από συμπληγάδες πέτρες. Δεν αντέχουν τα ασφυκτικά στριμώγματα και καταφεύγουν σε άσχημες λύσεις: ναρκωτικά, αυτοκτονίες, καταθλίψεις. Όμως ο Οδυσσέας ο πολύτροπος που τον διακατείχε ο έντονος πόθος της Ιθάκης, έφτασε στο στόχο του, χωρίς να φθαρεί. Ήταν ανιδιοτελής. Δεν προσδοκούσε τίποτα από τα ταξίδια του. Έλεγε κάποιος: «Όλοι οι ιδιοτελείς θα καταρρεύσουν. Μόνο οι ανιδιοτελείς θα αντέξουν στη σαρωτική λαίλαπα της εποχής μας».

Κάποιο βράδυ είχα πάει σε σπίτι να τελέσω αγιασμό. Με παράπονο μου λέει η μητέρα για τον γιο της: «Ο καλός καλό δεν έχει». Της απαντώ: «Ο ανιδιοτελής όμως πάντοτε ευλογείται από τον Θεό. Ο καλός μπορεί να μην είναι και τόσο καλός. Όταν προσδοκάς κάτι, το καλό χαλάει. Ποτέ δεν ζημιώθηκα όταν έκανα κάτι κινούμενος από φιλότιμο, όσο ακραίο κι αν ήταν. Αν έκανα κάποια λάθη στη ζωή μου, αυτά προέκυψαν όταν έκανα το καλό, από το οποίο όμως προσδοκούσα κάτι για μένα. Το «καλό μου», δηλαδή, όποτε περιείχε ίχνη ιδιοτέλειας, με εξέθετε. Ο π. Παϊσιος , όταν ήταν φαντάρος, από λεβεντιά έμπαινε πάντα στην πρώτη γραμμή του πολέμου. Προτιμούσε να πεθάνει αυτός παρά οι άλλοι στρατιώτες, που είχαν οικογένειες κι ο Θεός τον φύλαξε, όπως κι όλον τον λόχο στον οποίο υπηρετούσε. Κανείς δεν σκοτώθηκε».

Ο προφητάναξ Δαβίδ , απευθυνόμενος στον Κύριο, λέει: «ἐξάγαγε ἐκ φυλακῆς τὴν ψυχήν μου τοῦ ἐξομολογήσασθαι τῷ ὀνόματί σου·». Ξέρει πως μόνο ο Κύριος μπορεί να τον βγάλει από τη φυλακή του, από τα φοβερά παθήματά του. Νιώθει ως άνθρωπος που δεν έχει ορίζοντα ανοιχτό. Έτσι, βρίσκει καταφύγιο και κουρνιάζει στον Θεό και από Αυτόν προσδοκά τη λύτρωση.

Από το βιβλίο: «ΕΝΘΕΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ

ΣΤΗΝ ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Νηπτικά και Ασκητικά σχόλια»

Αρχιμ. Αρσένιος Κωτσόπουλος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΑΘΟΣ ΛΟΓΟΣ»

ΑΘΗΝΑ 2011

Νώτη Γεωργία

Ἡ μεγάλη πλάνη: “Ἑγώ πάτερ μου εἶμαι πολύ καλός χριστιανός,ταπεινός και δίκαιος”.

Του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Πριν από τέσσερα χρόνια, ή πέντε, δεν ενθυμούμαι καλά, σας είχα αναφέρει ένα γεγονός, δεν ξέρω πόσοι από σας το είχατε ακούσει, το ξαναεπαναλαμβάνω, διότι έχει άμεση σχέση με το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα.

Ήρθε κάποιος χριστιανός, επαναλαμβάνω πριν από τέσσερα χρόνια, πέντε, δεν θυμούμαι, μου είπε το όνομά του, και ήλθε σε μένα επειδή είχε πεθάνει ο πνευματικός του, – γνωστός, από το Λοιμωδών, – και αμέσως μετά μου είπε: «Εγώ πάτερ μου, για να ξέρεις είμαι πολύ καλός χριστιανός, είμαι και ταπεινός, είμαι και δίκαιος», και τον ρώτησα από πού αυτό το συμπέρασμα.

Και μου απαντάει: «Έχω πολύτεκνη οικογένεια, είμαι τμηματάρχης στη Άλφα Δημόσια Υπηρεσία, πηγαίνω κάθε Κυριακή και γιορτή στην Εκκλησία, κάνω την προσευχή μου πρωί και βράδυ, δίνω πολλές ελεημοσύνες, και μάλιστα φτάνω μέχρι και την εντολή που δίνει ο Θεός, να δίνουμε μέχρι και το δέκατο από το μισθό μας, επισκέπτομαι τους αρρώστους στα νοσοκομεία, κατάκοιτους στα σπίτια, νηστεύω Τετάρτες και Παρασκευές και όλες τις Σαρακοστές, εξομολογούμαι τακτικά, κοινωνώ επίσης …»

Όλα αυτά μου θύμισαν αμέσως τον Φαρισαίο, διότι τίποτε περισσότερο από το Φαρισαίο δεν είπε, όχι ο Φαρισαίος όλα τα έκαμεν,«Διαβάζω την Καινή Διαθήκη», κι ο Φαρισαίος ήξερε τον Νόμον του Θεού,«Και μάλιστα πολύ καλά, και πολλά όλα ωραία βιβλία, όπου κι αν πάω, όπου κι αν σταθώ, μιλάω για τον Αντίχριστο, για το φοβερό ΕΚΑΜ, για το εξακόσια εξήντα έξι, και καυτηριάζω το κακό, κάνω αυστηρές παρατηρήσεις στο όνομα του δικαίου, και καυτηριάζω το κακό, και του Ευαγγελίου, σε όλους, στη γυναίκα μου, στα παιδιά μου, στους συγγενείς μου, στους υφισταμένους μου, στους γειτόνους μου, στους εργάτες μου, στους συγκάτοικούς μου, σ’ αυτούς που είναι στο δρόμο, παντού, σε όλους, σε όλους, …» δεν τον άφησα να, συνεχίσει βέβαια, διότι είχα καταλάβει αρκετά, και κείνη τη στιγμή, με φώτισε ο Θεός, αν και είμαι αμαρτωλός, όντως αμαρτωλός είμαι, αμαρτωλός και άθλιος και του είπα τα εξής :

«Αν θέλεις να μάθεις συ ο ίδιος, πόσο καλός άνθρωπος είσαι, και τι είδους χριστιανός είσαι, και αν αυτό που νομίζεις ότι είσαι, αρέσει στο Θεό, θα πας αμέσως τώρα μόλις φύγεις από δω, στη γυναίκα σου, και στα παιδιά σου, και αύριο μεθαύριο στους συγκατοίκους της πολυκατοικίας, στους συγγενείς, στους συναδέλφους και λοιπά, και θα τους ρωτήσεις να σου πουν με απόλυτη ειλικρίνεια, τι γνώμη έχουν για σένα. Και μάλιστα τι μουρμουρίζουν πίσω από την πλάτη σου, και τι γνώμη έχουν για τον Χριστιανισμό που εσύ αντιπροσωπεύεις. Αυτός είναι ο κανόνας που σου βάζω. Και θα ’ρθείς ύστερα από μερικές μέρες να μου απαντήσεις. Μέχρι τότε δεν έχει Θεία Κοινωνία. Και μόνον την αλήθεια, και όσοι διστάζουν να σου την γράψουν ανώνυμα, να την τυπώσουν στην γραφομηχανή, και στα κομπιούτερς που υπήρχαν τότε, και να στα παραδώσουν μέσε σε κλειστά φάκελλα για να ξέρεις. Και όταν βέβαια θα ακούσεις και θα διαβάσεις τις γνώμες των συνανθρώπων σου, να σταθείς, να πάς στην Εκκλησία και να σταθείς μπροστά στην εικόνα του Χριστού, και να Τον ρωτήσεις, ύστερα από όσα μου είπαν, και από όσα διάβασα, αν πεθάνω σήμερα Χριστέ μου, κληρονομώ την Βασιλεία Σου;»

Βέβαια, έφυγε θιγμένος, θυμωμένος, στεναχωρημένος και προβληματισμένος. Γύρισε όμως ύστερα από τρεις εβδομάδες. Έπεσε στα γόνατα και ομολόγησε φωνάζοντας: «Πάτερ μου είμαι αμαρτωλός, είμαι εγωιστής, μού ’παν ότι είμαι σκληρόκαρδος, θυμώδης, καβγατζής, γκρινιάρης, άδικος, κουτσομπόλης, υπερήφανος, καινοδοξής, λαίμαργος, φιλάργυρος, άπιστος, άθεος, και όλοι μηδενός εξαιρουμένου μου είπαν ότι είμαι υποκριτής, υποκριτής. Και αν πεθάνω σήμερα, δεν έχω κανένα ίχνος μετανοίας, διότι έρχεται η εβδομάδα της Κυριακής των Απόκρεω, και ξέρω ότι εκείνη την Κυριακή διαβάζεται το Ευαγγέλιον της Κρίσεως. Αν πεθάνω που θα πάω;»

Δυστυχώς αδελφοί μου οι πιο πολλοί από μας, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο του μοιάζουν. Πιστεύουμε ότι είμαστε καλοί άνθρωποι και καλοί χριστιανοί αλλά κάνουμε μεγάλο λάθος. Η πορεία μας στη ζωή μας, όπως αυτή αποκαλύπτεται μέσα στην οικογένειά μας, και στον εργασιακό χώρο και στο κοινωνικό περιβάλλον, είναι απορία που ικανοποιεί τα πάθη, και δεν είναι πορεία για την κάθαρση, για τον αγιασμό, για την θέωση, για τη σωτηρία. Όσο μας ξέρει ο σύντροφος της ζωής μας, δεν μας ξέρει κανένας άλλος. Και καμιά φορά όσο μας ξέρουν τα παιδιά μας, και όσο μας ξέρουν συνεργάτες, υφιστάμενοι και προϊστάμενοι, και τόσοι άλλοι, που γνωρίζουν και βλέπουν τα στραβά μας και τα λάθη μας και τις κακίες μας, τόσο καλά ώστε να ’μαστε εμείς τυφλοί και να μη τις βλέπουμε. Μόνον βέβαια ο Θεός γνωρίζει καλύτερα από όλους, ποιοι είμεθα στο βάθος του είναι μας, διότι Αυτός βλέπει μέσα στις καρδιές μας. Μέσα μας βλέπει ο Θεός, δε βλέπει από έξω. Και δυστυχώς αν κρατήσουμε αυτήν την στάση, θα ακούσομε αυτό που είπε ο Κύριος: «Υπάγετε απ’ εμού κατηραμένοι, εις το πυρ το αιώνιον, το ητοιμασμένω τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού».

Γι’ αυτό και χρειάζεται η καθημερινή μετάνοια και η αλλαγή της ζωής μας, να μάθουμε από τώρα να ζούμε την αιώνια ζωή, ή μάλλον την ίδια ζωή που έζησε ο Χριστός πάνω στη γη. Να παλεύουμε λοιπόν και να αγωνιζόμαστε κάθε μέρα, για την κάθαρση, τον φωτισμό και τον αγιασμό. Και αν δεν τα καταφέρνουμε, άνθρωποι είμαστε, κι αν λυγίζουμε, και αν κάθε μέρα πέφτουμε, να σηκωνόμεθα, να ομολογούμε ότι είμεθα αμαρτωλοί, ότι είμεθα ένα τίποτα, μπροστά στον αγιασμό των αγίων και μπροστά στην Παναγιότητα και Παναγαθότητα του Αγίου μας Θεού. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε όπως έζησε ο Χριστός, και πρέπει να μάθουμε να τρεφόμεθα καθημερινά από τον άρτον της ζωής, απ’ τον άρτον της δικαιοσύνης, απ’ τον καθημερινό άρτο της κάθε αρετής που πρέπει να καλλιεργούμε.

«Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες» είπε ο Κύριος, «ότι αυτοί χορτασθήσονται.» Και δεν είναι δικός μας μόνον χορτασμός. Είναι και χορτασμός του Χριστού, αλλά είναι και χορτασμός του πλησίον. Αν εγώ χορτάσω από αγάπη, θα την προσφέρω πρώτα στον Θεόν, και ύστερα θα την προσφέρω στον πλησίον. Θα αναπαυθεί ο Θεός, και θα πολλαπλασιάσει τις δωρεές Του μέσα μου. Και έτσι, δι’ αυτών των δωρεών, και δι’ αυτών των χαρισμάτων, θα χορτάσω με τον Άρτον του Χριστού, της δικαιοσύνης και της κάθε αρετής. Και τον πλησίον μου θα Τον ξεδιψάσω με τον λόγον του Θεού, τον αληθινόν λόγον, που θα βγαίνει μέσα από την πείρα της ζωής μου και της ζωής σου.

Όχι μόνο από αυτά που διαβάζουμε, καλά είναι αυτά που διαβάζουμε, και καλώς πολύ καλά κάνουμε να τα μεταφέρουμε συχνά πυκνά στους δικούς μας, στα παιδιά μας, στις συντροφιές μας. Αλλά όμως πέρα από τις πείνες και τις δίψες τις υλικές που υπάρχουν γύρω μας, και τις οποίες κατά τον άλφα ή βήτα τρόπο ας πούμε ότι καλύπτονται είτε από μας, είτε από την κοινωνική πρόνοια, αυτό είναι καθήκον όμως, υπάρχει πείνα και δίψα για αληθινό λόγο Θεού, και τον λόγον του Θεού ΔΕΝ τον συζητάμε στα σπίτια μας, δεν τον συζητάμε μεταξύ μας στις συντροφιές μας, δεν τον συζητάμε τον λόγον του Θεού και τους βίους των Αγίων και τα γεγονότα που περιγράφονται στα γεροντικά όταν συναντόμεθα μεταξύ μας, φιλικά απ’ το ένα σπίτι στο άλλο. Θα πείς, μας κοροϊδεύουν. Να μας κοροϊδέψουν αλλά εμείς να πούμε τον λόγον του Θεού.

Και ο αγώνας ο δικός μας, και των κληρικών και των λαϊκών, είναι να ομοιάσουμε τον Χριστό. Όλες οι ευχές της Θείας Λειτουργίας, αν τις προσέξτε καλά, γιατί σαν εδώθησαν προς μελέτη, οι ευχές αυτές της Θείας Λειτουργίας, με πάρα πολύ καλή ανάλυση και μέσα από την πράξη της ζωής, αγίων ανθρώπων, αγίων πιστών, αγίων απλών εφημερίων, κληρικών και ασκητών, σας εδόθη η ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας. Αν λοιπόν προσέξουμε καλά, θα δούμε ότι ο σκοπός είναι ο αγιασμός της ψυχής μας, είναι να χορταίνουμε από τον ίδιο τον Χριστό, και αυτό που περισσεύει, να το δίνουμε στους άλλους.

Έχω αγάπη; Θα σας δώσω.

Δεν έχω; Δε θα σας δώσω.

Έχετε αγάπη; Θα τη δώσετε.

Έχετε υπομονή; Θα τη δώσετε, κάνοντάς την.

Έχετε πραότητα και ειρήνη; Θα τη δώσετε!

Δηλαδή έχετε χάρη Θεού; Θα δώσετε.

Έχουμε Χάρη; Θα δώσουμε.

Δεν έχουμε; Δεν θα δώσουμε.

Μας παρασέρνουν πότε το ένα πάθος και πότε το άλλο, και έτσι λοιπόν αντί να προσφέρουμε την ταπείνωση και την πραότητα που ζητάει ο Θεός από μας, εμείς προσφέρουμε αγριότητα, θυμό, νεύρα, αντιλογία, αντιρρήσεις, και χαλάμε την ειρήνη του σπιτιού μας. Και ξεχνάμε αυτό που μας είπε ο Πανάγιος Θεός «μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς ημών». Δεν έχουμε ειρήνη μέσα μας. Δεν έχουμε ανάπαυση. Δεν έχουμε γαλήνη, όχι επειδή είμαστε άρρωστοι, – οι αρρώστιες βέβαια είναι αλήθεια ότι προσφέρουν ταραχή, δεν αφήνουν ήσυχο και το σώμα, οι πολλές και ποικίλες που έχουμε – αλλά όμως όταν υπάρχει μέσα μας ειρήνη, η ειρήνη του Θεού που υπερέχει, κάθε σκέψη και κάθε νουν που φτάνει μέχρι τον ουρανό, αυτή η ειρήνη ειρηνεύει και το σώμα, ειρηνεύει τις αισθήσεις, ειρηνεύει τους λογισμούς και άμα αυτή η ειρήνη πλημμυρίσει την ψυχή μας ύστερα από προσευχή, η ειρήνη επικρατεί και στο σπίτι. Η ειρήνη επικρατεί και στο περιβάλλον. Η ειρήνη επικρατεί και την ώρα που οδηγείς το αυτοκίνητο. «Μάθετε απ’ εμού λοιπόν ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία».

“Γυμνός και δε με ντύσατε ή με ντύσατε”; Και κανένας ντύνεται με αρετές, δεν ντύνεται κανένας μονάχα δίνοντας κάλτσες και παπούτσια και ρούχα, χρειάζονται και αυτά, διότι όπως μας λένε οι στατιστικές και οι πολιτικοί μας, ένα πολύ μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, και αυτοί έχουν τις ανάγκες μας, αλλά όμως μαζί με το φαγητό, μαζί με το ψωμί και το νερό, μαζί με τη θέρμανση, μαζί με τον ρουχισμό και μαζί με τα πρώτα είδη ανάγκης, τα φάρμακα και τα λοιπά, χρειάζεται να του προσφέρουμε την αγάπη της καρδιάς μας. Να του προσφέρουμε τον λόγον του Θεού, να του προσφέρουμε αυτό το μάννα, που έθρεψε εμάς, να το βγάλουμε απ’ την καρδιά μας, για να του δώσουμε και αυτόν να χορτάσει. Αυτό το δίνουμε; Αυτό είναι το ερωτηματικό. Το να τηρούμε πέντε δέκα εντολές και να νομίζουμε ότι είμαστε κάτι επειδή πηγαίνουμε στην Εκκλησία, δεν λέει πολλά πράγματα. Πρέπει να έχουμε αληθινή μετάνοια, και να την διδάσκουμε και έμπρακτα στους άλλους. Και την αληθινή μετάνοια δεν την βλέπω ούτε στον εαυτόν μου, αλλά ούτε και στους περισσοτέρους απ’ αυτούς που έρχονται να εξομολογηθούν.

http://www.hristospanagia.gr/?p=12235

Χώρα τών Ζώντων

Τα χριστιανόπουλα υποχρεούνται να μελετούν και να μορφώνονται

Πολλοί εχθροί της Εκκλησίας επιθυμούν να αφήσουν αυτήν χωρίς μορφωμένος κληρικούς και Πατέρες , ώστε εύκολα να την πολεμούν και να τη διασύρουν. Είναι λίαν χαρακτηριστικό αυτό που έπραξε ο Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ένα από τα πρώτα μέτρα τα οποία έλαβε εναντίον των Χριστιανών ήτο να τους απαγορεύση να μορφώνονται. Εγνώριζε τι αποτελέσματα θα επέφερε αυτό το καθεστώς. Αλλά, βεβαίως ο Κύριος δεν επέτρεψε την εφαρμογή αυτής της διατάξεως και των άλλων σκληρών διωκτικών μεθοδεύσεων του ανθρώπου εκείνου.

Η άποψις των παλαιών Πατέρων ήτο ότι οι Χριστιανοί οφείλουν να μελετούν και να είναι καλλιεργημένοι. Αυτή η θέσις εκυριάρχει και μέσα εις τη ζωή του π. Επιφανίου. Προωθούσε εντόνως την παιδεία , τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τα πνευματικά του τέκνα που διέθετον τη δυνατότητα να μορφωθούν και να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους.

Κατά τη γνώμη του, η μελέτη και η μόρφωσις προφέρουν τη δυνατότητα να αντιλαμβανώμεθα και να εμβαθύνουμε στην Ιερά Βίβλο και στα Πατερικά συγγράμματα. Η απουσία των καταλλήλων γνώσεων οδηγεί τον Χριστιανό να ερμηνεύει τα Ιερά Κείμενα πλημμελώς ή εσφαλμένα και ενίοτε να καταλήγη εις ερμηνείες παντελώς γελοίες.

Πολλές φορές ο Γέροντας μας επαρουσίαζε παραδείγματα γελοιοποιήσεως ανθρώπων που διέθετον μεν ζήλο, αλλά όχι την απαραίτητο μορφωτικό υποδομή. Διετύπωναν φανατικές απόψεις και προέβαλλον , λόγω ελλείψεως παιδείας, τις δικές τους ανοησίες ως Πατερικές ή Αγιογραφικές ερμηνείες.

Κάποιος αμόρφωτος ζηλωτικός τύπος, εμνημόνευε ο Γέροντας, αποκαλούσε το Ιερόν Πηδάλιον ως Βηδάλιον:

-     Το «Βηδάλιον γράφει…», έλεγε, και διετύπωνε άσχετες απόψεις που υποτίθεται ότι περιέχονταν μέσα εις αυτό το βιβλίο του οποίου δεν εγνώριζε ούτε καν το όνομα.

Ο ίδιος άνθρωπος ηρμήνευε κάποιες σχετικά δυσνόητες λέξεις κατά το ακουστικό του αισθητήριο. Για παράδειγμα, «μυσταγωγός» λέγεται κάποιος γιατί έχει μύστακα!

Αυτές τις εκφράσεις τις εμνημόνευε συχνά, όχι, διότι ήθελε να προσβάλλη τους αδελφούς μας που για κάποιους αντικειμενικούς λόγους δεν είχαν μορφωθή. Όχι, προς Θεού! Αλλά προσεπάθει να ωθήση προς τη μελέτη εκείνους οι οποίοι ήσαν λιγώτερο αμαθείς. Όσους απλώς διέθεταν κάποιο πτυχίο, αλλά εγκατέλειψαν τη φοίτησί τους εις το ισόβιο πανεπιστήμιο της διαρκούς μελέτης.

Τέλος, ο Γέροντας μας προέτρεπε να επιδεικνύωμε σύνεσι ταπεινώσεως, ώστε να αναζητούμε απαντήσεις για τα ακανθώδη ζητήματα από τους μορφωμένους αδελφούς και Πατέρες.

Από το βιβλίο: «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΗΓΕΣ

του π. Επιφάνιου»

Αρχιμ. Ιεροθέου Αργύρη

Ιεροκήρυκος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ “ΥΠΑΚΟΗ”

Νώτη Γεωργία

Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για την ευλάβεια μέσα στον κόσμο

[ Η Ευλάβεια μέσα στον Κόσμο

… Εκείνους που ήταν παντρεμένοι , ο π. Σεραφείμ δεν τους επέτρεπε να χωρίσουν, ακόμα και αν είχαν μεγάλες δυσκολίες στον γάμο τους, ίσως και με την πρόφαση μιας ζωής που θα επακολουθούσε σε παρθενία. Υπήρξε μια τέτοια περίπτωση.
Ένα παντρεμένο ζευγάρι χώρισε και μοίρασαν τα παιδιά τους. Ο σύζυγος πήγε στο Σαρώφ και ήρθε στον π.Σεραφείμ . Μόλις τον είδε ο Άγιος, άρχισε να τον επιτιμά αυστηρά και, παρά την συνήθειά του, του είπε με τόνο απειλητικό: «Γιατί δεν ζεις με την σύζυγό σου; Πήγαινε σε αυτήν, πήγαινε»!
Ο επιτιμημένος σύζυγος υπάκουσε στον Άγιο και επέστρεψε στη σύζυγό του∙ και πέρασαν το υπόλοιπο της ζωής τους με αρμονία και ενότητα…
… Έλεγε στους ανθρώπους να φροντίζουν περισσότερο για την μόρφωση των ψυχών των παιδιών τους, παρά να τους εμφυτεύσουν διάφορα είδη γνώσης, αν και δεν αρνιόταν βεβαίως την αναγκαιότητά της…
… Και παντού ο Γέροντας δίδασκε την ταπείνωση, την υπακοή και την πραότητα, και ιδιαίτερα την αγάπη και την συμπόνοια.
Σε όσους ζούσαν στα μοναστήρια ο π. Σεραφείμ συμβούλευε, σύμφωνα  με την γενική διδασκαλία των πατέρων, την υπακοή ως την οδό της ταπεινώσεως. Και η ταπείνωση είναι ο θάνατος των παθών. «Απαρνήσου το θέλημά σου και τήρησε την ταπείνωση σε όλη  σου τη ζωή . Τότε θα σωθείς. Η ταπείνωση και η υπακοή είναι οι εκριζωτές όλων των παθών και οι φυτευτές όλων των αρετών» ( Βαρσανούφιος ο Μέγας. Απαν. 309 κλπ ) . «Όπως το ύφασμα το οποίο ο βαφέας χτυπά , χτενίζει και πλένει, γίνεται λευκό σαν το χιόνι, , έτσι και ο δόκιμος που υφίσταται ταπεινώσεις, προσβολές, επιπλήξεις, εξαγνίζεται και γίνεται σαν το αγνό, λαμπερό ασήμι που το καθαρίζει η φωτιά» ( Αγ. Αντώνιος , Ομιλία 113 ) .
Και παρόλο ότι οι λόγοι αυτοί απευθύνονταν πρωταρχικά στους δόκιμους, όμως με κάποια έννοια ο Κύριος έχει δημιουργήσει τον κόσμο ώστε όλοι πρέπει να υποτάσσονται σε κάποιον άλλον, οι υποτακτικοί στους Ηγουμένους τους, τα παιδιά στους γονείς τους, οι γυναίκες στους συζύγους τους και ούτω καθεξής. Και παντού κανείς πρέπει να ταπεινώνεται και να συντρίβει το δικό του θέλημα και να το υποτάσσει στο θέλημα των άλλων. Μία μητέρα πρέπει να ταπεινώνει τον εαυτό της ακόμα και στα παιδιά της, έτσι ώστε να μην οργίζεται και να μην φείδεται της τιμωρίας, όταν είναι ανάγκη. Και πόση υπομονή, πόσος πόνος απαιτείται για την μόρφωση των παιδιών της, για την αντιμετώπιση των ασθενειών τους και για τη διόρθωση των σφαλμάτων τους! Μερικές φορές οι εξωτερικές περιστάσεις της ζωής είναι δύσκολες και οδυνηρές. Η ταπείνωση και η υπομονή χρειάζονται παντού. Άλλες φορές ο Κύριος μας στέλνει, ακόμη και στον κόσμο, κάποιον για να σπάσει και να συντρίψει την υπερηφάνειά μας. Βεβαίως κανένας στον κόσμο δεν είναι εγκαταλελειμμένος από τον Κύριο ο Οποίος φροντίζει για την σωτηρία όλων ∙ αλλά δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς ταπείνωση. Και επομένως πρέπει να επαγρυπνούμε προσεκτικά και να αναρωτιόμαστε: τι κάνει ο Κύριος αυτήν την στιγμή για να με ταπεινώσει; Και το μάθημα αυτό του Θεού πρέπει να γίνει αμέσως αποδεκτό, χωρίς να περιμένουμε άλλο, χωρίς να το απορρίπτουμε και χωρίς να επινοούμε τους δικούς μας φαινομενικά καλύτερους τρόπους σωτηρίας. Ο Κύριος ασφαλώς γνωρίζει καλύτερα τι είναι το καλύτερο για μας τους αμαρτωλούς, σε μία δεδομένη στιγμή. Και ό,τι σχεδιάζουμε εμείς οι ίδιοι είναι συνήθως μόνον το παραπλανητικό επιχείρημα του εχθρού, για να μας παρασύρει μακριά από το έργο του Θεού.
Αλλά ακόμη και αν δεν υπάρχουν καθοδηγητές και έμπειροι Γέροντες, ένας λαϊκός πάντα έχει κάποιον βοηθό κοντά του. Ο Μπογκντάνωφ , τον οποίο έχουμε ήδη αναφέρει ετοίμασε έναν ολόκληρο κατάλογο ερωτήσεων για τον Γέροντα σχετικά με την πνευματική καθοδήγηση:
«Μπορούμε να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στην καθοδήγηση των άλλων;»
«Ο Φύλακας Άγγελός μας , που μας δόθηκε στο Άγιο Βάπτισμα, είναι αρκετός», απάντησε ο π. Σεραφείμ. Αλλά την ίδια στιγμή πρόσθεσε λίγα λόγια για εκείνους που νουθετούν.
«Αν υπάρχει θυμός σε κάποιον άνθρωπο, μην τον ακούς. Αν ένας άνθρωπος τηρεί την παρθενία, είναι δεκτός από το Πνεύμα του Θεού (συνεπώς αξίζει προσοχής) . Χρησιμοποίησε όμως την δική σου κρίση και διάβαζε το Ευαγγέλιο».
Και την ίδια στιγμή του έδωσε μία ολόκληρη σειρά από απλές νουθεσίες που όλοι γνωρίζουν:
«Μην ξεχνάς τις εορτές. Να είσαι εγκρατής. Να πηγαίνεις στον ναό, εκτός κι αν εμποδίζεσαι από ασθένεια. Να προσεύχεσαι για όλους. Θα κάνεις έτσι πολύ μεγάλο καλό. Να δίνεις κεριά, κρασί και λάδι για τον ναό. Η ελεημοσύνη θα φέρει μεγάλη ωφέλεια.
Και έτσι ας μην απογοητεύονται οι κοσμικοί! Δεν έδινε μάταια σε αυτούς ο Άγιος παρηγορητικά ονόματα όμως «χαρά μου», «θησαυρέ μου», «Πατέρα», «Μητέρα»… ]


Από το βιβλίο: «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ
Πνευματική Βιογραφία»
Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ


Νώτη Γεωργία

Εκκλησία και Κόσμος-2

Συντηριτικοί και προοδευτικοί μέσα στην Εκκλησία.

Πατήστε το μπλέ και άσπρο εικονίδιο για να ακούσετε την ομιλία.

Εκχριστιανισμός των Ρως

Σύμφωνα με το Πρώτο Χρονικό, ο Βλαδίμηρος έστειλε τους σοφούς του να επισκεφθούν όλες τις γειτονικές χώρες και να ανακαλύψουν ποια θρησκεία είναι καλύτερη. Για τους μουσουλμάνους Βουλγάρους του Βόλγα του είπαν ότι βασιλεύει η μιζέρια και η θλίψη, δεν τρώνε χοιρινό, δεν πίνουν οινοπνευματώδη. Αυτό του προκάλεσε έκπληξη και είπε μα το ποτό είναι η χαρά μας. Μετά συμβουλεύθηκε κάποιους ιουδαϊστές απεσταλμένους, πιθανότατα χαζάρους, αλλά απέρριψε τη θρησκεία τους με το αιτιολογικό πως αν ο Θεός σάς υποστήριζε, δε θα χάνατε την Ιερουσαλήμ.
Τελικά ο Βλαδίμηρος αποφάσισε να υιοθετήσει το χριστιανισμό. Στις εκκλησίες των Γερμανών οι απεσταλμένοι δε βρήκαν καμία ομορφιά, αλλά στην Κωνσταντινούπολη ανακάλυψαν αυτό που έψαχναν. Περιγράφοντας τις εντυπώσεις τους από μια Θεία Λειτουργία που παρακολούθησαν στην Αγια-Σοφιά, ανέφεραν πως δεν ξέραμε εάν βρισκόμαστε στη γη ή στον ουρανό. Δεν ξέρουμε πώς να το περιγράψουμε με λόγια. Έτσι ο Βλαδίμηρος ζήτησε από το βυζαντινό αυτοκράτορα να τον βαπτίσει χριστιανό. Η τελετή έγινε το 988 στη Χερσώνα της Κριμαίας - ο Βλαδίμηρος έλαβε το χριστιανικό όνομα του νονού του (Βασίλειος) και παντρεύθηκε την αδελφή του Άννα, χωρίζοντας όλες τις άλλες γυναίκες του.
Επιστρέφοντας θριαμβευτικά στο Κίεβο, ο νεοφώτιστος Βλαδίμηρος διέταξε τους βογιάρους (αριστοκράτες) και τους γιους του να προσέλθουν στο Δνείπερο για να βαπτισθούν χριστιανοί. Την επόμενη μέρα κάλεσε για τον ίδιο λόγο όλους κατοίκους της πρωτεύουσας, πλούσιους και φτωχούς, ζητιάνους, ακόμα και σκλάβους, αλλιώς κινδύνευαν να γίνουν εχθροί του. Στο σημείο της μαζικής βάπτισης ανήγειρε το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Ναό της Δεκάτης, διότι διέθεσε για την κατασκευή της το 1/10 της περιουσίας του.

Μερική αντιγραφή απο την el.wikipedia.org

Λαμπροί εορτασμοί για τα 1025 χρόνια από τη Βάπτιση της Ρωσίας

Με λαμπρότητα και θρησκευτική κατάνυξη γιορτάζονται φέτος τα 1025 χρόνια από τη Βάπτιση της Ρωσίας, σε Μόσχα Κίεβο και Μίνσκ με τη συμμετοχή 9 Πατριαρχών, και ανώτερων εκπροσώπων του κλήρου από 15 Ορθόδοξες Εκκλησίες. 

 

 

Οι εορτασμοί ξεκίνησαν την ημέρα της μνήμης της πριγκίπισσας Όλγας στο ναό του Χριστού Σωτήρα στη Μόσχα, ενώ την ίδια μέρα στο Κίεβο, ο μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας, Βλαδίμηρος, καθαγίασε την εκκλησία του Ανδρέα και Βλαδίμηρου που βρίσκεται στον πρώτο όροφο του νέου καθεδρικού ναού. Μετά την περάτωση του έργου εκεί θα εγκατασταθεί και ο προκαθήμενος. Δεν είναι η πρώτη εκκλησία στην Ουκρανία που είναι αφιερωμένη ταυτόχρονα και στον απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο που κήρυξε την Ορθοδοξία στο έδαφος της Αρχαίας Ρωσίας, και στον πρίγκιπα Βλαδίμηρο που τη βάπτισε.

Σχετικά:

Στον καθεδρικό ναό του Σωτήρος Χριστού ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα
Στη Μόσχα ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα

Η λειτουργία στο λαό του Χριστού Σωτήρα στη Μόσχα ολοκληρώθηκε χθες πανηγυρικά, με ψαλμούς αφιερωμένους στη Βάπτιση της Ρωσίας και όλους τους ρώσους Αγίους. Στο κέντρο του ναού βρίσκεται αυτές τις ημέρες το σπουδαίο χριστιανικό κειμήλιο, του Σταυρού του Αγίου Ανδρέα που ήρθε από την Πάτρα, όπου ο πολιούχος της πόλης είχε σταυρωθεί. Στις 26 Ιουλίου ο Σταυρός θα μεταφερθεί με ειδικό σιδηροδρομικό δρομολόγιο στην Ουκρανία, και μετά στη Λευκορωσία.

Συνάντηση Πούτιν με εκπροσώπους 15 Ορθοδόξων Εκκλησιών

Η Βάπτιση της Ρωσίας τον 10ο αιώνα, γεγονός εθνικής και όχι μόνο εκκλησιαστικής σημασίας, ενέταξε το αρχαίο κράτος των Ρως –τη σημερινή Ρωσία, Ουκρανία και Λευκορωσία- στη χιλιόχρονη χριστιανική παράδοση και στον πολιτισμό του Βυζαντίου. Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν, ότι στη χθεσινή λειτουργία ήταν παρόντες οι πρέσβεις όλων των σλαβικών χωρών, καθώς και εκπρόσωποι της πολιτικής ηγεσίας της Ρωσίας και Ουκρανίας. Σημειώνεται ότι ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν μαζί με τους ομολόγους του της Μολδαβίας και της Σερβίας, σκοπεύουν να παραβρεθούν στη θεία λειτουργία που θα τελεστεί στο Κίεβο. Παράλληλα σήμερα, ο ρώσος ηγέτης συναντάται με τον Πατριάρχη Μόσχας και πάσης της Ρωσίας Κύριλλο στο Μεγάλο παλάτι του Κρεμλίνου.
Σύμφωνα με την υπηρεσία Τύπου του Κρεμλίνου θα συγκεντρωθούν εκεί οι επικεφαλείς και ανώτεροι εκπρόσωποι του κλήρου από τις 15 συνολικά ορθόδοξες Εκκλησίες, υπό τη σκέπη των οποίων βρίσκονται περισσότεροι από 227 εκατομμύρια πιστοί. Δηλαδή, της Κωνσταντινουπόλεως, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Ρωσίας, Γεωργίας, Σερβίας, Αλβανίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Κύπρου, Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβακίας, Ελλάδος, καθώς και της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αμερικής. Αναμένεται ότι κατά τη συνάντηση πολιτικής ηγεσίας και Εκκλησίας δεν θα συζητηθούν μόνο θρησκευτικά ζητήματα, αλλά και διεθνή θέματα που αφορούν τα συμφέρονται των ορθοδόξων κοινοτήτων σε διάφορες χώρες του κόσμου. 

Εορτασμοί σε Κίεβο και Μινσκ

Επίσης, σήμερα θα πραγματοποιηθεί στην Κόκκινη Πλατεία συναυλία, αφιερωμένη στην εορταστική επέτειο. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, ενώ θα υπάρξουν σπουδαίες καλλιτεχνικές παρουσίες, όπως το Κρατικό ακαδημαϊκό σύνολο παραδοσιακής μουσικής «Ρωσία» που φέρει το όνομα της Λιουντμίλα Ζίκινα, ο θεατρικός θίασος «Ελικών-Όπερα», το σύνολο «Σιάμπρι», χορωδία Κοζάκων του Κουμπάν, όπως και η χορωδία της μονής της Υπαπαντής.

Διαβάστε περισσότερα: Ορθόδοξη πίστη

Την Παρασκευή, μια ειδική για την επέτειο αμαξοστοιχία με πολυάριθμες εκκλησιαστικές αντιπροσωπείες θα αναχωρήσει για το Κίεβο. Η πρωτεύουσα της Ουκρανίας, η οποία πριν από 5 χρόνια γιόρτασε με λαμπρότητα τα 1020 χρόνια από τη Βάπτιση της Αρχαίας Ρωσίας, έχει ετοιμάσει και αυτή το δικό της πρόγραμμα των εορτασμών. Το βράδυ της Παρασκευής στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου θα τοποθετηθεί για προσκύνημα ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα στην τράπεζα του μοναστηριού, η οποία από τις 10 το βράδυ θα παραμείνει διαρκώς ανοιχτή. Το πρωί του Σαββάτου στο λόφο του Βλαδίμηρου πάνω από τον Δνείπερο θα πραγματοποιηθεί υπαίθρια πανηγυρική λειτουργία, και στις 28 Ιουλίου, την ημέρα του αγίου πρίγκιπα Βλαδίμηρου, η λειτουργία θα γίνει στην πλατεία του ναού της Λαύρας.
Την Κυριακή το βράδυ το τρένο θα ξεκινήσει για το Μινσκ, όπου ο Πατριάρχης Κύριλλος και οι επικεφαλής των άλλων ορθοδόξων Εκκλησιών θα τελέσουν λειτουργία στο ύπαιθρο, δίπλα από το αθλητικό μέγαρο.

 http://rbth.gr/arts/2013/07/25/lamproi_eortasmoi_gia_ta_1025_xronia_apo_ti_baptisi_ti_rosia_23839.html