ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ – 8 ΜΑΪΟΥ 2016

Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης 
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΘΩΜΑ

(Ἰω. 20, 19-31)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, Χριστός Ἀνέστη!

Ἀπὸ τὴν περασμένη Κυριακὴ, τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀναστάσεως, διανύουμε ἐκκλησιαστικὰ τὴν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου. Πρόκειται γιὰ μία  περίοδο πενήντα ἡμερῶν, ποὺ διαρκεῖ ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Καθ’ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί πανηγυρίζουμε παρατεταμένα καὶ ἐντατικὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Τὶς Κυριακὲς τοῦ Πεντηκοσταρίου θυμόμαστε καὶ ἑορτάζουμε πρόσωπα καὶ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔχουν σχέση μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστό καὶ τονίζουν ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεός.

Σήμερα, πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀναστάσεως, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει ἔνα περιστατικὸ ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ, ποὺ ἀναφέρεται στὶς ἐμφανίσεις τοῦ Χριστοῦ.

Μετὰ τὴν ἀνάστασή του ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς παρουσιαζόταν στοὺς ἀνθρώπους μὲ διαφορετικὸ τρόπο ἀπὸ ἐκεῖνον μὲ τὸν ὁποῖο παρουσιαζόταν πρὶν ἀπὸ τὴ ἀνάσταση. Ὅταν ἐκεῖνος ἤθελε τὸν ἔβλεπαν καὶ τὸν ἀναγνώριζαν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν δὲν ἤθελε δὲν τὸν ἀναγνώριζαν. Ἐπίσης, τὸ ἀναστημένο σῶμα του περνοῦσε ἀπὸ κλεισμένες πόρτες, χωρὶς αὐτὲς νὰ ἀνοίξουν. Αὐτὸ συνέβη, ὅταν ἀναστήθηκε καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸν πέτρινο τάφο, χωρὶς νὰ μετακινηθῆ ἡ πέτρα ποὺ τὸν ἔκλεινε. Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο μπῆκε καὶ στὸ σπίτι ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι οἱ μαθηταί του. Εἶναι αὐτὸ ποὺ ψάλλουμε σήμερα· «Κύριε, ὥσπερ ἐξῆλθες ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου, οὕτως εἰσῆλθες καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων πρὸς τοὺς μαθητάς σου».

Στὴν πρώτη αὐτὴ συνάντηση μὲ τοὺς μαθητές του μετὰ τὴν ἀνάσταση,  ἀφοῦ τοὺς εὐλόγησε λέγοντάς τους «Εἰρήνη ὑμῖν», τοὺς ἔδειξε τὰ πληγωμένα ἀπὸ τὰ καρφιὰ χέρια του. Ὕστερα τοὺς ἀνακοίνωσε ὅτι τοὺς ἀποστέλλει στὸν κόσμο γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο. Συγχρόνως τοὺς ἔδωκε καὶ τὸ ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ συγχωροῦν τοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες.

Ὁ ἀπόστολος Θωμᾶς ἀπουσίαζε ἐκείνη τὴν ὥρα. Ὅταν ἐπέστρεψε καὶ ἔμαθε ἀπὸ τοὺς ἄλλους μαθητὲς τὰ ὅσα συνέβησαν, ἐξέφρασε τὴν ἀμφιβολία του: «Ἐγώ, ἐὰν δὲν δῶ στὰ χέρια του τὰ σημάδια ἀπὸ τὰ καρφιὰ καὶ δὲν βάλω τὰ χέρια μου στὴ λογχισμένη πλευρά του δὲν θὰ πιστεύσω».

Μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ ἡμέρες, τὴν ἄλλη δηλαδή Κυριακή, ὁ ἀναστημένος Χριστὸς ἐμφανίστηκε πάλι μὲ τὸν ἴδιο τρόπο στοὺς μαθητές του. Αὐτὴ τὴ φορὰ ζήτησε ἀπὸ αὐτὸν νὰ ἰδῆ τὶς πληγὲς στὰ χέρια του καὶ νὰ βάλη τὸν δάκτυλο στὴν πλευρά του, γιὰ νὰ μὴν ἀμφιβάλη, ἀλλὰ νὰ πιστεύση. Δὲν μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστὴς ἐὰν ὁ Θωμᾶς ἅπλωσε τὸ χέρι του γιὰ νὰ ἀγγίξη τὴν πλευρά τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ σίγουρα εἶδε τὶς πληγὲς στὰ χέρια του. Αὐτὸ ἔχει σημασία· ὅτι μὲ τὶς αἰσθήσεις του ἀπέκτησε τὴν ἐμπειρία ὅτι αὐτὸν ποὺ ἔβλεπε μὲ τὰ μάτια του καὶ ἄκουγε μὲ τὰ αὐτιά του ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς∙ ἦταν αὐτὸς ποὺ γνώρισε καλὰ ἐπὶ τρία χρόνια καὶ στὸ τέλος πέθανε πάνω στὸν σταυρό. Αὐτὸς ὁ Ἰησοῦς τώρα ἦταν μπροστά του ἀναστημένος.

Ἀκούγοντας τὴν ἱστορία αὐτὴ οἱ ἄνθρωποι θεώρησαν τὸν ἀπόστολο Θωμᾶ ὡς ἄπιστο. Καὶ στὸν πολὺ κόσμο ἔμεινε γνωστὸς ὡς «ὁ ἄπιστος Θωμᾶς». Ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι αὐτὴ ἡ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ εἶναι ἡ καλὴ ἀπιστία, ἡ ὁποία διακρίνεται ἀπὸ τὴν κακὴ ἀπιστία. «Ὧ καλὴ ἀπιστία τοῦ Θωμᾶ, τῶν πιστῶν τὰς καρδίας εἰς ἐπίγνωσιν ἦξεν», ἀκούσαμε σὲ ὕμνο τῆς ἡμέρας.

Ἡ κακὴ ἀπιστία εἶναι ἐκείνη ποὺ εἶχαν οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Αὐτοὶ δὲν εἶχαν ἁγνὰ ἐλατήρια στὶς ἐνέργειές τους. Εἶχαν κακία καὶ πάθος. Ἤθελαν νὰ ἀποδείξουν πάντα αὐτὸ ποὺ νόμιζαν ὅτι τοὺς συμφέρει καὶ ὄχι αὐτὸ ποὺ εἶναι ἀληθινό. Γι’ αὐτὸ ἤθελαν νὰ σκοτώσουν τὸν Λάζαρο. Γιὰ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀποδείξεις ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ἀληθινὸς Θεός. Πλήρωσαν τοὺς στρατιῶτες γιὰ νὰ ποῦν ψέμματα ὅτι ἦρθαν οἱ μαθηταὶ καὶ ἔκλεψαν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶδαν πολλὰ θαύματα, ὅπως τὸν σεισμὸ, τὴν ἀπόκρυψη τοῦ ἥλιου, τοὺς νεκροὺς ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὰ μνήματα. Ἀλλὰ καὶ πάλι δὲν πίστευαν. Ἦταν ὄχι ἁπλῶς ἄπιστοι, ἀλλὰ κακοπροαίρετοι ἄπιστοι.

Ἄς ἐξετάσουμε τώρα καὶ τὴν περίπτωση τοῦ ἀποστόλου Θωμᾶ. Εἶχε καὶ αὐτὸς ὡς ἄνθρωπος τὶς ἀμφιβολίες του. Δὲν πίστευε εὔκολα. Εἶχε ὅμως καλὴ προαίρεση. Ἤθελε νὰ ἀποκτήσει τὴν ἐμπειρία. Ἤθελε νὰ βεβαιωθῆ ὅτι πράγματι ὁ Χριστὸς ἀναστήθηκε. Ἦταν ἕτοιμος, μόλις διαπιστώσει τὴν ἀλήθεια αὐτὴ, νὰ πιστεύση μὲ ὅλη του τὴν καρδιά. Καὶ αὐτὸ ἔκανε. Τὸ ἔδειξε περίτρανα μὲ τὸ θαυμαστικὸ ἐπιφώνημα, ὅταν εἶδε μὲ τὰ μάτια του τὸν Χριστό: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Αὐτὴ εἶναι ἡ καλὴ ἀπιστία. Καὶ ὁ ἀναστημένος Χριστὸς σφράγισε τὴν ἐμφάνισή του αὐτὴ μὲ  ἕνα μακαρισμό· «Πίστεψες», λέγει στὸν Θωμᾶ, «ἐπειδὴ μὲ εἶδες μὲ τὰ μάτια σου; Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ πιστεύουν χωρὶς νὰ μὲ ἔχουν δεῖ».

Σ’ αὐτὴν τὴν κατηγορία μποροῦμε νὰ ἀνήκουμε κι ἐμεῖς. Πῶς ὅμως μποροῦμε νὰ τὸν πιστέψουμε, χωρὶς νὰ τὸν δοῦμε μὲ τὰ σωματικά μας μάτια; Μποροῦμε νὰ τὸν πιστέψουμε βλέποντας καὶ γνωρίζοντας τοὺς ἁγίους, ποὺ ὑπάρχουν σὲ ὅλες τὶς ἐποχές. Αὐτοὶ ἔχουν τὴν ἐμπειρία, ποὺ τὴν καταθέτουν σ’ ἐμᾶς καὶ μᾶς ὁδηγοῦν στὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως στὸ Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Ἐκεῖ, ὄχι ἁπλῶς συναντοῦμε τὸν Χριστό, ἀλλὰ ἑνωνόμαστε μαζί του. Τὸν τρῶμε καὶ τὸν πίνουμε καὶ γινόμαστε ἕνα μαζί του. Κι ὅταν αὐτὸ τὸ ζήσουμε πραγματικὰ μποροῦμε νὰ φωνάξουμε κι ἐμεῖς μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Θωμᾶ: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου». Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Α.Γ.Μ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

H Iερή Eικόνα της Παναγίας Ζιδανιώτισσας στην Κοζάνη

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος η θαυματουργή Ιερή Εικόνα της Παναγίας της Ζιδανιώτισσας θα αγιάζει με την έλευσή της την πόλη της Κοζάνης από την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής, 6 Μαΐου, έως και την 1^η Αυγούστου 2016.

Στην Ιερή Μονή της Γενέσεως της Θεοτόκου Ζιδανίου θα ψαλεί την Παρασκευή η εναρκτήρια Ακολουθία του Πάσχα, στις 4:00 μ.μ.. Στη συνέχεια η Ι. Εικόνα θα αναχωρήσει με τιμές, επάνω σε στρατιωτικό όχημα (τζιπ), συνοδευόμενη από δύναμη της Τροχαίας και η πομπή θα σταματά στις Κοινότητες της διαδρομής, ώστε να αγιάζεται ο πιστός λαός και να αναπέμπεται δεήση.

Το πρόγραμμα διέλευσης έχει ως εξής:

ώρα 4.15 μ.μ.: Αναχώρηση από την Ι. Μονή,
    »   4.30 μ.μ.: Αιανή,

    »   5.00 μ.μ.: Κερασιά,

    »   5.30 μ.μ.: Ροδιανή,

    »   6.00 μ.μ.: Αγία Παρασκευή,

    »   6.30 μ.μ.: Λευκοπηγή,
    »   7.00 μ.μ.: Πρωτοχώρι,
    »   7.15 μ.μ.: Λευκόβρυση.

Η πομπή θα καταλήξει στον Ι. Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης Κοζάνης, στις 7.30 μ.μ., όπου και θα αναπεμθεί δέηση.

Την Κυριακή του Θωμά, 8 Μαΐου, και ώρα 7.00 μ.μ. θα τελεστεί ο Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελασσώνος κ. Χαρίτονος και στις 7.30 μ.μ. θα ακολουθήσει η λιτάνευση της Ι. Εικόνας της Παναγίας Ζιδανιώτισσας από τον Ι. Ναό των Αγίων Κων/νου & Ελένης προς τον Ι. Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου.

 Από την Ιερά Μητρόπολη

 

Την Παρασκευή 13 Μαϊου στις 7 .30μ.μ.θα τελέσουμε παράκληση στον Κύριο, στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής για τους υποψηφίους των σχολικών και Παννελληνίων εξετάσεων ,αλλά και τους γονείς τους.Μετά το πέρας της ακολουθίας τα παιδιά και οι γονείς θα βρεθούν για λίγο στο αρχονταρίκι για μοιραστούν τις ανησυχίες τους και να ακούσουν μερικές απλές ενθαρυντικές κουβέντες.Σας περιμένουμε !!!

O εορτασμός της Αγίας Σοφίας της Κλεισούρας

Στις 7 Μαΐου θα εορταστεί φέτος η μνήμη της Οσίας Σοφίας, στο Μοναστήρι της Παναγίας της Κλεισούρας, όπου έζησε και οσιακά εκοιμήθη, εκεί που υπάρχει ο τόπος της ασκήσεως, ο τάφος της και τα χαριτόβρυτα λείψανά της, διότι την ημέρα της μνήμης της στις 6 Μαΐου, εορτάζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας η Ζωοδόχος Πηγή.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

• Ώρα 5:30΄ μ.μ. : Μικρός Αγιασμός στο προαύλιο της Ιεράς Μονής.

• Ώρα 6:30΄ μ.μ. : Μέγας Πανηγυρικός Πολυαρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου και συγχοροστατούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου και Καστορίας κ. Σεραφείμ.

 Σάββατο 7 Μαΐου 2016

• Ώρα 7:00΄ π.μ. : Όρθρος και Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλου και συνιερουργούντων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου και του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Σεραφείμ.

• Λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος και των Ιερών Λειψάνων της Αγίας Σοφίας από την Ιερά Μονή έως το παρεκκλήσιο του Τιμίου Προδρόμου, όπου βρίσκεται και ο τάφος της Αγίας.

• Ώρα 6.00΄ μ.μ. : Μεθέορτος Πανηγυρικός Εσπερινός και Ιερά Παράκληση στην Αγία Σοφία.

Το τέλος του Πιλάτου και των Αρχιερέων Καϊάφα και Άννα

• 
  

 

Το κείμενο που ακολουθεί μνημονεύει μια από τις διάφορες παραδόσεις αναφορικά με τις τύχες του Πιλάτου και των Αρχιερέων Άννα και Καϊάφα, μετά την άδικη θανάτωση του Χριστού. Προέρχεται από χειρόγραφο της Ιεράς Μονής Ιβήρων, αντίγραφο του οποίου απόκειται στο Κελλί του Αγίου Γοβδελά του Πέρσου της αυτής Μονής, το οποίο αντέγραψε και εξέδωσε δίς ο Αγιορείτης (+) Ιερομόναχος Αβέρκιος το 1895 και 1896 στην Βάρνα.

Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο ηγεμών της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος, έγραψε αναφορά κατά καθήκον στον Αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριο, αναφορικά με τα γεγονότα που συνέβησαν με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ο Τιβέριος, που είχε πληροφορηθεί τα πάμπολλα θαύματα του Κυρίου, την εκ νεκρών Ανάστασή του, και ότι πολλοί πίστευαν ότι είναι ο Θεός, ανέφερε τα σχετικά στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο, και φοβέρισε με θάνατο τους κατηγόρους των χριστιανών. Η απάντηση του Τιβέριου στον Πιλάτο, ήλθε με επιστολή επικριτική για την άδικη απόφασή του να καταδικάσει τον Χριστό, αλλά και την αποστολή του Επιτρόπου του Ραχαάβ μαζί με 2000 άνδρες, προκειμένου να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στη Ρώμη, ομού μετά των Αρχιερέων Καϊάφα και Άννα. Η αποστολή εκ της Ρώμης συνέλαβε τον Πιλάτο και τους Αρχιερείς, τους οποίους έδεσε με αλυσίδες. Σιδηροδέσμιοι απέπλευσαν για την Ρώμη. Στην Κρήτη απέθανε ο Καϊάφας. Σταμάτησε το πλοίο και έθαψαν το παμμίαρο σώμα του Αρχιερέα, το οποίο εκβράστηκε εκ του τάφου, αφού δεν τον δέχονταν ούτε η γη. Επτά φορές τον έθαψαν, αλλά «η γης τον ανεξέρνα (απέβαλε) άλυωστο και μαύρο σαν τον Κάη, για το μεγάλο κακό πώκαμε, που καταδίκασε το Χριστό». Μαζεύτηκε τότε μέγα πλήθος και με κατάρες τον έθαψε κάτω από ένα τεράστιο σωρό πέτρες. Αυτό ήταν του Καγιάφα το μνήμα σε ένα χωριό κοντά στο Ηράκλειο. Σωζόταν μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα. Η παράδοση αυτή είναι πολύ παλιά και την αναφέρουν αρκετοί περιηγητές (δεν επιβεβαιώνετε όμως ιστορικά). Το πλοίο συνέχισε τη πορεία του και έφθασε στην Ρώμη. Ο Τιβέριος δεν θέλησε να τους εξετάσει. Έδωσε προσταγή και ο μεν Αρχιερέας Άννας τυλίχτηκε γυμνός με δέρμα βοδιού και αφέθηκε στον ήλιο μέσα στο καλοκαίρι. Από τη ζέστη, ξηράθηκε και έσφιξε το δέρμα το σώμα του με αποτέλεσμα να  σκάσει και να εξέλθουν τα ενδότερα της κοιλίας του έξω και ούτως να γνωρίσει οικτρό θάνατο. Για τον Πιλάτο διέταξε και τον έκλεισαν σε έναν πύργο αλυσοδεμένο, με σκοπό να τον φονεύσει ο ίδιος. Κάποια ημέρα είχε βγει για κυνήγι ο Τιβέριος, κοντά στον πύργο που κρατούνταν αιχμάλωτος ο Πιλάτος. Ο τελευταίος το πληροφορήθηκε από τη φρουρά και έσπευσε σε μια οπή του τοίχου για να δει τον Καίσαρα. Τότε ένα ζαρκάδι πλησίασε το τοίχος του πύργου, περίπου στο ύψος της οπής από όπου παρακολουθούσε ο Πιλάτος. Ο Καίσαρας Τιβέριος φοβούμενος ότι θα χάσει το θήραμα σημάδεψε ταχέως με το τόξο του και το βέλος εισήλθε δια της οπής του τοίχους του πύργου, και διαπέρασε τα μάτια του Πιλάτου, αφήνοντάς τον νεκρό.

Σύμφωνα με τον Ευσέβιο Καισαρείας (Εκκλησιαστική Ιστορία, τομ. Β΄, VII), o Πιλάτος εξορίστηκε στη Βιέννη της Γαλλίας, όπου και αυτοκτόνησε. Κατ΄ άλλη παράδοση ρίφθηκε στον Τίβερη ποταμό, το δε πτώμα του προκάλεσε πλημμύρες και καταστροφές. Μια ακόμη δέχεται ότι γκρεμίστηκε από όρος που φέρει και σήμερα το όνομά του στην λίμνη Λουκέρνη της Ελβετίας. Ενώ άλλη ότι αποκεφαλίστηκε στα χρόνια του Τιβέριου. Ο Μητροπολίτης Αθηνών Μελέτιος, στην Εκκλησιαστική του Ιστορία αναφέρει τα εξής : Μετά την Ανάληψη του Κυρίου, ο ηγεμών της Ιουδαίας Πόντιος Πιλάτος, έγραψε αναφορά κατά καθήκον στον Αυτοκράτορα της Ρώμης Τιβέριο, αναφορικά με τα γεγονότα που συνέβησαν με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ο Τιβέριος, που είχε πληροφορηθεί τα πάμπολλα θαύματα του Κυρίου, την εκ νεκρών Ανάστασή του, και ότι πολλοί πίστευαν ότι είναι Θεός, ανέφερε τα σχετικά στην Ρωμαϊκή Σύγκλητο, και φοβέρισε με θάνατο τους κατηγόρους των χριστιανών. Μετά την εκλογή των επτά διακόνων, επισυνέβη διωγμός στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Τότε, η Μαρία η Μαγδαληνή, μαζί με τη Μάρθα, τον Λάζαρο και τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας, επισκέφθηκαν τον Τιβέριο στη Ρώμη (κατά τον Βαρώνιο στη Μασσαλία της Γαλλίας), στον οποίον διηγήθηκε τα συμβάντα με τις παρανομίες που διέπραξαν οι Εβραίοι στον Χριστό και διαμαρτυρήθηκε για την άδικη θανάτωσή του. Ο Τιβέριος εξοργίστηκε και διέταξε να φονευθούν οι Αρχιερείς (Καϊάφας –Άννας) και ο Πιλάτος. Μόλις δε ανέλαβε ο Βιτέλλιος την ηγεμονία της περιοχής της Συρίας, αντικατέστησε τον Πιλάτο με τον Μάρκελλο, και τον έστειλε στη Ρώμη, προκειμένου να απολογηθεί στον Τιβέριο. Έκαμε δύο έτη να φτάσει στη Ρώμη, και εν τω μεταξύ είχε αποθάνει ο Τιβέριος, ο δε νέος βασιλεύς Γάϊος Καλιγούλας, τον εξόρισε στην Βιέννη, όπου υπέστη μεγάλες συμφορές και απελπισμένος, αυτοκτόνησε. Ο Βιτέλλιος υποστηρίζει ότι την ίδια τύχη είχε και ο Καϊάφας, ο οποίος αυτοκτόνησε. Το ίδιο δέχεται και ο Κλήμης Ρώμης. Ο δε πεθερός του Καϊάφα, Άννας,  είχε κι αυτός– Θεία δίκη – κακό θάνατο. (σσ. ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΟΜΟΣ 1, εν Βιέννη της Αούστριας 1794, σσ. 119-126). Αξίζει να αναφέρουμε κλείνοντας το σημείωμα, ότι η σύζυγος του Πιλάτου, Πρόκλα, μετά τον φοβερό του θάνατο, μετανόησε, βαπτίστηκε χριστιανή, έζησε με πίστη και ευσέβεια και τελειώθηκε ειρηνικά. Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της στις 27 του Οκτωβρίου.

ΠΗΓΗ : Αβερκίου Ιερομονάχου Αγιορείτου, Ιστορία ακριβής περί των κατά την Σταύρωσιν και Ανάστασιν του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού τελεσθέντων, Συγγραφείσα το πρώτον υπό Ιουδαίου τινός Αινέα, συγχρόνου του Σωτήρος Μεταφρασθείσα δε εις την Λατινίδα γλώσσαν υπό Νικοδήμου τοπάρχου του εκ Ρώμης, Σώζεται εν τινι χειρογράφω εν τω Αγίω Όρει, Εν Βάρνη 1896, σσ. 60-63.

Πηγή : http://tribonio.blogspot.gr/2014/04/blog-post_7657.html

 

MOΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ «Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού»

MOΡΦΩΤΙΚΟΣ  ΟΜΙΛΟΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ                         «ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ»

 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση που διοργανώνουμε στην

ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ

ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.

Ομιλία από τον Ομότιμο Καθηγητή Καρδιολογίας του Α.Π.Θ.. Πρόεδρο της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων, κ.  Παρχαρίδη Γεώργιο   με θέμα:

«Η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού»

Ευγενική συμμετοχή Χορευτικού του Μ.Σ.Μεσσιανής

Κυριακή 8 Μαΐου 2016 και ώρα 11.30΄ π.μ.  Αίθουσα Δημ. Συμβουλίου στα Σέρβια

Με τιμή

Tο Δ.Σ. του Μ.Ο.Σ.

 

" ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ " χαρά μου !!!

Εύχομαι ολόψυχα να έχετε την αναστάσιμη χαρά πάντοτε στην ζωή σας

 

Δάφνη

     

causa non c'e?

Αυτή είναι η απόφαση μιας δίκης που οδήγησε έναν Άνθρωπο στο σταυρό, χωρίς ποτέ να γίνει γνωστός ο λόγος εκτέλεσής του. Την ανακοίνωσε ο ίδιος ο πολιτικός δικαστής του Ιησού, Πόντιος Πιλάτος στους κατηγόρους Του: Αιτία δεν υπάρχει...
Ασφαλώς δεν υπήρχε αιτία. Η κατηγορία με την οποία συνελήφθη ο Ιησούς ήταν βλασφημία κατά του Θεού, που σύμφωνα με το Ιουδαϊκό Νόμο επέσυρε την ποινή του θανάτου δια λιθοβολισμού. Αν ο Ιησούς ήταν ένοχος - ακόμα και στα μάτια των Αρχιερέων- εκείνοι δε θα ζητούσαν τη Σταύρωση, γιατί το αδίκημα ήταν Ιουδαϊκό ενώ η Σταύρωση ήταν Ρωμαϊκός τρόπος εκτέλεσης. Για τη Ρώμη αδίκημα δεν υπήρχε: ένας δωδεκαθειστής δε θα θεωρούσε ποτέ αδίκημα αυτό που για τους Ιουδαίους αποτελούσε μέγα έγκλημα. Για τους Ρωμαίους ένας άνθρωπος που ονόμαζε τον εαυτό του θεό, μπορεί να ήταν όντως Θεός ή μπορεί να ήταν τρελός, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ήταν βλάσφημος. Επομένως ο Ιησούς αδίκως σταυρώθηκε κατά το Ρωμαϊκό δίκαιο, γιατί όπως απεφάνθη ο Πιλάτος αιτία δεν υπήρχε. Μα και για το Ιερατείο φαίνεται ότι δεν υπήρχε ενοχή, γιατί οι Αρχιερείς ποτέ δε ζήτησαν το λιθοβολισμό του Ιησού. Το ίδιο το «Σταύρωσον» που ζήτησαν δηλαδή αποτελεί απόδειξη της αθωότητας Του. Γιατί λοιπόν σταυρώθηκε ο Ιησούς; Η Σταύρωση ήταν η Ρωμαϊκή ποινή για τους ληστές (τους ενόχους για κλοπή μετά φόνου) και τους δούλους. Εφόσον ο Ιησούς δεν κατηγορήθηκε ποτέ για ληστεία, μένει να υποθέσουμε ότι σταυρώθηκε με την κατηγορία του ανυπάκουου δούλου κι ήταν το Ιερατείο που ζητώντας τη σταύρωση του, απέδωσε αυτή την κατηγορία! Ναι, μα το Ιερατείο στις συζητήσεις και στις διαφωνίες που κατά καιρούς είχε μαζί του τον είχε αποκαλέσει Κύριο. Στην περίπτωση του Ιησού οι Γραμματείς του Ναού ζήτησαν μια ποινή που ακύρωνε την ιδιότητα του Κυρίου που οι ίδιοι είχαν αναγνωρίσει στον κατηγορούμενο! Επομένως εδώ την αποστασία κατά ενός Κυρίου την διέπραξε κατάφωρα το Ιερατείο, γεγονός που μας επιτρέπει να εικάσουμε ότι οι Γραμματείς γνώριζαν πολύ καλά ποιος ήταν ο Ιησούς! Γι’ αυτό ίσως ο ίδιος στην ικεσία Του δε χρησιμοποίησε το ρήμα γιγνώσκω ή επίσταμαι, αλλά το ρήμα οίδα: «Ού γαρ οίδασι τι ποιούσι». Το οίδα δε σημαίνει απλά ξέρω αλλά έχω επίγνωση, έχω βαθιά και συνειδητή γνώση. Αν βάλουμε τα κομμάτια του παζλ το ένα δίπλα στο άλλο η εικόνα που σχηματίζεται παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον: Οι Αρχιερείς γνώριζαν ποιος ήταν ο Ιησούς και το γνώριζαν πολύ καλύτερα κι απ’ αυτούς τους μαθητές: οι μαθητές το πίστευαν, οι Αρχιερείς το γνώριζαν. Πώς; Πιθανότατα λόγω της αδιάκοπης μελέτης των γραφών τους. Το βέβαιο είναι ότι γνώριζαν την Ουράνια ταυτότητα του Ιησού. Αυτό που τους έλειπε ήταν η επίγνωση των συνεπειών της επιλογής τους! Πώς το ‘χε πει ο Ευριπίδης; Μωραίνει Κυριος ον βούλεται απωλέσαι... Η επηρμένη σιγουριά τους για τη διαχρονικότητα του «περιούσιου λαού» ενδεχομένως προκάλεσε αυτό που οι Αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν άτη: την εθελότυφλη σύγχυση του μυαλού που εμφανίζει το καλό και για κακό και το κακό για καλό.
Κι ο Πιλάτος απαλλάσσεται; Νομίζω όχι... η συνειδητή ευθυνοφοβία πρέπει να είναι βαρύτατο αμάρτημα: Ο Πιλάτος είχε την εξουσία να σκεφτεί και να αποδώσει τη δικαιοσύνη, όπως άλλωστε είχε αποφασίσει. Causa non c’e! Ήταν όμως ο βίαιος χαρακτήρας του και η εσωτερική δειλία (που ως συνήθως κρύβεται πίσω από κάθε βίαιο χαρακτήρα) αυτά που τον έκαναν έρμαιο μιας χούφτας κακιασμένων Αρχιερέων: μολονότι – λένε τα Ευαγγέλια- είχε αποφασίσει ότι ο Άνθρωπος ήταν αθώος η ετυμηγορία του καταδίκασε τον Ιησού: «Παιδευσαν αυτον απολύσω!» Αφού τον μαστιγώσω θα τον αφήσω να φύγει! Ναι, μα η μαστίγωση ήταν από μόνη της ποινή που μάλιστα συχνά οδηγούσε στο θάνατο. Το Ρωμαϊκό φραγγέλιο αποτελούνταν από μια σειρά από δερμάτινα λουριά που κατέληγαν σε κομμάτια από οστό ή μολύβι! Αυτό σημαίνει ότι δεν πλήγωνε μόνο την πλάτη αλλά και το πίσω μέρος του κεφαλιού. Πέρα όμως από τις πληγές που κατάφεραν οι 100 βουρδουλιές στον Ιησού, σημαντικό θέμα είναι επίσης ότι η απόφασή του Πιλάτου να Τον μαστιγώσει, ήταν αυτή που καταδίκασε τελικά τον Άνθρωπο: μετά τη φραγγέλωση η λέξη «Αθώος» είχε πλέον ακυρωθεί... και πια υπήρχε μόνο η λέξη ένοχος - αφού είχε μαστιγωθεί. Από τη στιγμή που η Αθωότητα του Ιησού είχε καταργηθεί, ήταν θέμα χρόνου το φραγγέλιο να γίνει σταυρός... το φρόντισε κι αυτό ο Πιλάτος, βάζοντας το δίλημμα στον όχλο: «ποιόν κατάδικο θέλετε να απελευθερώσω; Τον Ιησού ή το Βαραββά?» Τον Ιησού; Μα για τον Ιησού δεν υπήρχε αιτία! Ο Πιλάτος τον έβαλε για δεύτερη φορά στη θέση του οριστικά κατάδικου με αυτή την απλή ερώτηση: Ιησούν ή Βαραββά; ήταν ο πανικός του, η ευθυνοφοβία του, ή η ηδονή που αισθανόταν να παίζει με ένα λαό που δεν εκτιμούσε; Ποιος ξέρει; Ακόμα μέχρι σήμερα, πάντως, επίσημη κοσμική αιτία για τη σταύρωση του Ιησού δεν υπάρχει... η μόνη αιτία είναι αυτή για την οποία τον καταδίκασε ο Ιουδαϊκό Ιερατείο: ότι ήταν ο Κύριος που έπρεπε να γίνει δούλος... αυτό.

ΤΗΣ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ

Βιβλίο "ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ Η ΒΟΗΘΕΙΑ"

ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ  το πρωτότυπο  Βιβλίο "ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ Η ΒΟΗΘΕΙΑ" με 400 σχεδόν περιπτώσεις και ανάγκες της ζωής μας.

Στο   βιβλίο αυτό  παρατίθεται ο συγκεκριμένος κάθε φορά προστάτης Άγιος, το απολυτίκιον-προσευχή του με το οποίο του αναφερόμαστε   και λίγα λόγια από την Ορθόδοξη βιοτή του.

Θα το βρείτε σε όλα τα Βιβλιοπωλεία.

π.ΙΕΡΕΥΣ π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον

ΚΑΝΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΒΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Ο Κανών, ποίημα Ιωάννου τού Δαμασκηνού
Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν Λαοί, Πάσχα Κυρίου, Πάσχα, εκ γάρ θανάτου πρός ζωήν, καί εκ γής πρός ουρανόν, Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.....................

Πανήγυρις Ιερού Παρεκκλήσιου Αγίου Θωμά Τανάγρας