ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΒ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιθ΄ 16-26)

«Λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν»

Ἀγαπητοί μου αδελφοί,

Ἦταν εὐσεβής καί καλός ἀπό τήν παιδική του ἡλικία ὁ νεανίσκος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Τηροῦσε τίς θεῖες ἐντολές καί οἱ σχέσεις του μέ τό Θεό καί τούς ἀνθρώπους ἦταν ἄψογες. Ζητοῦσε ὅμως τό τέλειο καί γι’ αὐτό πλησίασε τόν Χριστό καί τόν παρακαλοῦσε νά τοῦ ὑποδείξει τόν τρόπο τῆς κατακτήσεως τῆς αἰωνίου ζωῆς. Ὁ Κύριος τοῦ πρότεινε τήν τελεία ἀπογύμνωση ἀπό κάθε πρόσκαιρο θησαυρό. «Πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ καί δεῦρο ἀκολούθει μοι». Ὁ δρόμος τῶν τελείων περνᾶ ἀπό τήν ἐλεημοσύνη καί τήν ὑποταγή, τοῦ λέγει. Ὁ νεός ὅμως κλονίζεται. Ἀγαπᾶ περισσότερο τά κτήματά του ἀπό τόν Χριστό καί μέ τήν πικρία τῆς ἀπογοητεύσεως στρέφει τά νῶτα του καί ἀπομακρύνεται. Ἀλήθεια, πολύ δύσκολα πλούσιος θά εἰσέλθει στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Εἶναι καταδικασμένοι ἀπό τό Θεό οἱ πλούσιοι γιά τήν αἰώνια κόλαση; Κάθε ἄλλο. Ὁ Θεός εὐλογεῖ ἐκείνους πού μέ τό μόχθο καί τήν τιμία ἐργασία τους πολλαπλασίασαν τά τάλαντα πού τούς ἔδωσε καί τούς χαρίζει τήν πραγματική εὐτυχία. Ὁ πλοῦτος εἶναι σημεῖο τῆς γενναιοδωρίας του καί τῆς πληρότητας ζωῆς πού Ἐκεῖνος ὑπόσχεται στούς ἐκλεκτούς του. Ὁ ἴδιος πλουτίζει τόν Ἀβραάμ, τόν Ἰσαάκ, τόν Ἰακώβ, τόν Ἰωσήφ καί εὐλογεῖ τά ἀγαθά τους. Τότε μόνο κατακρίνει τόν πλοῦτο, ὅταν ἀποκτᾶται μέ φαῦλο τρόπο καί διατίθεται σέ ἐγωιστικούς σκοπούς. Ἀκόμα, ὅταν ὁ πλούσιος προσκολλᾶται σ’ αὐτόν καί πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά ζήσει στηριζόμενος στήν δύναμή του χωρίς τό Θεό. Τά ἀγαθά τότε συσσωρεύουν τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. «Ὁ πεποιθῶς ἐπί πλούτῳ, οὗτως πεσεῖται» (Παροιμ. ια΄ 28) λέγει ἡ Γραφή. Ἐκεῖνος πού θά στηρίξει τίς ἐλπίδες του στή δύναμη τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν θά συντριβεῖ, ἔστω κι ἄν ἐφαρμόζει τίς ὑπόλοιπες ἐντολές τοῦ Θεοῦ. «Ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου» τοῦ κλείνει τά σπλάχνα τῆς ἀγάπης καί τόν κάνει ἀδιάφορο στούς πόνους καί στίς ἀνάγκες τοῦ ἀδελφοῦ (Α΄  Ἰωάν. β΄ 15).

Τό χρῆμα ἐξαπατᾶ ἀκόμα κι ἐκεῖνες τίς ψυχές πού ἔχουν καλές διαθέσεις. Φράζει τό δρόμο τῆς τελειότητος, πνίγει τόν Εὐαγγελικό λόγο καί κάνει νά ξεχαστεῖ τό οὐσιῶδες, ὅτι «οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινι ἡ ζωή αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτοῦ» (Λκ. ιβ΄ 15). Εἶναι πολύ δύσκολο νά μείνει κανείς πιστός, ὅταν εὐημερεῖ. Ἡ ὕλη τοῦ σκεπάζει τήν καρδιά καί ἀμείλικτα τόν ἐξουσιάζει. Τοῦ προκαλεῖ ψυχική ἀναισθησία ἀπό τήν ὁποία γεννᾶται «ὁ πολυκέφαλος τῆς εἰδωλολατρίας ὄφις» (Ἰωάννης Κλίμακος), δηλ. ἡ φιλαργυρία. Στό Εὐαγγέλιο, ὅμως, ὑπάρχει ἕνας νόμος ἀπόλυτος πού δέν ἐπιδέχεται καμία ἐξαίρεση, ὅτι δέν μπορεῖ ἐκεῖνος πού θέλει νά σωθεῖ, νά ὑπηρετεῖ δυό ἀφέντες: «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» καί «οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνά» (Μτθ. στ΄ 24). Ἐκεῖνος πού ἔχει σ’ αὐτόν τόν κόσμο τά ἀγαθά του δέν μπορεῖ νά εἰσέλθει στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δέν ζητεῖ ὁ Κύριος νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν περιουσία του, ὅπως ζήτησε ἀπό τόν πλούσιο νεανίσκο. Ζητεῖ νά ἀποδεσμευθεῖ ἀπό τήν προσκόλληση τοῦ πλούτου καί ν’ ἀνοίξει τήν καρδιά του στά αἰτήματα τῶν πτωχῶν ἀδελφῶν. Ὅποιος θέλει νά ἀποκτήσει οὐρανίους θησαυρούς, πρέπει νά διανείμει τούς ἐπίγειους. «Ὁ κτησάμενος ἀγάπην διεσκόρπισε χρήματα· ὁ δέ λέγων ἀμφοτέροις συζεῖν, ἑαυτόν ἠπάτησεν» (Ἰω. Κλίμακος). Ποτέ δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη πρός τά χρήματα.

Ἡ Ἐκκλησία δέν ἀρνεῖται τόν ἀπό Θεοῦ πλοῦτο, οὔτε ὑπογορεύει στούς πιστούς νά ἀρνηθοῦν τήν ἰδιοκτησία. Δέχεται τόν πλοῦτο σάν δῶρο τοῦ Θεοῦ πού ἔχει δοθεῖ γιά τήν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν. Ἑπομένως, ὅποιος ἔχει πλούτη, πρέπει νά εὐεργετεῖ. Πραγματικός πλούσιος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κατέχει, ἀλλά ἐκεῖνος πού δίνει. Μέ τή δωρεά προσελκύεται ἡ γενναιοδωρία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία αὐξάνει καί πολλαπλασιάζει τά πλούτη. Ὅσο δίνει ὁ πλούσιος, τόσο περισσότερο πλουτίζει καί καί σέ ἐπίγεια καί σέ ἐπουράνια ἀγαθά. Ἔτσι ἀποδεικνύεται ἡ ἀξία τοῦ ἀποστολικοῦ λόγου: «μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἤ λαμβάνειν» (Πρξ. κ΄ 35).

Ὁ Κύριος προέτρεψε τόν πλούσιο νεανίσκο νά μοιράσει τόν πλοῦτο του στούς φτωχούς. Μέσα στήν οἰκογένεια τῆς Ἐκκλησίας δέν μπορεῖ ὁ ἕνας νά ἔχει θησαυρούς καί ὁ ἄλλος νά στερεῖται τόν ἐπιούσιο. Ἡ ἐλεημοσύνη καί ἡ φιλανθρωπία εἶναι μία εὐαγγελική πράξη ἀγάπης, ἡ ὁποία καταργεῖ τίς διαφορές καί μέ τό μέτρο τῆς ὀλιγάρκειας δίνει τή δυνατότητα τῆς ἁρμονικῆς συμβιώσεως πτωχῶν καί πλουσίων. Ὅταν λείπει τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης, οἱ πτωχοί μισοῦν τούς πλούσιους καί βίαια οἰκειοποιοῦνται τίς περιουσίες τους, οἱ δέ πλούσιοι περιφρονοῦν τούς φτωχούς καί λαμβάνουν ἐχθρική στάση ἀπέναντί τους. Ὅταν ὑπάρχει πνεῦμα Χριστοῦ, οἱ πλούσιοι εὐεργετοῦν τούς ἐνδεεῖς καί ἐκεῖνοι εὐγνωμονοῦν τούς πλουσίους.

Ἄν αὐτό τό πνεῦμα εἶχαν οἱ σημερινοί ἑκατομμυριοῦχοι δέν θά ὑπῆρχε πείνα στόν κόσμο, δέν θά πέθαιναν ἀπό ἐπιδημίες χιλιάδες σκελετωμένα παιδιά τοῦ τρίτου κόσμου, οἱ ἄνεργοι νέοι δέν θά ἔφθαναν ποτέ στό ἔγκλημα, δέν θά ὑπῆρχε στίς συναλλαγές τῶν ἀνθρώπων ἡ πονηρία. Μέ τά ὑπεράφθονα χρήματά τους θά ἔτρεφαν τούς πεινασμένους καί θά σκορποῦσαν ἀγάπη. Τί κρίμα ὅμως! Οἱ πιό πολλοί εἶναι σφιχταγκαλιασμένοι μέ τό μαμωνά. Ἔχουν παραδοθεῖ στήν ἐξουσία του κι ἔχουν κλείσει τά μάτια τους σέ κάθε δυστυχία. Ἡ σωτηρία γι’ αὐτούς εἶναι δύσκολη ὑπόθεση, ἐκτός κι ἄν ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ τούς ξυπνήσει ἀπό τό λήθαργο τῆς ἀναισθησίας καί τούς ὁδηγήσει στήν συναίσθηση. Μποροῦν κι αὐτοί νά σωθοῦν καί μέ τόν πλοῦτο τους ν’ ἀνοίξουν τή θύρα τοῦ Παραδείσου, ἄν θρέψουν τό φτωχό, ἄν ντύσουν τό γυμνό, ἄν περιθάλψουν τόν ἄστεγο, ἄν βοηθήσουν τόν ἀπελπισμένο, ἄν δώσουν χαρά στόν ἐμπερίστατο. «Οὐκ ἐστι γάρ ἄλλως σωθῆναι, εἰ μή διά τοῦ πλησίον» τονίζει ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Τό πάθος τῆς πλεονεξίας ἔχει καταλάβει πολλούς. Ἡ θεραπεία του εἶναι δύσκολη, ὄχι ὅμως ἀδύνατη. Ὅπως γιά νά θεραπευθεῖ ἕνα σπυρί πρέπει πρῶτα νά βγάλουμε τό πύον, ἔτσι καί γιά νά θεραπεύσουμε τό οἴδημα τῆς πλεονεξίας, πρέπει νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τά περιττά. «Ἀπορρίψωμεν τό φορτίον, ἵνα μικρόν ἀνανεύσῃ τό πλοῖον· ἐκβάλωμεν χειμαζόμενοι καί τῶν σκευῶν τά πολλά…», συμβουλεύει ὁ ἅγιος Νεῖλος.

Ὅποιος σκορπίσει στούς φτωχούς καί μέ τόν πλοῦτο του φέρει τήν ἐλπίδα ἐκεῖ ὅπου ὑπῆρχε πρίν σκοτάδι ἀπογνώσεως, θά βρεῖ ἀδαπάνητους θησαυρούς στόν οὐρανό. Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 27-8-2017 (ΙΒ' Ματθαίου)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ   Προς Κορινθίους Α΄ (ιε΄ 1 – 11)
Γνωρίζω ὑμῖν ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ὃ εὐηγγελισάμην ὑμῖν, ὃ καὶ παρελάβετε, ἐν ᾧ καὶ ἑστήκατε, δι᾿ οὗ καὶ σῴζεσθε, τίνι λόγῳ εὐηγγελισάμην ὑμῖν εἰ κατέχετε, ἐκτὸς εἰ μὴ εἰκῆ ἐπιστεύσατε. Παρέδωκα γὰρ ὑμῖν ἐν πρώτοις ὃ καὶ παρέλαβον, ὅτι Χριστὸς ἀπέθανεν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ἐτάφη, καὶ ὅτι ἐγήγερται τῇ τρίτη ἡμέρᾳ κατὰ τὰς γραφάς, καὶ ὅτι ὤφθη Κηφᾷ, εἶτα τοῖς δώδεκα· ἔπειτα ὤφθη ἐπάνω πεντακοσίοις ἀδελφοῖς ἐφάπαξ, ἐξ ὧν οἱπλείους μένουσιν ἕως ἄρτι, τινὲς δὲ καὶ ἐκοιμήθησαν· ἔπειτα ὤφθη Ἰακώβῳ, εἶτα τοῖς ἀποστόλοις πᾶσιν· ἔσχατον δὲ πάντων ὡσπερεὶ τῷ ἐκτρώματι ὤφθη κἀμοί.
Ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ· χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι· καὶ ἡ χάρις αὐτοῦ ἡ εἰς ἐμὲ οὐ κενὴἐγενήθη, ἀλλὰ περισσότερον αὐτῶν πάντων ἐκοπίασα, οὐκ ἐγὼ δέ, ἀλλ᾿ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σὺν ἐμοί.
Εἴτε οὖν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, οὕτω κηρύσσομεν καὶ οὕτως ἐπιστεύσατε.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Σᾶς ὑπενθυμίζω, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον ποὺ σᾶς ἐκήρυξα, τὸ ὁποῖον καὶ παραλάβατε, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ στέκεσθε, διὰ τοῦ ὁποίου καὶ σώζεσθε, ἐὰν τὸ κρατᾶτε στερεά, ὅπως σᾶς τὸ ἐκήρυξα, ἐκτὸς ἐὰν μάταια ἐπιστέψατε. Σᾶς παρέδωκα δηλαδὴ ἐν πρώτοις ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον καὶ παρέλαβα, ὅτι ὁ Χριστὸς ἐπέθανε διὰ τὰς ἁμαρτίας μας σύμφωνα μὲ τὰς γραφάς, ὅτι ἐτάφη, ὅτι ἀναστήθηκε τὴν τρίτην ἡμέραν σύμφωνα μὲ τὰς γραφὰς καὶ ὅτι ἐμφανίσθηκε εἰς τὸν Κηφᾶν, ἔπειτα εἰς τοὺς δώδεκα, ἔπειτα ἐμφανίσθηκε, μιὰ φορά, σὲ πάνω ἀπὸ πεντακόσιους ἀδελφούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους οἱ περισσότεροι ζοῦν μέχρι σήμερα, ἀλλὰ μερικοὶ ἐκοιμήθησαν. Ἔπειτα ἐμφανίσθηκε εἰς τὸν Ἰάκωβον, ἔπειτα σ’ ὅλους τοὺς ἀποστόλους, τελευταῖον δὲ ἀπὸ ὅλους, σὰν σὲ ἔκτρωμα, ἐμφανίσθηκε καὶ σ’ ἐμέ.
Ἐγὼ εἶμαι ὁ ἐλάχιστος ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους, ποὺ δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ ὀνομάζωμαι ἀπόστολος, διότι κατεδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ μὲ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ εἶμαι ἐκεῖνο ποὺ εἶμαι, καὶ ἡ χάρις του σ’ ἐμὲ δὲν ὑπῆρξε χωρὶς ἀποτέλεσμα, ἀλλὰ περισσότερον ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς ἐκοπίασα, ὄχι ὅμως ἐγὼ ἀλλ’ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι μαζί μου.
Εἴτε λοιπὸν ἐγὼ εἴτε ἐκεῖνοι, αὐτὰ εἶναι ποὺ κηρύττομεν καὶ αὐτὰ εἶναι ποὺ ἐπιστέψατε.


ῈΥΑΓΓΕΛΙΟΝ  Κατά Ματθαίον (ιθ΄ 16-26)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, νεανίσκος τις προσῆλθε τῷ Ιησοῦ γονυπετῶν και εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον; Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Εἰ δὲ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς. Λέγει αὐτῷ· ποίας; ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε· τὸ οὐ φονεύσεις, οὐ μοιχεύσεις, οὐ κλέψεις, οὐ ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καὶ ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν.
Λέγει αὐτῷ ὁ νεανίσκος· πάντα ταῦτα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου· τί ἔτι ὑστερῶ; Ἔφη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι.
Ἀκούσας δὲ ὁ νεανίσκος τὸν λόγον ἀπῆλθε λυπούμενος· ἦν γὰρ ἔχων κτήματα πολλά. Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι δυσκόλως πλούσιος εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πάλιν δὲ λέγω ὑμῖν, εὐκοπώτερόν ἐστι κάμηλον διὰ τρυπήματος ραφίδος διελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν.
Ἀκούσαντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες· τίς ἄρα δύναται σωθῆναι; Ἐμβλέψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:Τον καιρό εκείνο, ἐπλησίασε τον Ιησοῦ ένας νέος τοῦ εἶπε, "Διδάσκαλε ἀγαθέ, τὶ καλὸ πρέπει νὰ κάνω διὰ νὰ ἔχω αἰώνιον ζωήν;". Αὐτὸς δὲ τοῦ εἶπε, «Γιατὶ μὲ λὲς ἀγαθόν; Κανεὶς δὲν εἶναι ἀγαθὸς παρὰ ἕνας, ὁ Θεός. Ἐὰν θέλῃς νὰ μπῇς εἰς τὴν ζωήν, φύλαγε τὰς ἐντολάς». Λέγει εἰς αὐτόν, «Ποιές;». Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀπήντησε, «Τὸ Να μὴν φονεύσῃς, Νὰ μὴν μοιχεύσῃς, Νὰ μὴν κλέψῃς, Νὰ μὴν ψευδομαρτυρήσῃς, Νὰ τιμᾷς τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα, καί, Νὰ ἀγαπᾷς τὸν πλησίον σου ὅπως τὸν ἑαυτόν σου».
Λέγει εἰς αὐτὸν ὁ νέος, «Ὅλα αὐτὰ τὰ ἐφύλαξα ἀπὸ τὴ νεότητά μου. Εἰς τὶ ἀκόμη ὑστερῶ;». Τότε τοῦ εἶπε ὁ Ἰησοῦς, «Ἐὰν θέλῃς νὰ εἶσαι τέλειος, πήγαινε καὶ πούλησε ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα εἰς τοὺς πτωχούς, καὶ θὰ ἔχῃς θησαυρὸν εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ ἔλα ἀκολούθει με».
Ὅταν ὁ νέος ἄκουσε τὰ λόγια αὐτά, ἔφυγε λυπημένος διότι εἶχε πολλὰ κτήματα. Ὁ Ἰησοῦς εἶπε τότε εἰς τοὺς μαθητάς του, «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι δύσκολα πλούσιος ἄνθρωπος θὰ μπῇ εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Πάλιν σᾶς λέγω, ὅτι εἶναι εὐκολώτερον νὰ περάσῃ μία καμήλα ἀπὸ τὴν τρύπα μιᾶς βελόνας παρὰ πλούσιος νὰ μπῇ εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».
Ὄταν τὸ ἄκουσαν οἱ μαθηταί, ἐδοκίμασαν μεγάλην ἔκλπηξιν καὶ ἔλεγαν, «Ποιὸς λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ σωθῇ;».
Ὁ Ἰησοῦς ἀφοῦ τοὺς ἐκύτταξε κατὰ πρόσωπον, τοὺς εἶπε, «Εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦτο εἶναι ἀδύνατον, ἀλλὰ εἰς τὸν Θεὸν ὅλα εἶναι δυνατά».

Ευαγγελικο Ανάγνωσμα Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 23 - 35

²³ Διὰ τοῦτο ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ βασιλεῖ ὃς ἠθέλησεν συνᾶραι λόγον μετὰ τῶν δούλων αὐτοῦ. ²⁴ ἀρξαμένου δὲ αὐτοῦ συναίρειν προσηνέχθη αὐτῷ εἷς ὀφειλέτης μυρίων ταλάντων. ²⁵ μὴ ἔχοντος δὲ αὐτοῦ ἀποδοῦναι ἐκέλευσεν αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ πραθῆναι καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ καὶ τὰ τέκνα καὶ πάντα ὅσα εἶχε, καὶ ἀποδοθῆναι. ²⁶ πεσὼν οὖν ὁ δοῦλος προσεκύνει αὐτῷ λέγων· κύριε μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ πάντα σοι ἀποδώσω. ²⁷ σπλαγχνισθεὶς δὲ ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἀπέλυσεν αὐτόν, καὶ τὸ δάνειον ἀφῆκεν αὐτῷ. ²⁸ ἐξελθὼν δὲ ὁ δοῦλος ἐκεῖνος εὗρεν ἕνα τῶν συνδούλων αὐτοῦ, ὃς ὤφειλεν αὐτῷ ἑκατὸν δηνάρια, καὶ κρατήσας αὐτὸν ἔπνιγεν λέγων· ἀπόδος μοι εἴ τι ὀφείλεις. ²⁹ πεσὼν οὖν ὁ σύνδουλος αὐτοῦ εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ παρεκάλει αὐτὸν λέγων· μακροθύμησον ἐπ’ ἐμοί, καὶ ἀποδώσω σοι· ³⁰ ὁ δὲ οὐκ ἤθελεν, ἀλλὰ ἀπελθὼν ἔβαλεν αὐτὸν εἰς φυλακὴν ἕως οὗ ἀποδῷ τὸ ὀφειλόμενον. ³¹ ἰδόντες δὲ οἱ σύνδουλοι αὐτοῦ τὰ γενόμενα ἐλυπήθησαν σφόδρα, καὶ ἐλθόντες διεσάφησαν τῷ κυρίῳ ἑαυτῶν πάντα τὰ γενόμενα. ³²τότε προσκαλεσάμενος αὐτὸν ὁ κύριος αὐτοῦ λέγει αὐτῷ· δοῦλε πονηρέ, πᾶσαν τὴν ὀφειλὴν ἐκείνην ἀφῆκά σοι, ἐπεὶ παρεκάλεσάς με· ³³ οὐκ ἔδει καὶ σὲ ἐλεῆσαι τὸν σύνδουλόν σου, ὡς καὶ ἐγὼ σὲ ἠλέησα; ³⁴ καὶ ὀργισθεὶς ὁ κύριος αὐτοῦ παρέδωκεν αὐτὸν τοῖς βασανισταῖς ἕως οὗ ἀποδῷ πᾶν τὸ ὀφειλόμενον αὐτῷ. ³⁵ Οὕτω καὶ ὁ πατήρ μου ὁ ἐπουράνιος ποιήσει ὑμῖν ἐὰν μὴ ἀφῆτε ἕκαστος τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ ἀπὸ τῶν καρδιῶν ὑμῶν τὰ παραπτώματα αὐτῶν.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΗ´ 23 - 35

²³ Το καθήκον να συγχωρούμεν αυτούς που μας έφταιξαν είναι απεριόριστον. Δι' αυτό και η βασιλεία των ουρανών έχει παρομοιωθή με ένα βασιλέα, που ηθέλησε να λογαριασθή με τους δούλους του, στους οποίους είχεν εμπιστευθή την διαχείρισιν των οικονομικών του. ²⁴ Εκεί δε που ήρχισε να εξετάζη τους λογαριασμούς, του έφεραν βιαίως έναν, που του χρεωστούσε το τεράστιον πόσον των δέκα χιλιάδων ταλάντων. ²⁵ Επειδή δε δεν είχε να επιστρέψη όσα χρεωστούσε, διέταξε ο κύριός του να πωληθή ως δούλος αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλα όσα είχε, δια να εξοφληθή έτσι έστω και μέρος από το χρέος. ²⁶ Επεσε τότε κατά γης ο δούλος εκείνος, τον επροσκυνούσε και έλεγε· “Κυριε, δείξε επιείκειαν και μακροθυμίαν εις εμέ και όλα όσα σου χρεωστώ, θα σου τα πληρώσω”. ²⁷ Εφάνη δε σπλαγχνικός ο Κυριος του δούλου εκείνου, τον αφήκεν ελεύθερον και του εχάρισεν όλον το χρέος. ²⁸ Αλλ' εκείνος ο δούλος όταν εβγήκεν έξω, ευρήκε ένα από τους συνδούλους του, ο όποιος του χρεωστούσε το μηδαμινόν ποσόν των εκατό δηναρίων. Αμέσως τον επιασε και τον επίεζε κατά τον πλέον σκληρόν τρόπον λέγων· Πλήρωσέ μου ο,τι μου χρεωστάς. ²⁹ Επεσε τότε ο σύνδουλος εκείνος εις τα πόδια αυτού και τον παρακαλούσε λέγων· Δείξε σε μένα επιείκειαν και μακριθυμίαν και θα σου επιστρέψω τα οφειλόμενα. ³⁰ Αυτός δε δεν ήθελε να ακούση τίποτε, αλλά επήγε και τον κατήγγειλε εις τας αρχάς και τον έβαλε εις την φυλακήν, έως ότου πληρώση το χρέος του. ³¹ Οι άλλοι σύνδουλοί του, όταν είδαν αυτά που έγιναν, ελυπήθηκαν πάρα πολύ και ελθόντες στον κύριόν των του διηγήθηκαν με ακρίβειαν όλα τα γεγονότα. ³² Τοτε εκάλεσε αυτόν ο κύριός του και του είπε· Δούλε πονηρέ, όλο το τεράστιον εκείνο χρέος σου το εχάρισα, διότι με παρεκάλεσες. ³³ Δεν έπρεπε και συ να λυπηθής και να ελεήσης τον σύνδουλό σου, όπως εγώ ο Κυριος σου σε ελυπήθηκα και σε ελέησα; ³⁴ Και οργισθείς ο κύριός του τον έβαλε εις την φυλακήν και τον παρέδωκε στους βασανιστάς, δια να τον βασανίζουν, μέχρις ότου εξοφλήση όλον το χρέος του. ³⁵ Ετσι και ο Πατήρ μου ο επουράνιος θα κάμη εις σας εάν δεν συγχωρήτε ο καθένας στον αδελφόν του, με όλην σας την καρδιά, τα πταίσματα, που έχει κάμει απέναντί σας”.

Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακή 20 Αυγούστου 2017

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Θ´ 2 - 12² 

 εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ. ³ ἡ ἐμὴ ἀπολογία τοῖς ἐμὲ ἀνακρίνουσιν αὕτη ἐστί. ⁴ Μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν φαγεῖν καὶ πιεῖν; ⁵ μὴ οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν ἀδελφὴν γυναῖκα περιάγειν, ὡς καὶ οἱ λοιποὶ ἀπόστολοι καὶ οἱ ἀδελφοὶ τοῦ Κυρίου καὶ Κηφᾶς; ⁶ ἢ μόνος ἐγὼ καὶ Βαρνάβας οὐκ ἔχομεν ἐξουσίαν τοῦ μὴ ἐργάζεσθαι; ⁷ τίς στρατεύεται ἰδίοις ὀψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύει ἀμπελῶνα καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ οὐκ ἐσθίει; ἢ τίς ποιμαίνει ποίμνην καὶ ἐκ τοῦ γάλακτος τῆς ποίμνης οὐκ ἐσθίει; ⁸ Μὴ κατὰ ἄνθρωπον ταῦτα λαλῶ; ἢ οὐχὶ καὶ ὁ νόμος ταῦτα λέγει; ⁹ ἐν γὰρ τῷ Μωϋσέως νόμῳ γέγραπται· οὐ φιμώσεις βοῦν ἀλοῶντα. μὴ τῶν βοῶν μέλει τῷ Θεῷ; ¹⁰ ἢ δι’ ἡμᾶς πάντως λέγει; δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγράφη, ὅτι ἐπ’ ἐλπίδι ὀφείλει ὁ ἀροτριῶν ἀροτριᾶν, καὶ ὁ ἀλοῶν τῆς ἐλπίδος αὐτοῦ μετέχειν ἐπ’ ἐλπίδι. ¹¹ Εἰ ἡμεῖς ὑμῖν τὰ πνευματικὰ ἐσπείραμεν, μέγα εἰ ἡμεῖς ὑμῶν τὰ σαρκικὰ θερίσομεν; ¹² εἰ ἄλλοι τῆς ἐξουσίας ὑμῶν μετέχουσιν, οὐ μᾶλλον ἡμεῖς; ἀλλ’ οὐκ ἐχρησάμεθα τῇ ἐξουσίᾳ ταύτῃ, ἀλλὰ πάντα στέγομεν, ἵνα μὴ ἐγκοπήν τινα δῶμεν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ Χριστοῦ.

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Θ´ 2 - 12

² Εάν, έστω, δι' άλλους ανθρώπους δεν είμαι Απόστολος, αλλά δια σας οπωσδήποτε είμαι. Μαρτυρία και απόδειξις και επίσημος σφραγίς του αποστολικού μου αξιώματος και έργου είσθε σεις με την χάριν του Κυρίου. ³ Η απολογία μου εις εκείνους, οι οποίοι μου κάνουν ανάκρισιν και ερευνούν με καχυποψίαν να μάθουν, αν είμαι Απόστολος, είναι αυτή ακριβώς, το έργον που έχω κάμει εις σας. ⁴ Και, λοιπόν, μήπως εγώ και οι συνεργάται μου δεν έχομεν δικαίωμα να φάγωμεν και να πίωμεν αυτά που μας προσφέρουν οι μαθηταί μας δια την διατροφήν μας; ⁵ Μηπως δεν έχομεν και ημείς δικαίωμα να έχωμεν μαζή μας ανά τας διαφόρους περιοδείας μας Χριστιανήν αδελφήν, δια να μας υπηρετή, (όπως και οι άλλοι Απόστολοι και οι λεγόμενοι αδελφοί του Κυρίου και ο Κηφάς; ⁶ Η μόνος εγώ και ο Βαρνάβας δεν έχομεν δικαίωμα να εργαζώμεθα βιοποριστικόν έργον, (όπως και οι άλλοι Απόστολοι) και να ζώμεν από τα βοηθήματα, που με αγάπην θα μας προσφέρουν οι μαθηταί μας; ⁷ Σας ερωτώ· ποιός ποτέ στρατιώτης παίρνει μέρος εις μίαν εκστρατείαν, εις ένα πόλεμον και πληρώνει ο ίδιος την τροφήν και τον οπλισμόν του; Ποιός φυτεύει αμπέλι και από τον καρπόν αυτού δεν τρώγει; Η ποιός βόσκει ποίμνιον και δεν τρώγει από το γάλα του ποιμνίου; ( Ημείς οι Απόστολοι είμεθα και στρατιώται του Χριστού και εργάται του αμπελώνος του και ποιμένες των λογικών του προβάτων. Σας ερωτώ λοιπόν· είναι λογικόν και νοητόν να μη τρεφώμεθα από το έργον και νοητόν να μη τρεφώμεθα από το έργον μας;) ⁸ Αλλά μήπως αυτά που σας λέγω είναι παρμένα από τας συνηθείας των ανθρώπων μόνο; Η μήπως δεν λέγει τα ίδια και ο μωσαϊκός Νομος; ⁹ Διότι και στον Νομον του Μωϋσέως έχει γραφή· “δεν θα βάλης φίμωτρον και δεν θα δέσης το στόμα του βωδιού που αλωνίζει”· θα του το αφήσης ελεύθερον να τρώγη και κάτι από τα στάχυα που αλωνίζει. Μηπως ο Θεός σαν Νομοθέτης ενδιαφέρεται δια τα βόδια; ¹⁰ Η δεν είναι λογικώτερον να πιστεύσωμεν, μήπως δι' ημάς πάντως δίδη αυτήν την εντολήν; Ναι δι' ημάς το λέγει. Διότι δι' ημάς τους πνευματικούς εργάτας έχει γραφή στον Νομον ότι ο γεωργός με την ελπίδα ότι θα απολαύση και ο ίδιος από την εσοδείαν, οφείλει να οργώνη και να καλλιεργή. Και εκείνος που γεμάτος ελπίδα αλωνίζει οφείλει να μετέχη εις την ελπίδα, ότι θα απολαύση τους καρπούς των κόπων του. ¹¹ Λοιπόν και ημείς οι πνευματικοί εργάται, εάν εσπείραμεν εις σας τον σπόρον της θείας αληθείας και σας μετεδώσαμεν τας πνευματικάς δωρεάς του Θεού, είναι μεγάλο και παράδοξον πράγμα, εάν και ημείς θερίσωμεν και πάρωμεν προς συντήρησιν μας μερικά από τα υλικά αγαθά σας; ¹² Εάν άλλοι έχουν απέναντί σας αυτό το δικαίωμα, να τρέφωνται δηλαδή από σας, δεν πρέπει πολύ περισσότερον να το έχωμεν ημείς; (Ποίος από σας και ποίος λογικός άνθρωπος θα πη όχι;). Και εν τούτοις ημείς δεν εκάμαμεν χρήσιν αυτών των δικαιωμάτων μας, αλλ' υποφέρομεν αντιθέτως τα πάντα και πείναν και δίψαν και γυμνότητα, δια να μη δώσωμεν ουδέ την παραμικροτέραν δυσκολίαν, ούτε το παραμικρότερον εμπόδιον εις την απρόσκοπον διάδοσιν του Ευαγγελίου του Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

 imsk.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΑ΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μτθ. ιη΄ 23-35)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀδελφοί μου, εἶναι μέρος μίας προσπάθειας ποὺ κάνει ὁ Ἰησοῦς νὰ ἐξηγήσει στὸν Πέτρο τὰ ἀνεξάντλητα ὅρια τῆς συγχωρητικότητας καὶ ἀνοχῆς, ποὺ πρέπει νὰ ἐπιδεικνύουμε ἀπέναντι σὲ ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἀδικοῦν. Νωρίτερα ὁ Πέτρος ἔχει ρωτήσει τὸν Ἰησοῦ μέχρι πόσες φορὲς μποροῦμε νὰ συγχωροῦμε τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἁπαντᾶ ἕως ἑβδομήντα φορὲς τὸ ἑφτά. Καὶ ἐπειδὴ ἡ ἀπροσδόκητη ἀπάντηση Του ξαφνιάζει τὸν Πέτρο καὶ ὅσους Τὸν ἀκοῦν, συνεχίζει μὲ τὴν παραβολή, ποὺ μόλις ἀκούσαμε.

Ἕνας βασιλιάς, λέει τὸ Εὐαγγέλιο, καλεῖ τοὺς δούλους του νὰ τοῦ ἀποδώσουν λογαριασμό. Ἕνας ἀπ’ αὐτοὺς βρέθηκε νὰ χρωστάει ἕνα ὑπέρογκο ποσό. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσε νὰ τὸ ξεπληρώσει, ὁ βασιλιὰς διέταξε νὰ πουλήσουν αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του μὲ ὅλα τους τὰ ὑπάρχοντα, ὥστε νὰ ἐξοφληθεῖ τὸ ποσό. Ὁ δοῦλος ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ κυρίου του παρακαλώντας γιὰ ἔλεος καὶ ἐκεῖνος τὸν λυπήθηκε καὶ τοῦ χάρισε τὸ χρέος. Βγαίνοντας ὅμως ὁ δοῦλος στὴν αὐλὴ συνάντησε ἕναν συνυπηρέτη του ποὺ τοῦ χρωστοῦσε ἕνα ἀσήμαντο ποσὸ σὲ σχέση μὲ τὸ δικό του χρέος πρὸς τὸν βασιλιά. Ἄρχισε τότε νὰ τὸν πιέζει ἀπαιτώντας τὴν ἄμεση ἐξόφληση καί, ἐπειδὴ ἐκεῖνος δὲν εἶχε τὰ χρήματα, τὸν ἔκλεισε στὴν φυλακή. Ὅταν ὁ βασιλιὰς πληροφορήθηκε τὴ συμπεριφορὰ τοῦ ὑπηρέτη ποὺ εἶχε εὐεργετήσει, τὸν κάλεσε καὶ ὀργισμένος διέταξε νὰ τὸν βασανίσουν ὥσπου νὰ ἐξοφλήσει τὸ χρέος του. Καὶ ὁ Ἰησοῦς κατέληξε ὅτι: «Ἔτσι θὰ κάνει καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας μου, ἂν ὁ καθένας δὲν συγχωρεῖ μὲ ὅλη του τὴν καρδιὰ τὰ παραπτώματα τοῦ ἀδελφοῦ του».

Αὐτό, λοιπόν, ποὺ θέλει νὰ τονίσει ὁ Ἰησοῦς μὲ τὴν παραβολὴ αὐτὴ εἶναι ἀπὸ τὴν μία ἡ φιλευσπλαχνία τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἄμετρο ἔλεός Του ἀπέναντι σὲ ἀνθρώπους πού, ἀναγνωρίζοντας τὴν πνευματική τους γυμνότητα, προσφεύγουν σ’ Αὐτὸν μὲ εἰλικρινῆ μετάνοια καὶ ταπεινὰ ζητοῦν τὴν Θεία συγχώρηση. Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὅμως, φαίνεται ὅτι ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στοὺς συνανθρώπους μας καὶ κυρίως ἀπέναντι σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔβλαψαν ἢ μᾶς ἀδίκησαν κινεῖται σ’ ἕναν ἐντελῶς ἀντίθετο δρόμο. Ἐγκλωβισμένοι πολλὲς φορὲς στὸν μικρόκοσμό μας, κινούμενοι σὲ ρηχὰ πνευματικὰ νερά, ἀγνοοῦμε ὅτι ἡ σωτηρία μας περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν σχέση ποὺ ὀφείλουμε νὰ ἔχουμε μὲ τὸν ἀδελφό μας. Ἡ σωστὴ σχέση μας μὲ τὸν Θεὸ ἔχει ὁπωσδήποτε ἐπιπτώσεις στὶς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας. Ὅποιος νιώθει πραγματικὰ τί σημαίνει ὅτι ὁ Θεὸς συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες μας, δὲν μπορεῖ παρὰ καὶ ὁ ἴδιος νὰ συγχωρεῖ τὶς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων.

Δὲν μπορεῖ νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴν Κυριακὴ Προσευχὴ νὰ συγχωρέσει τὶς ἁμαρτίες μας καὶ ταυτόχρονα νὰ ἀρνούμαστε νὰ συγχωρέσουμε τὸν ἀδελφό μας. Δὲν μπορεῖ ἐνῶ «πολλὰ γὰρ πταίομαι ἅπαντες» (Ἰακ. γ΄ 1), νὰ ζητοῦμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, καὶ τὴν ἴδια στιγμὴ νὰ παραμένουμε μνησίκακοι, ἀσυνεπεῖς καὶ διπρόσωποι, ἀρνούμενοι νὰ συγχωρήσουμε τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Ἐνῶ ἐκκλησιαζόμαστε, νηστεύουμε, προσευχόμαστε καὶ συμμετέχουμε στὰ μυστήρια, ὡστόσο αὐτὴ ἡ πνευματικότητα, ἐπιφανειακὴ γάρ, δὲν ἀντανακλᾶται στὶς σχέσεις μας μὲ τὸ συνάνθρωπο μὲ πράξεις ἀνοχῆς καὶ ἀγάπης.

Εἶναι στ’ ἀλήθεια ἐξωφρενικὸ καὶ παράδοξο νὰ μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ συγχώρηση τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ νὰ μᾶς ἐξοργίζει τὸ παραμικρὸ φταίξιμο τοῦ συνανθρώπου μας. Ἐκεῖνο, λοιπόν, ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε στὸ μυαλὸ μᾶς εἶναι ὅτι ἡ πηγὴ ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ ἀγάπη. Καὶ ὅποιος ἀρνεῖται ἐνσυνείδητα νὰ συγχωρήσει, αὐτὸς ἀρνεῖται τὴν ἀγάπη, καὶ κατ’ ἐπέκταση ἀρνεῖται τὸν ἴδιο τὸ Θεό, ποὺ εἶναι ἡ Ἀγάπη.

Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, δὲν θέλει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τρέφουμε μίσος, λύπη, ὀργὴ ἢ μνησικακία γιὰ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο, ἀλλὰ θέλει νὰ ἔχουμε ἀγάπη καὶ κατανόηση. Ἐὰν δείξουμε ἐμεῖς ἀγάπη πρὸς τὸν ἄλλο καὶ τοῦ προσφέρουμε συγχώρηση στὰ σφάλματά του, τότε καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συμπεριφερθεῖ ἀνάλογα. Τότε καὶ μόνο τότε μποροῦμε νὰ Τοῦ ποῦμε στὴν προσευχή μας: «Καὶ ἅφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν». Ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ μᾶς συγχωρέσει, ὅπως ἐμεῖς πρῶτοι συγχωροῦμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔβλαψαν. Συγχωροῦμε γιὰ νὰ συγχωρεθοῦμε. Δὲν μνησικακοῦμε καὶ περιμένουμε νὰ μᾶς συγχωρέσει ὁ Θεός. Ἀμήν.

π. Α.Κ.Γ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Ιερός Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλαιού Φαλήρου

TO ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ

ΤΟ 15ΕΝΘΗΜΕΡΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ  

ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ ΣΤΗΝ OΔΟ ΑΙΟΛΟΥ 60

 Κάθε μέρα από 1-13 Αυγούστου 

θα τελούνται στον Ιερό Ναό μας

 ο Μικρός και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγία Θεοτόκο.

Συγκεκριμένα 6.00-7.00μ.μ. θα τελείται ο Εσπερινός 

και 7.00-8.00μ.μ.

 η Ακολουθία της Παρακλήσεως.

  Στις 14-15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός μας 

και σας προσκαλούμεν 

να παρευρεθείτε στις λατρευτικές εκδηλώσεις 

σύμφωνα με το ακόλουθο Πρόγραμμα 

14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 

7.00μ.μ Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός 

         Εγκώμια εις την Υπεραγία Θεοτόκο 

15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 

7.00 π.μ. Ακολουθία του Όρθρου και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία-Περιφορά ΅Επιταφίου

 6.00 μ.μ. Μεθεόρτιος Εσπερινός & Παρακλητικός Κανών εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον.

 ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΑΥΜΑ 

ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

 ΣΤΟΝ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΜΕΝΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑΣ

www.xrisospiliotissa.gr

email: xrisospilaiotissa@gmail.com

Περιοχή συνημμένων

Άγιος Παισιος:Πνευματική Μελέτη

-Γέροντα , άνθρωποι που αρχίζουν να έχουν  την καλή ανησυχία ,τι βιβλία να διαβάσουν για να βοηθηθούν;
-Να διαβάσουν πρώτα το Ευαγγέλιο, για να μάθουν τι θα πει  Χριστός. Να συγκλονισθούν λίγο, και ύστερα να διαβάσουν τη Παλαιά Διαθήκη. Ξέρεις τι κόπος είναι όταν δεν έχουν διαβάσει και σε ζητούν βοήθεια; Σαν να πηγαίνει ένα παιδί του δημοτικού σχολείου σε καθηγητή Πανεπιστημίου και να του λέει"Βοήθησέ με". Τι να του πει ο Καθηγητής; "Ένα και ένα κάνουν δύο";...Βλέπεις εκείνος που έχει πνευματική ανησυχία, βρίσκει τι του λείπει , το ζητάει και ωφελείται. Εγώ ως αρχάριος όταν διάβαζα κάτι , το αντέγραφα, για να μην το ξεχάσω , και προσπαθούσα να το εφαρμόσω. Δεν διάβαζα για να περνάω ευχάριστα την ώρα μου. Υπήρχε μέσα μου η καλή ανησυχία και όταν δεν καταλάβαινα κάτι , ρωτούσα να μάθω τι είναι.Λίγο διάβαζα, πολύ ήλεγχα τον εαυτό μου με αυτά που διάβαζα. "Πού βρίσκομαι; Τι κάνω;" Κάθιζα τον εαυτό μου στο σκαμνί. Δεν τα περνούσα αυτά που διάβαζα έτσι αφορολόγητα.

Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν από την πολλή μελέτη να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασσέτες τους με περιττά πράγματα. "Η άνευ πράξεως διδασκαλία παρακαταθήκη  εντροπής" τον Αββά Ισαάκ. Βλέπεις , πολλοί  που ενδιαφέρονται για τον αθλητισμό διαβάζουν αθλητικά περιοδικά ή εφημερίδες και κάθονται. Μπορεί να είναι σαν τα μοσχάρια αλλά θαυμάζουν τους αθλητές. Δεν χύνουν όμως λίγο ιδρώτα ούτε χάνουν κανένα κιλό βάρος . Διαβάζουν-διαβάζουν αθλητικά και ξαπλώνουν. Έτσι δεν ωφελούνται. Μένουν με την ευχαρίστηση του διαβάσματος....Το ίδιο κάνουν και μερικοί που διαβάζουν πνευματικά.Μπορεί να ξενυχτούν και να διαβάζουν πνευματικά βιβλία με μανία και ευχαριστιούνται. Παίρνουν ένα πνευματικό βιβλίο , κάθονται αναπαυτικά και διαβάζουν."Ωφελήθηκα ",λέει ο άλλος. Καλύτερα πες ότι ευχαριστήθηκες, ότι πέρασες ευχάριστα την ώρα σου. Γιατί αυτό δεν είναι ωφέλεια . Ωφελείσαι ,μόνον όταν δεις τι λέει αυτό που διαβάζεις , ελέγχεις τον εαυτό σου και προσπαθείς να τον ζορίζεις στην εφαρμογή:"Τι λέει αυτό που διάβασα; Εγώ που βρίσκομαι πνευματικά ; Τι πρέπει να κάνω;" Ύστερα όσο περισσότερο μαθαίνει κανείς , τόσο περισσότερη ευθύνη έχει. Δεν λέω να μη διαβάζει , για να μην έχει ευθύνη γιατί αυτό είναι πονηριά, αλλά να μη διαβάζει μόνο για να ευχαριστιέται.Το κακό είναι ότι αν διαβάζει και έχει δυνατή μνήμη, θυμάται πολλά, μπορεί να λέει και πολλά και να ξεγελάει τον εαυτό του, να νομίζει ότι τα εφαρμόζει κιόλας.Έτσι δημιουργεί ψευδαίσθηση και στον εαυτό του και στους άλλους. Γι'αυτό μην αναπαύετε τον εαυτό σας στα πολλά διαβάσματα . Να στραφείτε στην εφαρμογή. Τα πολλά διαβάσματα μορφώνουν εγκυκλοπαιδικά . Έτσι δεν λέγεται;
Σκοπός είναι πως θα μορφωθώ θεοκεντρικά. Δεν  πάω να γίνω καθηγητής πανεπιστημίου, ώστε να είμαι υποχρεωμένος να ξέρω πολλά. Αλλά και αν μου χρειαστεί κάτι από την άλλη γνώση , εύκολα θα το μάθω , όταν αποκτήσω την θεοκεντρική μόρφωση ...

Άγιος Παισιος :Ο Καλος Αγώνας

Πολύ χαίρομαι ,όταν βλέπων ψυχές που προσέχουν και αγωνίζονται μέσα στον κόσμο που γέμισε απο ταγκαλάκια. Ο Θεός , σαν καλός και δίκαιος που είναι , έδωσε σε όλους μας ανάλογα χαρίσματα- π.χ στους άνδρες τον ανδρισμό και στις γυναίκες την αγάπη-, για να αγωνιζόμαστε και να ανεβαίνουμε την πνευματικη κλίμακα με την βοήθεια της θείας Χάριτος και να πλησιάζουμε όλο και περισσερο σΈκείνον που είναι ο Δημιουργός μας. Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι  έχουμε διπλα μας, εκτός από ανθρώπους που μπορούν να μας βοηθήσουν πνευματικά, και τον ίδιο τον Χριστό που μας βοηθάει , την ίδια την Παναγία , τα Χερουβίμ , τα Σεραφείμ και τους Αγίους Πάντες,  Ο Χριστός είναι πολύ δυνατός είναι παντοδύναμος και θα δώσει την θεϊκή Του δύναμη , να συντρίψουμε  τα κέρατα του πονηρού. Μας παρακολουθεί συνέχεια αοράτως και θα μας ενισύχει όταν εμείς έχουμε την αγαθή προαίρεση και κάνουμε τον μικρό κατά δύναμιν αγώνα.

Όσο μπορούμε να αποφεύγουμε τις αφορμές της αμαρτίας.Να προσέχουμε τις αισθήσεις μας, για όλα από εκεί ξεκινούν. Και όταν αυτό καμιά φορά ή και πολλές φορές είναι δύσκολο, να αποφεύγουμε τουλάχιστον την περιέργεια, για να μην παίρνουνε τα μάτια μας εικόνες αμαρτωλές και μας παίζουνε μετά οι δαίμονες σινεμάδες.

Όσοι δεν πρόσεξαν και απέκτησαν κακές συνήθειες , όταν ζούσαν κοσμική ζωή, ας δέχονται αγόγγυστα μετά την μεταστροφή τους τον πόλεμο του εχθρού, χωρίς όμως να καλλιεργούν επιθυμίες κακές.

Να προσπαθεί κανείς κάθε μέρα να τοποθετεί μέσα του κάτι το πνευματικό , το οποίο θα απωθεί κάτι το κοσμικό και αμαρτωλό, και έτσι σιγά σιγά θα απεκδυθεί τον παλιό άνθρωπο και στη συνέχει θα κινείται ελεύθερα στον πνευματικό χώρο.

4ο Διεθνές Συνέδριο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Με τήν εὐλογία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου.

11-15 Ὀκτωβρίου 2017

Ῥόδος

«Ἀναθερμαίνοντας τήν Ἐλπίδα: Ἀνακαλύπτοντας τήν ἐλπίδα στίς δυσχέρειες τῆς ζωῆς».

Ο σημερινός ἄνθρωπος, περισσότερο ἀπό ποτέ στή σύγχρονη ἱστορία, βρίσκεται σέ βαθειά ἀπόγνωση καί πάσχει ἀπό ἔλλειψη νοήματος. Γιά τόν λόγο αὐτό, δέν βρίσκει τίς δυνάμεις νά ἀντιμετωπίσει ‒καί νά ἀνακάμψει ἀπό‒ τίς διάφορες δυσκολίες πού παρουσιάζονται στή ζωή του. Συνάμα, ἡ ἀντιμετώπιση αὐτῶν τῶν δυσκολιῶν περιπλέκεται, καθώς ὑπάρχει μέν μεγάλη συστοίχηση πρός τήν ἔννοια τῆς ἐλπίδας, σέ ἀντίθεση ὅμως πρός τόν τρόπο πού αὐτή κατανοεῖται στήν Ὀρθόδοξη ἀνθρωπολογία καί ἐκφράζεται στήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.

Προσκεκλημένοι στό Συνέδριο εἶναι ἐκπρόσωποι τῶν Μητροπόλεων πού ἀνήκουν πνευματικά καί διοικητικά στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο ἁπανταχοῦ της Γῆς, τῶν ἄλλων Πατριαρχείων, τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ὀρθοδόξων Θεολογικῶν Σχολῶν καί Ἐκκλησιαστικῶν Ἀκαδημιῶν τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, τῶν ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καί Ὁμολογιῶν, καί διεθνεῖς ὀργανώσεις, ἰατροί, νοσηλευτές, καθώς καί ἄλλοι σχετιζόμενοι μέ τή διακονία καί τή φροντίδα τοῦ ἀσθενοῦς στόν εὐαίσθητο τομέα τῆς Ὑγείας.

Tό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο διεξάγει ἕνα Συνέδριο κάθε τρία χρόνια (2008, 2011, 2014), πού διοργανώνεται ἀπό τό Πατριαρχικό Δίκτυο γιά τήν Ποιμαντική Διακονία στόν Χῶρο τῆς Ὑγείας. Τά Συνέδρια αὐτά δίνουν τήν κατάλληλη εὐκαιρία στίς τοπικές Ἐκκλησίες καί τούς ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες διεθνῶς πού διακονοῦν τόν ἄρρωστο, νά ἀνταλλάσσουν τίς ἐμπειρίες τους καί νά συζητοῦν τίς δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουν. Ἐπιπλέον, τά Συνέδρια αὐτά ἀποτελοῦν τό ἔρεισμα καί τό ἐφαλτήριο ἀπό τό ὁποῖο οἱ Ἱ. Μητροπόλεις καί οἱ ἐπιστήμονες καί ἐπαγγελματίες τῆς Ὑγείας μποροῦν νά ὀργανώνουν παρόμοιες ἐπιμορφωτικές ἐκδηλώσεις καί προγράμματα.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκευθείτε: http://www.pastoralhealth-ep.com

Χορηγός επικοινωνίας: Εκδόσεις Πορφύρα

Το ταξίδι τελείωσε ;

Της Αγγελικής Παντελή *

Τρεις μέρες...
   Τόσος είναι ο χρόνος που πέρασε ήδη μακριά από την οικογένειά μου στην Ουγκάντα. Το αίσθημα του αποχωρισμού ακόμα έντονο. Τσιμπιέται η καρδιά, ένας κόμπος στον λαιμό και αμέσως τα μάτια γεμίζουν. Γεννιέται μια προσευχή για όλους εκείνους που και φέτος σε αυτό το ατέρμονο "πάρε-δώσε" έπαιξαν τον δικό τους ρόλο στο δικό μου ταξίδι αναγέννησης.

Για την εδώ οικογένειά μου που για δεύτερη φορά με θυσιαστική αγάπη στήριξε το όνειρό μου. Για την εκεί οικογένειά μου που με αγκάλιασε, με φιλοξένησε με αγάπη, με νοιάστηκε και με εμπιστεύτηκε.
Για όλους τους αδελφούς στο Λουγκουζί που σε κάνουν να λες ότι και φέτος άξιζε τον κόπο.
Για όλα τα χαμόγελα, τα μάτια, τα χεράκια που απλώνονται για ένα "sweetie", τα γυμνά σοκολατί ποδαράκια που γίνονται λευκά από το χώμα, τα τραγούδια, τα παιχνίδια, το ιατρείο, τον πόνο, τις τάξεις με το χωμάτινο πάτωμα, την "εξάχρονη δασκαλίτσα" με τον χάρακα όρθια στον πίνακα να αντικαθιστά για λίγο έναν αγωνιστή -οραματιστή δάσκαλο.
Για τον π. Αριστοτέλη που θέτει τα θεμέλια ενός νέου ορθόδοξου πυρήνα σηκώνοντας στα χέρια και βαπτίζοντας τα πρώτα εννέα μέλη του. Δυνατή στιγμή, ευλογημένη ώρα ! Ο Θεός δεν σε απογοητεύει ποτέ ! Ελπιδοφόρο το ξεκίνημα !
Για τα μέλη της πρώτης αποστολής, τον γιατρό, την Ερμιόνη, την Αγγελική, την Άννα - Μαρία, τον Χριστοφόρο .
Το ταξίδι μου στην Ουγκάντα διήρκεσε 19 ημέρες γεμάτες ευλογία. Μήπως ήρθε η ώρα του απολογισμού ; Αδύνατον ! Το ταξίδι της ψυχής δεν έχει τελειώσει. Η απόσταση δεν μπορεί να αλλοιώσει τον ψυχικό δεσμό. Η προσευχή τον δυναμώνει και το ταξίδι συνεχίζεται.
Είθε ο Θεός να με αξιώσει και του χρόνου να βρεθώ ξανά στη γη όπου τα θαύματα διαδέχονται το ένα το άλλο !
   * Η Αγγελική Παντελή είναι δασκάλα και βοήθησε εθελοντικά για δεύτερη χρονιά στην έκτη αποστολή της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα.Την ευαριστούμε "από καρδιάς" πολύ.Ο Θεός να την ευλογεί.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 16 ΙΟΥΛΙΟΥ 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ
ΤΗΣ Δ΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
(Μτθ. ε΄, 14-19)
 
Οἱ Θεοφόροι Πατέρες τῆς Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου, περιφρονῶντας τὰ βασανιστήρια καὶ αὐτὸ τὸν θάνατο, ἔδωσαν τὴ μαρτυρία τῆς ἀτεμάχιστης καὶ ἀλώβητης πίστεως καὶ ἑδραίωσαν στὴν ἀλήθεια τὴν Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Μὲ τὸν ζωντανὸ λόγο καὶ τὴν ἁγία τους ζωὴ ἐστερέωσαν τὴν κλονισμένη πίστη τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἀπεδίωξαν τοὺς βαρεῖς λύκους, οἱ ὁποῖοι μὲ μανία καὶ ἑωσφορικὴ ὑπερηφάνεια προσπαθοῦσαν νὰ διασπάσουν τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως. Συγκαταβατικοὶ στὴν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, ἀλλὰ ἀσυμβίβαστοι στὰ θέματα τῆς πίστεως διεκήρυξαν καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ διακηρύττουν ὅτι ἡ αἵρεση εἶναι ἐφεύρεση τοῦ διαβόλου καὶ συνεπῶς πρέπει νὰ προκαλεῖ τὴν ἀποστροφὴ κάθε χριστιανοῦ. «Φεύγετε τὰς αἱρέσεις· τοῦ διαβόλου γὰρ ἐφευρέσεις εἰσὶν τοῦ ἀρχέκακου ὄφεως» ἔγραφε πολὺ νωρίτερα στοὺς Τραλλιανοὺς ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος.
Οἱ ἅγιοι πατέρες προέταξαν τὰ στήθη τους γιὰ νὰ συγκρατήσουν ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀπώλεια τὸ λογικὸ ποίμνιο καὶ γιὰ νὰ παραδώσουν στὴν Ἐκκλησία ἀνόθευτη τὴν ἀλήθεια. Μὲ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες τους κληροδότησαν σὲ ὅλους ἐμᾶς τὴν ἀλήθεια ἀλλὰ καὶ τὴν εὐθύνη ἀπέναντι στὴν Ὀρθοδοξία, ποὺ καὶ σήμερα, ὅπως τότε, δέχεται τὸν ὕπουλο πόλεμο τῶν αἱρετικῶν καὶ γι’ αὐτὸ ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ τὴ δική μας μαρτυρία.
Ἡ ἀνθρώπινη ἀποτυχία καὶ ἁμαρτία δὲν ἀποκλείεται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ μέσα σ’ αὐτὴν ζοῦν ἄνθρωποι μὲ ὅλες τὶς ἀδυναμίες τῆς ἀνθρώπινης φύσεως. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ὅμως ποὺ ἡ ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἀποκλεισμὸ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἢ σὲ ἀπόρριψη τῆς ἀλήθειάς της, τότε τὸ λάθος γίνεται αἵρεση, δηλαδὴ ἀναίρεση τῆς ἑνότητος καὶ συνεπῶς ἀπομόνωση ἀπὸ τὴν κοινωνία, ἡ ὁποία μόνο μέσα στὴν Ἐκκλησία βιοῦται σωτηριολογικά.
Αἵρεση εἶναι ἡ ἐγωιστικὴ θεώρηση καὶ βίωση τοῦ γεγονότος τῆς σωτηρίας. Εἶναι ζωὴ ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ εἶναι ζωὴ ἔξω ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας, ἀλλὰ καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς Ἐκκλησίας. Οὔτε ἡ ἀλήθεια ὑπάρχει ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, οὔτε ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ ὑπάρξει χωρὶς τὴν ἀλήθεια. Ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἕνα, ἀφοῦ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, ἡ ἀλήθεια (Ἰω. ιδ΄ 6). Οἱ συνάξεις τῶν αἱρετικῶν δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικὲς συνάξεις, ἀλλὰ συναγωγὲς τοῦ διαβόλου. Πατέρας τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν αἱρετικῶν εἶναι ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ἐπεδίωξε νὰ καταστρέψει τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τοῦ στερήσει τὴν σωτηρία καὶ τὴν αἰώνιο ζωή. Αὐτὸς πασχίζει μὲ κάθε τρόπο νὰ βάλει στὴ θέση τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς εὐσεβείας (Α΄ Τιμ. γ΄ 16), τὸ μυστήριο τῆς ἀνομίας (Β΄  Θεσ. β΄ 7).
Ἀπὸ τὰ πρῶτα βήματα τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζονται οἱ αἱρετικοί. Ἄνθρωποι μὲ ἀρρωστημένη συνείδηση, ἐγωιστὲς καὶ ὑπερφίαλοι, συνεργάτες τοῦ διαβόλου, κηρύττουν δικό τους εὐαγγέλιο. Μετὰ τὸν Χριστὸ ἔρχονται οἱ ἀντίχριστοι, μετὰ τοὺς Ἀποστόλους οἱ ψευδαπόστολοι, μετὰ τοὺς προφῆτες οἱ ψευδοπροφῆτες. Ὅλοι αὐτοὶ πλανῶντες καὶ πλανώμενοι μεταστρέφουν τὴν ὑγιᾶ διδασκαλία καὶ διαιροῦν τὴν Ἐκκλησία σὲ ἀντιμαχόμενες παρατάξεις. Ξεκινοῦν μὲ τὴν καλὴ πρόθεση νὰ ὑπερασπισθοῦν μία ἀλήθεια. Πέφτουν ὅμως στὴν παγίδα τῆς ὑπερτονίσεως μιᾶς συγκεκριμένης ἀλήθειας καὶ τῆς ἀποκοπῆς της ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν ἀληθειῶν τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ὑπέρμετρος ζῆλος φέρνει τὸν φανατισμὸ καὶ ὁ φανατισμὸς τὴν ἀπόσχιση ἀπὸ τὴν κοινωνία τῆς Ἐκκλησίας.
Οἱ αἱρέσεις εἶναι δίστομες ρομφαῖες στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ δὲν ξεσχίζουν μόνο τὸν ἄρραφο χιτῶνα της, ἀλλὰ ματώνουν τὴν καρδιά της. Ἡ ὀδύνη ποὺ προκαλοῦν σ’ Αὐτὴν εἶναι ἀφόρητη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ προσευχὴ γιὰ τὴν κατάλυσή τους εἶναι καθημερινὸ αἴτημά της πρὸς τὸν θεῖο ἀρχηγό της: «Παῦσον τὰ σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν… τὰς τῶν αἱρέσεων ἐπαναστάσεις ταχέως κατάλυσον τῇ δυνάμει τοῦ Ἁγίου Σου Πνεύματος» (Θ. Λειτουργία Μ. Βασιλείου).
Παλαιότερα οἱ δογματικὲς διαφορὲς ὁδηγοῦσαν τὰ ἔθνη ἀκόμα καὶ σὲ πολεμικὲς ἀναμετρήσεις. Σήμερα δὲν φθάνουμε ἕως ἐκεῖ, ἀλλὰ καὶ δὲν παύσαμε νὰ βλέπουμε τὸν αἱρετικὸ σὰν ἐχθρό μας καὶ νὰ τὸν πολεμοῦμε μὲ ποικίλους ἀντιχριστιανικοὺς τρόπους, οἱ ὁποῖοι τὶς περισσότερες φορὲς ἔχουν σὰν ἐλατήρια ὄχι τὸν ἅγιο ὑπὲρ τῆς πίστεως ζῆλο, ἀλλὰ τὸν ἐγωισμὸ καὶ τὴν ἐμπάθεια.
Δὲν θὰ πρέπει ποτὲ νὰ περάσει ἀπὸ τὸ νοῦ μας ὁ λογισμός, ὅτι εἶναι προτιμώτερη ἡ σιωπὴ χάριν τῆς ἀγάπης ἀπὸ τὸν ἀγῶνα χάριν τῆς ἀλήθειας. Ἔχουμε ἱερὸ καθῆκον νὰ περιφρουροῦμε μὲ κάθε θεμιτὸ καὶ νόμιμο μέσο τὴν πίστη μας καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε γι’ αὐτὴν μέχρι θανάτου. «Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως» (Α΄ Τιμ. στ΄ 12) εἶναι ἡ προτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας γιὰ κάθε πιστό. Ποτὲ ὅμως δὲν πρέπει νὰ φθάνουμε σὲ ἀπάνθρωπη συμπεριφορά. «Δὲν πρέπει νὰ μισοῦμε τοὺς αἱρετικούς» γράφει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος «ἀλλὰ τὴν αἵρεση, ὄχι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὴν πονηρὴ πράξη, τὴν διεφθαρμένη γνώμη. Γιατί ὁ μὲν ἄνθρωπος εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἡ δὲ πλάνη ἔργο τοῦ διαβόλου». Τὸ ἴδιο τονίζει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἐπιστολὴ του πρὸς τὸν Τιμόθεο, ὅτι δηλαδὴ ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δὲν πρέπει νὰ ἐρίζει ἀλλὰ «ἐν πραότητι παιδεύειν τοὺς ἀντιδιατιθεμένους, μήποτε δῷ αὐτοῖς ὁ Θεὸς μετάνοιαν εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας καὶ ἀνανήψωσιν ἐκ τῆς τοῦ διαβόλου παγίδος» (Β΄ Τιμ. β΄ 25-26).
Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ συμπεριφορὰ θὰ ἀλλάξει ὅταν διαπιστώσουμε ὅτι ἐκεῖνος ποὺ βρίσκεται στὴν αἵρεση ἐμμένει καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ πλανᾷ καὶ νὰ πλανᾶται. Τότε θὰ διακοπεῖ κάθε διάλογος. «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. γ΄ 10) συμβουλεύει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Κάθε ὑποκριτικὴ φλυαρία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ἐγκυμονεῖ μεγάλους κινδύνους. Ὑπάρχει φόβος νὰ παραφθαρεῖ κανεὶς ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς αὐτοὺς καὶ νὰ δεχθεῖ χάριν τῆς ἀγάπης κάποιο νόθο δόγμα.
Περισσότερο ἀπὸ ποτὲ λυμαίνονται σήμερα τὴν Ἐκκλησία μας ἑκατοντάδες αἱρέσεις. Ἐκτὸς ἀπὸ ἐκεῖνες ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὸ σχίσμα ἀνατολῆς καὶ δύσεως πολλὲς ἄλλες καινοφανεῖς καὶ σατανοκίνητες δροῦν στὴν πατρίδα μας καὶ παρασύρουν στὰ δίχτυα τοὺς ἀφελεῖς χριστιανοὺς. Στὶς μεγαλουπόλεις, ἀλλὰ καὶ σὲ πολλὲς ἐπαρχιακὲς πόλεις ἱδρύονται «ἐκκλησίες», ἀγρεύονται ὀπαδοί καὶ μὲ τὸ κάλυμμα τῆς δημοκρατικῆς διακινήσεως τῶν ἰδεῶν προσηλυτίζονται μικροὶ καὶ μεγάλοι στὶς νέες «ἐκκλησίες», οἱ ὁποῖες διδάσκουν νεὰ δόγματα καὶ ἤθη.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὅσο καὶ νὰ πασχίζουν δὲν πρόκεται ποτὲ νὰ ἐπιτύχουν αὐτὸ ποὺ ἐπιδιώκουν, γιατί κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ ἀλήθεια, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς. Ἐκεῖνο ποὺ πρέπει ἐμεῖς νὰ προσέξουμε εἶναι νὰ μείνουμε ἀμετακίνητοι στὶς ἐπάλξεις τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ νὰ δώσουμε τὴ μαρτυρία τῆς πίστεως ὅπως τὴν ἔδωσαν οἱ σήμερα τιμώμενοι πατέρες. Νὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τῶν αἱρέσεων μὲ τὸ θετικὸ χριστιανικό μας ἔργο. Νὰ ἀναδεικνυόμαστε καθημερινὰ στὴ ζωή μας φῶς Χριστοῦ καὶ προπαντὸς νὰ μὴν ἀφήσουμε ποτὲ νὰ γίνει ἡ πατρίδα μας χώρα ἀντιχρίστων καὶ ψευδοπροφητῶν. Ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων οἱ σήμερα τιμώμενοι ἅγιοι πατέρες, καθὼς βλέπουν τὶς στρατιὲς τῶν αἱρετικῶν ἀνενόχλητες νὰ παρελαύνουν μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἐναγωνίως κραυγάζουν: «Φεύγετε τάς αἱρέσεις· τοῦ διαβόλου γὰρ ἐφευρέσεις εἰσίν… γρηγορεῖτε». Ἀμήν.
 
π. Δ.Χ.Χ.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

http://imsk.gr/?p=3530#more-3530