«Κύκλω τής τραπέζης σου ευφράνθητι, καθορών σου Ποιμενάρχα, τά έκγονα φέροντα, κλάδους αγαθοεργίας»

(Όγδοος Αναβαθμός του Γ ΄ Ήχου)

Ο 127^ος ψαλμός έγινε η αφορμή να γραφτή αυτός ο Αναβαθμός , που μακαρίζει την πιστή οικογένεια, η οποία ευλαβείται και σέβεται τον Θεό. Ο εν λόγω ψαλμός απευθύνεται στον οικογενειάρχη πατέρα και του λέγει: «ἡ γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐθηνοῦσα ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας σου…» Που σημαίνει: Η γυναίκα σου θα είναι μέσα στο σπίτι σου σαν κληματαριά γεμάτη σταφύλια. Τα παιδιά σου θα είναι σαν νεοφυτευμένα δενδράκια ελιάς. Έτσι θα ευλογήται ο άνθρωπος που σέβεται τον Θεό.

Είναι θαυμάσια αυτή η εικόνα , που παρομοιάζει τη χριστιανική οικογένεια ως κατάκαρπη κληματαριά. Όντως ευλογημένη από τον Θεό είναι  η πιστή οικογένεια , που βαδίζει – άντρας, γυναίκα και παιδιά- το δρόμο του Θεού, το δρόμο του Ευαγγελίου.

Ο δε άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης προσαρμόζει τον κάθε ψαλμό σε κάθε πατέρα και σύζυγο της χριστιανικής οικογένειας και του λέγει: Εάν έχης γυναίκα και παιδιά , να ευχαριστής τον Θεό, διότι σου χάρισε καρπόν κοιλίας, διότι μαζί με την σύζυγό σου σε τίμησε και σ’ έκαμε συνδημιουργόν Του και έχεις τη χαρά, να βλέπης το σπίτι σου γεμάτο από παιδιά και απογόνους , «έκγονα». Σπίτι με ζωή, κίνησι και χαρά.

Στη συνέχεια ο άγιος Νικόδημος συμβουλεύει τον άνδρα να ζητά από τη σύζυγό του να είναι ενάρετη, συνετή και όχι επιπόλαιη, σιωπηλή κι όχι γκρινιάρα, ταπεινή κι όχι εγωίστρια και προπαντώς ντροπαλή. Πρέπει να είναι παράδειγμα σεμνότητος, καλωσύνης, αγάπης και στοργής. Τα παιδιά του να τα μεγαλώνη «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» και ιδιαίτερα στα κορίτσια να είναι λίγο αυστηρός. Και επί λέξει συνιστά: «Χωρίς να ιλαρύνης το πρόσωπό σου , ίνα μη ξεδιαντραπωθώσιν». Δηλαδή, να μη τους δίνει πολύ θάρρος, για να μην χάσουν την ντροπαλότητά τους. Κατόπιν ο Άγιος συμβουλεύει τους γονείς να προσέχουν τι παρέες κάνουν τα παιδιά τους. Τι λένε και τι ακούνε σ’ αυτές, διότι κατά τον αγιογραφικό λόγο του αποστόλου Παύλου, «φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί». Απ’ αυτό συμπεραίνουμε ότι , όταν φθαρή το χρηστό ήθος των νέων, δηλαδή όταν χαθή μέσα από την ψυχή τους η αρετή και η θεοσέβεια, ακολουθεί η σύγχυσις και ο σκοτισμός του νου. Αποτέλεσμα δε αυτών είναι να γεμίζουν , οι νέοι, από πονηριά, κακία, διαστροφή, ανταρσία, αναρχία, ετσιθελισμό (έτσι θέλουμε) και παραλογισμός που διαδέχονται, δυστυχώς, ο ένας τον άλλο.

Αν ζούσε στις ημέρες μας ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, θα τραβούσαν τα μαλλιά τους. Είναι τόσο αυστηρές οι συστάσεις προς τους γονείς  για τα παιδιά τους, που πολλές από αυτές δεν εφαρμόζονται, δυστυχώς, στην εποχή μας, ακόμη κι από τις πιο θεοσεβούμενες οικογένειες. Όλοι μας, λίγο πολύ, ρίχνουμε νερό στο κρασί μας.

Εκείνο όμως που οφείλουμε να κάνουμε όλοι μας, είναι να σπέρνουμε τον πνευματικό σπόρο των θείων αρετών πρώτα στις δικές μας ψυχές και κατόπιν στα υπόλοιπα μέλη της οικογενείας μας. Το φωτεινό μας παράδειγμα θα είναι η πιο καλή και η πιο αποτελεσματική διδασκαλία…

·        Λίγα λόγια και πολλά έργα.

·        Λίγα λόγια και πολλή προσευχή.

·        Λίγα λόγια και άφθονα δάκρυα μετανοίας.

Προσωπικά, συμβουλεύω τους γονείς να προσέχουν τα παιδιά τους, ώστε να μην οδηγούνται στη θανάσιμη παγίδα των ναρκωτικών και να τα συγκρατήσουν με κάθε θυσία από τις πλέον καταστροφικές, αντιχριστιανικές και  αφύσικες διαστροφές της πορνείας και της ομοφυλοφιλίας, καθώς και των άλλων ηθικών πτώσεων που καταρρακώνουν την Ελλαδική κοινωνία μας.

Από το βιβλίο: «ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΡΕΙΑ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2011

Και προπαντός μην ξεχάσετε να γυρίσετε πίσω στην Πατρίδα. Η Ελλάδα σας περιμένει

Πάντα λέω στα παιδιά που πάνε έξω για σπουδές: «Να πάτε, αφού το θέλετε, αλλά να προσέξετε να μη χάσετε την πίστη σας· να πάρετε μόνον τις γνώσεις τους. Και προπαντός μην ξεχάσετε να γυρίσετε πίσω στην Πατρίδα. Η Ελλάδα σας περιμένει. Έχετε

χρέος να την βοηθήσετε. Να είστε κοντά στους Έλληνες, για να μην αναγκάζωνται οι καημένοι να τρέχουν στο εξωτερικό, για να βρουν έναν γιατρό ή έναν ειδικό για μια επιστήμη. Πολύ προσέξτε να μην ψυχρανθή η καρδιά σας. Οι Ευρωπαίοι είναι ψυχροί. Η Αμερική πάλι είναι μόνο για να πλουτίζη κανείς υλικά και να χρεωκοπή πνευματικά»

Γεροντας Παισιος

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 17 ΑΥΓ   2012

“ Ἔστι Θεός!...”

Μια ομάδα προσκυνητών, οι οποίοι ήρθαν από ένα μεγάλο χωριό της βόρειας Πελοποννήσου, διηγήθηκαν το εξής περιστατικό, που συνέβη πριν μερικούς μήνες στο χωριό τους. Ήταν όλοι εντυπωσιασμένοι και προβληματισμένοι.

Στο χωριό τους είχε πάει μια νεαρή δασκάλα, που κόντεψε να κάνει κακό στα παιδιά και να τα δηλητηριάσει με την απιστία της. Δεν φοβόταν και δεν πίστευε στον Θεό και δυστυχώς ήθελε να μεταδώσει τις ιδέες της στα παιδιά. Μια μέρα τόλμησε και τους έβαλε να γράψουν στην Ορθογραφία την φράση: “Δεν υπάρχει Θεός”! Να την γράψουν δέκα φορές!

Ευτυχώς, το πήραν είδηση οι γονείς και αγανακτισμένοι είπαν στα παιδιά, αντί γι’ αυτό που τους είπε αυτή, να γράψουν την φράση “Υπάρχει ο Θεός” δέκα φορές.

Τα παιδάκια άκουσαν τους γονείς τους, οι οποίοι δίδαξαν ο καθένας το παιδί του να πιστεύει και να αγαπά τον Θεό, που είναι ο Δημιουργός και ο Προστάτης όλου του κόσμου και ιδιαίτερα του ανθρώπου.

Όταν πήγαν όμως τα παιδιά στο σχολείο και η άπιστη αυτή είδε τι είχαν γράψει, άρχισε και τα έβριζε έξαλλη και τους έβαλε τιμωρία να γράψουν εκατό φορές αυτό που τους είπε εκείνη!

Φοβισμένα τα παιδάκια όταν πήγαν σπίτι τους τα είπαν όλα στους γονείς τους. Εκείνοι εντυπωσιασμένοι από το αντίθεο πείσμα της προέτρεψαν και πάλι τα παιδάκια να γράψουν εκατό φορές το “Υπάρχει ο Θεός”. Τα παιδιά  το έκαναν, αλλά ήσαν φοβισμένα γιατί φοβόντουσαν τον θυμό της.

Την Δευτέρα πήγαν στο σχολείο διστακτικά. Την περίμεναν να έρθει, την περίμεναν… και τελικά τα είδε ο Διευθυντής και πήρε τηλέφωνο σπίτι της. Καμμία απάντηση. Τηλεφώνησε στην οικογένειά της (γιατί ήταν από άλλο μέρος), ούτε οι γονείς της γνώριζαν τίποτε. Τελικά απευθύνθηκε στην αστυνομία και στον κ. Εισαγγελέα. Παραβίασαν το σπίτι της και την βρήκαν μέσα νεκρή. Εντυπωσιαστήκαν όταν το έμαθαν αλλά και όσοι το άκουσαν.

Τι σήμαινε αυτός ο αιφνίδιος θάνατος; Ο Θεός γνωρίζει. Όμως το γεγονός δημιουργεί δέος. Μήπως θέλησε να την προλάβει από του να βαρύνει ανεπανόρθωτα την ψυχή της; Μήπως θέλησε να προστατέψει τις παιδικές ψυχές από το δηλητήριο της αθεΐας;

Ο Κύριος ας ελεήση την ψυχή της κι εμείς “ Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου ” , κατά την προτροπή του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Ας προσέχουμε δε, τι λέμε και τι διδάσκουμε τα αθώα παιδιά μας.

Από το βιβλίο: «ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ουράνια μηνύματα

Θαυμαστά γεγονότα»

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ

ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ

ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ

ΔΩΡΙΔΑ 2009

Αλαζονεία και κενοδοξία

ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ να συνετίσεις έναν υπερήφανο άνθρωπο, μη μεταχειριστείς  πολλά λόγια. Θύμισέ του μόνο την ανθρώπινη φύση του και τη ρήση του σοφού Σειράχ: «Γιατί έχει τόση αλαζονεία το χώμα και η στάχτη;» ( 10: 9 ) . Κι αν εκείνος σου πει, ότι χώμα και στάχτη θα γίνει μετά το θάνατό του, δώσ’ του να καταλάβει ότι και τώρα, που ζει, δεν είναι τίποτα περισσότερο. Ας μην ξεγελιέται, βλέποντας την ομορφιά του, έχοντας την υγεία του, νιώθοντας τη δύναμή του, απολαμβάνοντας τις χαρές της σύντομης επίγειας ζωής. Χώμα και στάχτη είναι , «αφού , και όσο ακόμα ζει, αρχίζει η φθορά του» ( Σοφ. Σειρ. 10: 9 ) .

Ας παρατηρήσει ο καθένας μας, πόσο ασήμαντη είναι η ύπαρξή μας . Ας μην περιμένει τη μέρα του θανάτου του, για να συνειδητοποιήσει τη μηδαμινότητά του. Ας την αντιληφθεί  από τώρα, στρέφοντας φιλοσοφημένα τη σκέψη του μέσα του και γύρω του, στον εαυτό του και στους άλλους. Ας μη χάσει, όμως, το θάρρος του, διαπιστώνοντας την ανθρώπινη φθαρτότητα. Ο Θεός δεν έκανε έτσι τα πράγματα επειδή μας μισεί, αλλ’ απεναντίας επειδή μας αγαπά και νοιάζεται για μας. Μ’ αυτό τον τρόπο μας παρέχει πολλές αφορμές, για να γινόμαστε ταπεινοί. Αλήθεια, αν ο άνθρωπος , παρόλο που είναι πλασμένος από το χώμα της γης, τόλμησε να πει, «Θ’ ανέβω στον ουρανό» ( Ησ. 14: 13 ) , πού θα έφθανε με το λογισμό του, αν δεν τον συγκρατούσε σαν χαλινάρι η αδύναμη φύση του;…

… Γιατί, λοιπόν, υπερηφανεύεσαι , άνθρωπέ μου; Κατέβα από τα ύψη της ανόητης αλαζονείας σου και εξέτασε την ευτέλειά σου. Χώμα και στάχτη είσαι, καπνός και χορτάρι και σκιά, χορτάρι κι αγριολούλουδο. Τι πιο γελοίο από το να καμαρώνεις; Εξουσιάζεις  μήπως πολλούς ανθρώπους; Και τι ωφελείσαι, όταν εξουσιάζεις ανθρώπους και εξουσιάζεσαι από τα πάθη σου; Είσαι σαν κι εκείνον που στο σπίτι του δέρνεται από τους υπηρέτες του και στην αγορά εμφανίζεται καμαρωτός επειδή έχει άλλους κάτω από την εξουσία του. Μακάρι να ήσουνα εξουσιαστής των παθών σου και όμοιος μ’ όσους συναντάς  στην αγορά. Αν , λοιπόν, είναι αξιοκατάκριτος όποιος υπερηφανεύεται για τις πραγματικές αρετές του , δεν είναι στ’ αλήθεια γελοίος όποιος υπερηφανεύεται για πράγματα ολότελα τιποτένια;

Ταλαίπωρε άνθρωπε! Η ψυχή σου λιώνει από την πιο φοβερή αρρώστια, την αρρώστια της αμαρτίας, κι εσύ καμαρώνεις για τα πολλά σου χρήματα και κτήματα; Μα όλα τούτα δεν είναι δικά σου. Κι αν δεν πιστεύεις στα λόγια μου, κοίτα τι έγινε μ’ εκείνους που έζησαν πριν από σένα. Αν ,πάλι, είσαι τόσο μεθυσμένος από τα πλούτη ή τη δόξα  και δεν διδάσκεσαι από τα παθήματα των άλλων, περίμενε λίγο, και θα γνωρίσεις απλό το δικό σου πάθημα τη ματαιότητα των επίγειων αποκτημάτων και απολαύσεων. Όταν θα φεύγεις από τον πρόσκαιρο αυτό κόσμο και δεν θα έχεις πια στην εξουσία σου ούτε μιαν ώρα, όλα όσα διαθέτεις, χωρίς να το θέλεις, θα τ’ αφήνεις σε άλλους, ίσως μάλιστα σε άλλους, ίσως μάλιστα σ’ εκείνους που πρωτύτερα δεν ήθελες καν ν’ αντικρίσεις…

… Όπως βλέπουμε τα κύματα, τη μια στιγμή ν’ ανεβαίνουν σε τεράστιο ύψος και την άλλη να χαμηλώνουν, έτσι βλέπουμε και όσους κυριεύονται από αλαζονεία για τα πλούτη τους ή τη δόξα τους, τη μιας στιγμή να είναι ψηλά και την άλλη να ταπεινώνονται ελεεινά. Αυτούς υπαινίσσεται ο μακάριος Δαβίδ, όταν λέει: «Μην ταράζεσαι όταν ένας άνθρωπος πλουτίζει ή όταν μεγαλώνει η δόξα του σπιτιού του» ( Ψαλμ. 48:17 ) . Καλά είπε: «Μην ταράζεσαι». Γιατί ύστερ’ από λίγο, θα δεις τον πλούσιο ή τον δοξασμένο να είναι πεσμένος χάμω, νεκρός και ακίνητος, γυμνωμένος από τα επίγεια αγαθά. Τίποτε απ’ αυτά δεν μπορεί να πάρει μαζί του. Τ’ αφήνει όλα εδώ και φεύγει για πάντα, φορτωμένος μόνο με την κακία του και τις αμαρτίες του.

Σωστά, λοιπόν, το πάθος αυτό έχει ονομαστεί κενοδοξία, που σημαίνει κενή, δηλαδή άδεια ,δόξα∙ γιατί ουσιαστικά είναι άδεια,   δεν έχει τίποτα το χρήσιμο. Είναι σαν ένα προσωπείο με υπέροχα εξωτερικά χαρακτηριστικά, που, καθώς είναι ψεύτικο και κενό από μέσα , μολονότι ωραιότερο από αληθινό ανθρώπινο πρόσωπο, δεν κάνει ποτέ κανέναν να το ερωτευθεί. Τέτοια είναι και η τιμή, η υπόληψη που θέλει ν’ απολαμβάνει κανείς από τον κόσμο, ή μάλλον πολύ χειρότερη. Γιατί τίποτα δεν αποξενώνει τόσο τον άνθρωπο από τη φιλανθρωπία του Θεού, τίποτα δεν τον ρίχνει τόσο εύκολα στη φωτιά της κολάσεως όσο η κενοδοξία, η υπερηφάνεια, η έπαρση, η αλαζονεία.

Έχουμε υπερηφάνεια; Η ζωή μας είναι ακάθαρτη, έστω κι αν είμαστε σωματικά αγνοί, έστω κι αν κάνουμε νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες. «Ακάθαρτος είναι μπροστά στον Θεό κάθε υπερήφανος», λέει η  Γραφή ( Παροιμ.16:5 ) . Και είναι τόσο μεγάλο κακό η κενοδοξία, όχι μόνο γιατί παρασύρει στην αμαρτία όσους κυριεύει, αλλά και γιατί συνοδεύει συχνά ακόμα και την αρετή. Αν δεν μπορέσει να μας βγάλει από το δρόμο της αρετής, μας βλάπτει χρησιμοποιώντας την ίδια την αρετή, καθώς μας αναγκάζει να υπομένουμε τους κόπους της, μας στερεί όμως τους καρπούς της. Δεν είναι δυνατόν, όταν κανείς επιθυμεί και την αρετή και την δόξα, να πετύχει και τις δύο. Μπορεί, βέβαια, ν’ αποκτήσει και τις δυο, όταν επιδιώκει μόνο τη μία, την ουράνια αρετή, οπότε είναι δυνατό ν’ ακολουθήσει και η δόξα. Όταν, όμως, επιθυμεί και τις δύο, καμιά δεν θα πετύχει.

Εκείνος, δηλαδή, που κάνει μια καλή πράξη, προσπαθώντας να κερδίσει και τη δόξα των ανθρώπων, είτε μπορέσει ν’ αποκτήσει αυτή τη δόξα είτε όχι, παίρνει την αμοιβή του στην παρούσα ζωή, και καμιάν ανταμοιβή δεν θα πάρει για την καλή του πράξη στην άλλη ζωή. Γιατί; Επειδή στέρησε τον εαυτό του από τη γενναιοδωρία του Κυρίου, προτιμώντας τη μικρή δόξα των ανθρώπων από τη μεγάλη και αιώνια δόξα του δίκαιου Κριτή.

Από το άλλο μέρος , εκείνος που ασκεί κάποια πνευματική αρετή μόνο και μόνο για να είναι ευάρεστος στον Θεό, και την αρετή του διατηρεί ακέραιη και πλούτο αδαπάνητο αποταμιεύει στον ουρανό και παρηγοριά μεγάλη νιώθει από τη χρηστή προσδοκία της μελλοντικής αιώνιας ζωής. Αυτός, μαζί με τη θεϊκή ανταμοιβή του, που βρίσκεται ασφαλισμένη στο θησαυροφυλάκιο του ουρανού, θα γνωρίσει , χωρίς να το θέλει, και την ανθρώπινη δόξα. Γιατί τότε απολαμβάνουμε άφθονη τη δόξα, όταν αδιαφορούμε γι’ αυτήν, όταν δεν την επιζητούμε.

Έτσι, λοιπόν, όλα τα κερδίζει όποιος ταπεινά κάνει το καθετί για τον Θεό, κι όλα τα χάνει όποιος υπερήφανα επιδιώκει την τιμή των ανθρώπων.

Από το βιβλίο: «ΘΕΜΑΤΑ ΖΩΗΣ

Β΄»

ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΕΚΔΟΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2006