Ρώτησα τον Γεροντα για την διάκριση μεταξύ νου και λογικής

Ρώτησα  τον  Γεροντα για την διάκριση μεταξύ νου και λογικής.
Μου το εξήγησε με ένα απλό παράδειγμα: «Η λογική ομοιάζει σαν τον μούστο και το κρασί, ενώ ο καθαρός νους σαν το αποσταγμένο τσίπουρο». Τον ρώτησα για τον πονοκέφα

λο που έρχεται από την προσπάθεια αυτοσυγκέντρωσης για την ευχή. Μου είπε ότι, όταν κανείς προσπαθή να συγκεντρωθή στην ευχή και έρχεται πονοκέφαλος, τότε «αυτός ο πονοκέφαλος στην προσευχή δείχνει το φιλότιμο, οπότε ο Θεός βλέπει την προσπάθεια του φιλότιμου παιδιού και το ευλογεί. Του λέει ”μη κουράζεσαι, στο δίνω αυτό που ζητάς”». Πρέπει κανείς να ξέρη ότι, «όταν οι άλλοι γογγύζουν δίκαια εναντίον μας, αυτό δεν βοηθάει στην προσευχή».

Μου είπε πολλά και σοφά λόγια για την πνευματική ζωή, διότι η προσευχή αναπτύσσεται στο εύκρατο κλίμα της εκκλησιαστικής πνευματικής ζωής. Για παράδειγμα είπε: «Η αριθμητική του Θεού είναι διαφορετική από την αριθμητική των ανθρώπων. Το 4 για τον Θεό είναι άριστα, ενώ το 9 δεν είναι άριστα». Και στην ερώτησή μου πώς εξηγείται αυτό, είπε: «Όταν κανείς παίρνη 2 χαρίσματα από τον Θεό και τα διπλασιάζη (4) παίρνει άριστα, ενώ εκείνος που έλαβε 5 χαρίσματα και αντί να τα διπλασιάση (10) τα έκανε 9 δεν πήρε το άριστα». Επίσης, μου είπε ότι μερικές φορές «οι λογισμοί απιστίας προέρχονται από υπερβολική άσκηση», καθώς επίσης «όπου χρησιμοποιεί κανείς την φαντασία μπορεί να πέση και σε αίρεση και να βλάψη όλη την Εκκλησία».

.
Πηγή: Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου «Οίδα άνθρωπον εν Χριστώ» Βίος και πολιτεία του Γέροντος Σωφρονίου του ησυχαστού και θεολόγου & Άπαντα Ορθοδοξίας

 

 ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ

 

Διδάσκει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

«Είναι αδύνατον να γίνουμε φίλοι με τον Θεό, εφόσον με τα πάθη μας επαναστατούμε εναντίον του και ανεχόμαστε να πληρώνουμε με την κακία μας φόρο στον διάβολο τον πονηρό τύραννο και φονευτή των ψυχ

ών μας, εάν δεν αποδυθούμε προηγουμένως σε ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του πονηρού. Διότι μέχρι τότε είμαστε εχθροί και αντίπαλοι του Θεού, έστω και αν πλάθουμε για τον εαυτό μας το όνομα των πιστών, έως ότου δηλαδή θέλουμε να δουλεύουμε στα πάθη της ατιμίας. Και καμία λοιπόν ωφέλεια δεν θα έχουμε από την κατά κόσμον ειρήνη, εφόσον η ψυχή βρίσκεται σε κακή κατάσταση και εφόσον επαναστατεί εναντίον του Δημιουργού της και δεν ανέχεται να ταχθεί κάτω από την εξουσίαν της βασιλείας του˙ και εφόσον είναι ακόμη αγορασμένη από χίλιους δυο ωμούς αφέντες, οι οποίοι τη σπρώχνουν με βία στην κακία και την προετοιμάζουν με απάτη να προτιμήσει την οδό, η οποία οδηγεί στην απώλεια, από την οδό, η οποία οδηγεί στη σωτηρία»

 

  ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

 

Ηλιας  Χαιντουτης   1 Σεπ  2012

Είναι ασφάλεια η προσευχή

-         - Πώς θα νιώσουμε, Γέροντα, την προσευχή ως ανάγκη;

-       - Έπρεπε να είχατε πάει στον πόλεμο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε! Στον στρατό, εν καιρώ πολέμου, όταν είμασταν σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με το κέντρο , είχαμε περισσότερη σιγουριά. Όταν επικοινωνούσαμε κάθε δύο ώρες , νιώθαμε μια ανασφάλεια. Όταν επικοινωνούσαμε μόνο δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ, τότε νιώθαμε ξεκρέμαστοι. Το ίδιο συμβαίνει και με την προσευχή. Όσο περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει . Είναι ασφάλεια η προσευχή.

Αν βρισκώμαστε σε συνεχή επαφή και «εν διαρκεί ακροάσει» με τον Θεό, θα προλαβαίνουμε κάθε κακό. Μια φορά μέσα σε ένα λεωφορείο ήταν ένας μοναχός που προσευχόταν με κλειστά μάτια και οι άλλοι νόμιζαν ότι κοιμάται. Κάποια στιγμή ένα φορτηγό που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση χτύπησε πάνω σε μια κολόνα της ΔΕΗ και τα αυτοκίνητα που έρχονταν από το ένα και από το άλλο ρεύμα συγκρούστηκαν μεταξύ τους και έπαθαν μεγάλη ζημιά. Το λεωφορείο όμως βρέθηκε λίγα μέτρα έξω από τον δρόμο, σαν να το πήρε ένα αόρατο μέχρι, και κανένας δεν έπαθε τίποτε. Η προσευχή του μοναχού τους έσωσε.

-         - Γέροντα, συχνά λαϊκοί ρωτούν πως θα συνηθίσουν να προσεύχωνται.

-      -  Κοίταξε, παλιά, μερικοί που ξεκινούσαν για τον Μοναχισμό και είχαν σκληρό χαρακτήρα, πήγαιναν και ασκήτευαν σε απόκρημνα βράχια, μέσα σε σπηλιές, σε τάφους ειδωλολατρών ή σε κατοικητήρια δαιμόνων. Εκεί διέτρεχαν ένα σωρό κινδύνους – έτρεμαν μήπως ξεκοπή  ο βράχος, μούγκριζαν οι δαίμονες κ.λπ. - , και ο φόβος τους ανάγκαζε να φωνάζουν συνέχεια: «Χριστέ μου, Παναγία μου». Έτσι τους έμενε η καλή συνήθεια της αδιάλειπτης προσευχής. Σήμερα, με τα ξενύχτια, τα ναρκωτικά κ.λπ., πολλοί από αυτούς που οδηγούν δεν ελέγχουν τον εαυτό τους. Οπότε ξεκινάει κάποιος να πάη στη δουλειά του και δεν ξέρει αν θα γυρίση ζωντανός στο σπίτι του ή θα βρεθή σακατεμένος σε κανένα νοσοκομείο. Αυτό δεν τον αναγκάζει να λέη συνέχεια: «Χριστέ μου, Παναγία μου»; Αν οι λαϊκοί αξιοποιούσαν τους κινδύνους που διατρέχουν , θα μας είχαν ξεπεράσει εμάς τους μοναχούς στην προσευχή και θα απέφευγαν και τους κινδύνους…

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ

ζ΄

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

  

Ο πειρασμός να μη μπορεί να σ'ακουμπήσει

Ο πειρασμός να μη μπορεί να σ'ακουμπήσει
Να 'χεις την κάλυψη της Χάρης του Θεού με την προσευχή σου και να 'σαι σαν ένα πυρακτωμένο ηφαίστιο που ό,τι και να πέσει μέσα λιώνει και έτσι ο πειρασμός να μην μπορεί να σ'ακουμπήσει. Όταν κάτι είν

αι καυτό δεν ακουμπάς το χέρι σου πάνω, διότι θα καείς!
Όταν η ψυχή σου καίγεται από προσευχή και από αγάπη στο Χριστό, ο πειρασμός και να 'ρθει δε μπορεί να σ'ακουμπήσει, γιατί καίγεται, όταν βλέπει ότι το μυαλό σου λέει "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με". "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησέ με"! Να το λες για να γίνει. Ζήτα έλεος για να λάβεις έλεος. Λέγε το όνομα του Κυρίου για να'ρθει ο Κύριος κοντά σου...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνο

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ   30 ΑΥΓ  2012