Ακόμη και οι πιο πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν εξασφαλίσει την ζωή τους, για αυτό και κρατούν συνέχεια τον εαυτό τους στην ασφάλεια του Θεού

Ακόμη και οι πιο πνευματικοί άνθρωποι δεν έχουν εξασφαλίσει
την ζωή τους, για αυτό και κρατούν συνέχεια τον εαυτό τους στην ασφάλεια του Θεού, ελπίζουν στον Θεό και απελπίζονται μόνον από το « εγώ » τους, διότι το « εγώ » φέρνει στον άνθρω

πο όλη την πνευματική δυστυχία.
Η αυτοπεποίθηση είναι ο μεγαλύτερος και χειρότερος εχθρός μας , γιατί μας τινάζει ξαφνικά αλύπητα στον αέρα και μας αφήνη δυστυχισμένους στους δρόμους. Όταν ο άνθρωπος έχη αυτοπεποίθηση , δένεται και δεν μπορεί να κάνη τίποτε ή παλεύει μόνος του. Τότε επόμενο είναι να νικηθή από τον εχθρό ή να αποτύχη και να συντριβή το εγώ του. Ο Καλός Θεός πολλές φορές οικονομάει πολύ σοφά να δούμε και την θεία Του επέμβαση και την αποτυχία που είχαμε με την αυτοπεποίθησή μας. Όταν κανείς παρακολουθή και εξετάζη κάθε γεγονός που συμβαίνει στην ζωή του, αποκτάει πείρα, προσέχει και έτσι προοδεύει.
Ο Χριστός ζητούσε πρώτα την πίστη στην δύναμη του Θεού και ύστερα έκανε το θαύμα. « Αν πιστεύης στην δύναμη του Θεού, θα γιατρευθής » , έλεγε. Όχι όπως λένε λανθασμένα μερικοί σήμερα: « Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις , και αν πιστεύη στις δυνάμεις του , μπορεί να κάνη τα πάντα. « Να πιστεύης » δεν λέει και το Ευαγγέλιο; Συμφωνούμε επομένως ». Ναι, και ο Χριστός έλεγε « πιστεύεις ; » ,αλλά εννοούσε: « Πιστεύεις στον Θεό; Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός; » . Ζητούσε την διαβεβαίωση του ανθρώπου ότι πιστεύει στον Θεό, και τότε βοηθούσε. Πουθενά το Ευαγγέλιο δεν λέει να πιστεύω στον εγωισμό μου, αλλά να πιστεύω στον Θεό, ότι μπορεί ο Θεός να με βοηθήση, να με θεραπεύση. Αυτοί όμως τα παίρνουν ανάποδα και λένε: « Ο άνθρωπος έχει δυνάμεις και πρέπει να πιστεύη στον εαυτό του » . Το να πιστεύη κανείς στον εαυτό του έχει ή εγωισμό ή δαιμονισμό.

Γεροντας Παισιος

 

Ηλιας Χαιντουτης  3 Σεπ 2012 

Οι Ψαλμοί του Δαβίδ είναι θεόπνευστοι

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Το Ψαλτήρι είναι κεραυνός για τον διάβολο

Οι Ψαλμοί του Δαβίδ  είναι θεόπνευστοι

-         Γέροντα, μου κάνει εντύπωση πώς τα παιδιά καταλαβαίνουν το Ψαλτήρι και θέλουν να το διαβάζουν.

-         Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Τα παιδιά μάλιστα μπορεί να τα αναπαύη περισσότερο από ό,τι αναπαύει εσένα κι εμένα. Το Ψαλτήρι είναι θεόπνευστο , είναι γραμμένο με θείο φωτισμό , γι’ αυτό έχει τόσο δυνατά, τόσο βαθιά νοήματα. Όλους του θεολόγους και τους φιλολόγους να μαζέψης, έναν Ψαλμό  με τέτοια νοήματα δεν μπορούν να φτιάξουν. Κι αν φτιάξουν κάτι, θα είναι σαν ένα χάρτινο λουλούδι. Αγράμματος ήταν ο Δαβίδ, αλλά με τι βάθος έγραφε! Φαίνεται καθαρά ότι τον οδηγούσε το πνεύμα του Θεού.

-         Γέροντα, δεν προλαβαίνω να διαβάσω το Ψαλτήρι.

-         Καλά είναι να εξοικονομής λίγη ώρα , για να το διαβάζης μέσα στην ημέρα. Κι αν δεν έχης πολύ χρόνο, καλύτερα είναι να διαβάσης μισό Κάθισμα και να προσέχης τα νοήματα, παρά ολόκληρο και να βιάζεσαι. Αυτά τα νοήματα να τα έχης μετά συνέχεια στον νου σου. Το Ψαλτήρι είναι προσευχή.

Μερικοί παρεξηγούν τον προφήτη Δαβίδ και λένε ότι σε κάποιους Ψαλμούς καταριέται. Όταν όμως ο Δαβίδ λέη: «Ἐκλείποιεν ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ ἄνομοι, ὥστε μὴ ὑπάρχειν αὐτούς», δεν εννοεί να εξολοθρευθούν οι αμαρτωλοί, αλλά να μετανοήσουν και να μην υπάρχουν αμαρτωλοί πάνω στην γη.

Εγώ, με το Ψαλτήρι νιώθω μια αγαλλίαση ∙ είναι όλο προφητεία , όλο παρηγοριά. Σε μια δύσκολη κατάσταση, αν διαβάσης Ψαλτήρι, νιώθεις ανακούφιση, λύτρωση, σιγουριά ότι θα βοηθήση ο Θεός. «Σωτηρία, λέει, τῶν δικαίων παρὰ κυρίου, καὶ ὑπερασπιστὴς αὐτῶν ἐστιν ἐν καιρῷ θλίψεως».

Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

ΛΟΓΟΙ

ζ΄

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ

«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η ποιότητα της προσευχής μετράει

Η ποιότητα της προσευχής μετράει

- Γέροντα, όταν έχουμε ένα σοβαρό αίτημα για κάποιο σοβαρό θέμα , μήπως πρέπει η προσευχή να συνοδεύεται με νηστεία;

- Αυτό δεν χρειάζεται συζήτηση. Είναι κάτι το οποίο επιβάλλεται. Η νηστε

ία, η άσκηση ,είναι προϋποθέσεις. Αλλά για να γίνη σωστή προσευχή ,πρέπει να πονάη κανείς για τους άλλους. Γιατί είναι και τυπικό πολλών Χριστιανών της εποχής μας να μη θέλουν να στενοχωρηθούν. Και συνταξιούχοι ακόμη που όλη τη μέρα κάθονται ,δεν πάνε να πλησιάσουν ένα παιδί εγκαταλελειμμένο ,γιατί αυτό έχει φασαρία. Θα φάνε, θα πιουν τον καφέ τους και θα κάνουν ένα περίπατο, θα πάνε σε ένα νοσοκομείο που έχει νοσοκόμους, σε κάτι οργανωμένο, για να δουν έναν άρρωστο ,γιατί αυτό είναι πιο εύκολο . Πάλι δηλαδή για να ευχαριστηθούν, οπότε αναπαύουν και τον λογισμό τους ότι έκαναν το καθήκον τους. Πόσους έχω στριμώξει να βοηθήσουν κάτι παιδάκια εγκαταλελειμμένα! Αυτοί τίποτε.

Στο Άγιον Όρος έκαναν κάπου Λιτανεία για την ανομβρία και ,αντί να βρέξη, έπιασε πυρκαγιά! Δεν γίνεται η Λιτανεία σαν να κάνουμε περίπατο. Θέλει να πονέσουμε. Μπορεί να παραμείνη πειρασμός ή μια δύσκολη κατάσταση ,αν κάνουμε καρδιακή προσευχή οι καλόγεροι; Παρόλα τα δύσκολα χρόνια, βλέπω στα μοναστήρια να επικρατεί ένα πνεύμα… Να είμαστε χαρούμενοι! Εδώ καίγεται ο κόσμος! Μας ζητούν να κάνουμε μια αγρυπνία ,ας υποθέσουμε, για έναν άρρωστο, και ψάλλουμε « Ανοίξαντός Σου την χείρα » και χαιρόμαστε. Εμείς περνάμε ευχάριστα την ώρα μας και ο άλλος εν τω μεταξύ πεθαίνει. « Κάνουμε ,λέει, αγρυπνία για τον άρρωστο » . Τι αγρυπνία; Εσείς κάνετε διασκέδαση. Αυτό είναι πνευματική διασκέδαση. Μερικές φορές ,ούτε όταν ιερέας λέη « Υπέρ των εν ασθενείαις κατακειμένων » , προσευχόμαστε για έναν άρρωστο. Θα βοηθούσαμε πιο πολύ ,αν κάναμε και λίγη ευχή με κομποσχοίνι. Δεν λέω να καταργήσουμε τις πανηγυρικές αγρυπνίες που προβλέπει το τυπικό, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις να διαθέτουμε και λίγη ώρα, για να κάνουμε τουλάχιστον ένα-δυο κομποσχοίνια λέγοντας « Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τον δούλον σου » .

Όλη η βάση είναι η ποιότητα της προσευχής. Η προσευχή πρέπει να είναι καρδιακή, να γίνεται από πόνο. Για τον Θεό δεν μετράει τόσο η ποσότητα της προσευχής όσο η ποιότητα. Η προσευχή που γίνεται στα μοναστήρια έχει ποσότητα, αλλά δεν φθάνει αυτό. Τόσες ώρες προσευχή που γίνεται από τόσα άτομα, αν ήταν καρδιακή, θα είχε αλλάξει ο κόσμος. Για αυτό σκοπός είναι οι Ακολουθίες να γίνωνται από την καρδιά.

Η καρδιακή προσευχή βοηθάει όχι μόνον τους άλλους αλλά και τον ίδιο τον εαυτό μας, γιατί βοηθάει να έρθει η εσωτερική καλωσύνη. Όταν ερχώμαστε στην θέση του άλλου, έρχεται φυσιολογικά η αγάπη, ο πόνος, η ταπείνωση, η ευγνωμοσύνη μας στον θεό με τη συνεχή δοξολογία ,και τότε η προσευχή για τον συνάνθρωπό μας γίνεται ευπρόσδεκτη από τον Θεό και τον βοηθάει.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΣΕΠ  2012  

Το Ευαγγέλιο της Κυριακής με σύντομη ερμηνεία στη δημοτική

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ

Κεφ. κα΄ (21 )

Στιχ. 33-42. Η παραβολή των κακών γεωργών

33 ῎Αλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν.

34 ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ.

35 καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν.

36 πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως.

 37 ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων· ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου.

38 οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ.

 39 καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν.

40 ῞Οταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις;

 41 λέγουσιν αὐτῷ· κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν.

42 λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας· παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;

Σύντομη ερμηνεία

33 Άλλη παραβολή ακούστε. Ήταν κάποιος νοικοκύρης , ο Θεός δηλαδή, ο οποίος φύτεψε αμπέλι , δηλαδή το ιουδαϊκό έθνος. Κι έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα γι’ αυτό. Έβαλε δηλαδή τριγύρω του φράκτη  κι έσκαψε μέσα σ’ αυτό πατητήρι, έκτισε πύργο για να μένουν οι φύλακες και εργάτες, και το εμπιστεύθηκε σε γεωργούς , στους αρχιερείς και στους άρχοντες του λαού, κι αναχώρησε σε άλλη χώρα.

34 Όταν πλησίασε ο καιρός της σοδειάς, απέστειλε τους δούλους του, τους προφήτες , στους γεωργούς για να παραλάβουν τους καρπούς του∙ για να διαπιστώσουν δηλαδή την αφοσίωσή τους στο Θεό και τα έργα της αρετής που όφειλε ο λαός αυτός ύστερα από την τόση εύνοια και πρόνοια του Θεού να καρποφορήσει σαν ένα καλλιεργημένο πνευματικό αμπέλι.

35 Όμως οι γεωργοί, οι άρχοντες δηλαδή του Ισραήλ αφού συνέλαβαν τους δούλους του, άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν κι άλλον τον λιθοβόλησαν.

36 Ξανάστειλε ο ιδιοκτήτης του αμπελιού άλλους δούλους περισσότερους απ’ τους πρώτους , κι έκαναν και σ’ αυτούς τα ίδια.

37 Ύστερα απέστειλε σ’ αυτούς το γιο του λέγοντας: Πρέπει τουλάχιστον οι άνθρωποι αυτοί να ντραπούν το γιο μου.

38  Οι γεωργοί όμως , όταν είδαν το γιό, τον Ιησού Χριστό δηλαδή, τον ενανθρωπήσαντα υιό του Θεού, είπαν μεταξύ τους: Αυτός είναι ο κληρονόμος∙ ελάτε , ας τον σκοτώσουμε κι ας αρπάξουμε την κληρονομιά του, για να γίνουμε έτσι ανενόχλητοι πλέον κύριοι και εκμεταλλευτές  της ιουδαϊκής συναγωγής.

39 Κι αφού τον έπιασαν , τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και τον σκότωσαν.

40 Όταν λοιπόν έλθει ο κύριος του αμπελιού , τι είναι δίκαιο να κάνει στους καλλιεργητές εκείνους;

41 Του απαντούν: Θα εξολοθρεύσει με τον χειρότερο θάνατο αυτούς που είναι τόσο κακοί. Και το αμπέλι θα το νοικιάσει σε άλλους γεωργούς , οι οποίοι θα του δώσουν τους οφειλόμενους καρπούς στην κατάλληλη εποχή. Πράγματι λοιπόν, αφού εξολόθρευσε τους Ιουδαίους και κατέστρεψε με τους Ρωμαίους την Ιερουσαλήμ , παρέδωσε το αμπέλι του, δηλαδή τον νέο Ισραήλ της χάριτος ,στους Αποστόλους και τους διαδόχους τους για να το καλλιεργούν καρποφόρα.

42 Τους λέει ο Ιησούς: Δεν διαβάσατε ποτέ στις Γραφές: Λίθο τον οποίο απέρριψαν ως ακατάλληλο οι κτίστες, αυτός έγινε κεφαλή όλης της οικοδομής και ακρογωνιαίος λίθος. Ο Κύριος το έκανε αυτό, και είναι θαυμαστό στα μάτια μας, στα μάτια των πιστών. Δηλαδή, ενώ αυτοί που με τη διδασκαλία τους έχουν σαν έργο και καθήκον να σας οικοδομούν  με απέρριψαν ως ακατάλληλο λίθο στην οικοδομή του Θεού, εγώ έγινα κεφαλή της όλης οικοδομής και συνένωσα τους λαούς σε μία Εκκλησία. Το θαυμαστό αυτό γεγονός μπροστά στα μάτια  όλων των πιστών το έκανε ο Κύριος.

«Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ»

+ΠΑΝ. Ν . ΤΡΕΜΠΕΛΑ

ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ»

ΑΘΗΝΑΙ 2011