Ο παπά Λάζαρος θεραπεύει παράλυτον από μάγια

Μοναχού Δαμασκηνού Γρηγοριάτου


Την περίοδον του εξαμήνου του 2006, που έμεινα στο Κολουέζι, έμαθα με μεγάλη μου κατάπληξι πώς ο ιθαγενής ιερεύς μας παπά Λάζαρος θεράπευσε ένα παιδάκι έξι ετών, το οποίον ήταν παράλυτο από μάγια.
Η ιστορία είναι αληθινή, διότι μου την διηγήθηκε ο ίδιος ο παπά Λάζαρος, ο οποίος για την μεγάλη του αρετή και απλότητα, έχει λάβει το χάρισμα από τον Θεό να θεραπεύη ασθενείς και να διώχνη τα δαιμόνια.
Στα μέσα Δεκεμβρίου του 2005 τον έστειλε ο Προϊστάμενός του π. Μελέτιος (νυν Επίσκοπος Κο­λουέζι και πάσης Κατάγκας) στην κωμόπολι Μουτσάτσα για να επιτελέση τις Ακολουθίες του Δωδεκαημέρου. Με τα άθλια μέσα της συγκοινωνίας, παρότι η απόστασις είναι 200 χιλιόμετρα, επιτέλους έ­φθασε σε δύο ημέρες, αφού το αυτοκίνητο την μία φορά εχάλασε και την άλλη εκόλλησε στην λάσπη.
ω Επί τέλους ο π. Λάζαρος έφθασε στην κωμόπολι. Προχωρεί προς την εκκλησία χορτοκαλύβα του Αγίου Σάββα. Μπροστά του βρέθηκε μία κακοντυμένη γυναίκα που κρατούσε το παράλυτο παιδί της στην αγκαλιά της. Το σώριασε μπροστά του και χωρίς χαιρετισμό και δεύτερη κουβέντα του λέγει:
-Πάτερ, θέλω να μου θεραπεύσης το παιδί μου.
-Ποιος είμαι εγώ, κυρία μου, ένας άνθρωπος αμαρτωλός, που θα θεραπεύσω το παιδί σου; Ποια εκκλησία ακολουθείς;

-Ανήκω στην Καθολική εκκλησία.
-Πήγαινε στους ιερείς της εκκλησίας σου. Αυτοί να το θεραπεύσουν.
-Επήγα και μ' έδιωξαν. Μου είπαν δεν ημπο­ρούμε εμείς, πήγαινε στους Ορθοδόξους.
Ο π. Λάζαρος βρέθηκε σε αμηχανία. Από την μια μεριά η γυναίκα να μην υποχωρή. Να έχει πετάξει το παράλυτο παιδί της στα πόδια του και να τον θερμοπαρακαλεί για την θεραπεία του. Από την άλλη ο ίδιος αισθάνεται την αναξιότητά του και διστάζει να βγάλη το Ευχολόγιο. Τελικά μία εσωτερική θεία δύναμις τον ώθησε και πήρε την απόφασι. Θεώρησε ότι ίσως είναι θέλημα Θεού να διαβασθούν στο παιδί οι ευχές της Εκκλησίας μας.
Πράγματι, έβγαλε το Ευχολόγιο της Εκκλησίας μας, στην γλώσσα σουαχίλι, γονάτισε μπροστά στο παιδί κι άρχισε να διαβάζη τους εξορκισμούς του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου και του Αγίου Βασιλείου.
Στο τέλος, όπως μου είπε ο ίδιος, με απόλυτη φυσικότητα και ξένος από κάθε έννοια κενοδοξίας, σηκώθηκε και είπε προστακτικά στο παιδί: «Στο Όνομα του Ιησού Χριστού, σήκω επάνω και περιπάτησε».
Πράγματι, το παιδάκι που μέχρι εκείνη την στιγμή περπατούσε δύσκολα με τα τέσσερα, άρχισε να σηκώνη το κορμάκι του και να στέκεται στα πόδια του.
Η μητέρα του κλαίγοντας από χαρά και ευχαριστίες, κρατώντας το παιδί της από το χέρι διαλαλούσε το θαύμα σ' όλη την πόλι Μουτσάτσια. Σήμερα μάνα και γυιός είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί μας και χαίρουν άκρας υγείας.
Όσοι δυσπιστούν για το θαύμα αυτό, ας φθά­σουν μέχρι το Κολουέζι του Κογκό και όχι μόνο θ' α­πολαύσουν το χαρίεν και αγιασμένο πρόσωπο του πατρός Λαζάρου, αλλά και θ' ακούσουν και θα ι­δούν, όσα έγραψα παραπάνω.

ΚΩΣΤΑΣ

ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ;

Η Τούρκικη σημαία, και το αντίστοιχο "εθνικό σύμβολο" των Τούρκων, προέρχεται από ένα σύμβολο του Βυζαντίου, αλλά της αρχαιοελληνικής πόλης Βυζάντιον, που υπήρχε στην θέση της Κωνσταντινούπολης.

Αυτό το σήμα, που είναι πανάρχαιο και απαντάται ως λατρευτικό σύμβολο της θεάς Εκάβης, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου όταν ο Φίλιππος, πατέρας του Μεγαλέξανδρου, προσπάθησε να καταλάβει αυτή την πόλη, και μια νύχτα με συννεφιά, έστειλε πολεμιστές (σαν καταδρομική επιχείρηση) να περάσουν τα τείχη, για να αλώσουν την πόλη.

Ξαφνικά, εμφανίστηκε το φεγγάρι, οι εισβολείς έγιναν αντιληπτοί, και αποκρούστηκε η επίθεση.... Από τότε, και επειδή θεωρήθηκε ως θεϊκή βοήθεια προς την πόλη, έγινε σύμβολο της πόλης του Βυζαντίου.

Από εκεί έμεινε ως σύμβολο παραδοσιακά και στην Κωνσταντινούπολη, το βρήκε και ο Μωχάμεντ ο πορθητής (και οι επόμενοί του), και όπως χρησιμοποίησε τα πάντα που βρήκε από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να δώσει αυτοκρατορική χροιά στην πλιατσικολογική Οθωμανική κατάκτηση, το έκανε ένα σύμβολο της Οθωμανικής κυριαρχίας, και έτσι έμεινε ως μουσουλμανικό σύμβολο....

Αν ξέραμε την ιστορία μας, τουλάχιστον δεν θα ανεχόμασταν τα σημερινά ξεφτιλίκια…

Θα είχαμε τις απαιτούμενες απαντήσεις για όλες αυτές τις μα….. ..που μας σερβίρουν καθημερινά…

Αξίζει να το διαδώσετε!!!!!!!!!!!

Αντιγραφή απο : http://history-of-macedonia.com

Καποιους ενοχλεί ο τηλεοπτικος σταθμός 4Ε

Προσπαθησαμε να μπούμε στη σελίδα του τηλεοτικού σταθμου 4Ε με τον firefox και βρήκαμε αυτή την προειδοποιήση

http://www.tv4e.gr/4E_ORTHODOX_CHANNEL.htm
Η σελίδα έχει αναφερθεί ως κακόβουλη!

Αυτή η ιστοσελίδα στο www.tv4e.gr έχει αναφερθεί ως μια σελίδα κακόβουλων επιθέσεων και έχει φραγεί σύμφωνα με τις προτιμήσεις ασφαλείας σας.

Οι ιστοσελίδες επιθέσεων προσπαθούν να εγκαταστήσουν προγράμματα στον υπολογιστή σας τα οποία υποκλέπτουν προσωπικές σας πληροφορίες, χρησιμοποιούν τον υπολογιστή σας για να επιτίθενται σε άλλους υπολογιστές και βλάπτουν το σύστημα σας.

Μερικές ιστοσελίδες εγκαθιστούν επίτηδες κακόβουλο λογισμικό, αλλά σε αρκετές αυτό γίνεται χωρίς την γνώση ή την συγκατάθεση των ιδιοκτητών τους.

Λατρεία και συνήθεια.

Λοιπόν εκείνο που αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια , μεγάλο και τρομερό κίνδυνο ή συνήθεια. Εμείς να μη επιτρέψουμε στον εαυτό μας να συνηθίζει , είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική , είτε το Ποτήριο της Ζωής είτε…να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά που γίνεται Λειτουργία.

Με πολλή συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη εις τον Θεόν να παρακολουθούμε. Θα μπορούσαμε πάντοτε ως για πρώτη και τελευταία φορά να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία; Λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος η συνήθεια. Συνήθεια και στον κανόνα και στην προσευχή και στη Λειτουργία και, και ,και.

Όταν προσπαθεί κανείς να νοιώθει τον Κύριο κοντά του, και να ζει το ιδανικό του, δεν γίνεται συνήθεια ποτέ. Μα, και να μην προλάβει , ας πούμε , να κάνει τον κανόνα του όλον, αν κάνει κείνο τον κανόνα τον πιο λίγο καλά, παστρικά, καθαρά , με πολλή συναίσθηση , τον δέχεται ο Θεός σαν δέκα κανόνες. Να είναι ο νούς και η σκέψις μας εις τον Θεός και να νοιώθουμε εκεί τον Θεόν κοντά μας. Ε, ευλογεί , ευλογεί τότε ο Κύριος και αγιάζει.

Η ζωή μας να περπατάει έξω από αδυναμίες και μακριά από υποχωρήσεις και συμβιβασμούς. Να επιδιώκουμε βίον αγνόν και ζωή ολοκάθαρη και Μυστηριακή. Να μοσχοβολάει από προσευχή , από Λατρεία, από αγώνα πνευματικό και άγιο. Ώστε όλα αυτά να βεβαιώνουν ότι είμαστε σταθεροί στην κλήση μας, και ότι κρατάμε δυνατά την αγίαν παρακαταθήκην της ζωής που μας ενεπιστεύθη Κύριος.

Πατήρ Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910-1995)