γιατί οι άνθρωποι καταφεύγουν για κάποιο πρόβλημά τους συχνά σε πλανεμένους;

Γέροντα, γιατί οι άνθρωποι καταφεύγουν για κάποιο πρόβλημά τους συχνά σε πλανεμένους;

- Γιατί ο διάβολος έχει φθηνά χαρίσματα και τα παίρνουν εύκολα. Αυτά τους λένε να κάνουν , δεν είναι δύσκολα και τους αναπαύουν στα πάθη τους. Αντί να μετανοήσουν για τις αμαρτίες που κάνουν ως άνθρωποι και να πάνε σε έναν πνευματικό να εξομολογηθούν , βρίσκουν κάτι πλανεμένους, δηλαδή τον διάβολο, και ζητούν από εκείνον να τους λύση το πρόβλημά τους. Ύστερα βασανίζονται και δεν καταλαβαίνουν ότι τους έχει δέσει ο διάβολος και τους κάνει κουμάντο.

- Και πως τους πιστεύουν ,Γέροντα;

- Είναι ζαλισμένοι οι άνθρωποι. Πόσοι λένε ότι οδηγούν τους ανθρώπους στον σωστό δρόμο, ενώ κουβαλούν στον ώμο τους ένα τσουβάλι και έχουν κρυμμένο μέσα τους τον διάβολο! Ο Καλός Θεός όμως δεν τον αφήνει να κρυφθή τελείως. Καμμιά φορά βγάζει ο διάβολος κάποιο κέρατο ή την ουρά του , τα βλέπουν οι άνθρωποι και φωνάζουν τρομαγμένοι : «Τι είναι αυτό; Κέρατο; Ουρά;» . «Όχι, τι λέτε; Μελιτζάνα είναι!», τους λένε εκείνοι, για να τους εξαπατήσουν και να παρουσιάσουν διαβολικά πράγματα για καλά και ωφέλιμα.

Κι εδώ μια μέρα ήρθε κάποιος με μια συντροφιά που ήταν πλανεμένος. Είχε μαζί του καμμιά δεκαριά άτομα και έκανε τον Γέροντα. Τους ρωτάω: «Ανήκετε σε καμμιά οργάνωση;» . Δεν απαντούσαν. «Έχετε κανέναν πνευματικό;» . Τίποτε. Άρχισαν , έβαζαν μετάνοιες. Τους έφερε εδώ, για να τους πλανάη . Να λέη μετά: «Πήγαμε και στον πατέρα Παϊσιο και συμφωνεί μαζί μας» ! Κατάλαβες; Δεν έπρεπε να τον δω, γιατί το εκμεταλλεύεται μετά. Φαινόταν ύποπτος εκείνος. Οι οπαδοί του φαίνονταν παρασυρμένοι. Οι καημένοι έπεσαν κάτω, γονατιστοί.

- Τους είπατε τίποτε, Γέροντα;
- Τους είπα, αλλά ο πονηρός, όταν φεύγουν από‘ δω τους λέει άλλα. Από‘ δω –από ‘ κει τους πάει , και τους φέρνη πάλι στον δρόμο του.

- Πώς θα προφυλαχθή ,Γέροντα, κανείς από τους πλανεμένους;

- Μένοντας μέσα στην μάνδρα της Εκκλησίας μας. Βέβαια, αν κάποιος ακολουθήση από άγνοια έναν πλανεμένο, δεν θα τον αφήση ο Θεός. Θα τον βοηθήση να καταλάβη το λάθος του και να επιστρέψη στην αλήθεια.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Γ’-ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ-«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»Από το βιβλίο «Πνευματικός αγώνας»


ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 

Η αυθεντική φωτογραφία του Γέροντος Παϊσιου

Στην αυθεντική φωτογραφία υπάρχει και ένα άλλο σεβάσμιο πρόσωπο. Πατήστε στο Διαβάστε περισσότερα για να τη δείτε

Συμπληρωματικὸς Κατάλογος Ἑλληνικῶν Χειρογράφων Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους (426-557)

                                 (σσ. 280 + 56 πίνακες [φωτογραφίες], σχῆμα 24×17)

Κέντρο Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

Ὁ Συμπληρωματικὸς Κατάλογος Ἑλληνικῶν Χειρογράφων Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου Ἁγίου Ὄρους (426-557) κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὸ Κέντρο Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2012, καὶ ἀφορᾶ σὲ ὅσα χειρόγραφα τῆς μονῆς προέρχονται ἀπὸ ἀνευρέσεις καὶ νέες προσκτήσεις μετὰ τὴν καταλογογράφηση τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰ.

Στὸν παρόντα τόμο περιγράφονται οἱ ἀρ. 426-557. Ὁ πραγματικὸς ὅμως ἀριθμὸς τῶν περιγραφόμενων χειρογράφων ἀνέρχεται στὰ 151, ἀφοῦ τρία χειρόγραφα ἀποτελοῦνται ἀπὸ περισσότερα τοῦ ἑνὸς ἀνεξάρτητα μεταξύ τους λυτὰ τεύχη ἢ σπαράγματα καὶ κατὰ τὴν περιγραφὴ ἐξετάζονται τὸ καθένα χωριστά, ἐνῶ τὸ χφ 508α δωρήθηκε στὴ μονὴ ὕστερα ἀπὸ τὴν ὁλοκλήρωση τοῦ καταλόγου καὶ τοποθετήθηκε σὲ αὐτὴ τὴ θέση μὲ χρονολογικὰ κριτήρια, ἀνάμεσα σὲ ἄλλα χειρόγραφα τοῦ ἴδιου γραφέα.

Λίγα ἀκόμη στοιχεῖα γιὰ τὰ χειρόγραφα τοῦ τόμου: Ὡς πρὸς τὸ περιεχόμενό τους, καλύπτουν ὅλους σχεδὸν τοὺς τομεῖς: Φιλολογικὰ–Ἱστορικά, τῆς Ἁγίας Γραφῆς, Ἁγιολογικά, Πατερικά, Μεταβυζαντινῆς Θεολογίας καὶ Ὁμιλητικῆς, Λειτουργικῆς (τὰ περισσότερα ὅλων), Σύμμεικτα, Νομοκανονικά, Ἰατρικά, Ἀρχειακῆς ὕλης, Μουσικά. Ἡ παλαιότητά τους ἐκτείνεται ἀπὸ τὸν 9ο ἕως τὰ μέσα τοῦ 20οῦ αἰ. Στὴν πλειονότητά τους πρόκειται γιὰ χειρόγραφα ὕστερα ἀπὸ τὸ 1500, καὶ ἰδιαίτερα ἀπὸ τὸ 1700 κ.ἑ. Στὰ μεταγενέστερα χειρόγραφα συχνὰ συναντᾶ κανεὶς «κείμενα πρωτότυπα καὶ στὴν πλειοψηφία τους ἀνέκδοτα, γραμμένα στὴν πλούσια “δημώδη” τῆς ἐποχῆς, μάρτυρες τῆς ἐντυπωσιακῆς ἄνθησης τῶν γραμμάτων καὶ τῆς παιδείας κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Τουρκοκρατίας», παρατηρεῖ ὁ Λίνος Πολίτης.

Ἡ περιγραφὴ ἔγινε ἀπὸ τὸν Παναγιώτη Σωτηρούδη, καθηγητὴ τῆς ἑλληνικῆς παλαιογραφίας καὶ κωδικολογίας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ τὸν μοναχὸ Ζαχαρία Ξηροποταμηνό. Ἡ ἐκτύπωση ἀπὸ τὶς γραφικὲς τέχνες – ἐκδόσεις «Μυγδονία» (σσ. 280 + 56 πίνακες [φωτογραφίες], σχῆμα 24×17).

Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».

 

 

Ο Γέροντας ήταν άνθρωπος της ειρήνης και της ενότητος. Δεν ανήκε σε κανένα κόμμα. Ήταν υπεράνω κομμάτων. Απέρριπτε άθεα πολιτικά κόμματα και πολιτικούς που είχαν σχέση με την Μασωνία, για την αθεΐα τους και την πολεμική τους προς την Εκκλησία. Έλεγε: «Τι να το κάνω το δεξί ή το αριστερό χέρι, αν δεν κάνη σταυρό;», απορρίπτοντας έτσι τούς άθεους πολιτικούς ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. Κάποια κόμματα; γνωρίζοντας την επιρροή του στον λαό, ζήτησαν να τον προσεταιρισθούν χάριν ψηφοθηρίας, αλλά ματαίως.

Τον επισκέπτονταν πολιτικά πρόσωπα, βουλευτές, υπουργοί, γερουσιαστές από τις Η.Π.Α. και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος του έστελνε κάρτες. Από κανέναν όμως δεν ζήτησε τίποτε για τον εαυτό του ή για γνωστά του μοναστήρια. Μόνο ζητούσε να ενερ¬γούν για το καλό της Πατρίδος και της Εκκλησίας.

Ακόμη βοήθησε πολλούς κρατικούς υπαλλήλους με τις συμβουλές του να είναι τίμιοι και ευσυνείδητοι στην εργασία τους. Εκτιμούσε τους καλούς παιδαγωγούς για το ουσιαστικό έργο που προσφέρουν, και τους ευλαβείς στρατιωτικούς, που έχουν ιδανικά.

Πολλούς νέους αναρχικούς τους έπεισε να υπηρετήσουν στρατιώτες.

Γενικώς συμβούλευε όλους να έχουν σεβασμό και αγάπη προς την Πατρίδα, να ενεργούν για το κοινό καλό ευσυνείδητα και να μην παρασύρωνται από το γενικό πνεύμα της αδιαφορίας, της ισοπεδώσεως των πάντων, του βολέματος και της καταχρήσεως.

Κυρίως όμως ο Γέροντας βοήθησε την Πατρίδα αφανώς με την προσευχή του. Αυτό φαίνεται από το τυπικό που αναφέρθηκε, αλλά και από το ποίημα που έστειλε στην μητέρα του. Στο τέλος γράφει ότι γίνεται καλόγηρος για να προσεύχεται «και για όλη την Πολιτεία». Έδινε πρώτος το παράδειγμα και παρακινούσε, λέγοντας: «Να κάνουμε προσευχή ο Θεός να φωτίζη τους υπευθύνους που έχουν θέσεις μεγάλες στην Πολιτεία, γιατί αυτοί μπορούν να κάνουν μεγάλο καλό».

Όταν υπήρχε ένταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, έλεγε: «Πολλά σύννεφα μαζεύτηκαν. Αν μπορέσουμε να τα διώξουμε» (με την προσευχή).

Σε παρόμοια περίπτωση έκανε θεία Λειτουργία στο Καλύβι του. Στους Μακαρισμούς δεν έψαλλε ό,τι προέβλεπε το τυπικό, αλλά από τον κανόνα του οσίου Νικολάου του Κατασκεπηνού, γιατί ήταν κατάλληλο για την περίπτωση αυτή: «Αθέων Αγαρηνών τα βέλη σύντριψον Δέσποινα, και πάσαν επιβουλήν δαιμόνων ματαίωσον, λαόν χριστεπώνυμον σκέπων και φυλάττων, ίνα πόθω σε δοξάζωμεν» .

Όταν η Πατρίδα περνούσε περίοδο πολιτικής αστάθειας, λόγω αδυναμίας σχηματισμού κυβερνήσεως, ο Γέροντας πονούσε και ευχόταν πολύ. Την τρίτη φορά που θα γίνονταν εκλογές σε μικρό χρονικό διάστημα συνέβη το εξής, όπως διηγήθηκε: «Ήταν παραμονή εκλογών. Καθόμουν στο ξυλοκρέββατο στο Αρχονταρίκι και έλεγα την ευχή. Ξαφνικά παρουσιάστηκε ο διάβολος με την μορφή του… (ανωτάτου πολιτικού προσώπου της εποχής εκείνης του οποίου κατέκρινε ενέργειες καταστρεπτικές) και με απειλούσε. Αλλά δεν μπορούσε να πλησίαση. Ήταν σαν δεμένος, κάτι τον κρατούσε και σφιγγόταν».

Το ίδιο βράδυ ο Γέροντας παρουσιάσθηκε σ’ έναν έγγαμο ιερέα στον ύπνο του. Του είπε αυστη-ρά:
«Παπα-… τι κοιμάσαι; Σήκω να κάνης προσευ-χή, γιατί η Πατρίδα κινδυνεύει».
Την σωτηρία του Έθνους την περίμενε από τον Θεό. Έλεγε: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».
Για τούς πολιτικούς που έκαναν κακό στο Έθνος έλεγε: «Με αναπαυμένη συνείδηση παρακαλώ τον Θεό να τους δίνη μετάνοια και να τους παίρνη, για μην κάνουν μεγαλύτερο κακό, και να αναστήση Μακκαβαίους».
Πίστευε ότι ένας μοναχός μπορεί να βοηθήση ολόκληρο το Έθνος. «Άλλον ο Θεός τον κάνει μοναχό για να βοηθήση μια οικογένεια και άλλον για να βοηθήση ολόκληρο Έθνος. Το Άγιον Όρος πολλά μπορεί να προσφέρη. Μπορεί να δημιουργήση πάλι το Βυζάντιο από το οποίο προήλθε».

 

Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου†Ιερονάχου ΙΣΑΑΚ

 

 

ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  10 ΜΑΙ  2012