Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Όποιος δικαιολογείται δέν μπορεί νά βοηθηθή πνευματικά


Έχω  παρατηρήσει  ότι  σήμερα  μικροί-μεγάλοι  όλα  τά  δικαιολογούν  μέ  έναν  λογισμό
σατανικό. Όλα ό διάβολος  τους  τά  ερμηνεύει  μέ  τόν  δικό  του  τρόπο,  καί  έτσι  βρίσκονται
έξω άπό τήν πραγματικότητα. Ή δικαιολογία είναι σατανική ερμηνεία.
- Καί πώς γίνεται, Γέροντα, μερικοί σέ κάθε λόγο νά βρίσκουν αντίλογο;
- Ώ, είναι φοβερό νά συζητάς μέ έναν άνθρωπο πού συνήθισε νά δικαιολογήται! Είναι σάν
νά μιλάς μέ έναν δαιμονισμένο! Όσοι δικαιολογούνται – ό Θεός νά μέ συγχώρεση – έχουν γέροντα
τόν διάβολο. Είναι βασανισμένοι άνθρωποι. Δέν έχουν μέσα τους ειρήνη. Τό έχουν κάνει επιστήμη
αυτό. Δηλαδή, όπως ένας κλέφτης δέν κοιμάται όλη νύχτα καί σκέφτεται πώς θά τά καταφέρη γιά νά
κλέψη,  έτσι  καί  αυτοί  συνέχεια  σκέφτονται  πώς  νά  δικαιολογήσουν  τό  ένα  ή  τό  άλλο  σφάλμα
τους.  Ή,  όπως  κάποιος  σκέφτεται  πώς νά βρή ευκαιρία νά κάνη ένα καλό ή πώς νά ταπεινωθη,
αυτοί αντίθετα σκέφτονται πώς νά δικαιολογήσουν τά αδικαιολόγητα.  Δικηγόροι  γίνονται!  Δέν
μπορείς νά τά βγάλης πέρα μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς με τον ίδιο τον διάβολο. Τί εχω πάθει με
κάποιον! Ένω του λέω: εκείνο πού κάνεις είναι στραβό, το άλλο πρέπει νά το προσέξης, δεν πάς
καλά, πρέπει νά κάνης αυτό κι αυτό…, κι εκείνος γιά το καθετί βρίσκει δικαιολογίες, στο τέλος μου
λέει:  Δεν  μου  είπες  τί  νά  κάνω!  Βρε  χρυσέ  μου  άνθρωπε,  τόσες  ώρες  τί  λέμε;  Λέμε  τά
σφάλματα σου, ότι δεν πάς καλά, κι εσύ συνέχεια δικαιολογείσαι. Τρεις ώρες τώρα με έσκασες, με
έλειωσες! Πώς δεν σου είπα;. Νά του λες παραδείγματα, γιά νά του δώσης νά καταλάβη ότι είναι
σατανικός εγωισμός έτσι όπως αντιμετωπίζει τά πράγματα, ότι δέχεται δαιμονικές επιδράσεις καί,
άν δέν άλλάξη, χάθηκε, και τελικά νά λέη: Δέν μου είπες τί νά κάνω! Αλήθεια, είναι νά μη σκάσης;
Άν  είναι  αδιάφορος  κανείς,  τά  προσπερνάει  όλα  με  το  δέν  βαριέσαι.  ‘Αλλά,  άν  δέν  είναι
αδιάφορος, σκάζει. Έγώ τους μακαρίζω τους αδιάφορους.
- Δέν θά θέλατε όμως, Γέροντα, σέ καμμιά περίπτωση νά είστε αδιάφορος.
- Βρε  παιδί,  τουλάχιστον  ό  αδιάφορος  δέν  σκάει  έτσι  άσκοπα.  Νά  ύποφέρης γιά  έναν
πονεμένο,  εκείνο  έχει  νόημα.  ‘Αλλά  νά  λειώνης  με  αυτόν,  νά  του  λές  τόσα  και  τόσα,  καί
τελικά νά σου λέη: δέν  μου είπες τί νά κάνω καί νά δικαιολογή τά αδικαιολόγητα!  Έτσι
άπό άνθρωπος  καταλήγει  δαίμονας! Φοβερό! Άν σκεφτόταν μόνον  τον κόπο πού κάνεις  -
άσε  τον  πόνο  -,  γιά  νά  τον  βοηθήσης,  λίγο  θά  άλλαζε.  Αφού  σέ  βλέπει  ότι  υποφέρεις,
κοπιάζεις, ταλαιπωρείσαι, δέν το λαμβάνει ύπ’ όψιν!
- Γέροντα, όταν δικαιολογήται κάποιος γιά μιά αταξία πού έκανε καί του λές: αυτό
είναι δικαιολογία, καί συνεχίζη νά δικαιολογήται, γιά νά άποδείξη ότι αυτό δέν είναι
δικαιολογία, είναι δυνατόν νά διορθωθή;
- Πώς νά διορθωθή; Καταλαβαίνει ότι είναι λάθος, γιατί βασανίζεται, άλλα άπό εγωισμό
δέν θέλει νά το παραδεχθή. Είναι πολύ φοβερό!
- Ναί, άλλα λέει: Δέν με βοηθάς θέλω να με βοηθήσης δέν με φωνάζεις νά συζητήσουμε,
μέ περιφρονείς.
- Έ, πάλι από τον εγωισμό ξεκινάει αυτό. Είναι δηλαδή σαν νά λέη: Έγώ δέν φταίω, εσύ
φταις  πού  δέν  πηγαίνω  καλά!  Εκεί καταλήγει.  Άφησε  τον  δέν  χρειάζεται  νά  άσχοληθή
κανείς μ’ αυτόν, γιατί δέν βοηθιέται. Ούτε φέρει ευθύνη ό Πνευματικός ή ό Γέροντας ή ή
Γερόντισσα  γιά  μιά  τέτοια  ψυχή.  Είναι  σατανικός  εγωισμός  αυτός  δέν  είναι  ανθρώπινος.
Ανθρώπινο εγωισμό έχει εκείνος πού δέν θά ταπεινωθή νά πή εύλόγησον, άλλα τουλάχιστον
δέν  θά  μιλήση,  γιά  νά  δικαιολογηθή.  Όποιος  δικαιολογεί  τόν  εαυτό  του,  όταν  σφάλλη,
μεταβάλλει τήν καρδιά του σέ δαιμονικό καταφύγιο. Άν δέν σύντριψη το έγώ του, θά συνεχίζη νά
σφάλλη περισσότερο και θά συντρίβεται ανώφελα από τόν εγωισμό του. Και όταν δέν ξέρη κανείς
πόσο κακό είναι ή δικαιολογία, έχει ελαφρυντικά. Άλλα, όταν ξέρη ή του το λένε οι άλλοι,
τότε δέν έχει ελαφρυντικά.
Θέλει πολλή προσοχή, όταν πάς νά βοηθήσης κάποιον πού έχει μάθει νά δικαιολογήται, γιατί
μερικές φορές γίνεται το έξης: Αφού δικαιολογείται, σημαίνει ότι έχει πολύ εγωισμό, οπότε, όταν
του πής ότι αυτό πού έκανε δέν είναι σωστό, θά πή και άλλα ψέματα και άλλες δικαιολογίες, ώσπου νά
σου απόδειξη κι εκείνο και τό άλλο, γιά νά μη θιχτή. Έτσι όμως γίνεσαι αιτία εσύ, πού πήγες νά του
απόδειξης ότι σφάλλει, νά γίνη πιο εγωιστής, πιο ψεύτης. Άπό τήν στιγμή πού θά δής ότι συνεχίζει
τις δικαιολογίες, δέν χρειάζεται νά τοϋ απόδειξης τίποτε. Κάνε προσευχή νά τόν φωτίση ό Θεός.


ΓΕΡΟΝΤΑΣ   ΠΑΙΣΙΟΣ   ΠΝΕΥΜΣΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ   ΛΟΓΟΙ   Γ

ΗΛΙΑΣ   ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ    2 ΝΟΕ  2012  

Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι



- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;
- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
- Γέροντα, δεν γίνεται οι άνθρωποι να συνέλθουν με άλλον τρόπο και όχι με κάποια δοκιμασία;
- Πριν επιτρέψη ο Θεός να έρθη μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι’ αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζη, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθή. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνη με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθη. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες κ.λπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό. Η ζωή αυτή είναι ψεύτικη και σύντομη· λίγα είναι τα χρόνια της. Και ευτυχώς που είναι λίγα, γιατί γρήγορα θα περάσουν οι πίκρες, οι οποίες θα θεραπεύσουν τις ψυχές μας σαν τα πικροφάρμακα. Βλέπεις, οι γιατροί, ενώ οι καημένοι οι άρρωστοι πονούν, τους δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί με το πικρό θα γίνουν καλά, όχι με το γλυκό. Θέλω να πω ότι και η υγεία από το πικρό βγαίνει, και η σωτηρία της ψυχής από το πικρό βγαίνει.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Δ΄ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

ΗΛΙΑΣ    ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ         2 ΝΟΕ 2012   
                                        




 

Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές


Φωτογραφία: - Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές

Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές ...το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό.

Το "δόξα σοι ο Θεός" να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το "δόξα σοι ο Θεός" έχω για χάπι του πόνου· τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το "δόξα σοι ο Θεός" είναι ανώτερο και από το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με". 

Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό". Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία.Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το "δόξα σοι ο Θεός", όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.

Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, 

Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής, 

έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", 

Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 235-236. Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές

Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές ...το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό.


Το "δόξα σοι ο Θεός" να
μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το "δόξα σοι ο Θεός" έχω για χάπι του πόνου· τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το "δόξα σοι ο Θεός" είναι ανώτερο και από το "Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με".

Έλεγε ο Παπα-Τύχων: Το "Κύριε ελέησον" έχει εκατό δραχμές, το "δόξα σοι ο Θεός" έχει χίλιες δραχμές· είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό". Ήθελε να πη ότι ο άνθρωπος ζητάει το έλεος του Θεού από ανάγκη, ενώ δοξολογεί τον Θεό από φιλότιμο, και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία.Συνιστούσε μάλιστα να λέμε το "δόξα σοι ο Θεός", όχι μόνον όταν είμαστε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της ψυχής.


Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου,


Λόγοι ΣΤ΄, Περί Προσευχής,


έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος",


Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012, σσ. 235-236.
 
ΗΛΙΑΣ  ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ  2 ΝΟΕ 2012 

Γέροντα, ποια εικόνα της Παναγίας σας αρέσει περισσότερο;

Γέροντα, ποια εικόνα της Παναγίας σας αρέσει περισσότερο;

-Εμένα όλες οι εικόνες της Παναγίας μου αρέσουν. Και μόνο το όνομά Της να βρω κάπου γραμμένο, το ασπάζομαι πολλές φορές με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά μου.

Είναι φοβερό ,αν το σκεφθής!

Μικρό κοριτσάκι ήταν και είπε το «Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού».

Μέσα σε λίγες λέξεις τόσα νοήματα!

Πολύ θα βοηθηθής , εάν εμβαθύνης στα λόγια αυτά.

Είναι λίγα και δυνατά.

Αν τα μελετάς, θα αγαπήσης την ταπείνωση?

…… κι αν ταπεινωθής, θα δης τον Θεό να έρχεται μέσα σου και να κάνη την καρδιά σου Φάτνη της Βηθλεέμ.


(Από το βιβλίο:«Πάθη και αρετές»Γέροντος Παισίου Αγιορείτου) 
 
ηλιας  χαιντουτης  1Νοε 2012
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...