Ἀπό τή μιά θέλουμε νά σωθοῦμε κι ἀπό τήν ἄλλη κάνουμε τά θελήματά μας!

«Ἀπό τήν μιά θέλουμεν νά σωθοῦμε 

κι ἀπό τήν ἄλλη κάνουμε τά θελήματά μας» !

    ( Ὅσ. Θεοφάνης ὁ  Ἔγκλειστος )

      […] Γενικὰ καὶ σὲ κάθε περίπτωση, νὰ ἐνεργεῖτε ἀντίθετα πρὸς τὶς ἀπαιτήσεις τῆς φιλαυτίας, ἀντίθετα πρὸς τὸ φρόνημα τῆς σάρκας. Καὶ γιὰ κάθε δυσκολία, γιὰ κάθε ἀμφιβολία, γιὰ κάθε δίλημμα, νὰ συμβουλεύεστε τὸν πνευματικό σας. Ἔτσι ἡ συνείδησή σας θὰ εἶναι ἀναπαυμένη. Εἰδάλλως εὔλογα καὶ δίκαια σᾶς ταλανίζει.

Προκοπή, λέτε, δὲν ἔχετε κάνει στὴν πνευματικὴ ζωή. Καὶ δὲν θὰ κάνετε, ὅσο θὰ ὑπάρχει μέσα σας φιλαυτία. Αὐτὴ ἀναμφισβήτητα μαρτυρεῖ πὼς τὴν πρώτη θέση στὴν καρδιά σας κατέχει τὸ «ἐγὼ» καὶ ὄχι ὁ Κύριος. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἑαυτό μας εἶναι ἡ ζωντανὴ «ἐντὸς ἡμῶν» ἁμαρτία, ἀπὸ τὴν ὁποία προέρχεται ὅλη ἡ ἁμαρτωλότητά μας. Καὶ ὅταν εἴμαστε βυθισμένοι στὴν ἁμαρτωλότητα, μᾶς πλησιάζει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ; Ὄχι, ὅπως ἡ μέλισσα δὲν πλησιάζει ἐκεῖ ὅπου ὑπάρχει  καπνός. Ἡ παρουσία τῆς φιλαυτίας στὴν ψυχὴ μᾶς δείχνει πὼς ἡ πρώτη ἀπόφασή μας νὰ μετανοήσουμε καὶ νὰ ὑπηρετήσουμε τὸν Κύριο ἦταν ἐλλιπής, χλιαρή, ἐπιπόλαιη. Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ εἶναι ἡ ἀνταπόκριση στὴν κλήση τοῦ Ἰησοῦ: «Εἴ τίς θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν… καὶ ἀκολουθείτω μοι»(Ματθ. ις´ 24).

 

Βλέπετε πὼς ἡ πεμπτουσία τῆς κλήσεως εἶναι τὸ «ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν». Καὶ τοῦτο σημαίνει ὁλοκληρωτικὴ ἐξαφάνιση τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τῆς φιλαυτίας, ἀσυγκατάβατο ἀγώνα ἐνάντια στὴν φιληδονία καὶ στὴν αὐτοϊκανοποίηση.  Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ ὑποτασσόμαστε καὶ στὸν Θεὸ καὶ στὸν ἑαυτό μας. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. ς´ 24). Ὁ Κύριος, λοιπόν, τῆς δικῆς σας καρδιᾶς ποιός εἶναι; Ὁ Χριστὸς ἢ ὁ ἑαυτός σας;

 

Ἀφοῦ ἀπαντήσετε μὲ εἰλικρίνεια σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα, καθίστε καὶ σκεφτεῖτε στὰ σοβαρὰ τί θὰ κάνετε.  Μοῦ γράφετε νὰ προσευχηθῶ γιὰ τὴν ἀπαλλαγή σας ἀπὸ τὴν φιλαυτία. Ἀλλὰ γιατί νὰ προσευχηθῶ; Ὁ Θεὸς δὲν θὰ μὲ ἀκούσει. Ἀκούει μόνο τὶς προσευχὲς ποὺ γίνονται γιὰ ὅσους καὶ ἀπ᾽ ὅσους ἀγωνίζονται ἐναντίον τῆς φιλαυτίας. Ἡ “ἀφιλαυτία” δὲν χαρίζεται ἀπὸ τὸν Κύριο. Προαπαιτεῖται γιὰ τὴν ἀποστολὴ τῆς Χάριτος καὶ ὅλων τῶν ἄλλων θείων εὐεργεσιῶν.

Στον πατέρα που έψαχνε παντού το φάρμακο για τον γιο του

Παντού έψαχνες φάρμακο  και τίποτα. Οπουδήποτε άκουγες για κάποια μάντισσα , πήγαινες. Πήγες στη Βοσνία, στους χότζες για τα γραπτά. Και όταν όλα αυτά δεν βοήθησαν , κάλεσες τελικά και τον ιερέα. Αλλά ούτε η προσευχή του ιερέα βοήθησε. Ο γιος ασθενούσε και πέθανε. Τώρα η ζωή σου κατάντησε χωρίς στόχο και δίχως νόημα. Σκέπτεσαι την αυτοκτονία. Προμηθεύτηκες δηλητήριο, το έβαλες κάτω από το μαξιλάρι σου, και ολόκληρες νύχτες αποφασίζεις , εάν θα το πιείς ή όχι. Ρωτάς, γιατί σε βασανίζει ο Θεός;

Και εγώ θα ρωτήσω κάτι εσένα. Γιατί εσύ βασανίζεις τον Θεό; Γιατί βασανίζεις τον βασανισμένο για σένα στον σταυρό, τον Ιησού Χριστό; Αυτός υπέφερε βαρείς πόνους για να σώσει τους ανθρώπους από τους ψεύτικους θεούς , από τους ψευδείς σωτήρες και απ’ όλες τις σκοτεινές δυνάμεις που ενεργούν μέσω αυτών. Και όμως εσύ παράκαμψες Αυτόν, τον μόνο Αληθινό , και πήγες πρώτα να ζητήσεις βοήθεια από τους εχθρούς Του, μάντισσες και μάγισσες. Ο απόστολος του Χριστού συμβουλεύει ως εξής: «ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ' αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου·  καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος» ( Ιακ. 5,14 -15 ) . Εσύ, όντως, κάλεσες ιερέα, τον πρεσβύτερο της εκκλησίας , για να διαβάσει την προσευχή στον άρρωστο, αλλά πότε; Όταν απευθύνθηκες πρώτα σ’ όλες τις μάγισσες και τους καταραμένους! Θυμώνοντας πρώτα Εκείνον, ο οποίος είναι ο μόνος που δίνει ζωή και υγεία, τότε άρχισες να τον παρακαλάς. Και ποιός ξέρει με τι καρδιά και τι πίστη! Οπωσδήποτε με μοιρασμένη την καρδιά και με λίγη πίστη. Ο Θεός μας είναι αρωγός σ’ εκείνους , οι οποίοι με ολόκληρη την καρδιά και πλήρη πίστη ανήκουν αποκλειστικά σ’ Αυτόν.

Εάν κάποιος προσεύχεται στον Θεό και στο δαιμόνιο, παραμένει αβοήθητος ,αφού ο Θεός δεν θέλει και ο δαίμονας δεν μπορεί, να τον βοηθήσει. Ο άγιος προφήτης Ηλίας έλεγε στον αλό με τη μοιρασμένη καρδιά: «ἕως πότε ὑμεῖς χωλανεῖτε ἐπ᾿ ἀμφοτέραις ταῖς ἰγνύαις; εἰ ἔστι Κύριος ὁ Θεός, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ ∙ εἰ δὲ ὁ Βάαλ, ( δηλαδή το σατανικό είδωλο) πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ.» ( Γ ΄Βασ. 18, 21 ) . Και όταν αρρώστησε ο βασιλιάς Οζοχίας , δεν ζήτησε βοήθεια από τον ζώντα Θεό αλλά έστειλε τους υπηρέτες στο Ακκαρόν στον Βάαλ για να ρωτήσουν , εάν θα γιάνει. Ο άγιος Ηλίας ακούγοντας αυτό πήγε στον βασιλιά και είπε: «τάδε λέγει Κύριος· τί ὅτι ἀπέστειλας ἀγγέλους ἐκζητῆσαι ἐν τῷ Βάαλ μυῖαν θεὸν ᾿Ακκαρών; οὐχ οὕτως· ἡ κλίνη, ἐφ᾿ ἧς ἀνέβης ἐκεῖ, οὐ καταβήσῃ ἀπ᾿ αὐτῆς, ὅτι θανάτῳ ἀποθανῇ» ( Δ΄  Βασ. 1, 16 ) .

Έτσι και εσύ βασάνισες τον Θεό και Τον «θύμωσες». Ο Θεός να σε συγχωρήσει. Όμως ευχαρίστησέ Τον που και τον γιο σου πήρε και εσένα έσωσε από την αυτοκτονία και την ψυχοκτονία. Και επειδή σου άφησε χρόνο για μετάνοια. Να παραδοθείς από τώρα ολόκληρος σ’ Αυτόν μόνο, με όλη σου την καρδιά. Και η αγάπη Του θα ισχυροποιήσει τη ζωή σου, θα φωτίσει τους δρόμους σου, και στον γιο σου θα χαρίσει το Βασίλειο των Ουρανών.

Ειρήνη σε σένα από τον αναστηθέντα Χριστό.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται…

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄»

Εκδόσεις «εν πλώ»

Σελ. 302-304

Μετά τόν ἐκκλησιασμό

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟ

 ( Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου )

Ἐμεῖς ἂς ἀναχωροῦμε ἀπὸ τὴ Θεία Λειτουργία σὰν λιοντάρια ποὺ βγάζουν φωτιά, ἔχοντας γίνει φοβεροὶ ἀκόμα καὶ στὸ διάβολο. Γιατί τὸ Ἅγιο αἷμα τοῦ Κυρίου ποὺ κοινωνοῦμε, ποτίζει τὴν ψυχή μας καὶ τῆς δίνει μεγάλη δύναμη. Ὅταν τὸ μεταλαμβάνουμε ἄξια, διώχνει τοὺς δαίμονες μακριὰ καὶ φέρνει κοντά μας τοὺς Ἀγγέλους καὶ τὸν Κύριο τῶν Ἀγγέλων. 

 

Αὐτὸ τὸ αἷμα εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μας, μ’ αὐτὸ λούζεται ἡ ψυχή, μ’ αὐτὸ στολίζεται. Αὐτὸ τὸ αἷμα κάνει τὸ νοῦ μας λαμπρότερο ἀπὸ τὴ φωτιά, αὐτὸ κάνει τὴν ψυχή μας λαμπρότερη ἀπὸ τὸ χρυσάφι.

 

Προσελκύστε λοιπὸν τοὺς ἀδελφούς μας στὴν ἐκκλησία, προτρέψτε τοὺς πλανεμένους, συμβουλέψτε τους ὄχι μόνο μὲ λόγια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα. Κι ἂν ἀκόμα τίποτα δὲν πεῖς, ἀλλὰ βγεῖς ἀπὸ τὴν ἱερὴ σύναξη, δείχνοντας στοὺς ἀπόντες – καὶ μὲ τὴν ἐμφάνιση καὶ μὲ τὸ βλέμμα καὶ μὲ τὴ φωνὴ καὶ μὲ τὸ βάδισμα καὶ μ’ ὅλη σου τὴ σεμνότητα – τὸ κέρδος ποὺ ἀποκόμισες ἀπὸ τὸ ναό, αὐτὸ εἶναι ἀρκετὸ γιὰ παραίνεση καὶ συμβουλή. Γιατί ἔτσι πρέπει νὰ βγαίνουμε ἀπὸ τὸ ναό, σὰν ἀπὸ ἱερὰ ἄδυτα, σὰν νὰ κατεβαίνουμε ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς οὐρανούς. Δίδαξε ὅσους δὲν ἐκκλησιάζονται ὅτι ἔψαλες μαζὶ μὲ τὰ Σεραφείμ, ὅτι ἀνήκεις στὴν οὐράνια πολιτεία, ὅτι συναντήθηκες μὲ τὸ Χριστὸ καὶ μίλησες μαζί Του. Ἂν ἔτσι ζοῦμε τὴ Θεία Λειτουργία, δὲν θὰ χρειαστεῖ νὰ ποῦμε τίποτα στοὺς ἀπόντες.

 

 Ἀλλὰ βλέποντας ἐκεῖνοι τὴ δική μας ὠφέλεια, θὰ νιώσουν τὴ δική τους ζημιὰ καὶ θὰ τρέξουν γρήγορα στὴν ἐκκλησία, γιὰ ν’ ἀπολαύσουν τὰ ἴδια ἀγαθά, μὲ τὴ χάρη καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸν ὁποῖο, μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, αἰώνια ἀνήκει ἡ δόξα.  

Ἀμήν.