Ο Άγιος Νικόλαος - Μύθοι και αλήθειες

Πέμπτη, 05 Δεκεμβρίου, 2013 | 

Φωτογραφίες Γιώργος Φερδής | Δόγμα

 

Ο Άγιος Νικόλαος έζησε στα Μύρα της Λυκίας. Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς χειροτονήθηκε ιερέας, ύστερα ηγούμενος της Μονής Σιών και στη συνέχεια επίσκοπος.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας. Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών. Ο Άγιος Νικόλαος απεδήμησε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343.

Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο.

Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα της Λυκίας έως και τον 11ο αι. Το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο ναό του Αγ. Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θ.λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ πολλοί λιποθύμησαν από την έντονη ευωδία του.

Ο καθηγητής της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Μπάρι Luigi Martino συνέθεσε τη μορφή του Αγίου Νικολάου με βάση τα οστά της κάρας του και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του Αγίου όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ισιδώρου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου Βενετίας.

Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται ο κατ' εξοχήν προστάτης των Ναυτικών καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται πολλά θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για το λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του.

Ο σημαντικότερος ναός του Αγίου στην Ελλάδα βρίσκεται στα Ψαρά. «Η Μητρόπολη του Αιγαίου» όπως έχει χαρακτηριστεί, άρχισε να κτίζεται το 1785 με μάρμαρα που μετέφεραν οι Ψαριανοί από τα Θυμιανά της Χίου, από νησιά του Αιγαίου, αλλά και από τη Μάλτα και τη Μασσαλία, ενώ οι Ψαριανές έδιναν κεράσματα στους εργάτες μέσα στα πιο όμορφα πιάτα που είχαν στο νοικοκυριό τους.

Όταν τελείωσε το χτίσιμο τα πήραν οι εργάτες και τα εντοίχισαν στο εξωτερικό του ναού και μέχρι σήμερα υπάρχουν ως μαρτυρία της ευλάβειας και της προσφοράς. Ο ναός φτάνει τα 24 μέτρα ύψος και λέγεται ότι εκεί προσκύνησε ο Κανάρης πριν να ξεκινήσει για το μεγάλο του κατόρθωμα.

Στη Δύση η γιορτή του Αγίου Νικολάου, που λέγεται Santa Claus, συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε.

Στην Ελλάδα ταυτίζεται η μορφή του Άγιου Βασίλη (Santa Claus) που φοράει κόκκινα ρούχα και έχει λευκή γενειάδα με τον Μέγα Βασίλειο, στην ουσία όμως ο συμβολισμός αναφέρεται στον Άγιο Νικόλαο και περιέχει στοιχεία από παγανιστικές, προχριστιανικές δοξασίες για τον "πατέρα του χιονιού" κτλ.

Το μωρό-θαύμα που έσωσε τη μητέρα του από τον καρκίνο

Η Νίκολα Γουέλερ από το Ντόρσετ της Αγγλίας ανακάλυψε ότι είχε όγκο στη μήτρα. Δώδεκα εβδομάδες μετά, οι γιατροί την παρέπεμψαν στο νοσοκομείο ώστε να υποβληθεί σε επέμβαση.

Προς έκπληξη όλων, οι εξετάσεις έδειξαν ότι η 29χρονη κοπέλα ήταν έγκυος παρ’ ό,τι έπαιρνε αντισυλληπτικά χάπια. Μάλιστα, οι ορμόνες της εγκυμοσύνης είχαν κάνει τον καρκινικό όγκο να εξαφανιστεί.

Η νεαρή κοπέλα δήλωσε πως «ήταν κάτι το απίστευτο», καθώς δεν σκόπευε άμεσα να κάνει παιδί. Έτσι, η ίδια η εγκυμοσύνη ήταν ένα θαύμα από μόνη της.

Το μόνο που έδειξαν οι εξετάσεις ήταν μερικά αιωρούμενα σταγονίδια αίματος, αλλά κανένα άλλο ίχνος του καρκίνου.

«Το μωρό μού έσωσε τη ζωή. Χωρίς αυτόν, ίσως να μη ζούσα σήμερα», δήλωσε η μητέρα στη Daily Mail.

 http://www.onmed.gr/news/304569/to-morothauma-pou-esose-ti-mitera-tou-apo-ton-karkino/

Πανηγυρίζει ο πολιούχος της Κοζάνης Άγιος Νικόλαος

ΠΕΜΠΤΗ  5  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

6.00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός μετ’ αρτοκλασίας, στον οποίο θα χοροστατήσει και θα μιλήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Θα συγχοροστατήσουν ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Σεβαστείας (του Οικουμενικού Θρόνου) κ. Δημήτριος καθώς και ο οικείος Ποιμενάρχης.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  6  ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

7.00 π.μ. – 11.00 π.μ.: Όρθρος και Πανηγυρική πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία υπό των προαναφερθέντων Ιεραρχών. Τον πανηγυρικό θείο Λόγο θα εκφωνήσει ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Σεβαστείας κ. Δημήτριος.

11.00 π.μ.: Πάνδημη λιτάνευση της Ιεράς Εικόνας του Αγίου Νικολάου.

Από την Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης

Αφιέρωμα στον 'Αγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής

Σήμερα Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής στο Πολυδένδρι Αττικής στις 6.00μ.μ. θα τελεστεί η ακολουθία του εσπερινού και η Παράκληση του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου.Θα ακολουθήσει  στο αρχονταρίκι ένα αφιέρωμα στο νέο Άγιο της Εκκλησίας μας.

Όσιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός 04/12

Διαπρεπέστατος θεολόγος και ποιητής του 8ου αιώνα μ.Χ. και μέγας πατήρ της Εκκλησίας. Γεννήθηκε στη Δαμασκό στα τέλη του 7ου αιώνα μ.Χ. και έτυχε επιμελημένης αγωγής από τον πατέρα του Σέργιο, που ήταν υπουργός οικονομικών του άραβα χαλίφη Αβδούλ Μελίκ του Α’. Δάσκαλός του ήταν κάποιος πολυμαθής και ευσεβέστατος μοναχός, που ονομαζόταν Κοσμάς και ήταν από τη Σικελία. Ο Σικελός μοναχός πράγματι, εκπαίδευσε τον Ιωάννη και τον θετό του αδελφό Κοσμά τον Μελωδό, άριστα σ' όλους τους κλάδους της γνώσης.

Όταν πέθανε ο Σέργιος, ο γιός του Ιωάννης διορίστηκε, χωρίς να το θέλει, πρωτοσύμβουλος του χαλίφη Βελιδά (705 - 715 μ.Χ.). Αργότερα, όταν ο χαλίφης Ομάρ ο Β' εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ιωάννης μαζί με τον θετό του αδελφό Κοσμά (τον έπειτα επίσκοπο Μαϊουμά), έφυγαν από τη Δαμασκό και πήγαν στην Ιερουσαλήμ. Εκεί ο Ιωάννης έγινε μοναχός στην περίφημη Μονή του αγίου Σάββα, όπου έμεινε σ' όλη του τη ζωή, μελετώντας και συγγράφοντας.

Στο διωγμό κατά των αγίων εικόνων, επί Λέοντος του Ισαύρου (726 μ.Χ.), πήρε ενεργό μέρος και εξαπέλυσε κατά του ασεβούς αυτοκράτορα, τους τρεις γνωστούς λόγους υπέρ των αγίων εικόνων, πράγμα που θορύβησε τον Λέοντα. Αναφέρεται ότι ο Λέων διέταξε να μιμηθούν την γραφή του Δαμασκηνού και να στείλουν στο Χαλίφη πλαστή επιστολή του, με την οποία να φαίνεται ότι αυτός προσέφερε τη Δαμασκό στους Βυζαντινούς. Ο Χαλίφης πείστηκε και του έκοψε το δεξί χέρι. Το βράδυ έστειλε μεσίτες ο Ιωάννης στο βάρβαρο παρακαλώντας να του χαρίσει το κομμένο χέρι για να το θάψει. Ο Σαρακηνός συμφώνησε και του έδωσε το χέρι. Ο Άγιος το πήρε το πήγε στο ναό, που είχε στο σπίτι του. Έπεσε κάτω μπροστά στη αγία εικόνα της Θεομήτορος και προσευχόμενος με δάκρυα έλεγε:

«Δέσποινα Πάναγνε Μήτερ, η τον Θεόν μου τεκούσα,
δια της θείας εικόνας η δεξιά μου εκόπη.
Ουκ αγνοείς την αιτίαν, δι' ην εμάνη ο Λέων
Προφθασον, τοίνυν, ως τάχος και ιασαί μου την χείρα.
Η δεξιά του Υψίστου, η από Σου σαρκωθείσα,
Πολλάς ποιεί τας δυνάμεις δια της Σης μεσιτείας.
Την δεξιάν μου ταύτην και νυν ιασάτω λιταίς σου.
Ως αν, Σους ύμνους, ους δοίης και του εκ Σου σαρκωθέντος.
Εν ρυθμικαίς αρμονίαις συγγράψηται, Θεοτόκε,
Και συνεργός χρηματίση της Ορθοδόξου λατρείας,
Δύνασαι γαρ όσα αν θέλης, ως του Θεού Μητηρ ούσα»

Λέγοντας αυτά ο Ιωάννης αποκοιμήθηκε και βλέπει την αγία εικόνα της Αειπαρθένου και του λέγει: «Γιατρεύτηκε το χέρι σου και μη λυπάσαι πλέον γι' αυτό. Κάνε τώρα αυτό γραφίδα γραμματέως όπως μου υποσχέθηκες».

Τότε ξύπνησε ο Άγιος και βλέποντας το χέρι του θεραπευμένο, δοξολογούσε και ευχαριστούσε τον Κύριο και την Άχραντη Μητέρα του. Έψαλλε όλη την νύκτα λέγοντας: «Η δεξιά σου χειρ, Κύριε, εν ισχύι δεδόξασται η δεξιά σου την θραυσθείσαν μου δεξιάν εθεράπευσε. Δια της δεξιάς μου ταύτης θέλεις θρυμματίσει και συντρίψει τους υπεναντίους εικονοθραύστας».

Ο Ιωάννης κατανάλωσε όλη του τη ζωή για τη δόξα της Εκκλησίας και άφησε σε μας θησαυρούς ανυπολόγιστης αξίας. Έζησε με οσιότητα πάνω από εκατό χρόνια και κοιμήθηκε ειρηνικά το 749 μ.Χ. Τάφηκε στη Μονή του Αγίου Σάββα. Χάρη στην ευγλωττία του ονομάσθηκε και «Χρυσορρόας», ενώ για το πλούσιο μουσικό του έργο ονομάστηκε «Μαΐστωρ της μουσικής».

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνάμεσά μας καί ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ἔχουμε τά σωματικά καί τά πνευματικά μάτια ἀνοιχτά γιά νά τούς ἐντοπίσουμε.

Ἄρθρο τοῦ κ. Φωτίου Ἀρ. Δημητρακοπούλου, καθηγητοῦ Βυζαντινῆς Φιλολογίας

στό Τμῆμα Φιλολογίας τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.

Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀνάμεσά μας καί ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ἔχουμε τά σωματικά καί τά πνευματικά μάτια ἀνοιχτά γιά νά τούς ἐντοπίσουμε. Δέν ἀρκεῖ ὅμως νά τούς βροῦμε, ἀλλά πρέπει καί νά τούς μιμηθοῦμε, ἀφοῦ ἡ ζωή τους ἦταν μία δοξολογία στόν ἐν Τριάδι Θεό. Μελετώντας τήν ζωή τους ἐμβολιαζόμεθα ἀπό τήν πίστη, τήν ἐλπίδα, τήν ἀγάπη τους. Τό ἀεικίνητο καί ἀδαπάνητο ποτάμι τῆς Θείας Χάριτος, δέν ὁριοθετεῖται μόνο μέσα στήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη. Ποτίζει καί ἀρδεύει τό ἴδιο νερό, ἀφοῦ προέρχεται ἀπό τήν ἴδια οὐράνια πηγή, τούς βίους τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό καί ἡ βιωτή τους δύναται νά ὀνομαστεῖ δεύτερο Εὐαγγέλιο καί ἀειθαλές ἄνθος τοῦ παραδείσου. Γιατί μέσα ἀπό τήν ζωή τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ ἐπαναλαμβάνεται ἔμπρακτα ὁλόκληρο τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, ἀφοῦ ἡ θαυμαστή ζωή τους εἶναι ἡ συνέχεια τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὁ μελετητής τῆς βιωτῆς τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ ὅσο μελετᾶ μέ προθυμία, μέ ζῆλο καί μέ ἄδολη ἀγάπη τήν ζωή καί τά ὑπεράνθρωπα κατορθώματα, θαύματα καί θαυμάσια ἔργα, τίς διδαχές τους καί τούς λόγους τους, γίνεται ἕνας ἄλλος ζωγράφος. Γιατί, ὅπως οἱ ζωγράφοι, ἀναφέρει ὁ Μέγας Βασίλειος, ὅταν θέλουν νά ἀντιγράψουν μία εἰκόνα ἀπό τήν ἄλλη, βλέπουν συχνά τό πρωτότυπο, ἔτσι καί οἱ Χριστιανοί, ὅσοι θέλουν νά μιμηθοῦν τίς ἀρετές τῶν χριστομίμητων ἀνθρώπων, μελετοῦν συχνά τό βίο τους.  

Τό γεγονός ὅτι ὅπως καί σέ παλαιότερες ἐποχές, ἔτσι καί στίς πτωχές ἀπό πνευματικότητα μέρες μας ὑπάρχουν τέτοιες πνευματικές μορφές, ὅπως τό λευιτικό ζεῦγος Πέττα ἀπό τήν Πάτρα, εἶναι παρήγορο καί ἐλπιδοφόρο.

Ὅπου καί ἄν βρεθῶ πολλά ἀκούω γιά τήν δίκαιη καί θαυμαστή ζωή τους, μέσα ἀπό τίς ἀρχές καί παραδόσεις πού κληρονόμησαν ἀπό τίς οἰκογένειές τους, ἀλλά καί ἀπό τούς πνευματικούς τους διδασκάλους. Ἔτσι κατόρθωσαν μέσα ἀπό τήν καθημερινή ἄσκηση καί τό ἀργό μαρτύριο πού ζεῖ κάθε ἀληθινά ἀγωνιζόμενος χριστιανός, νά ἀνέβουν τά σκαλοπάτια πού ὁδηγοῦν στήν Θέωση!

Ἡ γνωριμία μου μέ τόν ἡγιασμένο π. Νικόλαο ἔχει γίνει μέ τρόπο μοναδικό καί ἀποκαλυπτικό. Τόν γνώρισα καί συνεχίζω νά τόν γνωρίζω κάθε φορά καί σήμερα, ἀπό τήν ἀληθινή ζωή, ἀφοῦ συχνά μοῦ ἑρμηνεύει καί μέ καθοδηγεῖ στήν πνευματική πρόοδο. Θά μοῦ ἐπιτρέψετε νά μήν γράψω κάτι παραπάνω γι’ αὐτό πού βιώνω, πάντως εἶναι μοναδικό καί μοῦ τό ἔχουν ἐμπιστευτεῖ ὡς παρόμοιο γεγονός, σεβάσμιοι κληρικοί καί ἀγωνιστές λαϊκοί. Νά ἔχει δόξα ὁ Θεός πού τόν ἡγιασμένο π. Νικόλαο καί τήν πολύαθλο Πρεσβυτέρα του Ἀνθή τούς ἔχει ἀναπαύσει καί ἀπολαμβάνουν ὡς Οὐρανοπολίτες τήν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.

Πολλά θαυμαστά καί ἐξαίσια ἔχω ἀκούσει ἀπό αὐτόπτες μάρτυρες πού ἔζησαν τίς κοιμήσεις καί τίς ἐξοδίους στιγμές τοῦ εὐλογημένου ζεύγους αὐτοῦ, γεγονότα πού συναντῶνται σέ ἁγίες μορφές. Ἕνας βυζαντινός βίος τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου τοῦ Φιλεώτη (+ 2 Δεκεμβρίου 1110), εἶναι παράλληλος μέ τήν ζωή τοῦ ζεύγους Πέττα. Στή μοναδική λεπτομέρεια πού διαφοροποιεῖται εἶναι ὅτι ἡ πρεσβυτέρα τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου διαφωνοῦσε μέ τήν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου νά μονάσει, ἐνῶ στό ζεῦγος Πέττα ἡ πρεσβυτέρα Ἀνθή δέν ἔφερνε ποτέ ἀντιρρήσεις στόν π. Νικόλαο, ἀλλά τόν ἀκολουθοῦσε σέ ὅλη τήν πνευματική του πορεία μέ μεγάλο σεβασμό.

Μάλιστα ἡ παρακάτω κατανυκτική προσευχή τοῦ Ὁσίου Κυρίλλου, τήν ὁποία ὁ ἅγιος ἔλεγε ἔνδακρυς καθημερινά, περικλείει καί τόν βίο καί τήν ἀκράδαντη πίστη τοῦ λευιτικοῦ ζεύγους Πέττα. Ἡ προσευχή αὐτή λέει: «Ἐλέησον, ἐλέησον, ἐλέησόν με, Χριστέ μου καρδιογνώστα, ἥμαρτον, μή με καταδικάσης. Πρόσδεξαι τόν κλαυθμόν μου ἐκ τῆς πικρίας τῆς ψυχῆς μου, τήν ὁποίαν ὁ ἰός, οἴμοι, τῆς ἁμαρτίας ἐνέβαλε. Τοῖς πάθεσί σου Κύριε, ἴασαι τά πάθη τῆς ψυχῆς μου. Τοῖς τραύμασί Σου, τά τραύματα θεράπευσον τοῦ νοός μου. Τῶ τιμίῳ Αἵματί Σου τό ἐμόν αἷμα καθάγνισον, ὡς γνωρίζεις, καί μέτοχον ποίησόν με τοῦ θείου Σώματός Σου. Ἡ χολή τήν ὁποίαν παρά τῶν ἐχθρῶν ἐποτίσθης, Χριστέ μου, ἄς μέ λυτρώση τό ταχύτερον ἐκ τῆς πικρίας τοῦ ὄφεως. Τό Σῶμά Σου τό τανυσθέν ἐπί τοῦ ξύλου τοῦ Σταυροῦ Σου, ἀς ἀναπετάση τόν νοῦν μου πρός τήν Σήν θεωρίαν. Ἡ κεφαλή Σου, τήν ὁποίαν ἔκλινας ἐπί τοῦ Σταυροῦ, αὐτή ἄς ὑψώση τήν κεφαλήν μου κατά τῶν ἀντιπάλων. Αἱ καθηλωθεῖσαι παναμώμητοι χεῖρές Σου, ἄς μέ ἀναγάγουν ἐκ τοῦ λάκκου τῆς ἀπωλείας, καί ἄς μέ ὡδηγήσουν ἐνώπιόν Σου.

Τό ῥαπισθέν καί ἐμπτυσθέν ὑπό τῶν καταράτων πρόσωπόν Σου τό Ἅγιον, αὐτό ἄς μοῦ στιλβώση τό πρόσωπον τό μιανθέν ὑπό τῆς ἀνομίας. Ἡ ψυχή Σου, τήν ὁποίαν ἐπί τοῦ Σταυροῦ παρέθεσες εἰς τόν Πατέρα Σου, αὐτή ἄς μέ ὁδηγήση πρός Σέ διά τῆς Χάριτός Σου, ὅπως ἐκλυτρωθῶ τῆς γλυκυπίκρου τροφῆς, εἰς τήν ὁποίαν οἱ ὡς ἐμέ χοῖροι, μετ’ εὐχαριστήσεως ἐντρυφῶσιν. Ἀξιωθῶ δέ διά Σοῦ, νά τραφῶ, ὦ Χριστέ μου, μέ τό θέλημά Σου τό ἅγιον νῦν καί εἰς τούς αἰῶνας».

Στήν πόλη πού εἶδα τό φῶς τῆς ζωῆς, στήν Πάτρα, ἀλλά καί σέ ἄλλες περιοχές τῆς Ἑλλάδας, μέχρι καί τό Ἅγιο Ὅρος, ἀλλά καί στό ἐξωτερικό, ἀκούω ἀπό ἔγκριτα πρόσωπα, λαϊκῶν καί κληρικῶν γιά τούς ἀγῶνες τοῦ ζεύγους αὐτοῦ, τίς δυσκολίες πού περνοῦσαν καί πού ἔλπιζαν μόνο στόν Χριστό, τήν ἀναγνώριση καί καταξίωση πού εἶχαν ἀπό τούς γνήσιους ἀνθρώπους, εὐρισκόμενοι ἀκόμα ἐν ζωῇ. Ἀλλά καί τόν φθόνο καί τό ἀδικαιολόγητο μίσος ἀπό ἀνθρώπους πού ὑπηρετοῦσαν τό σκότος. 

Ὅπως καί σέ ἄλλες περιπτώσεις, σάν τόν Κωστή Μπαστιά πού ἔγραφε σέ φυλλάδες ἐφημερίδων τόν «Παπουλάκο», ἔτσι καί τώρα κάποιοι πνευματικοί ἄνθρωποι πού γνώριζαν τό ζευγάρι καί ἔχουν ἔγκυρα καί ἰσχυρά ἀκούσματα καί γραπτές μαρτυρίες γιά τό διάβα τους ἀπό αὐτή τήν ζωή, θά παρουσιάσουν πρός δόξα Θεοῦ καί μήνυμα αἰσιοδοξίας στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας, τόν βίο αὐτό τῶν εὐλαβῶν Νικολάου ἱερέως καί Ἀνθῆς πρεσβυτέρας. Ἡ πνευματική αὐτή συντροφιά θά καταγράφει ὅλα αὐτά μέ τήν ὀνομασία «Φιλόκαλοι Χριστιανοί».

Τελειώνοντας θά κλείσω μέ τό ἱερό ἐγκώμιο πού ἐποίησε ὁ πανοσιολογιώτατος Πρωτεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, Γέρων Μάξιμος Ἰβηρίτης στό ἱστορικό καί ἄκρο ἀποκαλυπτικό πόνημά του πού φέρει τόν τίτλο: «Νέαι ἡγιασμέναι μορφαί εἰς τόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου: Ὁ π.  Νικόλαος Πέττας (1941-4.1.2000) καί ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6.12.2012)» στό ὁποῖο ἀναφέρει ἀκριβῶς: «Χαῖρε καί ἀγάλλου περιώνυμε πόλις τῶν Ἀχαιῶν, πόλις τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, διότι ἐβλάστησας νέα ἀειθαλῆ δένδρα, χρυσίζοντα εἰς τόν ἥλιον, χρυσίζοντα εἰς τούς αἰῶνας!».

Δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα τῆς Ἑλληνορθόδοξης Κοινωνίας Προσώπων: ΔΙΨΩ, ἀρ. φύλλου 189, Σεπτέβριος  2013, σ. 8.

Λόγοι πνευματικοί: Πνευματική ομιλία για φοιτητές και νέους από τον Η...

Λόγοι πνευματικοί: Πνευματική ομιλία για φοιτητές και νέους από τον Η...: Πνευματική ομιλία για φοιτητές και νέους από τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου Γέροντα Εφραίμ, θα πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκ...