ΑΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΕ ΡΩΤΟΥΣΕ…

ΑΣ  ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ  θεωρητικά ότι πέθανες.

 Πηγαίνεις στον Παράδεισο και  δύο χρυσόμορφοι Άγγελοι παραστέκουν δίπλα σου δείχνοντάς σου τα απερίγραπτα κάλλη του Παραδείσου .Εσύ τότε κατευτυχισμένος φτάνεις στις θύρες  και εκεί βλέπεις τον Χριστό να σε περιμένει και να σε ρωτά κατάματα:

-Παιδί μου να! Ο Παράδεισος που κέρδισες ! με τα καλά σου έργα ,μπορείς να τον απολαύσεις αιωνίως. Όμως πρέπει να ξέρεις ότι από εδώ και στο εξής  εγώ θα πορευθώ στην κόλαση να κάνω συντροφιά στους κολασμένους. Λοιπόν τι διαλέγεις ; Να έρθεις μαζί μου , δίπλα μου, στην κόλαση , αφού λές ότι με αγαπάς , ή να καθήσεις χωρίς εμένα στον Παράδεισο;

Τι θα του απαντούσαμε άραγε του Χριστού;

Βέβαια  τούτο το ερώτημα ουσιαστικά δεν στέκει , διότι και εάν υποθέσουμε ότι ο Κύριος πήγαινε στην κόλαση ευθύς αμέσως αυτή θα μεταμορφωνόταν σε Παράδεισο ,αφού ο ίδιος ο Χριστός είναι η Ζωή και ο Παράδεισος.

Όμως το δίλημμα  είναι πολύ υπαρκτό:

Αγαπάς Τον  Χριστό  επειδή  σου χαρίζει τον Παράδεισο να περνάς καλά εκεί ή επειδή η καρδιά σου φλέγεται για το Πανάγιο βασανισμένο πρόσωπό Του.

Βλέπετε και τις Μυροφόρες στο μνήμα ;

Δεν τους νοιάζει αν ο Χριστός αναστήθηκε ή όχι , δεν τους νοιάζει άν  δικαιωθήκανε οι προσδοκίες του ή όχι και παρότι τον έχουνε για  πεθαμένο, μία  άψυχη νεκρική σωρό, ακόμη τον πιστεύουνε ως Θεό και τον φωνάζουνε Κύριο

Αντιθέτως οι άντρες, οι Μαθητές , όχι μόνο φοβούνται να πλησιάσουν το Μνήμα δια τον φόβο των Ιουδαίων ,αλλά δεν θέλουν επ’ουδενί να έρθουν σε ένα κοιμητήρι, ταπεινωμένοι και αντιμέτωποι με την αποτυχία των ονείρων και των προσδοκιών τους. Γιαυτό και ο Χριστός κατόπιν τους ελέγχει  «δια  τὴν ἀπιστίαν  καὶσκληροκαρδίαν»(Μαρκ ις΄-14)

Ας θυμηθούμε λοιπόν τον  Όσιο της Αγάπης, τον Άγιο Πορφύριο τον Ομονοιάτη να λέει ¨

«Παιδί μου , ένα πράγμα μόνο να ζητάς: πώς να αγαπήσεις Τον Χριστό .Και τότε,   θα σου δοθούν τα πάντα .»

Ας αγαπήσουμε λοιπόν αυτό το Πάσχα τον Χριστό ,όχι για τα καταναλωτικά ουράνια αγαθά που αναμένουνε να λάβουμε , αλλά από φιλότιμο ,κάνοντας την καρδιά μας κατοικητήριό της Αγάπης Του και την   Ζωή Του ζωή μας.

π.Διονύσιος Ταμπάκης-Ναύπλιον.

Αφιέρωμα στην π.Ευγένιο Βίττη από το 4Ε

Την Παρασκευή 11 Απριλίου στις 9:30μ.μ το Εκκλησιαστικό Τηλεοπτικό κανάλι 4Ε θα παρουσιάσει αφιέρωμα στον αείμνηστο  π. Ευγένιο Βίττη.

Η κρίσις των προ του νόμου και των μετά του νόμου

«Και όσοι αμάρτησαν, έχοντας τον γραπτό νόμο, αυτοί θα κριθούν με βάσι αυτόν τον νόμο» ( Ρωμ.2,12 ) , λέγοντας αυτά για εκείνους, που έζησαν μετά τον Μωυσή∙ και «ότι αποκαλύπτεται η οργή του Θεού από τον ουρανό εναντίον κάθε ασέβειας και κάθε αδικίας των ανθρώπων» ( Ρωμ. 1,18 ) , και ∙ «Θυμός και οργή και θλίψις και στενοχώρια, θα κατακυριεύση τον κάθε άνθρωπο που πράττει το κακό , αρχικά τον Ιουδαίο και κατόπιν τον ειδωλολάτρη» ( Ρωμ. 2,9 ).

Και είναι αλήθεια, ότι οι ειδωλολάτρες έπαθαν πάρα πολλά κακά εδώ∙ και αυτό το επιβεβαιώνει και η θύραθεν ιστορία και οι δικές μας Γραφές. Διότι ποιος θα μπορούσε να διηγηθή τις τραγωδίες των Βαβυλωνίων ή των Αιγυπτίων; Το ότι όμως και εκείνοι, που πριν από την ένσαρκο παρουσία Του δεν γνώρισαν τον Χριστό, αλλ’ εγκατέλειψαν την ειδωλολατρία και προσκύνησαν μόνον τον Θεό δείχνοντας άριστο βίο, θα απολαύσουν όλα τα αγαθά, άκουσε τι λέει ∙ « Δόξα και τιμή και ειρήνη θα αποδοθή στον καθένα που πράττει το αγαθό και στον Ιουδαίο, κατά πρώτον, και στον ειδωλολάτρη» ( Ρωμ. 1, 10 ). Βλέπεις ότι επιφυλάσσονται πολλές αμοιβές αγαθών σε αυτούς και ότι θα υποστούν κολάσεις και τιμωρίες όλοι, όσοι έπραξαν τα αντίθετα;

Πού είναι λοιπόν εκείνοι, που δεν πιστεύουν στην γέεννα; Διότι εάν και αυτοί , που δεν άκουσαν πριν από την παρουσία του Χριστού ούτε το όνομα της γέεννας ούτε για την ανάστασι, και εδώ τιμωρήθηκαν , αλλά και εκεί τιμωρηθούν, πόσο περισσότερο θα τιμωρηθούμε εμείς , που ανατραφήκαμε με τόσους λόγους αληθινής γνώσεως και ευσεβείας; και πώς δικαιολογείται θα έλεγε κανείς, να ριχθούν στην αιώνια κόλασι  εκείνοι, που δεν άκουσαν τίποτε για την γέεννα; Διότι θα πουν, ότι εάν μας είχες απειλήσει με την γέεννα, θα φοβόμασταν περισσότερο και θα γινόμασταν περισσότερο σώφρονες. Οπωσδήποτε βέβαια πάρα πολύ. Γιατί όχι; Και εμείς ζούμε σήμερα και καθημερινά ακούμε τους λόγους για την γέεννα, χωρίς όμως να τους προσέχουμε καθόλου. Εκτός από αυτό μπορεί κανείς να αναφέρη και το εξής∙ ότι δηλαδή όποιος δεν συνετίζεται με τις εδώ τιμωρίες, πολύ περισσότερο δεν θα συνετισθή με εκείνες τις  τιμωρίες. Διότι τους ανθρώπους, που τα ένστικτά τους είναι και περισσότερο ζωώδη και δεν έχουν πνευματικό υπόβαθρο μεγάλο, συνήθως τους σωφρονίζουν τα χειροπιαστά πράγματα και εκείνα, που συμβαίνουν αμέσως, παρά εκείνα , που θα συμβούν ύστερα από πολλά χρόνια.

Ναι, αλλά θα πη κανείς ,εμείς απειληθήκαμε με μεγαλύτερο φόβο και ως προς αυτό εκείνοι έχουν αδικηθή. Δεν έχουν καθόλου δίκαιο. Διότι κατ’ αρχήν δεν έχουμε τα ίδια αγωνίσματα, στα οποία καλούμαστε να αγωνισθούμε εμείς και εκείνοι, αλλά τα δικά μας είναι πολύ μεγαλύτερα. Και εκείνοι, που επιφορτίστηκαν με μεγαλύτερους κόπους, πρέπει να απολαύσουν και μεγαλύτερη βοήθεια. Δεν είναι όμως μικρή βοήθεια το ότι αυξήθηκε ο φόβος. Εάν όμως πλεονεκτούμε εμείς έναντι εκείνων ως προς το ότι γνωρίζουμε τα μέλλοντα, πλεονεκτούν και εκείνοι έναντί μας ως προς το ότι δέχονταν αμέσως σκληρές τιμωρίες.

Πηγή: «ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΙΚΟΣ ΑΜΒΩΝ Θ΄

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ»

ΑΓΙΟΝ ΌΡΟΣ

Υπό Βενεδίκτου Ιερομονάχου

Αγιορείτου

ΕΚΔΟΣΙΣ

ΣΥΝΟΔΙΑ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ

ΙΕΡΑ ΚΑΛΥΒΗ «ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΙΔΩΝ Α΄»

ΙΕΡΑ ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

 2013

ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Η δυστυχία

Ποίος δεν θα ελεούσε αυτόν που τόσον πολύ στενοχωρείται; Ταλαίπωρος εμπρός εις την μεγάλην εσοδείαν, ελεεινός εμπρός εις τα παρόντα αγαθά και ακόμη πιο ελεεινός εμπρός εις τα αναμενόμενα. Διότι η γη δεν του αποφέρει εισοδήματα∙ βλαστάνει δι’ αυτόν στεναγμούς∙ δεν του συγκεντρώνει ευφορίαν καρπών, αλλά φροντίδας, λύπας και φοβεράν αμηχανίαν. Θρηνεί παρομοίως με αυτούς που είναι φτωχοί. Ή μήπως και αυτός που στενοχωρείται λόγω της πτωχείας του δεν θα εκβάλη την ιδίαν κραυγήν « Τι να κάνω;» Από πού τροφαί; Από πού ενδύματα;

Τα ίδια λέγει και ο πλούσιος . Θλίβεται κατά την καρδίαν του, κατατρωγόμενος από την μέριμναν. Δηλαδή, αυτό που ευφραίνει τους άλλους, στενοχωρεί τον πλεονέκτην. Διότι δεν χαίρει που όλα εις το σπίτι του είναι γεμάτα προς χάριν του, αλλά ο πλούτος που τον περιβάλλει και ξεχειλίζει από τας αποθήκας του αγκυλώνει την ψυχήν, μη τύχη και σκύψη και προς τους έξω και γίνη αφορμή κάποιου καλού δια τους πτωχούς.

Και όμως μου φαίνεται πως το πάθος του ομοιάζει με το πάθος της ψυχής των κοιλιόδουλων, οι οποίοι προτιμούν να σκάσουν καλύτερα παρά να δώσουν κάτι από τα υπολείμματα εις τους ενδεείς. Άκου, άνθρωπε, τον χορηγόν. Θυμήσου ποίος είσαι; τι διαχειρίζεσαι; από ποίον έλαβες; διατί προτιμήθηκες ανάμεσα εις τους πολλούς; Έχεις γίνει υπηρέτης ρου αγαθού Θεού , οικονόμος των συνανθρώπων σου. Να μη νομίζεις ότι όλα έχουν ετοιμασθή δια την ιδικήν σου κοιλίαν . Δι’ αυτά που κρατάς εις τα χέρια σου να σκέπτεσαι, ωσάν να είναι ξένα. Σε ευφραίνουν δι’ ολίγον χρόνον και έπειτα ξεγλυστρούν και χάνονται∙ δι’ αυτά όμως θα σου απαιτηθή λόγος με κάθε λεπτομέρειαν. Εσύ όμως όλα μαζί τα έχεις αμπαρώσει με θύρας και μοχλούς. Και αφού τα ασφάλισες καλά και επαγρυπνείς με τας φροντίδας και σκέπτεσαι μέσα σου, χρησιμοποιών τον εαυτόν σου ασύνετον σύμβουλον.

«Τι να κάνω;» Εύκολον ήταν να ειπή ότι θα χορτάσω τας ψυχάς αυτών που πεινούν, θα ανοίξω τας αποθήκας και θα προσκαλέσω όλους τους πτωχούς. Θα μιμηθώ τον Ιωσήφ εις το κήρυγμα της φιλανθρωπίας. Θα είπω γενναιόκαρδον λόγον. Όσοι δεν έχετε άρτον, ελάτε εις εμέ. Ο καθένας να λάβη από την δωρεάν που έχει δοθή από τον Θεόν, ωσάν από κοινήν πηγήν, όσον του είναι αρκετόν. Αλλά συ δεν είσαι τέτοιος. Από πού;

Συ ο οποίος φθονείς τους ανθρώπους δια την απόλαυσιν των αγαθών, που πονηρά βολεύεσαι εις την ψυχήν σου και φροντίζεις όχι το πώς θα δώσης εις τον καθένα τα αναγκαία, αλλά το πώς αφού τα αποθηκεύσης όλα, θα αποστερήσης όλους από την ωφέλειαν εξ αυτών. Ευρίσκοντο εμπρός του αυτοί που ζητούν την ψυχήν του και εκείνος διελέγετο με την ψυχήν του δια τα βρώματα. Την  νύκτα αυτήν τον έπαιρνα και εκείνος εφαντάζετο πολυχρόνιον την απόλαυσιν. Του επετράπη να σκεφθή κάθε τι και να γνωστοποιήση την γνώμην του, δια να δεχθή την απόφασιν που αξίζει εις την προαίρεσίν του.

Πηγή: «ΕΤΣΙ ΘΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!

Ο Ιησούς και οι Άγιοι μιλούν για τους δανειστές ,

τους τόκους, τις τράπεζες, τη φτώχεια,

τους ανάξιους ηγέτες και το «κούρεμα» του χρέους.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ

Ενας θησαυρός καλά κρυμένος

Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου.

Λέγε ακατάπαυστα την ευχή “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με” με τη γλώσσα και με τον νου.
Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη. Σε σύντομο χρόνο κάνει τον άνθρωπο ικανό να αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Απόκτησε την, και πριν πεθάνεις θα αποκτήσεις ψυχή Αγγελική. Η ευχή είναι θεϊκή αγαλλίαση. Κανένα άλλο πνευματικό όπλο δε μπορεί να αναχαιτίσει τόσο αποτελεσματικά τους δαίμονες. Τους κατακαίει όπως η φωτιά τα βάτα. 
(Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)

Από το Πολυτεχνείο στη διακονία

2014-04-06 - 14:04:05

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΕΡΓΟ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ
Εθελοντής ιερέας χειροτονήθηκε πρόσφατα ο π. Μιχαήλ Παπανικολάου, ο οποίος είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και κατάγεται από το Βόλο.
Στις 14 Μαρτίου χειροτονήθηκε διάκονος και στις 22 Μαρτίου, αντίστοιχα, εισήλθε στο δεύτερο βαθμό ιεροσύνης, καθώς χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Ιερά Μονή Χρυσοπηγής στο Καπανδρίτι, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο.
Στόχος του 25χρονου εθελοντή κληρικού, ο οποίος έχει την ευλογία να διατηρήσει την επαγγελματική του δραστηριότητα, είναι να προσφέρει εθελοντικά έργο διακονίας στη Μητρόπολη Δημητριάδος, συνδράμοντας παράλληλα το ιεραποστολικό έργο που αναπτύσσει στο Μπουρούντι της Αφρικής, ο Επίσκοπος κ. Ιννοκέντιος.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Σημαντικό βήμα αποτελεί για τον π. Μιχαήλ Παπανικολάου από το Βόλο η πρόσφατη χειροτονία του, δεδομένου ότι βρίσκεται από μικρή ηλικία κοντά στην Εκκλησία και γαλουχήθηκε με τις αρχές και αξίες που του εμφύσησαν οι γονείς του Ασημίνα και Νικόλαος, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Ο ίδιος διατηρεί άρρηκτους δεσμούς με την περιοχή μας, καθώς η μητέρα του Ασημίνα Κοντογεωργίου κατάγεται από τα Ανω Λεχώνια και όλες οι μνήμες των παιδικών και των εφηβικών του χρόνων είναι συνδεδεμένες με την περιοχή μας.
Παράλληλα οι γονείς του ζουν προ πολλών ετών στα Ανω Λεχώνια, γεγονός το οποίο συνεπάγεται συχνές επισκέψεις στην πόλη της καρδιάς του και παρά το γεγονός ότι μεγάλωσε στα Ιωάννινα, εντούτοις δηλώνει απερίφραστα Βολιώτης.
Ο π. Μιχαήλ, πατέρας ενός παιδιού ηλικίας 3 μηνών, είχε ευθύς εξαρχής την στήριξη της συζύγου του, πρεσβυτέρας Μαρίας και των γονέων του, προκειμένου να υλοποιήσει τους στόχους του, που είναι σύμφυτοι και ταυτόσημοι με την διακονία και την προσφορά στον άνθρωπο.
«Ημουν από παιδί κοντά στην Εκκλησία, όπου πήγαινα με τους γονείς μου, ενώ λειτούργησε παράλληλα ως πρότυπο και ο θείος μου, ο οποίος είναι Ιερομόναχος στη Μονή Γρηγορίου. Υπήρχε η έννοια της ιεροσύνης στο σπίτι και σταδιακά, μεγαλώνοντας, γνώρισα κάποιους ανθρώπους με τους οποίους συνδέθηκα πνευματικά, οι οποίοι βρίσκονται επίσης κοντά στην Εκκλησία και ερχόμενος στην Αθήνα ως φοιτητής, άρχισε να μου γεννιέται η επιθυμία να γίνω εθελοντής κληρικός» αναφέρει ο ίδιος.
Η επαφή του με την Εκκλησία συνεχίστηκε και στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων, ενώ παρακολουθούσε ανελλιπώς τις λατρευτικές ακολουθίες στην ενορία του, τον Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη. Σταδιακά, γνωρίζοντας και άλλους ιερείς, όπως για παράδειγμα έναν κλητικό από την Κρήτη ο οποίος είναι οικογενειάρχης και στέκονταν διαρκώς κοντά στον κόσμο κάνοντας τον δικό του πνευματικό αγώνα, «επηρεάστηκα, μου άρεσε αυτό που έκαναν αυτοί οι φωτισμένοι κληρικοί κι έτσι επέλεξα να ακολουθήσω κι εγώ τον ίδιο δρόμο» επισημαίνει ο Βολιώτης άμισθος κληρικός, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Τη συγκεκριμένη στιγμή που χειροτονήθηκε «ήρθε το πλήρωμα του χρόνου» και όταν έλαβε τη μεγάλη απόφαση, ήρθε σε επικοινωνία με τον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο, ο οποίος «ήταν πολύ ανοιχτός και με περιέβαλλε με πολύ αγάπη, οπότε έτσι προέκυψε η πρόσφατη χειροτονία μου» υπογραμμίζει ο π. Μιχαήλ.

Συνειδητή επιλογή 
Ο δέκατος τρίτος, κατά σειρά, εθελοντής κληρικός της τοπικής Εκκλησίας, επέλεξε την Πολυτεχνική Σχολή και την κατεύθυνση του Ηλεκτρολόγου Μηχανικού διότι «είναι μια σχολή που δεν σε βάζει εξαρχής σε κάτι συγκεκριμένο, δηλαδή είναι πολύ ευρύ το φάσμα που καλύπτει και κατά συνέπεια δεν χρειαζόταν να περιορίσω κατ’ ανάγκη το αντικείμενο με το οποίο θα ασχολιόμουνα και αυτό μου άρεσε, χωρίς να ξέρω συνειδητά με ποιο αντικείμενο θέλω να ασχοληθώ. Αυτό μου έδινε ένα ευρύ φάσμα και γι’ αυτό το διάλεξα» εξηγεί ο ίδιος.
Οταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, άρχισε να εργάζεται στην εταιρία όπου απασχολείται ως ηλεκτρολόγος μηχανικός και έχει ως αντικείμενο τους φωτισμούς και τους αυτοματισμούς.
Η χειροτονία αποτέλεσε πολύ σημαντική στιγμή για τον ίδιο, έχει γραφτεί με πολύ έντονα συναισθήματα και εμφανή συγκίνηση στην ψυχή του, ενώ όπως υπογραμμίζει «οφείλω πολλά στους γονείς μου, διότι μου έδωσαν την ευκαιρία να έρθω κοντά στην Εκκλησία και μου έδωσαν παράλληλα την δυνατότητα να αποκτήσω από μικρή ηλικία πνευματικές εμπειρίες, που καθόρισαν την κατοπινή μου πορεία». Παράλληλα επισημαίνει ότι «μου άρεσε η Εκκλησία από παιδί, και σταδιακά, στα φοιτητικά μου χρόνια μου γεννήθηκε η επιθυμία να στραφώ στην Ιεροσύνη».
Οι δύο δραστηριότητες θα εξελιχθούν πλέον παράλληλα, καθώς «μπορούν να συνδυαστούν τα πάντα όταν υπάρχει διάθεση για προσφορά» τονίζει ο ίδιος. Παράλληλα ο π. Μιχαήλ αναφέρει ότι «θα συνεχίσω την εργασία μου και θα προσφέρω έργο στην τοπική Εκκλησία στις εορτές και τις περιόδους που θα βρίσκομαι στο Βόλο, διακονώντας παράλληλα στο Μετόχι της Μονής Χρυσοπηγής στο Παγκράτι».
Στο μεταξύ, ο π. Μιχαήλ έχει ξεκινήσει συνεργασία και με τον Επίσκοπο Μπουρούντι κ. Ιννοκέντιο, προκειμένου να τον βοηθήσει στο κοινωνικό και ευρύ ιεραποστολικό έργο που αναπτύσσει στην Μητρόπολή του.
Ο ίδιος ζει και εργάζεται στην Αθήνα αλλά η βάση της οικογένειας βρίσκεται στο Βόλο, στα Ανω Λεχώνια, συγκεκριμένα, όπου ζουν οι γονείς και οι παππούδες του. Κατά συνέπεια επισκέπτεται τακτικά το Βόλο κι όπως αναφέρει ο ίδιος, έχει επαφή με την τοπική Εκκλησία, με την οποία διατηρεί δεσμούς από την παιδική του ηλικία, συμμετέχοντας τα καλοκαίρια στις δραστηριότητες των κατασκηνώσεων της Μητρόπολης Δημητριάδος στον Αγιο Λαυρέντιο.
Στόχος του π. Μιχαήλ Παπανικολάου είναι «να διακονήσω την Εκκλησία όσο καλύτερα μπορώ και παράλληλα έχει ανοίξει ο δρόμος προκειμένου να ασχοληθώ και με την ιεραποστολή στην Αφρική, όσο είναι δυνατό. Δεν γνωρίζω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα και που θα βρίσκομαι σε μερικά χρόνια, αλλά στόχος μου είναι να προσφέρω ότι καλύτερο μπορώ στην Εκκλησία» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.
Είναι πολύ σημαντικές για τον ίδιο οι έννοιες της προσφοράς και της επικοινωνίας με τους ανθρώπους, εκτιμώντας ότι «είναι πολύ ωραίο να βλέπεις πως σε αντιμετωπίζει ο κόσμος και στο δρόμο και στην Εκκλησία. Είναι συγκινητικό να διαπιστώνεις ότι σε θεωρούν δικό τους άνθρωπο και σε προσεγγίζουν, αναπτύσσοντας μαζί σου επικοινωνία. Είναι μεγάλη στιγμή η είσοδός μου στην Εκκλησία ως άμισθος κληρικός, καταλήγει, διότι μου δίνεται η ευκαιρία να προσφέρω στον κόσμο, με όλες με τις δυνάμεις και είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δίνεται».  http://taxydromos.gr/article.php?id=118678&cat=1

Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι

Οι χριστιανοί έχουν χρέος, σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, να γίνουν άγιοι και τέλειοι.

Η τελειότητα και η αγιότητα χαράσσονται πρώτα βαθιά στην ψυχή του χριστιανού, και από εκεί τυπώνονται και στις σκέψεις του, στις επιθυμίες του, στα λόγια του, στις πράξεις του.

Έτσι, η χάρη του Θεού, που υπάρχει στην ψυχή, ξεχύνεται και σ’ όλο τον εξωτερικό χαρακτήρα

Ο χριστιανός οφείλει να είναι ευγενικός με όλους.

Τα λόγια και τα έργα του να αποπνέουν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην ψυχή του, ώστε να μαρτυρείται η χριστιανική του πολιτεία και να δοξάζεται το όνομα του Θεού.

Όποιος είναι μετρημένος στα λόγια, είναι μετρημένος και στα έργα.

Όποιος εξετάζει τα λόγια που πρόκειται να πει, εξετάζει και τις πράξεις που πρόκειται να εκτελέσει, και ποτέ του δεν θα υπερβεί τα όρια της καλής και ενάρετης συμπεριφοράς.

Τα χαριτωμένα λόγια του χριστιανού χαρακτηρίζονται από λεπτότητα και ευγένεια.

Αυτά είναι που γεννούν την αγάπη, φέρνουν την ειρήνη και τη χαρά.

Αντίθετα, η αργολογία γεννάει μίση, έχθρες, θλίψεις, φιλονικίες, ταραχές και πολέμους.

Ας είμαστε λοιπόν πάντοτε ευγενικοί.

Ποτέ από τα χείλη μας να μη βγει λόγος κακός, λόγος που δεν είναι αλατισμένος με τη χάρη του Θεού, αλλά πάντοτε λόγοι χαριτωμένοι, λόγοι αγαθοί, λόγοι που μαρτυρούν την κατά Χριστόν ευγένεια και την ψυχική μας καλλιέργεια.

Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

Γιατί λέμε την εβδομάδα πριν τη Μεγάλη, «βουβή» ή «κουφή»;

H έκτη και τελευταία εβδομάδα της Μεγ. Σαρακοστής ονομάζεται "Εβδομάδα των Βαϊων". Για έξι μέρες πριν το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων η λατρεία της Εκκλησίας μας ωθεί ν' ακολουθήσουμε το Χριστό καθώς πρώτος αναγγέλει το θάνατο του φίλου Του και κατόπιν αρχίζει το ταξίδι Του στη Βηθανία και στην Ιερουσαλήμ.
Στο κέντρο της προσοχής είναι ο Λάζαρος - η αρρώστεια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του και η αντίδραση του Χριστού σ' όλα αυτά.
Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με το θάνατο - πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στο θάνατο του ίδιου του Χριστού.
Πλησιάζει η "ώρα του Χριστού" για την οποία τόσο συχνά μιλούσε και προς αυτήν προσανατολιζόταν όλη η επίγεια διακονία Του.
Η ανάσταση του Λαζάρου έγινε για να βεβαιωθούμε για "Την κοινήν ανάστασιν". Είναι κάτι το συναρπαστικό να γιορτάζουμε κάθε μέρα για μια ολοκληρη εβδομάδα αυτή τη συνάντηση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, που αργά αργά πλησιάζει, να γινόμαστε μέρος της, να νιώθουμε με όλο το είναι μας αυτό που υπονοεί ο Ιωάννης με τα λόγια του:"Ιησούς ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας... ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν... και εδάκρυσεν" (Ιωάν. 11, 33-35).
Μέσα στη λειτουργική ορολογία, το Σάββατο του Λαζάρου και η Κυριακή των Βαϊων είναι η"έναρξη του Σταυρού". (Ι.Μ.Π).
Παρά ταύτα ο ευσεβής λαός μας αποκαλεί την εβδομάδα αυτή «κουφή» η «βουβή» με μοναδική δικαιολογία ότι την Εβδομάδα αυτή δεν τελούνται Ακολουθίες και ως εκ τούτου δεν σημαίνει ούτε η καμπάνα οπότε ούτε λέμε (Ακολουθία) ούτε ακούμε (Καμπάνα) αυτήν την Εβδομάδα.
Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη.
Αρκεί μια ματιά στα Λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας μας για να μας πείσει ότι,όχι «βουβή» και «κουφή» δεν είναι αυτή η Εβδομάδα αλλά αντίθετα όπως είδαμε και πιο πάνω είναι πλήρης μηνυμάτων και Θεολογικών εννοιών γύρω από το Μυστήριο του θανάτου.
Παλαιότερα αυτό εκαλλιεργείτο και από τους ίδιους τους ιερείς σαν μια δικαιολογημένη ίσως!! προσπάθεια για λίγη ξεκούραση λίγο πρίν τον μεγάλο κόπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος.
Το Τυπικό της Εκκλησίας μας, υπαγορεύει και αυτήν την Εβδομάδα τις Ακολουθίες που τελούνται καθ’ όλη την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δηλ. Μεσονυκτικό Όρθρο, Ώρες και Εσπερινό το πρωί,το Μεγάλο Απόδειπνο το απόγευμα, την Προηγιασμένη Θ.Λειτουργία την Τετάρτη και την Παρασκευή καθώς και το Μικρό Απόδειπνο με τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου την Παρασκευή το απόγευμα.
Η μοναδική Ακολουθία που απουσιάζει είναι η Ακολουθία των Χαιρετισμών της Παναγίας η οποία αποτελεί και την μοναδική χαρμόσυνη νότα στην πένθιμη περίοδο που διανύουμε.
Τό ότι δεν τελείται η χαρμόσυνη Ακολουθία των Χαιρετισμών την Εβδομάδα αυτή οδήγησε στην παρεξήγηση ; Ίσως!
Η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής(αφού από την Κυριακή ξεκινά η Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της νηστεία), είναι η τελική αποκάλυψη του νοήματος της Μεγάλης Σαρακοστής που είναι η μετάνοια, η νηστεία από την αμαρτία, η χαρμολύπη και η επαναβίωση του λατρευτικού στοιχείου της Εκκλησίας!
Ας φροντίσουμε να μην χάσουμε τα όσα έχει να μας προσφέρει και αυτήν την Εβδομάδα η Εκκλησία μας ξεφεύγοντας από επιπόλαιες και ανυπόστατες συμβουλές γύρω από την Λατρευτική μας ζωή.
Επίκαιρος και εύστοχος όπως πάντα ο λόγος του π.Μωυσέως του Αγιορείτου για τις Άγιες Αυτές και Μεγάλες Ημέρες. «Πάντα τη Μεγάλη Παρασκευή, να ‘σαι μόνος σαν το Χριστό προσμένοντας το τελευταίο καρφί, το ξύδι, τη λόγχη. Τις ζαριές ν’ ακούς ατάραχα στο μοίρασμα των υπαρχόντων σου, τις βλαστήμιες, τις προκλήσεις, την αδιαφορία. Πριν την Παρασκευή δεν έρχεται η Κυριακή, τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της Μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας. Μην ξαφνιαστείς, μη φοβηθείς στ’ απρόσμενο σουρούπωμα.
Οι μπόρες του ουρανού δε στερεύουν. Η ξαστεριά θα ’ρθεί το Σαββατόβραδο. Τότε λησμονάς τα μαρτύρια των δρόμων της μεγάλης Παρασκευής της ζωής μας».


Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου του νέου, Θηβών

Κέικ με πορτοκάλι, κουβερτούρα και ξηρούς καρπούς (νηστίσιμο)

Συνδεθείτε για να αποθηκεύσετε ή να βαθμολογήσετε τη συνταγή.

εκτέλεση

1. Ανακατεύουμε όλα τα υγρά σε ένα μπολ με το μίξερ και σε ένα άλλο ανακατεύουμε όλα τα στερεά με ένα κουτάλι.
2. Ρίχνουμε τα υγρά μέσα στα στερεά και ανακατεύουμε καλά με ένα κουτάλι ή ένα σύρμα κουζίνας. Στο τέλος προσθέτουμε την κουβερτούρα, τα καρύδια και τις σταφίδες.
3. Στρώνουμε ένα λαδόχαρτο σε ένα ταψάκι (και αυτό γιατί δεν ξεφορμάρεται εύκολα) και αδειάζουμε το μίγμα.
4. Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 170C για μια ώρα. Ελέγχουμε με το μαχαίρι αν έχει ψηθεί. Σερβίρουμε αφού έχει κρυώσει καλά.

Προσοχή: Δεν ανοίγουμε την πόρτα του φούρνου τα πρώτα 45′ γιατί θα πέσει ο όγκος του κέικ.

 http://www.minervahorio.gr/el/recipe/keik-portokali-kouvertoura-nistisimo/

Στην Ευρώπη ως Ορθόδοξοι Έλληνες

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων 

Στις 25 Μαίου θα κληθούμε να αναδείξουμε τους νέους εκπροσώπους μας στην Ευρωβουλή. Για πρώτη φορά οι εκλογές αυτές θα γίνουν με σταυρό προτίμησης στους υποψηφίους και με ενιαίο ψηφοδέλτιο για όλη την Ελληνική Επικράτεια. Οι εκλογές συμπίπτουν με μία περίοδο αναζήτησης ρόλου και ταυτότητας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι περισσότεροι πολίτες των κρατών - μελών δεν είναι ευχαριστημένοι από την αντίδραση της Ένωσης στην οικονομική κρίση. Υπάρχουν παράπονα για απουσία πνεύματος αλληλεγγύης, για δημοκρατικό έλλειμμα, για δύσκολη πρόσβαση του πολίτη και των αιτημάτων του στους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων.

Όλα αυτά είναι σεβαστά και κατανοητά και μπορούν να λυθούν μόνο αν ενδυναμώσουμε τη φωνή μας και την παρουσία μας στην Ευρωβουλή, η οποία εκφράζει τη βούληση των πολιτών. Οι αγώνες θα δοθούν μέσα στην Ευρώπη, διότι εκεί ανήκουμε και εκεί πρέπει να ανήκουμε. Παραλλήλως έχουμε δικαίωμα και υποχρέωση να προστατεύσουμε τα εθνικά μας συμφέροντα, να αγωνισθούμε για τα εθνικά μας θέματα, να διαφυλάξουμε την ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας, τη γλώσσα μας και την πολιτιστική μνας κληρονομιά. Με απλά λόγια να ενισχύσουμε τη φωνή της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού μέσα στην Ένωση των 28 κρατών μελών.

πηγή συνοδοιπορία

Πρέπει να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο ανθρώπους, οι οποίοι θα αγωνισθούν για εθνικώς αξιοπρεπείς λύσεις στο Κυπριακό, το Μακεδονικό, το Βορειοηπειρωτικό και το ζήτημα της ΑΟΖ, που θα σταματούν κάθε προκλητική εμφάνιση του εθνικισμού των γειτονικών χωρών, που θα προασπίζουν με θάρρος την Ορθόδοξη Χριστιανική κληρονομιά του λαού μας, που θα υπερασπίζονται με υπερηφάνεια την εθνική μας κυριαρχία. Ανθρώπους, οι οποίοι θα μάχονται για αρχές και αξίες, για τα δικαιώματα των οικονομικά αδυνάτων, των πολυτέκνων, των νέων μας που ταλαιπωρούνται από την ανεργία.

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε παραχωρήσει ένα μέρος της κυριαρχίας μας, αλλά όχι ολόκληρη την εθνική και κρατική μας κυριαρχία. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας, η οποία είναι ο Καταστατικός Χάρτης της Ένωσης ορίζει σε ποιους τομείς η Ένωση παρεμβαίνει και νομοθετεί, σε ποιους άλλους τομείς συνεργάζεται και συντονίζεται με τα κράτη μέλη πριν ληφθούν οι κοινές αποφάσεις και σε ποιους τομείς τα κράτη μέλη έχουν το δικαίωμα να νομοθετούν χωρίς καμμία ανάμιξη των ευρωπαϊκών οργάνων. Δηλαδή επιτρέπεται έντονη παρέμβαση της Ευρώπης σε θέματα οικονομικά και νομισματικά και σημαντική παρέμβαση σε θέματα μετανάστευσης, περιβάλλοντος κ.α. Οι τομείς στους οποίους η Ένωση δεν παρεμβαίνει, διότι σέβεται την εθνική ταυτότητα των λαών που την αποτελούν, είναι κυρίως οι σχέσεις Εκκλησίας- Πολιτείας και το περιεχόμενο της παιδείας. Στα θέματα αυτά η Ελλάς, όπως και κάθε χώρα της Ε.Ε., αποφασίζει μόνη της με κριτήριο την Ορθόδοξη Παράδοσή της, την Ιστορία της και την εθνική της αξιοπρέπεια.

Στην Ευρώπη μπορούμε και πρέπει να αγωνισθούμε ως Ορθόδοξοι Έλληνες. Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη δυνατότητα για αλλαγή ευρωπαϊκού Νόμου ή Οδηγίας, όπως προβλέπει η Συνθήκη της Λισσαβόνας. Αν συγκεντρωθούν 1.000.000 υπογραφές από πολίτες διαφορετικών χωρών τότε γίνεται δημοψήφισμα πανευρωπαϊκό, ώστε να ακουσθεί αυτούσια η φωνή των πολιτών. Στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στην Εκκλησία της Ελλάδος που εκπροσωπούνται ήδη με γραφεία στις Βρυξέλλες, η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει την ευκαιρία να ακουσθούν οι απόψεις τους για μία σειρά κρισίμων θεμάτων. Η Συνθήκη της Λισσαβόνας θεσμοθετεί τον διάλογο των ευρωπαϊκών θεσμών με τις μεγάλες Χριστιανικές Ομολογίες και τα άλλα θρησκεύματα και αναγνωρίζει τον σπουδαιότατο ρόλο τους στην κοινωνία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ούτε ανθόκηπος μυροβόλος ούτε μπαμπούλας. Είναι χώρος συνεχών αγώνων και διεκδικήσεων. Θα αγωνισθούμε με το κεφάλι ψηλά ως Ορθόδοξοι Έλληνες. Με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Και θα θυμίσουμε στη Ευρώπη τις ελληνικές και χριστιανικές της ρίζες!

Παναγία μου!

" Παναγία μου! φωνάζει η πονεμένη μάνα στο προσκέφαλο του άρρωστου παιδιού της. 
" Παναγία μου! φωνάζει ο ναύτης στην αγριεμένη θάλασσα.
" Παναγία μου! φωνάζει η κοπέλλα. " 
Παναγία μου! κλαίει ή χήρα. " Παναγία μου! ακούς από παντού: από καλύβες και μέγαρα, από τρώγλες και ανάκτορα.
Αν λοιπόν καμμιά φορά έχουμε την αίσθηση ότι δεν μας ακούει, ας διερωτόμαστε: Μήπως δεν είναι συμφέρον μας, να λάβωμε το δώρημα, αυτό πού ζητήσαμε; 
"Ας την παρακαλέσωμε και εμείς. " Παναγία Θεοτόκε Παρθένε, εμείς σήμερα κινδυνεύομε από χειρότερο κίνδυνο. Οι ηθικές αξίες έπεσαν. Η κοινωνία διαλύεται. Η νεολαία χάνεται. Οι οικογένειες έπαψαν να είναι εστίες αρετής και ευσέβειας. Το έθνος μας καταρρέει. 
" Έλα, Παναγία Μητέρα μας! Φτάσε! Φρονημάτισε τον λαό μας και τους άρχοντες. Μαλάκωσε τις καρδιές μας. Δώσε μας πίστη και ευσέβεια. Δώσε μας μετάνοια και επιστροφή. 
Οδήγησε μας στον Υιό και Θεό Σου. " Πρέσβευε, Δέσποινα, υπέρ ημών των αχρείων δούλων Σου! Σμίξε τα δύο χέρια Σου, μπρος στ' Άγιο παιδί Σου, και παρακαλεί, Δέσποινα, ακόμη και για μένα. Ας ψιθυρίσει έλεος η σπλαχνική φωνή Σου, κι ας δεηθούν τα χείλη Σου για σπλάχνα πονεμένα.
Εσένα, Παναγία μου, Εσένα έχω μόνο, 
εις την ελπίδα, στ' όνειρο, εις την χαρά, τον πόνο. 
Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, 
Βασίλισσα της Εκκλησίας σε κράζει η καμπάνα, 
ελεημοσύνη ο πτωχός, νερό ο διψασμένος, 
μα η καρδιά μου Δέσποινα, αυτή σε κράζει Μάνα!
(Αγγελική ΚοτζαΊράκη)

Μου αρέσει! · Κοινοποιήστε · 4