Παρουσίαση του βιβλίου «ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ» την Τετάρτη 6 Μαΐου

Κοζάνη, 5 Μαΐου 2015

Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η    Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΕΡΒΙΩΝ  &  ΚΟΖΑΝΗΣ

Τη σημερινή εποχή, που η παγκόσμια προσοχή στρέφεται σε θέματα που επαναπροσδιορίζουν την ποιότητα και την αξία της ζωής, που η επιστήμη και η βιοτεχνολογία προσπαθούν να αποδομήσουν το μυστήριο και την ιερότητα της ύπαρξης του Θεού, η Εκκλησία αισθάνεται την ανάγκη να απευθύνει λόγον αληθείας, λόγον αγάπης και ευθύνης προς όλους.

Σ’ αυτά τα πλαίσια η Ιερά Μητρόπολις Σερβίων και Κοζάνης σας προσκαλεί στην παρουσίαση του βιβλίου «ΑΓΙΟΝ ΦΩΣ. Το θαύμα του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού» του κ. Χάρη Σκαρλακίδη, Αρχιτέκτονα Μηχανικού, την οποία διοργανώνει την Τετάρτη  6  Μαΐου 2015 καί ώρα 7:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Κοζάνης.

Κατά την εκδήλωση θα μιλήσει ο ίδιος ο συγγραφέας και θα προβληθούν εικόνες από το θαύμα της εμφανίσεως του Αγίου Φωτός στον τάφο του Χριστού στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα.

Από την Ιερά Μητρόπολη

Ομιλία από τον ΜΟΣ:Η Γενοκτονία ως ευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΣΕΡΒΙΩΝ "ΤΑ ΚΑΣΤΡΑ"

Σας προσκαλούμε στην εκδήλωση

ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ.

Ομιλητής ο Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών, κ. Θεοφάνης Μαλκίδης

Θέμα: «Η Γενοκτονία ως ευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα.»

Την εκδήλωση θα πλαισιώσει χορευτικό τμήμα του Πολ. Συλλόγου Ροδίτη.

Σάββατο, 9 Μαΐου 2015 και ώρα 8.00 μ.μ.

Αίθουσα Δημοτικού Συμβουλίου. Σέρβια.

Με τιμή

Tο Δ.Σ. του Μ.Ο.Σ. 

Παραλληλισμός με τους ήρωες του '21

 «Όχι» Ιερώνυμου στην αποκαθήλωση θρησκευτικών εικόνων από τα σχολεία

 

Κατηγορηματικά αντίθετος στην αποκαθήλωση των θρησκευτικών εικόνων από τις σχολικές αίθουσες εμφανίστηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος. Τόνισε ότι δεν συμφωνεί με την «προοδευτική» αυτή αντίληψη, η οποία παλιότερα υπαγόρευσε να κατέβουν και οι εικόνες με τους ήρωες του '21.
Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που χοροστάτησε  πολυαρχιερατικού συλλείτουργου για τον πολιούχο και προστάτη του Αργους, Όσιο Πέτρο, στο κήρυγμά του, αφού αναφέρθηκε στην απομάκρυνση από τις σχολικές αίθουσες των εικόνων με τους ήρωες της ελληνικής επανάστασης, από τους «προοδευτικούς» και τους «μοντέρνους», υπογράμμισε ότι «υπάρχει σκέψη να κατέβει η εικόνα του Χριστού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, γιατί οι μουσουλμάνοι και οι άλλοι όταν μπαίνουν βλέπουν τον εσταυρωμένο. Που βρισκόμαστε; και περιμένουμε λύση στο πρόβλημα; Όχι».
Επιπλέον, ο αρχιεπίσκοπος τόνισε πως χάθηκαν οι αξίες και οι αρχές μας και επισήμανε: «Οι αξίες δεν είναι στο σούπερ μάρκετ να πάμε να πάρουμε τρία κιλά. Θέλει αίμα, θέλει θυσία και αγώνα».
Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ερωτηθείς για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ο αρχιεπίσκοπος επανέλαβε την πρότασή του, για αξιοποίηση της περιουσίας που έχει η εκκλησία με στόχο τα έσοδα να διατεθούν για να αντιμετωπιστούν δυσκολίες. Επισήμανε πως σε καμία περίπτωση η εκκλησιαστική περιουσία δεν θα πουληθεί, ούτε θα δοθεί σε πρόσωπα και φορείς.

 

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΣΩ ΣΤΟ ΘΕΟ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ.

Τον προπάππο σου, ενώ δεν τον είδες, πιστεύεις ότι υπήρχε, γιατί σου τον περιέγραψε ο παππούς σου και γιατί είναι λογικό να έχεις ανάμεσα στους προγόνους σου και κάποιον προπάππο.

Έτσι και με το Θεό, ενώ δεν Τον βλέπουμε, πιστεύουμε στα λόγια των μαθητών του Χριστού, που Τον είδαν και θυσιάστηκαν γι’ Αυτόν. Επίσης είναι λογικό να δεχθούμε ότι ο πολύπλοκος και πανέμορφος κόσμος πρέπει να έχει κάποιο πάνσοφο και πανίσχυρο Δημιουργό.

Πολλά πνευματικά πράγματα στη ζωή μας, όπως την αγάπη, την ευγνωμοσύνη, τη ζήλια, δεν τα βλέπουμε, αλλά τα ζούμε. Επίσης πολλά υλικά πράγματα, όπως τον αέρα, δεν τα βλέπουμε, όμως τα αισθανόμαστε. Τον ήλιο οι τυφλοί δεν τον βλέπουν, όμως αισθάνονται την ύπαρξή του με τη θερμότητά του. Πολλές ακτίνες του φάσματος του φωτός (πχ. υπεριώδεις και υπέρυθρες) δεν τις βλέπουμε, τις «βλέπουν», όμως, τα μηχανήματα. Ο Θεός, ενώ είναι πανταχού παρών, ενώ μας περιβάλλει (Πραξ. 17, 28) και μας καταλαμβάνει ψυχοσωματικά, δεν είναι ορατός στα ανθρώπινα μάτια.

Όταν αναζητούμε το Θεό και αγωνιζόμαστε συγχρόνως για το καλό, θα αισθανθούμε έμμεσα την παρουσία Του και θα νιώσουμε πνευματικά βιώματα ουράνιας χαρά και αγαλλιάσεως. Είχε πει ο Κύριος στους μακαρισμούς (Ματθ. 5, 8): «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», δηλ. ευτυχισμένοι όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν το Θεό. Οι άγιοι δε θα τον δουν μόνο στην άλλη ζωή, αλλά τον αισθάνονται κι εδώ στην επίγεια ζωή. Στον παράδεισο θα βλέπουν την ανθρώπινη φύση του Χριστού περιλουσμένη σε θείο φως. Αυτή η θέα θα τους χαροποιεί συνεχώς. Όσοι έχουν στην παρούσα ζωή παροδικές αποκαλύψεις του ίδιου του Χριστού ή του ακτίστου θείου φωτός ή κάποιων αγίων, προσδοκούν τη μόνιμη θεοπτία του παραδείσου. Οι μαθητές του Χριστού στη Μεταμόρφωση είδαν τη θεία δόξα του Θεανθρώπου όχι με τα αδύναμα σωματικά μάτια, αλλά με τα μάτια που μεταμορφώθηκαν. Ο απόστολος Παύλος μεταφέρθηκε στον Παράδεισο και είδε τα ανέκφραστα παραδεισένια μεγαλεία (Β΄ Κορ. 12, 4). Στο Σινά ο Θεός είχε πει στο Μωυσή: «Δεν μπορείς να δεις το πρόσωπό μου, γιατί δεν μπορεί να δει άνθρωπος το πρόσωπό μου και να ζήσει» (Εξ. 33, 20). Το ίδιο λέγεται και στο Ευαγγέλιο και στην πρώτη καθολική επιστολή του ευαγγελιστού Ιωάννου: «το Θεό κανείς δεν τον είδε ποτέ» (Ιωάν. 1, 18 και Ιωάν. 4, 12). Στη συνέχεια του κειμένου της επιστολής ο Ιωάννης γράφει ότι ο Θεός εγκαθίσταται στο χριστιανό, που έχει αγάπη. Εδώ τονίζεται η αξία της εμπειρίας του Θεού και όχι της θέας του Θεού. Οι αγιαζόμενοι χριστιανοί έχουν πνευματικά βιώματα της παρουσίας και της αγάπης του Θεού.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 23-24), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδoυ

https://aoratospolemostheblog0.wordpress.com/

Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα!

Πόσα βάσανα έχει ο κόσμος! Πόσα προβλήματα! Και έρχονται μερικοί εδώ να μου τα πουν σε δυο λεπτά στο πόδι, για να παρηγορηθούν λίγο. Μια βασανισμένη μάνα μου έλεγε: «Γέροντα, έρχονται στιγμές που δεν αντέχω άλλο και τότε λέω: "Χριστέ μου, κάνε μια μικρή διακοπή και ύστερα ας ξαναρχίσουν τα βάσανα". Πόση ανάγκη από προσευχή έχουν οι άνθρωποι! Αλλά και κάθε δοκιμασία είναι δώρο από τον Θεό, είναι ένας βαθμός για την άλλη ζωή. Αυτή η ελπίδα της ανταμοιβής στην άλλη ζωή μου δίνειχαρά, παρηγοριά και κουράγιο, και μπορώ να αντέξω τον πόνο για τις δοκιμασίες που περνούν πολλοί άνθρωποι.

Ο Θεός μας δεν είναι Βάαλ, αλλά Θεός αγάπης. Είναι Πατέρας που βλέπει την ταλαιπωρία των παιδιών Του από τους διάφορους πειρασμούς και τις δοκιμασίες που περνούν και θα μας ανταμείψη, φθάνει να κάνουμε υπομονή στο μικρό μαρτύριο της δοκιμασίας ή μάλλον της ευλογίας.

- Γέροντα, μερικοί λένε: «Δεν είναι σκληρό αυτό που επέτρεψε ο Θεός; Δεν πονάει ο Θεός;».
- Ο πόνος του Θεού για τους ανθρώπους που βασανίζονται από αρρώστιες, από δαίμονες, από βαρβάρους κ.λπ. έχει συγχρόνως και χαρά για την ουράνια αμοιβή που τους έχει ετοιμάσει. Έχοντας δηλαδή υπ’ όψιν Του ο Θεός την ανταπόδοση που θα λάβη στον Ουρανό όποιος περνάει δοκιμασίες και γνωρίζοντας τι τον περιμένει στην άλλη ζωή, αυτό Τον κάνει να μπορή να «αντέχη» τον πόνο.

Όσιος Παίσιος Αγιορείτης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 3 ΜΑΪΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰω. ε΄ 1-15)

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀνάμεσα στά ἀναρίθμητα θαύματα τοῦ Κυρίου τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Βηθεσδᾶ φέρνει ἕνα ἰδιαίτερο μήνυμα στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας. Δέν ἀποκαλύπτει μόνο τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τό κρυφό δρᾶμα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἠλεκτρονικῆς ἐποχῆς, τό δρᾶμα τῆς μοναξιᾶς, πού ἐπιδημιακά ἁπλώνεται στίς προηγμένες κοινωνίες καί ἀπειλεῖ τήν ἰσορροπία τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Ἡ μοναξιά, αὐτή ἡ κατάρα τῆς ἐποχῆς μας, βρίσκεται γύρω μας καί παντοῦ. Μέσα στό σπίτι καί στίς λεωφόρους, μπροστά στήν τηλεόραση καί στό βίντεο, πίσω ἀπό τά ἀκουστικά καί τούς ξέφρενους χορούς. Εἶναι τό πεινασμένο μαῦρο λιοντάρι πού καταδιώκει τόν ἄνθρωπο γιά τόν κατασπαράξει. Εἶναι ἡ πιό φρικτή τραγωδία πού τόν βασανίζει καί τόν ὁδηγεῖ σιγά-σιγά στό μαρασμό καί στό θάνατο. Ὅπου κι ἄν ζητήσουμε λύση τοῦ δράματος αὐτοῦ θά ἀπογοητευθοῦμε γρήγορα. Μόνο ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός μπορεῖ νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τό μαρτύριο τῆς μοναξιᾶς.

Εὑρισκόμενος στά Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστός, μετά τήν προσευχή του στό Ναό, θεώρησε καθῆκον του νά ἐπισκεφθεῖ τούς ἀρρώστους τῆς κολυμβήθρας Βηθεσδᾶ. Ἐκεῖ στήν προβατική πύλη ὑπῆρχε κάποια θαυματουργική πηγή στήν ὁποία κατά καιρούς κατέβαινε ἄγγελος Θεοῦ καί «ἐτάρρατε τό ὕδωρ». Ὅποιος πρῶτος ἔμπαινε στήν κολυμβήθρα ἀμέσως ἐθεραπεύετο. Μ’ αὐτή τήν ἐλπίδα «πλῆθος πολύ τῶν ἀσθενούντων» νύκτα καί μέρα περίμενε γύρω ἀπό τήν κολυμβήθρα τήν κάθοδο τοῦ Ἀγγέλου. Ἀνάμεσα σ’ αὐτούς ἦταν ἕνας παράλυτος. Ζωντανός νεκρός, μέ τήν ὠχρότητητα τοῦ θανάτου ζωγραφισμένη στό σκελετωμένο του πρόσωπο, μόνος κι ἔρημος παρακαλοῦσε τόν ἕνα καί τόν ἄλλο νά τόν ρίξουν στήν κολυμβήθρα. Ἀλλά κανείς, μά κανείς δέν τοῦ ἔδινε σημασία. Ἐγκαταλελειμένος ἀπό φίλους, συγγενεῖς καί γνωστούς ἐπί τριάντα ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια ἔπινε τό πικρό ποτῆρι τοῦ πόνου καί τῆς μοναξιᾶς. Αὐτόν πλησίασε ὁ Χριστός. «Θέλεις νά γίνεις καλά;» τοῦ εἶπε. Κι ὁ παράλυτος δέν τοῦ μιλάει γιά τήν ἀρρώστια του. Ἀνοίγει τήν καρδιά του κι ἀφήνει ἕνα βαθύ ἀναστεναγμό. «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω», τοῦ λέει μέ πόνο. Τό δρᾶμα τῆς ψυχῆς του ἦταν πιό μεγάλο ἀπό τήν ἀρρώστια τοῦ σώματός του.

Σύμβολο τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ὁ παραλυτικός. Στήν ἀπέραντη καί πολυάνθρωπη κοινωνία μας, στίς πανύψηλες πολυκατοικίες καί στά τσιμεντένια μεγαθήρια ὑπάρχουν πολλοί πού ὑποφέρουν καί πονοῦν. Στά νοσοκομεῖα καί στίς κλινικές, στίς φυλακές καί στά γηροκομεῖα πολλές τραγικές ὑπάρξεις δέν ἔχουν ἕναν ἄνθρωπο νά τούς δροσίσει τά φλογισμένα χείλη, νά τούς πεῖ δυό λόγια παρηγοριᾶς, νά τούς ἐμψυχώσει καί νά τούς ἐνθαρρύνει, νά τούς προσφέρει λίγη ἀγάπη καί ἀνθρωπιά. Μικροί καί μεγάλοι διψοῦν γιά ἀγάπη, μά κανείς δέν βρίσκεται νά τούς χαρίσει τό μεγάλο καί ἀνεκτίμητο θησαυρό. Ὅλοι μας ἀπομυζᾶμε ἀπό τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό τή ζωή. Δέν διαθέτουμε οὔτε λεπτό γιά τόν ἄλλο. Θέλουμε τόν χρόνο ὑπηρέτη τῆς δικῆς μας εὐτυχίας.

Τά ἀποτελέσματα αὐτῆς τῆς ἐγωπαθοῦς συμπεριφορᾶς εἶναι τραγικά. Ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τόν συνάνθρωπό μας τόσο περισσότερο χανόμαστε στό λαβύρινθο τῆς μοναξιᾶς καί τῆς ἀπελπισίας. Εἰδικοί ἐπιστήμονες, ψυχολόγοι καί ψυχίατροι πού ἀσχολοῦνται μέ τά προβλήματα τοῦ ἀνθρώπου ὑπογραμμίζουν, ὅτι ἡ μοναξιά ἀποτελεῖ τό πιό μεγάλο πρόβλημα τοῦ καιροῦ μας. Ὁ πολιτισμός καί ἡ ἁλματώδης πρόοδος τῆς ἐπιστήμης δέν κατόρθωσαν νά τό λύσουν. Ἀντίθετα, μέ τίς νέες μεθόδους συμπεριφορᾶς πού εἰσήγαγαν μεγάλωσαν τήν ψυχική τους τραγῳδία, αὔξησαν τήν ἀνασφάλεια, τόν ἀπομόνωσαν περισφίγγοντας γύρω του τόν ἐγωιστικό κλοιό καί τόν ἐγκατέλειψαν στόν ὠκεανό τῆς ἀβεβαιότητας.

Στίς μεγαλουπόλεις τό δρᾶμα τῆς μοναξιᾶς διακρίνεται καλύτερα. Ἄγνωστοι μεταξύ ἀγνώστων κυκλοφοροῦν στούς δρόμους χιλιάδες ἄνθρωποι πού ἄν καί συνωθοῦνται στά λεωφορεῖα, στά καταστήματα, στά γραφεῖα, ἐν τούτοις εἶναι τόσο ξένοι καί ἄγνωστοι. Ζοῦμε πολύ κοντά ὁ ἕνας στόν ἄλλο, ἀλλά δέν ἔχουμε καμία ψυχική ἐπικοινωνία. Μπορεῖ στό ἕνα διαμέρισμα κάποια θλίψη-ἀρρώστια νά ἔχει βυθίσει τήν οἰκογένεια σέ ἀφόρητη ὀδύνη καί στό διπλανό ξέφρενες διασκεδάσεις. Κάθε πόρτα διαμερίσματος κλείνει πίσω της τίς χαρές καί τίς θλίψεις μιᾶς ὁλόκληρης οἰκογένειας. Ἀπομονωμένος ὁ ἄνθρωπος στή χαρά καί στή θλίψη, στήν εὐτυχία καί στή δυστυχία, ζεῖ χωρίς ἐπαφή καί ἐπικοινωνία. Πόσο διαφορετικά ἦταν παλιά. Ἡ χαρά τοῦ ἑνός ἦταν χαρά τοῦ ἄλλου καί ὁ πόνος τοῦ ἑνός ἦταν πόνος τοῦ ἄλλου. Κάτι πού συνέβαινε σ’ ἕνα σπίτι ἦταν γεγονός γιά ὁλόκληρη τή συνοικία. Σήμερα χάσαμε τό ἀνθρώπινο πρόσωπο, καταντήσαμε ἄνθρωποι χωρίς φυσιογνωμία, γίναμε νούμερα.

Οἱ αἰτίες τῆς καταθλιπτικῆς μοναξιᾶς εἶναι δύο. Ἡ πρώτη εἶναι ὁ ἐγωκεντρισμός τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἐγωισμός ἔκλεισε τήν ἀνθρώπινη καρδιά. Ὕψωσε πανύψηλα τείχη ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ὡδήγησε τόν ἄνθρωπο σέ μία ψεύτικη αὐτάρκεια, ὥστε νά μήν ἔχει ἀνάγκη πιά καί ἀπό τήν «καλημέρα» τοῦ συνανθρώπου του. Ὁ ἕνας βλέπει τόν ἄλλο κάτω ἀπό τό πρῖσμα τοῦ δικοῦ του συμφέροντος. Δέν εἶναι διατεθειμένος νά κοπιάσει γιά τό διπλανό του, νά θυσιάσει τήν ὥρα τῆς ἀναπαύσεώς του, νά χάσει τήν ἡσυχία του γιά νά συμπαρασταθεῖ στόν πάχοντα. Κάνει φιλίες συμφεροντολογικές. Γίνεται εὐγενικός ἐκεῖ ὅπου ἔχει κάτι νά κερδίσει. Ὅλα τά μετρᾶ μέ τή ζυγαριά τοῦ συμφέροντος.

Ἡ δεύτερη εἶναι ἡ κυριαρχία τῆς μηχανῆς. Ἡ πρόοδος ἔφερε κοντά τούς ἀνθρώπους. Ἔκαμε τόν κόσμο μία γειτονιά. Ψυχικά ὅμως τούς ἀποξένωσε. Περιόρισε τίς ἀνθρώπινες σχέσεις. Παλιά ἐπικρατοῦσε ἡ συναδέλφωση, ἡ αὐθόρμητη ἐπικοινωνία, ἡ γνήσια συναναστροφή. Σήμερα κυριαρχεῖ ἡ ἠλεκτρονική μοναξιά. Καταργήθηκε ὁ διάλογος. Τή θέση του πῆρε ὁ ἠλεκτρονικός ὑπολογιστής, ἡ τηλεόραση καί τά ἄλλα βιομηχανικά ὑλικά.

Τό ἐρώτημα εἶναι: πῶς θά σπάσουμε τόν πάγο τῆς μοναξιᾶς; Φυσικά, δέν μποροῦμε νά ἀρνηθοῦμε τήν ἐξέλιξη καί τόν πολιτισμό. Ἐκεῖνο πού χρειάζεται εἶναι νά τόν προσφέρουμε ἀνθρώπινο στούς ἄλλους. Νά χρησιμοποιήσουμε τή μηχανή γιά τήν σύσφιξη τῶν ἀδελφικῶν σχέσεων καί τήν καλύτερη ἐπικοινωνία τῶν προσώπων. Νά γκρεμίσουμε τά ἐγωιστικά τείχη πού μᾶς χωρίζουν καί στό χάσμα τῶν κοινωνιῶν μας νά ἁπλώσουμε τίς γέφυρες τῆς ἀγάπης. Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας ἀνυπόκριτα στούς ἄλλους. Νά βιώσουμε τίς διαστάσεις τῆς πραγματικῆς ἀγάπης. Ἥλιος πού μέ τίς ἀκτῖνες λοιώνει τόν πάγο τῆς μοναξιᾶς εἶναι ἡ ἀγάπη. Τό δόσιμο τῆς ἀγάπης δέν σπάει μόνο τή μοναξιά τοῦ ἄλλου. Γεμίζει καί τή δική μας καρδιά. Καί κάτι ἀκόμη. «Ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἔν αὐτῷ». Ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ δέν μένει μόνος ἔστω κι ἄν εἶναι μόνος. Ἔχει μέσα του τόν Χριστό.

Ἀδελφοί μου, ὅσοι νοιώθετε μοναξιά, ὅσοι καρφωμένοι στό κρεβάτι τοῦ πόνου σάν τόν παραλυτικό μέ δάκρυα ψελλίζετε «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω», ἐλᾶτε· ἑνωθεῖτε μέ τόν Θεάνθρωπο· ζητεῖστε τόν Χριστό στίς ὧρες τῆς μοναξιᾶς σας. Ἐκεῖνος θά γεμίσει τή ζωή σας. Μήν ἀπογοητευθεῖτε. Μήν ἀπελπισθεῖτε. Ὑψῶστε τήν κραυγή τῆς ψυχῆς σας στόν Κύριο. Πολύ σύντομα στόν ἀφόρητο πόνο σας θ’ ἀπαντήσει μ’ αὐτά τά παρήγορα λόγια: «Διά σέ ἄνθρωπος γέγονα. Διά σέ σάρκα περιβέβλημαι καί λέγεις ἄνθρωπον οὐκ ἔχω;» Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Άγιο Όρος, μια ακοίμητη κανδήλα

Κάθε βράδυ σε κάθε μοναστήρι του Αγίου Όρους τουλάχιστον ένας μοναχός μένει άγρυπνος όλη τη νύχτα προσευχόμενος για όσους δεν μπορούν να ξαγρυπνήσουν. Το Άγιον Όρος είναι ένας τόπος όπου επί 1000 και πλέον χρόνια τελούνται τουλάχιστον 100 Θείες Λειτουργίες κάθε 24ωρο. Εν τέλει το Άγιον Όρος, το περιβόλι της Παναγίας μας είναι μια ακοίμητη κανδήλα, μια διαρκής προσευχή προς τον Κύριο για όλο τον κόσμο. Απόψε το βράδυ όσοι από εμάς μπορούμε ας πούμε μια αυτοσχέδια προσευχή για όλους αυτούς τους ανθρώπους ειδικά τους ακοίμητους που προσεύχονται για όσους έχουν ανάγκη. Απ' την καρδιά μου λέω: Κύριε Ιησού Χριστέ, Αναστημένε και Παντοδύναμε Θεέ μας φρόντιζε, προστάτευε, ενίσχυε, φώτιζε και χαρίτωνε τους δούλους σου αυτούς τους Μοναχούς του Αγίου Όρους, του ευλογημένου αυτού τόπου που αφιέρωσες στην Παναγία Μητέρα σου και βοήθα όσους έχουν ανάγκη το βράδυ αυτό: τους αρρώστους στα νοσοκομεία και ειδικά στις εντατικές μονάδες, τους φυλακισμένους, τους μοναχικούς ανθρώπους, τους ανέργους, τα ορφανά, τις χήρες, τους αστέγους, τους φρουρούς της πατρίδας μας. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τους δούλους σου. Καλό ξημέρωμα σε όλους τους αδελφούς και τις αδελφές μας.

Oρθόδοξο Δίκτυο Ενημέρωσης

http://agioritikesmnimes.blogspot.gr/2014/05/4741.html

Υποδοχή Τιμίας Χειρός Αγίας Μαρίνας στην Εκάλη

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ – 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ιε΄43 – ιστ΄8)

 Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Πέρασαν ἤδη δύο ἑβδομάδες ἀπὸ τὴν ἡμέρα τῆς λαμπρῆς καὶ πανεφρόσυνης ἡμέρας τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Κι ἐμεῖς ὡς μέλη τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας συνεχίζουμε νὰ πανηγυρίζουμε καὶ νὰ ζοῦμε μέσα στὴν ἴδια ἀναστάσιμη χαρά. Αὐτὸ τὸ ἀναστάσιμο πανηγύρι εἶναι πανηγύρι διαρκείας. Δὲν εἶναι μόνον οἱ τρεῖς ἡμέρες τὴς κύριας ἑορτῆς. Οὔτε μόνον οἱ σαράντα ἡμέρες μετὰ τὴν Κυριακὴ τὴς Ἀναστάσεως. Εἶναι ὁλόκληρο τὸ ἔτος, ἀφοῦ κάθε Κυριακὴ μὲ τὴν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας γιορτάζουμε πανηγυρικὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μόνον αὐτὸ τὸ λατρευτικὸ πρόγραμμα τῆς Ἐκκλησίας ἀρκεῖ γιὰ νὰ δείξει ποιὰ εἶναι ἡ θέση τῆς Ἀναστάσεως στὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν. Εἶναι αὐτὴ ποὺ φωτίζει καὶ νοηματοδοτεῖ τὸν βίο μας. Εἶναι αὐτὴ ποὺ δίνει ἀπαντήσεις καὶ λύσεις στὰ πιὸ ζωτικὰ προβλήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν, ὅπως τὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου καὶ τῆς μετὰ θάνατον ζωῆς.

Κάθε ἀναστάσιμη γιορτινὴ ἡμέρα φωτίζει καὶ μία ξεχωριστὴ πτυχὴ τῆς ζωῆς τῶν χριστιανῶν. Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων τονίζει ἰδιαίτερα τὴν σχέση τῶν χριστιανῶν γυναικῶν μὲ τὸν ἀναστημένο Χριστό. Κι αὐτὸ τὸ ἐπιτυγχάνει προβάλλοντας ἐνώπιόν μας τὸ παράδειγμα τῶν μυροφόρων γυναικῶν.

Ποιὲς ἦταν αὐτὲς οἱ μυροφόρες γυναίκες; Ἦταν μία ὁμάδα γυναικῶν, οἱ ὁποῖες τρία χρόνια ἀκολουθοῦσαν καὶ διακονοῦσαν τόν Ἰησοῦ. Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀναφέρονται τρεῖς ἀπὸ αὐτές: ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἡ Μαρία τοῦ Ἰακώβου καὶ ἡ Σαλώμη. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὲς, ἄλλες γνωστὲς ἦταν ἡ Μαρία, ἡ μητέρα τοῦ Ἰωσῆφ, καὶ ἡ Παναγία. Ὅλες αὐτές, μαζὶ καὶ μὲ ἄλλες, εἶχαν μεγάλο πόθο νὰ ἀκοῦν τὴν διδαχὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ παρακολουθοῦν τὴ δράση του. Ἔβλεπαν τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦσε. Πίστευαν στὸν Χριστὸ καὶ τὸν ἀγαποῦσαν πολύ. Ἔδειχναν τὴν ἀγάπη τους μὲ τὴν θυσία. Δὲν ὑπολόγιζαν τὸν ἑαυτό τους. Δὲν πτοοῦνταν ἀπὸ τὴν περιφρόνηση καὶ τὴν ἐχθρότητα τῶν ἀρχόντων πρὸς τὸν Χριστό. Γιὰ τοὺς ἄρχοντες, τοὺς ἀρχιερεῖς, τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦταν στιγματισμένος. Τὸν ἐχθρεύονταν καὶ τὸν περιφρονοῦσαν. Κι ὁπωσδήποτε περιφρονοῦσαν καὶ ὅσους τὸν ἀκολουθοῦσαν. Δὲν μπορεῖς νὰ ἀκολουθεῖς κάποιον περιφρονημένο, παρὰ μόνον ἐὰν τὸν ἀγαπᾶς εἰλικρινὰ καὶ θυσιαστικά.

Κι ἐδῶ ἀκριβῶς βρίσκεται τὸ μεγαλεῖο τῶν Μυροφόρων γυναικῶν. Αὐτὸν ποὺ οἱ ἄλλοι τὸν ὀνομάζουν πλάνο, τρελλό, φίλο τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ τῶν τελώνων, αὐτὸν ποὺ οἱ ἰσχυροὶ τοῦ κόσμου τὸν καταφρονοῦν, τὸν ἐχθρεύονται, τὸν δικάζουν, τὸν καταδικάζουν καὶ τὸν σταυρώνουν, οἱ Μυροφόρες τὸν ἐκτιμοῦν, τὸν ἀγαποῦν, τὸν διακονοῦν καὶ μένουν κοντά του ἀκόμη καὶ στὶς πιὸ κρίσιμες ὧρες. Ὅταν ὁ Κύριος δικάζεται ἀπὸ τὸν Ἄννα καὶ τὸν Καϊάφα, ὅταν ἀποστέλλεται στὸν Ἡρώδη καὶ ὅταν ἀνακρίνεται ἀπὸ τὸν Πιλάτο, ἐκεῖνες παρακολουθοῦν μὲ χτυποκάρδι τὴν κάθε κίνηση. Ὅταν ἀνεβαίνει στὸν Γολγοθᾶ φορτωμένος τὸν βαρὺ σταυρό, τὸν ἀκολουθοῦν μὲ σφιγμένη τὴν καρδιά. Ὅταν τὰ καρφιὰ τρυποῦν τὰ ἄχραντα χέρια του, ἐκεῖνες σφίγγουν τὰ δικά τους χέρια. Ὅταν δέχεται τοὺς χλευασμοὺς καὶ τὶς ὕβρεις κι ὅταν ἡ λόγχη τρυπάει τὴν ἁγία του πλευρά, περνάει δίστομη ρομφαία τὴν δική τους τὴν καρδιά. Στέκονται δίπλα στὸν σταυρὸ βουβές, ἀμίλητες, γεμάτες ἀπὸ τὸν ἀνθρώπινο πόνο.

Καὶ ὅταν ὅλοι ἐγκαταλείπουν τὸν Χριστό, ὅταν καὶ αὐτοὶ οἱ μαθητές του κρύβονται «διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων», οἱ Μυροφόρες ὑπερνικοῦν ὅλα τὰ ἐμπόδια. Ἔρχοναι «λίαν πρωῒ, σκοτίας ἔτι οὔσης» στὸ μνημεῖο, γιὰ νὰ ἐπιτελέσουν μὲ ἀκρίβεια τὰ νεκρικὰ ἔθιμα. Νὰ μυρώσουν τὸ σῶμα τοῦ Κυρίου. Δὲν τοὺς σταματᾶ κανένας φόβος. Οὔτε τῶν ἀρχόντων μὲ τὴν ἔχθρα, οὔτε τῶν στρατιωτῶν μὲ την σκληρότητα, οὔτε τῆς νύχτας μὲ τὸ σκοτάδι. Ὅλα τὰ νικᾶ ἡ μεγάλη καὶ ἀληθινὴ ἀγάπη, ποὺ εἶναι «κραταιὰ ὡς ὁ θάνατος».

Αὐτὲς οἱ γυναῖκες, οἱ Μυροφόρες τοῦ Χριστοῦ, εἶναι πρότυπα καὶ παραδείγματα γιὰ τὶς χριστιανὲς γυναῖκες ὅλων τῶν αἰώνων. Κάθε ἀληθινὴ χριστιανὴ εἶναι καὶ μία μυροφόρα τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ἐποχή της. Κύριο γνώρισμά της εἶναι ἡ γνήσια, ἡ θυσιαστικὴ της ἀγάπη. Ἀγάπη στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Ἐκκλησία.

Ἡ πραγματικὴ χριστιανὴ ὡς μυροφόρα παραμερίζει τὸν ἑαυτό της καὶ σκέπτεται συνεχῶς τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Κύριό της. Φλέγεται ἀπὸ τὸν πόθο νὰ βρίσκεται ὅπου βρίσκεται ὁ Χριστός. Στὸν ἱερὸ ναό, στὴ Θεία Λειτουργία, στὸ κήρυγμα, στὴν κατήχηση. Ὅπως ἀκριβῶς οἱ Μυροφόρες, ποὺ παρευρίσκονταν ὅπου περιόδευε ὁ Χριστός. Ἡ πραγματικὴ χριστιανὴ γυναίκα ἐπιθυμεῖ καὶ ἀγωνίζεται νὰ κάνει ὅ,τι ἀρέσει στὸν Χριστό. Θέλει ὁ Χριστὸς νὰ εἶναι ταπεινή, ὑπάκοη, ἐξυπηρετική; Τὸ κάνει μὲ ὅλη της τὴν καρδιά. Τὴν θέλει ὁ Χριστὸς ἁπλῆ στὴν ἐμφάνισή της, σεμνὴ στὸ ντύσιμο, διακριτικὴ στὴν συμπεριφορά της; Τὸ κάνει μὲ πολὺ χαρά. Τὴν θέλει ὁ Χριστὸς νὰ προσφέρει στὴν Ἐκκλησία, στὴν καθαριότητα τοῦ ναοῦ, στὶς δραστηριότητες τοῦ Φιλοπτώχου τῆς Ἐνορίας, στὴ διακονία τῶν ἀσθενῶν; Τὸ κάνει ὁλοπρόθυμα.

Μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο οἱ Μυροφόρες τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας σ’ ὅλους τοὺς αἰῶνες, ἀλλὰ καὶ στὶς μέρες μας, μαρτυροῦν περίτρανα τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μέσα στὴ δίνη τῆς ἀπιστίας τοῦ κόσμου, ποὺ βιώνει τὴ φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, ἐκεῖνες φωνάζουν αὐθεντικά: «Χριστός Ἀνέστη»! Ἀμήν.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Συγκινητική η βοήθεια της εκκλησίας στη Ραφήνα για τη φιλοξενία των μεταναστών

Παρά τις διαφωνίες που υπάρχουν, όχι ως προς τη φιλοξενία των... παράνομα εισελθόντων μεταναστών στη Ραφήνα, αλλά ως προς το τρόπο "δράσης" της δημοτικής αρχής και επιλογής του χώρου, συγκινητική είναι η βοήθεια των πολιτών της Ραφήνας.

Δεν πέρασε ούτε μια ώρα απο την εγκαταστασή τους και η Φιλόπτωχος Αδελφότητα του Ιερού Ναού της Παντοβασίλισσας, έφτασε με εκατό (100) μερίδες φαγητού και φρούτων.

Με επικεφαλής τον Πατέρα Δημήτριου, οι κυριες της Φιλοπτώχου Αδελφότητας με το χαμόγελο στα χείλη ήταν οι πρώτοι που πέρασαν τη πύλη του κλειστού Γυμναστηρίου της Διώνης και προσέφεραν απο το υστερημά τους στους "μεταναστες".

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η 1ο Διεθνές Συνέδριο Ψηφιακών Μέσων και Ορθόδοξης Ποιμαντικής 7,8,9 Μαϊου 2015, Divani Apollon Palace, Καβούρι

 

23/4/2015
 

Αγαπητοί φίλοι  της «Πεμπτουσίας»
 

              Τις δύο τελευταίες δεκαετίες η ανθρωπότητα έχει γίνει μάρτυρας μιας πρωτόγνωρης έκρηξης στον τομέα της ανάπτυξης των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας. Στο καινοφανές αυτό σκηνικό δεν υστέρησαν οι κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και οι ανά την Οικουμένη ορθόδοξοι πιστοί, αξιοποιώντας κατά το δυνατόν τα μέσα αυτά για να διαδώσουν το θείο λόγο και τις αρχές της αυθεντικής χριστιανικής πνευματικότητας.
 

Το Ινστιτούτο Έρευνας Διάσωσης και Προβολής Πνευματικών και Πολιτιστικών Παραδόσεων «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός», το οποίο δραστηριοποιείται επί μακρόν στο χώρο αυτόν μέσω του διαδικτυακού περιοδικού «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ www.pemptousia.gr», αποφάσισε σε συνεργασία με τις ορθόδοξες διαδικτυακές πύλες «Orthodox Christian Network» (myocn.net, επίσημο όργανο της Συνέλευσης των Ορθοδόξων Επισκόπων Αμερικής, SCOBA) και «Bogoslov» (bogoslov.ru, του τμήματος Θεολογικής Μόρφωσης του Πατριαρχείου της Μόσχας), τη σύγκληση Διεθνούς Συνεδρίου, στο οποίο θα αποτιμηθεί το συντελεσθέν έργο των Ορθοδόξων στον τομέα της Ποιμαντικής των Ψηφιακών Μέσων, θα τεθούν οι προβληματισμοί για τη δυναμική της Ορθόδοξης Παρουσίας στο συγκεκριμένο χώρο και θα συζητηθούν οι προοπτικές για την περαιτέρω ανάπτυξη του ορθόδοξου λόγου στον κυβερνοχώρο. Απώτερος σκοπός της Συνεδρίου, εκτός της αλληλογνωριμίας των υπευθύνων των Ορθόδοξων Ψηφιακών Μέσων, είναι ο συντονισμός των προσπαθειών τους προς μία αποτελεσματικότερη και προς δόξαν Θεού εκφορά του λόγου του Ευαγγελίου στους χρήστες των μέσων αυτών, καθώς και η απαρχή μιας συγκροτημένης και από κοινού προσπάθειας για τη σπορά των αξιών της ορθοδόξου παραδόσεως προς πάντα άνθρωπον καλής θελήσεως.
 

Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στις  7, 8 και 9 Μαΐου 2015, στο ξενοδοχείο Divani Apollon στο Καβούρι Αθηνών, και  οι εργασίες του τελούν υπό την υψηλή αιγίδα της Α.Θ.Π., του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Πρόκειται δε να παραστούν ως ομιλητές 75 ειδικοί επί του θέματος Ορθόδοξοι κληρικοί και λαϊκοί από 21 χώρες, που εκπροσωπούν όλες τις δικαιοδοσίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
 

Στην Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου συμμετέχουν οι:

• Πρωτοπρεσβύτερος  Βασίλειος Καλλιακμάνης, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης,
• Πρωτοπρεσβύτερος  Christopher Metropulos, Διευθυντής της Ορθόδοξης διαδικτυακής πύλης myocn.net,
• Πρωτοπρεσβύτερος  Pavel Velikanov, Καθηγητής της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας και αρχισυντάκτης της Θεολογικής πύλης «bogoslov.ru»,
• Πρωτοπρεσβύτερος  Jivko Panev, Αναπλ. Καθηγητής του Ορθοδόξου Θεολογικού Ινστιτούτου Αγίου Σεργίου Παρισίων και Διευθυντής της Γαλλόφωνης ορθόδοξης διαδικτυακής πύλης orthodoxie.com
• Πρωτοπρεσβύτερος  Constantin Coman, Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου.

 

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την επίσημη ιστοσελίδα του συνεδρίου
www.dmopc15.com

 

Σε μια τόσο σημαντική συνάντηση, αποτελεί ιδιαίτερη χαρά και τιμή για εμάς η δική σας παρουσία στις εργασίες της Συναντήσεώς μας. Εσείς που παρακολουθείτε από κοντά το «ταξίδι» της «Πεμπτουσίας» στον Κυβερνοχώρο και η σχέση σας μαζί της αποτελεί την κυριότερη πηγή στήριξης στη μαρτυρία της, έχετε μια ξεχωριστή θέση στη Συνάντηση που οργανώνουμε. Επιπλέον, για όσους ασχολούνται συστηματικά με την ψηφιακή  διάδοση του σωτηρίου για την ανθρωπότητα χαρμοσύνου αγγέλματος, θεωρούμε ότι η παρακολούθηση των εργασιών του θα συντελέσει στην προαγωγή του θείου λόγου και στην κοινή των πάντων ωφέλειαν.

 

Σας περιμένουμε

Νικόλαος Θ. Γκουράρος

Διευθυντής διαδικτυακού περιοδικού «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ»
Πρόεδρος Ινστιτούτου Άγιος Μάξιμος ο Γραικός